Babyblues 14 (Gun-Gun en Tiger)

18/01/2019 - dag 27 : Rudolph is een rendier met een grote rode neus, die 's nachts licht blijkt te geven. Hij is om die reden een buitenbeentje bij de andere rendieren. Dat verandert wanneer de kerstman hem op een avond vraagt zijn rendieren te leiden omdat ze door het mistige weer die nacht bijna niks kunnen zien en Rudolphs neus prima als lamp kan dienen. Het plan slaagt. Rudolphs grote, rode, lichtgevende neus leidde de kerstman met zijn slee vol cadeautjes de wereld rond. Kerstmis was gered ! Sindsdien is Rudolph de leider van de rendieren en het meeste bekende rendier van allemaal ;-)

Ik wist gelijk toen ze alle 12 geboren waren dat hij het pupje was die de officiële naam 'Ready Steady Go Rudolph of Perfect Promise' zou dragen. Ons kleingewichtje is door zijn gestalte het buitenbeentje van de Ready Steady Go bende. Hij is uniek. Hij valt op tussen de mastodonten van broers en zussen. Hij is niet speciaal te klein. De anderen zijn gewoon heel erg groot ;-) In voorbije nesten zat er soms ook een kleiner pupje. Eenmaal volwassen is er niet veel of zelfs geen verschil meer in grootte. Maar nog een extra reden om hem met de naam Rudolph te dopen : Hij wordt alvast geen schoonheidskampioen ;-) Deze pup heeft een knik in zijn staart. Zag het vorige woensdag voor het eerst. Nooit had ik een hondje met een knik in de staart. Uniek is hij dus wel ... Tijd zal uitwijzen of hij de meest bekende Ready Steady Go flatcoat wordt of niet ;-) Maakt niets uit. Zolang hij maar de meeste liefde krijgt. En dat hij die krijgen zal, daar ben ik nu eens heel erg van overtuigd ! 

Ready Steady Go Rudolph of Perfect Promise

17/01/2019 - dag 26 : Daar de teefjes met 7 man ;-) zijn en ik ze elk apart aan jullie wou voorstellen, zijn we snel een week verder zonder 'ander' nieuws. Hun nageltjes werden op oudejaarsavond voor het eerst korter gemaakt en kregen een tweede behandeling voorbije vrijdag. Ze zijn één dezer aan een derde manicure en pedicure toe. Ik blijf het een akelig gebeuren vinden. Maar willen we mama's buik wat ontzien, dan moeten die vlijmscherpe randjes er zonder pardon af.

Een niet onbelangrijk bijkomend detail : ze kunnen ondertussen allen zien en horen. En ze groeien ;-) Hun verstoorde darmpjes waren snel weer ongestoord. Ik vermoed dat een combinatie van Gun-Gun op wandel met Luc - ik had even een Noodles issue ;-) - waarbij ze met smoezelige tepels weer binnenkwam en van toediening ontwormingsmiddel oorzaak waren van de stoelgang 'dunnere versie'. We hebben het 'kaka doen' juist op tijd - mama ruimt het niet meer op door hun verandering van spijs - perfect onder controle. Mooie vaste mini bifi drollen ;-) De gewichtstabel van 6 tot 12 januari toont dat ze groter worden. Terwijl ik dit schrijf, heb ik hun gewichten van deze week bij me liggen enne zelfs Mr Moose zit aan een getal met vier cijfers ;-) Hij doet het geweldig. Maandag werd hun menu aangepast. Sindsdien hebben ze niet enkel te zuigen om voedsel binnen te krijgen. De Ready Steady Go crew speelt nu ook vlees (KVV - kompleet vers voer) naar binnen. Vind ik iedere keer opnieuw een zalig moment. In den beginne ;-) de grootste smossers uit maar heel snel weten ze goede tafelmanieren te hanteren. Heerlijk zo'n welopgevoede smulpaapjes ;-) 

16/01/2019 - dag 25 : Wie de kerstman is, is voor iedereen wel bekend. Maar al die toffe, kleine elfjes van de kerstman ... Waar komen die eigenlijk vandaan ? Zij zijn het die zo hard werken op de Noordpool om voor jullie het leukste cadeautje te vinden en in te pakken. Ze verzorgen de rendieren en zorgen voor de slee van de kerstman. Ze doen al het voorbereidende werk zodat de kerstman helemaal klaar is voor zijn reis op Kerstavond. Jullie kunnen zich ook maar beter goed gedragen in de buurt van de kerstelven want zij zijn verantwoordelijk voor de 'naughty list' (de stoutekinderenlijst) van de kerstman. Voor de Kerst kijken zij welke kinderen lief en stout zijn en laten dat natuurlijk weten aan de kerstman.

Hoofdassistent van mevrouw Claus in de keuken : Mary Sugarplum.

Afkomstig uit een noordelijke bergprovincie in Azië, waar haar volk een ras van mystieke elven was, de Hemelsmensen genaamd. Mary heeft niet zoals vele andere elfjes dat uitgesproken scandinavische uiterlijk. Ze is klein en donker en mooi als een kitten. Haar haar is dik, zwart en vol en wordt precies in de vorm van een kookwok geknipt, wat ze soms ook als hoed draagt. Mary Sugarplum is de meest wonderbaarlijke elfachtige kokkin die jullie zich kunnen inbeelden. Ze geeft ook elke dinsdagmiddag karate aan de jongere elven.

Als ik dan toch in de kerstsfeer blijf, dan mag de dikste die naam waard zijn. Ons lieftallig suikerboontje ;-)

Ready Steady Go Sugarplum of Perfect Promise

15/01/2019 - dag 24 : 'De bliksem' vertaald in het duits is 'der Blitz'. Heet nu héél toevallig het achtste rendier 'Blitzen'. Het lot hé, gewoon het lot ;-) Dat deze pupjes rond Kerst zouden geboren worden en dat hun papa van duitse afkomst is.

Ready Steady Go Blitzen of Perfect Promise

14/01/2019 - dag 23 : De rendieren van de kerstman zijn dus vrouwtjes ... Ik weet het, het doet pijn. Maar Dasher, Dancer, Prancer, Vixen, Comet, Cupid, Dunder en Blixem zijn toch echt vrouwtjes. Of wacht ... ... Het zou kunnen dat de kerstman gecastreerde mannetjes heeft ingehuurd. Zij verliezen hun geweien namelijk gelijkertijd met de vrouwtjes. En daar het 'Ready Steady Go'-nest niet uit 8 maar uit 7 teefjes bestaat, komt mij dat goed uit ;-) Ik sla bij deze twee rendiernamen over. Klinken het meest mannelijke ;-) Dunder mag dan in het west-vlaams dialect klare taal zijn, ik koos om haar de meer Duitsere versie als naam te geven. Gezien haar papa's roots leek me dat leuker.

Ready Steady Go Donner of Perfect Promise

13/01/2019 - dag 22 : Vrouwelijke rendieren behouden tot wel 50% aan lichaamsvet, wat hen een betere kandidaat maakt om de nachtelijke temperaturen aan te kunnen die ze tegenkomen tijdens die koude Kerstnacht.

Ready Steady Go Vixen of Perfect Promise

12/01/2019 - dag 21 : Want de kerstman heeft nog een reden om vrouwelijke rendieren in te huren. Eind december hebben de meeste rendierstieren nog geen 5% lichaamsvet. Ze hebben het meeste vet dan namelijk verloren tijdens het hoog aerobische paringsseizoen.

Ready Steady Go Prancer of Perfect Promise

11/01/2019 - dag 20 : Dat zijn toch mannelijke namen zou je zeggen. 'Onmogelijk !', zeggen de wetenschappers. Het departement van Vis en Jagen in Alaska laat weten dat tegen eind december, de meeste mannelijke rendieren geen geweien meer hebben. Het zijn de vrouwtjes die de geweien pas verliezen in de lente, wanneer ze bevallen zijn. Het lijkt er dus op dat de schrijver van het gedicht niet op de hoogte was van de biologische aspecten van het rendierdom. 

Ready Steady Go Dancer of Perfect Promise

10/01/2019 - dag 19 : Kennen jullie ze ? De rendieren van de Kerstman ? Alle acht ? 24 december gaf ik al een literaire opfriscursus ;-) Het was 1823 en de wereld maakte kennis met de kerstman en zijn rendieren dankzij dat gedicht. In een plaatselijke krant, de New York Troy Sentinel. Op de volgende wijze werden ze aan het wereldpubliek voorgesteld. 

Now Dasher ! now, Dancer ! now, Prancer and Vixen !

On, Comet ! on, Cupid ! on Dunder and Blixem !

To the top of the porch ! to the top of the wall !

Now, dash away ! dash away ! dash away all !

Ready Steady Go Dasher of Perfect Promise

09/01/2019 - dag 18 : Iedere dag van dit jaar was al heel erg hectisch ;-) Ik ben verkouden en de pups hebben een beetje diarree ... Maar we overleven dat wel. En little Moose is verdriedubbeld in gewicht. Joehoe !

08/01/2019 - dag 17 : Het bleef niet bij die ene 'in to eachother' tête à tête. Gisterennamiddag waren ze opnieuw heel erg opgetogen om samen te zijn. En deze morgen mochten ze nog eens 19 minuten lang verstrengelen. Zo leuk om 'na de daad' te beleven hoe gemeend echt blij Noodles is om bij Ice te zijn. Zo kronkelen dat lijf van haar. Want als fokkers mogen zowel Inka als ik overtuigd zijn van deze combinatie, de betrokkenen moeten het liefst van al ook goed met elkaar kunnen vinden toch ?

Ze zijn echt een mooi koppel : Ice en Noodles.

Ice door zijn twee dochters geflankeerd. Met aan zijn rechterzijde Bullet en aan zijn linkerzijde Thumbs.

07/01/2019 - dag 16 : Thumbs werd loops voorbije zaterdag (05/01). Twee dagen voor ze haar eerste verjaardag mag vieren. Want dat mag ze namelijk vandaag doen. Voor alle Ricciarelli zingen we loeihard het 'Happy birthday to you' lied. Noodles werd loops 12 dagen geleden (27/12). Ze hield zich hoegenaamd niet aan haar normaal gangbare cyclus ... Kon daar nu twee kanten mee op. Haar, zoals oorspronkelijk de gedachte was, bij deze loopsheid laten dekken of een loopsheid overslaan daar we nu met dit nestje zitten. Had enkele dagen tijd om erover te tobben. Omdat een eerste idee over het algemeen het beste idee is, alles in gereedheid gebracht opdat Noodles haar liefste vriendje zou kunnen weerzien. Meteen woensdagavond bloed laten prikken. Stond ze absoluut nog laag (1,46) maar we wilden zo adequaat mogelijk te werk gaan. Progesteronwaarde van voorbije zaterdagmorgen gaf een waarde van 7,4 ng/ml. Een dag voor haar eerste verjaardag zag Thumbs dus haar papa terug ;-) Ook Bullet zag haar vader weder. En Noodles was dolgelukkig om hun daddy opnieuw te kunnen beminnen. Ik kan jullie vertellen dat gisterenavond een eerste dekking tussen Noodles en Ice plaatsvond ;-) Een innige omhelzing van 18h28 tot 18h43. Een ook zeker weten belangrijk gegeven in het geheel : onze kleinste Ready Steady Go-pup is een beetje verdikt. Veel gebeurd dus op heel korte tijd waardoor we allen aan een diepe nachtrust toe zijn. Zou zo willen ruilen met deze 'la belle au bois dormant'.

06/01/2019 - dag 15 : Even struisvogelpolitiek - mijn kop in 't zand - ik wil mij niet ongerust maken over onze allerkleinste dus het is er niet, het is er niet, het is er echt niet ... Hij trippelt er een heel stuk achteraan. Zijn broers en zussen zijn allen verdriedubbeld sinds hun aankomst op deze wereld. Hij dus niet. Het lijkt alsof hij melk voor bekeken houdt (nu ik lust ook geen melk maar deze kleine weet van niet beter) toch staat hij niet te springen voor een portie. De volgende dagen zullen duidelijkheid moeten brengen. Als hij niet eet of wanneer hij een poging doet en dat resulteert dan in een heel minieme stijging van zijn gewicht, dan is er wellicht geen kans voor hem. Hij kan in een dipje zitten, ja, maar waarom net de kleinste dan ? Hij die we het liefst zo snel mogelijk groter zien worden ... Hij moet nu echt gaan verzwaren, wil ik een fijne nachtrust hebben. Zo klein, maar al zo geliefd. Zo is er altijd eentje die spontaan mijn hart verovert. Hier is hij het. Niet om zijn gestalte. Maar om zijn attitude in het nest. Een lief mannetje voor wie alles prima is. Voorlopig dit ten koste van zichzelf ...

05/01/2018 - dag 14 : The words dear and deer are homophones : they sound alike but have different meanings.

As an adjective or adverb, dear means greatly loved or valued, high-priced or earnest. (Dear is used with a name as a polite form of address.) As a noun, dear refers to a person who is loved or who's endearing. As an interjection, dear is used to express surprise, sympathy or distress.

The noun deer refers to a hoofed, ruminant mammal (Plural, deer)

Examples : It was hard to say goodbye to such dear friends.

                  Oh dear, oh dear I shall be too late !

                  The deer is a remarkably adaptal animal, one that can live almost anywhere.

04/01/2018 - dag 13 : Omwille van hun geboortedag blijf ik in de Kerstsfeer hangen met dit nest. Begrijpelijk, hoop ik ? ;-) De 'dearest' babbies van Gun-Gun met Tiger. De meisjes en morgen de jongens. Jullie scherpe ogen merken vast wel op dat de ogen van de Ready Steady Go-crew opengaan. 

03/01/2019 - dag 12 : He really wants to be part of the pack, de grappige Mr. Moose ;-)

02/01/2019 - dag 11 : Voor het eerst geen mijnheer Beer in de werpkist. Deze keer - gezien de periode van het jaar - is het Mr. Moose die de kleintjes warmte en comfort geven mag. Nu ja, comfort ;-) Nooit zal ik begrijpen dat dit een zeer zalige slaaphouding lijkt te wezen voor een uiterst jonge Flatcoat. Altijd zal ik het vreselijk schattig vinden dat dit een zeer zalige slaaphouding lijkt te wezen voor een uiterst jonge Flatcoat. De eerste Ready Steady Go-pup die dat voor zichzelf ontdekte, is reutje paars.

01/01/2019 - dag 10 : Are you ready ? Are you steady ? Then go ! Op naar het nieuwe jaar ! 'Ready Steady Go !' wordt over het algemeen gebruikt bij de aanvang van een race. Om iedereen attent te maken dat het startschot zal gegeven worden. Opdat elk zich zou kunnen klaar stellen voor vertrek. Laat ons zeggen dat het vooral voor kinderen gebruikt wordt. Maar omdat ik wil geloven dat we allemaal voor een stuk kind blijven - dat hoop ik stellig - zeg ik aan jullie allen : Ready Steady Go ! Maak van 2019 een jaar met 365 prachtige dagen. 

31/12/2018 - dag 9 : De gewichten van de Ready Steady Go-pups week 1. Ik heb ze graag in gewicht verdubbeld tegen dat ze 10 dagen oud zijn. Ik mag schrijven dat ze op dag 9 elk twee keer (sommigen zelfs al een beetje meer) hun geboortegewicht waard zijn. Zo ook onze allerkleinste. 428 gram weegt hij op deze laatste dag van het jaar. 

30/12/2018 - dag 8 : De mensen die de pups tot nog toe mochten ontmoeten, zijn allen dezelfde mening toegedaan. Wat een schatje en wat een doorzettertje ! Dit op het lichtgroen snotneusje doelend. Kunnen we ook van Luc zeggen ;-) Luc is er 52 vandaag ! Hij zou in theorie zijn 47e niet gehaald hebben ... Maar in praktijk is hij een supertaaie én ... én een superheld. Want toen Dorin mij in oktober zei : 'Patrick komt bij jullie in de buurt langs, ik vraag hem dat hij een karton afzet.' 'Een karton ... hoeveel doosjes pralines zijn dat dan ?' '16 van 500 g maar er zijn er ook van 250 g, daar zitten er 21 in.' Slik. 16 dozen. Maar goed, we zouden proberen mensen warm te krijgen om chocolaatjes te kopen voor een goed doel met naam Clinidogs. En, en - Luc zegt dat altijd als hij iets wil uitleggen - zijn enthousiasme en inzet zijn niet tevergeefs geweest. Megafier ben ik te mogen meedelen dat we niet alleen geslaagd zijn om véél doosjes een warme thuis te bezorgen ;-) maar dat ook één van mijn vroegere klasvriendinnen ontroerd raakte door Luc en zij met haar bedrijf een royale gift van 500 ! euro aan Clinidogs er bovenop deed. Fantastisch hé ! Luc - en zijn elfjes - zorgden voor een verkoopscijfer van tada ... 1925 euro. Om naar deze schaapjes terug te keren, ze zijn overigens alle 12 om ter cutest en om ter liefst en om ter dapperst en om ter ... Weldra mogen er heel veel mensen zelf aanvullen wat ze 'om ter' allemaal wel kunnen zijn. Tot dan zullen zij mij maar op mijn woord moeten geloven ;-)

29/12/2018 - dag 7 : Een week jong. In 'order of appearance' stel ik jullie het 'Ready Steady Go'-nest voor.

♀

♂

♀

♂

♀

♀

♂

♂

♀

♀

♀

♂

28/12/2018 - dag 6 : 'Especially for Nathalie' : Elke keer moet er toch ene 'koentekraafs' doen hé ;-) Happy birthday ! 

En neen het is niet Tosh ;-)

27/12/2018 - dag 5 : Ieder nest heeft altijd een 'de zwaarste' en een 'de lichtste'. In dit nest is het een teefje die in de klasse van de zwaargewichten (heavy) ingedeeld zou worden en is het een reu die in de klasse supervlieggewicht (super fly) zou mogen aantreden. Mochten ze tenminste als profboksers door het leven gaan ;-) Ons oranje meisje woog bij de geboorte dubbel zoveel als haar lichtgroen broertje. Ze zal dus nog voor lange tijd - qua gewicht dan toch - de bovenhand op hem hebben. Het deert hem hoegenaamd niet. Ze is zijn dikke vriendinnetje. Meestal liggen net zij bij elkaar. Onze tegenpooltjes. Lijkt hij nog kleiner ;-) Tuurlijk is dat de pup waar de eerste dagen extra op gelet diende te worden. Algemeen verliezen pupjes de eerste levensdag wat gewicht. Laat hij nu de enige pup zijn die afviel ... Bij alle anderen ging het gewicht gelijk naar boven. Maar ons kleintje is een zorgeloos mannetje en doet het eigenlijk geweldig goed. Procentueel groeit hij zoals we het graag zouden willen. Niets aan de hand. Wanneer hij vier/vijf maanden jong zal zijn, zullen slechts een paar - luttele - babyfoto's (bv die hieronder) bewijs leveren dat hij de kleinste van het nest was ;-)

Onze dikke en onze dunnen ... Zo groot kan het verschil in gewicht/uiterlijk zijn ;-)

26/12/2018 - dag 4 : Twee foto's met een centrale gast op d'r rug. Zoals het een echte Flatcoat betaamt. Twee foto's. Om aan te tonen dat het geen korte momentopname is. Was haar relaxte slaaphouding. Alle vier poten in de lucht. Zoals het een echte Flatcoat betaamt. Jong geleerd ... jullie kennen het wel ;-)

25/12/2018 - dag 3 : Gisterenmorgen kwam dierendokter Frederik langs. Gun-Gun ziet er heel erg goed uit en de pupjes zijn gezond bevonden. Eentje is heel klein tov het overige elftal. Hij vindt op dit moment slapen fijner dan eten dus we gaan hem van tijd tot tijd bijvoederen met de papfles. Mama Gun-Gun reageerde heel alert bij elk verhuis van een pupje uit de werpkist naar de handen van de dierenarts. Grondige inspectie of Frederik er voorzichtig genoeg mee omging. Zo cute, onze zorgzame Mutti.

24/12/2018 - dag 2 : Clement Clark Moore - A visit from St. Nicholas (1823)

'Twas the night before Christmas, when all through the house
Not a creature was stirring, not even a mouse;
The stockings were hung by the chimney with care,
In hopes that St. Nicholas soon would be there;

The children were nestled all snug in their beds,
While visions of sugar-plums danced in their heads;
And mamma in her 'kerchief, and I in my cap,
Had just settled down for a long winter's nap,

When out on the lawn there arose such a clatter,
I sprang from the bed to see what was the matter.
Away to the window I flew like a flash,
Tore open the shutters and threw up the sash.

The moon on the breast of the new-fallen snow
Gave the lustre of mid-day to objects below,
When, what to my wondering eyes should appear,
But a miniature sleigh, and eight tiny reindeer,

With a little old driver, so lively and quick,
I knew in a moment it must be St. Nick.
More rapid than eagles his coursers they came,
And he whistled, and shouted, and called them by name;

"Now, Dasher! Now, Dancer! Now, Prancer and Vixen!
On, Comet! On Cupid! On, Donder and Blitzen!
To the top of the porch! to the top of the wall!
Now dash away! dash away! dash away all!"

As dry leaves that before the wild hurricane fly,
When they meet with an obstacle, mount to the sky,
So up to the house-top the coursers they flew,
With the sleigh full of toys, and St. Nicholas too.

And then, in a twinkling, I heard on the roof
The prancing and pawing of each little hoof.
As I drew in my hand, and was turning around,
Down the chimney St. Nicholas came with a bound.

He was dressed all in fur, from his head to his foot,
And his clothes were all tarnished with ashes and soot;
A bundle of toys he had flung on his back,
And he looked like a peddler just opening his pack.

His eyes -- how they twinkled! his dimples how merry!
His cheeks were like roses, his nose like a cherry!
His droll little mouth was drawn up like a bow,
And the beard of his chin was as white as the snow;

The stump of a pipe he held tight in his teeth,
And the smoke it encircled his head like a wreath;
He had a broad face and a little round belly,
That shook, when he laughed like a bowlful of jelly.

He was chubby and plump, a right jolly old elf,
And I laughed when I saw him, in spite of myself;
A wink of his eye and a twist of his head,
Soon gave me to know I had nothing to dread;

He spoke not a word, but went straight to his work,
And filled all the stockings; then turned with a jerk,
And laying his finger aside of his nose,
And giving a nod, up the chimney he rose;

He sprang to his sleigh, to his team gave a whistle,
And away they all flew like the down of a thistle.
But I heard him exclaim, ere he drove out of sight,
"Happy Christmas to all, and to all a good-night."

It's the most wonderful time of the year !

23/12/2018 - dag 1 : Het verhaal van de bevalling komt later wel. Belangrijkste nieuws voor nu is dat ze er zijn - Full House tijdens de Kerstdagen - en dat ze het allen goed stellen. Mama Gun-Gun en haar 12 kleintjes. Ze zijn zooooooo mooi, zooooo onschuldig lief en zoooooo keileuk ! Inderdaad, ik ben over mijn hart verknocht ;-)

En weer wat later nog steeds op 22/12/2018 : the final ones ;-) 12 in totaal. 5 mini-Tigers en 7 mini Gun-Guns. Slaapwel.

Nog wat later ...

Wat later op 22/12/2018 : Ze blijven roetsjen.

Nog steeds 22/12/2018 : Ze wachtte lang, was de hele dag ongedurig maar dan roetsjten er vijf heel snel na elkaar uit ;-)

22/12/2018 : 'We better watch out, we better not cry. Better not pout, I'm telling you why ... Puppies are comin' to town !'

Wat volgt, is de theorie. Vandaag aan Gun voor de praktijk. Ze zit aan Fase 1. Al sinds gisterenavond. Wordt vervolgd ;-)

Wanneer is de bevalling? 
De draagtijd bij honden is gemiddeld 63 dagen, maar kan variëren tussen de 57 en 72 dagen. Hoe lang de dracht duurt wordt voornamelijk bepaald door de nestgrootte. Zo zal de dracht bij een klein nestje langer duren dan bij een groot nest. Om op korte termijn toch meer te weten over het tijdstip waarop de pups geboren gaan worden om zo daarop beter voorbereid te kunnen zijn bestaan er gelukkig toch nog een aantal handige weetjes. 


Vanaf dag 55: de temperatuur van de teef opvolgen
Het tijdstip van de bevalling kan het beste en betrouwbaarst bepaald worden door de lichaamstemperatuur van de teef vanaf dag 55 van de dracht op te volgen. Vanaf die dag wordt de lichaamstemperatuur twee keer per dag opgenomen en genoteerd en dit een half uur voor het eten en uitlaten en steeds op dezelfde tijdstippen. Indien de temperatuur met 1-2°C zakt tot 37,5-36,5°C, dan zal de bevalling binnen 12 tot 24 uur plaatsvinden. Dit is echter wel afhankelijk van het ras (klein ras: 35°C - groot ras: 37°C). De laagste lichaamstemperatuur wordt 8-24 uur voor het werpen waargenomen. 

Verschijnen van groene vaginale afscheiding 
1 tot 2 uur voor de bevalling kan er een groene vaginale uitvloei waargenomen worden.

De bevalling 
Voor een vlotte bevalling is het belangrijk om te zorgen dat de teef veel rust heeft en weinig stress ervaart. Een overbezorgde eigenaar en een drukke omgeving kunnen de bevalling bemoeilijken en langer laten duren. 

Fase 1 (6-12 uur) 
Tijdens de eerste fase vindt de lichamelijke voorbereiding op de geboorte van de pups plaats. De baarmoedercontracties, die overigens uitwendig niet zichtbaar zijn, zorgen er voor dat de ophangbanden en de geboortewegen gaan ontspannen. Verder vertoont de teef gedragsveranderingen: ze is onrustig, kijkt geregeld naar haar flanken, maakt een nestje, ze eet niet meer, kan zelfs gaan braken en ze hijgt, rilt en jankt. Aan de vulva kan wat dikke uitvloei te zien zijn. Sommige teven kunnen echter weinig tot geen symptomen vertonen. Bij teven die een eerste nestje verwachten kan deze fase 36 uur duren. 

Fase 2 (3-12 uur) 
Dit is de uitdrijvingsfase welke begint bij het breken van het vruchtwater. De teef ligt in deze fase meestal op haar zij, de persbewegingen zijn nu wel te zien en ze is actief aan het persen. De eerste pup wordt meestal 4 uur na de start van de tweede fase geboren. De tijd tussen de geboorte van twee pups varieert tussen de 5 en 120 minuten. De geboorte van de eerste pup duurt altijd het langst. Tijdens de geboorte scheurt het allantoïsvlies en de pups worden in het amnionvlies geboren. De teef scheurt dit vlies stuk, bijt de navelstreng door en begint de pup te wassen waardoor de ademhaling gestimuleerd wordt. 

Fase 3 
Tijdens deze fase wordt de placenta uitgedreven. Dit kan 5 tot 15 minuten na de geboorte van de pup gebeuren maar de placenta kan ook samen met de geboorte van de pup uitgedreven worden. De placenta's worden meestal door de teef opgegeten. Zorg er echter wel voor dat ze niet teveel placenta's eet aangezien dit tot braken en diarree kan leiden. 

Herzlichen Glückwunsch zum Geburtstag, Papa Tiger ! Ich werde auf unsere Kleinen aufpassen. Viel Liebe von mir (und von uns allen) ;-)

21/12/20018 : Het is niet mijn schrijven. Doch wil het graag met jullie delen als zijnde de Kerstboodschap 2018 van 'of Perfect Promise' ...

Just a dog ... From time to time, people tell me 'lighten up, it's just a dog,' or 'that's a lot of money for just a dog.' They don't understand the distance traveled, the time spent or the cost involved for 'just a dog'.

Some of my proudest moments have come about with 'just a dog'. Many hours have passed and my only company was 'just a dog' but I did not once feel slighted. 

Some of my saddest moments have been brought about by 'just a dog' and in those days of darkness, the gentle touch of 'just a dog' gave me comfort and reason to overcome the day.

If you, too, think it's 'just a dog' then you will probably understand phrases like 'just a friend', 'just a sunrise' or 'just a promise'.

'Just a dog' brings into my life the very essence of friendship, trust and pure unbridled joy.

'Just a dog' brings out the compassion and patience that makes me a better person.

Because of 'just a dog' I will rise early, take long walks and look longingly to the future. So for me and folks like me, it's not 'just a dog' but an embodiment of all the hopes and dreams of the future, the fond memories of the past and the pure joy of the moment.

I hope that someday they can understand that it's not 'just a dog' but the thing that gives me humanity and keeps me from being 'just a man/woman'. So the next time you hear the phrase 'just a dog', just smile because they just don't understand.

20/12/2018 : Jezus, er staat al een '2' als eerste cijfer voor de datum ... Betekent dat we echt aan de ultieme dagen toe zijn. Betekent dat we echt aan aftellen toe zijn. Betekent dat we echt aan de laatste etappe toe zijn. En niet enkel wat het einde van het jaar betreft ;-) 

19/12/2018 : Facebook zorgde voor deze fotoherinnering. Gun-Gun 5 jaar geleden. Toen zelf nog puppy. Al grote puppy ;-) 7 1/2 maanden jong. Onderste foto is er eentje van vandaag. 't Wordt tijd dat haar kindjes weldra geboren worden. Ik zie haar graag. Om het even hoe ze er uitziet. Ik zal haar altijd graag zien. Het wandelen gaat nog maar ze wordt sneller moe. Begrijpelijk gezien het extra gewicht ze met zich meedraagt. Ze weegt 37,8 kg ... 

18/12/2018 : De ene shot na de andere. Het is één en al beweging daar in die baarmoeder van Gun-Gun. De vijf vingertoppen alsook de handpalm van mijn rechterhand worden - waar het op 9 december nog vol spanning wachten was op die ene kick - tegenwoordig allen tegelijk verwend. Kleine kopstoten en kloppende hartjes. Life, oh life.

17/12/2018 : Zaterdag een 'voor de voet' jachtdag voor ik en Bullet. Even een slordige 16 kilometer op linie met de geweren gestapt. Op bevroren omgeploegde akkers en dwars door mosterd- en zonnebloemvelden. Kunnen jullie jullie voorstellen hoe las-tig dat is ;-) 3 hazen, 3 eenden, 3 duiven, 16 fazanten. Bullet rende achter een wegspurtende haas op de enige geposteerde drift van de ochtend. Nondedju ! Zojuist gegoogled : een haas haalt 70 km/h. Als ik jullie nu vertel dat de afstand tussen de haas en Bullet niet kleiner werd, dan weten jullie hoe snel mijn hondje kan zijn ! Ze gaf het uiteindelijk op maar op haar weg terug kwam er vlak voor haar neus nog zo'n beestje het bos uit. Hupla, was ze weer vertrokken voor een achtervolging ! Voor de rest liep ze netjes onaangelijnd naast me aan de voet mee. Walk-ups hebben we al goed kunnen inoefenen dus ;-) Ze had van de hele dag slechts 1 duif te apporteren. De vogels vielen soms wel bij ons in de buurt maar ik liep dan telkens net niet ver genoeg van de jager met een staande (niet onder appèl) hond. Wou Bullet niet sturen onder deze omstandigheden. Haar zus Qricket was er ook. Zij kreeg wel de gelegenheid om een paar vogels binnen te brengen. En ook een haas. Haar eerste warme haarwild ever. Deed ze heel erg knap. Was super om haar de zware haas zonder enige aarzeling te zien oppakken om die naar haar baas te brengen. Ware het niet dat ze een flatcoat is en niet een muis, dat ze in Vivenkapelle geboren is en niet in Mexico, dat ze Qricket heet en niet Speedy Gonzales ;-) Een erg vriendelijk jachtgezelschap bezorgde ons wederom een zeer leuke en toffe dag. 

16/12/2018 : Nogmaals het bewijs hoe dicht vreugde en verdriet tegen elkaar aan kunnen liggen. Want we kijken hier natuurlijk ook erg uit naar de nakende geboorte van de Gun-Gun en Tiger-pupjes. De werpkist staat. De kerstboom staat. De eerstvolgende dagen, alle materiaal die helpen kan om de bevalling vlot te laten verlopen, klaarzetten. Dit aankomend nieuw leven geeft hoop. Hoop is prachtig. Hoop houdt je verankerd in een realiteit die niet tastbaar is maar voor je gevoel wel mogelijk. Hoop rekt het verlangen dat het goedkomt. Hoop zorgt dat je het leven intens kan omarmen ...

15/12/2018 : Maakte ik nog maar net het voorwoord van dit nest af. Waar o.a. in staat geschreven hoe belangrijk gezondheid voor mij is. Maar ook dat het altijd afwachten is hoe het leven lopen zal ... Ik doe zo goed mogelijk mijn best op dat vlak maar ik ben niet God ... Onverwacht is Flynn ingeslapen. Gisterenmiddag een snikkende Caroline aan de telefoon. Ze was zo attent om mij te vragen of ik hem nog eens wou zien voor hij een prik zou krijgen. Ik was te ver weg op dat moment. Uit respect voor hen en omdat Flynn niet onnodig langer zou lijden, was mijn mening dat er niet mocht gewacht worden. Flynn is één van de Kinky's, een zoon van Bailey en de papa van twee van mijn nesten met Danske. Flynn werd op 7 1/2 jarige leeftijd in 1 dag tijd wreed afgepakt van zijn lieve familie. Hemangiosarcoma van de milt, een zeer snelgroeiende agressieve kanker. Uitgezaaid naar longen en hart. Doch, zoals een echte Flatcoat, doorgaan tot op het laatste en doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Zijn baasjes hadden het niet zien aankomen. Caroline, Patrick en kids, ik vind het verschrikkelijk voor jullie. Ik weet hoe graag hij gezien werd. Zijn leven was tekort maar zeker rijk aan liefde. Bedankt om hem zo'n mooie tijd gegeven te hebben. Knuffel voor jou, Caroline.

I.M Flynn °24/05/2011 - †14/12/2018. Mijn dierbaarste foto van hem ... met Bailey, zijn mama.

14/12/2018 : Hallo ! Het was dus niet enkel mijn imaginaire ik die vond dat Gun-Gun heel vroeg op haar zwangerschap 'zwaar' stond ! Dé wetenschap helpt mij zowaar in mijn stelling ;-) Bij de dierenarts gisteren woog ze 35,8. Om nu heel slim ;-) over te komen : de eenvoudige toepassing van de regel van 3 vertelt mij dat ze 1/4 in gewicht is toegenomen. En dat ze nog gaat verdikken, weten we allemaal ... Of niet ?

13/12/2018 : Spannende dag deze dag ;-) 'We were heading to' de dierenarts na een vroege zalige ochtendwandeling op het strand. Nathalie vergezelde ons. Tot nu toe was ze op alle belangrijke events betreffende 'the making of' present. Ik blijf duimen dat de pups op een voor haar mogelijk om erbij te zijn moment hun intrede maken zullen ;-) Dierenarts zei meteen : 'Goh, we zitten nog vroeg op haar dracht. Ik zal ze via de ruggengraatjes moeten tellen. Onmogelijk om de hoofdjes al duidelijk te onderscheiden.' En toen begon hij met cijfertjes te zetten ... Minutieus : 1-2-3-4-5-6-7-8. 'We zijn er bijlange nog niet hoor.' Minutieuzer : 9-10-11-12. 'Waarbij er nog eentje of misschien zelfs nog twee verscholen kunnen zitten daar.' Bij 'daar' duidde hij de linkse zone aan waar geen getallen staan afgebeeld ;-) 'Zo, minimum 12, maximum 14.' Zoals ik zei : een spannende dag deze dag ;-)

Gezien hun talrijke aanwezigheid zou het mij sterk verwonderen als Nathalie de geboorte van hen allemaal misloopt ;-)

12/12/2018 : We gaan de 8e week in ... Dat driehoekig huidskleurig uitstulpingetje tussen d'r poten is effectief ... een tiet ! Of als jullie liever voor de cryptische omschrijving ervan kiezen :  Ellendeling in de zuivel ! WTF ;-)

+/- 7 ml sperma +/- 7 weken later ;-)

11/12/2018 : Of de thuisblijvers zich zondag tekortgedaan voelden ? Annemie liep eerst een ferme wandeling met Gun-Gun en Thumbs. Ruilde dan ons moedertje in wording voor ons omaatje Bailey. En maakte nog een toer van 3/4 h. Iedereen happy zoals ze mij via messenger meldde ;-) Want ook Luc was blij dat de hondjes hun vertier hadden gehad. En Annemie zelf genoot van het eigenlijk-al-eens-met-haar-toekomstige-pup-in-mama's-buik-op-wandel te zijn geweest. Haha, zo had ik het nog niet bekeken ;-)

10/12/2018 : Bullets derde jachtdag gisteren. Mocht ze in mijn en Noodles' gezelschap beleven. De eerste drift was op eenden. Ik hield wijs beide dames aangelijnd. Wijs was het zeker daar er, op nog geen kwartier tijd, 35 eenden uit de lucht kwamen vallen. Twee ervan belandden in het mosterdveld achter ons, alletwee geblesseerd, echter niet dood. Hadden dus zo snel mogelijk binnen te komen. Noodles bewijst op zo'n moment dat ze een damned goede jachthond is. Ze had geen van de 2 gemarkeerd - de overige 33, voor ons her en der neergestort op de grote wei, daarentegen wel ;-) - toch vond ze de 'verloren' stukken in een mum van tijd.

Ik wist dat de rest van de ochtend rustig zou zijn. Bullet mocht los. Opdat ze zou snappen dat ze te blijven zitten heeft onder om het even welke omstandigheden. Klinkt voor een jonge hond met passie simpeler dan het is. Een Retriever die graag werkt, heeft het 'spelletje' zo snel door ... Want soms kun je niet anders dan gelijk je hond achter het geraakte wild aan te sturen. Wil je de gekwetste vogel niet kwijtspelen of zorgt de begroeiing waar het beestje in neerkwam voor zware hinder - bramen en doornen bv - of een moeilijk oriëntatiepunt - ga maar eens een patrijs nazoeken in een bietenveld - dan is er geen keuze ... En dat heeft een jachthond snel door ... Vertrekt-ie al maar vast uit zichzelf ;-) En neen daar doen we dus niet aan mee !

De ganse voormiddag lukte het om haar onaangelijnd en rustig naast me te houden terwijl Noodles aan het werk was. Noodles bracht o.a. een ferme haas binnen die ik nog eens door Bullet liet apporteren. Het ging haar gemakkelijk af. Na de lunch sprong ze twee keren in. Eentje op een runner waarbij de jager mij feliciteerde voor mijn - ahum - snelle reactie. Haar vastberadenheid bekoorde me wel hoor ;-) 

Beide dames hebben prachtige apporten gehaald. Hele moeilijke te vinden vogels maar echt waauw om ze die dan te zien binnenbrengen. Ik sluit af met eentje waar Bullet op werkte. Een runner die aan de andere kant van een diepe en brede gracht viel en hard rende om zich te gaan verstoppen. Een gedetermineerde Bullet ging er achteraan. Pas op mijn commando. Zo flink. Ik kon haar niet meer zien eens ze beneden aan de gracht was. Ze had het helemaal zelf op te lossen. Stom van mij om haar op die fazant te sturen ... Veel te pittig ... Het leek dan ook een eeuwigheid te duren voor ik haar uit het riet zag verschijnen. En wel mét fazant. Een pittige dame, die Bullet van mij ;-)

09/12/2018 : Tijdens de nacht van vrijdag op zaterdag maakte Gun-Gun mij wakker. Voor- en achteruit trippelend naast het bed met wat zacht gejank erbij was haar manier om mij te vertellen dat ze dringend had te plassen. De pupjes nemen steeds meer plaats in. Haar urineblaas krijgt minder en minder ruimte dus is die veel sneller aan lediging toe ;-) Nu we het toch over pupjes hebben ... Ik heb ze voor het eerst voelen bewegen !

08/12/2018 : 'Meegaan ?' Bijna twee seizoenen later werden ik en de hondjes op onze wandeling nog eens door Luc vergezeld. Een verrassend voorstel zijnentwege ;-) Luc stapt namelijk nog steeds niet zo goed. Gelukkig wist ik dat er een omgevallen boom als rustpunt zou kunnen dienen. Een kleine mijlpaal in zijn revalidatieproces. Hadden we op de foto vast te leggen. 

07/12/2018 : After Sinterklaas party voor klein en groot. Nic-nac'jes of piknikken of letterkoekjes, drie verschillende woorden voor het Engelse knicknack, die letterlijk - wat een leuke woordspeling - een klein lekkernijtje betekent. Ook hier kwam de Sint langs. Thumbs' eerste grote Sinterklaasmoment ;-) 11 maanden vandaag. Eerst aan deze wijze man het bewijs leveren dat ze effectief hele brave hondjes zijn. Dan het 'snoepjes gooien' spel. Mogen ze telkens op naam een nic-nac vangen. Hierin zijn ze allen erg getalenteerd. Want bij niet snel genoeg of verkeerd happen, staat een ganse roedel paraat om het koe-kske voor hun neus van de vloer weg te grabbelen ;-)

06/12/2018 : Is het werkelijk slechts mijn verbeelding dat Gun-Gun dik staat ? Zette haar deze morgen op de professionele weegschaal van de dierenarts. Van 28,5 kg naar 35 kg in zes weken tijd. Nog steeds drie te gaan hé als ze tot dag 63 wacht. 22,81 % vruchtwater ;-) boven op haar initieel gewicht.  

05/12/2018 : Bullet is prinsheerlijk aan het dromen. Over haar dag in het gezelschap van graven én een prins. Ze mocht dus met me mee op jacht ;-) Erg tevreden over/met haar. 20 maanden jong. De ganse dag onaangelijnd. Rustig, aandachtig, geconcentreerd op post. Prins De Ligne de La Trémoille was naast charming ook gecharmeerd. Jaja, Bullet kreeg een aai over haar bol van een prins uit één van de oudste adellijke families van België ;-)

04/12/2018 : Wie zegt dat het zomer moet zijn om op het Rubensplein in Knokke bekijks te hebben ;-) Wat een prachtweer om - voor de verandering ;-) - een strandwandeling te maken. Van Heist naar Knokke en terug. Met een pauze op het terras van brasserie 'Rubens'. Twee vrouwen met 8 flatcoats - plus een voorlopig nog ondefinieerbaar aantal pupjes in wording - op het terras van, jawel, brasserie 'Rubens'. Daar bestaat - gelukkig voor ons/jammer voor jullie - of omgekeerd - geen fotomateriaal van ;-) 

03/12/2018 : Had al lang een nestnaam beginnend met de letter 'S' gevonden. Daar Gun-Gun in principe pas in november loops zou worden. Betekende pups in 2019, niet meer in 2018. Moest ik, toen ze een maand vroeger aan kindjes maken dacht, op zoek gaan naar een passende 'R'-nestennaam. Een half uur nadat dit tot mij doorgedrongen was, had ik hem. Mijn 'S' naam was leuk maar deze 'R' naam ook ;-) En zoals bij alle vorige nesten zullen jullie ook nu geduld moeten hebben tot na hun geboorte. Het is nog voor dit jaar ;-)

02/12/2018 : Straks breidt ze weer een stukje uit. De ondertussen grote 'of Perfect Promise'-familie. Het is elke keer zo fijn om mee te maken hoe de baasjes van 'mijn pupjes' het onderling uitstekend met elkaar kunnen vinden. Zelfs zonder een nestbroer of -zus van elkaar te hebben. Ze delen simpelweg een OPP-kind. En dat zorgt dat het klikt ;-) Dank aan de initiatiefneemster, tof dat dit ook zonder een aanleiding van 'de fokster ;-)' kan. Dank aan de moedige - door weer en wind - aanwezigen. Jullie zijn geweldig. Dat wist ik al lang. Jullie honden zijn geweldig. Ook dat wist ik al lang ;-) Het was wederom een prettige en geslaagde strandwandeling. Tot de volgende !

Jullie zouden het zo niet zeggen ... toch liggen er een 15-tal honden onder tafel ;-)

Gun-Gun had ik thuis gelaten en ... niet alle flatjes bleven op het goede moment in beeld ;-) tevéél wind ;-) dus werd de familiefoto tegen valavond zoiets ongeveer ;-)

01/12/2018 : Euhm ... het lijkt mij niet dat er 'nur drei' foetussen al die 'Spatz' innemen. Gisteren schreef ik dat Gun-Gun wat voller staat maar zoals ze er op deze foto's uitziet ... is het woord 'voller' een hele brave omschrijving, niet ?

30/11/2018 : En dan zijn we ineens vijf weken plus één dag verder. Dé dagen waarop ik een toekomstige mamahond echt stralen vind. Is niet anders bij deze dracht van Gun-Gun. Ze is trots en zo mooi, ze kan het niet meer wegsteken dat er pupjes zich sterk aan het maken zijn. Ze staat wat voller maar niet kolossaal rond en dik zoals op het einde van de dracht - dan vind ik het niet zo mooi meer ;-) De walnootjes - pupjes in spé - zijn aan het groeien. Ik heb aan Gun-Gun altijd een erg aanhankelijke teef maar wanneer ze mini-hondjes draagt, wil ze dubbel zoveel flokmomenten. Vind dit niet erg. Heerlijk om haar (hen) dicht tegen me aan te voelen wanneer we samen televisie kijken.

29/11/2018 : Danske en Câline kwamen een week terug naar huis. Toen Myriam en Hugo zelf een geplande vakantie weg hadden. Begin oktober. Deze foto is van 11 oktober. Gun-Gun net een dag loops. Ik had later die ochtend afspraak met de dokter i.v.m. Lucs ontslag uit het ziekenhuis de volgende dag. Uiterst vroeg naar zee. Het is niet uniek dat ik met 7 honden op stap ben, maar gezien de omstandigheden, wou ik mijn hele roedel met hun naamdummy's op de foto. Bailey, Danske en Câline zitten tenslotte al in de herfst van hun leven ... en Thumbs (in de lente van haar leven - 9 maanden) kon al een dummy netjes vast blijven houden ;-)  Het is wel uniek dat ik hun 7 dummy's meesleur ;-) Mijn 7 rotsen in de branding.

28/11/2018 : Myriam en Hugo zijn de lieve eigenaars geweest - eigenlijk blijven ze dat voor altijd - van Murphy. Murphy is een Monkey-pup, zoon van Danske uit haar eerste nest. Hij kwam in hun leven toen Hugo met pensioen ging en zouden wanneer Myriam stopte met werken voor een tweede erbij gaan. Die tweede flatcoat is nu aan het groeien in Gun-Gun. Alleen ... is Murphy deze zomer gestorven. Net 5 ... Ten gevolge van een complicatie na een castratie ... Een immens trieste Myriam belde mij op met dit horrornieuws. Voor de personen die mij nog niet zo goed kennen ... ik kan nogal impulsief reageren ;-) En ik kan niet tegen verdriet om-voor-met-door honden ... Ik opperde dat gezien Luc op reva lag en het voor mij niet meteen evident was om 7 honden een grote wandeling daags aan te bieden midden in de zomer aan zee - veel toeristen weet je wel - zij met haar man Hugo misschien als surrogaatmama en -papa voor Danske en Câline konden fungeren. Om zo mogelijks hun pijn om Murphy wat af te kunnen vlakken en de tijd naar de komst van hun pup wat draaglijker te maken ... Myriam zag dat gelijk zitten. Na overleg met Hugo haalden ze op 4 augustus de twee dametjes op. Ok, ik geef toe dat het slikken was om hen mee te geven maar rationeel was dit een megagoeie tussentijdse oplossing. Danske en Câline beleefden enkele zalige weken aan zee. Bij twee mensen die sportief zijn en niets liever doen dan grote strandwandelingen te maken in het gezelschap van een, in dit geval twee, hond(en). Ondertussen pendelen ze tussen Grimbergen en Oostduinkerke. Want oorspronkelijk zijn hun omi en opi ;-) van de kanten van Brussel. Danske en Câline logeren dus nog steeds uit. Iedere dag krijgen we nieuws én minstens één foto. Ik weet heel goed dat ze Luc en ik niet missen. Ben ik blij om. Hoe ik dat weet ? Danske en Câline kwamen op bezoek naar het revalidatiecentrum. We brachten de namiddag samen door. Knuffel-knuffel-knuffel met Luc en met mij. Toen het moment gekomen was om weer weg te gaan, liepen ze zonder enige aarzeling - zonder omkijken - braaf mee met Hugo (Danske is zijn favoriet) en mee met Myriam (Câlientje is op en top haar Mientje). Wederom slikken hoor maar zo fijn om daadwerkelijk bewijs te krijgen dat ze zich bij hen evengoed uiterst gelukkig voelen. 

Foto 'by Myriam' ;-) Danske 'at 9 1/2' en Câline 'at 8 1/2'.

27/11/2018 : Het kan romantisch klinken, pupjes die op Kerst geboren kunnen worden, maar dat is nu een moment waarop iedereen graag bij eigen familie is of op zijn minst ergens familiale verplichtingen heeft. Zo ook dierenartsen ... Als alles goed verloopt, geen vuiltje aan de lucht natuurlijk. Toch wil ik graag de zekerheid dat ik mag/kan hulp inroepen, mocht dat nodig blijken. De dierenarts waar ik bloed liet prikken, woont niet veraf en brengt Kerst thuis door. Heb ik mij al bij de echografie van vergewist. Onze eigenste dierenarts Frederik is ook niet met vakantie. Héhé. Heb hem beloofd dat de champagne koud zal staan ;-) 

26/11/2018 : Stammoeder van de 'of Perfect Promise' kennel. Ze stapt nog alle dagen dapper mee. En ze vindt het heerlijk. Tuurlijk slaapt/rust ze veel maar ze geniet van onze strandwandelingen. Bailey deed het altijd al. Nu nog steeds. Sprintje pakken en duiken in zee. Haar hoofd duwt ze dan echt een paar keren onder water. Of het nu koud is of niet, dat kopje van haar moet nat. En erna lekker rollebollen, zogezegd ;-) om sneller te drogen. Mijn zandmonster. Als dat nou niet mag als je hoogbejaard bent ;-)

24/11/2018 : In de helft. Gun-Gun zit effectief al in de helft van haar dracht ...

20/11/2018 : We komen stilaan in week 4 van het proces 'zwanger zijn'. Of het is toch vandaag vier weken geleden dat we in Hamburg waren. Of die dinsdag nu dé bevruchtingsdag mag genoemd worden, is een ander verhaal ;-) Hoe dan ook, in dit dagboek nog eens een overzicht wat er allemaal in 'die buik' van Gun-Gun gebeurde, gebeurt en gebeuren gaat.

Week 1 (0 tot 7 dagen) :

De bevruchting vindt plaats in de eileiders die de baarmoeder met de eierstokken verbindt. De baarmoeder van de hond bestaat uit twee lange gekronkelde buizen die baarmoederhoorns worden genoemd en uit een gemeenschappelijk stuk met een gemeenschappelijke uitgang naar de schede.

De bevruchte eicellen verplaatsen zich naar de baarmoederhals en migreren door de eileiders naar de baarmoederhoorns. De embryo’s zijn vrij resistent tegen invloeden van buitenaf.

Week 2 (8 tot 14 dagen) :

Het embryo gaat nu de baarmoeder binnen.

In deze week hechten de embryo’s zich aan de baarmoederwand vast. Natuurlijke chemicaliën zorgen ervoor dat de embryo’s gelijkmatig langs de twee baarmoederhoorns verdeeld worden zodat elke foetus gelijke kansen heeft. In deze periode delen de embryocellen zich op in de cellen die nodig zijn om een lichaam te vormen. Het embryo is 4-cellig bij het begin van de week en tegen het eind 64-cellig. Na twee weken is de foetus minuscuul maar hij heeft een hoofd, ruggengraat, stompjes voor de ledematen en een staartje. Hij wordt gevoed door de dooierzak en is in deze fase erg kwetsbaar, als de moeder ziek wordt of medicijnen krijgt, raakt de foetus ernstig beschadigd.

Week 3 (15 tot 21 dagen) :

Dag 19 kapselen de embryo’s zich in de baarmoederwand in.

Ongeveer rond de 20e dag kan de hond zich misselijk voelen en niet eten als gevolg van de hormonen en spanning in de baarmoeder.

Hiernaast een foto van een 20 dagen oude foetus.

Week 4 (22 tot 28 dagen) :

Ontwikkeling van de ogen en de rugwervels.

Het hoofdje krijgt vorm.

De foetussen zijn inmiddels gelijkmatig in beide baarmoederhoorns verdeeld. Aan het eind van deze week zijn de embryo’s zo groot als walnoten. De ontwikkeling van de organen is begonnen en de foetus is nu erg kwetsbaar. Aan het eind van deze week gaan de melkklieren van de teef zich ontwikkelen. Een buikje krijgt de teef nog niet, dat begint pas in de tweede helft van de dracht. Dag 26 tot 32 zijn de beste om via palpatie (Palpatie of palperen is het uitwendig of inwendig met de hand of handen voelen aan een patiënt als onderdeel van geneeskundig onderzoek ) na te gaan of de teef drachtig is. Een echo is de veiligste manier om na te gaan of een teef drachtig is.

Hiernaast een foto van een embryo in week 4.

Week 5 (29 tot 35 dagen) :

De ontwikkeling van de organen loopt op zijn einde en de foetussen zijn nu minder vatbaar voor invloeden van buitenaf. De foetussen gaan nu meer op een pup lijken en tanden, snorharen, tenen en nagels zijn volop in ontwikkeling. Ook is het geslacht vanaf nu bepaald. De ogen die voorheen nog open waren sluiten zich nu en de huidskleur begint zich te ontwikkelen. Het gewicht van de teef gaat nu toenemen en de pups gaan zich draaien. De hoeveelheid vruchtwater neemt sterk toe in deze fase.

De pups zijn verpakt in vliezen. Deze vruchtvliezen hebben een zeer belangrijke functie. Het buitenste vlies wordt chorion genoemd. Het binnenste vruchtvlies wordt amnion genoemd en daarin bevindt zich de pup. Tussen het amnion en chorion zitten nog het allantois en de dooierzak.

De positie van de foetus in de baarmoeder kan invloed hebben op de grootte en gezondheid van de latere pup. De beste positie is in het midden van de baarmoederhoorn omdat hier de placenta het best tot ontwikkeling komt. Hoe groter en beter de aanhechting van de placenta, hoe beter de groeiende foetus gevoed zal worden. Ook kan de positie van de foetus in de baarmoeder en wie er naast ligt invloed hebben op het latere gedrag van de pup. Als de testes van een mannelijke foetus tot ontwikkeling komt, wordt er testosteron uitgescheiden. Dit vindt zijn weg naar de hersenen van de pup, waar het verbindingen tot stand brengt die de mannelijke kenmerken zoals dominantie vastleggen. Uit een recent onderzoek is gebleken dat een teefje wat tussen twee reutjes in de baarmoederhoorn ligt aan kleine hoeveelheden testosteron wordt blootgesteld. Dit kan resulteren in hersenen die een beetje vermannelijkt zijn waardoor het teefje een dominante persoonlijkheid zal krijgen.

Week 6 (36 tot 42 dagen) :

Na zes weken heeft de foetus het uiterlijk van een miniatuur hondje.

Harttonen kunnen nu met stethoscoop beluisterd worden. Huidskleur, haar, nagels en oogleden zijn te onderscheiden. Het skelet is zichtbaar op röntgenfoto’s en de schedel kan worden gevoeld. Vanaf dit moment tot aan de geboorte is groeien het enige wat de foetus doet. Hij is voor zijn voeding afhankelijk van de placenta en zijn longen zijn nog niet klaar om zuurstof op te nemen.

Hiernaast een foto van een 39 dagen oude foetus.

Week 7 (43 tot 49 dagen) :

In deze week begint het skelet van de foetus steviger te worden en is het skelet vanaf ongeveer 43 dagen te zien op röntgenfoto’s. Aan het einde van deze week kun je voor het eerst de pups voelen bewegen. De haren op de buik van de teef beginnen uit te vallen zodat de pups als ze zjin geboren goed kunnen drinken.

Hiernaast een plaatje van een pup in de vruchtkamer. Het buitenste vruchtvlies wordt chorion genoemd. Het binnenste vruchtvlies, het amnion, is een met een vloeistof (vruchtwater) gevuld en hierin bevindt zich het embryo. Tussen het amnion en chorion zijn de allantois en de dooierzak gelegen. De allantois staat door middel van een buis, die door de navelstreng loopt, de urachus, met de blaas in verbinding. De dooierzak is op vergelijkbare wijze door de dooierzaksteel met de darm verbonden. Beide verbindingen blijven in de navelstreng tijdens het gehele embryonale stadium intakt, hoewel de dooierzak in een later stadium dichtgroeit. De allantois vergroeit aan de ene kant met het amnion en aan de andere kant met het chorion. Bij de geboorte zijn slechts twee vruchtvliezen te zien aangezien de dooierzak in de nageboorte moeilijk terug te vinden is. De navelstreng van de vrucht doorboort het amnion en de bloedvaten van de navelstreng kunnen zich dus vertakken bij het chorion. Dit buitenste vruchtvlies vormt samen met het slijmvlies van de baarmoederwand de placenta of moederkoek.

Week 8 (50 tot 56 dagen) :

Er is niet veel nieuws te melden deze week. Groeien, groeien en nog eens groeien is wat de pups doen. Door de groei van de pups ontstaat er steeds meer plaatsgebrek in de buik van de teef waardoor de maag in verdrukking kan komen waardoor de teef wat minder eetlust kan hebben. De beweging van de pups is nu goed voelbaar.

Tijdens rustpauzes van de moeder kan men de pups voelen bewegen. Vanaf dag 57 kunnen de pups zonder problemen ter wereld komen.

Hiernaast foto’s van een foetus van 55 dagen oud.

Week 9 (57 tot 63 dagen) :

Dit is de laatste week van de dracht en is behoorlijk zwaar voor de teef. Vanaf dag 57 kunnen ze worden geboren zonder problemen. Hiernaast een foto van een foetus van 60 dagen oud.

Foetale vruchtvliezen

1. Chorion (buitenste eivlies) met vlokken

2. Glad chorion

3. Allantois (embryonale urineblaas)

4. Amnion (binnenste eivlies)

5. Navelblaas

6. Rand van de placenta

7. Placenta van het endothelio-choriale type

15/11/2018 : Alle goede dingen bestaan uit 3 ;-) Ten eerste : ik mag mijn 51e levensjaar inzetten. Gisteren mijn allerlaatste uren als 50'er doorgebracht in concertzaal 'De Vooruit' in Gent, een throw back in time moment van jewelste. Pavlov's dog trad er op en zong hun ganse Pampered Menial (uitgebracht in '76) plaat. 30 jaar jonger plots ;-) Ten tweede : mijn allereerste flatcoatdame werd 11 jaar geleden geboren. Ze is mijn allermooiste verjaardagsgeschenk ooit. Bailey, she is part of me. Ten derde : onze uitstap naar Hamburg drie weken geleden wierp vruchten af. Hondjes kregen deze morgen later dan anders te eten. Gun-Gun had geen trek. Voor het eerst dacht ik : 'Ja, ze is zwanger.' Een uur later werd deze prille gedachte bevestigd door een echografie. Gun-Gun en Tiger mogen zich trotse ouders 'to be' voelen. Gun-Gun is vandaag de dag nog een slanke deerne, ze weegt 28,5 kg. We hebben nog 6 weken te gaan ;-)

En er staan echt 11 kaarsjes op de taart ! Kreeg ze cadeau van Annemie. Er stak lekkers in. Om te delen met de andere meiden natuurlijk ;-)

14/11/2018 - 27/10/2018 : Dit stukje komt nog ...

13/11/2018 : Clinidogs dag voor Luc en Bailey. Normaal gaan er altijd twee van onze honden mee met Luc. Maar omdat hij nu zelf nog met een kruk stapt na zijn heupfractuur van 21 juli ll vergezelt er slechts eentje hem. Jullie zouden kunnen denken dat het uiterst fijn is als hond om overladen te worden met snoepjes en vele handen die knuffelen willen - en dat is ook wel zo - maar het is ook een niet te onderschatten zware mentale taak. Toch vindt Luc het super om als vrijwilliger andere mensen het plezier te gunnen om een harige vriend te kunnen omhelzen. Ik ging in het begin een paar keren mee. Ontzettend onder de indruk hoe een hond deze oudere personen gewoon een moment gelukkig maakt simpelweg door op bezoek te komen. Honden brengen mensen dichter bij elkaar ;-) Luc en ik helpen dan ook graag mee de verkoop van (hopelijk) kilo's pralines tot een succes te brengen. De Flatcoats op de affiche zijn trouwens Bailey en Câline.

10/11/2018 : Tevreden gevoel gisteren over de jachtcapaciteiten die Bullet liet zien. In de namiddag liet ik haar onaangelijnd naast me zitten. We stonden op een weiland. Er werd een fazant geschoten die van waar wij stonden over de gracht op het aangrenzende weiland neerkwam. Deze vogel was geraakt maar niet dood en zette het op een lopen. Krijgt de benaming 'runner'. Hij liep, voor ons naar rechts, heel hard richting een bosje. Bullet had het gezien. Een runner moet zo snel mogelijk binnen komen omdat hij - sorry hiervoor - ten dode opgeschreven is en zo snel mogelijk uit zijn lijden dient verlost te worden. Ik besliste om Bullet er achteraan te sturen omdat de hond, die dichter geposteerd stond, in de maïs op een ander stuk wild aan het werken was. De fazant had eerder de begroeiing bereikt - zo'n 150 m weg - en ging zich gaan verstoppen. Het was hopen dat Bullet genoeg doorzettingsvermogen zou hebben om de fazant te zoeken. En het was vooral hopen dat ze succes zou hebben. Och, het was zo ontzettend kicken om haar uit het bos te zien rennen met de fazant in haar bek. Haar eerste zelf binnengebrachte warme wild ooit is er eentje om nooit te vergeten. Op de laatste drift van de dag vielen de fazanten neer in een gigantisch mosterdveld waarbij de planten hoger kwamen dan ikzelf. Een jager riep mij en vertelde dat er een fazant gevallen was 50 m verder weg van waar we stonden. Man, dat was een zware opgave om ons een weg erdoor te banen. Af en toe stak ik mijn stok de lucht in opdat hij mij kon zeggen of ik nog steeds in de goede richting aan het ploeteren was. Wel Bullet vond die fazanthaan ! En tijdens het nazoeken bracht ze er nog een paar binnen. Superknap van haar. Ze mag dit jaar nog een keertje mee ;-)

09/11/2018 : Nog een jachtdag voor Noodles. En Bullet mocht ook mee. Voor het eerst. Kennismaken. Proeven van 'het echte werk'. Ze hoefde enkel te kijken en alles rond zich op te nemen. Grappig het verschil in beider houdingen op de eerste drift. Noodles herkende het plaatje meteen, ook al waren we nooit eerder op die jacht. Scherp, vol aandacht om goed te kunnen markeren waar de vogels zouden vallen. Bullet rolde zich in het gras. Ze had het spelletje nog niet door. Zolang er geen kogels afgevuurd werden en de trackers ver weg waren, was ze zich van geen kwaad bewust. De onschuld zelf ;-) Maar ze snapte snel dat het een interessante dag zou worden. 

07/11/2018 : Noodles mocht mij op een jachtdag vergezellen. Gun-Gun bleef thuis. Zij had eerder dit jachtseizoen al enkele mooie 'ik, zij en wat klein wild' momenten. 

26/10/2018 : En opnieuw op de baan. Naar Lierop in Nederland. Weekend flatcoatfun. Vier QTPies en 1 Qat-girl met bijhorend gezin samen op stap. Voor heel veel leute en dito gezellige tijd. 

25/10/2018 : Dag van terugrit naar huis. Maar eerst nog een keer bij Marita en Bernd langs. Ja, we willen erg graag Gun-Gun en Tiger nakomelingen ;-) Een 'tangle'beeld 17 minuten lang. Van 9h11 tot 9h28. Nog wat babbelen. Een laatste knuffel met Tiger en Birdie - die overigens een zus is van Ice, een ex-schoonzus ;-) van Gun-Gun dus. En we konden richting België rijden. We deden er langer over dan in het doorgaan. Merci Nathalie om mij te vergezellen. Een intense volgeladen vierdaagse. Blij dat ik die met jou kon delen.

24/10/2018 : Wo ein Wille ist, ist auch ein Weg. Bij de tweede poging gisteren vonden de twee elkaar binnen de minuut. Zo ook deze ochtend. Slechts het tuinhek scheidde hen. Ze keken elkaar vol goesting aan en eenmaal 'bij' elkaar, ook gelijk 'in' elkaar. We hadden afgesproken om 9h30. Om 9h29 stonden Gun-Gun en Tiger gekoppeld. Tot 9h54. Mooi weer vandaag ;-) Bernd vond dat Gun-Gun bij hen moest blijven opdat Nathalie, ik en de andere twee dametjes een ganse dag op toeristieke tour konden. Hij wandelde ons opnieuw tot aan de metrohalte. Een ware gentleman. Met een gerust hart lieten we Gun-Gun achter.

Bullet en Thumbs zijn trap-, roltrap-, metro-, lift-, bus-, boot-, veerboot-, city-, bar- en restaurantproof. Die laatste twee waren ze nu wel al ;-) We hingen de toeristen uit. Gewoon heerlijk ! Het winkelcentrum was niet echt aan ons besteed. Logisch dat we er even doorgelopen hebben. Maar ons leek het plezanter om een uur op het water door te brengen, om te gaan lunchen in de Portugese wijk, om te flaneren aan de Fischereihafen - thanks Sabrina and Elsbe for all your tips - en om de Reeperbahn af te stappen. Dank je Florre om ons de Ratskeller aan te bevelen. Was er zalig aperitieven met sekt. Dank je Melodie voor de supertip wat diner betreft. Onze ogen waren véél groter dan onze maag ;-) 

'One kiss is all it takes falling in love with me'. Dit in combinatie met het meest romantische (and most expensive) terras van Hamburg om je liefdespartner mee naartoe te nemen volgens onze Engelstalige rondvaartbootgids. Zal het ook voor pupjes zorgen ? Dat is voorlopig nog een groot raadsel.

23/10/2018 : De vonk was er meteen. Zowel Gun-Gun als Tiger wilden ineenstrengelen. Maar beiden gingen te hevig in hun spel op. Tiger wordt er weldra 8. Rustig aan, jongen. Even bekomen van alle sensuele prikkels. Besloten werd om hen in de namiddag nog eens samen te laten. Daar we slechts één metro van het centrum verwijderd waren, vertrouwden we Gun-Gun toe aan de goede zorgen van Marita en haar man terwijl Tiger 'nen grote tuk' kon doen. Hamburg, een prachtige stad. Het regende alleen een beetje veel ...  

22/10/2018 : Om 11h bloedafname. Resultaat zou da doorbellen in de namiddag. Vertrokken om 13h38. Spannend. De route naar Hamburg verliep redelijk vlot. Tuurlijk hadden we een paar 'Baustelle' en enkele keren vertraagd verkeer. Maar dat is tegenwoordig normaal toch. Onderweg bericht dat de progesteronwaarde 7,69 ng/ml was. We mochten ons dus aan het oorspronkelijk plan houden : 23, 24 en 25 oktober, de verhuisdagen van vele zaadcellen naar enkele eicellen.

21/10/2018 : Het begin van dit dagboek op de vooravond van ons afreizen naar Hamburg. Gun-Gun werd loops op 10 oktober. Omdat er een wegennet van 655 km lang de twee lovebirds scheidt, zijn we op tijd beginnen bloed prikken. Op dag 8. Voorbije woensdag. De progesteronwaarde kon nog niet eens opgemeten worden. Gaf mij geruststelling. Want ik wou graag dat we pas morgen moesten af te reizen hebben. We, als in Nathalie en ik. Nathalie heeft nog te werken morgenochtend. Maar vanaf dan is ze een paar dagen vrij. Het zou natuurlijk superleuk zijn als we samen zouden kunnen vertrekken. Gisteren opnieuw bloed geprikt : 2,75 ng/ml. Joepie ! Het stond toen vast dat we met vijf lady's op stap mogen. Nathalie en ik, Gun-Gun, Bullet en Thumbs. Morgenochtend nog een bloedafname om helemaal goed ingelicht te zijn over hét beste samensmeltmoment. We reizen op Gun-Guns 13e dag van loopsheid. Wellicht worden dinsdag, woensdag en donderdag hun liefdesdagen. Ik hou jullie hier wederom 'natürlich' op de hoogte.