Babyblues 13 (Noodles en Ice)

05/03/2018 - dag 57 : Vijf Ricciarelli zorgen nog voor genoeg leven in huis. Ze worden moediger, ondeugender, heldhaftiger ;-) De hele straat ligt open en net aan onze haag zijn de graafwerken in volle gang. Veel lawaai overdag maar het deert de pups niet als ze in de tuin aan het rondspurten zijn. Het is niet koud. Ze spelen dolgraag buiten. Ze moeten van mij van tijd tot tijd ook binnen rusten. We houden ons dus nog steeds erg zoet met pupsitten ;-)

04/03/2018 - dag 56 : 

03/03/2018 - dag 55 : I'll catch up na het weekend. Eerste teefje, ons grijsje, verliet het nest. Morgen nog twee ... Het tellen of ze allen terug binnen zijn, wordt makkelijker en makkelijker ...

02/03/2018 - dag 54 : Hm, mag ik tekstjes van de vertrokken hondjes later opschrijven ? Is dat ik dat goed wil doen. Heb daarvoor een niet moe hoofd nodig. Het vertrek van pupjes is, ook al toon ik dat niet, gemoedstoestandelijk zwaar ... Zuigt mij als het ware leeg ... Druk weekend voor de boeg ook. Zaterdag sociabilisatietest met Bullet, vertrek van een eerste meid en jachttraining. Zondag jachttraining en vertrek van twee Ricciarelli. Nog een paar foto's aan de fotoshoot van zaterdag toegevoegd.

01/03/2018 - dag 53 : We zijn er opnieuw eentje kwijt. Morgen update ik het dagboek. Pupjes van 7 1/2 weken jong vergen veel aandacht en energie ;-) Ik kruip er voor een keer vroeg in.

Ook voor jou schrijf ik morgen mijn tekst. En gelijk van witje. Ben nu echt gewoon te moe om de juiste woorden te bedenken.

28/02/2018 - dag 52 : Tanja, Gert en hun vier zonen zijn de eerste die een Ricciarelli onderdak zullen geven. Vannacht slaapt onze witte in zijn kersvers bedje. Omdat zijn baasjes een eind hier vandaan wonen, logeerden ze gisteren in een charmehotel in de buurt. Gingen we samen lekker en gezellig uit eten. Ze stonden erop om te trakteren. Is voor Luc en mij een extra ;-) reden om hen terug te zien en eens naar Diest af te reizen. Sowieso vind ik dat er tussen fokker en puppyeigenaar een vertrouwensrelatie hoort te zijn maar hoe geweldig is het niet wanneer een klein hondje erin slaagt om vriendschappen te smeden. Ik heb mij al van bij mijn eerste nest erg gewaardeerd gevoeld door 'mijn puppymensen'. De Ricciarelli staan voor mijn 13e nest Flatcoated Retrievers. Ik voel nog steeds enorme appreciatie. Mijn diepste dank aan àlle eigenaars van een 'of Perfect Promise'-pup. Of die nu straks 8 jaar of 8 weken wordt. Of een leeftijd heeft daar ergens tussenin ;-) Bedankt om Luc, mij en onze flatcoatmeiden graag te zien. Maar bovenal dikke merci om één, soms zelfs twee ;-), van 'mijn' pupjes een warme en liefdevolle thuis te geven. Ik en alle ooit hier geboren pupjes zijn gezegend met zovele fantastische hondenvrienden. 

Dolce Unico, ik schrijf morgen jouw tekst. Nog twee leuke foto's toegevoegd aan de fotoshoot van zaterdag.

27/02/2018 - dag 51 : We zijn klaar. Om hen te laten gaan. Verstandelijk en organisatorisch zijn we klaar. Of we ook emotioneel klaar zijn om hen te laten gaan ? Nooit.

26/02/2018 - dag 50 : gewichtsgrafiek volgt nog.

25/02/2018 - dag 49 : Girlpower ;-) Wat deden de Ricciarellimeiden het goed ! Het werd nog maar eens bewezen dat meisjes sneller zijn dan jongens ;-) Natuurlijk ze zijn ook twee dagen ouder dan toen de jongens de test deden. Op deze leeftijd durven zelfs enkele dagen verschil te maken. Echt wel ;-) De meisjes doorstonden met glans elk proefje. Alle vijf apporteerden ze zonder moeite de bal, de sok, het velletje en de vleugel. En van de 'grote vreemde hond' was geen enkel onder de indruk ;-)

24/02/2018 - dag 48 : 'What's meant to be will always find it's way.' Wat zoveel wil zeggen als dat alles met een reden gebeurt. Neen, ik geloof niet dat alles in het leven voorbestemd is maar ... there is a road that you follow. Dat laatste klinkt mooier in het Engels ;-) Soms loop je iemand tegen het lijf en weet je dat die ontmoeting meer is dan gewoon toeval ... 

Of hoe een avond Jef Vermassen naar deze foto's leidde ;-) Stephanie Claeys, Marleen Desmedt en Valerie Eeckloo, héél erg bedankt ! Drie zalig enthousiaste dames met een prettig gestoord kantje ;-) Valerie vroeg mij of ze voor haar portfolio de Ricciarelli mocht fotograferen. Ik kende noch haar, noch haar talent. Ondertussen wel ;-) Tails of Life Photography. Of hoe knappe pupjes in combi met een knap talent tot knappe foto's leiden ;-) 

Ricciarelli La Mia Dolcezza of Perfect Promise

Ricciarelli L'ultimo Bacio of Perfect Promise

Ricciarelli Tesoro Mio of Perfect Promise

Ricciarelli Ribelle e Basta of Perfect Promise

Ricciarelli Ragazza Carina of Perfect Promise

Ricciarelli L'innamorato of Perfect Promise

Ricciarelli in Ogni Senso of Perfect Promise

Drie van de 5 dochters, weldra pakken ze effectief hun valies ...

Ricciarelli Piccola Sorpresa of Perfect Promise

Ricciarelli Bell' Esempio of Perfect Promise

Ricciarelli Fiore della Vita of Perfect Promise

Ricciarelli Dolce Unico of Perfect Promise

De 6 zonen van Noodles en Ice. Ook klaar om te gaan reizen ...

Het resultaat lijkt zo simpel ... maar de aanwezigen weten wel beter. 10 van de 11 ;-)

Hier nochtans alle 11 ;-)

23/02/2018 - dag 47 : De Ricciarelli reutjes en de puppytest. Omdat dit nest qua geslacht mooi verdeeld is, beslisten we om de puppytest op twee namiddagen door te laten gaan. Overmorgen zijn de meiden aan de beurt. Maar vandaag dus de mannen ;-) Wat ik gezien heb : 6 vrolijke, superlieve en erg mensgerichte hondjes die elk zeer graag zullen apporteren. Er valt met ieder van hen héél goed samen te leven ;-) Overtuigd dat ze zich allen zullen ontplooien tot fantastische harige vriendjes van het gezin waar ze bij wonen gaan. Ik had vooraf al een mening welk kleurtje bij welke familie passen zou. De test bevestigde mijn denken. Mijn beslissing wie naar wie gaat, blijft dus onveranderd. Ik hou de toekomstige baasjes van een reu nog even 'aan het lijntje'. Omdat het gezin van Arris hen morgenochtend nog eens meemaken zal. Ik wil het voor hen graag openminded en verrassend houden. Sorry hoor ;-) 

Zonder tekst en uitleg. Spreekt voor zichzelf.

22/02/2018 - dag 46 : Voor een goed resultaat is het van belang dat alle ingrediënten nauwkeurig afgewogen worden. In de patisseriewereld althans. Een goede balans is dus meer dan noodzakelijk ;-) Ongetwijfeld maakte Elke zondag mooiere foto's van de pups in de weegschaal maar nu ik deze charmante bascule toch nog even in mijn bezit heb - één van de toekomstige puppybaasjes bezorgde ons dit erfstuk van haar overgrootmoeder - gebruik gemaakt om de Ricciarelli in balans te zetten. Letterlijk en figuurlijk. Want 'what all gundog handlers want : a well-balanced retriever' ;-) 

Ricciarelli La Mia Dolcezza links met Ricciarelli Ragazza Carina rechts

Ricciarelli Piccola Sorpresa links met Ricciarelli Ribelle e Basta rechts

Ricciarelli Fiore della Vita links ;-)

Ricciarelli in Ogni Senso links en Ricciarelli L'innamorato rechts

Ricciarelli Dolce Unico links en Ricciarelli Bell' Esempio rechts

Ricciarelli L'ultimo Bacio links en Ricciarelli Tesoro Mio rechts

21/02/2018 - dag 45 : Zo zot dat volgende week de eerste R-Ice-Noodles naar zijn nieuwe thuis vertrekt ... Ze gaan geleidelijk, iedere volgende dag eentje, maar feit is wel dat de eerste op de laatste dag van deze maand voor het eerst de nacht op een andere plek doorbrengen zal. Vandaar, na een verkwikkende strandwandeling met de grote meiden en wat geknuffel tijdens ravotten van de kleintjes in de tuin, begonnen aan het bijhorende papierwerk. Net geen 100 euro aan fotokopieën ;-) Dat is dus een pak papierwerk. En dan ben ik er nog niet ;-) Want tot op heden weet niemand welk kleurtje pup hun pup wordt. Overmorgen worden de reuen individueel getest op hun gedrag door een voor hen onbekende persoon op een vreemd terrein. Zondagnamiddag zijn de teefjes aan de beurt. Deze resultaten, samen met hoe ik ze in hun eerste levensweken mocht ervaren en met wat de verlangens/noden zijn van de verschillende gezinnen, zullen ervoor zorgen dat elke Ricciarelli bij de familie wonen gaat die voor hem/haar de juiste is. Het is dus nog even afwachten ;-) Ik weet het wel, spannende laatste dagen ...

PS : ik heb een pak mails die nog niet beantwoord werden ... doe ik. Sowieso. Echter mijn pups gaan nu voor. Maar ik beloof om te reageren. Absoluut.

20/02/2018 - dag 44 : Gezondheidscheck-up voor de Ricciarelli-pups. Met kwispelende staartjes ondergingen ze gewillig het medisch onderzoek, de enting, het chippen en het swabben. Frederik onderzocht hun harten, hun oren, hun gebit, hun lijfjes. Niets op aan te merken. Hij keek na of de reuen effectief al 'reuen' kunnen genoemd worden. Geen zo'n fijn moment voor de mannetjes. Ze vallen voorlopig, nog alle zes, onder de noemer 'jongetjes'. Twee van de twaalf balletjes zijn ingedaald. Op de andere 10 hebben we nog wat te wachten. Ook mama Noodles kreeg de nodige aandacht. De dierenarts vond haar en haar kroost er geweldig uitzien. Wij vinden dat hij er een geweldige mening op nahoudt ;-)

19/02/2018 - dag 43 : Nee, ze zijn niet 'afgevallen' zaterdag. Ze werden gewoon veel vroeger gewogen als de dagen ervoor. Ik was niet thuis die dag. Sara kwam pupsitten en zij woog ze vóór hun derde maaltijd. Ik heb hard gelachen toen ik de tabel op zondag invulde. Zijn de Ricciarelli tussen de 300 en 400 g verdikt ;-) tegenover de dag ervoor. Maandag, rustdag. Na de capriolen van gisteren hebben we met zijn allen die rust dik verdiend. Maar een huishouden van 19 monden, waarvan 1 (Luc) grieperig is, draaiende houden, staat niet echt voor 'rust'. Althans voor mij niet. Het is niet dat ik klagen wil hoor. Alleen is mijn leven niet het meest makkelijke ... Steevast vragen vrienden hoe het met Luc is - heel lief, zeker weten - maar ik ben overtuigd dat hij, zelfs met/in zijn handicap, een zaliger leven leidt dan ik. Dit klinkt wreed wellicht. Toch ... Hij hoeft zich nergens zorgen over te maken, hij wordt zeer goed - volgens mij dan toch - bijgestaan in zijn tekortkomingen, ik probeer zijn dagen mooi in te kleuren en hij wordt boven alles heel graag gezien. Ik weet wel dat hij het is die met de beperkingen en de handicap moet leven ... maar ook ik leef ermee ... En dat lijkt zo 'normaal'. Wel, dat is niet zo logisch of evident ... Het wordt erg onderschat hoe moeilijk het is om 'even voor alles' in te moeten staan of hoe lastig het is om de godganse dag alles te moeten blijven herhalen omdat je partner zijn korte termijn geheugen kwijt is of hoe verschrikkelijk het is - als futiel voorbeeld - om hem keer op keer een mes en een lepel te zien leggen als hij de tafel helpt dekken. Nooit kan ik mijn 'ei' kwijt. 24/24 heb ik ieder klein of groot 'probleem' op te lossen. Vandaag nog het linkerdimlicht van de Caddy vervangen. Is gelukt overigens ;-) Elke beslissing moet ik alleen nemen. Nooit kan ik mijn verdriet, mijn angsten, mijn trots of mijn vreugde delen. Nooit. Naast alles te moeten regelen, vind ik vooral dat laatste het moeilijkste ...

18/02/2018 - dag 42 : Fotoshoot. Elke Braet achter de lens. Prachtmeid. Tekst volgt. Zo ook de foto's. Het was een hele belevenis voor de pups. Dat kan ik al vertellen ;-)

17/02/2018 - dag 41 : En De Ricciarelli Boyz ;-)

De oudste drie in volgorde van leeftijd.

Of anders gezegd : reu roze, reu donkerblauw en reu geel.

De jongste drie, ook in volgorde van leeftijd.

Oftewel : reu rood, reu wit en reu lichtgroen.

Van links naar rechts : Ricciarelli met een rode, witte, gele, roze, donkerblauwe en lichtgroene veeg in de nek.

16/02/2018 - dag 40 : Op een zonnige winterdag, De Ricciarelli Girlz ... Photoshop is me vreemd. Ik was helemaal alleen om deze klus te klaren. Het moest ook heel snel gaan ... Ik ben op zich tevreden over het resultaat. Had niet verwacht dat ze zo mooi zouden blijven zitten. Het zijn echt brave kleintjes !

Welke kleur op de poep hebben ze respektievelijk ?

De kist is echt te krap voor zoveel vrouwvolk ;-)

De drie oudste meiden.

De twee jongste dametjes.

Ze zitten in de juiste volgorde ;-) Van paars, over donkergroen, via oranje, naar lichtblauw, tot grijs.

15/02/2018 - dag 39 : Ik gaf gisteren de naam van het laatste meisje al prijs ;-) Ze heeft die aan Martine Floréal te danken ! Florre, zoals haar vrienden haar aanspreken, zag àlle 'of Perfect Promise' pupjes in kleine gedaante. Voor ze hier vertrokken dus ;-) Deze Ricciarelli is echter de allereerste pup die ze geboren weet worden. Omwille van onze megalange vriendschap en omwille van deze voor haar speciale gebeurtenis bedacht ik een naam die gelinkt kon worden aan onze Florre ;-) Floréal, de bloemmaand ... Fiore della Vita, de levensbloem ... Het legt zichzelf uit hé ... Btw, Florre, dikke merci om zo'n knalvriendin te zijn !

Ricciarelli Fiore della Vita of Perfect Promise

14/02/2018 - dag 38 : Happy Valentine's day ! Ik heb mij niet verveeld. Pupjes en DE liefde ;-) Welk liedje zou er op dit eigenste moment 'perfect' passen in dit thema voor de 'of Perfect Promise' kennel ? Juist ;-) 'Perfect' van Ed Sheeran. Ik ben geen uitzondering. Vind het, net als zovele anderen, een prachtig lied. De Valentijnkoppeltjes zijn respektievelijk duo reu roze - teefje paars, reu donkerblauw - teefje donkergroen, reu geel - teefje oranje, reu rood - teefje lichtblauw, reu wit - teefje grijs. Bleef onze laatstgeborene alleen over ... Tja, als zwaarste telt hij voor twee ;-) Zette ik dus enkel met zichzelf in beeld. With love I present you the 11 'of Perfect Promise' angels ;-)

Ricciarelli La Mia Dolcezza of Perfect Promise

Ricciarelli Ragazza Carina of Perfect Promise

Ricciarelle Ribelle e Basta of Perfect Promise

Ricciarelli Piccola Sorpresa of Perfect Promise

Ricciarelli Fiore della Vita of Perfect Promise

Baby, I'm dancing in the dark, with you between my arms
Barefoot on the grass, listening to our favorite song
I have faith in what I see
Now I know I have met an angel in person
And she looks perfect
I don't deserve this
You look perfect tonight

Ricciarelli in Ogni Senso of Perfect Promise

Ricciarelli Bell' Esempio of Perfect Promise

Ricciarelli L'innamorato of Perfect Promise

Ricciarelli Tesoro Mio of Perfect Promise

Ricciarelli Dolce Unico of Perfect Promise

Ricciarelli L'ultimo Bacio of Perfect Promise

Ricciarelli Tesoro Mio of Perfect Promise

13/02/2018 - dag 37 : Noodles gaf eerst het leven aan drie zonen. Toen volgden drie dochters. En de verrassing was groot toen de 7e ook een meisje bleek te zijn. Zij was diegene die voor een tijdelijk moment de meiden in aantal lieten zegevieren. Tuurlijk had ik ook haar naam al klaar vooraf en ik wist meteen, op 7 januari om 18h22, dat zij, ons lichtblauwtje, die zou dragen op haar officiële papier ;-) Ricciarelli Piccola Sorpresa of Perfect Promise. 

Ricciarelli Piccola Sorpresa of Perfect Promise

12/02/2018 - dag 36 : Bijna een half uur heb ik staan janken met een pup in mijn armen terwijl die mij lief aankeek en likjes gaf. De spanning en de moeheid speelden mij parten. Bijna een half uur was deze Ricciarelli onvindbaar. Ik huilde van opluchting. Pupjes waren deze morgen allen buiten. Ondertussen maakte ik de puppyren schoon. Ik hoor een plof gevolgd door puppygekrijs. Die ene plank die tegen de muur staat, was omvergevallen. Weliswaar door toedoen van de pups. Een paar schrokken hard want ik zag ze nog net vanonder de plank recht spartelen. En net dan, wanneer ik ze allen terug naar binnen wil versassen, tel ik één baby minder ... Had al waanideeën over een getraumatiseerde pup ... Of nog een slag erger, dat deze, erg gekwetst, in paniek was weggerend en verscholen ergens dood aan het bloeden was ... Ik heb een levendige fantasie, thrillerverhalen en aktiefilms boeien me duidelijk ;-) Luc, ik, Noodles, Danske, Gun-Gun en Bullet gingen naarstig aan het zoeken. Niet de eerste keer hoor dat we een pup 'kwijt' zijn voor een tijd - is ons 13e Flatcoatnest - maar het is nu winter en ik wist niet hoe zijn 'state of mind' was ... De minuten duurden lang ... Ik kon niet op lawaai afgaan want hoorde geen pup huilen. Onder de struiken zoeken, onder de grote boom in de tuin kruipen, zesentwintig keren dezelfde plekjes nakijken ... En na 28 minuten kwam die kleine doodleuk aangehuppeld. Vanuit een heel andere hoek. Ik vermoed dat deze niets met de plankhistorie te maken had. Dat dit hondje gewoon op een knusse plek zijn roes uitsliep. Deze namiddag, verschillende keren, met alle pups naar buiten getrokken. 11 vrolijke, onbezorgde Jantjes-zonder-vrees. 

11/02/2018 - dag 35 : Pupjes werden wederom verwend met bezoek. Wordt zo een vaste gewoonte me dunkt ;-) We hadden deze week een zware week. Noodles had dinsdag diarree. Heb dat maar de volgende dag begrepen. Ze was die dag met Luc gaan wandelen. Kwaad was snel geschied. Pups ook 'de dunne' via hun mama's melk ... Kleintjes op die leeftijd, in zo'n aantal, in de wintertijd ... ik heb het hard te verduren gekregen. Ze waren verder niet ziek. Integendeel ze waren heel levendig en prominent aanwezig. Telkens er eentje de druk aan de poep voelde, gejank. Om naar buiten te mogen. Fantastisch natuurlijk. Zo graag willen ze hun ruimte proper houden. Alleen vroegen ze om de haverklap om een luchtje te gaan scheppen. Net eentje terug binnen, hopla, riep er een ander - met geknepen billetjes - zijn keel schor. Dit de klok rond. Ik heb echt afgezien. Drie nachten quasi niet geslapen. Of toch niet naar behoren. Maar goed, we stonden al voor hetere vuren ;-) Bezoekers hebben kunnen vaststellen dat de Ricciarelli heel netjes aangeven wanneer de nood het hoogst is. En konden hun getrippel via het terras naar de tuin volgen. Waar ze achter de haag doken om 'in private' te hurken. Om dan even snel terug naar binnen te spurten. Dat heb ik ze dan toch geleerd gekregen deze week ;-) 

10/02/2018 - dag 34 : Hun moeder is een telg uit het 'Brave'-nest vom Palmblick. Ze zijn al net zo dapper. Deze week mochten ze voor het eerst naar buiten. Onder heel verschillende weersomstandigheden ;-) Eventjes. Op ontdekkingsreis. A la Christoffel Columbus en Marco Polo. Beiden, ja hoor, Italianen ;-) Elf kwispelstaartjes. Blijgezind stapten ze beslist de - voor hen dan toch - wijde wereld in. Met een beetje ondersteuning van mams en de tantes werd het een fijne tocht. In de jungle en in de Dolomieten ;-)

Wel, wel, wel als dat niet Ricciarelli Ribelle e Basta is ...

Pups en sneeuw ... in West-Vlaanderen een behoorlijke zeldzame combinatie.

09/02/2018 - dag 33 : 'Wie kon ik beter uitnodigen dan jij om samen naar de reportages van Blijf van mijn lijfje te kijken ?' Zo verwelkomt Annemie Struyf haar gast Assita Kanko in Frankrijk. Assita woont in Brussel, is schrijfster en columniste, gemeenteraadslid en onderneemster. Sinds enkele jaren spreekt ze openlijk over het taboethema waar ze zelf slachtoffer van werd : vrouwelijke genitale verminking.

Samen kijken ze naar de reportages die Annemie in Kenia maakte. Over piepjonge meisjes die op grote schaal genitaal verminkt werden. Over honderden meisjes die elke dag op afgelegen plekken lijdzaam in de rij staan wachten. Stil en bang, gespannen en onwetend over hun onafwendbare lot. Over gewone huizen waar vroeg in de ochtend of laat in de avond een besnijdster binnenglipt om haar gruwelijke werk te doen. Nochtans is deze praktijk al vele jaren wettelijk verboden in Kenia.

Wat doen deze reportages met Assita ? Hoe gaat zij om met de gevolgen van de verminking ? Hoe is zijzelf erin geslaagd van slachtoffer te veranderen in een knappe, sterke en zelfbewuste vrouw ? Het was wederom een mooie 'Chez Annemie' aflevering deze week. Waarom leg ik de link met deze oranje Ricciarellimeid ? Omwille van dat ene wat Assita zei. Iets wat ze van haar moeder hoorde toen ze klein was. 'Het is niet degene die als eerste geboren is die het land of de brousse of de jungle kent. Het is degene die als eerste is gaan wandelen en de jungle langs alle kanten bekeken heeft.' Ewel, dàt past nu perfect met dit pupje ;-) Zo ook haar naam. Ik hou van dametjes met pit. Ook van namen met pit. Voor mij de leukste die ik bedacht ;-)

Ricciarelli Ribelle e Basta of Perfect Promise

08/02/2018 - dag 32 : Mi sono innamorato di Marina, una ragazza mora ma carina, ma lei non vuol saperne del mio amor, cosa faro' per conquistar il suo cuor. Un giorno la incontrai sola sola, il cuore mi batteva mille all'ora. Quando gli dissi chela volevo amare mi diede un bacio e l'amor sboccio' ...

Marina, Marina, Marina, ti voglio al piu' presto sposar. Marina, Marina, Marina, ti voglio al piu' presto sposar. O mia bella mora, no non mi lasciare, non mi devi rovinare, oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... 

Marina, Marina, Marina, ti voglio al piu' presto sposar. Marina, Marina, Marina, ti voglio al piu' presto sposar. O mia bella mora, no non mi lasciare, non mi devi rovinare, oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... oh, no, no, no, no, no ... 

Dit opgewekte nummer werd ongelofelijk populair, 40 jaar later waren er wereldwijd meer dan 5 miljoen exemplaren verkocht. Het liedje werd een evergreen en behoort tot de meest gecoverde platen aller tijden : honderden artiesten namen een cover op, van Dalida tot Louis Armstrong. Met Marina toerde Rocco Granata over de hele wereld, tot in het mekka van de showbizz : Carnegie Hall in New York.

Kon het niet maken om deze artiest links te laten liggen. Voor wie het niet zou weten : una ragazza carina is een mooi meisje ;-)

Ricciarelli Ragazza Carina of Perfect Promise

07/02/2018 - dag 31 : Het is dat ik een waanzinnige mooie nestnaam uitkoos - naar mijn niet bescheiden mening helemaal waar - voor deze supertoffe keilieve pupjes - naar de mening van menige bezoeker helemaal waar - waardoor de R-Ice-Noodles voor waanzinnige smaakvolle koekjes staan - naar Sara's bakkunsten helemaal waar -. We mochten zaterdag van de Ricciarelli cookies degusteren en de koekjes zijn de pups helemaal waard. Of omgekeerd ;-) Hoe dan ook : een perfecte match !

Candies ... Enjoy the little things. We do. We surely do ;-) Het is de bedoeling dat er 11 zo'n potjes gevuld raken - met een zoetemulle als Luc in huis weet ik niet zulle - met Ricciarelli koekjes. En dat ze elk een lintje rond de hals krijgen in de kleur van één van de pups. Ieder met een persoonlijk naamkaartje. Aan die van de paarse zal er op het kaartje staan geschreven : Ricciarelli La Mia Dolcezza of Perfect Promise. Ze wordt uiteindelijk het zoetje van iemand anders maar toch ;-) voor altijd blijft ze ook mijn zoetje. Zeker weten !

Ricciarelli La Mia Dolcezza of Perfect Promise

06/02/2018 - dag 30 : Mij doet 'Bacio' aan vakantie, aan mooi weer en vooral aan ijs - jaja, oké, ook wel een beetje aan die Italiaanse profvoetballer - denken. Aan een vitrine vol met ambachtelijke italiaanse 'gelati'. Wat beheersen Italianen die 'forma d'arte' toch uitermate goed ! En tussen alle overheerlijke soorten schepijs lonkt dan de smaak 'Bacio'. Roomijs van chocolade met hele en halve hazelnoten. Mmmmmmmmm, zo lekker. Niettemin, lichtgroene reu gaat officieel door het leven als 'Ricciarelli L'ultimo Bacio of Perfect Promise. L'ultimo Bacio, de laatste kus. Toepasselijk voor deze jongste zoon van Noodles met Ice. Want 'Bacio' vertaald in het nederlands, is 'kus'. De link tussen een flatcoat en een zoen hoef ik niet uit te leggen waarschijnlijk ... 

Ricciarelli L'ultimo Bacio of Perfect Promise

05/02/2018 - dag 29 : Hier volgt nog de gewichtstabel en -grafiek van hun vierde levensweek. Ze doen het bijzonder goed. Verwacht eigenlijk niet anders ;-) De omschakeling van vloeibaar naar vast eten verliep supergemakkelijk. De Ricciarelli's zijn smulpaapjes. Vallen net niet onder de noemer 'spesso' ;-)

Even nog iets anders. De Flatcoated Retriever is een jachthond. Ik fok op deze authenticiteit. Vind ik fundamenteel belangrijk. Ja, de jachtcapaciteit die eigen is aan een Flatcoat moet bewaard blijven. Moet daarom iedere flatcoat op jacht gaan ? Neen. Het gebeurt vaker dat ik, in mails door geïnteresseerden in een pup verzonden, lees dat ze niet de intentie hebben om te gaan jagen. Daarom nog eens dit filmpje als documentatie. Om jullie te tonen waar jachttraining met een hond naar leiden kan. Zijn ik en Gun-Gun (tante van de Ricciarelli's) op de team working test van Zichem in 2016. Gun-Gun is de Beginnershond, Lucy de Novice hond en Wizard de Open hond. Hier komt niets van wild - lees dode dieren - aan te pas. Hoewel onze honden hun Gehoorzaamheidsbrevet hebben behaald en ook op jacht gaan, is dit wat ik met 'werken met mijn hond' bedoel. Alles hangt samen hoor. Een hond die niet luistert, kan dit niet ;-) TeamWT. Of wat jullie met jullie pup zouden kunnen bereiken ...

04/02/2018 - dag 28 : Onvoorstelbaar maar de rijstnoedels hebben er al de helft van 'hun tijd bij ons' opzitten. Het gaat razendsnel ! Officieel heten ze niet de 'Ricenoodles' als wel de 'Ricciarelli'. Mochten jullie het vergeten zijn, dat zijn koekjes ;-) Zoete koekjes. Er moest er op zijn minst eentje een naam krijgen die gerelateerd was aan hun afkomst. Die duidelijk stelde dat zij een zoetigheid zijn waar iedereen dol op is. Als het over patisserie gaat die hemels lekker smaakt, gebruiken Italianen gewillig de uitdrukking 'un dolce unico'. Past helemaal in mijn kraam. En in dat van onze witte. PS ik vind gapende pups extreem grappig. En omdat deze Ricciarelli een unieke zoetigheid is, trakteer ik jullie met drie foto's van hem ;-)  

Ricciarelli Dolce Unico of Perfect Promise

03/02/2018 - dag 27 : Ondertussen groeien de pups dapper verder. Tuurlijk slapen ze nog steeds het meest van de tijd maar ze herkennen mij al. Zo lief hoe ze komen aanwaggelen als ik de ren instap wanneer ze wakker zijn of wakker worden. Dan snuffelen ze aan mijn handen en zouden ze er zelfs aan durven likken ;-) Knuffelsessies zijn meer dan welkom. Lieve pretoogjes kijken me aan. Staartjes kwispelen. Hebben we het over Flatcoatjes ? Ze krijgen ook interactie met elkaar. Hun dag bestaat niet meer enkel uit slapen en eten ;-) Ze weten al goed de plas- en poepzone te onderscheiden van hun comfiplekjes. Dat laatste is uiterst fijn voor mij of course. Ze ontdekken dat kranten ook versnipperd kunnen worden. Niet zo fijn voor mij ;-)

Zijn naam hoeft niets te 'verklappen'. Ik heb ze allen om ter liefst. Iedere keer opnieuw. Hij is als de kleinste van de reuen geboren en daarom heb ik gekozen dat hij met de allerliefste naam gedoopt mag worden. Tesoro mio, waarom klinkt dit dubbel zo lief in het Italiaans ? Pupje rood heeft trouwens zijn naam zeker niet gestolen. Dit geheel terzijde ;-)

Ricciarelli Tesoro mio of Perfect Promise

02/02/2018 - dag 26 : Giovanni Giacomo Gastoldi, wie kent die nu niet ;-) Voor wie zijn naam niet direct iets betekent : hij was een Italiaanse componist (1550-1622) van de late Renaissance en de vroege Barok periode. Zovele jaren later blijft hij dan vooral bekend voor zijn 'Balletti a cinque voci'. 'L'innamorato' maakt daar deel van uit. Over enkele eeuwen zal niemand nog over onze gele Ricciarelli praten. Hoeft ook niet. Zolang hij zijn ganse leven heel veel liefde krijgen mag. En hij omringd mag zijn van mensen waar hij van houdt. Dat wens ik hem boven alles toe. Hem niet alleen natuurlijk ;-) Amoureus, amoureuzer, amoureust, meest amoureus ...

Ricciarelli L'innamorato of Perfect Promise

01/02/2018 - dag 25 : Vond Italiaans altijd wat hebben. Spreek die taal echter niet ... En wou zeker geen spel- of taalfouten maken. Het werd bij deze een hele uitdaging om voor elk een tof klinkende naam te bedenken die mij ook zou bekoren. Heb er behoorlijk lang over zitten tobben. Hoofdzakelijk omdat ik de taal niet machtig ben. Maar ik heb uiteindelijk zes namen gevonden, eindigend op 'o' en vijf namen eindigend op 'a'. Waarbij de reuen die met de 'o' zijn en de teefjes die met de 'a' ;-) De tweede Ricciarelli, een héél voorbeeldig hondje - welke andere 'attitude' hadden jullie verwacht van deze reu met zijn onschuldige kijkertjes ? - krijgt op zijn stamboom de letters 'Ricciarelli Bell' Esempio of Perfect Promise' gedrukt.

Ricciarelli Bell' Esempio of Perfect Promise

Mooi voorbeeld dus ;-)

31/01/2018 - dag 24 : Olli krijgt er een broertje bij. Een Ricciarelli. Oh-la-la ! ;-) Olli is een oude - allez wat je oud kan noemen - bekende. Hij is er namelijk eentje uit het 'Oh-la-la!'- nest. Gisteren kreeg ik van zijn baasje het bericht dat ze een poging zou wagen om deze fameuze koekjes te bakken. Zo gezegd, zo gedaan. Deeg nacht laten rusten en vandaag aan het creëren gegaan. Of ze ook lekker zijn, weten we zaterdag. Maar ze zien er alvast heerlijk uit ! Kei-echte homemade Ricciarelli koekjes. Sara's keuken was achteraf 'a mess' en ze meldde er gelijk bij dat het wat makkelijker zou geweest zijn als dit nest een andere naam had gekregen. Zoals de Red Velvet's of de Rum-Rozijnen of de Rolo's. Toch een geweldige meid ;-) En er zijn nog enkele toekomstige eigenaars die aan het bakken willen gaan. Eén ervan startte toevallig - en hier gaan we weer : bestaat toeval ? - met een bakcursus begin het jaar. Megacool zijn mijn puppyeigenaars ! 

30/01/2018 - dag 23 : Florre was vorige week voor haar werk een paar dagen in Italië. Ging ze voor mij op zoek naar Ricciarellikoekjes. Ze was niet in Toscane zelf en echt gemakkelijk kreeg ze het niet. Ze vond uiteindelijk in een supermercato een gecommercialiseerde versie. Ricciarelli alla Mandorla e al Cacao. Voor de individuele voorstelling van de Ricciarelli kunnen ze echter wel dienen ;-) 'Cookies are essential to life.' Zo denken Bailey, Danske, Câline, Gun-Gun, Noodles en Bullet er toch over ;-) Bij deze, de eerste in de rij, onze Ricciarelli in alle opzichten : Ricciarelli in Ogni Senso of Perfect Promise. 

Ricciarelli in Ogni Senso of Perfect Promise

29/01/2018 - dag 22 : Gisteren een non-stop bezoekdag. Ook vandaag kregen de pups veel bekijks. Hoe gezellig en noodzakelijk ik bezoek vind en acht, het vergt natuurlijk veel extra energie. Moe maar heel erg tevreden fokster hoor ;-) Het is uiterst fijn om mee te mogen genieten met de toekomstige eigenaars. De ganse dag enkel maar blije gezichten. Hoe onschuldige kleine wezentjes voor groot intens geluk zorgen. Naar die eerste ontmoeting wordt zo hard uitgekeken en dan is dat moment eindelijk aangebroken. En ik mag daar deel van uitmaken. Waanzinnig mooi toch.

Verandering van spijs doet eten ? En ze dronken al zo flink ;-) Ook al staan die 'eerste eetfestijnen' synoniem voor 'een ongelofelijke knoeiboel', het is altijd knoddig om hen gade te slaan. Het smaakte hen uitermate ;-) En om deze nieuwe menu goed te kunnen laten verteren, genoten ze van een deugddoend middagdutje achteraf.

28/01/2018 - dag 21 : Op drie weken leeftijd wil ik ze graag vier keren zwaarder als toen ik ze voor het eerst mocht zien. Behalve de eerstgeborene en onze rooie zijn ze allen geslaagd om hun gewicht te viervoudigen. Ons roze-rood duo komt niet zo heel veel achter. Morgen ten laatste overmorgen hebben ook die twee 'de ideale BMI' ;-)

27/01/2018 - dag 20 : Een mooi patroon in die R-Ice-Noodles pups. Eerst drie jongens, dan 5 meisjes en om de rij af te sluiten opnieuw drie jongens. Hier dan het tweede trio Ricenoodles mannen. De Italiaanse kleuren ;-) Rood, wit en groen. En ik weet heus wel dat de vlag verticale banen met van aan de stok te starten groen, wit en rood is. Echt wel ;-) 

26/01/2018 - dag 19 : Wat schaft de pot vandaag ? Rijstnoedelmeisjes. Mijn logisch denkvermogen wist direct dat zij niet in de pot konden ... Allez, erin zou geen probleem geven ;-) Hun lijfjes zijn verhoudingsgewijs nog veel te klein, te kort, te smal. Zou niet voor mooie beelden zorgen. Voilà, dan maar zo ;-) Ze houden zich al sterk op hun poten nietwaar !

Blooper van de dag ;-)

25/01/2018 - dag 18 : Het 'R'-nest. Van Ice met Noodles. Als je dat allemaal aaneenbreit, krijg je R-Ice-Noodles. Rijstnoedels dus ;-) In het Nederlands. Erg lekker. Luc en ik houden enorm van de Aziatische keuken. Nu we met dit nestje toch internationaal gaan gezien ze het 'Ricciarelli'-nest vormen, eerst maar op de foto met hun koosnaam. De spleetoogjesfase zijn ze wel al voorbij ;-) 

24/01/2018 - dag 17 : Een bangelijke dag voor de pupjes. Ze kregen een andere biotoop. Hun levensruimte vergrootte eventjes van anderhalve naar negen vierkante meter. Ook zij doen mee aan de 'dertig dagen zonder klagen' ;-) Hebben al bij al de eerste 5 minuten wat gejengeld. Heel snel vonden ze allen een comfiplekje om verder te doen waar ze het best in zijn tot nog toe : slapen. 

23/01/2018 - dag 16 : Geen transgenders onder de Ricciarelli. Aan hun manier van eten toch niets die aangeeft dat de jongens vrouwelijke kantjes zouden hebben of dat de meiden graag als mannelijk stoer willen gedefinieerd worden. De papflesmelk gaat er bij de broers in als zoete koek. Gulzige baasjes. Om ter meest naar binnen schrokken wedstrijd ;-) De zussen lijken meer op hun lijn te letten. Veel bescheidener in hun tafelmanieren. Rustig en gereserveerd drinken, zo hoort het als je als meisje geboren bent ;-) Mij niet gelaten. Boeit me niet ;-) Ik kan ze allemaal per twee aan. Poeh, ben een krak geworden in het papfles geven.

Ik weet minstens 1 iemand die zich nu afvraagt hoe ik dit in hemelsnaam klaarspeel ;-) 

22/01/2018 - dag 15 : Verandering binnen de 'beau monde' van de Ricciarelli. Ze groeien hoofdzakelijk. Maar hun nageltjes zijn zaterdag ook korter gemaakt. En wel door mezelf. Héhé. De spierkracht in hun pootjes wordt sterker. Hun tanden zitten klaar. Voor het eerst ontwormd vandaag. Hun oogjes gaan open. En nu ze weldra zien zullen, mogen ze beginnen leren lezen. De krant ;-) Oftewel de eerste stap naar zindelijkheid is gemaakt. 

Noodles keek heel aandoenlijk toen de anderen de auto in sprongen. Allez vooruit, ze mocht mee. Naar de zee ;-) Voor het eerst sinds ze mama is opnieuw met de ganse roedel naar het strand. Oké, een iets minder lang durende uitstap dan normaal maar onze flatcoats dragen het 'Eén voor allen, allen voor één' motto hoog in het vaandel. 

Danske, Noodles, Gun-Gun, Bullet, Bailey en Câline

21/01/2018 - dag 14 : De Ricciarelli zijn met zijn elven maar geen nood, mama's genoeg die mee een 'pootje' willen toesteken. Danske zal zolang ze leeft, verzot zijn op pupjes. Er is iets magisch in haar ogen wanneer ze pupjes hoort, ziet, ruikt. Ze is al twee weken aan het kwijlen om effectief in de werpkist te stappen. Ze mocht ze voorheen al helpen wassen als ik er eentje vasthad hoor. Wel knap hoe de dames onderling respecteren dat Noodles de mama is. En altijd even haar goedkeuring lijken te vragen. Tegenover Monkey Dans, die ervaring zat heeft, is Bullet nog een snotneus. Zij vindt het erg intrigerend, kijkt graag toe en leert gretig bij. Wie weet, wordt ook zij ooit mama. Voorlopig een grappig na-apertje. Onze Flatcoat annex apenfamilie ;-)

20/01/2018 - dag 13 : Weet wel dat een pond geen halve kilo is. Lekker ouderwets klinkt voor één keertje zovéél leuker. Doe mij vandaag maar twee pond hond ;-) 

19/01/2018 - dag 12 : 't Is maar hoe je de wereld bekijkt. Of hoe je je als flatcoat neervleien gaat ... Of hoe je je als teddybeer een alternatievere levensstijl op na te houden hebt. Of hoe je je fototoestel boven de werpkist houdt ...

Zelfde pupselfrutsels, ander perspectief ;-)

18/01/2018 - dag 11 : We zijn de dag voorbij waarop ik ze dubbel zoveel waard wil weten ;-) Maandag een poging ondernomen om ze aan een plastieken tjoep te laten zuigen maar het bleek een ijdele ... Gisteren opnieuw het papflestuutje tussen hun lippen proberen te houden én ... ze smek-smakten er lustig op los ! Ze waren al bijna verdubbeld in gewicht, nu dus helemaal ;-)

Ze hebben hun oogjes nog dicht. Daar komt binnenkort verandering in ;-)

Ik weet het, mams d'r poten zijn toe aan een trimbeurt ;-) maar het blijft wel een schattig mama-dochter momentje.

17/01/2018 - dag 10 : Ricciarelli zijn kleine diamantvormige koekjes met afgeronde hoeken en ze zijn typisch voor Siena. De oorsprong van deze koekjes gaat terug naar de adel van Toscane en dateert waarschijnlijk zelfs terug naar verre Oosterse landen, getuige de 'exotische' ingrediënten. De legende vertelt over een nobele Toscaanse ridder, Ricciardetto Della Gherardesca, die de kleine koekjes meebracht naar Toscane van een verre kruistocht. Weinig is bekend over hoe ze in Siena zijn terechtgekomen maar 2 grote Italiaanse bedrijven, Parenti en Sapori, bakken de koekjes al sinds 1800. Ricciarelli koekjes worden beschouwd als typische Kerstkoekjes en worden als dessert gegeten bij de wijn. Ricciarelli is tevens het eerste Italiaanse koekje of zoetigheid dat het IGP, Indicazione Geografica Protetta, ofwel Beschermde Geografische Aanduiding, label kreeg in 2010.

Waarom er zoveel desserts juist Italiaans van oorsprong zijn, is eigenlijk niet duidelijk maar het heeft waarschijnlijk iets te maken met een sterk gevoel voor familietraditie. Recepten worden eeuwenlang doorgegeven binnen de familie en bij ieder historisch of religieus moment hoort wel een ander dessert of patisserie en dat zijn er in Italië veel. Italianen houden er nu eenmaal van die tradities in eer te houden. Wie ooit in Italië in een restaurant gegeten heeft, herinnert zich vast wel de serveerwagen afgeladen vol met zoete nagerechten. Om je vingers bij af te likken. Het is dan ook moeilijk één van deze heerlijkheden te weerstaan aan het einde van een al even goed diner. Bewaar een plaatsje in jullie maag voor bv de heerlijke amandelkoekjes ;-)

Het 'Ricciarelli'-nest dus ;-) Dit had ik snel. Ook omwille van het tijdstip waarop Noodles zwanger was en het moment waarop we hen mochten verwachten, vond ik deze naam toepasselijk. Maar ik maakte het mezelf niet meteen makkelijk met 'Ricciarelli' als prefix. Heb toch een hele tijd gebroed over hun individuele namen ;-) Of ik het in de koekjessfeer zou houden of het eerder in een Italiaans 'giacca'tje zou steken was mijn eerste dilemma. Toen kwam de RX. 11, dat waren er veel om te bedenken ...  Eerlijk, ik ken geen 11 koekjes met Italiaanse roots en ik spreek geen Italiaans ... Natuurlijk is het mij gelukt om ook voor elk van deze bijzondere OPP'tjes een naam te vinden. Moest. Want als iets in mijn kop zit ;-)

16/01/2018 - dag 9 : De nestnaam van deze pups mag allicht eens kenbaar worden gemaakt ;-) In 2018 dienen alle Belgische pups een naam te hebben die officieel met de letter 'R' begint. Dus moeten de 'R'-Ice-Noodles een stamboomnaam hebben beginnend met deze letter. Voor de 13e maal nagedacht over een originele en betekenisvolle passende naam. Hoe Noodles in ons leven kwam en wie haar fokster was, heeft mij geleid in mijn zoektocht. Ik wou Gaby Kipphardt eren. Zij en haar man hielden enorm van Italië en specifieker van Siena. Als het lot anders had beslist, was Noodles bij hen gebleven en had ze geluisterd (en soms ook niet ;-)) naar de naam Siena. Ontdek hier welke naam ik voor dit nest koos en welke geschiedenis er achter schuilt. Trouwens een oproep aan de koekjesbakkers onder jullie : voelt er iemand zich geroepen om het recept uit te proberen ? En mij het geslaagde ;-) resultaat te bezorgen ? Please ;-) Of reist er iemand naar Italië en wil er daar naar op zoek gaan ? Dit vóór de pupjes vertrekken ;-)

15/01/2018 - dag 8 : Ik zie mijn pupjes graag verdubbeld in gewicht na 10 dagen. Ze hebben nog wat bij te komen daarvoor. Maar ze hebben daar dan ook nog wat tijd voor. Deze gewichten zijn verkregen zuiver op mama's melk. Nog niets bijgepapflest. Noodles levert goed werk. 

De juffertjes-in-het-groen-en-grijs-en-oranje-en-paars-en-blauw hebben het knusse die mijnheer Beer biedt, ontdekt.

14/01/2018 - dag 7 : Gaat het snel of niet ? We kunnen ze al 'één week oud' noemen ;-) Vreemd hé dat we altijd het woord 'oud' gebruiken om een leeftijd aan te duiden. Op zeven dagen 'jong' zien Flatcoatpuppies er dus zo uit ;-) 

De drie volgende foto's kon ik niet achterwege laten : Girlie bleef onverstoorbaar verder slapen terwijl broerlief een halve draai om zijn as maakte.

Voor de aktie ...

... tijdens de aktie ...

... na de aktie. Young urban professionals at sleeping ;-)

13/01/2018 - dag 6 : De werpkist staat in onze living. Tijdens de bevalling hebben onze andere dames zich in een ander deel van het huis te vermaken. Hun bivakzone ? Net achter de glazen deur die de woonkamer afsluit tiens. Nieuwsgierige Aagjes die wanneer ze eindelijk naar binnen mogen heel voorzichtig dichterbij komen. Zo liep het ook deze keer. Noodles' lichaamstaal vertelde hen genoeg. Ook al lag ze ogenschijnlijk relaxed haar pups te verzorgen, 'de tantes' hoefden niet meteen te 'close' te worden. De zussen werden zondag met één blik duidelijk gemaakt dat kijken mocht maar aankomen niet. Danske - die zich de naam Alfa toe-eigent - werd het meest en het langst in het vizier gehouden. Danske was zelf altijd zeer possessief op haar kroost. Ze kon het volledig snappen. Zij is dan ook diegene die het meest gereserveerd bleef. En Bullet ? Bullet daarentegen, in al haar onschuld ;-), trok zich juist niets aan van dat ganse protocolaire gedoe ;-) Geweldig om mijn roedel+ mee te maken. Iedere keer opnieuw !

12/01/2018 - dag 5 : De eerste dagen liggen onze teefjes 24/24 bij hun pups. Enkel naar buiten om snel-snel hun behoeftes te doen maar verder hebben ze voor niets of niemand anders tijd. Noodles handelde krak hetzelfde. Sinds vandaag durft ze al eens uit - lees, net aan de andere kant van - de werpkist te gaan liggen. Ze had de voorbije twee dagen koorts. Woensdagavond met haar bij de dierenarts langs geweest. 39,8° was teveel van het goeie. En ja, zo'n warmtelamp zorgt voor oververhitting van de mama maar niet in die mate dat ze er een te hoge temperatuur van krijgt. En tuurlijk wandelde ze kwispelend de praktijk binnen. En logisch dat er op deze andere thermometer een lagere waarde (39.2) af te lezen was ;-) Maar donderdagochtend zat ze opnieuw aan 39,5 dus toch maar met medicatie gestart. Deze morgen hadden we een beter resultaat. 38,2°. Ze eet nog steeds niet zoals ik het graag zou hebben maar begrijpelijk enigszins. Ze staat ondertussen wel weer op haar gewicht ;-) Net bevallen van 11 kindjes en mamzel heeft haar slanke lijn terug. 24 kg. 

Bewondering voor de toewijding van deze koortsige mama.

11/01/2018 - dag 4 : Onder het motto, baat het niet, het schaadt niet. We kunnen ze maar de beste start des levens geven toch ? En als deze pupstimulatie een steentje bijdragen kan, waarom niet. Ik vind het het proberen waard. Gisteren zijn we gestart met de « Early Neurological Stimulation » (Dr Carmen L. Battaglia). Dit zijn enkele oefeningen die een positieve uitwerking zouden hebben op het karakter en de latere gezondheid van de pups. Tussen de 3e en 16e dag geeft dit optimale resultaten. In die periode moeten deze 6 oefeningen dagelijks achter elkaar bij de pup worden uitgevoerd en dit één keer per dag en niet langer dan 5 minuten.

De oefeningen zijn:

Artikel uit 'De Nederlandse Jager' in mei 2012.

10/01/2018 - dag 3 : Isabelle en Erik hadden eerst de buren goedendag gezegd. Verkeerd aangebeld wat zorgde dat ze later dan halfdrie arriveerden. Gaf niet. Ik had net Noodles in de werpkist 'opgesloten'. Mijn kleine teen - ook de rest van mijn lijf - wist dat de eerste zich weldra aan de doortocht door het geboortekanaal zou wagen. We schreven 15h12 als tijdstip waarop Noodles voor het eerst een wee had. Spannend en vooral geruststellend dat kort erna een pupje ons goeiendag zei. Om 15h30 werd Noodles officieel mama. Van een 'gewichtige' jongen ;-) Iedere eerstgeborene krijgt hier de kleur roze als herkenning. Maakt niet uit of het een hij of een zij is ;-) Is ondertussen een 'Of Perfect Promise' traditie. Een andere 'OPP' gewoonte is dat de meisjes op hun poep en de jongens in hun nek een kleur krijgen. De allereerste zoon van Noodles en Ice heeft bij deze een roze veeg in zijn nek. Houdt bijgevolg ook in dat over een slordige 8 weken een gezin 'dressed in pink accents' deze pup ophalen zal ;-) Nog zo'n 'OPP' dingetje : pupje gaat bij vertrek op de foto met zijn nieuwe familie die voor deze heuglijke gebeurtenis hun kleren aanpassen aan de kleur die hun pup had tijdens zijn verblijf bij ons. @ Kurt, een roze hemd gedragen door een STOERE man is damn sexy. Echt waar. Vrouwen met smaak zullen dat beamen ;-)

Om 16h07 ging Noodles aan het werk om nummer 2 het leven te schenken. Ook dit 'babbietje' kwam vlot. 11 minuten later was-ie eruit. Noodles focuste zich snel op de derde. Die rolde vanzelf naar buiten ook nog ;-) Tot dan hadden we een 3/0 score. De volgende twee uren zorgden dat de meiden 'the battle of the sexes' wonnen. 5 teefjes na elkaar ! En hoe smoothly Noodles haar dochters op de wereld zette ! Ze hield een mooi patroon aan. Met een overduidelijke lichaamstaal. Zo wil ik wel nog 100 bevallingen begeleiden ;-) 

Verandering van wacht gebeurde tussen pup 7 en 8. Voor Nathalie en Erik werd het tijd om te vertrekken. In hun plaats zou ik ook langer dan bedoeld blijven als ik deel van zo'n unieke ervaring mag zijn ;-) Florre, die ongetwijfeld alle OPP-pupjes ooit een keer knuffelde, had graag eens aanwezig geweest bij een bevalling. Paste tot nu nooit. Ze was net op tijd om het laatste meisje eruit te zien floepen. Ann, nog een vriendin, en die straks voor het eerst een nest Labradors fokken gaat, vervoegde ons voor de laatste drie geboortes. Kon ze uit leren. Ze mocht van mij het heft in eigen handen nemen. De jongens kregen opnieuw de bovenhand met de komst van dit trio. In aantal ;-) De zwaarste van het nest sloot de rij af. Noodles was klaar met kindjes kopen en dat liet ze wederom heel duidelijk blijken. Za-lig moedertje. Ze ontfermde zich meteen na de laatste worp over haar elftal op een hele lieve en zorgzame manier. Ze heeft natuurlijk al een paar keren kunnen zien en kunnen ervaren hoe onze andere dames te werk gingen maar toch. Deze kleintjes zijn van haar en van haar alleen ;-) En van Ice die op deze heuglijke dag 3 jaar is geworden ! Noodles zorgde een beetje te vroeg voor haar cadeautje met 11 strikken.

Het kleinste bendelid. Alias 'ons Florreke'. Ze kreeg initieel de lichtgroene kleur maar achteraf veranderde ik die in grijs. Zo kon de laatste reu de lichtgroene pup worden. Want grijs en wit geven geen verschil onder de warmtelamp en we hadden al een witte reu. Florre houdt sowieso van grijs. Ze mocht de dag erna haar gloednieuwe auto ophalen. Een grijze ;-)

09/01/2018 - dag 2 : Voorbije zaterdag zat Noodles op 37,2 en 's avonds zelfs op 37,1 ... Ze onderbrak die nacht verschillende malen mijn slaap voor een pipi. Als jullie de gewichten van haar pups bestudeerden dan is het vrij normaal dat haar blaas geen grote volumes meer aankon ;-) Zondagochtend schreef ik de cijfers 3, 6 en 8 op. In die volgorde met een komma tussen de 6 en de 8. Zozo, hét moment naderde. Ik heb nog overwogen om niet aan te zetten naar Ardooie maar doordat ze zich verder rustig gedroeg, besliste ik om toch te vertrekken. De testen die bepalen in welke groep je mag deelnemen aan de jachtcursus (van begin februari tot eind mei) werden namelijk die morgen afgenomen. Dit in één van de drie Retrieverscholen van België, onze hondenclub 'Will to Please'. Ik wou graag zowel Gun-Gun als Bullet in hun respektievelijke groepen (Open en Initiatie) laten testlopen. Luc en Noodles maakten vorig jaar deel uit van de Novice groep maar door haar dikke buik is ze nu niet aan proefjes afleggen toe. Zij bleven dus thuis ;-) Mijn helper bij Danskes bevalling stond stand-by. We hebben een uiterst gezellige club maar ik zou deze zondag niet mee aperitieven als wel gelijk na afloop naar Vivenkapelle wederkeren. Om 11h hadden Gun-Gun en Bullet alle proeven achter de rug. Ze slaagden beiden in hun categorie voor elk onderdeel. Hoeven niets te herkansen op 21 januari. Aan het thuisfront was alles pais en vree. Had mij daar in de loop van de voormiddag regelmatig van vergewist.

Ik steek altijd mijn autosleutel al in het contactslot als ik bv nog mijn laarzen heb uit te trekken. Omdat ik hééééél lang geleden, toen ik nog maar net mijn rijbewijs had, hééééél lang geleden dus, het portier een keer dichtsloeg en de auto op slot had met de sleutel op de passagierszetel ... Was in hartje Gent tijdens mijn studententijd. Dit is mij in de volgende dertig jaar nooit meer overkomen. Tot 7 januari 2018 ;-) Gun-Gun en Bullet zaten achterin in de bench, de sleutel stak in het contact, uit de radio klonk een vrolijk melodietje, ik had mijn schoenen geruild, sla het rechterportier dicht en ... ik hoor het bekende geluid van de centrale vergrendeling. Miljaarde. Bangelijk gevoel om twee redenen. Mijn honden zat vast in de auto en Noodles' bevallingsverlof zou binnenkort aanvangen. Adequaat handelen. De reservesleutel moest vervoerd worden in zo min mogelijk tijdsverlies. Ineens toch tijd voor een picon maison. Daar hoort een passend spreekwoord bij : van de nood een deugd maken ;-) 

Thuis om 13h. Noodles begroette mij al puffend en hijgend. Oef, ik was op tijd maar lang zou het niet meer duren ! Die nacht of avond, of met wat geluk, die namiddag zouden we een geboorte meemaken. En niet om het even welke geboorte ;-) Dé verwelkoming van de Noodles en Ice kids. Ik had eerder een fijn telefoongesprek gehad met een man waarvan de hond des huizes in november overleden was. Hij en zijn vrouw waren hoopvol op zoek naar een volwaardige opvolger. Ik hou niet van '16 wachtenden voor u'-puppylijsten. Doe ik niet aan mee. Er is nooit garantie op een groot nest toch ? Moet je dan zovele gezinnen teleurstellen ? Ik vind van niet. Omdat de RX ons 11 kleintjes had verklapt en er dus door hun talrijke opkomst ;-) voor Isabelle en Erik eventueel een pup zou kunnen bij zijn, omdat ze tijdens de Kerst met vakantie waren en omdat de tijd van een kennismaking begon te dringen, hadden we een ontmoeting gepland staan deze zondagnamiddag halfdrie ;-) 

Omdat ze beiden gelijk (en ervoor ook al hoor) mijn sympathie gewonnen hadden, mochten ze blijven ;-) Had het tegengezeten, hadden ze per direct terug naar huis kunnen rijden. Want Noodles besliste om te gaan werpen kort na hun aankomst. Ze gaf me nog net de tijd om hen iets uit te schenken. En zo kwam het dat deze twee tot dan voor mij onbekende personen de geboorte van de zeven eerste pupjes meemaakten. Onwaarschijnlijk verhaal hé ;-) Wat denken jullie ? Zou er een zoon van Noodles en Ice bij hen gaan wonen over 8 weken ? Een samenkomst om nooit te vergeten en om nog lang na te vertellen. Bedankt beiden voor de hulp en assistentie. Ik ben hierbij nog niet aan de bevalling zelf toe gekomen. Tomorrow tomorrow, I love you tomorrow, you're only a day away ;-)

08/01/2018 - dag 1 : Dierenarts Frederik Galle kwam langs deze morgen. Een eerste check-up van het elftal. Hun kleine lijfjes verdwaalden één voor één in de grote handen van Frederik terwijl ze medisch onderzocht werden. 11 maal een brede lach. 11 maal een goedkeurende knik. Fijn. Mama Noodles kreeg alle lof. So good looking na eventjes elf kindjes op de wereld gezet te hebben. Het is waar. Ik vind haar ook er fenomenaal uitzien. Geen vermoeide indruk, heel alert, erg zorgzaam en 9 tepels vol met melk. Alle 9 goed gevuld. Meestal zit de beste bevoorrading bij de achterste tepels. Noodles heeft daarentegen 9 prima functionerende tapkranen. En dat allemaal zonder hangtieten te hebben. Werkelijk een geweldige knappe mama hebben deze 11. Het verhaal van hun geboorte hou ik voor morgen. Ik ben opgebleven tot 02h om over dit nieuw leven te waken. Overweldigend mooi om te doen. Het is dan ook voor een goede zaak dat we er wat 'groggy' bij lopen vandaag ;-) 

07/01/2018 : Gisteren weer iets nieuws geleerd. Over een-nog-niet-zo-leuk-dingetje-mogelijk-tijdens-de-dracht. Noodles heeft het toch maar te ondergaan. Ons kleintje krijgt het hard te verduren. Ze hield mij vrijdagnacht heel laat wakker. Ze had haar linkeroog dichtgeknepen en ze wreef er constant over met haar poot. Zo overdreven veel dat ze het haar op haar ooglid kwijt is. Verbandje rond d'r poot, oogspoeling, zalf erin, poot blijven vasthouden, zo in slaap vallen ... De volgende morgen geen zwachtel meer aan - hoe zou dat komen ? - én ze waggelde nog steeds als cycloop rond. Stel dat ze dit weekend bevallen zou en ze zou haar kleintjes maar half kunnen zien ... Toch langsgegaan bij de dierendokter. Dit is het nieuwe wat ik heb geleerd - in vaktermen - : Oog ---> door tractie op zwangere baarmoeder, reflex oog dieper in oogkas met lichte entropion. Herstelt spontaan na partus. Je moet het maar weten hé ;-) En ze haalt in gewicht een record. TWEEENDERTIG kilo(otjes). 

Update 14h06 : Hun geboortedatum wordt niet de 9e of de 10e januari. Ik geef jullie terloops mee dat het de 7e of de 8e wordt ;-) En ik hoop voor haar dat het de 7e mag zijn !

Update 23h22 : Ze zijn er ;-) zes jongens, vijf meisjes. Een vlotte bevalling later en opnieuw wat kilo's lichter met haar pupjes, onze fiere mama.

06/01/2018 : Zo ligt ze er tegenwoordig het liefste bij. Ik denk dat de 'in een bolletje gerolde' houding niet meer mogelijk is voor haar ;-) Onze honden zijn proper. Ze leven in huis en weten echt aan te geven wanneer de nood uiterst hoog is. Toch mocht ik deze week drie malen een plas binnen opkuisen. Kon het niet plaatsen daar Noodles genoeg naar buiten gaat. Haar blaas heeft veel minder ruimte door de omvang van de pups dus is ze toe aan veel meer kleine plassen op een dag. Eergisteren opnieuw een nat plekje binnen terwijl ze echt nog maar net ervoor met Luc buiten was geweest. En ineens begreep ik het. Noodles raakt moeilijk recht als ze neergevlijd ligt. Durft ze er de tijd niet voor te nemen - soms wil een flatcoat al eens snel overeind ;-) voorbeelden genoeg te bedenken - dan verliest ze in haar haast wat urine. Nooit eerder hadden we het. Kan er ook niet veel aan doen. Het einde van haar zwangerschap nadert. Is ze weldra verlost van dit ongemak.

05/01/2018 : Onze mama in spé zit op 'eight weeks after plus one' ... Wat neerkomt op 57 dagen dracht. Nog minimum één dag. Voor die tijd willen we ze eigenlijk liever niet zien geboren worden. Pupjes zijn levensvatbaar op 58 dagen. Graag willen we dat ze nog wat wachten met af te komen. Pupjes zitten voorlopig goed en veilig op hun geborgen-verborgen plek. Vaak bevalt een hond wat eerder bij een groot nest. Hun geboortedag is dus voor niet zo heel lang meer ... Over minder dan een week weten we wie we welkom mogen heten.

04/01/2018 : Noodles vindt het koud stukje metaal die in haar poep moet niet erg. Ze werkt zeer goed mee. Ze komt gewillig als ik het haar vraag. Heel braaf leunt ze dan met haar dikke buik tegen me aan. En vooral, ze houdt haar staart stil. Wat het supermakkelijk maakt om het manoeuvre uit te voeren. Is op dat vlak ons slimste hondje tot nog toe ;-) Ze heeft het door dat op die manier haar temperatuur binnen de minuut gekend is. Drie maal per dag kan ik 37,4° aflezen.

03/01/2018 : Haar melkklieren mogen ondertussen groot geworden zijn, de mama in wording heeft niet genoeg tepels om straks al haar kleintjes tegelijkertijd van melk te voorzien. Noodles heeft een rij van 4 en een rij van 5 ;-) 

02/01/2018 : De thermometer is bovengehaald. Vanaf nu gaan we haar lichaamstemperatuur opvolgen.  Vandaag was die 37,5°. Een doodnormale waarde ;-) Voor de mensen die het niet weten : Wanneer de temperatuur met 1-2°C zakt, volgt de bevalling binnen de 12 tot 24 uur. De laagste lichaamstemperatuur wordt 8-24 uur voor het werpen waargenomen.

01/01/2018 : Noodles staat niet dik door de overdaad aan feestmaaltijden. Ze staat bol en rond door de vele pupjes die duidelijk zichtbaar aanwezig zijn in haar buik. Ik heb met haar te doen. Ik zag dat ze een poging deed om zich in de hals te krabben. Inderdaad. Een poging. Het lukte haar niet. Haar poot bleef in het luchtledige heen en weer slaan. Ze kwam 6 cm te kort. Met veel plezier heb ik voor haar de jeuk weggewreven ;-) Ze kan nog in de zetel springen, er af durft ze niet meer. Instinctmatig zorgt ze voor het ongeboren leven in haar. Het is logisch dat ze ook hierbij hulp van buitenaf ;-) krijgt maar het wordt er niet makkelijker op. Dat ze zwaar wordt, tot daar aan toe. Het is vooral dat deze toekomstige mama een grootte van gebied in de ruimte inneemt die onhandig is om op te tillen.

31/12/2017 : Deze avond het afsluiten van 2017, de start van 2018. Met zijn allen de sprong naar mooie nieuwe kansen en wonderlijke unieke dagen in het volgend jaar van ons leven. Ze liggen in 't verschiet voor ieder van jullie inclusief mezelf. Wil ik in geloven. Geloof ik in.   

30/12/2017 : Gelukkige verjaardag Luc ! Dat hij gelukkig wordt, daar hebben wij voor te zorgen ;-) Maar Luc geniet uit zichzelf van alle dagen die hij be-leven mag. Iedere dag is bijzonder. 365 cadeautjes per jaar. Mag niemand nooit ofte nimmer vergeten. 

29/12/2017 : Ice zou zich wellicht niet omdraaien, mocht hij Noodles niet kennen en haar dezer dagen kruisen tijdens een wandeling. Ineens toont ze dik. Misschien omdat ik weet hoeveel kleintjes er aan het groeien zijn ;-) Echt Noodles was heel lang niet-meteen-op-uiterlijk-duidelijk-zwanger maar plots kunnen we er wat vormgeving betreft ook niet meer omheen. Ze is al een hele tijd kieskeurig qua eten. Dus daaraan ligt het niet ... Noodles is trouwens verzot op chips maar ze trekt er tegenwoordig haar neus voor op. Het wordt steeds lastiger om lekkere evenwichtige maaltijden voor haar klaar te maken. Ze weet dat ze gepaaid wordt en och we paaien haar maar al te graag ;-)

28/12/2017 : De allereerste glimp van de allereerste pupjes van Noodles. Ik kon niet wachten ;-) tot zaterdag. Dierenarts zei meteen : 'Ze zijn met veel daarbinnen.' Ik blijf het moeilijk tellen als 'ze met veel zijn' ;-) Zolang de ervaren persoon een duidelijk antwoord geven kan, ben ik gerust. Fijn om te weten op hoeveel kleintjes we te wachten hebben. We hadden er al meer. We hadden er al minder. En we hadden er al evenveel ;-) Ze zijn dus niet met 12. Haha.

27/12/2017 : Pupjes voelen stampen ... Ik mocht het inmiddels al vele malen meemaken en toch kan ik nog altijd niet met toepasselijke woorden omschrijven hoe wonderlijk ik deze momenten vind. Het is een intiem-tussen-ons-verhaaltje. Tussen ik en mijn hondje. Iedere zwangerschap opnieuw.

26/12/2017 : Behoorlijk wat gezinnen - 11 - hebben niet één maar twéé OPP'tjes in hun gezin opgenomen. Jaja, die eerste flatcoat beviel hen zo verschrikkelijk goed dat ze er graag een tweede bij wilden. Voor mij als fokker is dat een ongelofelijke prachtige erkenning. Dat ik het nog niet zo slecht doe hé ;-) Plezant en erg vertrouwd ook. Want hoe fijn is dat niet ? Ook deze keer krijgt er een OPP-flatcoat een broertje bij. Wat een geweldig kerstcadeau voor Olli ;-)

25/12/2017 : Kerstmis, de geboorte van kindje Jezus. Wij hebben nog héél even te wachten op de geboorte van deze volgende Of Perfect Promise hondjes. En door de beslissing om Noodles een loopsheid eerder mama te laten worden, zal het een hele lange tijd duren voor we hier opnieuw pupjes mogen verwachten. Tweede helft van 2019 pas. Luc heeft zich daarom de belofte gemaakt om dus dubbel zoveel te genieten van deze aankomende puppytijd. Geen moeilijke opdracht voor hem ;-)

24/12/2017 : Ik maakte graag werk van kerstkaartjes. Ieder jaar gingen er over de 100 kaarten naar het postkantoor. De eerste zin van Piet telkens als hij mij opbelde net na Sinterklaas : 'Wiens kaart mochten we ook dit jaar als eerste in de bus krijgen vandaag ;-) ;-) ;-) ?' Ik ben ermee gestopt het jaar dat mijn maatje stopte met leven ... Trend is inmiddels dat er minder kaarten per post verstuurd worden maar ik vind het iets hebben. Omdat ik toch iedereen een fijne Kerst toewens en omdat dit een waauwfoto is van een waauwPowPowpup door een waauwvriendin gemaakt vorig jaar. 

23/12/2017 : Ik weet hoe het voelt om een harige vriend te moeten afstaan. Bijzonder om dan mensen die hun trouwe viervoeter verloren opnieuw een lichtpuntje te kunnen geven. Om hen gelukkig te maken door hen te kunnen laten mee uitkijken naar de komst van een nest pupjes. In deze dagen van hoop, mag ik samen met Noodles voor hoop zorgen voor enkele toekomstige baasjes. 

22/12/2017 : Meer vraag naar meisjes dan naar jongens deze keer. Het loopt niet altijd zo. Soms wordt er meer naar 'boys' verlangd. Inka, fokster en eigenares van Ice, wil graag een mooi aantal reutjes. Kan ik begrijpen. Ze wil zien hoe ze uitgroeien zullen. Of 'de mannetjes' aardjes naar hun vaartje worden ;-) Het aantal wordt bepaald door de mama, het geslacht door de papa. Gun-Gun heeft met Ice 7 dochters en 4 zonen. Welk geslacht hebben die van Noodles en Ice ? Nog even geduld om dat te ontdekken.

21/12/2017 : Zes weken over tijd ;-)

20/12/2017 : Laatste jachtdag voor Gun-Gun van dit jaar. Maar niet van dit jachtseizoen ;-) We hebben nog twee uitnodigingen voor een jacht in Frankrijk waarvan ik er eentje wijselijk afgewezen heb. 11 januari ;-) een beetje te dicht op de bevallingsdag. 25 januari steken we met veel plezier opnieuw de grens over met als doel Gun-Gun koningsfazanten te laten binnenbrengen. Dat wordt dan echt onze laatste jachtdag van deze winter.

19/12/2017 : Geen RX voor Noodles. Wel voor mij. Alsook een echografie. Gisteren. Voor het eerst in mijn leven een plaaster. Linkerarm in het gips. Vandaag. Voor twee weken. Opdat mijn pols zou rusten. Polscyste. Hm.

18/12/2017 : Noodles is nog niet aan een RX toe. Als we pupjes willen tellen, moeten we wachten tot ten vroegste 45 dagen na de laatste dekking. De botstructuur van de pups is dan pas ontwikkeld. Het beste is geduld uit te oefenen tot dag 55. Ik opteer, denk ik, voor een dag ertussenin. Het zou uitermate tof zijn om voor Lucs verjaardag te weten hoeveel kleintjes zich schuilhouden. Luc verjaart 30 december ;-)

17/12/2017 : Warmste hondenwandeling - clinidogs 7 dec. Tekst volgt.

16/12/2017 : Vijf weken ver. Ze wordt dikker. Voor mij blijft ze, ook al is Bullet er bij gekomen, ons kleintje. Want Bullet, ook al is ze slechts 8 maanden, staat hoger op d'r poten. Gevoelsmatig dus een beetje vreemd dat 'ons kleintje' mama wordt ;-) Maar we kunnen er niet meer omheen. Haar body verraadt het. Het absolute leuke aan Noodles die mama wordt : ze is uit haarzelf al zo'n lief hondje en nu mogen we ons tegoed doen aan een 'Flokkie en co'.

15/12/2017 : Ze-is-btw-een-krak-in-het-lief-aankijken-op-het-randje-af-van-bedelen-geworden-want-ze-moet-toch-eten-voor-haar-kindjes-ook ...

14/12/2017 : Noodles' eetlust is terug. Ze krijgt kleinere als wel meerdere porties per dag. Die ze tegenwoordig met veel smaak verorbert. 

13/12/2017 : Met dit weer heb ik geen zin in constant pootjes afdrogen. Zodoende blijven ze binnen. De tuin lonkt anders wel voor Noodles. Ik weet ook waarom. Dus ja ze mogen bij droog weer toch een keertje buiten ravotten. Noodles'neus verraadt bij het terug naar binnen komen haar buitenaktiviteiten. Een snoet met aarde. 

12/12/2017 : Alles gaat zijn gewone gangetje. Genieten van het dagelijks leven. Zo hoort het. 

11/12/2017 : Wanneer je als picking-upper op een jacht aantreedt, mag je op het einde van de dag wild mee naar huis. Leuk om onze jongste er kennis mee te laten maken. Nu dit het dagboek is waarin Noodles de hoofdrol speelt, haar even op de foto gezet. Met een konijn en een koningsfazant.

10/12/2017 : Vier weken na haar laatste innig onderonsje met Ice mocht Noodles nog een keer met mij mee op jacht. Ze had een paar leuke jachtdagen voor ze loops werd. Met 28 oktober als laatste datum. Dit weekend was ik twee dagen op rij op jacht. Nu we die eerste prille fase van haar zwangerschap voorbij zijn, nam ik Noodles 's zaterdags en Gun-Gun 's zondags mee. 9 december werd zo de allerlaatste jachtdag voor Noodles deze winter. Noodles houdt niet van bramenstruiken en doornen maar op jacht kan het haar niet deren. Als daar de vogel in of achter valt, kan ze zich er niet snel genoeg een weg door banen. Hebben zal ze het beestje. Ze vond het zeer plezant om nog eens aan het werk te gaan maar het was duidelijk dat ze in haar koppie al met haar kindjes bezig is. Nazoeken vond ze lastig.

Smartphone kwaliteit van Noodles in aktie. Haar tweede haas en haar zoveelste fazant ;-)

09/12/2017 : Ze zit op haar laatste dagen slank zijn. Heel binnenkort zal Noodles beginnen uitzetten. Nu nog even niet. Toch ziet ze er anders uit. Alle teefjes hebben zo'n moment in hun zwangerschap. Dat ze er verschrikkelijk mooi uitzien. Ze stralen. Zo ook Noodles. Sunshine Noodles.

08/12/2017 : Maar op datum van schrijven, zijn we al heel erg zeker dat er zich pupjes sterk aan het maken zijn. Noodles heeft al een paar dagen geen trek in eten. Luc doet zijn uiterste best om haar te paaien met allerlei lekkers. Hoe haar ontbijt, lunch en diner door hem wordt gesoigneerd, amai ! Het hoort erbij. Deze lange tanden periode. En de extra verwenfestijnen na deze fase nog meer ;-)

07/12/2017 : Eenmaal thuis was het geduld hebben en uitkijken naar kleine hints die op een zwangerschap zouden kunnen duiden. Ook al is het Noodles' eerste dracht, dus geen vormen van herkenning mogelijk, had ik vrij snel door dat ons reisje naar Duitsland vruchtbaar was geweest. Het gevoel, dat ze een mama in wording is, was er al na een week. Toch blijf ik altijd heel voorzichtig om daar uitspraak over te doen.

06/12/2017 : Omdat het bloed van Noodles op donderdag 9/11 al een hoge progesteronwaarde had, kon ik sowieso op zaterdag 11/11 huiswaarts keren. Maar niet vooraleer afscheid te nemen van Inka en co. Noodles nam ook afscheid. Als Tennille van 'haar' Captain. 'Do that to me one more time'. Ineengestrengeld van 12h34 tot 12h48. Liedje stond op repeat ;-)

05/12/2017 : Een korte nacht met weinig uren slaap maar heel fijn om in bed te kruipen met de geruststelling dat een eerste dekking een feit was. Jullie weten bij deze dat er een bevruchting plaatsvond. In de nacht van 9 op 10 november was echter niets zeker. Het had gekund dat de zaadcellen van Ice te laat de eicellen van Noodles binnendrongen. We waren daar nu toch en Noodles was gretig op Ices avances ingegaan dus konden we ze evengoed nog een keertje de paringdans over laten doen. Mochten ze dat beiden willen.

En of ze het wilden. Rustig opgestaan. Laat ontbeten. Bijtetteren met Inka. Blij weerzien met Sabrina. Bijtetteren met Sabrina ;-) Naar het bos met zijn allen. Wandeling met alle honden. Behalve Noodles. Zij bleef wijselijk in de auto ;-) Bullet op de foto met d'r mams en paps. Ice naast Noodles zetten voor het gezamenlijk kiekje. Na de fun buiten, op naar de andere fun binnen. Na deze heerlijke uitstap reden we met zijn allen terug naar Inka thuis. Beiden herkenden zo 'the place to be in love' en wisten per direct wat ze doen wilden. Noodles en Ice stonden 20 minuten gekoppeld. Van 14h25 tot 14h45. 

's Avonds uit eten. Met Inka en een groep voorjagers die elk eigenaar zijn van een hond gefokt door Inka. Ze waren er voor het hele weekend. Op training. Mijn Duits een beetje, echt een klein beetje maar, bijgeschaafd ;-)

04/12/2017 : Onwaarschijnlijk om rond middernacht in de file te staan. Toch stonden we een uur stil om en bij Frankfurt. Inmiddels had Inka mij voorgesteld om bij aankomst de twee toch nog elkaar bij elkaar te laten komen. Zo'n lieffie ! Ze zou, ook Ice ;-), ondertussen wat rusten. Eenmaal in de Adlerstrasse zou ik haar opbellen. Nog iemand om uit zijn slaap te halen ...

Iets voor 3 had ik de sleutel van een hotelkamer op zak. Om 3h18 omhelsden Inka en ik elkaar. Om 3h19 stonden Noodles en Ice gekoppeld. Zelfde snelheid als met Gun-Gun ;-) Binnen de minuut gelijk verstrengeld met zijn deerne. Zalig dat dit meteen goed zat ! En omdat niemand naar zijn bed hunkerde, dacht het koppel : 'we blijven lekker lang zo staan.' Tot 3h47 ;-) 28 minuten dus. 

03/12/2017 : Op de 9e dag gingen we bloed laten prikken. Hadden we zo besproken met de dierenarts. Om 9h 's morgens. Progesteronbepaling weten jullie wel. Ik had voorheen al contact opgenomen met het hotel waar we de vorige keer geslapen hadden om te polsen of er plek was voor ons. Ja hoor. Wist hen enkel nog niet te vertellen wanneer exact we er zouden verblijven. Rond de 12e zoiets. Ik was er donderdag 9 november gerust in. Had mij voorgenomen om die namiddag toch al mijn valies te maken maar om de één of andere reden haha was ik er niet aan begonnen. Ik zou bericht krijgen van de dierenarts mocht de bloedwaarde gunstig staan en anders had ik zelf om 18h eens te bellen. Wat ik dus ook braaf deed. 'Euh, je moet nu aanzetten ! Uitslag is 10.25 ng/ml ! Even wat theorie ;-)

Het bepalen van het juiste dekmoment bij de teef.

Gemiddeld worden teven eens in de zes maanden loops . Noodles houdt er een cyclus van ongeveer 8 1/2 maanden aan.

Tijdens deze loopsheid is de teef maar enkele dagen bereid zich te laten dekken en ook maar enkele dagen vruchtbaar. Voor een fokker is het dus van essentieel belang om dit handjevol vruchtbare dagen van zijn teef te herkennen, immers een gemiste dekking betekent een vertraging in het fokprogramma van een half jaar. In Noodles' geval 8 1/2 maanden.

Nu zal de loopsheid zelf niet gauw gemist worden, de teef verliest bloed, de vulva is opgezwollen en ze is aantrekkelijk voor reuen. Echter het juiste dektijdstip bepalen is veel moeilijker, zeker als er geen (ervaren) dekreu in de buurt is. Gelukkig is er een betrouwbare test op de hoeveelheid progesteron ( zwangerschapshormoon) in het bloed van de teef. Aan het begin van de loopsheid is er een lage progesteronwaarde. Deze waarde stijgt snel vlak voor en tijdens de eisprong.

Meestal is een teef dekrijp op de dertiende dag van de loopsheid, maar er zijn grote individuele verschillen. In de praktijk zien we teven die op de 9e dag al vruchtbaar zijn, maar uitschieters naar de 18e dag zijn ook geen uitzondering. Hierbij noemen we de dag dat de teef bloed gaat verliezen de eerste dag van de loopsheid. Het juiste moment om te dekken is er als er een eisprong volgt. Het bloeden wordt dan minder, de zwelling van de vulva is maximaal en de teef is “dekrijp”. Ze zal zich aanbieden aan de reu, waarbij ze haar achterkant presenteert en de reu toestaat de vulva te besnuffelen en te likken. Ook zal ze stil blijven staan als de reu haar bespringt. Bij sommige teven kan het dekmoment door diverse oorzaken erg lastig te bepalen zijn. Soms is er amper vulvazwelling en bloedverlies. Een heel angstige of dominante teef kan ontwijkend op de reu reageren, waardoor er geen dekking mogelijk lijkt. Als het dekoptimum dan maar bekend is dan kan Kunstmatige Inseminatie ( KI) worden toegepast. De resultaten zijn over het algemeen iets minder goed ( ongeveer 80% drachtigheid) dan na een natuurlijke dekking ( ongeveer 90% drachtigheid) wanneer in beide situaties een progesteronbepaling wordt gedaan.

Ook voor teven die naar een reu moeten worden gebracht die niet in de buurt woont, is het verstandig om het dekmoment middels progesteronbepaling te bepalen. Hoewel het ook heel vaak goed gaat als de teef een paar dagen “op bezoek gaat” bij de reu. Maar vaak is deze situatie niet gewenst door de reu of teef eigenaar.

Het progesterongehalte is in het begin van de loopsheid ( de pro-oestrus) laag. Meestal onder de 2 ng/ml.

Er zijn verschillende methoden om progesteron te bepalen. De meest betrouwbare is de RAI methode. 

Normaliter wordt op dag 8 de eerste keer progesteron bepaald. Het progesterongehalte is in het begin van de loopsheid ( de pro-oestrus) laag. Meestal onder de 2 ng/ml. Tijdens de ovulatie stijgt de waarde snel naar een waarde van 4-8 ng/ml. Het is belangrijk om te weten dat eicellen 2-3 dagen nodig hebben om te rijpen na de eisprong voor een optimaal dekmoment. Sperma heeft ook een rijpingsfase nodig en is in staat om een teef tot 4-6 dagen na een dekking te bevruchten. Te vaak en te snel dekken is dus niet verstandig!

Wij geven bij de onderstaande waarden de volgende adviezen :

Progesteronwaarde lager dan 2 ng/ml- na 2 dagen hertesten. ( soms zelfs na 3 dgn)

Progesteronwaarde van 3-7 ng/ml- na 1 dg hertesten

Progesteronwaarde 8-9- de volgende dag dekken

Progesteronwaarde > 10 ng/ml dan dezelfde dag dekken.

Uitslag 10.25 ng/ml. Dit om 9h die ochtend ! Langenzenn ligt op 671 km hier vandaan. Is een route van 6 uren en 58 minuten. Volgens Google Maps. 'Efkens' paniek ! Ik kon niet halsoverkop vertrekken. Heb ook met Luc rekening te houden. Had kort ervoor bericht gekregen van Inka dat ze onbereikbaar was omdat ze op jachtdiner zat. Stuurde haar een sms dat ik diezelfde avond zou aanzetten ;-) Oké, rustig overschouwen. Hotel bellen. Ik kan geen Duits, de persoon die ik aan de lijn kreeg, weinig Engels. Proberen uit te leggen dat ik een kamer van doen had maar dat ik pas een gat in de nacht zou inchecken. Of dat mogelijk was ? Gelukkig kon de receptioniste mijn vorige boeking terugvinden. Gaf haar het vertrouwen. Ze dicteerde mij het telefoonnummer dat ik diende te bellen eenmaal aangekomen. Ik had dus iemand uit zijn slaap te halen ...

02/12/2017 : Oorspronkelijk idee was om een loopsheid te wachten. Tot ik ineens besefte dat Noodles in mei vier jaar wordt ... Wat gaat de tijd toch snel als het plezant leven is in het gezelschap van je hondje ... Een dekking resulteert niet altijd in een werpkist vol gezonde pupjes ... Stel dat dit het niet leuke verhaal zou zijn over een x-aantal maanden ... Dan zou Noodles naar mijn gevoel te oud zijn voor een eerste nest ... Vandaar de beslissing om er nu voor te gaan. Blijkt ze niet drachtig, dan hebben we nog een kans op pupjes voor ze 5 jaar wordt. En toen werd het 1 november ...

Had mij nog maar net de gedachte eigen gemaakt - dat we dus een pak eerder pups zouden kunnen hebben - of mam'zel werd loops. Inka, eigenaar en fokker van Ice, op de hoogte gebracht dat we elkaar binnenkort zouden weerzien. Ze was opgetogen. Zou ze gelijk Bullet, dochter van haar Ice met Gun-Gun, voor het eerst meemaken.

01/12/2017 : Dit is er eentje ;-) Eén van de pupjes van Noodles en Ice. Ze is nog maar net drie weken ver in haar dracht maar zo leuk om gelijk bevestigd te zien dat we daadwerkelijk de geboorte van haar eerste kleintjes begin januari mogen verwachten.

28/11/2017 : Over een dikke week weten we of er een nieuw dagboek starten mag ...