Een aaneenschakeling van positieve gebeurtenissen mag uiteraard wel. Daarom dat ik hier weeral ben met goed nieuws ;-) Vóór Kadanz, onze Pink lady, feest kon vieren, moest ze eerst ergens anders naar toe. Kadanz woont namelijk bij een heel sportief gezin. Vooral 'la mama' is een actief bijtje ;-) Joggen is één van haar talrijke hobby's. We zien ze dan ook regelmatig aan een flink tempo voorbij lopen. En sinds Kadanz 'volwassen' genoeg is, in het gezelschap van Kadanz. Zondag namen Bianca en Kadanz deel aan de Happy Dog Jogging ten voordele van het dierenasiel van Gent. Samen hebben ze 6 kilometer afgelegd. En ze zijn als eerste geëindigd ! Pinky girl, je bent er eentje om te stelen ! Maar daar zal nooit iemand in lukken want jij bent véél te snel ;-)

Alfred mocht niet ontbreken op ons feest maar op het laatste nippertje is zijn familie verhinderd geweest. Vooral Jenna vond dat heel erg jammer want ze had zich verheugd om hem terug te zien. Die twee waren hier begin juli samen voor 48 uren en onafscheidelijk, remember. Wat ik echter over Alfred te zeggen heb : hij is officieel ED vrij én hij heeft prachtige A-heupen. Op ons volgend feest verwachten we van hem een hip hop act ;-)

Just a Perfect Day, I 'm glad I spent it with you ! Lou Reed was er gisteren niet maar toch verwoordt hij perfect hoe ik over de Perfect Promise familiedag denk. Sabine en Luc hadden zondag 16 september uitgekozen om alle nakomelingen van Bailey uit te nodigen. 11 van de 15 kids tekenden present.

Mijn ribbenkast ziet blauw van het porren omdat ik niet mag vergeten te schrijven dat we vereerd waren met de aanwezigheid van Impy. Impy is namelijk de mama van Bailey. Och, de traantjes rollen nu over mijn wangen. Want hoe fijn dat zij er was ! Heeft ze een lange rit afgelegd om haar dochter en een rits van haar kleinkinderen te ontmoeten. En bij deze is een mysterie opgelost. Câline lijkt niet op haar moeder en ook niet op haar vader. We hebben ons al die tijd afgevraagd waar haar looks vandaan komen. Nu weten we het : Câline is gewoon een jongere versie van d'r grootmoeder !

Just a Perfect Day, I'm glad I spent it with you ! Bedankt baasjes van Orka, Jenna, Yara, Troy, Jazz, Eager, Kadanz, Bess, K.C. en Flynn om er bij te zijn. Wij zijn diep gelukkig met zo'n waanzinnige mooie familie. Samen maakten we er een ontzettende fijne dag van. De weergoden waren ons goed gezind, we hebben lekker gedronken en gegeten. Ik kan het weten want heb laat op de avond een stuk vlees geschoept. Op mijn achterste poten, met mijn borst vooruit, kon ik gemakkelijk aan de restjes. Werd wel betrapt ;-)

Just a Perfect Day, I'm glad I spent it with you ! Naast een fantastische hondenfamilie hebben wij ook prachtige vrienden die voor een ludieke scurry en keilekkere oliebollen zorgden. Anne lag zowat de ganse dag op haar buik opdat wij er op ons knapst zouden uitzien ;-) Ook verticaal is ze een superaardig mens maar in die positie kreeg ze slechts half zoveel likjes.

Just a Perfect Day, I'm glad I spent it with you ! Dit voor de saucissen die onze dag kleurden. Enkel Bailey bracht 'haar worst' terug, waar ze hem toen in 'zit voor' toch naar binnen flikte. Alle anderen markeerden echt wel maar van apporteren kwam niets in huis ;-)

Volgend 'Of Perfect Promise' feest hopen we evenveel lol te beleven en wensen we vurig dat de afwezigen van dit jaar er wel bij kunnen zijn. Heimelijk verlangen we ook dat de familie zich zal uitgebreid hebben ... Op naar een gigantische flatcoatparty met 1 Akita ;-)

Gisteren nam Sabine ons allemaal mee naar Nederland. Ging ze trainen met Sas. We vertrokken ruim op tijd zodat er voor ons allen een toffe wandeling aan vooraf ging. Toen Sas er aankwam, stelde ze voor om eerst te ... wandelen ;-) Vonden wij absoluut niet erg. Van al dat wandelen werd ik toch een beetje moe en mocht ik comfortabel uitgestrekt een uiltje knappen in de auto. Danske en Câline hadden ook wel zin in een siësta. Bailey en Santa gingen aan het werk. Toen die twee uitgeteld waren, was het aan Câline en Florès om hun beste pootje voor te zetten. Sas en Sabine pauzeerden even. Bijgestaan door drank en overheerlijke 'merveilleuse'. Na aangesterkt te zijn, hadden ze nog een sleep voor alle vier honden in petto. En het is over dat laatste dat ik het wil hebben. Want zo moeder-moeder en dochter-dochter trainen is altijd fantastisch om doen maar die sleep sloeg alle verbeelding ! Kippenvel kippenvel kippenvel kippenvel ! Bij alle vier : kippenvelmoment. Daarom is Sabine nu zwaar verkouden. Heeft ze daar al die tijd staan bibberen ;-)

In volgorde van aantreden : Santa - Bailey - Florès - Câline. Santa is de meest ervaren hond maar wat was het geweldig om te zien hoe ze de sleep oppakte en het helemaal zelf oploste. De sleep vertrok op zo'n 30m van de inzetplek. Liep een 50m rechtdoor, maakte een haak naar rechts over een 40-tal meter om dan weer een haak naar links te maken. Toen hadden ze nog een afstand af te leggen van 60m om de eend te kunnen vinden. Santa deed het zo mooi ! Toen was het Bailey's beurt. Santa in de auto, Bailey uit de auto. Het eerste stuk liep Bailey zonder moeite. De geur sloeg in haar neus, ze rook dat ze naar rechts moest. Ze had zo snel door dat ze OVER WATER moest. Jaaaaaa, na de eerste haak hadden de flatjes over te zwemmen om aan de overkant terug de sleep te kunnen oppakken. Het is niet dat Bailey al zoveel slepen heeft gelopen in haar leven en nog nooit één waar water mee gemoeid was. Maar wat was het grandioos om haar dit te zien doen. Florès is meer getraind in die materie. Toch was het voor haar ook de eerste keer dat ze met water rekening had te houden. Brrrrrrrr ! Bijtend koud was het ondertussen ;-) Knappe grieten gewoon ! En dan Câlientje ... Een dikke maand geleden liep ze voor de eerste keer een sleep. Waarbij ze Saskia mocht zien vertrekken met de sleep opdat ze enigszins het spelletje door zou hebben. Voor haar tweede sleep in haar leven kreeg ze meteen een mega uitdaging. Sas en Sabine hebben haar begeleid het eerste stuk maar wat bleef ze voortdurend aandachtig werken. Ook Câline trok over water. Heeft wel wat langer geduurd en ze had meer moeite om aan de overkant de 'draad' weer op te pakken. Maar eenmaal op het spoor, maakte ze snel de hoek en spurtte in één streep naar de eend. Ontroering alom. Waauw ! Fucking goed gevoel !

Deze geslaagde training werd afgerond met een ... wandeling met ons allen. Santa, Florès, Tictac, Bailey, Danske, Câline en ik. Onze 1e wandeling startte om 13h. Om 18h45 vertrokken we huiswaarts. Wat een dag !

Tripje naar Duitsland ging aan Lucs, aan Danskes en aan mijn neus voorbij ... Dat wij drieën niet mee zouden gaan, kreeg ik te horen kort nadat ontdekt werd dat Bailey loops was. Het was uitgesloten dat Luc vrij kon nemen de eerste twee weken van september ... Balen dus ! 1685,4 km later zijn ze terug thuis van een behouden reis. En tjonge, wat had ik er graag bij geweest ! Die hebben het er goed van genomen !

Sabine vertrok dinsdagnamiddag 04/09. Eerst bij Lotte langs. Voor tweede maal bloed prikken Bailey. De dag ervoor stond haar waarde op 1,59. Nog te laag maar Sabine had een tussenstop voorzien in Oldenzaal zowel in de heen- als in de terugreis. Gepland was om pas woensdagavond een eerste keer de twee lovers bijeen te brengen. Oldenzaal ligt op zo'n vier uren rijden. Halverwege hield Sabine halt. Had ze goed uitgekiend want ze maakte gebruik van de gelegenheid om een uurtje te trainen met Bailey en Câline.

Weten jullie nog dat Sabine tot aan haar oksels het water inging ? Op 24/08 deed ze dat nog eens over. Alleen heeft ze dan zelfs moeten zwemmen ! om Câline te kunnen corrigeren. Sindsdien - en nu leg ik mijn poot op mijn kop - gaat ze opnieuw in één keer over. Hopelijk is dit 'issue' verholpen. De uitdaging was dus des te groter dinsdagnamiddag daar Sabine voor ogen had om Câline over DRIE waters te sturen. Ze had toch kleren genoeg bij ;-) Wel hé, onze pruts stond op de helling in de startblokken. Op één vooruit denderde ze naar beneden, ging ze zonder klooien het water in en zwom ze in een rechte lijn over. Weer aan land kreeg ze nog één keer het commando vooruit als ondersteuning. Câline liep zonder treuzelen door, ging het tweede water over, aarzelde geen tel om terug aan wal door te steken naar het derde water die ze vervolgens ook mooi overzwom. Dummy lag gemakkelijk zodat ze meteen succes zou hebben als ze uit het water kwam. Ze nam trouwens dezelfde weg terug ;-)

Met een big smile begon Sabine aan het volgende stuk van de rit. Om halfnegen checkte ze in. De volgende morgen niets te haasten. Eerst genoten de drie van een grote wandeling alvorens kilometers te gaan rijden. Ze verbleven in hetzelfde hotel als toen we Jasper ontmoetten. In een spiksplinternieuwe kamer die in mei nog in aanbouw was. Waren ze zomaar de allereerste gasten ! Bofkonten !
Sabine had met Silke om 18h afgesproken. Het was een hartelijk weerzien. Want die twee komen heel goed met elkaar overeen, ook al is het in het Engels te doen ;-) Vóór Bailey bij Jasper mocht, wou Sabine aan Silke kwijt dat Luc en zij nooit tweemaal voor een zelfde reu kiezen maar omdat ze zo verzot zijn van Jasper, ze eigenlijk de combinatie Câline - Jasper sterk overwegen in de toekomst. Of Silke daar eens over wou nadenken.
Bailey en Jasper hadden geen aanmoediging nodig. Ze vonden elkaar meteen. Het duurde nog geen twee minuten voor ze elkaar de rug toekeerden ;-) Sabine bleef er eten en gezellig kletsen met het ganse gezin. Een mengelmoes van Engels, Duits en zelfs Frans kwam er aan te pas ;-) Nina en Tom - de kinderen van Silke en Stefan - toonden aan dat ze best wat andere talen machtig zijn.

Silke had gevraagd om de volgende dag samen te gaan trainen. Of dit zou lukken ? Silke heeft namelijk nog een reu, Merlin. En Câline zat op het einde van haar loopsheid dus rook ook zij nog heel lekker. De twee tortelduiven begrepen het niet zo goed. Waarom mochten ze nu niet gewoon hun ding doen ? Omdat baasjes beslist hadden dat dit pas de volgende dag mocht, daarom ;-) Die donderdag hebben ze niet getraind, ze gingen voor een boswandeling. Wel aangelijnd ;-) Wederom hadden ze een fantastische tijd en 's avonds gingen ze uit eten. Met nog een koppel erbij. Gaby en Helmut Kipphardt vergezelden hen. Gaby en Sabine hebben al een tijdje contact met elkaar en het was een supergave gelegenheid om elkaar live te ontmoeten. Bovendien kennen Silke en Gaby elkaar goed. Gaby en Helmut hadden hun flatcoats meegebracht en Sabine was heel blij om Dione te zien maar vooral om Jinnie terug te zien. Jinnie was een hond van Johnny Henriksen. Toen we vorig jaar bij Johnny in Denemarken waren, had hij nog niet beslist of Jinnie naar Gaby mocht. Dione is een dochter van Jinnie. En Gaby wou heel graag Jinnie. Sabine die geen Duits kan, zat een hele avond aan tafel met vier Duitsers te keuvelen ;-) Dit dad ze van haar leven nooit gedacht te doen maar wat een heerlijke spontane avond heeft ze beleefd ! Luc, Danske en ik werden geen minuut gemist ... Ze heeft wel nog naar huis gebeld hoor erna ;-)

De volgende ochtend was het vroeg opstaan. Silke had te werken 's morgens. Daarom mocht Bailey bij het krieken van de dag het liefdespel met Jasper beleven. Gelukkig voor de baasjes gingen ze per direct aan het werk. Ze bleven 18 minuten gekoppeld. Sabine kroop nog onder de wol tot 10h ;-) 's Namiddags werd er dan toch getraind. En ongelofelijk hoe vooral Bailey en Jasper die knop konden omdraaien. Zaten Bailey, Câline, Melvin en Jasper onaangelijnd met zijn vieren op post. Bleven ze allen netjes op rij op hun poep zitten terwijl Stefan dummy's opgooide. Weg met het seksuele oerinstinct. Eén en al aandacht voor de markings. Bewonderenswaardig.
Câline wist precies dat ze zich moest bewijzen, wilde ze ooit kans maken bij Jasper want ze vloog over alle takken en hindernissen op haar weg naar de dummy's. Silke was uiterst tevreden in wat ze te zien kreeg. Mijn beide zussen hebben het gezin Janke al lang ingepalmd met hun charmes maar nu ook met hun werkcapaciteiten. Onlangs trainde Sabine met Sas en nog een paar toffe dames. Op een oefening kreeg Bailey de stopfluit. Bailey reageerde onmiddellijk. Sas zei al lachend : 'Het is dat ik voor 300% weet dat het niet zo is maar je zou anders zweren dat Bailey met de stroomband getraind is.' Zo snel draait Bailey zich dus om en gaat ze zitten. Silke had een pittige oefening bedacht. Sabine had Bailey rechtdoor op een blinde te sturen in het bos nadat er linksvoor een marking als verleiding was gevallen. Bailey toonde dat ze verdomd goed luistert want ze ging opnieuw meteen op d'r gat zitten toen Sabine haar stopte omdat ze iets teveel van de lijn uitweek. Yep, mijn zussen hebben indruk gemaakt ;-)

Zaterdag mocht Bailey als toemaatje nog een keer bij Jasper langs. Dit voor de compagnie terug route naar Oldenzaal aanving. In de namiddag waren ze verwacht bij Corrie en Henny. Mocht Luc zich zorgen gemaakt hebben over zijn vrouw dat ze zich eenzaam zou gevoeld hebben ... ik denk het niet ;-) Om 11h47 waren Bailey en Jasper in elkaar verstrengeld en duurde de koppeling 18 minuten. Nu alle bagage in de kleine kennel zat en Sabine Bailey voor het volgende uur apart wou laten rusten, haalde ze Câline uit de auto. Wilde Silke foto's van Câline met Jasper maken. Want nadat ze de avond ervoor grondig de stamboom van de eventuele nakomelingen van Câline met Jasper bestudeerd had, moest ze Sabine helemaal gelijk geven. Zij maken een geweldige match.
Nadat de foto's getrokken waren (die btw mislukt zijn - Silkes fototoestel blijkt 'kaput') gingen Silke en Sabine even naar binnen nog iets drinken. Nina bleef buiten knuffelen met Câline. Jasper liep er ook nog rond. Câline had eerder Jasper afgesnauwd waardoor de dames gerust waren. Want Câline zat op haar 20e dag van haar loopsheid maar ze toonde geen interesse meer in mannelijk schoon. En Jasper had het net met Bailey gedaan ... Ineens merkte Sabine op dat er één hond op de andere zat waarop ze naar buiten liepen. Moesten ze lachen want het was Câline die op Jasper reed. Silke en Sabine maakten aanstalten om terug naar binnen te gaan en lap ! Jasper zat op Câline, zat IN Câline en het was gebeurd ! Er volgde een perfecte koppeling van 18 minuten ! Jasper is duidelijk de 18 minuten man. Maar zo snel kan het dus gaan ! Onwaarschijnlijk ! Câlienemiene is ontmaagd. Bloos ...
Hoe dan ook, na bekomen te zijn van dit gebeuren, besliste Sabine meteen dat als er puppies komen van deze dekking, ze absoluut welkom zijn. Een dik stuk eerder dan gepland maar als het zo is, dan is het zo. Wat had ik graag erbij willen zijn ! Mijn kleinste zus die eensklaps volwassen werd !

Later dan voorzien werd er afscheid genomen van de familie Janke. Sabine had vier uren tijd om rustig na te denken en om Luc op de hoogte te stellen. Dat Câline rap kan zijn, wisten we al, maar zo rap ;-) Eenmaal bij Corrie en Henny aangekomen, was Angelito er ook met Yara en kleine Jayden. Petra was spijtig aan het werk. Sabine zat natuurlijk met haar ei en wou het kwijt bij deze schatten van mensen. Corrie vond de gedachte van twee nesten tegelijk best leuk want dit lukte nooit mocht je dit willen plannen. Na - maar ook tijdens - het ei een oergezellige avond gehad met een prachtige wandeling langs het kanaal (waar nooit een auto langs komt maar toevallig deze keer vier én een tractor én een paardenkoets, hé Henny Ha) met een kweetniehoelekkere 3-gangenmenu en met een ontzettend eindeloos tetteren en lachen. Veel te laat lag Sabine in bed. Ongeveer rond 1h.

Zondag ging de wekker om half7 af. Kregen Bailey en Câline een frisse ochtendwandeling. Ontbijt om half8. Vertrek om 8. Om een kleine twee uren later ons terug te zien. Hereniging in Waalwijk alwaar Danske en Câline jachttraining hadden. We waren weer compleet ;-)

Bailey's dagboek - en misschien ook dat van Câline - is weer open onder 'Babysit'.

Een perfecte hond bestaat niet. Hoewel als ik voorbij de spiegel loop, ik toch zo mijn twijfels heb ;-) So what als de tanden van Flynn niet exact staan zoals de rasstandaard het voorschrijft. Had hij nu hinder ondervonden aan zijn tandensetting of als dit zijn gezondheid zou schaden dan zou een beugel het overwegen waard geweest zijn. Maar als het louter een kwestie is van schoonheid ... het moet echt niet gekker worden ! Inderdaad Flynn heeft een lichte kruisbeet. Stel dat ik hier nu niets van had verteld en dat we zijn gebit hadden laten corrigeren d.m.v. een beugel. Waar zijn we dan nog mee bezig ? Liegen we onszelf en daarmee de hele showbizzwereld dan niet wat voor ? Mensen, het wordt gedaan hoor ! Wij oordelen dat er andere zaken veel belangrijker zijn als het op fokken aankomt. Dingen waar niet over gefoefeld kan worden. Het is natuurlijk dikke pech dat net Flynns tandjes niet netjes staan maar los daarvan is hij een verschrikkelijke donkere leverkleurige knappe jongen met het LOSH fokattest op zak. Stamt hij uit prachtige voorouders qua werk en uiterlijk, is hij gezegend met een fantastisch karakter, heeft hij de passie om te werken en beschikt hij over uitstekende gezondheidsresultaten. Dat er dus niemand het ook maar overweegt om hem af te kraken of ik bijt zijn broek in flarden ;-)

K.C.'s heupen en ellebogen zijn officieel beoordeeld. Kinky Night of Perfect Promise sprint en huppelt door het leven met hippe A-heupen. Topresultaat dus ! En aan ellebogenwerk zal ze nooit hoeven te doen daar die ED vrij zijn !

Gelukkig was het zondag warm weer want Sabine ging te water met kleren en al. Tot aan haar oksels. Câline achterna. Uitleg : ons zwart spook durft de laatste tijd te lanterfanten als ze voor een eerste keer over water gestuurd wordt. Dan moet ze hoognodig - first priority - wat chillen in het water. Wordt natuurlijk niet goedgekeurd. Sabine roept ze dan terug maar ... dat is op zo'n moment iets waar ze dan net geen zin in heeft. Stoute meid ! Kan niet hé. En zonde vooral. Omdat Câline echt wel het 'over water' beheerst. Zwart monster dacht ongenaakbaar te zijn in het water. Tot zondag ;-)

Sabine had zich voorgenomen dat als Câline deze keer niet meteen door zou zwemmen naar de overkant en aansluitend daaraan niet zou luisteren als ze terug geroepen werd, ze er achteraan zou gaan, kost wat kost. Bij deze, toen Câline dacht badgast te kunnen wezen, ging Sabine het water in. Câline wist niet wat haar overkwam en probeerde er alsnog vanonder te muizen. Was buiten haar baas gerekend. Tot aan haar oksels het ruime sop in maar te pakken had ze, haar Câlienemientje ;-) Ijzig kalm en zonder geweld te gebruiken. Wel kordaat en vastbesloten. Om een statement te maken. Want dit gedrag zal escaleren als er niet tijdig ingegrepen wordt. Black beauty was ferm onder de indruk. Benieuwd of Sabine haar nog achterna zal moeten gaan in het water daar opgeven niet in haar woordenboek staat. Wordt maar al te graag vervolgd ;-)

Dat een keurmeester het nodig vindt om op een clubmatch een hond te diskwalificeren, maakt mij triest. Vooral omdat dit een hondenshow is waar niets te 'verdienen' valt en omdat deelgenomen wordt meer uit sympathie en om de clubkas te spijzen. En voor het plezier van samenzijn met tal van hondenvrienden onder elkaar. Ik ben altijd eerlijk en laat het nooit om te vertellen over dingen die mis lopen. Zo ook nu. Vóór sommigen in hun vuistje zouden lachen, krijgen jullie van mij uit eerste bron hoe het echt in elkaar zit. Flynn werd zaterdag in Ardooie op de Happening meteen gediskwalificeerd en moest per direct de ring verlaten. Wat bedoeld was om een leuke dag te zijn, werd door die man in twee seconden zomaar teniet gedaan. We hebben het uiteindelijk niet aan ons hart laten komen en hebben zelf voor sfeer gezorgd maar de ochtend verliep dus niet gezellig. Caroline had haar hele gezin mee. Hoe moet je haar kinderen vertellen dat hun liefste hond niet eens een rondje mag lopen ? Iets waar ze zich allen op verheugd hadden om te zien. Op slag besloot Jens niet deel te nemen aan de Junior Handling.

Flynn liep tot nu drie keer show. Daar behaalde hij onder drie verschillende keurmeesters 'zeer goed' en 'uitmuntend' en verkreeg daarbij ook het LOSH fokattest. Naarmate Flynn groeide, ontdekten we, dat zijn volwassen gebit niet schaars kwam te staan zoals het volgens de rasstandaard hoort. Dit was voor ons aanleiding om een tijd geleden een hondenodontoloog aan te spreken om haar mening te horen. Deze tandenspecialist en ook nog verschillende dierenartsen zijn van oordeel dat Flynn een lichte kruisbeet heeft. Waarvan de stand zelfs nog in goede zin zal evolueren. Tenslotte is Flynn nog bijlange niet 'af' qua bouw. Maar deze keurmeester sprak zich uit als dat Flynn een ondervoorbijter is - zonder echt goed te kijken hoor - en stuurde Caroline meteen de ring uit. De manier waarop was absoluut niet professioneel, zelfs naar het onbeleefde toe en dat hoort nooit ! En al helemaal niet op zo'n amicaal gebeuren als de Happening.
Bess deed voor het eerst mee aan een show en kreeg een 1e 'Zeer Goed'. Amai, zou zij wel een scharend gebit hebben misschien ? Is nochtans een zus van Flynn. Luc had ook Danske ingeschreven voor de fun. Zij kreeg een 'Zeer Goed'. Voilà, dat wat het showgebeuren betreft ;-)

Een stralende zon in tegenstelling tot vorig jaar - het goot de godganse dag - en een toffe scurry maakten de dag goed. Ieder jaar is er in de namiddag mogelijkheid om bonnetjes voor deze ludieke apporteerwedstrijd te kopen. Ooit was ik beste niet-retriever in deze discipline, alleen was ik toen de enige niet-retriever die deelnam ;-) De opzet is om zo snel mogelijk de dummy terug te brengen maar daarvoor moet je als hond over enkele hindernissen. Zowel Alfred als Flynn als Bess hebben hun kans gewaagd. Alfred en Flynn vonden het plezant om ook de werper op het einde te begroeten waardoor ze cruciale ;-) tijd verloren natuurlijk. Toch deden ze het beiden niet slecht met een tijd van om en rond de 13 seconden. Bess, wat lichter van bouw dan haar beide broers, vloog over het parcours. Ze was heen en terug in 9"31. Daarmee werd ze uiteindelijk 3e. Onklopbare 1e, een labrador van het gestroomlijnde type, klokte af op 8"31. Wanneer seconden tellen ... ;-)

Alfred is voor een week op vakantie in Damme en deze morgen zijn we met zijn allen op stap geweest. Caroline met Firenze en Flynn waren ook van de partij. We hadden een gezellig onderonsje. Vooral Firenze en ik ;-)

Hij ziet mij graag !

Ik hem ook ;-)

Met 7 op de foto ;-)

En nu met 6 : Alfred, Bailey, Câline, Firenze, Flynn en Danske.

We gingen tijdens onze trip overseas ook langs bij Dr Tim. Neen, niet omdat er iemand van ons ziek was ;-) Daar hadden we rendez-vous - wat klinkt een frans woord door een engelstalige uitgesproken sexy - met Ms Sheila Neary, Mr Steve Ashby en Dr Tim Woodgate-Jones himself. Forever Flatcoatstories hé ;-)

Luc en Steve 'just chatting'.

Waar werkend flatje staat (rechts op de tweede foto), was nog een stromend water en dan een steile beboste helling naar boven. Steve had met de launcher een dummy in het bos geschoten.

Deze hippe jongen markeerde uitstekend en kwam gezwind terug.

Hij zou wel eens het lief van Câline kunnen worden ...

Flatcoatstories forever ... Het was heel aangenaam en interessant om deze mensen ook in het echt te leren kennen. Voor Sabine en Luc dan toch. Maar misschien ook wel voor onze Câlienemiene ;-) Als Prutsemuts er aan toe is om mama te worden, is de kans reeël dat we terug die kanten opgaan ;-)

Want er komt nog een staartje aan ons Engels verhaal. Zondag 15/07 waren we te gast op 'The Inter Area Team Challenge'. Vond dit jaar plaats in Avon Tyrell. En hoe toevallig lag ons hotel slechts 6 miles van deze locatie verwijderd. Zouden Sabine en Luc dit hotel 'on purpose' uitgekozen hebben ;-) We hebben de hele dag van een 'various generations of working bred flatcoats' kunnen genieten. Elke area was vertegenwoordigd door een team van vier flatcoats. Bestaande uit telkens één Special Puppy (tussen 12 en 24 maanden), twee Novice klasse honden en één op Open klasse niveau . En we hebben kanjers aan het werk gezien ! 6 leuke opgezette proeven waarbij the flatties soms individueel maar vooral als team aan de slag moesten. Tegelijk heerste er een zeer gezellige sfeer en mocht ik wederom van vele 'grote namen' een lieve aai krijgen. Ook mijn zussen hoor want wil ik jullie nu eens iets vertellen ? In Engeland is Câline helemaal niet klein. She is perfect in size.

Eén van de teams tijdens een walk-up waarbij het geweer op 90° links van de linie stond.

Voor de Open klasse twee markings met natuurlijk verplichte volgorde. Hier de individuele winnaar van deze klasse aan het werk : Tygwyn Tawny Porthos. Fantastische reu. Mocht er iemand mijn opinie willen weten ;-)

Het team dat won met Dr Diane Heywood. Haar hond Houndswood Maple, die nog niet zo lang geleden puppies had, won ook individueel de Novice klasse.

Rob Willatts met Gowran Indigo Extra. Een flatcoat met een stijl om je tenen van af te likken ! Woeha ! Ergens in de varens lag een blinde apport. Om bij de varens uit te komen, had Ripley eerst een 'straight line' van zo'n 70m door het bos af te leggen.

Je zou bijna denken dat Luc één van de teamgenoten was ;-) maar neen, dit is het team met Steve Ashby als captain. Zijn flatcoat werd individueel beste jonge hond en werd tevens tot beste belofte uitgeroepen. Als team werden ze 2e.

We deden ons ook tegoed aan enkele wandelingen in het dichte woud van The New Forest. O.a. kozen wij voor de 'Jubilee grove trail' waar we uitzicht hadden op bomen van meer dan 200 jaar oud, voor de 'Radnor trail', loopt dwars door het onderhout tot aan de rivier de Bratley en voor de 'Deer watch trail', in de voetsporen van de herten. Overal waren banken aanwezig - zoals in de film 'Notting Hill' met opschriften 'In loving memory of Anna and William' - zodat baasjes op tijd en stond konden genieten van al het moois rond ons en op alle tochten was duidelijk aangegeven waar wij vrij mochten lopen (voor het overgrote deel) en waar niet. Het was er vredig en kalm. Zoals in de film 'Blair Witch Project'. Toch zat ik 'm niet te knijpen ;-) Werkelijk geweldig toen we effectief ook herten hebben gespot !

Sabine en Luc weten echt wel de wonderlijkste plekjes uit te kiezen. Burley is een dorp ten westen van het nationaal park The New Forest. Maar ons hotel was gelegen in dit nationaal park ! The New Forest is een uitgestrekt heidelandschap met bremstruiken en laag kreupelhout en vol wilde hyacinten. Allerlei dieren grazen er in totale vrijheid, zelfs in de dorpen ;-) Ja echt waar ! Daarom geldt op de wegen een snelheidsbeperking van 40 miles. Een groot deel van dit gebied is gereserveerd voor wandelaars. In totaal zijn er bijna 222 mijl bewegwijzerde paden. Het leek alsof we in een groot wildlifepark waren en eigenlijk was dat ook zo. Getuige daarvan de 'cattle grids'. Hoeveel veeroosters wij over gereden zijn op onze verkenning door deze charmante streek, weet ik hoegenaamd niet ! Buitengewoon vond ik dat de huizen in de pittoreske dorpen ook elk een eigen cattle grid hebben. Pony's, paarden, ezels, koeien wandelen er gewoon vrij op straat rond. Mega om mee te maken ! Wij trokken er op uit ondanks de regen en genoten van ontzettend gave wandelingen. Hebben ook in de dorpen Lyndhurst, Brockenhurst en Beaulieu geflaneerd. Bournemouth deden we even aan maar was absoluut niet onze cup of tea. Liever de pittoreske dorpen en heidelandschappen en bossen van The New Forest. Veel beeldmateriaal hebben we niet - hoe zou dat komen ? - toch een proevertje. Om een idee te geven ;-)

Onze eindbestemming was Burley maar we stopten halverwege in Haslemere. Daar werden we hartelijk ontvangen door Jo en Richard Hewison. Ook al regende het pijpestelen, in hun huis scheen de zon. We hadden er een ongelofelijke prettige namiddag en bleven er veel te lang hangen. Want we hadden er veel te doen ;-) Om te beginnen : puppyknuffelen. Puppy's van 6 weken zijn altijd schattig ! Dan late lunch. Dan samen op stap in de mooie omgeving. Met een training onder flatcoats eraan gekoppeld. Dan onszelf uitwringen en drogen. Dan tea with too much cake. Dit allemaal gepaard gaande met lots of stories and plenty of laughter. Top of the bill is dat we Duncan hebben ontmoet. Cassblaid Little Archer (Duncan) is de vader van Jasper Umbra Fida (the Jasper). Bailey mocht dus haar father in law om de poot van zijn zoon vragen. Geëmancipeerd wijf, onze Bailey ;-) Duncan is een pracht van een flatcoat. Hij is werkelijk een mooie hond die daarbovenop een uiterst lief karakter heeft en die knap werk liet zien ondanks the bad weather. Grappige anekdote : toen we op het punt stonden om overseas te gaan, zond Silke een sms dat Jasper voor de eerste maal papa was geworden. Jo was natuurlijk opgetogen met dit nieuws. Toen we pas terug waren, kregen we opnieuw een sms van Silke dat Jaspers tweede kroost net geboren was. Dat zijn de baby's van Saszu. Hebben wij nu eens een speciaal boontje voor ;-) Wij hopen dat Bailey voor zijn derde nageslacht mag zorgen. Waar het goed verblijven is, vliegt de tijd voorbij. Richard belde gelukkig ons hotel op om te melden dat we veel later dan gepland zouden inchecken en zo kwam het dat we pas tegen 22h in Burley arriveerden ...

Dark Devotion Hip Perfect Promise and Cassblaid Little Archer sitting in the rain ...

We had the opportunity to brush up our rusty English. Dit van donderdag 12 t.e.m. maandag 16 juli in Zuid-Engeland. Voor we mochten inschepen - er kwam wel geen boot aan te pas maar soit - hadden Bailey, Danske, Câline en ik te bewijzen dat we ten eerste niet altijd dolle mina's zijn dus dat we ons van tijd tot tijd best kunnen gedragen en ten tweede dat we wormvrij zijn. Hoewel we alle vier tot het hondenras behoren en tevens graag zotjes uit de hoek durven komen, zijn we wel degelijk allen gevaccineerd tegen hondsdolheid. Een anti-wormpilletje krijgen we al heel ons leven volgens schema. Echter de Engelsen willen dat van die wormen ook zwart op wit geschreven zien staan. Lotte (onze da voor de outsiders) zorgde 's maandags voor vertrek zodoende voor smakelijke milbemax en noteerde keurig in onze entingsboekjes de datum van toediening. Hebben die boekjes daar toch wel een eigen pagina voor.

Onze eerste oversteek naar Groot-Brittannië, we zullen hem ons herinneren. Mensen die met honden reizen, moeten via de Pet Control. Hop, we mochten er allemaal uit op Franse bodem en mee de bureau in waar onze chip gecontroleerd werd en natuurlijk ook ons 'pasport'. Had de beambte van dienst het druk met ons. Wij komen namelijk alle vier uit een ander land en bijgevolg hebben we alle vier een gezondheidsboekje dat verschillend ingedeeld is. Was dat moeilijk voor die man in het bureau om te zoeken op welke bladzijde genoteerd stond dat wij allemaal een wormbestrijdend middel hadden gekregen ! Aiko check ... OK ! Danske check ........ check .... OK ! Câline check ............. check ... mmmm ... OK ! Bailey check ...... check ..... check ..... NOT OK ! Monsieur, joe wiel ef to go to or vet. Jor dog (en hier wees hij Bailey met een boze vinger aan) is not enti-vurm. Wat dacht die Fransman nu ? Dat wij gingen tricheren op die ene Milbemax behandeling ? Of dat Bailey clandestien enkele illegale wormpies wou helpen op een beter leven ? De rij wachtenden na ons werd steeds langer ;-) 'Of course' wou die mijnheer niet toegeven dat hij niet goed genoeg Bailey's boekje doorbladerd had en 'bien sûr' pruttelde hij nog na dat onze dierenarts het niet juist had ingevuld maar allemaal larie en apekool in het Nederlands. We konden met de voorziene shuttle mee zonder extra vétérinairekostenplaatje ;-)

Jullie raden nooit waar we geweest zijn ;-)

Ben helemaal verrukt ! Mijn Akita-oren hebben het goed gehoord ! We gaan binnenkort op vijfdaagse expeditietocht ! En neen, we gaan niet 'weer' naar Denemarken en ook 'nog' niet naar Duitsland. Eenmaal we terug zijn en ik 'of course' uitgerust ben van onze uithuis aktiviteiten, vertel ik jullie graag waar we verbleven.

Met het vooruitzicht op dit nieuwe buitenlandse avontuur, mijmer ik over onze reis van vorig jaar. Toen we Steen en Balto ontmoetten. We hebben tijdens die vakantie nog een paar andere heel fijne mensen leren kennen. En hoe kan het anders, allemaal mensen die met honden aktief bezig zijn. Ik ga nog meer zeggen : allen mensen die met flatcoats te doen hebben ;-)

Op een andere dag waren we te gast bij Alex Faarkrog en diens vrouw. Wat had zij voor een lekker vieruurtje gezorgd ! Ook Nick was van de partij. Hij had Mocca en Canis bij. Wederom gezellig aan tafel gekeuveld over flatjes maar eerst had Alex een training voorzien. Het was op die training dat Bailey achter de herten aanging ;-)

En wat een aangename vrouw is Marian Thomsen ! Zij had ervoor gezorgd dat haar laatste nest waarvan Balto de vader is, toen zo'n 6 maanden oud, aanwezig was de dag dat wij bij haar langskwamen. De eigenaars kregen les van haar en voor ons was het echt top om nakomelingen van 'onze' Balto gade te slaan. Nog maar eens werden Sabine en Luc - en de pupmensen - erna getrakteerd met cake en toebehoren en gingen de conversaties over flatcoats ;-) Marian was opgetogen om Danske te zien. Daar Danske een kleindochter is van Bjugel's Chik en Varingo Stormbrook. Zij is het die Danskes mama voor het eerst in haar handen hield ... Want Mocca heet voluit Bjugel's Chikbrook Lady Mocca.

Maakt mij niet uit dat Marian, Nick, Steen, Mickey, Alex of Johnny een voorliefde hebben voor flatcoats, ik kreeg van hen allen meer dan één lieve aai over mijn bol.

Johnny en Luc - Jaspar en Danske

Volgende moet ik gewoon kwijt aan jullie ;-) Gaat over Kinky Game. Alfred heeft, een flatcoatreu zijnde, een schoft die hoger is dan de mijne. Hij is dus geen kleintje. Toen hij al wat hoger op zijn poten begon te staan, is-ie per toeval een keer met één van zijn voorpoten tegen de deurbel aanbeland. 'Ding-dong, er is bezoek'. Dat vonden zijn baasjes zo grappig dat ze hem het trucje aanleerden. Via zoiets als conditionering ;-) Nu het weer zomer is en Alfred regelmatig in de tuin rondhost, belt hij dus gewoon aan als hij vindt dat hij binnen gelaten moet worden. The postman always rings twice, wel Alfred rings ... tot de deur voor hem opengaat. Nu vinden zijn baasjes het niet meer zo heel grappig dat Alfred zo slim is maar ik wel ;-)

Zaterdag 7/07/2012 kriekenvandedagmomentopname. Logeerpartij Jenna en Alfred. Bailey en Câline nemen zoals steeds graag de beste plaatsen in. Danske is weg op training met Luc en ik lig nog lekker in bed.

Rest mij nog te vertellen over de Groen en Grijs wedstrijd waaraan twee Kinky's hebben deelgenomen. Groen staat voor hondjes vanaf 9 tot 18 maanden, die aan jachttraining doen en nog geen C-certificaat/diploma hebben behaald, of onlangs hebben behaald, maar nog GEEN ervaring hebben met workingtesten of wedstrijden. Grijs staat voor veteranen vanaf 8 jaar op minimaal B niveau. Als hond krijg je dus slechts één kans in je leven om deel te nemen als groentje. En die hebben K.C. en Bess benut. Prachtig dat hun beide baasjes deze uitdaging aangingen. Want hoewel de proeven uitgezet zijn met oog op succes voor elke hond, ze zijn daarom niet poepsimpel hoor ! Ilse en K.C. zijn nog maar net gestart met jachttrainen en dus wisten we van tevoren dat K.C. geen schitterend resultaat zou behalen. Maar daar ging Ilse ook niet voor. Dit initiatief is gewoon een reuze initiatief want door deelname aan deze wedstrijd steekt een beginnende voorjager en een jonge hond enorm veel van op !

Sabine vergezelde Lotte en zo had ze de kans om twee van Bailey's chokotoffdochters aan het werk te zien. Ze heeft ontzettend genoten ! En oké, Ilse had moeite om K.C. in te tomen en het liep voor hen echt niet van een leien dakje maar dit is absoluut normaal gezien ze beiden aan het prille begin staan van dit alles. Wat Sabine gecharmeerd heeft, is dat een keurmeester, ondanks dat K.C. bij hem slechts 4/20 scoorde, zei dat hij K.C. heel graag zelf zou willen hebben ! Hij was daar heel spontaan in en wist hoegenaamd niet dat op het moment dat hij het zei de fokster van dit hondje bij hem stond ;-) K.C. maakte dus indruk. Bess behaalde trouwens bij diezelfde km 18/20 ;-) De laatste proef was een walk-up waarbij een groene en een grijze hond samen te werken hadden. Iedereen keek toe. Dus wat een ultraspannend moment voor piepjonge honden en hun bazen. En de proef was niet mis ook niet ;-) Hier komt de beschrijving.

Samen met een collega voorjager bent u uitgenodigd voor een jacht. U loopt op linie richting het water en een schot klinkt rechts voor u. Een eend (dummy) valt in de verte in het water. De grijze hond mag laten zien dat hij deze goed heeft zien vallen. Als de eend binnen is, loopt u weer verder. Even later klinkt weer een schot, een ander geweer links voor u wist ook een eend (dummy) te raken en deze valt op het land. Dit keer mag de groene hond zijn kunsten vertonen. Als het apport binnen is, vervolgt de linie zich. Al snel klinkt het volgende schot en er valt een eend (dummy) rechts voor u in het water. Omdat het groene hondje zich zo goed heeft gedragen, mag deze gelijk weer. Ook deze eend komt netjes binnen. De walk-up gaat door en tenslotte weet het geweer op links nogmaals een eend te raken, echter deze lijkt niet direct dood. Gezien de jachtervaring van de grijze hond, mag deze direct op het apport worden gezet.

Wel, dat was een kippenvelmomentje voor Sabine ! Want eenmaal de honden aan het water stonden, waren ze uit zicht doordat ze een dijkje op en af moesten. Bij deze zagen de honden de dummy ook niet vallen. De toeschouwers hadden zijaanzicht en wat was het MOOI om K.C. en Bess full speed te zien vertrekken ! Bess hoorde je met een harde plons het water in springen ! Ook K.C. twijfelde geen seconde en rende nog harder terug dan in het doorgaan. Opnieuw sprak km Rob Laman zich lovend over haar uit. Deze maal tegen Saskia de Kort herself - nota bene dikke pluim voor haar, Marijke Kort, Willem Kort en Maaike Kort, wedstrijdleiders en organisatoren van deze wedstrijd - die blij was om het aan Ilse en mij te kunnen vertellen. Die twee dochters van Bailey hebben veel bijgeleerd en ik heb een blauw vermoeden dat deze dag Ilse en Lotte heeft doen smaken naar meer van zulks ;-) Btw Ilse, volgende keer ga ik mee want Sabine heeft ons doen watertanden over al het lekkers die jij daar boven getoverd hebt !

Alfred is een jongetje, zelfs een jongen zonder tje ! Hij vindt Jenna uitermate interessant. Nochtans is Jenna nu net diegene die gesteriliseerd is. Zoveel jongen is Alfred dus nog niet ;-) Jenna beet gisteren van zich af, haar halfbroer hoorde gentleman te zijn. Anderzijds vindt ze zijn aandacht toch wel heel fijn want durft Alfred even oog te hebben voor het ander vrouwelijk schoon in huis, gaat ze gelijk met hem tongzoenen. Typisch weer zo'n vrouw die niet weet wat ze wil toestanden !

Dinsdagavond waren we allen, behalve Luc, in de tuin. Hoorden we kortbij een eend vreselijk kabaal maken. Daarna vloog deze eend van de straatkant af heel laag over onze haag, wou op ons gras landen, zag vanuit haar ooghoeken vier jachthonden plus een Akita en bedacht zich per direct. Ze kwam neer net over de haag, aan de andere kant van de tuin dus, in de wei bij de twee buurkoeien. Daar ging ze opnieuw heftig tekeer. Sabines hersenen kwamen traag op gang maar ze kwamen wel op gang. Ineens ging alles razendsnel. Sabine spurtte naar de voordeur, de straat op. Inderdaad, daar kwam Jérôme, één van onze katers, met een piel aangelopen. Sabine greep hem bij zijn staart en viste het eendenjong uit zijn bek. Moeder Eend kwam weer aangevlogen en streek neer onder het bruggetje van de gracht. Ergens moet ze gevoeld hebben dat het gevaar geweken was want ze maakte een ander geluid. Ze vertelde haar jongen waar ze was. Hoe knap is dat niet ! Sabine heeft Pieletje van op de brug in het water 'gegooid' en binnen de korste keren zwom hij weer aan de zij van zijn mama. Hopelijk maakt Pieletje kans om groot en sterk te worden ...

We hadden een wagen volgeladen met honden op 23/06. Kadanz en Flynn waren met ons meegegaan naar de oogarts. Giovanni was Kadanz 's morgens komen afzetten. En verrassing : Kadanz bleef de hele dag en nacht bij ons. Wat is zij toch een toffe brownie ! Omdat ze bij ons mocht logeren, werden Sabine en Luc uitgenodigd om te barbecuen. Donderdag 28 juni leek een heel geschikte avond daarvoor want er viel eens geen regen uit de hemel ;-) Lotte met Bess waren er ook verwacht. En zo werd een doordeweekse avond omgetoverd tot een waar festijn en tot een gezellig onderonsje van vrienden. Ik moet hierbij toch iets kwijt over Kadanz en Bess. Hoe die twee zussen elkaar graag zien ! Onafscheidelijk duo. Prettig om die twee zo lief met elkaar te zien omgaan.

Sinds zondag is Jenna op logement. Vorig jaar was ze hier ook op vakantie en nu dus terug. Volbloed zus van Câlienemiene. Is eens goed voor onze zwarte want Câline durft een tikkeltje jaloers te wezen. Jenna mag het de eerste momenten aan den lijve ondervinden dat ze ooit het nest verliet en ergens anders ging wonen. Duurt wel nooit lang. En ondertussen waar de ene zwarte ligt, plakt de andere zwarte er tegenaan ;-) Zaterdag gaat Jenna terug naar huis. Misschien maar goed ook want vandaag wordt onze club 'the fabulous five' aangesterkt door een Kinky. Alfred komt voor enkele dagen logeren ...

Time is on my side, yes it is ... Dat denk ik graag maar dat is niet helemaal waar ;-) Bewijs daarvan is dat ik weeral bijna drie weken achter sta met mijn vertellementen. En ik word ook al een beetje vergeetachtig. Wij leven veel te intens, ik kan het bijna niet meer bijbenen ;-)
Even terug in de tijd. 16 juni was de dag van de working test in Anzegem. Ondanks de gaten in mijn geheugen is dat een dag die ik - tenzij ik Alzheimer patient word - nooit zal vergeten ! We hebben nog de helft van het jaar te beleven maar ik kan nu al schrijven dat 16/06 in de top 10 van 2012 geklasseerd zal worden. Maar misschien ben ik toch wat voorbarig want we hebben tenslotte nog die andere helft van 2012 te goed. Ik weet zeker dat er nog heel veel plezante momenten en dagen zitten aan te komen ;-) We hebben de dag doorgebracht in het gezelschap van megaformidastische mensen en dat is wat op het einde telt. Natuurlijk is er ook de wedstrijd op zich maar wat de uitslag daar ook van mag zijn, die zal nooit opwegen tegen de eenvoud van pure vriendschap. Sabine deed mee met Bailey en met Câline. Luc met Danske. Van de drie is enkel mijn oudste en wijste zus geklasseerd. Câline miste 1 dummy om geplaatst te worden. De allerlaatste dummy van de dag ... Jammer maar helaas ;-) En Luc heeft met Monkey Dans niets willen forceren. Ging ze niet meteen dan ging ze maar niet was zijn motto. Je zou je kunnen afvragen waarom Luc zich dan inschreef als hij eigenlijk vooraf al wist dat Danskes hoofd er niet naar stond ? Wel omdat deze wt georganiseerd wordt van onze eigen club en dat deelname primeert boven prestatie en hij bovenal een aangename dag wou doorbrengen. Dat laatste is zeker gelukt ;-)

Jullie weten onderhand wel dat Bailey heel veel last heeft van haar hormonen qua werken. Dit zo voor een periode van 3 maanden nadien. Sabine had dan ook na de wt van Beauraing alles stopgezet met haar. Het heeft toch geen zin want dummy's interesseren Bailey in haar naloopse periode niet. Verder zit ze lekker in d'r vel hoor. Kan je aan niets merken dat ze lomer is zolang er maar geen dummy's mee gemoeid zijn. Sabine heeft er zich onlangs bij neergelegd dankzij de beslissing om Bailey te laten helpen na haar laatste nest. Volgend jaar wordt hun jaar ;-) Want het is zo frustrerend weten dat je een hond hebt met goeie werkcapaciteit maar dat dit niet tot zijn recht kan komen door die verdomde hormoontjes. Op de wt van Anzegem was Bailey terug de Bailey die we kennen. Nochtans heeft ze niemendal training gekregen de drie maanden er aan voorafgaand. Extra bewijs dat ze een hond is met toch wat kunde ;-) Gezien het feit dat ze 1) als flatcoat door het leven gaat, 2) nog maar 4 1/2 jaar oud is, 3) twee nesten heeft gehad en dus ook al die tijd (mag je rekenen op al bij al twee jaren non-activititeit) uit roulatie is geweest ... Als ik daarbij zeg dat dit slechts Bailey's 2e Belgische wt-deelname was, dat ze 77/100 behaalde en wel in Novice en dat ze daarmee 13e geplaatst werd, dan is dat heel knap van haar ! Ook omdat ze haar punten eigenlijk liet liggen op twee markings waar Sabine iets te laat ingreep. De vier blinde dummy's zorgden voor drie 8/10 en een 9/10. Deze scores vertellen simpelweg alles over haar 'knowledge' ;-)

De wt van Anzegem is sowieso altijd een zeer aangename working test. Waar op vorige edities Luc helper en Sabine toeschouwer was (even een dag van bij de puppies weg) deden ze dit jaar zelf mee. En hadden ze hun eigen supporters ;-) Ilse van K.C. en Lotte van Bess kwamen kijken en proeven van deze soort wedstrijdvorm. Beiden hebben zin om later, wanneer hun Kinkygirls er aan toe zijn, ook deze hobby uit te oefenen met hun flatcoat. K.C. en Bess deden trouwens vorige zaterdag mee aan de 'groen en grijs' wedstrijd in Simonshaven (Nl). Veel later ;-) hierover meer. Jacqueline - een niet te beschrijven ongelofelijk prettig gestoord maf mens - was met Ilse - nog zo'n niet te beschrijven prettig gestoord prachtig mens - meegekomen. En ook present vanuit het noorden van Nederland : Reina en papa Angelito met Yara. Yara, zus van onze Câline, nam voor de eerste keer deel aan een heuse working test. Net als haar zus Câline slaagde ze er niet in om zich te klasseren maar wat heeft ze bijgeleerd ! Ondanks het resultaat was Angelito erg tevreden over zijn hondje. Heerlijk toch voor Bailey om wedstrijd te kunnen spelen in het gezelschap van enkele van haar kids. En voor Sabine en Luc ook. Omdat de baasjes ervan stuk voor stuk vrienden zijn geworden. Dit allemaal door de gemeenschappelijke liefde voor 'maar' een hond. Een flatcoat dan nog wel ;-)

De term 'wedstrijd' staat logischerwijze altijd voor wat spanning en twee honden voorjagen in twee verschillende categorieën vraagt organisatie en nog zoveel meer ;-) Sabine zal het geweten hebben. Nu zegt ze al terug dat dit moet kunnen maar de dag zelf hoorde ik ze anders praten ;-) Ze heeft het zichzelf die dag extra lastig gemaakt. Volgend wt-seizoen spelen Bailey en Câline allebei in novice zodoende geen rush meer tussen twee proeven door om op tijd aan een locatie te staan ;-)

De kers op de taart kwam 's avonds toen de bende van - niet te beschrijven ongelofelijke prettige gestoorde vrienden wiens namen eerder in deze tekst verschenen - samen gingen eten. Gelukkig stond onze tafel wat afzijdig van de andere want ze hebben gebulderd van het lachen. Tranen rolden over iedereens wangen - huilen met tuiten - of zoiets ;-) (Die gaan niet op restaurant omdat ze honger hebben hoor) Mo gow zeh ! Niet normaal dit gezelschap ! Niet normaal ! Jacqueline stuurde de dag erna een mail dat ze de hele rit naar huis (anderhalf uur) pijn aan haar kaken had gehad. Amai ! De onze doen nu nog zeer ;-)

Bart Augustijns, bedankt voor deze leuke foto's van Bailey ! Getrokken tijdens proef 3 onder km Jim Gale.

Postbode net aangebeld ... Om een handtekening te vragen ivm een aangetekende zending ... Een keigrote bruine enveloppe had hij vast ... Oe oe oe ... Dit kon enkel als afzender hebben : Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus ... Met erin de röntgenopnames van Flynns heupen en ellebogen ... maar vooral ... met erin de officiële beoordeling van Flynns heupen en ellebogen ... Is altijd een trillende-handjes-moment ... Zo ook vandaag de 13e ... Zo vooral vandaag de 13e ...

Ik schrijf eerst dat hij picobello ellebogen heeft. Vrij van dysplasie. ED : R: 0 - L: 0. En het beste nieuws van de dag : Flynn is ook vrij van heupdysplasie. Kinky Cool Of Perfect Promise heeft als officiële uitslag ... HD : A ! Voor diegenen voor wie ik nu een niet veelzeggend taalgebruik hanteer ;-) een beter resultaat als dit kun je gewoonweg niet bekomen !

Hemelvaartweekend. Zal dit verhaal maar eerst afmaken ;-) Ons Hemelvaartweekend begon op woensdagavond. We reden naar Oldenzaal en bleven daar overnachten. Was vertrouwd. We kennen het daar ondertussen wel al ;-) Maar we waren nog niet op eindbestemming. De volgende morgen maakten we eerst een grote wandeling om vervolgens door te rijden naar Hammoor in Duitsland. Daar hadden we een kamer gereserveerd voor 1 nacht. Inchecken, de streek verkennen en een terrasje doen waren de vooruitzichten. Want we hadden slechts om 18h afspraak dus hadden we ruim de tijd om toeristje te spelen. Maar moet nu lukken dat we verdwaalden tijdens onze uitstap in het immense bos aldaar. Zodoende bleef er geen tijd over voor Luc om te genieten van een frisse pint. Met onze tong op de grond arriveerden we om klokslag 18h bij Silke ;-) En daar kwam hij vrolijk op ons toegelopen : Jasper. Jasper Umbra Fida wordt Bailey's laatste partner. Ik loop hier op de zaken vooruit want op dat moment wisten we dat nog niet helemaal zeker. Hij was de reden van onze Hemelvaartuitstap. Sabine had hem op het oog als mogelijke echtgenoot voor Bailey. Doordat Danske geen kindjes verwacht, wilden we hem vlugger ontmoeten dan oorspronkelijk gepland. Want Bailey mag eerder dan initieel bedoeld nog eens baby'tjes krijgen. En wel met hem ! Mijn tong gaat spontaan weer over de grond slepen als ik aan Jasper terugdenk. 700 km enkele reis reden we om hem in zijn dagelijkse leven mee te maken en om hem aan het werk te zien. We zijn met zijn allen verrukt. Wat een schat ! Op vrijdagmorgen toonde Jasper een staaltje van zijn kunnen. Ik dacht dat ik kon apporteren maar wat hij aan de dag legde is andere koek ;-) Wat een gedrevenheid en wat een stijl heeft deze jongen ! Prachtig ! Sabine en Luc hoefden slechts even naar elkaar te kijken, beiden waren van hun sokken geblazen, er was geen overleg meer nodig, Jasper is gewoon de perfecte keuze !

We hadden een hele fijne tijd bij Silke en co want ze is alleraardigst en we verlangen al om terug te gaan. Was dat nu eens een plezante trip. Voor herhaling vatbaar ;-) Sabine en Luc gingen heel lekker eten donderdagavond in het restaurant naast het hotel. Luc kon eindelijk een (echt jullie denken toch niet dat het bij één bleef) weissbier naar binnen kappen terwijl wij zoet lagen te dromen. Bailey vooral ;-) en toen had ze hem zelfs nog niet in actie gezien.

Gentleman Jasper Umbra Fida : http://zauberflat.de/seminare%20Jasper.htm

Vrijdagnamiddag zakten we terug af naar Oldenzaal. Het was koopavond en we hebben met zijn 6'en door de winkelstraten geslenterd. Natuurlijk zijn we weer massa's veel geaaid geweest. Op de markt hebben we ons op een terras neergevleid en mocht Luc nog maar eens weissbier - en lekker eten - naar binnen slaan. Was er oergezellig. De ober verzorgde ons, hondjes, uitstekend. Ik lag met mijn achterste net onder de buitenverwarming. Zalig ;-)

De volgende morgen, daar we in Oldenzaal gebleven waren, hadden we met Yara een blij weerzien. Super toch om overal waar we komen met vrienden te kunnen afspreken. Eerst op een terras - deze keer dronk Luc koffie - met zijn allen de laatste nieuwtjes uitgedeeld. Daarna zijn de flatcoats aan de slag gegaan en kwam Henny Ha - haha - hen vervoegen. Angelito had voor een leuke traininglocatie gezorgd en de flatcoatgirls deden goed hun best. Vanzelfsprekend konden we Oldenzaal niet verlaten alvorens Corrie nog een bezoek te brengen. Hup achter Henny Ha aan die ons tot bij zijn huis bracht. Wederom veel getetterd en gelachen en gedronken en gegeten. En véél te laat afscheid genomen. Ze moeten maar niet zo hartelijk zijn en het moet er maar niet zo plezant zijn ! Die nacht hebben we wel in ons eigen bed geslapen ;-)

Na zaterdag komt zondag en ook die dag hebben we ons subliem vermaakt. Hebben we met enkele Kinky's een gigantische strandwandeling gemaakt. En top of the bill, het weer was iets minder waardoor we het ganse strand voor ons alleen hadden ! Hebben we gestoeid en heerlijk gerend. Baasjes lieten zich verwennen en speelden halverwege de route elk een reuzenpannenkoek (al dan niet met appelen hé Ilse) naar binnen. Vierden ze 'en petit comité' het éénjarige bestaan van de chokotoffs. En zo is er altijd wel een reden om vrolijk te zijn ;-) Hadden we nu een keitof Hemelvaartweekend of hadden we nu een keitof Hemelvaartweekend ?

Als Sabine zelf aan het voorjagen is, heeft ze nooit een fototoestel bij. Is niet zo praktisch ;-) Daarom dat ze het leuk vindt om de pupperds van Bailey tijdens het trainen af en toe in beeld te nemen. Flynn maakte deze ochtend kennis met dé hazendummy. Mooi steady op post maar met veel zin om te apporteren bracht hij het beestje terug naar Caroline. En hoe hij die afgeeft ! Smelt ...

Feesten bij ons duurt lang, héél lang ;-) maar plicht roept en dus zal ik me maar forceren om aan de slag te gaan wat onze belevenissen betreft. Even diep denken want we hebben zovéél leuke dingen meegemaakt ! Ik zal het vandaag hebben over de Pinksterdagen en volgende keer over de Hemelvaartperiode. I know, verkeerde volgorde maar wat dan nog ;-)

Vrijdag had Luc een dag vrij van zijn werk. Omdat hij voor papieren naar het consulaat diende te gaan. Wij hebben hem natuurlijk vergezeld en zo van twéé noden een deugd gemaakt. Want diezelfde dag brachten we Flynn naar de dierenarts zodat er röntgenfoto's van zijn heupen en ellebogen konden gemaakt worden. Voor Flynn was het dus niet zozeer een deugd ;-) Terwijl wij onder de tafel in de tuin van een leuk restaurant mochten luieren, lag hij op de tafel. Voor hij onder narcose ging, werden zijn knietjes gecheckt. Flynn is alvast vrij van patella-luxatie en toen we hem terug mochten ophalen, kregen Sabine en Luc een woordje uitleg bij de genomen foto's. Ook al zijn zwart-wit opnames niet meer van deze tijd, deze beelden bekoorden hen ruimschoots. Het zit goed met de heupjes en ellebogen van Flynn. Natuurlijk is het nu wachten op de officiële beoordeling ervan daar enkel die van tel is.

Zaterdag was het feest. K.C. vierde haar eerste verjaardag en wij moesten daar bij aanwezig zijn. A-ja tuurlijk da ! We werden om 10h in Zoersel verwacht. Sabine en Luc werden al meteen getrakteerd op heerlijke boterkoeken afkomstig van de 'Beste Bakker van Vlaanderen'. Die koeken zagen er ook als beste koeken van Vlaanderen uit. Soms, heel soms, vind ik het jammer dat ik als hond geboren ben en dat was nu eens zo'n momentje. Eigenlijk dacht ik er zo over de ganse dag ! Amai ! Ze weten daar bij K.C. verdikke goed hoe je een doodgewone dag omtovert tot een hoog culinaire verwendag ! Maar het was natuurlijk niet een ordinaire dag ;-) A-nee. K.C. is één jaar geworden ! Kinky Night had haar beste vrienden uitgenodigd. Voor een megatoffe wandeling langs schaduwrijke weggetjes en veel waterpartijen. Eindelijk was ik eens niet de enige niet-retriever van de groep. Fleur, Jack Russel van nationaliteit en Aldo, als schnauzer geboren, maakten deel uit van de feestbende. Alle andere invités waren wél Retrievers hoor ;-) Na het gezellige calorieverbruik waren we genoodzaakt om ons weer aan te sterken. Daar hebben we tot ten tienen 's avonds hard aan gewerkt ;-) Vrolijke sfeer de hele dag door in K.C.'s tuin. Met alleen maar lieve mensen en coole honden. K.C. meid, word jij maar stokoud ;-)

Zondag was het opnieuw een vroeg uit bed scenario. Jachttraining voor Danske en Câline. En wie zagen we terug ? K.C. ;-) Zij volgt al enkele weken les in de groep voorafgaand aan die van D'tje en C'tje. Samen met haar broer Alfred. Heel knap van beide baasjes dat ze zin hebben om met hun jonge flatcoats aan de slag te gaan. En heel leuk voor ons omdat we ze iedere week zien en mee hun evolutie kunnen volgen. Op weg naar Nederland belde Jorine om te vragen of we geen zin hadden om in de late namiddag 'de restjes' van haar communiefeest te helpen wegwerken. Kijk, zo'n onverwachte spontane uitnodiging vinden wij dus altijd super ! Haar ouders, Veerle en Bart, zijn qua ingesteldheid behoorlijk gelijkaardig aan Sabine en Luc. Alleen hebben zij vier kinderen in plaats van vier honden ;-) We spreken zelden met hen af daar we er een totaal andere leefwereld op nahouden maar als we samen zijn, is het altijd ongelofelijk aangenaam en lijkt het nooit alsof er maanden tussen ons laatste weerzien was. Wederom sloten we de dag af in andermans tuin. Op de menu : falucheburgers en ijstaart. Njam !

Een Pinksterweekend loopt altijd door tot en met maandag. En op Pinkstermaandag is er ieder jaar de working test van Beauraing. Ook wij gingen er heen. Dus hadden we voor de verandering vroeger dan vroeg op te staan. Dat er iemand durft beweren dat ik een luilekkerleventje heb ;-) Danske en Câline hebben deelgenomen. Beiden zijn niet geklasseerd. Danske hadden we verwacht. Tenslotte zullen haar hormonen haar - of Luc - wel parten spelen. Ze gedraagt zich niet optimaal. Van mijn drie zussen is zij de enige die in het water zou durven springen en op de wt wou ze niet eens het water in. Helemaal geen Monkey Dans allures. Ze is eerder het type dat inspringt aan het water, dat is herkenbaar Danske gedrag. Dus neen, het was geen goed idee van Luc om haar alsnog in te schrijven nu vastgesteld was dat ze niet drachtig was maar een man doet wat hij moet. Daar komen wij, vrouwen van het gezin, niet in tussen ;-)

Câline is een ander verhaal. Logisch dat het balen is dat onze zwarte één dummy miste maar toch is Sabine niet ontevreden. De puntenscore gaat in stijgende lijn. We zitten al aan 63 ;-) Op de eerste proef slaagde Câline er in om de tweede dummy die in het bos gegooid werd niet te zien. Had ze helemaal niets van meegekregen terwijl het een marking hoorde te zijn. Toch haalde ze de dummy binnen maar evident dat er niet veel punten overblijven dan. Ze kreeg er nog 6/20 voor. Tweede proef was een stukje volgwerk en een markeer. Om de dummy te gaan halen, moest Câline over een sloot en een steile helling op. Als voorjager zag je de dummy niet vallen maar de km zei dat de hond die lager kijkt wel zicht had. We zullen hem maar geloven want Câline wist de dummy perfect liggen. Ze nam wel geen rechte lijn erheen. 18/20.

En voor diegenen die zouden twijfelen of ze echt wel waterwerk deden, hier beeldmateriaal. Maar dit is voor deze hondjes puur verwennerij ;-) Ik denk dat Giovanni heel fier naar huis ging vandaag. Zijn kleine meid waar hij nog niet zo lang geleden van dacht dat ze niet kon zwemmen ... Kadanz vindt niets leuker ;-)

Flynn heeft een streepje voor op zijn zus. Hij zwemt al iets langer dan haar en dat is dan ook in zijn zwemstijl te merken. Minder als geen splashtoestanden meer bij hem. Flynn deed zijn mama bewonderend kijken. Bailey kan heel goed over water zwemmen en Flynn zou wel eens in haar zwemsporen kunnen treden ;-)

En we blijven feesten ;-) Gigantisch lekker weer en al die jarigen. Wat wil ik aan de computer verhalen zitten vertellen ! De party is still going on ;-) Deze morgen hadden Kadanz en Flynn een afspraak met mama Bailey om wat waterwerk te doen. Eerst mocht Bailey mee delen in de taart die Caroline voor de jarigen gemaakt had. Kadanz hebben ze wijselijk niet verteld dat er - voor haar dan toch - ongezonde lekkernij op het menu stond. Want sinds kort is Kadanz antibiotica vrij. Dit is meganieuws. Voor het eerst komt de infectie niet terug zonder medicatie. Wie had dit durven dromen ? Kinky Pink is een klein mirakel en ze mag haar eerste verjaardag vieren. Dit is bangelijk ontroerend. Elke dag is een cadeau erbij en hopelijk krijgen we nog véél cadeautjes. Want wat is zij een heerlijk flatje ! Maar het is natuurlijk de verjaardag van alle Kinky's ;-) Dus bij deze : Kinky Chokotoffs : have a wonderful day !

Feestflatjes in the house. Vandaag viert Danske haar 3e en Câline haar 2e verjaardag. Met Câline zijn natuurlijk ook haar broers en zusjes jarig. Daarom zing ik op dit eigenste moment luidkeels de happy birthdaysong. Hoop dat Easy, Jazz, Troy, Eager, Orka, Jenna en Yara het horen kunnen. En richting Denemarken zwaai ik heftig naar de broers en zussen van Danske. Naar Felix en Canis in het bijzonder. Ook zij hebben reden om te feesten. Wat we de voorbije dagen allemaal hebben uitgestoken, komt later. Nu is het party-time !

Hoe intens verdrietig kan je zijn om leven die nooit bestaan heeft ? Vreemd gevoel laat het achter in mijn maag en in mijn hart. Maar we moeten verder. En na deze eerste schok is erg goed nagedacht over wat en hoe nu. Weldra kan ik ook hier schrijven wat beslist werd. Alle rechtstreeks betrokken families zijn meteen op de hoogte gebracht. Sabine kreeg lieve responsen en dat is hartverwarmend. Nog maar een bevestiging dat we met de juiste mensen in zee wilden gaan. Deze storm overleven we !

Ik blijf dus niet bij de pakken zitten. En ga verder met mijn manier van vertellen. We maken ook andere dingen mee en ik heb nog het relaas weer te geven van Câline op de working test in Ittre. Vooreerst Sabine is tevreden over hoe Câline het er die dag van af bracht gezien de omstandigheden. Neen, ze is niet geklasseerd maar dat is op dit moment hoegenaamd niet belangrijk. Sabine gelooft in haar prutsemuts en is overtuigd dat ze samen opnieuw de goede weg aan het bewandelen zijn. Ze zijn er nog niet maar ze komen er wel uit. Deze wt was heel kort op de vorige en in een week tijd kan je niet alles oplossen. Dat heet realistish zijn. Trouwens de proeven waren erg pittig. Er werd voor aanvang verteld dat de deelnemers zich mochten verwachten aan een moeilijkheidsgraad gelijkaardig aan de wt finale van vorig jaar. En inderdaad, de honden kregen dezelfde proeven op dezelfde locaties voorgeschoteld. Dus van een zwaar kaliber voor een doordeweekse working test ;-)

Het werd een leuke dag. Een mooi terrein met weer dat voor eens verschrikkelijk meezat. Weinig deelnemers. De meesten bang van de uitdaging zeker ;-) Over alle klassen verdeeld waren er eigenlijk slechts 5 Belgen present. Alle andere voorjagers hadden de Duitse nationaliteit. En hoewel België mager vertegenwoordigd was, kan ik trots melden dat zowel in de initiatie als in de open klasse het Belgen zijn die nummer 1 werden. Ook Dorin met Frodo en Geert met Lace hebben knap gepresteerd.

Het lukte Câline op de 1e proef niet om de dummy binnen te halen waardoor Sabine even dacht dat haar hondje weer haar stoute kuren bovenhaalde maar dit was niet het geval. Want voor de tweede proef kreeg ze een welverdiende 20/20. Op een mega verre dubbele marking in glooilandschap. Waauw ! De 3e proef werkte ze correct af maar ze liet toch nog op de eerste dummy zien dat ze in het bezit is van een middenteen ;-) Als vierde proef hadden ze een walk-up in hoog gras waarbij elke hond twee dummy's te halen had. Moesten ze dus vier keer een stukje volgen. Niets aan te merken op het markeren zelf, deed ze voortreffelijk, maar ook hier aarzeling bij de eerste dummy om terug te komen. Zal misschien aan de imposante keurmeester Rony Michiels liggen die ook de 3e proef gekeurd had ;-) Laatste proef heeft Sabine zelf afgebroken. Ze wou geen afbreuk doen op haar liefste zwartje daar deze proef veel te moeilijk was voor een beginnende hond als Câline. Vooral nu die twee het samen even moeten zoeken terug.

Vijfde proef : op een stukje grasveld, links ervan weide met op zo'n 50m een grote braamstruik als natuurlijke grens tussen beide terreinen. Rechts een rij bomen. Achter één van die bomen stond de schutter ergens op een afstand van 50m onzichtbaar. Hij schoot. Er werd door de km verteld dat hij een keer rechts en een keer links schoot maar dat was dus niet te zien. Er lag blind een dummy achter die bramenstruik en er lag zo'n 4m rechts van de bomen een andere dummy verstopt. Als voorjager kon je niet anders dan je hond in het midden vooruit te sturen, af te stoppen en dan links of rechts te dirigeren. Beide dummy's hadden binnen te komen en de wind stond in je rug te blazen. Toen Sabine ienemiene Câline links kreeg, gaf de km haar mee dat er net voordien een haas het veld was ingespurt. Toch kwam deze dummy binnen. Dus heel flink van ons kleintje. Bij het uitsturen naar de tweede dummy was het logisch dat Câline terug naar de plaats van succes trok. En toen besliste Sabine om haar hond in te fluiten. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit verstandig was van haar ;-)

Câline stak zaterdag haar twee dikke middentenen op. Ze kreeg het voor elkaar om op 3 van de 5 proeven nul te scoren. En op de proeven waar ze wel nog punten kreeg, was ze ook zo ongehoorzaam ! Ze heeft 'het' in haar vel zitten. Sabine hoopt dat 'het' snel zal verdwijnen. Komt ooit weer goed, weten we wel, alleen is het zo megafrustrerend dat een hond die kan werken net op het moment dat het om punten gaat, denkt : 'Dat doe ik nu dus eens niet.' Tijdens de laatste proef (walk-up met 2) heeft Sabine haar lief klein zwart mormel bij d'r nekvel vastgepakt. Km zei natuurlijk dat ze uitgesloten werden om verder te doen maar dat kon Sabine niet deren. Câline mocht er met haar baldadig gedrag niet onderuit komen. Zaterdag krijgt ze nieuwe kansen om te tonen dat ze het wel kan. Ik vrees alleen dat als ze er dan mee gaat rammelen de hel hier uitbreekt ;-) En even toch maar melden dat Sabine haar Pientje nog steeds graag ziet hoor !

Zondag deden twee Kinky's mee aan de 'Rasspeciale Flatcoated Retriever' of anders gezegd ze namen deel aan de clubshow van de Belgische Flatcoated Retriever Club onder keurmeester Rony Blomme. Flynn mocht zijn zus K.C. aanmoedigen en omgekeerd. Ze hebben er samen een heuglijke dag beleefd. De reuen werden eerst gekeurd. In de gietende regen. Want deze show is een show in openlucht. Flynn behaalde een 3e plaats met kwalificatie 'Zeer goed'. Caroline stond er verzopen bij ;-) Maar was overgelukkig want Flynn heeft hiermee het 'certificaat toelating LOSH-fok' binnen. K.C. werd bij de jeugdteven 2e met ook een 'Zeer goed'. En net als Flynn mocht zij een mooie rozet en het 'toelating tot fok' attest meenemen naar huis.

Nu ik het toch over kindertjes van Bailey heb, Eager pronkt op pagina 20 in de Woef magazine van deze maand. VZW Canisha kreeg onlangs een vaste rubriek binnen dit tijdschrift. En naast het reilen en zeilen van deze organisatie die honden opleidt tot assistentiehonden worden de vorderingen van Eager op de voet gevolgd en verhaald. In deze editie staat geschreven dat Eager ondertussen gecastreerd is en dat hij de operatie al na twee dagen vergeten was. Eager woont nu bij Marnic en familie, gastgezin voor Eager. Eager gaat ook naar de hondenschool in Zottegem. Hij leert de basisbevelen en reeds ietsje meer. Zo is hij al perfect in het geven van een 'high five'. Dit zal later dienen om Eager een kastdeur dicht te laten doen. Een rolstoel is geen vreemd voorwerp meer. Zonder vrees gaat hij op commando onder de rolstoel liggen tot hij vrij gegeven wordt. De poes des huizes vindt Eager schitterend, ze liggen soms samen te slapen. Marnics eigen hond, een golden retriever met de naam Fara, is zijn beste speelkameraadje. Bij deze zijn niet alle zwarte babbies van Bailey spoken ;-)

Juffrouw Ongehoorzaam. Nieuwe naam van Câline. Dit in combi met deelname aan de wt van Wingene ... Kan mogelijks voor 'sparkling substance' zorgen morgen. In de buik van Sabine. En voor 'boiling water'. In d'r hoofd.

Volgende week vorige week is volgende week vanaf deze week. Voor de echo van Danske. Mijn excuses daarvoor. Heb me wat misteld. Volgende week zit ze pas op de 28e dag na dekking ...

Hoe zit het met Monkey Dans ? Twee weken geleden al dat ze Balto een laatste kus gaf. Toch is het nog te vroeg om te weten of er little monkeys in de maak zijn. En haar gedrag verraadt voorlopig niets. Ze doet wel extreem aanhalig wat niet zo gebruikelijk is voor onze Monkey Dans. Danske is een hele lieve maar tegelijk wat terughoudend. De laatste tijd maakt ze van elke gelegenheid gebruik om geknuffeld te worden. Misschien een signaal ?

Hoewel we tijdens onze Drenthevakantie hartelijk moesten lachen om het percipiëren van zogenaamde zwangerschapssignalen ! Zo ging Bailey twee keren mee met de Ardennenbende enkele weken nadat ze 'het' had gedaan. Sabine merkte de eerste van deze twee keren op dat Bailey 's avonds rust zocht. Bailey ging uit zichzelf alleen op de slaapkamer gaan liggen en hield het gezelschap van de andere bendeleden voor bekeken. Dit had ze het jaar ervoor niet gedaan. Er werd gedacht dat dit zou kunnen komen omdat Bailey voelde dat er puppies in haar buik aan het groeien waren. Wat ook het geval was ;-) Toen Bailey bij haar tweede zwangerschap, in de Ardennen opnieuw dit gedrag vertoonde, zagen we dit als een vroege bevestiging dat er effectief pupjes (de Kinky's) onderweg waren. Dit jaar heeft Bailey niet aan rampestampen gedaan vóór we met de bende op reis vertrokken. Toch wou ze 's avonds rust en liet ze het gezelschap van de andere 11 bendeleden voor bekeken ;-)

Eind volgende week zal ik hopelijk kunnen vertellen dat het goed zit met Monkey Dans. Het uur der waarheid komt dichterbij ;-) Na de echo zullen we weten of Danske en Balto mama en papa worden ...

De 'Ardennenbende' is definitief ontbonden. Want de Ardennenbende ging dit jaar met vakantie naar Drenthe. En in Drenthe klinkt het nogal dom om als 'Ardennenbende' op stap te gaan. Daarom vormen we hedendaags de 'Bende van Drenthe'. We zijn terug van een heerlijke 5-daagse uitstap in ... ;-) Zuidoost Drenthe. De leden van de Drenthebende : Lieljan en Alex - Dorin en Patrick - Nathalie en Geert - Sabine en Luc. De helden van de Drenthebende : Quinnell en Bruce - Frodo, Zappa, Jazz en Diesel - Ally, Dazzle en Lace - Bailey, Danske, Câline en mezelf. We hebben in Schoonoord genoten van een schone tijd. We hadden het er zo goed dat we volgend jaar teruggaan. Deze beslissing viel snel. Niemand van de bende hoefde daar expliciet over na te peinzen ;-)

Wat doet een bendelid zoal als hij in Drenthe zit ? Hij hangt het varken uit als het op eten en drinken aankomt, hij staat voor ezel als het op humor aanbelandt en hij slaapt als een marmot tijdens de weinige uren dat hij in zijn bed ligt. De overige tijd benut hij optimaal. Met inkopen doen om de vreet-en drankfestijnen te garanderen (de complete bende), met het uitzoeken van een gezellig restaurant (allen samen), met wandelen (het voltallig team), met fietsen (Alex en Patrick), met fotograferen van het pasgeboren veulen (Lieljan) en met jachttrainen van de Retrievers (Dorin, Nathalie, Sabine, Geert en Luc). Genoeg spek voor ieders bek ;-)

Fotosouvenir uit Drenthe.

Over de working test van Pecquencourt en de tijd dat deze wedstrijd heeft geduurd ... Ze zijn op het voorziene uur begonnen (9h) dat wel ;-) maar of ze enig idee hadden wanneer de laatste deelnemer zijn laatste proef zou afleggen ... Elk jaar doen ze er een schep bovenop ... En Pecquencourt 2012 sloeg alle record ;-) Sabine was de voorlaatste persoon aan het werk en Câline bracht haar 5e dummy van de dag binnen om ... 19h. En dat was heus niet omdat ze er zo lang heeft moeten achter zoeken ;-) Daarbij was het bar koud en maakte de wind het er niet gezelliger op. Wat een hobby hebben die bazen van ons toch ! In acht nemend dat het voor ons twee uren rijden is erheen. Heel jammer dat de initiatieklasse het langst heeft moeten wachten. Voor een volwassen hond is het al zwaar om lange tussenpauzen te hebben tussen de proeven door maar jonge honden à la Câline zijn mentaal nog niet zo sterk en bogen niet op ervaring. Maar verder niets dan lof hoor. De keurmeesters hadden leuke proeven in petto en de sfeer is er altijd optimaal.

Tijdens de prijsuitreiking geven de keurmeesters altijd wel toelichting over hoe ze hun dag beleefd hebben en wat ze globaal vonden van het werk dat ze tijdens de wedstrijd te zien kregen. Km Chris Brain (GB) had het vooral over de basis die goed moet zitten. Want daar begint alles mee. Zorgen voor een stevig fundament van het huis - waar heb ik dat nog gelezen ? - ;-) Bij Câlinetje zit dat wel snor.

Zij had als eerste proef meteen waterwerk met Chris Brain om te keuren. Eerst wat volgwerk en steadiness beoordeling. Dan mocht ze een dummy uit het water halen. Deed ze allemaal knap op één commando. Alleen onze Câlienemiene kan soms haar dummy zo dom vasthouden ! Als een sigaar. Beeld is duidelijk voor iedereen ? En bij deze proef had ze de dummy nog erger vast ;-) Zelfs niet aan het touwtje maar aan het houten stukje die de werper tussen zijn vingers houdt om te gooien. Câline had het daarom moeilijk met terugkomen en nam geen snelheid. Sabine durfde ze niet in te fluiten want als Câline de dummy zou laten vallen, betekende dit een 0/20. Omwille van het traag terugkomen, een score van 18/20.

Tweede af te leggen proef was bij km Chantal Goreux (B). De gemakkelijkste eigenlijk want de honden kregen een simpele marking op het pad waar ze zelf op post zaten. Meer hield het niet in, echt niet. Alleen was de afstand aanzienlijk en stonden (bij Câline dan toch) het geweer en de werper op het pad. De helper gooide de dummy verder weg links van hen. Câline bleef netjes zitten, markeerde goed, vertrok pas na het commando, ging full speed en eenmaal bij de twee helpers aangekomen ... trok ze rechts het bos in. Ze was onzeker over die twee meiden die daar stonden en blokkeerde. Ze had maar zo'n vier meter verder te lopen om de dummy te hebben maar ja ! Sabine vond dat Câline deze dummy moest binnenbrengen zodat ze er tenminste iets van zou leren. Dus ingegrepen. Câline influiten in zicht tot net vóór de helpers, afstoppen en doorsturen. Dat ging. Natuurlijk bleven er niet veel punten over. 5/20.

Derde proef was in het frans te doen bij km Julien Robert (F). Een markeer in het bos waarbij de honden een pad over moesten. Van aan de zijlijn leek het een verloren zoek omdat veel honden niet in het valgebied bleven. Câline wel. Ze liep er zelfs recht naar toe ook al had ze daarbij over takken en boomstronken te springen. 19/20.

Vierde onderdeel werd gekeurd door Chantal Goreux en Chris Brain samen. Hond zit op post. In het bos vóór hem wordt er vier maal geschoten en vliegen er drie dummy's de lucht in. Hond heeft 1 dummy binnen te brengen. Chris Brain stond mee in het bos met de drie werpers, Chantal Goreux stond bij de voorjager. Câline was één en al aandacht en bleef keurig zitten tot ze gestuurd werd. Deed ze goed, alleen eenmaal in het bos verwonderde ze zich over al die mensen die daar stonden en aarzelde ze even voor ze verder werkte. Is dan ook de reden van de puntenaftrek. Ze hield 17/20 over.

Laatste proef opnieuw aan het water met deze maal Julien Robert als km. Een stukje volgwerk loodrecht naar het water toe, even naar rechts draaien om aan deze kant een schot te krijgen en om een dummy te zien vallen in het riet. Dan zo'n 135° naar links draaien, stuk volgen waarbij rechtvoor nog een schot komt, deze maal zonder dummy. Opnieuw draaien en hond op teken van de km om de dummy in het riet laten gaan. Voorbeeldig hondje, onze zwarte. Alle basiselementen zijn haar goed aangeleerd ;-) Sabine had slechts 1 commando nodig. Deze maal floot Sabine haar Pientje wel in. Om ze vlot terug te laten komen. 19/20. Had deze proef op een deftiger tijdstip kunnen gebeuren, was ook dat fluitsignaal niet nodig geweest.

Sabine zal 'vreemde mensen' - als iemand zich eens geroepen voelt ;-) - moeten aanspreken om dummy's voor Câline op te gooien opdat ze het gewoon wordt dat die in het decor passen van een wedstrijd. Wordt moeilijk en eigenlijk zal ze dit slechts op één plek leren : op wedstrijden zelf. Maar we zijn zeker niet ontevreden ;-) Câline eindigde als 9e met totaal van 78/100.

Monkey Dans loopt alweer op haar 4 poten. Zij en Balto hebben duidelijk aan overacting gedaan ;-) Woensdagavond waren we uitgenodigd bij Birthe en Nick en bij hen is het altijd zo gezellig. Birthe kan overheerlijk koken en deze maal had ze rendier op het menu staan. Of dat is toch wat Sabine en Luc ervan opgemaakt hebben dat het was ;-) Hoe dan ook, ze hebben gesmuld van al het lekkers die op tafel stond. Het is enigszins spijtig dat Birthe geen Engels kan maar haar man Nick speelt graag voor vertaler en lachen kan in alle talen in alle landen van de wereld. Alleen voor hen al moeten we gewoon terug naar Denemarken. Hoewel we ondertussen al 1001 redenen hebben om graag die kanten op te trekken ;-) O ja, zou ik nog vergeten. Op de heenreis mocht Câline mee aan dek van de boot en op de terugvaart vergezelden Bailey en ik onze baasjes terwijl Danske en Câline in de auto bleven. Net gesetteld met mooi zicht op zee kwam er een meisje met haar mama op ons af. Of ze ons mocht strelen ? Bleek dat meisje met een hele bus kinderen op weg naar Hamburg te zijn. Bailey en ik hebben ons zicht op zee mogen vergeten ;-) De hele vaart zijn we gepaluft door tientallen handjes én hebben die Deense kids spontaan met zijn allen 'happy birthday' voor mij gezongen. Die waterplas kon mij toen gestolen worden ;-) Keilief vond ik het !

Ik raak weer achter met mijn vertellement. Het waarom laat zich ook raden. Ik kan niet én feestvieren én schrijven tegelijk ;-) Vooral omdat het na mijn verjaardagsfeest nog maar eens vroeg opstaan was. En dat kan zeer doen aan het koppie ! Zondag vertoefden we in Frankrijk. Hoeveel landen wij er de laatste week op zitten hebben ;-) Câline deed mee aan de working test in Pecquencourt, Nord-Pas-de-Calais. En hierover vertel ik morgen. Mijn belevenissen moeten toch iets zijn om naar uit te kijken ;-)

Vandaag, nog meer dan alle andere dagen van het jaar, is het mijn dag ! Ik verjaar dus ik trakteer met taart ;-) Eerst de kaarsjes uitblazen en smullen maar ! Mijn zussen staan uit zicht te popelen ;-)

Wij, honden zijnde, hebben het geluk om in een gezin te wonen waar intens geleefd wordt. Maar gezien mijn nakende verjaardag - ik word er morgen 5 - mogen Sabine en Luc het soms wat rustiger aan doen. Die twee zijn tenslotte ook al half de veertig ;-) Zaterdag brachten we in Beauraing door. Ligt van Damme zowaar in de tegengestelde richting van onze reisbestemming Denemarken maar wie maalt daar nu om ? Bailey was ingeschreven voor de wt van Beauraing en omdat Sabine al niet had kunnen deelnemen in Oteppe, wou ze er toch graag heen gaan. Gezien de aankomende dekking van Danske had ze dat beter niet gedaan. Het werd allemaal te hectisch op een te korte tijd. Sabine liep extreem nerveus daar we die dag nog geen weet hadden over het tijdstip dat we zouden moeten aanzetten richting Danmark en Bailey was net haar loopsheid af. Daarmee bedoel ik dat Bailey zó moe was dat ze niets zin had in werken. Haar vervloekte vrouwelijke hormoontjes ;-( Toen ze te wachten had om de proeven af te leggen, zat ze met haar ogen dicht te soezen en had totaal geen interesse in wat er rond haar gebeurde. Sabine wist meteen dat het niks zou worden en het werd ook niets ;-)

In de namiddag kregen we resulaat van Danskes bloedtest. Haar progesterongehalte stond nog te laag (1.36) waardoor Sabine en Luc beslisten om niet naar Keulen te rijden maar om alsnog naar huis terug te komen. 'Changement de plans' heet dat in het frans. Hotelreservatie in Keulen afgebeld, hotelkamer in Hamburg voor in de plaats geboekt en dan maar zondagmorgen nog even jachttraining met Câline en Danske meepikken in Nederland. Kunnen we dan eindelijk naar Denemarken ? Neen, we komen Hengelo voorbij op weg naar Balto en laat Hengelo nu net zijn waar Yara woont ;-) Zijn Sabine en Luc even op de koffie geweest bij Angelito (Petra was aan het werk). Hebben ze Yara van kop tot teen geknuffeld. We moesten die dag slechts tot in Hamburg geraken dus dat kon wel allemaal ;-)

Maandag reden we eerst voorbij Gunvor en Peter en zetten daar onze bagage af. Het is al de vierde keer dat we er logeren en ondertussen zijn we bij hen meer dan welkom. Het was dan ook een blij weerzien. Even met hen het laatste nieuws uitgewisseld. Daarna tot aan het strand gewandeld. Dan weer in de auto voor zo'n veertig minuten want le moment suprême moest nog komen. Voor Balto en Danske. En die kwam ook ;-) Met een tevreden gevoel konden we maandagavond op tijd ons bed in.

De lovebirds mochten zowel dinsdag als woensdag tjiep-tjiep doen. Zodat we op donderdag huiswaarts konden keren. Danske heet niet voor niets Monkey Dans. Ze trekt de lijn echt door. Ben zo benieuwd wat er nog allemaal volgen zal ;-) Eén ding staat vast : als er pupjes in de maak zijn, dan mogen ze zich ware liefdeskindjes noemen. Want wat een chemische aantrekkingskracht tussen Balto en Danske ! Hij was ondersteboven van haar - soms letterlijk - en zij was verrukt van hem. Hoe die twee met elkaar gedanst hebben. Balto's uithoudingsvermogen werd zwaar op de proef gesteld. Felle Danske bepaalde het ritme en als hij ook maar even aan uitrusten dacht, toonde zij hem wel hoe het moest. Ze zat dus geregeld 'on top' ;-) En Balto wist niet meer waar hij het had ;-) Geen time-out voor hem. Wat een vrouw, wat een vrouw, wat een vrouw ! Ben zeker dat hij dat menige keren gedacht heeft ;-)

Maandag om 16h wist Balto dat hij die man was.

Ze maakte hem zo zot want Danske was zo hot dat hij in zijn haast niet raak schoot. Hij mocht dan twee uren bekomen. Om 18h ontmoetten ze elkaar opnieuw. Om 18h01 was het zaakje geklaard of waren de zaadjes aan het zwemmen ;-)

En op dinsdagmorgen, want iedereen wou zeker zijn van een 'perfect time' ontmoeting, gaf de test een waarde aan van 8.9 ng/ml. Eén ding staat vast : Danske ligt op het goeie moment in de armen van haar lover.

Thuisblijver Flynn geniet ook van vakantie ! Een foto van hoe je na het sporten even mag relaxen ;-) En voor alle duidelijkheid : mijnheertje is helemaal zelf in de ligzetel gekropen. Dit heb ik nog voor ons vertrek naar Olivier doorgestuurd en spreekt van vrijdag 6 april. Ik heb op dit eigenste moment waarschijnlijk al veel andere dingen te vertellen maar daar zullen jullie nog even op moeten wachten ;-) Toedeloe !

Flynn hangt de coole gast uit ;-)

Het is wel geen ei maar enfin het kan er met wat verbeelding voor doorgaan ;-) Flynn die jullie allen op zijn manier een Vrolijk Pasen toewenst. Hoe zeggen ze dat ook alweer ? Retrievers horen zacht in de bek te zijn. 'k Denk dat deze chokotoff dat wel is ;-)

Pasen is tegelijkertijd de dag dat Legend bij Sky en Floyd gaat wonen. Hij wordt vast een keitoffe vriend van de familie ! Wij staan te trappelen om hem te ontmoeten. En Ayla heeft er een zusje bij ! Yenthe heet ze. Haar willen we ook graag eens zien. Het is blijkbaar de periode van het jaar voor jong leven ;-) Als onze reis naar Denemarken zijn doel niet mist, mogen wij hier over een aantal weken ook 'vers vlees' (vind ik nu zelf nen goeie) verwachten. Er breekt een erg spannende tijd aan ;-)

We zijn nog in het land ;-) Het resultaat van het bloedprikken deze morgen gaf een waarde van 0,61 ng/ml. Danske is dus voorlopig niet aan hotsebotsen toe. Hell yeah, ik kijk naar Danni Lowinski op donderdagavond ;-) Enkel de klokken van Rome zullen luiden zondag. Het klokkenspel van Balto heeft te wachten tot na Pasen ;-)

Twee Kinky-zusjes deden deze week mee aan de overgangsproeven Gehoorzaamheid van A naar B in hun respektievelijke hondenschool. Kinky Night berucht ;-) als K.C. behaalde 91/100 en mag zich sinds 31/03 als B-hondje gedragen. Kinky Love - Bess - waagde zich gisteren aan de test. Ook zij slaagde. Met een puntentotaal van 45/50. Ik fungeer maar al te graag als messenger van zo'n berichtgevingen.

Luc bracht niet op zijn alleen die dag door. Niemand hoeft ongerust te zijn dat hij zich zou verveeld hebben zondag. Hij reed op en af naar Luxemburg in het gezelschap van Caroline en Flynn. Kinky Cool nam er, in de jeugdklasse, onder de Italiaanse keurmeester Ferdinando Asaghi, deel aan de 84e Internationale Dog Show. De man was van niet veel zeg. Eigenlijk het enige wat hij aan Caroline vroeg, was of ze in het Frans of in het Engels wou aangesproken worden en hoe oud Flynn was. Daar moesten ze het dan maar mee doen. Deze km gaf geen feed-back, geen (be)lovende woorden maar dus ook geen negatieve daar hij helemaal niets zei ;-) Is jammer want er staat bitter weinig tegenover de inzet die aan de dag gelegd wordt. Flynn kreeg een 'Uitmuntend' als beoordeling dus zijn we zeker blij maar een participant, zoals een deelnemer aan shows wordt genoemd, wil misschien toch een tikkeltje meer waar voor zijn geld ;-) Caroline heeft nu zelf ervaren hoe het er allemaal aan toe kan gaan en ze mag het niet aan haar hart laten komen. Andere keurmeesters, andere wetten. Ik ben er zeker van dat er keurmeesters bestaan die lovend over Flynn zullen zijn en die dat dan ook, als bewijs van hun liefde voor het ras, op het moment zelf zullen meegeven. Caroline, ik zag het filmpje die Luc maakte toen jullie in de ring liepen : Flynn mag er zeker wezen hoor ;-) Onze jongen had anders geen 'Uitmuntend' behaald.

Vandaag zijn we Bianca, haar kids en Kadanz tegen het lijf gelopen tijdens onze wandeling. Bianca's vinger staat echt lelijk ... Ze moet nu zelfs antibiotica slikken ... En ik vernam met scha en schande dat Benji werkelijk doof is ! Oei, oei, oei, verschrikkelijke miscommunicatie tussen ons zondag. Nu ik weet dat ze zo'n hulpeloos besje is, beloof ik, als de kans zich nog eens voordoet, lief tegen haar te zijn. Trouwens toen Kadanz nog maar net bij hen woonde, vond zij als pup Benji's staart zeer grappig. Binnen de kortste tijd was Kadanz groter en sterker dan Benji. Kinky Pink vond het enorm leuk om met Benji te sleuren door Benji aan haar staart vast te grabbelen. Nu is ze wijzer geworden en doet ze dat niet meer ;-)

Terwijl wij ons vermaakten ten huize Kadanz, bracht Câline haar tijd door in St-Katelijne-Waver. Daar nam ze deel aan de working test in de beginnersklasse. We hebben tegenwoordig naast een monkey nog een andere diersoort in huis. Een ezel ! En hiermee doel ik in eerste instantie op Câline. Ze werkte onder haar niveau en liet zeker 20 punten liggen. Het feit dat ze ook 1 dummy niet binnen bracht, maakt dat ze niet geklasseerd is. De proeven waren zeker te doen, ook voor Câline. Hoewel ze in deze startersklasse, zeer jong bleek te zijn tegenover haar collega's. Câline had nummer 2 en had dus bij elke proef meteen aan te treden eenmaal de proeven van opzet veranderd waren.

Ze begonnen met een proef waar het direct faliekant afliep. Onze kleine kon dit nochtans aan ! Een ruig gebied waar er met schot een dummy wordt gegooid. Câline had eerst netjes los te volgen in tegengestelde richting en moest van een verdere afstand de dummy gaan zoeken in toch wel een rotzooizone. Dit ging goed, alleen liet Sabine de dummy in het overnemen vallen. Nog een ezel in de familie ! En keurmeester was Lydia Goossens. Moet ik verder vertellen ? Deze proef was nog niet gedaan. Sabine stuntelde verder want door het ongeluk met de dummy zat Câline niet snel genoeg terug aan de voet. Daar er nog een schot kwam en de hond opnieuw een dummy te halen had. Werd voor Câline dus een blinde. Wat ze nog zou moeten kunnen. Câline ging wel maar kreeg echter ineens andere geuren in haar neus en zocht niet meer naar de dummy. Ze was met wat anders bezig. Lees beestjes met lange oortjes. Mevrouw Goossens zag het een tijdje aan maar toen moest Sabine haar flat leeg terughalen. Volkomen juist. En ook de score. 5/20.

Tweede proef bij Patsy Deheyder : een enkele markeer. De dummy viel in het gras maar de weg erheen was niet effen. Honden hadden onder andere door wat begroeiing te rennen en een pad over te steken. Câline liep netjes naar de dummy, nam hem op en keek toen eerst naar die twee - in haar ogen - pipo's die daar stonden. Waren natuurlijk het geweer en de werper. Dat er ook andere mensen in de buurt kunnen zijn die haar vreemd zijn, moet ze gewoon worden. Sabine heeft haar toen ingefloten. 14/20.

Derde proef deed ze voortreffelijk. Twee enkele markings waarbij km Anita Norrblom twee punten moest aftrekken, zei ze zelf, omdat Câline bij de tweede marking het eerst nodig vond om naar de kip te staren die juist op het goeie ;-) moment een meter dieper van tussen de struiken achter de Bekaertdraad tevoorschijn kwam. 18/20.

Er was veel wachttijd tussen de 3e en de 4e proef en dat kan nooit bevorderlijk zijn voor de 'state of mind'. Niets aan te doen. Is op wedstrijden eenmaal zo. Keurmeerster en haar helpers namen ook nog een lunchbreak net voor Câlines groep kon beginnen. Deze oefening was aan het water. Wederom een oefening die Câline echt wel beheerst. Er werd een dummy in het water gegooid. Hond had eerst, weg van het water de helling op en het bos in, te volgen en mocht na teken van de km de dummy uit het water gaan vissen. Câline volgde keurig, sprong niet in, wachtte netjes op het commando van haar baas maar aan de rand van het water aarzelde ze. Is nu wel een moeilijke kant, moet daar eerlijk in zijn, maar toch. Câline had twee extra commando's nodig. Maar nu ! Ze klom uit het water en strompelde op drie poten naar Sabine. Jeetje, was ze gewond ? Ze deed haar uiterste best want ze schudde zich niet uit, liet de dummy niet vallen maar was architraag natuurlijk. Sabine vreesde dat ze zich had pijn gedaan aan het water. Eenmaal de lijn om d'r nek ging de kwispel aan 100 per uur en was er niets meer aan de hand ! Hoe verklaar je zoiets ? Had Câline nu nog gewacht met normaal te lopen tot ze uit zicht van de km was verdwenen, was Heike Klieber misschien milder geweest. Nu leek het of Câline de grootste komediant van de aardbol was ! 10/20.

Câline gaf blijk van een goede basistraining en daar kan Sabine alleen maar gelukkig over zijn. Natuurlijk met een totaal van 67/100 kom je niet ver ;-) Volgende keer beter. Hopelijk ! Ezeli(e)n Câline, zorg maar dat die lange oren rap verdwijnen !

k wil nog iets heel bijzonder vertellen. Op de working test in St-Katelijne-Waver werden er ook twee speciale prijzen uitgereikt. Die van 'Beste Toller van de dag' daar deze wedstrijd door de Belgian Toller Club georganiseerd wordt en de 'Judge's Choice' voor de beste hond volgens de keurmeesters. De hond die volgens de km's het meeste potentieel en de beste werkstijl heeft voor een Retriever. Logisch dat ze een hond uit de beginnersklasse kiezen als beloftevolle hond. Wel, het is een flatcoatteefje geworden ! Dit is gewoon waanzinnig goed ! Deze jonge hond behaalde een resultaat van 100/100 ! Ongelofelijk hé ! En wat wij vooral super vinden, is dat dit teefje een dochter is van Ticket. Yep, een halfzusje van de Kinky's ;-)

Waar Luc op 1 april rondhing, blijft alsnog een mysterie ;-)

Sabine trainde daarna nog een uur met Danske en een uur met Bailey. Ook de twee chokotoffs zaten lekker in hun vel en kregen alles voor mekaar wat van hen verlangd werd. Toen Luc vroeg thuis was van zijn werk, zijn we met zijn allen nog een grote boswandeling gaan maken. Luc kon bijkomen van zijn zware dagtaak terwijl Sabine naar hartelust vertelde over de oefeningen die ze mijn zussen had laten doen. Een goed leven dat wij hebben ;-)

De dochter van Santa alsook de dochter van Bailey hebben er niet veel van gebakken deze morgen. Het duo 'Flor - Cal' hadden capriolen ! Hun voorjagers weten weeral waarom ze zo graag een dochter van hun allerliefste bruintje wilden ;-) Komt wel goed. Trainen blijft een voortdurende uitdaging ;-) Het duo 'Santa - Bailey' daarentegen ging super ! Twee kanonnen bij elkaar en ze gaven VUUR. Bailey bezorgde Sabine ook hartkloppingen ;-) Echter zulke 'beats of the heart' zijn kerngezond voor het hart ;-)

Begonnen met een verloren zoek en een blinde over water. Naar een andere plek verhuisd. Daar langs een water werden recht vooruit op zo'n 40m 4 kleine zoekdummy's verstopt. Elk mocht er eentje gaan zoeken. Vervolgens moesten Santa en Bailey naast elkaar blijven zitten aan de rand van dat water. Sas en Sabine lieten hen achter en vertrokken elk in een andere richting om dummy's weg te leggen. Sabine liep door het bos om het water heen en zorgde voor twee dummy's aan de overkant van het water zo'n 30m verder in het bos. Sas verstopte twee dummy's in een diepe kuil onder een dak van dikke takken en legde nog voor elke chokotoff een verloren zoek zo'n 70m diep het bos in waarbij de 2 overige kleine zoekdummy's links lagen en het water achter hen lag.

Elk om beurt mochten ze een dummy zoeken dus konden ze zowel met de verre dummy als met de dummy die onder de takken lag, terug komen. Een hoek van 45° tussen de twee valplaatsen vanop de inzetplek. Santa ging voor de verste dummy. Ook Bailey zocht goed maar vond niets en daar ze behoorlijk lang wegbleef en ze haar niet meer zagen (heuvel tussen inzet en uit te zoeken gebied), riep Sabine Bailey terug. Tweede maal ingezet richting 'kuil'. Bailey liep er recht naar toe, stopfluit en territorium links laten zoeken. Bailey verdween (ze zat in de kuil) en had vrij snel de weg gevonden om de dummy vanonder de takken te kunnen pakken. Joepie, daar kwam ze aangerend met de dummy ;-) Santa ging die ook halen en dan had Bailey de verre verloren te zoeken. Ze had spijtig niet snel genoeg succes. Haar dan maar wat geholpen. Deed de dames besluiten om nog eens twee dummy's in dezelfde buurt te leggen en deze keer met de honden mee opnieuw twee dummy's in de 'kuil' te gaan gooien. Zelfde inzetplek, eerst de verre verloren zoek. Bailey wou het liefst naar de kuil op rechts. Sabine kon haar uiteindelijk wel op andere ideeën brengen ;-) Daarom bleef de kuilverleiding liggen voor Bailey.

Santa kreeg een markeer 45° rechts in het water als verleiding, had eerst de blinde over water te halen, moest dan op 90° nog de 3e kleine dummy halen die wat onder de begroeiing verstopt zat zoeken en mocht dan de markeer binnen brengen. Bailey kreeg hetzelfde zonder de verleiding maar ze had die natuurlijk ook zien vallen dus was onrechtstreeks ook een verleiding voor haar. Daaropvolgend een markeer in het bos in een hoek van zo'n 30° met de kuildummy waarbij Bailey eerst om de kuildummy moest natuurlijk ;-) Beide flatcoatgirls brachten alle dummy's heel keurig binnen. Deze training werd afgesloten met 4 markings waarbij Santa en Bailey er elk twee haalden. Nogmaals een leuke dag om te herinneren ;-)

Zaterdag was een fantastische dag voor ons en voor de kennel 'Of Perfect Promise'. In WTP ging de sociabilisatietest door. Deze test staat open voor alle honden, welke tenminste 9 maanden oud zijn, met of zonder stamboom. Honden moeten wel geregistreerd zijn. Er worden geen kwalificaties noch punten toegekend. Er is enkel de beoordeling : Geslaagd of Niet Geslaagd. Het behaalde resultaat is het bewijs van sociaal gedrag tov mensen en andere honden. De honden die slagen voor deze test bekomen een attest en bovendien een stempel op hun stamboom. Maar voor dat laatste dient de stamboom naar de Koninklijke Maatschappij St-Hubertus opgestuurd te worden ;-) Dit attest wordt alleen verleend aan die honden die slagen voor elke oefening. Het aantal honden die gekeurd kunnen worden door 2 keurmeesters is beperkt tot 36 honden per dag (6 uren keuren à rato van 6 honden per uur).

En nu komt het ;-) De groep van halfdrie bestond uit 6 chokotoffs ! 6 'babbies' van Bailey ! Dit lukt alleen maar als je als fokker een goede band hebt met je 'pupmensen'. De 7e chokotoff, Bliss, woont echt té ver weg om er alsnog bij te kunnen geweest zijn. Hoewel voor de anderen Ardooie (WTP-club) ook niet bij de deur is. K.C. had de meeste afstand had af te leggen. 127 km enkele reis. Superbaasjes hebben ze, de Kinky's !

En nu komt er nog iets beter ;-) Alle 6 zijn geslaagd voor deze test. Met zijn allen hebben ze het terrein van WTP ingepalmd en hun gezamelijke 'acte de présence' bekoorde alle omstaanders, zelfs de niet-flatcoatmensen onder hen ;-) Wat was het mooi om ze één voor één aan de slag te zien gaan. Vol vertrouwen en met enthousiasme. Zowel baas als Kinky. Individueel maar nog meer als groep maakten ze indruk. In België zijn er niet zo heel veel flatcoats. Leverkleurige kom je al bijna helemaal niet tegen, laat staan 6 ineens ;-) En wat voor 6 ! De sociale Kinky's wel te verstaan ;-)

7 sociaal ge'attest'eerde flatcoats bijeen. Lotte met Bess, Ilse met K.C., Giovanni met Kadanz, Magalie met Bailey, Caroline met Flynn, Pascale met Alfred en Olivier met Copain na de test. Spanning er af bij iedereen ;-) is duidelijk te zien ;-) Want ervoor moesten ze toch wel onder appèl staan dus dit is het blije weerzien van mama Bailey met haar chokotoffjes. Aan allen een hele dikke merci voor jullie inzet !

Hoe vreemd het ook mag klinken maar nestzussen kunnen, ook al wonen ze honderden kilometers van elkaar, rond dezelfde tijd loops worden. Anders gezegd, ze houden er een zelfde cyclus op na. Een groep teven die samenwonen, kunnen zich ook op elkaar afstemmen qua loopsheid. Vorige keer deed Danske niet mee met Bailey's, Câlines en mijn spelletje. Spijtig toch. Maar Danske werd wel telkens rond hetzelfde moment als haar Deense nestzus Canis loops ... En dit is een stukje tekst uit de mail die we net ontvingen van Nick (Danskes fokker en eigenaar van Canis) :

Hello my dear friends!

First I have some good news for you ! Canis started her heatperiod wednesday the 22. of february, late afternoon. So I think, if the things are as they use to be! her twinsister Danske, should follow in the next week or two.

Ik voel het in mijn tenen dat ik weldra mijn valies mag pakken. Danmark, we are ready to take off ! Maar dan met de auto ;-) Echt waar, quasi overtuigd dat we algauw op vakantie mogen ! Algauw is wel niet morgen of overmorgen hé. Met enkelen nu niet meteen overenthousiast gaan worden ... Monkey Dans is het nog steeds niet.

Bailey had gisteren een 'bad hairday'. En honden hebben véél haar dus had Bailey 'a really bad hairday' ! Jongens, weet niet of ze iets verkeerd gegeten had of dat ze met de verkeerde poot uit bed was gestapt maar alles wat mis kon lopen tijdens het trainen, liep dan ook vierkant mis ! Op niet eens zo'n moeilijke oefeningen. Ze maakte er een zootje van. Aan wat het lag, geen idee. Sabine wou Bailey gratis weggeven maar niemand toonde interesse. Dat laatste was om te lachen. Nooit mag Bailey weg. Trouwens geen enkele van ons allen. Werken met je hond, het loopt niet altijd van een leien dakje ... Gelukkig liet Bailey vorige week mooie dingen zien die by the way een veel hogere moeilijkheidsgraad hadden.

Danske werkte goed. Enkele onbelangrijke akkefietjes die - en nu zal ik heel voorzichtig zijn - te maken zouden kunnen hebben met een aankomende loopsheid. Want vandaag tijdens onze wandeling plaste ze opvallend veel. Van die 3-druppels pipi's. Is normaal - maar wat is nog normaal bij onze Monkey Dans - een kenmerk die aangeeft dat loopsheid niet lang meer op zich laat wachten. Cross toes ;-)

Câline herpakt zich qua trainen. Heeft zo een twee weken last gehad van hormonen wat te voelen was in haar werk. Die hormonen na twee maanden loopsheid. De die ja ;-) Mede de verklaring voor het o.a. enerzijds pikken van koekjes maar toch kieskeurig zijn qua voeding anderzijds. Flatcoats hé, je krijgt er kop noch staart aan ;-)

Deze kon ik niet laten voorbijgaan ;-) Is van Facebook gepikt maar ja we hebben er hier eentje lopen die 'dogbreeder' is hé ! Alhoewel ze lang werkloos blijft gezien Danske het vertikt om loops te worden ... 't Zal er ooit van komen zeker ? Of denkt Monkey Dans dat ze de heilige maagd Maria is ? Ik hoop dat al het geduld die zovele mensen hebben weldra zal beloond worden. Ook Balto vraagt zich af waar zijn bruid blijft ...

Wij, honden, hebben zo onze eigen manier om te tonen dat we iemand extreem graag zien. Deze foto van Flynn en Bailey werd zaterdag genomen maar ik heb enkele dagen gewacht om hem op de website te plaatsen. Speciaal tot vandaag. Als eenvoudig aandenken en stil eerbetoon aan de liefde tussen moeder en kind. Het is vandaag 1 jaar geleden dat Sabines mama overleed ...

Mama, je bent de liefste van de wereld !

Câline is nu een C-hondje. Gisteren deed ze mee aan de overgangsproeven van B naar C. Dit in gehoorzaamheid. 95/100. Vorige maand had ze het ook eens geprobeerd en had toen 93/100 maar was niet geslaagd omdat ze 0/5 had voor het 'staan'. Sabine had dit nog nooit getraind met haar en dus bij het commando 'sta' ZAT Câline heel schaapachtig naar boven te kijken en zag je haar vragen 'wat moet je nu van me ?' En daar je op alle onderdelen van de proef minstens de helft van de punten dient te behalen ... Tja, in de jacht leert een hond dat hij, als zijn baas tijdens het volgen stopt, moet gaan zitten. Nu ja, Câline mag tegenwoordig in de C-groep meetrainen. Het is slechts de gedachte hoor want ze heeft nog maar drie keer echt les in gehoorzaamheid gevolgd. De eerste keer was toen bij de overgangsproeven van A naar B en nu vorige maand een keer en gisteren een keer ;-)

Vandaag was een Kinky-dag. Vier van de 7 bruine koters van Bailey hebben zich samen met hun mama bij dit ijskoude weer hartstikke gejeund. Mama Bailey is aan het krimpen ofwel worden die bengels van haar groot ;-) Plezier hadden ze, toch moest er ook gewerkt worden. En dat er nog werk aan de winkel is, beseffen ze allen maar al te goed ;-) Onderling kunnen de baasjes het uitstekend met elkaar vinden en zijn ze elkaars motivatie en inspiratie. Eén Kinky voor allen, alle Kinky's voor één !

Een weekend vol leuke kleine gebeurtenissen over een paar 'uitgeweken' Perfect Promise pupselfrutsels. Wat niet wil zeggen dat Câline, de thuisblijver van de 15, gisteren tijdens de jachttraining haar best niet deed. Ze stond perfect haar 'mannetje' als enige ienenmiene flatcoatgirl in de groep bestaande uit nog 1 Labradorteefje en 4 kolossen van Labradorreuen. Terwijl die Labs een snelheid namen en zo voorbij het uit te zoeken gebied vlogen en zodoende een immens groot gebied uit te kammen hadden, ging Câline heel gedreven en secuur te werk in de juiste zone met haar neus hoog in de lucht. Dan zag je die neus plots onder de heidepollen verdwijnen. Wanneer Câline dan opnieuw boven water - of pollen - kwam, was het met een dummy in de bek. Altijd geestig om die verschillen tussen de rassen waar te nemen want die Labs geven nooit op en vinden heus wel de dummy maar een flatcoat zoekt op een heel andere manier en persoonlijk vind ik dat ze dat mooi doen.

Enkele baby's van Bailey hebben ons dus aangenaam verrast dit weekend. Orka (Just a Babe) werd vrijdag getrimd en daar kregen we enkele foto's van doorgemaild. Het is dat wij geen kiezelsteentjes hebben liggen maar ik zou gezworen hebben dat het Câline (Just a Jewel) was op de foto ! Maar het had evengoed Yara (Just a Pearl) kunnen zijn of ook de vrouwelijke versie van Jazz wisten hun baasjes mij te vertellen. Het is dat ze allemaal goed op elkaar lijken ;-)

Zaterdag waren Sabine en Luc uitgenodigd op de nieuwjaarsreceptie van vzw Canisha assistentiehonden. Ze wisten dat ze er Eager (Just a Pride) zouden zien. Wat stond het blauw-geel hulphondenjasje hem prachtig ! Eager is altijd al een grote lieverd geweest en ondertussen heeft hij al menige harten veroverd. Het was ontroerend om te mee te maken hoe fijn hij zich gedroeg. Sabine en Luc hebben de persoon ontmoet die onbewust het hele verhaal in gang heeft gestoken. Voor hem was het ook zijn eerste en ongelofelijke prettige kennismaking met Eager. Eager heeft de hele namiddag, terwijl het drietal gezellig met elkaar babbelden, rustig naast de rolstoel gelegen. Sabine en Luc gingen dan ook met een heel warm gevoel terug naar huis.

Jazz (Just a Catch) nam zondag deel aan de hondenshow in Moeskroen in tussenklasse. Jo had dit willen geheim houden tot na de show maar dat is hem niet gelukt ;-) We zaten dus mee op hete kolen vooraf maar waarom eigenlijk ? Jazz was in goede handen en werd voortreffelijk geshowd door Carla (terwijl Jo zenuwachtig stond toe te kijken) met als mooi resultaat een 2e plaats Uitmuntend. Carla heeft het in haar vingers om honden - zo ook haar eigen Donna - op hun best voor te brengen. En zo heeft ieder specifieke talenten. Neemt niet weg dat Jazz echt wel een 'catch' is hé ;-)

Zondag was tevens de dag waarop Bess (Kinky Love) slaagde voor de ingangsproef om deel te mogen nemen aan de jachtcursus in Will to Please. We wisten dat Bess het kon maar het bevestigd zien is nog eens zo leuk natuurlijk. Grappig want zondagmorgen kreeg Sabine gelijkertijd twee smsjes binnen. Eentje met het resultaat van Jazz en eentje met de melding dat Bess er door was ;-) Bess bracht tijdens de proef de dummy zo enthousiast terug dat Geert (lesgever van de juniorgroep) er zelfs om moest lachen. En Geert lacht niet zo vlug als het om serieuze zaken gaat zoals het afleggen van een test ;-) Goed bezig hoor, die pupselfrutsels van onze Bailey.

Orka

Iedereen maakt dit wel mee maar nu overkomt het mij. Het gevoel dat wanneer je naar iets aan het uitkijken bent het bij alleman rond je gebeurt alleen niet bij jezelf. Zo zijn er twee dingen waar ik sterk naar verlang : Dat Danske loops wordt en dat onze nieuwe site klaar is. Ik moet daarom Olivier een beetje met rust laten want Sabine valt hem al genoeg lastig ;-) Toch heb ik sterk de indruk dat hun samenwerking (met een beetje inmenging van Luc en veel verstandige opmerkingen van Kimberly) een mooi resultaat zal opleveren. Op naar mijn ;-) vernieuwde site !

Danske, ja, Danske ... Ze trekt gewoon de lijn door, ze is zoals ze is en als zij vindt dat wij met zijn allen geduldig te wachten hebben, zullen we geduldig moeten wachten. Een vriend van ons zei laatst dat hij verwacht dat ze ons ook op dat vlak zal verrassen. Hij grapte dat ze wel eens voor véél pups zou kunnen gaan, op zijn Monkey Dans hé ! Altijd in the mood om het 'anders dan anders' ;-) te spelen.

Sinds gisteren zijn de Kinky's 8 maanden oud. Kadanz en Flynn hebben samen dit heuglijk feit gevierd. Zo zot als een achterdeur als die twee elkaar ontmoeten ! Het is Sabine amper gelukt om een degelijke foto van hen samen te maken. Is spijtig niet echt scherp maar Kadanz heeft dan ook zo'n wiebelkont ;-)

Foto links: Kadanz en Flynn - Foto rechts: Flynn

Foto links: Kadanz - Foto rechts: Flynn

Hoe het leven soms een totaal andere wending kan nemen ... In het volgende verhaal heb ik het over een hond voor wie dit van toepassing is. Hij is een flatcoat waar wij allen zeer veel van houden en die ons heel nauw aan het hart ligt. Hij is een zoon van Bailey. Op papier is Sabine wettelijke eigenaar gebleven van deze zoon van Bailey hoewel hij ergens anders, bij onze vriend Dirk, ging wonen. Ik heb het over reutje geel, over Just a Pride of Perfect Promise oftewel over Eager. Sabine schreef in het puppydagboek toen Eager naar zijn nieuwe thuis vertrok : 'Dirk en Eager zullen proberen samen een mooi werkteam te vormen. Eager krijgt de kans een opleiding te volgen zodat hij later kan laten zien wat er in zijn genen zit en voor Dirk wordt het een uitdaging om een Flatcoated Retriever voor te jagen.'

Anderhalf jaar later heeft ook het leven van Dirk een andere wending genomen en is het voor hem bijna onmogelijk geworden om de nodige tijd en aandacht aan Eager te besteden. Eager is een schat van een hond met een droom van een karakter die het - zoals iedere hond trouwens - verdient om een heerlijk leven te leiden. Sabine zat ermee in de knoop want ze weet heel goed dat Dirk van Eager houdt maar voor haar als fokster en eigenares van Eager staat het welzijn van Eager voorop. Zijn toevalligheden echt toevalligheden ? Bestaat er zoiets als een lotsbestemming ? Geen idee ...

Op een avond twee weken geleden ging de telefoon over. Een man contacteerde ons op aanraden van Caroline Thienpont van de vzw Hachiko, een Belgische vereniging voor de opleiding van hulphonden. De man in kwestie was Gerrit Martens, voorzitter van de vzw Canisha assistentiehonden. Hij was specifiek op zoek naar een Flatcoated Retriever en had ons als betrouwbare fokker aanbevolen geweest. Sabine en Gerrit raakten aan de praat en zo kwam het gesprek bij Eager. Eager zou kunnen beantwoorden aan het profiel van een hulphond in spé. Gerrit stelde voor om Eager een paar dagen in huis te nemen om hem te observeren. Sabine stemde in met dit voorstel want ze vond dat Eager zo'n kans niet mocht laten liggen.

Vrijdagnamiddag 6 januari kwam Gerrit Eager halen. Wij kregen elke avond verslag hoe Eager het maakte. Hoe hij reageerde in een nieuwe omgeving maar ook hoe hij de allerhande testjes doorstond. Gerrit en de gedragstherapeut zijn enthousiast over de capaciteiten die in Eager zitten. Het staat ondertussen als een paal boven water dat Eager een geschikte hond is waarbij Gerrit zelfs durft te stellen dat over 6 à max 9 maanden Eager een gebrevetteerde assistentiehond zal zijn. Dat heeft Eager nu wel nog waar te maken ;-)

Het leven van Eager neemt dus een totaal andere wending aan. Hij zal, eenmaal zijn opleiding achter de rug, nooit meer van de zijde van zijn toekomstige baas wijken. Hij zal een persoon met een fysieke beperking meer autonomie geven en hem helpen bij zijn integratie in de maatschappij. Hij wordt de onmisbare vriend van ... hopelijk Maarten. Want het is Maarten die dolgraag een Flatcoat als assistentiehond wil waardoor Gerrit naar een mogelijkheid zocht om in Maartens verlangen mee te gaan. Tijd zal uitwijzen of de match Maarten-Eager daadwerkelijk lukt want ook Eager mag daarin mee beslissen. Onze Just a Pride of Perfect Promise, een hond waar wij allen naar opkijken ! Meer info over de organisatie waar Eager vanaf nu deel uitmaakt, kunnen jullie vinden op www.canisha.be. Binnenkort zal Eager ook op die site vermeld worden. Wij zullen alvast zijn evolutie graag en met interesse opvolgen.

Om een nieuwe bladzijde in te zetten, wil ik graag iemand anders aan het woord laten. Namelijk één van de baasjes van een chokotoffbaby van Bailey. Ze mailde ons een leuk om te krijgen eenvoudig hartverwarmend briefje. Een welgemeende dank je wel Marianne. We, vooral Sabine ;-) dan, zijn diep ontroerd.

Hoi Sabine en Luc,

Namens ons allemaal hier wensen wij jullie een prachtig 2012. Vol met honden- en mensenliefde.

Wij genieten hier met volle teugen van Bliss. Wat een geweldig hondje !!
Ze verovert keer op keer onze harten. Wat heb ik genoten van onze boswandelingen in de herfst. Ik heb nog nooit een hondje gehad wat zo mooi bij dit seizoen past. Vooral met het mooie zonnetje erbij en een glanzende bruine vacht was het keer op keer genieten van de mooie herfstkleuren.

Ze heeft zich volledig aan het leventje hier aangepast. Lekker rustig slapen op haar kussen of voor de houtkachel, genieten van een wandeling, gekke rondjes in de tuin rennen.

En wat wij ook supermooi vinden is dat ze zelfs Tinkel, onze stugge Kelpie, ontdooit. De tantes (zoals wij ze noemen), worden dikke maatjes, half over elkaar heen slapend en steeds meer samen spelend. Zelfs van de week was Tinkel in de tuin met haar aan het meerennen. Het moet niet gekker worden ;-) .

In 4 woorden dus : Wat een prachtig karakter !

En ik weet dat je een deel van je eigen dingen zelf in een hondje stopt, maar ze heeft zo'n boel prachtige genen meegekregen. Dus chapeau ! en ga zo verder met fokken.

Heel veel groetjes,

Elton, Jorden, Hidde, Ferre en Marianne

en een natte lik van Bliss en Tinkel