19/07/2013 - dag 60 : Logopedist kon mij vertellen dat gisteren een bijzonder moment was. Luc maakte voor de eerste keer bewust geluid. Buiten verwachting is er een aanzetten tot stem wat als positief mag bestempeld worden. Hij is nog niet aan klanken toe maar Luc heeft wel de eerste stap gezet nl het doorbreken van het patroon. En dat op de eerste dag na het weghalen van de canule. Onvoorstelbaar hoor ! Want enkele weken terug was zeker dat hij zijn stem voorgoed kwijt zou zijn. En ik weet het, hij heeft zijn stem ook nog niet terug. Mijn beide voeten weten waar ze moeten staan ;-)
Dinsdag 16/07 was ook een bijzonder moment. 's Morgens vertrok de laatste Monkey (Popsy dan nog wel) en in de namiddag zagen Luc en Danske elkaar voor het eerst terug sinds 1 juni. De marspeinen monkeytaart had als afsluiter van dit dagboek zeker mooi gestaan maar volgende foto's symboliseren zoveel meer. Mijn volhardheid werd beloond. Monkey Dans mag mij vanaf nu altijd vergezellen naar Luc. Vanaf vandaag neem ik ze dus elke keer trouw mee. Heb het de twee voorbije dagen niet gedaan omwille van het weghalen van de canule. Moet wel toegeven dat het voor beiden heel onwennig was. In ziekenhuizen hangen heel sterke geuren en het leek of Danske niet echt doorhad dat dit haar baasje was die daar lag. Vreemde situatie ook voor haar. Luc toonde niet de emoties die wij met zijn allen misschien hadden verwacht. Volgens mij was het voor hem toen een harde confrontatie met de realiteit en daarom dat hij het als zeer ernstig ervaarde. Want hij keek naar Danske en toen naar de foto die op zijn wand hangt van hem en baby Danske. Hij heeft haar zacht gestreeld en zij gaf hem voorzichtig likjes. En Danske is geen lebberflat. We hebben de strijd om haar bij Luc te krijgen, gewonnen. Ook hier kreeg ik ongelofelijk veel steun. Dankzij Christels en Gerrits bijdrage moesten ze wel overstag gaan ;-) Dokter en verpleging zijn allemaal komen kijken naar Danske. Ze vonden haar allen een voorbeeldig hondje. Ik ben fier op de neurologe dat ze meegaat in de mogelijkheid om Luc en Danske bij elkaar te kunnen hebben. Oorspronkelijk - lijkt zo lang geleden al - wou ik weten of Luc Danske zou herkennen waardoor ik voor mezelf had kunnen aanvaarden dat Luc degelijk niet meer als mens leefde maar cru gezegd als plant. Nu zijn we die fase al voorbij. Luc is niet in 'licht bewustzijn' blijven hangen. Hij staat verder dan dat. Overtuigd dat Danske Luc motiveren kan en zal om beter te herstellen. Een mooier einde van dit dagboek kon ik niet hebben ! Ik eindig dit dagboek met hoop voor morgen, met de hoop dat Luc enigszins een kwalitatief leven mag herwinnen. Stap per stap. Figuurlijk maar ook heel graag letterlijk ...
Btw Reacties in het gastenboek lees ik Luc voor. Dus als jullie hem iets willen vertellen of moed inspreken, dat kan, naast kaartjes, ook op die manier. Mails zijn te omslachtig. Wil niet constant computeren als ik op bezoek ben vandaar. Het adres voor een eventueel kaartje : Luc Corthals - kamer 235 - AZ St-Jan - Ruddershove 10 - 8000 Brugge.
Hereniging van Luc en zijn Danske. Krop in mijn keel.
Dat dit ooit mogelijk werd, is een bundel ! aan wonderen.
Het vervolg van Lucs moeizame weg naar een beter leven
18/07/2013 - dag 59 : Luc had een betere dag ! Naar het einde van het bezoekuur toe was hij wel moe en liet merken dat hij pijn had ook. Die rug van hem krijgt het zwaar te verduren ... en speelt hem parten. Als je al bijna 7 weken in dezelfde houding ligt, kan het niet anders dan dat dit begint door te wegen. Toen Petra en ik toekwamen, had hij een collega en haar moeder, die Luc ook kent, op bezoek. Het was erg prettig om de interactie tussen hen te zien. Dames, heel erg bedankt in naam van Luc want het was duidelijk dat hij zeer blij was met jullie aanwezigheid. Is de eerste keer dat ik hoor dat er iemand weggaat bij Luc en tegen hem zegt dat ze een knuffel wil geven als afscheid. Luc opende spontaan zijn arm om te huggen. Hoe lief ! En hoe goed hij het begrepen had ! Had vandaag een mooi boeket bij voor Luc. Bijeen gekocht met couteaus door Sophie en Alexander, de kleine baasjes van Alfred, een Kinky zoon van Bailey. Op weg van hun vakantieweek aan zee kwamen ze langs met deze bloemen die niet kunnen verwelken. Knap bedacht en wederom zeer vindingrijk. Die Perfect Promise hondenbaasjes toch ;-) Luc moest er om lachen !
Niet zo lang geleden, om er een exacte datum op te plakken, 2 mei, lachte het leven Luc en mij toe. We waren in Drenthe met de Ardennenbende en hadden Henny, Corrie en Petra op bezoek die dag. Luc trakteerde onze groep toffe vrienden op afhaalchinees. We schaterden allemaal om Henny's leuke moppen en om Alex' gekke bekken. De reden dat Luc zijn portefeuille opentrok, was simpel. Luc en ik vierden die dag ons 11-jaar samenzijn. Heb het toen enigszins anders verwoord ;-) Zei dat hij en ik elkaar al veel langer kenden maar dat we hét toen die dag elf jaar geleden voor het eerst samen hadden gedaan. Waarop Luc hard aan het blozen ging. Ja, ik kan het soms wel begrijpen waarom hij niet persé trouwen wil met zo'n geval als ik ;-) We hadden nog redenen om gelukkig te zijn. Danske zou die maand voor het eerst mama worden én we waren in blijde verwachting van nieuw leven. Diezelfde nacht nog kregen we bericht uit Denemarken dat er een bevalling goed verlopen was. Ons, correctie Lucs, pup was geboren. Hij had mij al lang de oren van het lijf gezaagd en ik had eindelijk bezweken : er kwam een vierde flatcoat. Eentje die misschien wel, in tegenstelling tot Danske, geschikt zou zijn om wedstrijden mee te gaan doen. Luc zou dan met Danske zuiver op jacht gaan. Het is hem ooit gezegd, door de fokster van Danskes mama, Mocca, toen ze Danske als volwassen hond terugzag, dat het vuur in haar ogen te fel was. Dat ze op wedstrijden zou klooien maar dat hij aan haar een prachtige hond in de praktijk zou hebben. Ze kreeg gelijk ;-)
Net toen Luc gepland had, om even op en af naar Danmark te vliegen voor een weekend, om het hele nest te bezoeken, kreeg hij die fucking hersenbloeding. Ik heb mij suf gepiekerd wat ik met dat hondje zou doen. We hadden deze week in Denemarken op vakantie moeten zijn om haar terug mee te brengen. Ze zou wel iets ouder dan 8 weken zijn maar de monkeys waren hier nog en die trip naar Denemarken wilden we samen beleven. In eerste ogenblik, na een week tobben, heb ik de pup afgebeld. We kennen zeer goed haar fokker en Mickey toonde alle begrip voor mijn beslissing. Toch bleef het feit dat het nemen van deze pup misschien Lucs laatste beslissing ooit was. Knagen en knagen en knagen ... Maar wat moet ik met vijf honden alleen ? Financieel ook zwaar natuurlijk ...
Enkele vrienden om hun mening gevraagd. Kreeg verschillende antwoorden ;-) Toen terug met Denemarken gebeld met de vraag of ze al verkocht was en zo niet of ik wat tijd kreeg om al dan niet af te zien van haar aankoop ? Het kon absoluut ! Al die weken van onzekerheid heb ik mij vele keren de vraag gesteld. Komt ze of komt ze niet ? Had in mijn hoofd dat wanneer de monkeys vertrokken waren, het hier best wel stil zou worden ... En vooral had ik iets van : als ik ze niet neem, dan sterft Luc. Als ik ze neem, dan blijft hij leven. Waarop ik menige keren zal vloeken dat het me allemaal te druk wordt. Maar liever het laatste natuurlijk ;-)
Zo de beslissing was genomen. De zwarte aap zou komen. Ze zelf gaan halen, was niet echt een optie. Ik wil elke dag zeker Luc zien en Denemarken zonder Luc zou gewoon tegenvallen. Ook hierbij kregen Luc en ik hulp van de meest ongelofelijke mensen. Nicole en Ronald. Hen ontmoette ik omdat ze op zoek waren naar een flatcoatpup en ze die graag van bij mij hadden willen hebben. Echter wou ik hen niet teleurstellen en vertelde meteen dat Danske nooit genoeg pups op de wereld zou zetten opdat ze kans zouden maken voor een monkey. Ze hebben na veel heen en weer mailen en een leuk contact onderling besloten om een reu van Chili naar België te halen. Chili is Danskes zus in Denemarken die bij Per woont. Toen ik in één van de mails Ronald om raad vroeg wat Lucs pup betrof, antwoordde hij dat ik nooit fout kon kiezen. En dat als ik besloot er voor te gaan, hij voor mij nog eens de hele route heen en weer wou rijden om haar op te halen. Waanzinnig toch ! Weet niet waaraan ik dat verdiend heb maar Ronald is twee weken nadat hij zijn eigen Nesta meebracht uit Denemarken opnieuw naar Denemarken afgereisd om Gun-Gun op te pikken. Wonderbaarlijk onbaatzuchtig van hem. Gun-Gun, zo heet ze, is hier aangekomen op zaterdagavond 6 juli. Meteen werd ze aanvaard door de monkeyroedel. Een zwartje tussen de bruintjes ;-) Leuk voor Popsy want zo bleef ze niet heel alleen over. Gun-Gun ontpopt zich tot een lief ondeugend zwart slingeraapje want ze klautert zo uit de puppyren. Maar ik ben tevreden met mijn beslissing om ze alsnog in huis te halen. Ik zal haar de beginselen van de gehoorzaamheid aanleren en aan Luc om voor de rest van haar educatie te zorgen. Eén voordeel heeft hij : in de hondenwereld gebeurt alles links. Zo ook voorjagen ;-)
I'm the new one. Listening or not listening ;-) to the name Gun-Gun.
17/07/2013 - dag 58 : Vers nieuws over Luc : hij ligt sinds deze morgen al op de Stroke unit terwijl verwijdering van de buis in zijn keel pas deze namiddag plaatsvindt. Dit omdat als voorbereiding intussen de canule afgedekt is. Luc ademt normaal. Bewijs dat hij zonder kan. De katheder is ook foetsie en Lucs linkerarm is los. Zal blij en opgelucht zijn om hem deze avond te zien zonder tracheo. Opnieuw een stap dichter naar 'normaal' mens ;-)
Avond update : Had als intentie om, terwijl Luc op de Stroke unit lag, de frigo op zijn tegenwoordige kamer te vullen met lekkers. Zoals chocomousse, yoghurtjes en tiramisu. Qua drank o.a. de beloofde Brugse Zot. Met de bedoeling dat wanneer hij er iets van mag, hij er per direct genot van zou kunnen hebben. We gingen dat eerst doen alvorens bij Luc langs te gaan. Surprise ! Luc was al terug op zijn kamer. Hij hoefde dus niet de nacht op de Stroke door te brengen. Maar ons leuk momentje was allesbehalve leuk te noemen. Luc had geen aandacht voor ons. Hij had enkel oog voor wat er op de televisie te zien was. En ook al verandert een hersenbloeding je leven, Luc kan mij echt niet overtuigen dat hij plots de Tour de France interessant vindt ! Het was naar. Net op het moment dat de vermoeidheid bij mij de overhand krijgt. Onder normale omstandigheden is het grootbrengen van een nest behoorlijk afmattend. En krijg je het klopje van de hamer eenmaal ze allen het huis uit zijn. Jullie willen niet weten hoeveel zwaarder ik deze weken ervaren heb ... Ik heb mij recht gehouden al die tijd en nu ben ik op. En ik weet het, erg ondankbaar klinkt het, net wanneer Luc progressie maakt. Maar waar blijf ik met al de spanning en stress en onzekerheid ? Ik huil nu meer dan ooit terwijl het ergste schijnbaar voorbij is. Ik wil dolgraag mijn Luc terug. Maar komt hij terug ? Kan ik de zorg voor de persoon waar ik van hou wel aan als hij hier zwaar hulpbehoevend uitkomt ? Wil ik dat kunnen ? Klinkt het wreed dat ik durf toegeven dat ondanks ik zielsveel van Luc hou ik het niet aandurf om hem te pamperen ? Verpleging is een roeping en ik heb die roeping nooit gehad. Ik ben verschrikkelijk bang. Luc is ook niet de persoon die bemoederd wil worden. Wat als hij zijn zelfstandigheid voorgoed kwijt is ? Mijn hoofd slaat tilt. Dit naar aanleiding van duidelijk ongemak van Luc. Beseften we achteraf dat dit de reden was waarom hij schijnbaar ongeïnteresseerd leek. Hij had erge krampen in zijn buik en wij konden niets doen ... Het duurde een eeuwigheid eer er 'hulp' kwam en hoe die dan kwam en handelde ... Nog maar eens een vriend bij gemaakt. Verpleging dacht ik een roeping te zijn ... Patiënten zijn boven alles mensen en die horen respectvol behandeld te worden. Wat een uurtje bezoek zou worden, werden er twee en een half. Omdat we Luc niet zo onbeholpen achter konden laten. Pijn in mijn hart dat hij dat allemaal ondergaan moet. Hij mag dan verlost zijn van katheder en tracheo, hij had een erg slechte dag. En zo zullen er nog volgen ...
Geen monkey meer om te wegen ... Betekent dat het moment, om dit dagboek af te ronden, aanbreekt. Toch neem ik mij voor om na vandaag nog twee dagen iets te posten onder het Monkey-nest verhaal. Hoe ik erna of waar ik erna de kommer en kwel van Luc zal neerpoten, weet ik nog niet. Ik veronderstel dat velen ook het verdere verhaal van mijn alles willen blijven volgen ? Zal er mijn hoofd over breken de komende dagen. Suggesties zijn altijd welkom. Daar de belevenissen door Aiko verhaald worden en zij niets mee krijgt over hoe Luc het doet. Dubio dus ... Ik kan mits haar akkoord af en toe iets daar gaan posten onder mijn eigen naam. Duidelijk dat ik er nog niet uit ben.
Nu alle monkeys hun apenstreken op een ander mogen tonen, gaat mijn erkentelijkheid naar Bea, Math (Lex), Sabrina, Peter, Amber (Mila), Sonja, Hugo, Eloïse, Alixe (Fudge), Isabelle, Cathérine (Ego), Griet, Erika, Ruthje, Joben (Matteo), Dominique, Yves (Moka), Jurgen, Nicolas (Mozart), Myriam, Hugo (Murphy), Sabine, Jurgen, Britt, Bjarne ( Mirco), Xavie en Stijn (Lady). Heel trots op jullie allen dat jullie samen de Monkeybaasjes vormen en dat jullie mee in het verhaal van de Perfect Promise clan stappen. Niemand van jullie die ook maar een seconde getwijfeld heeft of de pups het goed zouden blijven doen gezien één van ons tweeën wegviel op een cruciaal moment. Maar om het met de woorden van Luc te zeggen : 'Wie is er hier de fokker ?' ;-) Jullie hebben mij allen heel erg gesteund. Is het toeval dat de helft van jullie professioneel op medisch vlak aktief is of ooit is geweest ? Heel vreemd toch ... Ik heb niet meer mijn best gedaan voor de Monkeys als voor hun voorgangers. Ik hou van alle pupjes hier ooit geboren maar heb wel met de Monkeys een specialere band. Alle 10 zijn het wondertjes van de natuur. En naar jullie verhalen over hun eerste dagen thuis te horen, besef ik dat ook dit nest de beste start in het leven kreeg. Ga mezelf daar ook eens een pluim voor geven. Luc zou fier op me zijn, zou mij dat niet zeggen, neen echt niet ;-) maar hij zou het wel zijn. Ik zie fokken als iets serieus en wil het dan ook met alle middelen die ik heb zo goed mogelijk doen. Luc is hierin altijd mijn stille kracht geweest. Ik hoop zo erg dat hij 'onze' Monkeys later mag terugzien opdat hij zelf kan oordelen dat zijn Monkey Dans samen met Flynn (en met mij) grandioos werk geleverd heeft. Dus Monkeybazen, aan het werk om wat in jullie pup zit niet verloren te laten gaan ;-)
Originaliteit troef onder de Monkeys ;-) Met een extra Mirco monkey om bij Luc te zetten. Ook een zonnebloem ging er mee naar Lucs kamer. Als symbool voor Monkey geel en voor hoop. Btw Danske ging met een aapje lopen. Het heeft haar gesmaakt ;-)
16/07/2013 - dag 57 : Contact gehad met één van de logopedisten die zich over 'case Luc' ontfermt. Een heel vriendelijke persoon. Hij is net als de neurologe erg tevreden over de progressie die Luc maakt. Luc kreeg vandaag zijn eerste echte maaltijd. Weliswaar gemixt maar hij at met smaak en was gretig naar de volgende hap. Slikken doet hij m.a.w. uitstekend. De canule werd zelfs voor een tijd afgeplakt en ook dat ging redelijk goed. Wat het team geneesheren heeft doen beslissen om morgen al de tracheo te laten verwijderen. Houdt wel in dat Luc terug naar de Stroke unit moet voor een dag en een nacht maar enkel omdat hij op die afdeling permanent onder toezicht staat. Er worden geen complicaties verwacht maar ze willen alle risico's uitsluiten. Mooi ! Logopedist Youri Maryn durft zich in die fase niet uit te spreken over het al dan niet kunnen herwinnen van spraak. Hoe dan ook, het wordt iets van lange duur. Momenteel toont Luc geen enkel taalgebruik. Taalverwerking en taalgebruik zijn twee verschillende aspecten. Toen Caroline en ik bij Luc op bezoek waren, deed hij moeite om zijn rechterbeen op te trekken. Wat lukte, traag maar het lukte ! Is de eerste keer dat we zo'n duidelijke beweging op Lucs rechterkant waar konden nemen. Dat deed verschrikkelijk deugd ! Luc is te groot voor zijn bed. En glijdt voortdurend naar onderen. Eerste keer dat we hem ook zijn rechtervoet hebben zien afduwen. Met weinig kracht en zonder echt effect te hebben maar de handeling was er. Dinner time maakten we ook mee. Caroline heeft hem eten toegediend. Ze zou een uitstekende verpleegster geweest zijn in een ander leven. Lucs avondeten is voorlopig gemakkelijk in te slikken, er komt nog geen kauwen aan te pas, maar het was aangenaam om getuige te zijn dat hij dat kan !
Think like a monkey and the world is yours !
Monkey Popsy, nooit had ik de vrees dat jij geen baas zou gevonden hebben. Er zijn hier meer dan gewoonlijk veel vrienden langs geweest tijdens jouw tijd bij mij. En, zal het maar verklappen, bij allen sprong jij in het oog. Moest echt iedere keer de tassen van mijn vriendinnen nakijken of jij er niet stiekem in verstopt zat. Nu ik dit opschrijf, besef ik pas hoe grappig het eigenlijk is ;-) Popsy, zoals je door iedereen genoemd wordt, je hebt menige harten gestolen. Zelfs dat van vrienden van het mannelijk geslacht. Je bent een heerlijk flatje en jouw baasjes, Xavie en Stijn, hadden dat ook heel snel door. Ze zijn reuzeblij dat jij hun Lady mag zijn. Toen ik Stijn liet weten dat jij, Bronski Beat, hun hondje worden zou, reageerde hij : 'Hm, niet de gemakkelijkste kleur qua kledij maar we vinden er wel iets op. Komt in orde.' Wel, Xavie en Stijn, spannen de kroon ! Jouw baasjes lieten T-shirts maken met een bronzen aapje op en met een waanzinnige tekst op de achterkant. 'Think like a monkey and the world is yours !' Ik kreeg ook een exemplaar. Eentje met jouw naam er nog eens bij. Neem die straks mee naar Luc. Ik vind gegarandeerd een leuke plek om die op te hangen. Extra boost voor Luc als hij elke dag met die gedachte mag wakker worden en slapen gaan. Lady, eerst ging je Milady heten. Omwille van de letter M. Had het hen gezegd dat je heel snel als Lady door het leven zou gaan ;-) En kijk, de 'Mi' is al achterwege gelaten. Jij blijft mijn - en van vele anderen - unieke Popsy Lady. Dank je wel, Popsy, voor ons speciaal moment.
15/07/2013 - dag 56 : De afspraak die ik deze morgen met neurologe De Blauwe maakte, vond op het overeengekomen uur plaats en duurde een dik uur. Had erna spontaan tranen van in de ogen. Maar deze keer van opluchting. Dokter sprak de woorden 'matig positief' uit. Hé, we komen wel van 'naar alle waarschijnlijkheid hopeloos' ! Ik weet niet hoe ik mij voel want het moet allemaal nog wat doordringen maar bottom line is dat ook deze dokter merkbare verbetering vaststelt. We hebben het niet gedroomd. Waauw ! Luc maakt enorme vorderingen ! Ze benadert Luc op een andere manier en hij werkt nu wel mee. Ze is wel nog niet overtuigd dat hij alles begrijpt maar ze kan met zekerheid zeggen dat Lucs besef terug begint te komen. Ook zag ook zij beweging in zijn rechterhand en in zijn rechterbeen. Ze durft zelfs voorzichtig te stellen dat hij in een latere fase zijn been opnieuw zal kunnen gebruiken. Over het gebruik van zijn hand wil ze zich niet uitspreken. Gezien de veel fijnere vereiste motoriek. Ze weet niet of hij terug zal kunnen schrijven bv. Luc heeft 6 maanden de tijd om tot het eindpunt van zijn herstel te komen. Daar zijn ondertussen al anderhalve maand van voorbij. Maar het kan vanaf nu snel gaan. Als er zich tenminste geen complicaties meer voordoen. Een domper voor Luc is dat zijn linkerhand opnieuw vastgebonden wordt wanneer hij zonder bezoek zit. Hij prutst teveel aan de katheder in zijn hals. Maar morgen is de antibioticakuur afgelopen en kan de katheder weg. En is hij weer vrij man. Wat de canule in zijn keel betreft : eind volgende week ten laatste zou hij ook daar van verlost zijn. Luc krijgt yoghurt te slikken wat prima lukt. Water kan hij onder begeleiding van logopedist zonder probleem naar binnen spelen. Voor de revalidatie van spraaktechniek is er meer ruimte. Tot twee jaar. Hierover weten ze over Luc specifiek nog niets. Het is dus nog steeds niet duidelijk of Luc ooit nog zal kunnen spreken. Globaal genomen is er een gunstige evolutie maar ik moet wel met beide voeten op de grond blijven staan. Wanneer zowel katheder als tracheo verwijderd zijn, zou Luc kort een frisse neus mogen ophalen in de buitenlucht. Is iets om erg naar uit te kijken. Kreeg ook vandaag te horen dat Luc na de eerste operatie nog een herseninfarct deed die de tweede operatie noodzakelijk maakte. Wat is die man van mij toch een taaie ! Het is nog maar zo kort geleden eigenlijk dat hij er voor dood bij lag. Daarnet nog maar eens bevestigd gekregen dat zijn leven aan een heel fijn zijden draadje gehangen heeft. Wie weet hebben we toch met een mirakel te maken ...
Terwijl ik vind dat ze allen om ter braafst opgegroeid zijn, ontpopt de laatste monkey hier nog aanwezig zich tot een echt aapje ;-) Monkey Popsy is een lieverdje met pit en daar mag ik vandaag nog een hele dag van genieten. Heerlijk !
Monkey Mania, jij wordt er één die zowel Nederlands als Frans zal leren maar hoofdzakelijk toch wel Frans. Jij hebt het geluk dat jouw baasjes, Myriam en Hugo, de beste vrienden zijn van Martine en Yves. Zij hebben namelijk Largo in huis, één van de Lovertjes. Dat maakt dat jij veel met een ander bruintje van hier zal optrekken. Ik weet dat Largo het heel goed doet dus aan jou om die trend verder te zetten. Je mag niet onderdoen makker ;-) Je bent als magerste van het nest op de wereld gekomen maar die schade heb je ruim ingehaald. Een mooi mannetje ben je. En een ontzettende lieverd. Hoe een naam heel erg op een lijf kan geschreven zijn : Murphy. Die naam staat je als gegoten. Murphy, gelukkig komen Myriam en Hugo heel veel naar de kust en zullen we nog wel eens de gelegenheid hebben om samen uit te waaien aan het strand. Neem dan maar meteen oompie Largo mee ;-)
Sabine, Jurgen, Bjarne en Britt verlangden heel sterk naar jou. En nu ben je bij hen. Kreeg al nieuws dat je een supermonkey bent. Dat is iets wat ik al lang weet ;-) maar het is aan jouw baasjes om dat zelf te ervaren natuurlijk. Jij was de pup die niet meteen opviel tussen de andere 9 apen maar dat komt omdat je gewoon de rustigste van de apenmeute was. Maar eigenlijk viel je wel op. Omdat je altijd braaf op je poep ging zitten wachten tot ik je ophief. En niet zoals je broers en zussen zelf aan het klauteren sloeg. Monkey Tribute, voor jouw familie ben jij hun eerste hond. Ze zullen nog wel met hun handen in het haar zitten want je bent tenslotte een Monkey ;-) maar ik weet dat ze aan jou een fantastische vriend zullen hebben en dat ze je nooit meer zullen willen missen. Toen Britt op bezoek kwam, wou ze het hele nest mee naar huis ;-) Ik vind het mega dat jij het bent geworden want ook jou zal ik op regelmatige basis blijven zien. Och, ik vergeet bijna je roepnaam wereldkundig te maken ! Monkey Tribute, voor de vrienden Mirco ;-)
14/07/2013 - dag 55 : Eerst en vooral : Gaston, collega's of ex-collega's van Luc, jullie kunnen echt op bezoek bij Luc. Ik weet dat hij enorm graag gezien wordt op de werkvloer. Hoofdzakelijk omdat hij een heel correcte mens is. Dus niet mee inzitten en gewoon doen wat jullie hart jullie ingeeft te doen. Bezoekuren zijn van 14h tot 20h. Hij ligt in het AZ St-Jan in Brugge op de tweede verdieping. Het kan een stimulans zijn voor Luc om te merken dat er veel mensen met hem begaan zijn. Ik kreeg al van verschillende personen te horen dat ze toch het idee hebben dat Luc hen herkent. Zodoende ... Deze avond waren we met een paar vrienden samen op de kamer en Luc had het naar zijn zin. Hij was best moe naar aanleiding van het vele bezoek deze namiddag maar hij was blij om ons allen te zien. Ik mag voor ons alle 6 spreken als ik zeg dat Luc in een week tijd een grote sprong voorwaarts maakte. Het doet verschrikkelijk veel deugd om hem doelbewust te zien lachen of om hem zijn hand te zien opsteken als iemand hem vertelt dat hij weggaat. Er is hem vandaag ook uitgelegd hoe hij de hulp van een verpleger kan inroepen. Luc moet daarvoor op een rode knop duwen. Hij slaagt erin om dat te doen. Wel houdt hij erna het toestel aan zijn oor alsof hij bellen wil met dat ding. En duwt hij graag een keer teveel op het knopje ;-)
Ook vandaag zullen er twee aapjes naar hun nieuwe thuis afreizen. Monkey Mania en Monkey Tribute. In die volgorde worden ze straks opgehaald. Gelukkig blijft Bronski Beat nog tot dinsdagmorgen. Zij is de laatste om te vertrekken. Vind het zeer symbolisch dat net zij de hekkensluiter is.
Monkeys on a hot tin roof ;-) Deze twee mannen, Arnaud en Daniel, bleven tot op het laatste om het dak helemaal af te krijgen. Na het nemen van deze foto is hun 'fin de saison' begonnen. Ze stonden met drie en soms met vijf gedurende twee weken elke morgen heel vroeg aan de deur maar hun aanwezigheid was prettig. Ze brachten leven op het dak. BVBA Cappelle Marin heeft fantastisch werk geleverd. Maar naast de efficiëntie waarmee zijn mannen aan de slag gegaan zijn, ervaarde ik hen vooral als mensen met het hart op de juiste plek die bovendien verzot waren op de monkeys.
Monkey Chou of Perfect Promise, ook jij gaat in het Frans opgevoed worden. Grappig wat we bij jouw afhalen ontdekten. Namelijk dat Isabelle, bazin van jouw broer Ego, en jouw bazin, Dominique, elkaar op professioneel vlak kennen. Blijkt dat over twee weken zij een afspraak hebben met elkaar. Hoe toevallig toch ! Zou kunnen dat zij tweeën het goed met elkaar zullen vinden nu ze een monkeybloedband delen ;-) Dominique en Yves hebben mij ontroerd door jou de naam Moka te geven. En Français bien sûr maar jouw naam refereert absoluut naar Danskes mama, Mocca. Danskes' dochter die de naam van haar oma dragen mag. Alors Moka, mon petit bout de chou, sans aucun doute, une vie merveilleuse t'attend auprès de Dominique et Yves. Je te souhaite de vivre ta vie à fond et je sais que tu sais ;-) que je t'aime profondément.
Twee mannen vragen om in het roze gekleed op de foto te gaan, was teveel van het goede ;-) Monkey Nut of Perfect Promise, jij woont vlakbij en dat is heel fijn. Je bent me zo'n gemakkelijke knul, altijd vrolijk kwispelstaartend en extreem lief. Je lijkt qua uiterlijk het sterkst op je papa toen hij jouw leeftijd had. Qua karakter denk ik dat je veel van je oma Bailey hebt geërfd. Jurgen en vooral Nicolas konden niet om jou heen. Ze hadden heel erg een voorkeur voor jou. En eerlijk, je past perfect bij hen. Je bent de gelukzak die elke dag een duik in de vijver zal kunnen nemen en laat jij nu net de grootste waterrat van de bende zijn. Gelukkig hebben die bazen van jou zich een pet-towel aangeschaft ;-) Monkey Nut, voor mij blijf je Monkey Nut. Bekt gewoon lekker. Je andere artiestennaam is Mozart. Dus Mozart, jou even meegeven dat je schatten van bazen hebt maar dat zul je zelf heel snel ervaren !
13/07/2013 - dag 54 : Al wat Luc op dit moment herwonnen heeft, zal hij niet meer kwijtspelen. Ook al maakt hij een terugval mee. Lijkt mij alleszins erg logisch. Is mij niet verteld door een dokter of verpleger hoor. Is wat ik mezelf voorhou. Natuurlijk is hij ver van waar hij moet zijn en blijft het alsnog een groot vraagteken tot welk punt hij kan of zal revalideren. Maar ik voel wel dat mijn kus op zijn mond beantwoord wordt. En dat voelt zalig !
Het aantal monkeys nog thuis is gereduceerd tot de helft. Straks verlaten ook Monkey Chou en Monkey Nut het nest. Maar eerst stel ik jullie voor aan de families van de monkeys die gisteren en eergisteren aan de nieuwe fase in hun leven begonnen.
Monkey Chit of Perfect Promise ;-) Ik ben blij dat ik mijn zin doorgedreven heb wat jouw naam betreft. Ik kreeg er alleen maar positieve reacties op. Het grappige is wel dat van alle monkeys jouw naam het meest officieel zal genoteerd moeten worden. Daar jouw baas graag met jou gehoorzaamheidswedstrijden wil gaan doen. Baas, ik hoor eigenlijk bazin te schrijven daar jij Mila van Sabrina wordt. Dochter Amber is ondertussen ook gebeten van de hondensport en heeft als klein meisje ;-) al getoond dat ze best groot kan zijn. Op haar 14e speelt ze in Debutanten met haar eigen Border Collie. Vind ik knap van haar. Mila, als ik een monkey had willen houden, dan zou jij diegene geweest zijn die zou gebleven zijn. Had heel snel een reuzenboon voor jou. Vind het daarom super voor jou dat jij bij Sabrina, Peter en Amber mag gaan wonen. Neem rustig de tijd om te leren en om op je baas ingespeeld te raken. Enne, wees maar zeker dat jij er op jouw allereerste wedstrijd enkele supporters bij zult hebben. Eén voor alle OPP'tjes, alle OPP'tjes voor één ;-)
Jouw gezin was meteen gevallen voor jouw charmes. Ze hadden alle vier direct iets van : 'Die oranje, dat is hem voor ons.' Monkey Trouble, jij mag een beetje keet gaan schoppen ;-) bij Sonja, Hugo en hun dochters Eloïse en Alixe. What's in a name ? Geloof nooit dat jij jezelf in de nesten zult werken, daar ben jij gewoon veel te lief voor. Je bent er eentje met veel potentieel en je wordt dan wel de trouwe hond van het ganse gezin, Hugo ziet het zitten om met jou aan de slag te gaan. Mannen ondereen ;-) Toen ik voor het eerst met jouw familie kennismaakte, hadden ze al twee mogelijke namen in gedachten. Fille en Fudge. Fille Exelmans, o.a. keurmeester en auteur van 'Een hond is een hond, ... is een hond' moest uiteindelijk de duimen leggen voor ... snoep ;-) Fudge past gewoon veel beter bij jou. Btw Sonja, bij gelegenheid graag het recept van je overheerlijke zelfgemaakte fudge aub.
Monkey Mocha, jij gaat een andere taal leren. Toch geloof ik stellig dat je nooit mijn 'puppie, puppie, puppie' roep zal vergeten en dat je, ondanks je nu een franstalige 'garçon' bent, heel snel op me zal komen aanstormen bij het horen ervan ;-) Ik heb met jouw baas een ongelofelijke leuke klik. Zij en ik hebben veel gemeenschappelijk qua karakter. Maakt niet uit dat je veraf woont, wij blijven vriendjes van elkaar. Je wordt de man in huis maar gedraag je dan ook als één hé. Isabelle en dochter Cathérine zijn stapelgek op jou. Geef ze geen ongelijk. Ze zullen je in de watten leggen en dat zul jij heel erg tof vinden ;-) De naam die ze voor je uitzochten, zegt veel. Ego. Heel erg origineel en heel toepasselijk ook. Ego, petit singe, je suis certaine que tu donneras beaucoup de bonheur à ces deux dames splendides. Leur amour pour toi est si pure. Elles méritent tes lèchouilles adorables ;-)
Monkey Business, het geluk lachte Griet, Erika, Ruthje en Joben toe toen jij geboren werd. Samen hebben we een onwaarschijnlijk parcours afgelegd en het is dat het zo moest zijn. Jij was ontegensprekelijk voorbestemd om hun gezin te vervolledigen. Van mijn kant uit had ik mij voor jou geen betere familie kunnen bedenken. Jij zal overspoeld worden met liefde. Hun genegenheid en geborgenheid zal jou beslist niet misvallen. Onze kleinste monkey, dat ben jij. Je hebt zo'n schattige uitdrukking. Je onschuldige blik leverde je meteen vier fans op. En wat voor fans. Je bent met je gat in de echte ;-) boter gevallen. Samen kozen ze ervoor om jou de naam Matteo te geven. Matteo, liefje, ook jij woont niet meteen achter de hoek maar ik twijfel er niet aan dat ik jou en je gezin nog veel zal zien.
12/07/2013 - dag 53 : Ik ben niet de enige met het gevoel dat Luc vooruitgang maakt. Een paar vrienden delen mijn mening. Hoe leuk om hun reacties te lezen in hét schrift. En om ze het hen persoonlijk te horen vertellen. Nu nog een dokter vinden die van hetzelfde oordeel is ;-) Het zit hem in de kleine dingen. Al zolang ik Luc ken, vertikt hij om dingen te doen op commando. En dat kunnen veel van zijn vrienden of collega's beamen. Daarom dat ik overtuigd ben dat als er hem gevraagd wordt om zijn tong uit te steken hij dat dus niet WIL doen. Niet dat hij dat niet KAN. Er staat een recent filmpje van de pups op de laptop. Deze aan Luc getoond. Hij greep zelf naar de computer en tegelijk trok hij zijn been op om er de laptop op te laten rusten. 'Zoek een hart dat van je houdt als je op je slechtst bent en armen die je omhelzen als je op je zwakst bent.' Ik vond destijds dat hart en die armen bij Luc. Nu geef ik hem maar al te graag mijn hart en mijn armen.
Gisteren het vertrek van teefje paars. Vandaag van reu oranje, reu lichtblauw en reu donkerblauw. Morgen vertel ik meer over hen persoonlijk. Nu eerst nog enkele kiekjes om aan te tonen dat ook de Monkey meiden heel wat in hun mars hebben.
Donderdagochtend voor Monkey Chit twee keren een paarse dummy opgegooid.
Een meer toepasselijker cadeau konden de nieuwe eigenaars van Monkey C hit niet bedenken ! Een paarse Wubba Kong die een aapje voorstelt ;-)
Van Monkey Chou is de foto van het apport van de paarse dummy niet zuiver. En daar het nooit mijn bedoeling is te gooien enkel om een nice picture te hebben (moet dus meteen goed zijn anders geen foto) heb ik geen foto van haar terwijl ze enthousiast terugkomt. Vandaar dan maar de twee opeenvolgende foto's van Bronski Beat.
Nadat Monkey Chit vertrokken was, heb ik de overige twee Monkey girls elk om beurt dat aapje laten apporteren. Onze manier om hun zus uit te zwaaien.
11/07/2013 - dag 52 : Hoe Luc vandaag is, zal ik pas vanavond weten. De uittocht van de pupjes is begonnen en daar heb ik ook het één en ander aan voor te bereiden. Ik kan wel over gisteren iets vertellen. Zowel Dorin als ik waren aangenaam verrast. Luc zorgde ervoor dat we beiden met een zeer goed gevoel huiswaarts keerden. De televisie stond aan. Op een Nederlandse zender. Toen ik voorstelde om te zappen, nam Luc de afstandsbediening van mij over. Hij had hem andersom vast. Ik zei hem dat hij het bakje om te draaien had, wou hij er iets mee kunnen doen. Wat hij meteen deed. Hij duwde erna weliswaar niet op de juiste knop maar hij duwde wel. Hij zette het geluid minder hard ;-) Toch een duidelijk signaal dat hij begrijpt wat gezegd wordt of niet ? Of hoe ik mij met zoiets kleins zo waanzinnig gelukkig voelen kan !
Had wat tijd over ;-) The Monkey males @ work. Introduction to the real hunting stuff. Gebruikt koud wild : patrijs, eend en konijn. Heb ze willekeurig aan het werk gezet waarbij Monkey Nut als laatste mocht apporteren. Eend was toen al in te verre staat van ontbinding. Althans voor een prettig eerste contact. Maar ben er zeker van dat ook hij zonder moeite met de eend naar mij zou terug gekomen zijn.
Monkey Nut of Perfect Promise
Monkey Business of Perfect Promise
Monkey Tribute of Perfect Promise
Monkey Trouble of Perfect Promise
Monkey Mania of Perfect Promise
Monkey Mocha of Perfect Promise
10/07/2013 - dag 51 : Luc heeft de hele tijd geslapen tijdens mijn bezoek aan hem gisteren. Vond het belangrijker dat hij zijn rust had en maakte hem daarom niet wakker. Zoals pupjes. Hen hoor je ook niet wakker te maken als ze aan het slapen zijn. Heb zijn kamer dan maar wat opgevrolijkt. De wand waar Luc op kijkt, heeft een magnetische strook. De kaartjes die ik tot nog toe mocht ontvangen, heb ik met kleurrijke magneten bevestigd. Ook pronkt er een magnifieke tekening van hem met zijn Danske toen ze pupje was (die die ik hier postte) aan deze muur. Jacqueline heeft die foto laten tekenen door een vriendin van haar en Lieljan heeft op haar beurt die tekening op fotopapier laten zetten. Dank dames. Het is werkelijk mooi ! Een collega van Luc was vandaag bij hem. Zij had een gezellig vetplantje bij met de boodschap dat al zijn collega's heel hard aan Luc denken. Thanks guys ! De warmte en genegenheid die ik voel van zoveel mensen doet deugd. Zo stuurt Marijke mij iedere dag een knuffel via facebook. Hoe attent van haar ! De kleine dingen des levens zijn zo belangrijk. Vergeven jullie mij als ik mensen vergeet. Is absoluut niet mijn bedoeling want ik beschouw jullie aanmoedingen en steun zeker niet als vanzelfsprekend. Ik krijg best veel mailtjes en ben er ontzettend blij mee maar kan er niet altijd op antwoorden wegens gebrek aan tijd. Ik hoop boven alles dat wij met zijn allen Luc bereiken kunnen en hem terug kunnen brengen ...
Het monkey-nest is niet meer compleet sinds zondagavond. Monkey Proof vertrok toen naar zijn nieuwe thuis. Nadat zijn baasjes op de puppytest aanwezig waren en 's avonds bij Luc langs gingen. Zij kregen dit privilège daar Luc en ik hen al lang als zeer goede vrienden beschouwen. De Sjengen, zoals Luc hen placht te noemen, hebben een volbroer van Bailey. We hebben menige mooie jachtdagen samen beleefd. Toen Math tijdens de vele jachten zag wat Danske in haar mars heeft, wou hij heel graag een zoon van haar. En die heeft hij nu. Onze rode reu krijgt een fantastisch leven bij Bea en Math. Daar zijn zowel Luc als ik rotsvast van overtuigd.
Monkey Proof of Perfect Promise, jou mag ik als eerste al het goede in het leven toewensen bij je nieuwe familie. Ook al heeft Luc jou niet zien opgroeien tot de prachtige kerel die je nu bent, ik weet dat, als de kans bestaat dat hij terug gezond mag worden, hij dolgraag, maar vooral heel fier, met jouw mama aan zijn zij, naast jullie op post zal staan. Jouw bazen en wij gaan ervoor om samen ooit terug op jacht te mogen gaan. Geef Troy de groeten van zijn zus, tevens jouw oma, en maak het niet te bont daar in Maastricht. Monkey Proof aan jou om te bewijzen dat je een monkey waard bent ;-) Bea en Math hebben gekozen om jou Lex te noemen. Lex, ik wil je nog meegeven dat ik Luc over jou zal vertellen en geloof me, hij zal wellicht af en toe zijn wenkbrauwen fronsen maar hij zal zeker en vast ook gecharmeerd glimlachen.
09/07/2013 - dag 50 : Alles was geregeld om gisteren tegen 16h een onderhoud te hebben met de behandelende arts. Is niet gelukt ! Balen was het ! Werd met een kluitje het riet in gestuurd. Arts had Lucs ouders gesproken en dat was voor haar voldoende. Zij wisten niets van mijn aanvraag voor een gesprek af en toen ze er waren, kregen zij de uiteg ... Hoofdverpleegkundige kan mij dan wel wat vertellen maar over het medische aspect natuurlijk niet ?! Is hij niet verondersteld elk dossier van al zijn patiënten te kennen ? Vind ik het zo raar dat hij het verleden van Luc - lees de voorbije maand uit Lucs leven - nauwelijks kent ? Ik wil uit eerste bron horen hoe Lucs situatie is op dit moment. Niet via via want de helft wordt sowieso vergeten of anders geïnterpreteerd. Wat normaal is trouwens. Het zal knokken worden maar dan kennen ze me nog niet. Ik ontbreek niet aan vechtlust. En heb een achterban die mij hierin zeker zal helpen. Wat ik wel kan zeggen is dat Luc meer en meer - hoe lang dat is weet ik niet maar eerder was dit slechts een kwartier per dag - een spraakvalve krijgt en dat dit goed gaat. Is om uiteindelijk de tracheo te kunnen verwijderen. Ze zijn begonnen met Luc dikke vloeibare voeding te laten slikken. Ging redelijk maar vandaag heeft hij overgegeven dus moeten ze rustiger aan te werk gaan hiermee. Net telefoon gekregen van de arts waar Luc het mee moet doen. Ze verontschuldigde zich voor gisteren en begrijpt volkomen dat zij mij inderdaad op de hoogte te houden heeft. Want Luc kan het niet vertellen hé. Luc heeft opnieuw koorts. Hij braakte en er kan sondevoeding in zijn longen terecht gekomen zijn. Weer een complicatie dus ... die zijn herstel bemoeilijkt op dit eigenste moment. Er wordt opnieuw een centrale katheder geplaatst om antibiotica toe te kunnen dienen. Over het algemeen ziet ze stilaan een verbetering. Slikken lukt al vrij goed. Ze weet nog steeds niet of Luc begrijpt wat hem gezegd wordt. Het is alsof wij een andere taal zouden horen en niet weten wat er mee bedoeld wordt. Maar als het hem voorgetoond wordt, doet hij het ook niet na ... Anderzijds als hij een glas ziet met water in, pakt hij het vast en brengt het naar zijn mond. Hij weet dus perfect wat hij er mee moet doen. Hij kan een aktie koppelen. Toen er een beetje yoghurt aan zijn lip bleef plakken, veegde hij het weg. Handelingen die wel positief kunnen beoordeeld worden. Lucs dokter heeft geen bezwaar om Danske bij Luc te brengen. Moet ze bespreken met de hoofdverpleegkundige om het praktische geregeld te krijgen. Vooral dan op hygiënsch vlak. Waauw ! Ze zei zelf dat het voor Danske ook goed zou zijn. Eindelijk doorbraak !
Puppytest en zo ;-) Volgende beoordeling werd mij bezorgd door de puptesters.
Algemene testresultaten - Ras : Flat Coated Retriever - Nestnaam : Monkeys of Perfect Promise - Geboren : 20 mei 2013 - Test : 7 Juli 2013
Homogeen nest. Open hondjes die zelfzeker in de wereld staan.
Algemeen grote will to please. Zeer mensgerichte pups, vrolijk, en nieuwsgierig, vlot leervermogen. Elke pup toont stuk voor stuk een potentie waar mee gewerkt kan worden. Geen onrustige hondjes, hoge frustratie drempel (geraken niet gemakkelijk gefrustreerd). Vlotte apporteerders, grote interesse in omgeving, reageren goed op menselijke prikkels. Vlot leervermogen en oplossingsgerichte pups.
Tip aan de toekomstige eigenaars : Doe iets met deze hondjes. Laat hun mentale en fysieke mogelijkheden tot uiting komen !
Enkele sfeerbeelden. Linda en Caroline hebben het zwaar te verduren gehad. 10 monkeys die elk op beurt alle proefjes af te handelen hadden. Linda is oneindig veel keren door haar knieën moeten gaan ... Dames reuzebedankt ! Jullie hebben ervoor gezorgd dat de pupjes getest konden worden volgens de werkwijze die ik voor ogen had. Om deze dag vlot te doen verlopen, hebben nog een pak mensen, vooraf en op de dag zelf, achter de schermen meegeholpen. Ik ben jullie allemaal ontzettend dankbaar.
08/07/2013 - dag 49 : De hoofdverpleegkundige (van maandag tot vrijdag aanwezig van 8h-17h) gesproken. Neurologe De Blauwe kan in principe tijdens de week iedere namiddag gezien worden voor een gesprek. Het liefst rond 16h. Heb gevraagd om mee in de begeleiding te stappen naar Lucs revalidatie toe maar daar zou het nu nog te vroeg voor zijn. Bezoek kan stimulerend werken maar wel opletten dat hij niet te moe wordt van overdadige visite. Hiermee een antwoord naar vele mensen die Luc heel graag hebben en die ook bij hem langs zouden willen gaan : ga hooguit met twee tegelijk en hou het bezoek kort. Praat niet te snel maar behandel hem vooral niet als een klein kind. Vertel hem leuke dingen, laat hem zien dat je om hem geeft en wees vrolijk. Ik ben van plan een schrift op zijn kamer te leggen. Zodat bezoekers er iets in kunnen achterlaten. Ook - en misschien vooral - om neer te pennen hoe jullie Luc ervaarden tijdens jullie aanwezigheid. Alle kleine details kunnen helpen opdat hij beter zou kunnen worden. Bv Luc had gisteren zelf zijn linkersteunkous naar beneden getrokken. Stel dat ineens de rechter ook gezakt zou zijn, zou dat heel bruikbare info kunnen zijn. Ik hoef niet te melden dat 'zogenaamde' vrienden niet welkom zijn maar meld het toch even voor alle zekerheid. Positivisme is de leidraad opdat hij een reden zou hebben om te vechten. Ik zal erover waken dat hij enkel bezoekers heeft die iets kunnen toedragen aan zijn herstel. Wees maar zeker dat ik een leeuwin ben als het om mijn alles gaat ! Hij heeft al een hele lange weg afgelegd maar zijn weg naar genezing is nog oneindig lang en zo precair ...
Monkey news of today : Omdat ze zondag zo verschrikkelijk braaf waren de godganse dag en individueel zo stinkend hun best deden tijdens de puppytest maar bovenal omdat ik het heel graag wou meemaken ;-) werden de monkeys getrakteerd op een zwempartij. De locatie : een enorme leuke privévijver. Over een kleine week gaat Monkey Nut definitief in het huis horend bij deze vijver wonen. Zijn weldra baasjes hadden geen bezwaar dat de hele kroost vandaag op bezoek kwam voor een eerste zwemles. Hoe zou dat toch komen ;-) De mannen, die ons dak aan het vernieuwen zijn, stelden voor om de pupjes mee de auto in te helpen. Bij thuiskomst droegen ze de natte lieverds terug naar binnen. Keitof toch ! Caroline en haar kids waren ook van de partij tijdens de waterpret. Hadden ze niet willen missen ;-) Alle pups hebben zonder vrees en vol vertrouwen kennis gemaakt met veel water. Eén voor één hebben ze een flink stuk gezwommen. Allen meteen perfect horizontaal.
Jens als voortreffelijke badmeester.
Vreemde eend in de bijt die eigenlijk een gans is die Fred heet. Een leerrijke dag voor de monkeys. Ze maakten gelijk kennis met levend wild. In naam van de monkeys, merci Jurgen en Nicolas. Neen, reu rood had geen watervrees. Hij ging het water niet in om de simpele reden dat hij uitzonderlijk gisteren al naar zijn nieuwe thuis vertrok. Morgen verslag en foto's van de puppytest en eerstdaags over het vertrek van Monkey Proof.
07/07/2013 - dag 48 : Pas op het einde van het bezoekuur, die sinds hij op deze afdeling ligt van 14h tot 20h is, bij Luc geraakt. Hij was er beter aan toe dan gisteren. Hoewel hij ook vandaag aangaf moe te zijn en hoofdpijn te hebben. Zijn nieuwe boxershort stond hem beeldig. Tot nu had hij enkel een ziekenhuisschortje aan wat nogal kort hangt. En gezien Luc de laatste tijd graag de lakens uitdeelt ;-)
Tevredenheid alom over de adequate puptesters en de sensationele pupjes. En over de allerliefste vriendinnen die mee gezorgd hebben dat de dag vlot kon verlopen. Hebben met zijn allen zwaar werk verricht bij deze warme temperaturen. Heel kort verteld : de monkeys zijn stuk voor stuk als open, zeer mensgerichte en vrolijke hondjes bestempeld. Kom er later - want nu ben ik stikkapot - op terug met wat fotomateriaal erbij. Grotendeels ben ik er uit welke monkey naar welk gezin gaat. Alleen weten die het nog niet. Morgen is er weer een dag ;-) Ga er eerst een kort nachtje over slapen alvorens iedereen persoonlijk op de hoogte te brengen.
Linda, Monkey Proof en 'het velletje'.
06/07/2013 - dag 47 : Veel nieuws heb ik niet over Luc. Het is weekend en hij ligt niet meer op intensieve waar je één verpleger voor twee patiënten hebt. Fysiek is Luc dus wel stabiel te noemen nu. Enerzijds natuurlijk blij dat hij op een 'gewone' kamer ligt maar anderzijds stel dat er iets is met hem ? Hoe kan hij hen dat vertellen ? Er is mij verzekerd dat ze regelmatig checken of hij het goed stelt maar het voelt vreemd aan. Het is teveel verandering ineens ... Nog maar een paar dagen geleden is mij gezegd dat hij evengoed opnieuw een longontsteking kan opdoen of een andere complicatie kan krijgen. En nu ligt hij naar mijn gevoel daar heel alleen ...
Pupjes hebben het vandaag kalm te houden. Omdat ze gisteren heel wat avonturen beleefden en omdat ze morgen de puppytest af te leggen hebben. Een dag platte rust. Zowel voor mij als voor de monkeys. We hebben hem verdiend ;-) Heb nog lief beeldmateriaal van ons uitje gisteren die ik hier delen wil.
De blooper. Daar vloog een balletje te veel ;-)
De liefde tussen Danske en haar kleintjes is bijna niet te evenaren ...
... of toch ?
Papa Flynn mag dan niet de dikke tieten van mama hebben ...
... zijn zorgzaamheid zorgt ruimschoots voor compensatie.
Het ultieme bewijs van Flynns teder karakter.
'We zijn blij met een papa als jij.'
We wachten nog op monkey 10 alvorens naar huis terug te keren ;-)
05/07/2013 - dag 46 : WOW ! Twee dagen geleden verhuisde Luc van intensive care naar de Stroke unit. Is een neurologische midcare afdeling. Deze morgen versasten ze hem opnieuw. Naar een gewone eigen kamer die deel uitmaakt van de neurologische afdeling. Weg alle machines met daarbij horende bedrading die zijn hartslag meten, die zijn bloeddruk controleren, die zijn ademhaling in de gaten houden ! Luc heeft enkel nog een PEG-sonde en een tracheacanule. Onwaarschijnlijk maar waar. Geen scherpe controle meer nodig blijkbaar. Zal hij eindelijk lekker een paar uren na elkaar kunnen slapen. Ik durf het bijna niet te schrijven : dit is echt heel goed nieuws. Heb nog geen dokter rechtstreeks gesproken maar het schijnt dat ze zeer tevreden zijn met wat Luc laat zien.
Met de monkeys op stap geweest. En gebruik gemaakt om ze elk met mama en papa op de foto te zetten. Om op die plek te geraken, moesten ze met zijn allen de auto in. Voorbeeldige pupjes. De monkeys hebben geen koorknaapambities. Vandaag toch niet ;-) Voorbeeldige mama Danske. Zij heeft niet echt een zittend gat. Extreem moeilijk voor haar om de vliegende golfballetjes te negeren. Een koppel was net op dat veld dit balspel aan het oefenen. Danskes blik stond op scherp ;-) Voorbeeldige papa Flynn. Hij is de hele tijd - en dat was lang - braaf op zijn poep blijven zitten. Ook wanneer er wandelaars voorbij kwamen of bleven staan om een praatje te maken. Voorbeeldige assistentes. Caroline en Florre hebben ettelijke malen van en naar de pups moeten lopen om te voorkomen dat er eentje een buiteling zou maken. Het heeft ons moeite gekost maar we hadden met zijn allen een heerlijke dag. Ik heb genoten van het grut ;-)
Monkey ... Nut
Monkey ... Business
Monkey ... Tribute
Monkey ... Trouble
Monkey ... Chit
Monkey ... Chou
Monkey ... Mania
Monkey ... Mocha
Monkey ... Proof
Monkey ... Popsy
04/07/2013 - dag 45 : Terwijl Luc omringd wordt door bevallige verpleegsters heb ik voor een dag of tien knappe mannen op het dak lopen. Als de kat van huis is ;-) Noeste arbeid zowel in het ziekenhuis als thuis dus. Luc wordt stevig onder handen genomen en ons dak wordt gans vernieuwd. Blijkt dat logopedist en kinesist tevreden waren van mijn flying dutchman. Vandaag voelde ik me voor het eerst opgelucht. Heb ik iets van 'het komt goed met Luc'. Wat die 'goed' inhoudt, kan ik nog niet invullen maar laat ik het uitdrukken als dat op dit moment mijn angst verdwenen is. 35 dagen in angst leven is waanzinnig lang. Heb hier precies eindelijk een soort rust in gevonden. Dankzij Luc hoor. Hij geeft aan mee te zijn in wat verteld wordt door zijn vrienden. Hij lacht op het juiste moment. Hij maakt ook spontane gecontroleerde bewegingen met zijn linkerarm. Die btw sinds gisteren niet meer vastgebonden is. Hij ging foei ! aan het neuspeuteren. 't Zullen weer van die harde geweest zijn ;-)
De monkeys hebben me toch een zotte doos van een mama. De strontjes die in de tuin gedropt worden, schep ik op en gooi die met een zwaai tegen de kant van de haag tussen de brandnetels. Danske is getikketakt op die gooibeweging. Ze draait dan driemaal rond haar eigen as en springt de hoopjes achterna. Begint ze fanatiek te zoeken. Dit geeft als resultaat een nageslacht die zonder vrees de brandnetels in duikelt. Enkele kiezen er zelfs voor om tussen de prikkels hun kak te lossen. Ze hebben gelukkig geen bavianenpoep.
Wie het onderspit delft, weet ik niet maar die 'on top' is Monkey Trouble ;-)
Wat een monkey leven ...
03/07/2013 - dag 44 : Wat we gisteren deden, mocht niet. Luc had zich kunnen verslikken. Nochtans hadden we toelating gekregen van de verpleger. Luc mag enkel onder begeleiding van logopedist aan de apero. Sinds vandaag ligt hij op de Stroke unit. Daar mogen slechts twee mensen tegelijk op bezoek. Zolang de pupjes hier nog zijn, zal ik enkel 's avonds bij Luc langs gaan. 's Morgens krijgt hij vanaf nu intensief revalidatie. Zal hem erg vermoeien. Ik hoop dat hij toch wat wakker zal zijn het uurtje dat ik samen met hem kan doorbrengen. Het voelt vreemd aan dat hij nu ergens anders ligt. Op de één of andere manier was de intensieve afdeling een vertrouwde omgeving geworden. Maar op deze tweede verdieping krijgt hij specifieke neurologische begeleiding en daar is het om te doen. Voorlopig is hij niet echt meer in levensgevaar maar hij kan zo weer een longontsteking krijgen en terug in kritieke toestand zijn. Op Stroke is er kans dat Danske bij haar baas mag.
Geen enkele monkey ondervond last van de enting. Ze hadden met zijn allen een fijne dag ondanks het slechte weer. Vandaag zaten ze binnen en dan weer buiten en dan weer binnen en opnieuw buiten om ten lange leste binnen in diepe slaap te vallen. Een uiterst leuk spelletje vinden ze het elke keer. En ja de vloer staat vol hondenpootjes ;-)
Ben ik al groot of nog heel klein ?
02/07/2013 - dag 43 : Wat dokters ook mogen zeggen (weet wel niet wat ze de laatstde dagen denken maar soit) ik had deze morgen een supermooi moment met mijn schat. We hadden voor de aperitief gezorgd. In de vorm van een blikje cola light. Opdat Luc het heel duidelijk zou herkennen en er geen afkeer van zou hebben. Een swab gedrenkt en Luc gevraagd om zijn mond open te doen. Hij deed het. Meer nog. Hij zoog en slikte en het leek hem echt te smaken. Later hem nog eens voorgesteld of hij nog wat cola wou. Een keer vond hij het goed, een andere keer schudde hij lichtjes zijn hoofd. Zie ik dingen die er niet zijn ? Ik weet het niet maar naar mijn gevoel (en vooral naar die van Caroline die mee was) begreep hij ons. Heb mijn Lucksken voor het eerst sinds 1 juni een zoen op zijn mond gegeven. Eerder was dit niet mogelijk door het netwerk van buisjes en hiermee gepaard zijn gewonde mond. Ik heb hem zacht verteld dat ik van hem hou en dat ik hem nodig heb. Had tranen over mijn wangen. Kon het niet helpen ... Terwijl ik dit schrijf, voel ik ze wederom branden. Luc had een traan in zijn linkerooghoek zitten. Of benoemen dokters een druppel vocht op die plaats anders ? Deze middag moest Luc opnieuw een roesje. Om een PEG-sonde te plaatsen. Is een sonde rechtstreeks naar zijn maag. Zou hij verlost kunnen zijn van de lange buis die hem van eten voorziet via zijn neus. Op zich is dat positief. Want deze ingreep gebeurt niet bij mensen waarvan geoordeeld wordt dat ze geen kansen meer maken. Is alvast wat ik concludeer. Ben er zelf gisteren achter gekomen dat dit vandaag gepland stond. Heb in Lucs dossier geneusd. Geen enkele sterveling op de intensieve afdeling die het belangrijk vond om dat te melden ...
Alle 10 monkeys zijn in prima gezondheid. Eén voor één mochten ze deze namiddag de tafel op voor een grondige check-up. Ze hebben niet getrunt. Trunten is een werkwoord dat werkelijk niet bij de monkeys past. Stoere boys en girls zijn het. Tijdens het leuke deel (oortjes kijken, tandjes kijken, vlooiendetectie, hartritmecontrole en balletjes - tenminste bij 7 van hen - voelen) stonden ze zelfs breed te kwispelen. Vaccinatie en chip lieten ze op zich afkomen zonder te verpinken. Megapups zijn die zonen en dochters van Danske en Flynn ;-)
Kloppend hart.
Geen ongewenste huisgenootjes.
Oortjes een beetje vuil ...
maar vanbinnen helemaal oké.
Flatcoatballetjes per twee stuks.
Chip. Tsjiep tsjiep tsjiep. Neen, echt niet.
DNA staal afname.
01/07/2013 - dag 42 : Luc ligt nog steeds op intensieve. Hij was behoorlijk moe vandaag. Ook al kan het lijken dat hij hele dagen niets om handen heeft, eens goed doorslapen is quasi onmogelijk. Om de zoveel tijd wakker gemaakt worden, moet echt niet geestig zijn ... Hij trok vannacht zelf zijn katheder uit die intussen in zijn linkerhand geprikt zat. Er wordt geen terug geplaatst. Voilà, hij nam zelf de touwtjes in handen. Weer een buisje minder zal hij gedacht hebben ;-)
Toen gepland werd dat Monkey Dans mama zou worden, had ik als idee om haar pups te fotograferen met tennisballen. Gezien Danskes obsessie met deze gele soort ballen ;-) Hier het resultaat. Was geen sinecure. Zijn het toch aapjes in wording ?
Monkey Nut of Perfect Promise
Monkey Business of Perfect Promise
Monkey Tribute of Perfect Promise
Monkey Trouble of Perfect Promise
Monkey Chit of Perfect Promise
Monkey Chou of Perfect Promise
Monkey Mania of Perfect Promise
Monkey Mocha of Perfect Promise
Monkey Proof of Perfect Promise
Monkey Popsy of Perfect Promise
30/06/2013 - dag 41 : Lang geaarzeld of ik naar Heerle zou afreizen. Voor Luc een hersenbloeding kreeg, was ik ingeschreven voor een diplomadag met Câline. Had als doel een B'tje te halen. Maar voelde me schuldig tegenover Luc omdat ik hem dan pas 's avonds zou kunnen bezoeken. En ik had geen enkel specifiek onderdeel met Câline geoefend, laat staan dat ze ook maar iets van training kreeg de laatste maand ... Twee dagen geleden de knoop doorgehakt en besloten om toch te gaan. Om 5h opgestaan om de monkeys uit te laten voor 10 pipi's en 10 kaka's. Terwijl de kleintjes hun ding buiten deden, kon ik de puppyren proper maken en douchen. Om 6h15 vertrek. Lotte wou me vergezellen. Super lief van haar om te rijden en om me de hele dag te vergezellen. Zo kon ik ook Bailey meenemen. Caroline en co zorgden de godganse dag voor de monkeys en Marc (van Casper) nam Aiko voor zijn rekening. Wat een geoliede organisatie. Marc komt trouwens iedere dag Aiko halen om met haar een wandeling te maken. Ik had geen enkele verwachting. Wou gewoon genieten van mijn Calienemienepienetriene. En van haar genoten heb ik ! Ze heeft perfect gewerkt. De punten die we laten liggen hebben, zijn enkel op afwerking verloren gegaan. Door staand de dummy aan te pakken ipv zittend. Kost wel één punt. Wat veel is tov de hele proef. Jammer maar het zij zo. Maar wat kan het mij schelen. Ik heb liever zo'n prutsemie waarvan er op de uitvoering van de proef niets te zeggen valt. Met een snelheid het bos uitgesjeesd en in een mum van tijd de dummy binnen. Op één commando over water. Pal op de markeer terwijl er heel veel een nul scoorden ... Knap Pientje. Câline kreeg 2X een 8, 4X een 9 en 2X een 10 waarbij ze een totaal van 44/50 behaalde voor het C-gedeelte en 28/30 op de drie B-proeven samen. Een puntentotaal van 72/80. Bijlange niet slecht voor een al lang niet meer getraind flatcoatje. Er ging nog een Perfect Promise girl aan de slag in Nederland. Kinky K.C. ging op voor het C'tje. Diploompje binnen met 40/50. Ilse zorgt al enkele weekends voor mij ipv met haar hondje de oefeningen door te nemen. Dus echt wel een megatrotse fokster aan het woord. Het was vooral Luc die ik miste want zo'n resultaten wil ik het liefst met hem delen. Ik had hem onder normale omstandigheden bij elke proef de stand van zaken ge-smst terwijl hij op de pups zou gelet hebben ... Ook hij zou enthousiast geweest zijn. Thuisgekomen wachtten mij nog verrassingen. Mijn huis was een stuk netter dan toen ik het had achtergelaten. So sweet ! En ik trof in de puppyren een extra knuffel. Eén van de bezoeken zorgde voor een keileuk aapje. Heb voor de verandering opnieuw een pak mensen te bedanken. Dank jullie wel ! Ook iedereen achter de schermen. Een dikke merci.
29/06/2013 - dag 40 : Er is sprake dat Luc volgende week naar de Stroke Unit verhuist. Want op intensieve is hij dan klaar. Net nu deze morgen ik de meest ongelofelijke verpleegster ontmoette. Wat een verschil toch in hun aanpak. Het verzorgen van een patiënt is één ding maar met deze omgaan als mens is een even belangrijk gegeven. Haar aanpak was ferm maar heel warm en positief getint. Het voelde zo goed aan. Ik ga ervan uit dat er niemand uit het AZ deze site volgt daar ik deze morgen iets tegen de regels in deed. Had er lang over gepiekerd en in een impulsieve bui heb ik toch mijn goesting gedaan. Bronski Beat, zoals ik teefje brons noem, deed vanochtend een ritje met de auto. Die is alvast autoproof ;-) We lieten ze in de bench achter en gingen eerst op verkenning in het ziekenhuis. Op zaterdagochtend echt geen kat te zien daar. De ontmoeting met die lieve verpleegster dreigde mijn opzet te doen mislukken daar ze de hele tijd bij ons op de kamer bleef. Om 11h25 liep ik terug naar beneden en stak Monkey Popsy in de tas van de laptop. Ze past er net in. Had deze week al verschillende malen de laptop mee om Luc foto's en filmpjes van de monkeys te tonen dus dat kon nooit opvallen nu. Ik was binnen. De lange gang door en verstandig langs de trap naar het vierde ipv de lift te nemen. Mijn hart bonsde in mijn keel. Was iets dat ik echt niet wou doen maar laten ze me een andere keuze ? Eenmaal op het vierde kwam mijn metgezel op me af met de melding dat de verpleegster opnieuw op Lucs kamer was. Dedju ! Want had niet de bedoeling hier iemand mee in een lastig parket te brengen. Vroeg mijn partner in crime of ze niet wou vragen of ik even nog iets van op de laptop aan Luc mocht tonen. Oké dat kon. Luc ligt ongeveer op het midden van de gang ... Bronski Beat bleef zo braaf zitten ! Heb ze tot bij Luc gekregen maar slechts voor een halve minuut. Hij heeft haar aangekeken en zij heeft hem wat likjes verkocht. Ze sliep nog half. Ik kon het niet riskeren om haar wakker te maken. Mijn handlanger meldde ineens dat de dokter in de kamer naast die van Luc stond. Gosh, hopelijk had hij niet door het raam in onze richting gekeken. Snel Popsy's hoofd terug in de tas en naar buiten geglipt om de weg terug aan te vangen. Moest daarvoor de dokter kruisen. Was er net voorbij. Draaide hij zich toch wel om. Riep mij. Ik liep door. Riep mij nog eens. Dit was een passage uit een hele slechte film. Had nog net de power en het verstand om de tas in de handen van mijn vriendin te duwen en haar te zeggen dat ze door moest lopen wat ze meteen deed. Monkey Popsy, onze heldin, gaf geen krimp. Ik keerde zenuwachtig op mijn passen terug. Maar het ging niet over monkey girl. Niemand had iets van haar korte vertoning opgemerkt. De dokter gaf mij mee dat Luc verder staat dan ze hadden gedacht dat hij zou zijn maar ze weten natuurlijk niet of er nog progressie komt. En hij volgt wel mijn idee over het belang van Danske bij Luc te krijgen. Zei hem dat dokters misschien met hun resultaten kunnen inzien dat het niets meer wordt voor Luc maar dat ik als partner dat voor mezelf moet kunnen bewezen krijgen. Concrete tastbare aanwijzingen wil ik dat hij er niet meer is met zijn verstand. Hij gebruikte het woord empathie. Oei misschien leest hij hier wel mee ! Daarom laat ik in het ongewisse of ik daadwerkelijk Monkey Popsy binnensmokkelde in het ziekenhuis of het slechts een droom was die ik vorige nacht had ... Buiten mij zijn er maar twee mensen die de waarheid kennen. Luc. But his lips are sealed. En mijn lieve reisgenoot van deze morgen. Zij weet ook wat de juiste versie is. Bedankt meid om toen de nood het hoogst was niet naar het toilet te zijn geweest ;-)
28/06/2013 - dag 39 : Voor het eerst zat Luc in zijn bed in plaats van er in te liggen. Hij ademt ook opnieuw zelf. Krijgt enkel wat zuurstof bij. We zullen zien of hij het deze keer blijft aankunnen. Gisteren gevraagd aan de dokter of een lolly iets zou kunnen zijn om mee te nemen kwestie van Luc eens smaak in de mond te geven. Was nergens voor nodig. Zag daar niet de meerwaarde van in. Ben toch bij de apotheker langs geweest en swabs met citroen besteld. Had niet de indruk dat Luc het niet lekker vond. Deze morgen zagen Lotte en ik lichte beweging in Lucs rechterhand die zelfs vanuit zijn schouder kwam. Hebben ook zijn pupillen nauwkeurig onderzocht. Die zijn zoals de onze van grootte en symmetrisch. Met lamp in zijn ogen geschenen. Zijn pupillen verkleinden. Zoals het zou moeten ...
Puppies ... Ik begin het stilaan benauwd te krijgen beseffend dat ze weldra uitvliegen. Ik heb er natuurlijk veel werk aan maar ze zijn zo overweldigend gezellig en lief. Vorige nesten had ik er altijd vrede mee dat er een tijd komt dat ze meegaan naar hun nieuw gezin. Deze keer zal hun afscheid enorm zwaar op mij doorwegen. Dit is het nest waar Luc zo trots op is, zijn Monkey Dans die mama is. Deze monkeys zijn zo met Luc verbonden ...
Monkey Popsy en Monkey Mania of anders gezegd teefje brons en reutje geel.
27/06/2013 - dag 38 : Ik verfoei de dokters die niet geloven dat Luc er door komt. Hij is bij licht bewustzijn en meer moet ik niet verwachten. En zo wil niemand leven. Dat Danske toegelaten zou worden, allez jong, dat is onmogelijk. Wat denk ik wel ? Proberen uitleggen dat het voor mij een grote hulp zou zijn om vrede te kunnen nemen met de beslissing dat Lucs leven wordt stopgezet als hij op Danske niet zou reageren, vinden zij niet belangrijk. Ze hebben zich enkel om de patient te bekommeren. Ik ben voor hen niet van belang.
Ondertussen is Danske de beste mama van de wereld. Zij geniet van haar kleintjes en de kleintjes genieten nog steeds van hun mama. Een wonderlijk samenspel. Fantastisch om Monkey Dans zo met haar monkeys bezig te zien.
26/06/2013 - dag 37 : Ik sloeg gisteren het middagbezoek over omwille van de info die ik 's morgens had gekregen. Bleek dat Luc al terug was en wakker. Grrrrr ! Vandaag werd er op Luc een tracheotomie uitgevoerd. Hij heeft nu een buisje in zijn luchtpijp via een snede in zijn hals. Vanavond zag ik Lucky Luke voor het eerst sinds lang zonder vieze darmen in zijn mond. Die komen nu uit zijn hals. Hij had nog pijn van de ingreep maar het zal hem zeker meer comfort bieden. Luc zal tenminste weer kunnen slikken en is verlost van de constante slijmvorming in zijn mond. Wij hebben een koppel vrienden die ook Sabine en Luc heten. Zij waren deze avond mee. Samen met Bianca. Tijdens ons gezellig praten naar mijn Luc toe hebben we hem meerdere malen zien glimlachen. Ik durf niet te hopen, puur uit zelfbescherming, maar ergens diep vanbinnen deed het enorm deugd om een glimp van Lucksken te zien. Luc kan alle vriendschap en liefde gebruiken opdat hij voelen kan dat hij moet vechten. Uit het diepst van mijn hart : allen heel erg bedankt voor elke hulp, positieve input, troostende woorden en warme genegenheid. In nood kent een mens zijn vrienden. Wij zijn in nood en wij hebben vrienden. Dat is duidelijk ;-) Luc wordt ontzettend graag gezien. Het voelt goed om dat ook van mensen te horen die mij minder of zelfs onbekend zijn. Mijn schat, mijn alles betekent niet enkel voor mij veel ...
De pups van Danske beginnen de weg van de puppyren naar buiten te kennen. Van de 10 zouden er drie nog een plas onderweg doen. De andere zeven wachten tot ze buiten gekomen zijn. Flinke monkeys ;-) Ze worden elke dag zelfzekerder en verruimen hun wereld. Heerlijk om ze onbevangen te zien trippelen en huppelen en nieuwe dingen te ontdekken. Schuddekontjes van het zwaar kaliber. Immer welgezind als ze geknuffeld worden. En ze worden immens veel geknuffeld ;-)
Bewust de foto van Monkey Nut van wat dichterbij getrokken ;-) Lijkt hij echt een reus tov zijn kleinste broer, reu lichtblauw.
25/06/2013 - dag 36 : Ging gisterenmiddag natuurlijk wel op bezoek bij Luc. Hoe zwaar het mij ook valt, ik word toch naar het ziekenhuis gezogen op het uur dat ik bij hem mag zijn. Waardoor het mij nu vreemd lijkt dat ik er niet was deze middag. Dat komt omdat er een nieuwe scan gepland was om half3 en Luc weer wat verdoofd op zijn kamer zou liggen of er zelfs niet zou zijn tijdens het half uur bezoek. Werd hiervan deze morgen op de hoogte gebracht. Luc was terug wat vermoeider deze ochtend. Ik denk dat hij dezelfde antipathie heeft tov één bepaalde verpleger als ik ;-) Gebruik gemaakt van de gelegenheid om het gras - groeit al even snel of Lucs haardos - af te rijden nu het droog weer is en ondertussen konden de pupjes buiten zoet dromen en/of ravotten.
Totaal geen last van de werkende mens in hun nabije omgeving ;-)
De bal groter dan de monkey. Toch wint de monkey het van de bal.
Vijf in de tunnel. De andere vijf lagen op en rond mij terwijl ik de foto nam.
24/06/2013 - dag 35 : De drain is uit Lucs hoofd. Hij ziet er weer een stuk knapper uit. Ben overtuigd dat Luc de mensen die hij op bezoek krijgt, herkent. Hij heeft praktisch de hele tijd zijn ogen open en volgt ook bewegingen/verplaatsingen. Hij draait zijn hoofd naar de persoon die iets tegen hem vertelt. Mijn lievelingsverpleger was van dienst. Misschien vind ik hem de liefste omdat hij telkens diegene is die mij min of meer positieve dingen weet te vertellen. Hij vond vandaag dat Luc wat meer respons gaf. Ik had een tijd geleden gevraagd of er een mogelijkheid zou zijn om Danske bij Luc te krijgen. Dat werd aanvankelijk geweigerd maar stilaan krijg ik ze precies wel aan mijn kant op dat vlak. Er moet nog één dokter akkoord gaan. Verpleging en enkele dokters gaan alvast mee in het verhaal. Er zijn natuurlijk wel wat voorwaarden qua hygiëne aan verbonden maar dat kan geen probleem vormen. Zal Lotte haar hulp nodig hebben om op papier bewijs te hebben dat Danske o.a. geen wormen heeft etc. Er werd mij zelfs al gefluisterd dat er genoeg bezoekers op deze afdeling komen die het met de hygiëne niet zo nauw nemen. Het zou volgens mij voor Luc heel veel kunnen betekenen als hij Danske zou mogen voelen en zien. En ook voor mij. Mocht het contact met Danske bij Luc niets teweegbrengen, kan ik wellicht hieruit gemakkelijker conclusies trekken. Danske op haar manier zou kunnen vatten dat er iets heel erg mis is met haar baas en dat is minstens even belangrijk in mijn ogen.
Monkeys in between monkeys. Alle 10 op rij tussen de vele apenknuffels. Zoek telkens de echte monkey ;-)
Monkey Nut of Perfect Promise
Monkey Business of Perfect Promise
Monkey Tribute of Perfect Promise
Monkey Trouble of Perfect Promise
Monkey Chit of Perfect Promise
Monkey Chou of Perfect Promise
Monkey Mania of Perfect Promise
Monkey Mocha of Perfect Promise
Monkey Proof of Perfect Promise
Monkey Popsy of Perfect Promise
23/06/2013 - dag 34 : Tijdens de twee namiddagbezoeken had Luc quasi de hele tijd zijn ogen open. Dit deed deugd maar back to reality : ziet hij werkelijk iets vraagt verpleging zich af. Ik en ook alle anderen die hem vandaag een bezoek brachten, vinden van wel. Maar als het hierbij ophoudt ? Bij een licht bewustzijnsvermogen ? Als hij slechts een heel klein beetje recupereert maar toch teken van leven geeft ? Dan wordt de beslissing om hem daadwerkelijk te laten gaan dubbel zo zwaar om te nemen. Zoals hij nu is, wil niemand leven. Maar zoals hij nu is, kijkt hij mij aan. Maar zoals hij nu is, voel ik zijn hand in de mijne. Maar zoals hij nu is, is hij nog in leven ... Wanneer trek je de stekker uit ? De spanning begint ook voelbaar te worden tussen Lucs moeder en ik. Ik haat het wanneer ze 30 of 40 keren na elkaar niet anders dan zijn naam roept. Wat moet hij daar nu mee ? Luc fronst dan constant geïrriteerd zijn wenkbrauwen. Zelfs aan een hond hoor je na zijn naam te hebben gezegd iets toe te voegen van bevel ... Deze middag riep de verpleegster mij uit de kamer om het weinige dat ze vernomen had over de scanuitslag aan mij mee te delen. Lucs ma kwam er bij en luisterde mee. Scan is niet goed in die zin dat er geen recuperatie is vastgesteld en dat Lucs rechterkant verlamd is. Morgen zal ik er daar wel meer over horen via de dokter zelf vermoed ik. Maar dan gaat de moeder van Luc terug de kamer in en begint ze diezelfde uitleg aan Lucs vader te verhalen. Toen ben ik ontploft. Heb haar gezegd dat als de verpleegster ons uit de kamer roept dat dat een reden heeft. Bazelt ze dat Luc haar toch niet horen kan. Zo'n situaties brengen wrijvingen mee, onvermijdelijk, maar in godsnaam ze is toch slimmer dan dat !
Op 21 juni is Bailey voor de tweede maal oma geworden. Ze heeft er 3 kleinzonen en 7 kleindochters bij. In totaal, met de monkeys erbij, is ze dus fiere grootmoeder van 20. Gelijk verdeeld in geslacht. Yara is dus mams ;-) Dat er in toch geen al te grote teef zoveel kindjes groeiden. Want in tegenstelling tot de 2 andere zussen Orka en Jenna is Yara qua grootte een Câlienemiene. Waanzinnig. En hoe dood en leven dicht bij elkaar staan ... De betovergrootmoeder van deze kleintjes overleed één dag voor hun geboorte. Dutch, Bailey's grootmoeder, leeft weliswaar verder in heel veel nakomelingen. De monkeys stammen ook van haar af. Zij doen het geweldig goed. Teefje paars en reu donkerblauw hebben al begrepen dat ze zo over het poortje heen kunnen als ze zich afzetten met hun achterpootjes. Toen Danske in de ren ging staan, was Monkey Chit vliegensvlug opnieuw aan de goede kant om aan de tepels van haar ma te slurpen. Reu donkerblauw daarentegen ... Gebruikte in plaats van zijn verstand zijn keelgat ;-)
22/06/2013 - dag 33 : Zijn de reacties die Luc geeft reflexen of reacties ? Vandaag had hij opnieuw een mindere dag. Opent wel eens zijn ogen maar niet op vraag. Moet ik stilaan inzien dat al die onzekerheid en pijn tot niets leiden zal ? Dit kan toch niet ... Ik kan niet bevatten dat dit het einde van Lucs leven zou betekenen. Morgen is een CT-scan gepland omdat deze ochtend de functie van de drain werd stopgezet. Scan moet uitwijzen of ze effectief de drain kunnen verwijderen. Ik heb twee keren in Lucs rechterteen gebeten en hij bewoog twee keren zijn rechterbeen. Heb er ook echt wel mijn tanden in gezet. Maar mij ga je niet vertellen dat je dat kan als je lam bent op die kant. Alle Babinskireflexen te na. Ik wil zo graag mijn Lucksken terug. En ik ben zo bang dat dit ons niet gegund is.
21/06/2013 - dag 32 : 17h36. Luc opende deze morgen op vraag van de verpleger van dienst in Lieljans en mijn aanwezigheid zijn ogen. Ook deze middag opende hij een drietal keren zijn ogen en keek hij ons aan. Gesprek met de dokter erna doorprikte opnieuw de ballon. De situatie is nog niet hopeloos maar ook niet hoopvol te noemen. En mocht ik het nog niet weten, zeer ernstig. Hoe dan ook, afwachten of Luc meer positieve signalen blijft geven. Dus niet opnieuw naar een stilzwijgen afzakt zoals vorige week ...
De foto hieronder is er eentje die ik niet zelf heb genomen. De man van een toekomstig baasje van een monkey girl nam dit erg vertederend beeld. Groot ontmoet klein. Hoe ze in elkaars ogen kijken, smelt ... Aiko is altijd lief met puppy's, zo ook met monkeys ;-)
Neuze, neuze, neuze.
20/06/2013 - dag 31 : 17h08. Over Luc kan ik kort zijn. Hij weet niet welke betekenis deze dag voor mij heeft. Waardoor hij er ook niets mee doet. No reaction at all. Dit wel al voor de zesde dag op rij ... Zijn tulband is hij kwijt. Die korte coupe staat hem goed. Hij is ook gewicht kwijt. 12 kilo om exact te zijn. Zal hij vanavond een teken van leven geven ? Ik betwijfel het heel sterk.
Ze zijn met 10 en ik ben aan de tiende gekomen qua presentatie. Het heeft wat langer geduurd dan ik had durven denken maar hier is de laatste in de rij. Ons speciaaltje, de monkey girl met wit borstvlekje. Een ontzettende cutie meid : 'Monkey Popsy of Perfect Promise'. Dat ze een popsy is, staat vast. Maar nogmaals, dat zijn ze werkelijk alle tien.
De zebra, de giraf, het nijlpaard en het apinnetje.
19/06/2013 - dag 30 : Deze avond, vijf jaar geleden, kraakten mijn vader, Luc, Piet en ik een fles champagne. Een Veuve Clicquot rosé. Het was mijn papa's lievelingschampagne. Hij heeft altijd een uitstekende culinaire smaak gehad. Dit was zo'n moment waarop we alle vier met onze gevoelens geen blijf wisten. Die nacht heb ik gevochten tegen de slaap. Ik was zo moe maar ik wou niet in slaap vallen. Mijn vader heeft me de ganse nacht met verhaaltjes zoet gehouden. Met Blanco, Noireau en Grisou als hoofdpersonages. Die drie katten hebben in mijn kindertijd zoveel avonturen meegemaakt. Zo uit mijn vaders duim gezogen. Wat kon hij mooi vertellen. Hoe onwezenlijk was het om tegelijkertijd te beseffen dat dit onze allerlaatste uren samen waren. Hij heeft het mij de maanden voorafgaand aan zijn overlijden niet gemakkelijk gemaakt. Allemaal belevenissen waar ik niet wist hoe mij te voelen. Zo zijn we bv samen zijn doodskist gaan kiezen. Een man met een sterk karakter en met een waardigheid om u tegen te zeggen. Luc leeft nog maar zorgde ook niet voor hét mirakel. Hij heeft nog tijd tot morgen 14h45 in mijn optiek. Anderzijds als hij er voorbij gaat, blijft hij leven. Dat wil ik geloven. Ik geloof in het gunstige. Ik ga de nacht in met in mijn hoofd en in mijn hart de twee mannen die alles voor mij betekenen en met de tranen op mijn wangen om de twee mannen waar ik van hou.
Bijna alle monkeys zijn individueel aan jullie voorgesteld. De laatste monkeyman, reu rood, levert het bewijs van hun bestaan. Vandaar dat hij 'Monkey Proof of Perfect Promise' heet. Ik ben apetrots ;-) op deze kleine flatcoats. Gisteren zaten ze buiten terwijl ik het gras maaide. Ben zelfs rond de puppyren aan het werk geweest. Geen enkele die een kik gaf. Gewoon verder maffen, dachten ze. Deze morgen maakten ze heel bewust de bewegingen en het lawaai van de stofzuiger mee. Als je als monkey het geronk van een grasmachine aankan, is een stofzuiger van het peanutbutterkaliber. Stoere pups ;-)
Deze lieverd hoeft echt niet onder te doen aan zijn net eerder dan hem geboren broertje.
18/06/2013 - dag 29 : Weeral heel laat dat ik hier nog iets post. Zoveel te doen in zo'n korte tijd eigenlijk. Ben erover aan het nadenken om vanaf maandag het middagbezoek aan Luc over te slaan. Het ochtendbezoek vind ik het leukst. Heb ik Luc lekker voor mij alleen. Mij is dan de persoon die mij vergezelt en mezelf. Maar dat is intiem en sereen. Tenminste als er geen dokter zijn visie komt uitleggen over hoe erg de situatie wel is. De andere twee bezoeken zijn ook Lucs ouders er. Nu wil er in het verleden dingen gebeurd zijn waardoor ik (niet Luc daarvoor is hij te braaf) al jaren geen contact meer heb met Lucs ouders. Natuurlijk willen we allemaal dat het ooit terug goed komt met Luc maar daarom is de situatie tussen ons op zich niet plotsklaps veranderd. Waardoor ik niet gewoon mezelf kan zijn wanneer zij er ook zijn. Ik begrijp volkomen dat ook zij hun zoon willen zien. Het overslaan van dat ene bezoek, midden op de dag, zou mijn dagelijkse planning iets makkelijker maken nu de pupjes stilaan groter worden. Onrechtstreeks speelt de niet veranderende situatie waarin Luc zich bevindt mee. Ik word er zo moedeloos van. Hoe ik mij voel, kan ik niet in woorden samenvatten. Ik verlang zo naar reactie en elke keer word ik met mijn neus op de feiten gedrukt dat het niet verbetert. Integendeel, Luc wordt opnieuw beademd en maakt terug koorts.
Weertje om kennis te maken met het fenomeen water. Als flatcoat geboren worden en niet graag te water willen gaan, bestaat niet ;-) Die natte buik vonden ze allen prettig bij deze warme temperatuur. Gingen ze, na gevonden te hebben hoe uit 'het zwembad' te klauteren, in de schaduw van de fluweelboom liggen soezen. Op een hoop lekker gezellig bij elkaar. Sinds gisteren wordt Aiko opgehaald om met Casper en diens baas te gaan wandelen. Zo kon ik al twee dagen wat relaxer op stap met de drie flatcoatmeiden. Ik trainde vroeger soms Bailey en Câline samen of Câline met Danske maar nooit alle drie tegelijk. Ben ik nu aan het proberen. Gemakkelijke oefeningen maar het lukt aardig. Kunnen ze zo tijdens de wandeling ook wat werken. Heb de indruk dat ze het alle drie als een welkome afleiding ervaren.
De naam van reu donkerblauw onthul ik bij deze ook. Danske heet officieel Flatcoat Lolland Mocca's Cream. Omdat haar mama Mocca heette. Een beetje ter nagedachtenis aan haar en om haar eer aan te doen, koos ik voor deze monkey de naam 'Monkey Mocha of Perfect Promise'. Mocha betekent vertaald koffie en daarmee heb ik alles gezegd ;-) Ik weet wel dat hij een hartenbrekertje wordt. Kijk maar naar zijn mocha snoetje als jullie mij niet geloven.
Monkey Mocha of Perfect Promise
17/06/2013 - dag 28 : 22h57. Ondanks alle moeite die Luc doet, vinden de dokters dat hij niet genoeg zijn best doet. Hij moet de reacties die hij vrijdag gaf, herbevestigen en dit binnen korte tijd. Doet hij dat niet dan is het over and out. Vinden jullie het vreemd als ik schrijf dat ik leeg ben ? Mocht Luc komen te overlijden, dan wil ik niet meer verder. Ik vind dat ik dat recht heb. Ik heb al genoeg leed en verdriet gekend. Ik wil die lijdensweg niet nog eens overdoen. Ik ben overtuigd dat ik ook zijn heengaan aankan, de oerkracht die in ieder mens zit, weten jullie wel, maar ik wil die pijn om dit verlies niet meer aan. 20 juni 2008 overleed mijn papa aan pancreaskanker. Hij koos voor euthanasie na een onverbiddelijke oneerlijke strijd. Hij werd net geen 66. Nog geen 1000 dagen later vond ik mijn mama gevallen op de grond dood terug. Zij bezweek aan een darminfarct op 66-jarige leeftijd. Ik heb geen broers, geen zussen, geen kinderen. En straks ook geen man meer. Alleen op de wereld. Heb altijd gehuild om dit verhaal. Ik heb in mijn hoofd zitten dat Luc op 19 juni wacht. Om ofwel spectaculair te verrijzen of om te sterven. Als hij voor het laatste gaat, is de cirkel rond. Dan ben ik in vijf jaar tijd alles, maar dan ook alles wat me dierbaar is, verloren. En neen, hoe graag ik mijn honden zie, aan hen kan ik mij niet genoeg optrekken. Ik ben 45. Ik kies echt niet voor nog minstens 20 jaar in bitterheid te leven. Ik geef het op als Luc het opgeeft. Ik kan echt niet nog een begrafenis aan en al helemaal niet een afscheid, Luc waardig, in elkaar steken.
De Danskepups mochten voor het eerst genieten van het mooie weer. Geen enkele had schrik of was terughouden van de grotere nieuwe ruimte waarin ze mochten kennis maken met grassprietjes. Had er enkel de tunnel in gezet. Verder moesten ze het zien te redden in het hoge gras. Allen liepen de tunnel in en uit zonder vrees en met veel lol. Siësta hielden ze verspreid over het ganse grasveld. 't Zijn pupjes die op vier pootjes in het leven staan. Had mij al lang geleden voorgenomen dit nest het Monkey-nest te noemen. En alle leuke aapjes die ik op mijn weg vond, heb ik gekocht. Zo hebben de monkeys hoofdzakelijk aapjes als speelgoed ter beschikking. Deze leukerd is een mafkees van een aap. Reu geel ontdekte hem als eerste en daar mocht een foto niet van ontbreken. Reu geel die door het leven zal gaan als 'Monkey Mania of Perfect Promise'.
Monkey Mania of Perfect Promise
Reu lichtblauw en teefje donkergroen bleven langer aan de diarree dan de andere monkeys. Zij hebben dan ook een antibioticakuur te nemen. Ondertussen maken ook zij vaste hoopjes en gaat hun gewicht in stijgende lijn.
16/06/2013 - dag 27 : 23h52. De dag waarop Luc volledig op eigen kracht ademt. Aanvankelijk zou hij dat slechts een paar uur proberen te doen maar het werd de ganse dag. En als niets in de weg komt, blijft hij ook vannacht zelfstandig ademen. Dit kost hem immens veel energie. Dat hij zich maar eerst daarop concentreert. Wij wachten wel totdat hij weer wat sterker is. Deze avond was ik al iets minder sceptisch maar ik blijf gereserveerd in mijn optimistisch denken. Luc moest het tot voor kort slechts met mij stellen. Ondertussen heeft hij al heel wat vrouwen die hem adoreren en verwennen en plagen terwijl hij hulpeloos alle aandacht ondergaat. De vrouwen in kwestie weten wel over wie ik het heb ;-) Ben in het geheel niet jaloers. Als al die liefde hem helpen kan terug te komen, wil ik hem best delen. Maar enkel daar ;-) Ik heb daarnet mijn eigen klein testje gedaan. Met mijn duimnagel ging ik een paar keren scherp over Lucs rechtervoetzool. En telkens bewoog hij zijn grote teen.
De monkey boys en girls kregen ook vandaag bezoek. En morgen opnieuw. Het is prettig te weten dat er naar allen erg uitgekeken wordt. Trouwens aan alle pupmensen : neem gerust contact om een bezoek in te plannen. Het is vertederend om jullie blije gezichten te zien. Ook in deze moeilijke tijd. Het zijn werkelijk superpupjes. Had nooit andere ;-) maar 'k weet nie 't is precies of deze kleintjes nog harder hun best doen om megalief te zijn.
Ook de monkeys hebben nood aan veel slaap om groot en sterk te worden.
15/06/2013 - dag 26 : 22h59. Hm, Luc had vandaag een mindere dag. Ik wil geloven dat dit komt omdat hij gisteren teveel inspanning leverde maar als ik dan de verpleger het woord 'opflakkering' hoor uitspreken dan ben ik weer doodsbang. Elk bezoek was er eentje in mineur. Hij was ver weg ...
De pupjes hadden voor het eerst bezoek van mensen die een monkey in huis zullen nemen. Normaal komt hier eerder ook geen volk over de vloer maar de omstandigheden hebben gezorgd dat ze al door vele vrienden betutteld werden. Twee monkeys hebben hun baasjes dus al ontmoet ;-) zonder te weten wie het wordt. Eigenlijk is hun enthousiasme aanstekelijk hoewel het best dubbel is. Zo goed kennen we elkaar niet, dat stuk moet nog komen. Maar toch voelen allen heel erg mee. Bij alle baasjes zit het hart op de juiste plaats. Overtuigd dat elke monkey een fantastische thuis krijgt.
14/06/2013 - dag 25 : 23h18. Weet niet hoe ik volgende mag plaatsen. Wil niet teveel hoop hebben om daarna dubbel zo hard op mijn bek te vallen. Maar iedere kleine vooruitgang is een cadeau op dit moment. Ik moet in het geheel nuchter blijven want het is absoluut niet gezegd dat er meer komt. Bij ons afscheid deze middag kwam er van Geert nog een kwinkslag en we hebben het echt niet gedroomd. Zowel Nathalie als Geert als ik hebben Luc zien glimlachen. Dan moet het toch zijn dat hij begreep wat er gezegd werd ? Deze avond werd ik gebracht door Petra en Gerald. Petra heeft een USB stick volgestouwd met Vlaamse muziek. Luc kijkt graag 's avonds naar Menttv vandaar ;-) Gerald en ik staan niet verantwoordelijk voor de keuze van de liedjes. Dat vertelden we Luc. Luc bewoog tijdens ons bezoek heel sterk zijn linkerhelft, zette enorme kracht op zijn linkervoet, trok zijn been helemaal op zelfs. Hij bewoog ook zijn hoofd en opeens deed hij voor even zijn ogen open. Hij keek ons ook echt aan. Geen wazige blik, geen pupillen die te wijd of te laag stonden. Hij keek ons allen aan. Zijn bloeddruk ging de hoogte in, zijn hartslag sloeg op rapper tempo. Zijn oogleden gingen weer toe. Tuurlijk is hij moe van deze inspanning. Maar dit is verbetering. Daar trek ik mij even aan op nu. Ik ga voor het eerst in twee weken een ietwat rustigere nacht tegemoet.
14/06/2013 - dag 25 : 12h34. Voor een keer een knappe dokter gezien. Letterlijk én figuurlijk. MRI was niet goed. Dat kon ook niet maar en het is die maar die telt uitslag was niet dramatisch. Dokters ondervinden dat mijn schat beter reageert. En ze gaan door. Luc is nog niet afgeschreven !
13/06/2013 - dag 24 : 22h28. We bleven wat op onze honger zitten deze avond. Bij aankomst was Luc net terug op zijn kamer en moest nog verzorgd worden waardoor we een kwartier in een andere ruimte moesten wachten. Is lang wanneer je als bezoeker slechts een half uur toegang op die afdeling hebt. Hoe dan ook, hij was terug onder sedatie. Omwille van het onderzoek waarbij hij zeker niet mocht bewegen. Dubieus vinden jullie niet ... Het leek of hij terug een paar passen achteruit was gegaan. Is daarom niet zo maar dat gaf het wel als gevoel. Luc daar tussen die witte lakens zien liggen te liggen. Ik ben niet lang gebleven. Kon er niet tegen.
De monkeys hebben tanden. Maar ze zijn voorlopig nog niet aan bijten toe. Daarvoor zijn ze werkelijk veel te lief. Ze zijn gezond nieuwsgierig en komen, eenmaal wakker, vrolijk naar mij toegelopen als ze merken dat ik er ben. Onderweg eerst een pipi lossend. Netjes op de kranten. Ze kregen vandaag voor het eerst ontworming. Iets later dan dat ik normaal als schema aanhoud maar dat omwille van de diarree die ze hadden. Lieljan hielp me met dit klusje. Het was zo gepiept. Panacur krijgen ze en dus worden ze morgen en overmorgen nog eens met dat goedje getrakteerd.
De monkeys weten feilloos hoe hun buikjes te vullen.
Het wordt ook eens tijd om verder de monkeys individueel voor te stellen. Ik bedacht voor teefje donkergroen een hele lieve naam. Ziehier 'Monkey Chou of Perfect Promise'. En ze heeft haar naam niet gestolen. Een ware chouchou !
13/06/2013 - dag 24 : 12h58. Ik ging er heen met het lood in mijn schoenen. Petra was de lieverd die mij deze keer vergezelde. Net binnen en ik zei 'hey' meer tegen de verpleger maar toch duwde Luc hard met zijn linkervoet tegen zijn bed zonder dat ik bij hem stond. Andere beweging dan gisteren. Ook bewoog hij lichtjes zijn rechtervingers wat gediagnosticeerd is als blijvend verlamd. Hoe moet ik onder deze omstandigheden het rationele laten primeren ? Hij is verbeterd ! Meteen verpleger die voor koude douche zorgde. 'Ja maar als we hem testen, geeft hij niet de reacties die wij willen.' Ik blijf erbij dat Luc nu aan het vechten is. In de vooravond is er een MRI gepland. Resultaat daarvan weet ik pas morgen. Luc doet alles altijd op zijn eigen tempo, zonder haast. Misschien nu ook ...
12/06/2013 - dag 23 : 20h44. In medische termen wordt met 'wakker worden' bedoeld dat iemand correct reageert op wat hem gevraagd wordt te doen. Dat is zo moeilijk voor mijn lief. Hij kan het niet. En de dokter vertelde me gisteren dat ze ook niet verwacht dat hij dat ooit nog zal kunnen. Als dat werkelijk zo blijkt, stopt daar Lucs verhaal. Termijn kunnen ze er nu nog niet op plakken. Elke dag erbij wordt de kans kleiner op herstel. Luc ademt wel zelfstandig. Ligt nog aan de beademing maar dat is om hem niet het hele zware werk te laten doen. Hij reageert ook op prikkels maar dat zijn waarschijnlijk hoofdzakelijk reflexen. Bv als ik de onderkant van zijn linkervoet kietel, beweegt hij dat been. Wel fronst hij soms zijn wenkbrauwen als hij geplaagd wordt en dat is volgens mij dan geen reflex. In tegenstelling tot gisteren kreeg ik hem bijna niets gezegd vandaag. Gisteren heb ik staan roepen, staan grienen, zou ik hem bijna geslagen hebben opdat hij mij iets zou geven waaraan ik kon zien dat hij diep vanbinnen nog leeft. Vandaag is al mijn strijdlust verdwenen, ik berust nog steeds niet in de situatie maar de woorden van de dokter zinderen na in mijn hoofd. Het is zo tegenstrijdig want Luc pakt mijn hand vast en dat voelt enerzijds lekker warm en vertrouwd aan. Hij is nog niet dood of toch ?
11/06/2013 - dag 22 : 22h41. Er is mij zonder die woorden effectief uitgesproken te hebben vandaag door een dokter gezegd dat ik mij stilaan moet voorbereiden op het afscheid met Luc. Hij krijgt geen verdoving meer maar ontwaakt niet. Nogmaals benadrukt dat hij enorme schade opliep die hem geen leefbare situatie zal kunnen aanbieden. Mijn angst, die de laatste twee dagen een beetje weggeëbd was, is nog groter dan de eerste dag. Mijn pijn onbeschrijflijk. Mijn hoop in diggelen.
De pupjes hebben aan de diarree gezeten. Waarschijnlijk omdat Danske aanvoelt dat er iets heel erg mis is met haar baas. Waardoor haar melksubstantie anders is. Stoelgang ging naar labo en niets bacterieels gevonden. Dit had wel weerslag op hun gewichten. Enkel op hun gewichten. De monkeys zijn nog steeds wonderlijke brave pupjes die met elkaar beginnen te spelen, kwispelstaartjes hebben en gezellig bij en op elkaar kruipen om te slapen. Ze hebben al helemaal door hoe rauw vlees naar binnen gespeeld kan worden en intussen gaan hun gewichten ook mooi gestaag naar boven. Op puppyvlak alles onder controle.
10/06/2013 - dag 21 : 16h57. Ik leef van ziekenhuisbezoek naar ziekenhuisbezoek. De aanhoudende onzekerheid put mij volledig uit. De wereld draait verder maar voor mij staat alles stil. De zorg van de pups kan ik aan maar alles daarbuiten kan mij gestolen worden. Er zijn nochtans genoeg zaken te doen. Een huishouden draaiende houden lijkt zo evident maar onder deze omstandigheden dus niet. Ik moet sterk zijn. Inderdaad. Ik moet sterk zijn. Maar dat ben ik al zo lang in mijn leven en ik ben het beu om sterk te moeten zijn. Ik wil mij schuilen in de armen van Luc en mijn tranen laten lopen en hem horen zeggen dat alles goed komt. Ik weet niet waar dit alles heen zal leiden. Ik weet niet of Luc mij ooit nog vast zal houden. Ik weet niet of ik ooit nog zijn stem zal horen. Ik weet niets niets niets niets. Misschien wil ik het zelfs niet weten. Zijn waardes zijn voorlopig stabiel te noemen. Ik staar mij blind op alle machines rondom Luc. Op alle cijfertjes die ik heb leren decoderen. We moeten niet te snel willen gaan. Luc komt van oneindig ver. Is hij op de terugweg ? Ook dat is niet eens zeker. Mijn stoere vent is moe, verschrikkelijk moe. Er staan geen onderzoeken of scans gepland de komende dagen. Eerst hem, zijn lichaam, zijn gestel tijd geven om aan te sterken. Alle lieve meelevende berichten wil ik hem kunnen voorlezen later. Ik hoop dat deze site, dit dagboek en het gastenboek, een naslagwerk mag worden over dit dieptepunt in ons leven. Ik schrijf het hier van me af voor een stuk. Luc is een fantastisch mens, dat weet ik al heel lang. Maar alle reacties van zovele mensen bevestigen dit nog maar eens. Ik hoop vurig dat ook hij nog te weten mag komen dat de aarde opwarmt van alle kaarsjes die voor hem branden. Iedereen, heel erg bedankt. Door de jaren heen heeft Luc veel mensen weten te bekoren ;-)
09/06/2013 - dag 20 : 23h18. Het hele weekend had ik een kinkygirl als gezelschap. Ilse, baas van K.C., kwam gepakt en gezakt vrijdagavond toe en zorgde voor mij met hart en ziel. Ik blijf het waanzinnig vinden hoe honden mensen echt dichter bij elkaar kunnen brengen. Luc en ik hebben ook vrienden die niets met honden te maken hebben maar we hebben er toch veel die een ontzettende liefde voor het Flatcoatras (en Goldens en Labradors) ontwikkeld hebben. Mijn pupmensen zijn me echt dierbaar. De oudste of de recentste, het maakt niet uit. Van allen kreeg ik bemoedigende woorden en/of hulp. Daarom dat ik het even hier neerschrijf. De Of Perfect Promise familie is een echte familie geworden. Is zeer ontroerend en doet enorm deugd. Onze hechte vrienden zijn voor mij in de bres gesprongen en staan nog steeds paraat. Allen willen graag mee naar Luc. Om Luc zelf te kunnen vertellen dat hij gemist wordt. Om hem te zeggen dat ze samen met hem opnieuw aan tafel willen zitten om te keuvelen en om hem te zien lachen en te genieten van het leven. Ik durf nog steeds niet alleen naar het ziekenhuis. Zolang Luc in levensgevaar blijft, vind ik het zo akelig om dit alleen te doorstaan. Hij is nog steeds in levengevaar. Nog steeds in coma ook. Sedatie is nog een klein beetje verminderd (is nu naar 4 gebracht waar het oorspronkelijk 10 was) en Luc doet het al bij al goed. Bloeddruk blijft een heikel punt maar is niet rampzalig. Temperatuur was over de hele dag best in orde. Zelfs vanavond bleef het bij 37,6°. Hartslag is die van een sportmens. Het vocht dat uit zijn hersenen wordt gedraineerd, vermindert maar blijft slecht van kleur. Dit moet helder worden en dat doet het niet.
Het is ons gelukt om een lied op USB stick te zetten (met hulp van kenners) en die aan te sluiten op de tv in Lucs kamer. Ook slaagden we erin om het op repeat te zetten. Het is maar een idee maar wie weet hoort hij het wel. Of wanneer hij langzaam wakker wordt gemaakt, zou ik het fijn vinden dat hij het horen kan. Ik wil geloven dat het hem helpen gaat om dat extraatje kracht te vinden om terug te komen en om te blijven. Onuitgesproken is dat ons lied. En het is zelfs veel te lang geleden dat we het beluisterden. Maar destijds is het dat lied die mij overhaalde om deel te worden van het avontuur Sabine - Luc. Ik kwam 's nachts thuis van het werk (horeca) en er hing een plastiek zakje aan de voordeur met daarin de cd-single van Marco Borsato 'De bestemming'. Ik was verkocht. Deze man, die niet zo goed weet om te gaan met emoties, vertelde mij zo dat hij van mij hield. Ik hou ook van hem. Zo simpel is het eigenlijk.
Enkel de teefjes hadden door hoe aan een papfles dient gezuigd te worden. Ben het maar gestopt voor ik helemaal gefrustreerd geraakte. En heb gekozen om ze een dag eerder op vast voedsel te zetten. Gesmuld hebben ze allemaal. Heel snel hadden ze door dat ze ook kunnen kauwen. Tien dikke buikjes achteraf. Btw de monkeys kunnen horen, zien en zwijgen. Toppertjes zijn het maar wat wil je met zo'n topmoedertje. Natuurlijk maken ze ook lawaai maar nooit uit protest of ontevredenheid. De helft van de werpkist bestaat ondertussen uit kranten. De zijn de eerste stappen naar zindelijkheidstraining ;-)
08/06/2013 - dag 19 : 22h10. Gisterenmiddag was Luc terug in diepere slaap gebracht. Hij reageerde te heftig. Het is zoeken naar het juiste evenwicht. Ook zijn koorts kwam niet naar beneden. Vandaag leek hij mij beter voor zover je zo'n situatie beter kan noemen. Deze morgen opnieuw minder sedatie en zien hoe hij dat volhoudt. De druk in zijn hersenen is volgens de meter wat gezakt, ook zijn temperatuur viel mee. 37.3°. Het geeft mij een beter gevoel en is iets waar ik mij aan kan vasthouden. Deze avond nog steeds een mindere sedatie met een aannemelijke bloeddruk en 37.7 van temperatuur. Kleine tekens dat hij aan het stabiliseren is ? Hopelijk wel. Vorige week die tijd was ik ook een stuk aan het schrijven. Lachte de hele wereld mij toe. Het is nog maar een week geleden dat deze hele nachtmerrie begon. Het is al een week geleden dat deze hele nachtmerrie begon. De monkeys waar Luc zo vol van was, hij was verrukt over zijn Monkey Dans als toegewijde mama, hij krijgt hier niets meer van mee ...
07/06/2013 - dag 18 : 12h28. Lucs toestand is vannacht stabiel gebleven. Weliswaar ook niet verbeterd. Eerste bezoek van vandaag net voorbij. Op intensieve zorgen zijn ze heel strikt wat dat betreft. Telkens een half uur en dat om 11h, om 15h en om 19h30. Het is goed denk ik dat er een beperking op staat want weet niet of ik het langer als een half uur aan een stuk zou volhouden om hem zo te zien liggen. Koorts zakt niet. Er worden stalen genomen om uit te zoeken aan wat zijn hoge temperatuur gelinkt is. Deze namiddag verplaatsen ze de katheder omdat dit ook oorzaak van die koorts zou kunnen zijn. Ze proberen alles uit. Zijn bloeddruk is wat gestegen. Later kreeg ik te horen dat dit komt omdat ze hem iets minder diep laten slapen. Logisch gevolg dus. Er moet naar de balans gezocht worden. Deze morgen bewoog Luc plots zijn beide benen. En dan nog eens. Hij leek zich te willen rekken, het kwam van zijn rug uit en het was duidelijk een gecontroleerde beweging. In beide benen dezelfde beweging. Geen stuiptrekking. Het is toen omdat ik dat aan de verpleger meldde dat hij mij zei dat Luc iets minder sedatie toegediend krijgt. Hij spreekt dat dit ook een reflex kan zijn maar mij leek het echt een beweging. Ja, het zijn die details die mij voorlopig wat rust gunnen. Ik lees nooit mijn horoscoop en was dat ook niet van plan te doen. Was aan het wachten op Geert die mij naar de kliniek zou brengen en ik blader in het plaatselijk krantje om de tijd te doden. Mijn oog valt op het woord langzaam en ik begin te lezen. ' Deze week zou wel eens heel langzaam kunnen vooruitgaan. Je moet lang wachten op een aantal zaken of bepaalde berichten. Je geduld wordt op de proef gesteld, zeker naar bepaalde reacties toe van iemand. Deze zaken maken je het emotioneel moeilijk. Het nodige geduld kan je dus wel parten spelen.'
06/06/2013 - dag 17 : Deze ochtend om 6h zelf naar het ziekenhuis gebeld om te vragen hoe Luc de nacht doorgekomen was. Alles was behoorlijk hetzelfde gebleven. Dus redelijk stabiel is hij voorlopig. Dit werd bij elk bezoek die ik hem vandaag bracht bevestigd. Wel wil zijn koorts niet zakken en komt er nog veel vocht uit de drain. Dat vocht moet een heldere kleur krijgen en dat doet het niet. Ook de druk in zijn hoofd vermindert niet. Hij staat op 15 en dat moet naar 10 komen. Zijn lichaam zwelt ook op door het niet in beweging zijn. Hij voelt ook heel warm en klam aan. Deels door de medicatie die de koorts naar beneden moet krijgen. Het is onbeschrijfelijk om mijn zo sterke partner in lief en leed zo stil te zien liggen ademen. Luc is een harde snurker en god wat zou ik hem zo graag horen een boom omzagen. Hoewel het grootste deel van de dag vrienden er zijn voor mij, mis ik hem zo erg. Het is een marteling om iedere minuut als uur te moeten ervaren. Mijn maag krimpt samen als ik hem daar zie liggen maar toch moet ik naar hem toe gaan. Elke keer met de hoop dat er een heel klein beetje positief nieuws komt maar dat gebeurt niet. Niet weten of hij het volgende uur nog zal leven is zo onwezenlijk barbaars. Er is bijna opnieuw een dag voorbij ...
Besloten vandaag om de pupjes toch bij te voederen om hun mama te ontlasten. De monkeys hebben het niet goed door wat ze met die plastieken tut aanmoeten. Maandag krijgen ze voor het eerst vers voer. Maar in the meanwhile de papfles uitproberen. Het is logisch dat vooral Danske aanvoelt dat er iets niet pluis is. Zij staat altijd aan de voordeur te kwispelen wanneer Luc er aankomt. Ze verraadt het elke keer dat haar baas thuis is. Wat gaat er in haar kopje om ? Als ik weg ben naar het ziekenhuis, krijg ik nadien te horen dat Danske de hele tijd in de gang is blijven liggen. Wachtend op ...
05/06/2013 - dag 16 : 22h16. Deze ochtend heb ik Luc niet gezien daar hij later dan het bezoekmoment terug was van de operatie. Ook deze chirurgische ingreep heeft hij doorstaan. Hij heeft er een tweede drain bij. Eentje die het vocht van rond de hersenstam moet verwijderen. De druk in de hersenen is nog steeds niet zoals het hoort en zolang dat niet verbetert, wordt er ook geen poging gedaan om hem te proberen wakker te maken. Kan nog dagen duren. Koorts blijft aanwezig. Proberen ze nu een andere antibiotica uit. Er wordt mij zoveel gezegd die mij in feite niets vertelt. Omdat ze het zelf niet weten. De onzekerheid is moordend. Eerst en vooral moet die druk weg. Hij is jong, hij is sterk, heeft een ijzeren wil en hij staat graag in het leven. Zal dit alles voldoende zijn om hem terug te halen ?
05/06/2013 - dag 16 : 9h06. Net opgebeld van spoeddienst. Luc had vannacht verwijde pupillen en dat duidt op terug een druk in de hersenen. Ze maken hem nu klaar om te opereren opnieuw. Ze moeten iets plaatsen, ben vergeten wat, om die druk te kunnen meten. Het feit dat hij in diepe coma was voor de eerste operatie, is dit weeral een stap achteruit in plaats van vooruit. Ze zulen mij opbellen wanneer hij terug is opdat ik niet voor niets naar het ziekenhuis zou gaan. Hoop zo dat dit hele verhaal dat ik hier neerpen een thriller is met een goed gevoel einde. Ik wil best alle onzekerheid en pijn door als het iets oplevert.
05/06/2013 - dag 16 : De monkeys slapen de slaap der onschuld en zijn om ter liefst. Het is alsof ze weten dat ze nog meer hun best moeten doen om braaf te wezen. Danske is een megamama en hoewel ik minder tijd heb om van haar kroost te genieten, het is fijn om bij hen een adempauze te vinden. Nieuw leven is zoiets moois.
04/06/2013 - dag 15 : 22h43. De reden waarom hij in allerijl geopereerd moest worden, is omdat hij in een diepe coma ging. Ze hadden geen andere keuze. Scan wees uit dat de bloeding bijna volledig weggehaald werd. Natuurlijk blijft de grote vraag : Welke schade heeft die bloeding aangericht ? Er kan daar geen uitspraak over gemaakt worden. Daarvoor is het veel te vroeg. Het kan alle kanten uit maar sowieso is de situatie zeer ernstig. Het is niet dat ik dat niet besef maar om die woorden van een dokter te horen ... Mijn wereld stort beetje bij beetje in. Ik wil wel geloven dat Luc hier nog redelijk uit komen zal maar met alle geluk die mij al mijn hele leven te beurt valt, heb ik sterk mijn twijfels. Luc heeft als complicatie een longontsteking, kampt ondanks medicatie met koorts, wordt gedraineerd maar naar de avond toe kwam zo goed als geen vocht meer uit zijn hersenen. Zijn bloeddruk was vandaag te laag. Is eens wat anders. Morgen zullen ze hem indien mogelijk en afhankelijk van de vorderingen hem iets wakkerder proberen te maken. Alles hangt daarvan af. Het kan dat hij niet meer uit coma ontwaakt en het kan ook dat hij niet reageert zoals het zou moeten. Maar er is een waterkansje dat hij toch de gewenste hersenaktiviteit vertoont. Ik ga voor het laatste. Het is werkelijk uur per uur de toestand bekijken. En daar moet ik het mee doen.
Mijn vriendenkring heeft als uitdaging om ervoor te zorgen dat ik nooit alleen naar het ziekenhuis hoef te gaan. Tot nog toe is hen dat gelukt. Ik weet dat er immens veel mensen om Luc en om mij geven. En dat ze dit niet enkel in woorden maar ook in daden duidelijk maken. Alle reacties zijn kleine lichtpuntjes, ook van de mensen die ik niet ken maar die Luc weten te appreciëren om wie hij is. Ik kan jullie niet allen persoonlijk te woord staan, heb soms even ook wat tijd nodig om het keihard uit te schreeuwen en te huilen tot ik geen tranen meer overheb. Ik ben omringd met liefde. Dank jullie allemaal daarvoor. Toch is de enige liefde die ik broodnodig heb, die van mijn Lucksken ...
04/06/2013 - dag 15 : 1h15. Gisteren kreeg ik van de neuroloog te horen dat Luc anderhalf uur voor mijn komst een epilepsie aanval had gehad. Sindsdien ademde hij heel heftig en naar mijn gevoel absoluut geen goed teken. Het was ook afschuwelijk om zijn borstkas zo op en neer te zien bewegen. De uitleg van de behandelende arts was dat we het van uur tot uur moesten bekijken. Die epilepsie aanval is een gevolg van de druk in zijn hersenen. Uiteindelijk kon ze mij ook niet veel vertellen en hebben ze geen zicht op het verder verloop. Wel moet gerekend worden dat hij voor een tijd van twee weken in levensgevaar blijft. Weet niet hoe ik die twee weken doorkom. Ik liep ongerust de tijd tussen de twee bezoeken door en mijn angst werd bevestigd eenmaal terug in het AZ. Luc was weg voor onderzoek omdat er werd geoordeeld dat zijn hart het moeilijk ademen niet aan zou kunnen. Even moeten wachten en dan kwam de neuroloog vertellen dat Luc naar spoed gebracht was. Daar zouden ze hem in coma brengen omdat hij via een buisje beademd diende te worden. Ook zouden ze een drainage plaatsen om op die manier de stand van de bloeding na te kunnen gaan. Terug naar huis gereden zonder Luc te kunnen zien. Een half uur thuis telefoon van spoeddienst. Deze verpleger vond dat hij mij moest laten weten dat er besloten was om Luc te opereren. Zonder operatie zou er veel te veel schade zijn maar operatie kon niet hadden ze mij zaterdagnacht meteen gemeld ... Hoe ik mij toen voelde, weet het niet te omschrijven. Bange uren volgden want het was erop of eronder. Zo cru mag ik het stellen. Had gevraagd of ze mij zouden opbellen eenmaal de operatie achter de rug en kreeg als antwoord dat hij niet wist of de chirurg dat zou doen. Operatie kon twee tot vijf à zes uren duren. De minuten streken voorbij. Als ik anders het gevoel heb dat de dagen zo kort duren, sinds zaterdagavond heb ik de indruk dat de tijd voorbij kruipt. Tergend langzaam. Gruwelijk om door te maken. Aan de andere kant hoe langer het duurde voor er gebeld werd hoe meer kans dat Luc de operatie doorstond. Luc en ik hebben een bende fantastische vrienden die ons met al hun goede zorgen en liefde omringen. Zo ook deze avond. Geert was diegene die bij me bleef opdat ik niet alleen het eventuele slechte nieuws zou moeten vernemen. Om 23h vond ik dat het moment gekomen was om zelf te bellen. Heb dat Geert laten doen. Veel te bang om te horen wat ik niet wil horen. Hij werd doorverbonden met de Intensieve dienst en daar vertelden ze dat Luc al driekwartier op de afdeling was gebracht. En dat de operatie geslaagd was. Hij wordt in coma gehouden maar dat is niets verontrustend. Het helpt om zijn hersenen te ontlasten en op die manier heeft Luc geen pijn. Luc was ook rustig. Deze ochtend gaat hij opnieuw onder de scan en dan hoop ik nog voor de middag een dokter te spreken. Operatie duurde 2 1/2 uur wat naar mijn gevoel aangenaam is om te weten nu. Betekent dat het vlot ging toch ? Stap voor stap. Nu hopen dat ze niets geraakt hebben in zijn hersenen want dat was de reden waarom ze niet konden opereren. Ze zouden het veel erger kunnen maken. Een zware last is momenteel van mijn schouders gevallen. Even bevrijdend kunnen ademen.
03/06/2013 - dag 14 : Soms speel ik een beetje vals en schrijf ik het stukje 's avonds laat om het dan wanneer iedereen al in bed zit (behalve mijn anonymous vriendin) al op de site te zetten. Dit doe ik als ik weet dat ik die dag andere dingen heb staan. Zo was het niet anders zaterdagavond met voorgaande tekst. Ik was verondersteld gisteren te gaan trainen met Câline en Bailey terwijl Luc thuis op de pupjes zou letten. En dan neem ik er ook tijd voor. Ben ik niet gehaast. Gemakkelijk is dat het dagboek al bijgewerkt is. Ik was zaterdagavond dus in de bureau met het stukje bezig. Luc lag in de zetel in de living. Het gebeurt wel vaker dat hij in slaap valt en dat daardoor de afstandsbediening van de televisie of van telenet op de grond klettert want die heeft hij naast zich liggen. Lekker comfortabel. Nu zijn er al van die bakjes gesneuveld daardoor. Ik hoor van waar ik zit voor de verandering een bakje vallen. En nog eentje. Ik ruttel wat vanop afstand en dan hoor ik voor de derde maal het lawaai die zo'n bakje maakt als het valt. Dat begreep ik niet. Zo lomp is Luc niet. Ik sta op en ga naar hem toe. Deels om wat te zagen dat hij voorzichtiger moet zijn. Hij zit versuft in de zetel en staart mij aan zonder iets te zeggen. Alsof hij bruusk uit een diepe slaap werd gewekt en niet goed weet waar hij is. Het beeld dat ik zie, klopt niet. Er is duidelijk iets mis met hem. Ik krijg geen reactie en in een ijdele hoop dat hij mij gewoon wil pesten, vraag ik het hem nog en zeg ik hem dat hij niet grappig doet. Dokter gebeld, 100 gebeld. Ze zijn hem komen halen en nu ligt hij op de stroke unit in het AZ St-Jan. Mijn alles heeft een zware hersenbloeding gehad die te diep zit dus niet opereerbaar. Luc is nog steeds in kritieke toestand. Als hij nog een bloeding doet, zullen ze hem niet reanimeren. Zijn toestand moet stabiel blijven dat is de eerste stap. Deze namiddag zie ik de behandelende arts die mij meer zal kunnen vertellen. Het is afwachten en het is zo beangstigend. Ik wil hem niet kwijt maar ik wil ook niet dat hij als plant moet leven. Daarvoor zie ik hem te graag. Positieve punten in al deze gekheid is dat hij wel reageert naar zijn vermogen als hij door de verplegers wordt wakker gemaakt. Dit doen ze om te controleren of zijn toestand niet verslechtert. Om het uur herhalen ze dat. Zijn rechterkant is verlamd, zijn linkerkant reageert best goed. Ik wil hierin positieve dingen zien maar ik ben geen dokter. Hij is onder sedatie en krijgt middel om zijn bloeddruk onder controle te houden. Het is Luc die het moet doen nu. Hij is een man met een sterke wil en hij is nog jong. Misschien, heel misschien komt het allemaal goed. Ik hou jullie verder op de hoogte op deze pagina. Niet uit sensatie maar omdat het voor mij de gemakkelijkste manier is om zoveel mogelijk mensen ineens te verwittigen. Pupppybezoeken die weliswaar pas over een week gepland waren, kan ik voorlopig niet na komen. Ik blijf voor hen zorgen zoals het moet en als ik er niet ben dan is er iemand anders voor hen aanwezig. Tenslotte mag Luc maar tweemaal per dag een uurtje bezoek. Voor de rest van de dag ben ik het liefst thuis maar ik kan het extra dat bezoek met zich meebrengt echt missen. Mijn excuses daarvoor. Hopen jullie allen maar heel erg dat ik straks op zich positieve dingen te horen mag krijgen.
Mijn rots in de branding heeft het even moeilijk nu met de hoop dat het enkel even nu is. Dit is Danske toen ze net bij ons was, Lucs grote schat. Zij was teefje paars. En ik zet mijn zinnen door opdat Luc terug goed zou komen en mij zeggen zal dat ik verdomme toch een koppige ben. Wat hij ook is btw. Ik wil dat hij het weet opdat hij zou reageren en opdat hij met zijn hoofd zal schudden maar achteraf toch zal lachen en het leuk zal vinden dat ze zo heet. Moneky paars krijgt als tweede naam 'Chit' wat een jong vrouwelijk dier is. Het wordt tsjit uitgesproken maar het kan voor verwarring zorgen als jullie begrijpen wat ik bedoel ;-) Neen begrijpen jullie het niet ? Ik schrijf het even voluit. Teefje paars heet officieel 'Monkey Chit of Perfect Promise'. Als ze mag worden zoals haar mama en zo van haar baas houden als Danske van Luc doet dan zullen de mensen die haar in huis zullen hebben overgelukkig zijn met haar. Danske weet echt wel dat er iets niet klopt ...
02/06/2013 - dag 13 : Het wordt eens tijd dat ik de officiële naam van het eerste teefje prijsgeef. Zal dat morgen doen. Het is dat Luc en ik er een meningsverschil op nahouden wat haar naam betreft. Haar naam had ik als eerste in mijn hoofd en hadden we een teefje uit dit nest aangehouden, had ik die naam voor ons teefje gewild. Luc vindt niet dat ik een monkey met zo'n naam mag opzadelen. Maar ik hoop dat haar baasjes het ludieke ervan zullen inzien. En dus hou ik mij aan mijn eerste keuze. Mijn besluit staat vast ;-) Morgen schrijf ik over de volgens mij keigrappige en unieke naam van teefje paars.
Danske is volledig hersteld. Ze zoogt nog steeds met volle overgave haar kleintjes. Ik val waarschijnlijk in herhaling maar wat een brave kroost ! Zo'n gemakkelijke puppy's. 24h/24h zijn ze dik tevreden. De nagelstudio ging gisteren terug open. Heb alle voorpootjes al klaar met bijknippen. Oef ! En van pup roze en geel ook al de achterpootjes. Oef ! Diegene die de vorige dagboeken volgden, weten dat dit niet mijn favobezigheid is. Maar ik vermoed dat Caroline het straks, en nu misschien nog ietsjes meer als anders, graag van mij zal overnemen. Hier en daar is er al een monkey die naar me knipoogt. Hun oogjes beginnen dus open te gaan ;-) En omdat ik ze oneindig schattig slapen vind, nog maar een monkeysleepingtimetafereeltje.
01/06/2013 - dag 12 : Iedere vrijdag rijd ik twee uren op en af om met enkele vriendinnen die allen flatcoats hebben te trainen. Sinds enkele maanden hebben we zelfs een helper ter beschikking. Wat een luxe dat hij er elke keer bij is. Ik denk dat hij het zelf ook fijn vindt om een hele namiddag met ons op stap te zijn. We weten wat voor waarde hij aanbrengt en wat voor een fijn mens hij is. Vandaar dat we 'onze man' dan ook extra in de watten leggen ;-) Dat is trouwens geen moeilijke opgave. Hij is namelijk verzot op taart. Vorige week was ik er niet bij omwille van de monkeys maar gisteren kon Luc vrij nemen op het werk en was het mijn beurt om voor de koffie achteraf te zorgen. Met bijhorende taart om de geboorte van de Monkeys te vieren. Ignace heeft gesmuld ;-) Ik had trouwens ook Câline bij zoals ik vorige zondag in Câlines training Bailey mee had. Beiden zitten weer lekker in hun vel waardoor het voor mij dubbel genieten was. Moeder en dochter vragen een andere aanpak qua trainen maar wat geeft het ? Ik geniet van alletwee en op dit moment sta ik vooral versteld van wat mijn kleintje in haar mars heeft. Met Bailey werken is vertrouwd, ik ken haar door en door en als ze niet aan haar hormonen onderhevig is, werkt ze zo leuk. Dan genieten we samen van het grenzen verleggen. En is het soms echt met mond open staan kijken naar wat ze eigenlijk allemaal al beheerst. Câline trainde gisteren met 'de grote' mee. En ze stond haar mannetje ;-) Eerste oefening : zij mocht als enige meelopen om te kijken waar de dummy's werden gegooid. In het hoge gras op een strook naast het water voor iedere hond twee stuks. De hele weg terug (zo'n 100m) langs het water naar de inzetplek. Halverwege deze lijn werd er een dummy in het water gegooid. Honden hadden de dummy rechtdoor op te halen. Voor Câline een memory met verleiding. Voor de anderen een blinde met verleiding. De verleidingdummy's vielen net wat verscholen in het riet en dus onzichtbaar. Deze dummy's moesten nu van op de breedtekant van het water gehaald worden waarbij ze schuin te zwemmen hadden en waarbij ze niet eerst op land mochten komen om er via deze omweg te geraken. Voor iedere hond werd er achteraf op die plek ongezien nog een dummy bijgegooid en die moest dan opgehaald worden van de andere kant van de oever. Ignace bleef op die hoogte staan, wij liepen verder de dijk op. Vanop de dijk lag het water voor ons rechts. Ignace gaf een schot. Hij had er eerst een stuk wild gelegd. De oudere garde hadden eerst 90° naar rechts te draaien, de dijk af te lopen, het water over te steken om op de allereerste plek uit te komen waar een blinde lag. Toen moesten ze het stuk wild nog halen. Câline kreeg ook blind met schot een stuk wild en mocht om het iets gemakkelijker voor haar te maken de dummy over water als tweede halen. De stukken wild in aanbieding gisteren waren een konijn, een duif, een eend en een kraai. Willekeurig had Câline de kraai te apporteren wat ze keurig deed. Als laatste hebben we op linie gestaan boven op de dijk. Ignace vertrok verschillende malen voor hetzelfde rondje waarbij hij telkens alle stukken wild opgooide iedere keer op dezelfde plaats. De flatcoats haalden ieder om beurt een andere markeer zodat ze uiteindelijk allen alle lijnen éénmaal gelopen hadden en telkens een ander stuk wild mee te brengen hadden. Dit iedere keer over een afdaling van een 100-tal m. Na zo'n training smaakte de monkeytaart des te meer ;-) Vooral voor Ignace.
31/05/2013 - dag 11 : Het gaat beter met Monkey mama. Ze krijgt terug appetijt. In een onbewaakt moment heeft ze gisteravond voor de eerste keer in haar leven iets van tafel gepakt. 300 g gerookte zalm naar binnen gesmoefeld. Ja, ze had honger en ze heeft pups te voeren ;-) Hoop dat het haar gesmaakt heeft. Behalve reu lichtblauw zijn alle monkeys in gewicht verdubbeld. Danske ligt niet meer constant in de werpkist. Ze blijft wel in de buurt. Als er eentje van haar kiddo's begint te jammeren omdat hij honger krijgt, is ze er in no time bij om hem melk te geven. Dat de anderen dan mee aan tafel aanschuiven, spreekt voor zich. Hun leven bestaat voorlopig uit eten en slapen. En in beide disciplines blinken ze uit.
Dat is er eentje die als het even kan de zetel boven zijn mand zal verkiezen ;-)
30/05/2013 - dag 10 : En de hele dag met de melodie van 'Een aapje wou eens vrolijk zijn' in het hoofd gezeten ? Mooi zo ;-) Danske zit in de lappenmand. Ze heeft een maag- en darmontsteking. Waarschijnlijk deed ze zich tegoed aan teveel moederkoeken. Drie dagen geleden begon ze moeilijker te eten, trok ze haar neus op voor alle lekkers, tot ze dinsdag alles terug overgaf wat ze binnenspeelde. Arme meid. Heeft ze daarbij ook nog eens diarree. Toch voedt ze plichtsbewust haar pupjes maar het kan dat ik de monkeys hierdoor wel zal moeten bijvoederen. We wachten het nog even twee dagen af en als de pupjes dan niet genoeg in gewicht zijn aangekomen, zullen we genoodzaakt zijn de papfles boven te halen. Dit vooral om Monkey Dans wat te ontlasten want ze staat echt heel mager. Mama Danske kreeg een middel toegediend die haar snel terug beter zal maken en die volkomen veilig is voor de puppies. Vandaag wellicht nog een offday maar morgen moet ze weer op de been zijn. Ze gedraagt zich verder ook niet ziek. Enkel heeft ze aan te sterken. Dus moet ze opnieuw eetlust krijgen.
Mijn mama is de beste mama van de hele wereld.
29/05/2013 - dag 9 : Een aapje wou eens vrolijk zijn en hij beet in de billen van de kapitein. De kapitein werd vreselijk boos en hij stopte de aap in een poederdoos. De poederdoos was veel te wit en hij stopte de aap in een kolenkit. De kolenkit was veel te vies en hij stopte de aap in het eetservies. Het eetservies was veel te mooi en hij stopte de aap in een vogelkooi. De vogelkooi stond open en het aapje kon gaan lopen. En vijf plus vijf is tien en het aapje was gezien !
Het zal vast niet aan mijn zangtalent liggen dat ze zo zoet slapen kunnen ;-)
28/05/2013 - dag 8 : Moedermelk is het allerbeste voor de Monkeys. En het is niet dat ik het mij ontzie om ze bij te voederen maar ik wil het eigenlijk liever niet. Net omdat de beste voeding voor dit jonge grut van hun eigen mama komt. Natuurlijk hou ik hun gewichten in de gaten. Elk apenjong wordt iedere dag drie maal gewogen. Zo hou ik bij wie aan de lekkerste tepel moet. Eenmaal ze drie weken oud zijn, gaan ze over op twee maal per dag de weegschaal in/op. Later krijgen ze er ander voer bij maar nu mogen ze gelukzalig enkel en alleen aan mama's tepels hangen. En ze hangen er letterlijk aan ;-) Laatst stond Danske, terwijl ze aan het zogen was, op omdat de postbode aanbelde. Bengelden enkele monkeys een stuk van de grond. Danske is goed bezig. Ze rolt zich zelfs op haar rug opdat al haar kleintjes een tepel zouden vinden. Danske heeft btw juist 10 tepels. We streven naar een verdubbeling van hun gewichten tegen dat ze 10 dagen oud zijn. Een paar zullen daar eerder in slagen. Onder andere onze roze Monkey Nut ;-)
En ook deze week een nieuwe week over Laguns amazing adventures van Veerle gekregen. Heel leuk om te lezen iedere keer. Kan misschien interessant zijn voor de mensen die nu op een pup aan het wachten zijn. Weten jullie meteen hoe het leven met een pup in huis aanvoelen zal straks ;-)
27/05/2013 - dag 7 : Automatisch komt het woord ondeugend in me op als ik aan een aapje denk. En ondeugend mogen ze zijn. Ambiance in de keet. Maar als hij het te bont maakt, heb ik zijn knapzak al klaar en mag hij vertrekken ;-) Monkey oranje is zeker niet stout. Integendeel, hij, zijn zusjes en broertjes zijn allen kleine lieverds. En hij heeft nog 7 weken hier te blijven. Gelukkig maar. Mag ik jullie voorstellen aan onze eigenste filmacteur. Geboren en - al een stukje - getogen in Vivenkapelle, deelgemeente van Damme. Na de 'Muscles from Brussels' Jean-Claude Van Damme nu 'Monkey Trouble of Perfect Promise' van Vivenkapelle.
26/05/2013 - dag 6 : Dit potje, gevuld met lekkere chocolade, deed ooit dienst als moedertjesdagcadeau. Mijn mama heeft het zovele jaren thuis een plekje gegeven. Want ze had het gekregen van mij ;-) Nu staat het al iets meer dan twee jaar bij ons en is een klein aandenken aan onze moeder-dochterrelatie. Heeft helemaal geen waarde maar voor mij net heel veel. Liefde schuilt in de kleine dingen. 'Mama lief, de Kinky's zijn geboren op jouw eerste niet meer hier verjaardag. Ik had graag dit hele avontuur met jou gedeeld. Je enige kind die zelf nooit kinderen kreeg waardoor jij nooit oma mocht worden. Weet dat ik trots ben op alle geboortes die hier plaatsvonden. Het zijn niet de kleinkinderen waar je van droomde maar ze symboliseren wel nieuw leven en als eerbetoon aan jou kreeg dit kleintje de naam : Monkey Tribute of Perfect Promise'.
Zou hij pup lichtgroen kunnen zijn ?
25/05/2013 - dag 5 : We blijven tussen de jungle diersoorten. Als een leeuwin waakt Monkey Dans over haar welpen. Ze is er niet van weg te slaan en wil ze nog niet delen met onze andere viervoeters. Bailey mag dan oma zijn, ook zij heeft een bepaalde grens te respecteren. De monkeys trekken zich daar niets van aan. Oma komt later wel op bezoek. Ongegeneerd smekken en smakken is het liefste wat ze doen. Eigenlijk het enige 'lawaai' die ze produceren. Geen enkele protestsong tussendoor. Gegarandeerd 10 tevreden pupselfrutsels ;-)
@-jes in overvloed
24/05/2013 - dag 4 : Papa Flynn verjaart vandaag. In het Kinky-nest was hij het reutje met de lichtblauwe kleur. Twee jaar later hebben we opnieuw een reu met een lichtblauwe kleur in zijn nek. Zo vader, zo zoon ? Hier zijn ze alvast allebei. In grote en in kleine uitvoering. Ik weet dat Aiko alle Kinky's op haar manier feliciteerde maar ik wil zelf ook nog iets over de Kinky's kwijt. Stuk voor stuk zijn de Kinky's in een pracht van een gezin terecht gekomen. Is natuurlijk mijn taak als fokker om daarvoor te zorgen. Maar daarmee worden mensen die van mij een pup hebben niet vanzelfsprekend vrienden. Hoewel ik niet te klagen heb ;-) Maar de Kinkybaasjes zijn gewoon ook onderling hechte vrienden van elkaar geworden. Hoe mooi dat is, daar zijn simpelweg geen woorden voor. En wat het voor mij nog zo uniek maakt, Kadanz mag haar tweede verjaardag vieren vandaag. Ze was slechts 5 maanden oud toen vastgesteld werd dat ze een aangeboren nierinsufficiëntie had en ze kreeg nog een maand te leven ... Het verschil met veel andere fokkers is dat ik daar openlijk over schrijf. Want wat gebeurt er niet allemaal achter gesloten deuren ... Zij is mijn enige zorgenkind tot nu toe geweest. Er is hier nog nooit een pup doodgeboren of in de werpkist gestorven en dan doodgezwegen. Of nog nooit hebben we er één doen inslapen omdat hij 'toevallig' de niet erkende kleur had. Voor de leken : blonde flatcoats horen niet tot de rasstandaard en zijn dus niet gewenst maar als fokker kun je de geboorte van een blonde echt wel voorkomen. Kwestie van geen twee gele gendragers bij elkaar te zetten. Maar toch kiezen er fokkers om perfect gezonde pups dood te spuiten. Omdat ze blond zijn. Is goedkoper dan een extra onderzoek naar die gele gen te laten doen. Kadanz is inderdaad geen lang leven beschoren. Dat weten we allemaal. Dat heb ik nooit verzwegen. Maar ze is er nog ! Het complete Kinky-nest mag vandaag hun tweede verjaardag vieren. Ik hoop dat Aiko dat volgend jaar over hun derde verjaardag ook mag schrijven. En nu de naam van de tweede monkey, onze jongste reu lichtblauw. Deze lag zo voor de hand ;-) Monkey Business of Perfect Promise.
Dee do de de dee do de de ... I don't have no time for no monkey business
23/05/2013 - dag 3 : De zin 'Newly born : ten cute monkey pets.' is een ezelsbruggetje. Want logisch dat de Monkeys ook nog elk een eigen naam erbij krijgen. En die beginnen met de letters N - B - T - C - M - P. In deze volgorde volgens hun geboorte-uur. Eerstgeborene monkey - die met het roze kleurtje ;-) - heet officieel Monkey Nut of Perfect Promise. Een monkey nut is een pindanootje. Laat hem nu net de zwaarste van de 10 zijn ;-)
Monkey Nut heeft al ontdekt hoe knus Big Monkey kan zijn.
22/05/2013 - dag 2 : Onze 'altijd in voor dolle fratsen' Danske is ontpopt tot een toegewijde mama die deze taak heel serieus neemt.
21/05/2013 'nog later in the evening' - dag 1 : Exact drie jaar geleden was ik op dit moment in de weer met de geboorte van onze eerste 'Of Perfect Promise' pupjes. Een nacht die mij altijd zal bijblijven ook al krijg ik Alzheimer. Want het zijn net de dingen uit het verleden die een mens met deze ziekte onthoudt. En ik hoop toch nog een tijd al mijn grijze hersenmassa in prima conditie te behouden. Câline kwam er pas om 23h15. Vandaag om 23h15 zal ik in de zetel zitten met haar op mijn schoot en zal ze (en ik ook) genieten van een enorm kroelmoment. Want wat een heerlijk poppemieke is zij. Altijd content en zo verschrikkelijk lief. Ik ben een gelukkig mens en ik besef het. Trouwens ik wil iedereen die zo met ons heeft meegeleefd gisteren bedanken. We hadden hier nog nooit een bevalling midden op de dag en het was genieten dat we zoveel sympathisanten hadden. Deed deugd ! En het doet nog deugd ;-) O en Florre, zal ik dan nog een jaartje langer werken opdat jij je pup kan hebben ;-) @ Veerle, attent van je om ons te trakteren met Laguns amazing adventures week 18 terwijl we allen in spanning zaten te wachten op de Monkeys. Je verhalen worden graag gelezen ! Kreeg het deze week nog maar eens verteld. Dat Aiko ook wel goed schrijft maar dat die Veerle toch echt getalenteerd is ! En nu ik toch bezig ben : Anonymous, van jou wordt gedacht dat ik jou ben. Grappig toch ;-) En voor alle duidelijkheid : Anonymous bestaat echt en is een fantastisch mens met het hart op de juiste plaats. Trots dat ik haar als vriendin mag hebben. Zo en nu quality time met mijn ferme rode Just a Jewel meid.
21/05/2013 'in the evening' - dag 1 : Danske en 'the monkeys' stellen het super. Zoals we verwacht hadden dat ze zou zijn, is ze ook. Een enorm betrokken en attente mama. Onze pupjes worden elke dag tweemaal gewogen. Daarvoor heb ik ze toch één voor één even uit de werpkist te nemen. Danske vertrouwt die bedoening niet. Ze loopt dus telkens mee tot aan de weegschaal en houdt dan dat ene pupje nauwlettend in het oog. Schattig toch ;-) Haar jonkies zijn haar heilig. De monkeys zelf doen het uitstekend. Hebben geen enkele moeite om de voedselbron te vinden, liggen er al heel de dag erg tevreden bij en laten zich graag op tijd en stond van mama aflebberen.
Deze is er nog vroeger bij ! Al op dag 1 in typische flatcoatslaapstand. En deze maal is het een hij ;-)
21/05/2013 'in the morning' - dag 1 : Vele monkeys samen ;-)
20/05/2013 : 20h44. We gaan ervan uit dat ze allen geboren zijn. Volgens het aantal die we op de röntgenfoto konden tellen, zouden ze er toch allen moeten zijn. Stiekem hoop ik dat er zich misschien eentje verstopt had toen. En dat dat eentje nog te komen heeft. De personen voor wie ik dat hoop, weten wel dat ik het voor hen hoop want ik gun hen echt dat elfde pupje. Van mijn kant uit vind ik tien een supermooi aantal. En tegelijk maak ik mij de bedenking dat Danske een naäpertje is. De Lovertjes van Bailey zijn ook met 10 en bestaan ook uit een mankracht van zeven reuen en drie teven. Een echt naäpertje met apenstreken dus. Een extra onderstreping van de naam die ik al lang in gedachten had voor deze kleintjes. Met zijn allen vormen zij vanaf vandaag het 'Monkey'-nest ;-) Welkom kleine monkeys van Danske en Flynn. Gewichten van de drie laatsten : ♂ 366 g, ♂ 362 g, ♀ 328 g.
20/05/2013 : 15h09. Stand van zaken tot nu : Danske begon iets over halféén en heeft inmiddels 7 kinderen. En 't is nog niet gedaan ! Respektievelijke gewichten : ♂ 400 g, ♂ 334 g, ♂ 336 g, ♂ 354 g, ♀ 326 g, ♀ 302 g en ♂ 294 g.
20/05/2013 : Het vermoeden wordt heel sterk dat vandaag Danske haar pups op de wereld zet. Als er maar eentje wacht tot na middernacht ;-) Kan ik het nest officieel op 21 mei laten registreren. Maar de eerste zal nooit zo lang meer wegblijven. Althans dat hoop ik voor Danske niet. Ze hijgt veel en heeft zo een vragende blik in haar ogen. Van waarom moet ik nu hier blijven ? Ze is namelijk 'verbannen' tot de puppyren. Luc ligt lekker bij haar dus het is niet dat ze zich 'gestraft' voelt. Maar Monkey Dans wil natuurlijk liever naar haar eigen nest in de tuin. En dat mag nu echt niet meer ... Enkel onder begeleiding en aan de riem een plasje en een kakje doen. Het wordt een lange dag vandaag !
19/05/2013 : Hierop zijn we aan het wachten. Om 7h30 las ik op de thermometer de magische cijfers 36.6. Twaalf tot 36 uren voor een teef is uitgerekend om te bevallen, kan haar rectale temperatuur anderhalf tot 2 graden dalen tot ongeveer 36.5 °C en blijft dan laag.
18/05/2013 : Net middernacht voorbij dat ik dit schrijf. Dus zijn we al de 19e. Ze zitten nog steeds op hun vertrouwd plekje in Danskes baarmoeder. Ik ga voor maandagavond/nacht als bevallingsmoment. Over een slordige 48 uren is dat ... Mijn idee, slechts mijn idee. Ik kan ook totaal verkeerd zijn. Maar als ze een beetje meewerkt, moet dat lukken. Hoeven wij voor haar geen verjaardagscadeaus te voorzien want zal ze zelf voor gezorgd hebben.
17/05/2013 : We hebben de kaap van 58 dagen dracht tegenover de laatste dekking bereikt. Hoe ongeduldig we met zijn allen mogen zijn, we willen niet dat ze te vroeg geboren worden. We willen levensvatbare kleintjes. Over leven gesproken. Ik heb zelfs al een pup zien, ja echt, zien duwen tegen de flank van zijn mama. Ping pong ging het. Danske krijgt het lastig. Ze staat dan ook heel erg rond. Vannacht was ze voor het eerst onrustig. Een kwestie van enkele dagen voor de pupselfrutsels hun intrede maken. We staan met alles klaar om haar baby's te verwelkomen. 't Wordt gewoon tijd om ze live te mogen zien hé ;-)
16/05/2013 : Ben er uit. En tevreden. Heb alle namen van de pupjes in mijn hoofd klaar. Hoe het nest zal heten, dat weet ik al immens lang ;-) Maar het ging mij over het tweede deel van hun naam. En zolang ik niet wist hoeveel pupjes straks een naam moeten, had ik geen idee hoeveel ik er te bedenken had. Ik ben er dus uit. En tevreden ;-)
15/05/2013 : Ik mag nu toch echt schrijven dat Danskes laatste week dracht aangebroken is. Als we nu eens woensdag 20/03 als de dag beschouwen waarop de bevruchting plaatsvond, dan is ze vandaag 57 dagen zwanger. Het wordt toch wel heel erg spannend hé ;-)
Iets totaal anders maar dit zet ik hier louter neer voor mezelf. In deze vluchtige wereld waarin we leven, als bewijs van haar bestaan. Deze morgen hoorde ik nog eens dit lied. De laatste keer dat ik het in publiek beluisterde, was op de begrafenis van mijn papa, volgende maand vijf jaar geleden. Vanochtend nam ik afscheid van zijn hartsvriendin. Hoewel ze dertien jaar ouder was, hadden zij een onschuldige maar oprechte liefde voor elkaar. Ze hadden zoveel gemeen waaronder de Franse taal. Zij was het die hem alle dagen een paar keer belde om hem op te monteren of naar zijn angsten te luisteren toen hij ziek was en hier verbleef. Geen dag sloeg ze over. Na zijn overlijden belden wij dan met elkaar. Ze verzwakte met de jaren en kon uiteindelijk niet meer zelfstandig wonen. Ik ging soms maar eigenlijk veel te weinig bij haar langs in het rusthuis. Dan had ik ganzenlever bij want was ze daar toch verzot op. We babbelden honderduit en praatten steevast over haar achterkleinkinderen, over mijn papa en over de hondjes. Câline had ik zelfs nog eens mee als pup. Dat mocht van het personeel. Mooie momenten maar ook trieste want ze had het er echt niet naar haar zin. Ondanks haar prachtige familie die goed voor haar zorgde. Haar ganse leven was ze een zeer zelfstandige vrouw geweest. Op Hemelvaart is ze dan voorgoed vertrokken, mijn beetje tweede oma die ik nooit gekend heb. Haar zoon pakte me na de dienst vast en zei : 'Heb je het gehoord wat ik deed ? Ik moest, ik kon niet anders, dit was het minste wat ik kon betekenen naar jouw papa toe.' Och, hoe onverwacht je je ineens klein en kwetsbaar, maar ook verschrikkelijk geliefd en trots op je roots, voelen kan. En wat mis ik hem nog elke dag.
14/05/2013 : De buik van Danske. Zicht op de buitenkant ...
... en op de binnenkant.
Nog even melden dat ze nu op 33,1 kg staat.
13/05/2013 : Ondertussen kan ik er al meer dan eentje voelen ;-) Heerlijk die kleine manifestaties van nieuw leven. Danske geniet van haar zwangerschap. Ze laat zich alle extra aandacht welgevallen. Zo springt ze naast Luc of mij in de zetel. Gaat haaks rechtop zitten terwijl ze oogcontact maakt. Dan tikt ze ons aan met haar poot. Vervolgens rolt ze zich op haar rug, haar kop helemaal achterover op onze schoot, waarbij haar dikke blote buik in de lucht steekt. Daar wil ik die hand hebben ;-)
10/05/2013 : Sinds deze week hoop ik om de puppy'tjes, die zich in Danskes buik sterk aan het maken zijn, te kunnen voelen. En ja ! Gisteravond voor het eerst een hartslag ! Dit zal voor mij altijd een uniek moment zijn om te beleven. Eén van de zovele weliswaar. Dat allereerste voelbaar teken van leven is zo magisch en zo krachtig. Waauw, een baby van Danske en Flynn vertelde mij in eigen persoon : 'Hé, hier ben ik.'
08/05/2013 : 'Flatcoats do it with a wagging tail'. Bij Danske waggelt het nu allemaal. Monkey Dans, belly dancer in bijberoep.
07/05/2013 : Nog twee weken. Dan zijn we de 21e. De dag waarop ik Danske een vlotte bevalling toewens. Maar misschien piepen ze er iets eerder uit. Of iets later ;-) En Monkey Dans moet vandaag bericht gekregen hebben dat haar bouwplan goedgekeurd is. Ze is aan de graafwerken begonnen !
06/05/2013 : Tijdens onze vijfdaagse vakantie kon ik Danskes buik in volume zien toenemen. We noemen haar nu Dédeetje ipv D'tje. Afgeleid van 'Dikke Danske'. Haar borstklieren en tepels zijn aan het zwellen. Ze is ontegensprekelijk erg zwanger ;-) Ook haar eetbuien beginnen te schommelen. Soms zou ze al eens haar neus durven optrekken. Ze heeft dan andere momenten waarop ze twee porties na elkaar zou kunnen binnenspelen. Toch eet ze best goed gezien haar 'toestand' ;-)
01/05/2013 : Van maart over april zijn we beland in mei. Op een dag (of nacht) van deze maand zal Danske bevallen. De eindstreep komt meer en meer in zicht. De dag waar sterk naar verlangd wordt, is nabij. Ook al weet ik dat dit gevoelsmatig niet zo is ;-)
29/04/2013 : Stilaan wordt Danske dikker. Het valt minder op als bij Bailey omdat Danske meer vacht heeft dan Bailey en omdat haar vacht ook niet zo glad is als die van Bailey. Toch kun je zien dat haar romp in volume toegenomen is. Ik vind haar er stralend uitzien. Toekomstige mama's hebben iets over zich, een bepaalde flair, die de wereld hun geheim vertelt. Ook nog nieuws uit Denemarken gekregen. Chili heeft vandaag het leven geschonken aan 6 kleintjes. Danske is tante van 3 neefjes en 3 nichtjes.
24/04/2013 : Bruid Danske en bruidegom Flynn kozen een stralende dag uit om in het huwelijksbootje te stappen. They went to the chapel of love.
Goin' to the chapel and we're gonna get married
Goin' to the chapel and we're gonna get married
Gee, I really love you and we're gonna get married
Goin' to the chapel of love
Spring is here, the sky is blue, whoa oh oh
Birds all sing as if they knew
Today's the day we'll say, "I do"
And we'll never be lonely anymore because we're
Goin' to the chapel and we're gonna get married
Goin' to the chapel and we're gonna get married
Gee, I really love you and we're gonna get married
Goin' to the chapel of love
Bells will ring, the sun will shine, whoa oh oh
I'll be his and he'll be mine
We'll love until the end of time
And we'll never be lonely anymore because we're
Goin' to the chapel and we're gonna get married
Goin' to the chapel and we're gonna get married
Gee, I really love you and we're gonna get married
Goin' to the chapel of love
Yeah, yeah, yeah, yeah
Goin' to the chapel of love
Yeah, yeah, yeah, yeah
Goin' to the chapel of love
21/04/2013 : Het is al 5 weken geleden dat Danske en Flynn voor het eerst intiem waren. Omdat ze vier keren echte fun mochten hebben, kunnen we niet weten op welke dag de bevruchting plaatshad. Maar ik was dit weekend twee dagen weg van huis met enkel Bailey en gisteren stelde ik vast dat Danskes lichaam aan het veranderen gaat. Ineens kan ik het ook gewoon zien dat ze drachtig is. Zo cute. Het zou natuurlijk wondermooi zijn als deze pups over exact een maand geboren zouden worden. Die dag is Danske namelijk zelf jarig. Wordt ze vier. En op die dag hebben we nog een jarige. Câline wordt er drie. Dus van mij mogen die kleintjes echt wachten tot 21 mei om tevoorschijn te komen. Komen ze eerder zijn ze even welkom hoor ;-)
18/04/2013 : Danske is, bij ons dan toch, beter gekend als Monkey Dans. Dat komt van ergens. Ze heeft haar naam echt niet gestolen ;-) Het ontbreken van haar typisch nonchalant apengedrag was voor ons het eerste teken dat er wel eens pupjes onderweg zouden kunnen zijn. Ze houdt uit zichzelf al lang rekening met het leven dat in haar groeit. We hebben naar ons gevoel te maken met een 'volwassen' Danske. Een Danske die beseft welke verantwoordelijkheid ze draagt. Vreemd en best ontroerend om mee te maken hoe wijs ze is, onze Monkey Dans.
17/04/2013 : Op de foto (14/04) zijn duidelijk drie vruchtjes waar te nemen. Een paar belangrijke stappen in dit gans nieuw avontuur zijn achter de rug. Volgende grote gebeurtenis is de geboorte. Kunnen we met zijn allen gaan mijmeren hoeveel het er zullen zijn. De laatste tijd hoor ik geregeld dat er teefjes leeg blijven. Echt jammer vind ik het voor alle betrokkenen. Maar ik krijg ook de indruk dat, als er pups geboren worden, ze met veel zijn. 10, 11 pups zijn tegenwoordig courant. Weet niet of Danske de laatste trend zal volgen ;-)
14/04/2013 : Het allereerste bewijs van de kleine Danskes en de kleine Flynntjes in wording.
13/04/2013 : Normaal was de afspraak voor de echografie dinsdagavond gepland. Ik kon wel niet meer wachten tot dan. Vrouwentrekje zeker ;-) Heb gisteren Luc kunnen overhalen om vandaag met Danske naar Lotte te gaan. We zijn heel blij te mogen aankondigen dat er pupjes in aantocht zijn.
12/04/2013 : Wij vinden Danske er lusteloos bij lopen en sedert gisteren heeft ze lange tanden. Haar eten lijkt ze ineens niet meer lekker te vinden. Dat voor een hond die veelal hikt na het binnenspelen van haar maaltijd. Omdat ze altijd zo'n haast heeft. Ze wedijvert steeds om de eerste klaar te zijn. Je weet nooit dat haar zussen hun deel niet op krijgen ;-) Volgens de Flatcoated Retriever 'De 9 weken van dag tot dag' kalender passen deze gedragsveranderingen perfect in het plaatje. Ik vind het zelf verschrikkelijk spannend worden en kan bijna niet meer wachten tot de dag van de echo. Heb wel geen andere keuze. Hoop echt dat ze ons niet allen voor de zot houdt ...
09/04/2013 : Over een dikke week weten we met zekerheid of Danske drachtig is. Zijn er signalen die het misschien al aantonen ? Weet niet echt. Danske is op zich niet de grootste flokketrien maar nu laat ze zich graag en veel aanhalen. Ze heeft honger voor een heel regiment. En gisterenochtend gaf ze over. Danske heeft echt waar nog nooit in haar leven overgegeven. Dit allemaal zou kunnen wijzen op puppies die aan het groeien zijn. Let's cross fingers dat dit zo is.
03/04/2013 : Danske heeft nog een paar broers en zussen lopen. Allen in Denemarken gebleven ;-) Eén zusje kennen we bijzonder goed (Canis) en één broer van haar (Felix) mochten we als volwassene ook een keertje terug zien. Chili is de derde Monkey girl van het nest en krijgt eind april voor het eerst kleintjes. In bijgaand filmpje speelt ze weliswaar niet de hoofdrol maar beeldmateriaal toont ons op vrolijke wijze 'her way of life in Danmark'. En wat lijkt zij, net als Canis, sterk op ons Danske ...
Dear Luc,
A film with Chili and my boys helping out with getting firewood for
the winter ( september 2011):
http://www.youtube.com/watch?v=4c_wXKL52Ug
:) Per
28/03/2013 : Indien Danske zwanger is, dan is ze dat nu al. Alleen bestaat er niets die ons daar op dit eigenste moment zekerheid over kan geven. Predictor voor honden. Dat zou nog eens een uitvinding zijn ;-) In afwachting van die spectaculaire doorbraak van zwangerschapstesten voor teefjes, hebben we geduldig te wachten op de dag waarop een echografie kan genomen worden. Het enige betrouwbare antwoord pas over drie weken dus ...
21/03/2013 : 'Want het is lente, lente voor altijd.' Danske en Flynn vonden dat ook deze morgen. Ze dansten nog een laatste dans samen. Een slow van 12 minuten.
20/03/2013 : Derde dekking vond plaats. Om 13h01 was het voor hen beiden onmogelijk om nog te kwispelen. Dit tot 13h15.
19/03/2013 : Ook vandaag stond het koppel gekoppeld ;-) Zo'n 11 minuten. Met erg duidelijke contracties waarneembaar.
18/03/2013 : Waarde progesteron : 4,52 ng/ml. Vandaag ovuleert ze. Woensdag is ze op haar vruchtbaarst. Toch belette haar dat niet om over de noen 'tussen de soep en de patatten ;-)' een danske met Flynn te placeren.
14/03/2013 : Progesterontest vertelt dat Danske bijlange nog niet op haar hoogtepunt staat. Uitslag gaf een waarde van 0,79 ng/ml.
07/03/2013 19:51:21 : Zit ik vandaag eindelijk de tekst te schrijven over ons aankomend nest. Vertel ik daarin dat het verlangen naar pups sterker wordt door de aanwezigheid van Lilith in ons midden. Ontdek ik net dat Danske loops is ...
11/02/2013 : Zo, het dagboek van Bailey's laatste nest maakte eindelijk de move naar de Babyblues. Niet dat ik nu al opnieuw aan het schrijven moet ;-) Danske heeft tijd en wij ook. We verwachten een loopsheid in april en het zou haar niet zijn, mocht ze uitgerekend voor de 1e gaan. Maar al bij al is dat niet eens zo lang meer. Rustig het moment afwachten tot stap 1. Vanaf dan zal ik graag hier opnieuw mijn deel van het verhaal brengen.