Vandaag worden we allen extra in de watten gelegd. Want er hoeft er maar eentje jarig te zijn om te mogen delen in de pap, in dit geval de appelcake. Eigenlijk verjaart Bailey morgen pas. Ze krijgt op 15/11 een voor haar megadag waarbij taart niet zo goed in het plaatje past. Daarom dat we nu smullen gaan. Morgen viert Bailey haar 4e verjaardag in de bossen van Leuze. Gaat ze mee op jacht. Van een verwendagje gesproken.

Bailey en haar verjaardagstaart. Laatste is inmiddels al goed aan het verteren ;-)

Ik zit in de problemen ! Heb moeilijkheden met het updaten van de site. Het lukt mij niet om vers nieuws te publiceren. Gelukkig heb ik een engelbewaarder. Zijn naam is San Olivier. Het is trouwens door hem dat jullie deze tekst nu te lezen krijgen. Maar we zijn nog 'verre van huis'. Zal opgelucht zijn als alles achter de rug is en we jullie eindelijk een vernieuwde site kunnen presenteren.

Vrijdag ging de heilige drievuldigheid (mijn flatzussen dus) op eenden- en fazantenjacht. Bailey is verzot op deze jacht maar toch was het Câline die de honneurs moest waarmaken. Bailey mocht enkel tijdens de eerste en de laatste drift van de dag het waterwerk op de eenden voor haar rekening nemen. Momenteel is het niet wenselijk dat ze de bosjes in zou duiken met één of andere aanwezige stoere uitziende reu ;-) Op een tableau van 220 stukken wild apporteerde Câline 12 fazanten. Alle 12 markings. Want wat er precies met nazoeken bedoeld wordt, heeft ze nog niet helemaal door. Er zijn niet veel eenden geraakt omdat ze te hoog vlogen, Bailey bracht er 8 binnen. Danske werkte de ganse dag zowel op water als op land. Ze toonde nog maar eens dat ze over een uitstekende neus beschikt. Nazoeken doet zij werkelijk super. Ze is wel vergeten tellen wat haar aandeel was in het geheel. Te druk in de weer geweest met wild te detecteren ;-)

Zaterdag konden we niet supporteren voor Bess die deelnam aan de WTP clubkampioenschap gehoorzaamheid omdat we op weg naar Oldenzaal waren. Hadden we graag gedaan hoewel Bess het perfect redde zonder onze steun. Een totaal van 88/100. Niet mis van Bess. Was goed voor een 3e plaats. Nummer 2 had krak dezelfde score. En voor ons persoonlijk is die chokotoffpup van Bailey een nummer 1 ;-) Onze Oldenzaaluitstap vertel ik later maar dat kan echt pas veel later ... Want er staat alweer een nieuw weekend voor de deur. Met morgen ipv zaterdag, zoals eerst gepland stond, een jachtdag. Met zaterdag ipv morgen, zoals oorspronkelijk gepland was, een bezoek bij hele leuke mensen die een hele leuke monkeyzoon van Danske willen. En met zondag, zoals origineel gepland, training bij Marianne in combinatie met onze zondagnamiddagwandelingmethetgansegezin. Hasta la vista !

2/11/2011 16:42:19

De 'Kinky' stambomen zijn vorige week aangetekend toegekomen. Nu moeten ze de weg nog weten te vinden naar hun rechtmatige eigenaars. Alfred kreeg de zijne gisteren. Alfred zal, als hij wat ouder is, jachttraining volgen waar ook Bailey, Danske en Câline les krijgen. Alfred en zijn familie kwamen gisteren een kijkje nemen en hij heeft zijn toekomstige lerares in hoogsteigen persoon ontmoet. Ze beviel hem wel ;-) Nadien zijn we met zijn allen op de wandel gegaan. Alfred heeft daarbij een watertje over gezwommen en veel met ons geravot. Als afsluiter gingen de grote en iets minder grote mensen aziatisch smullen bij 'Lucy Chang' in Brasschaat. Het heeft hen erg gesmaakt. Weet ik van Alfredje want hij ging mee op restaurant. Ze kennen hem daar goed ;-) Toen we afscheid namen, waren we unaniem : dit was een fijne dag samen !

Mijn zussen hebben hun eerste jachtdag van het seizoen binnen. Neen, ze hebben de fazanten niet naar binnen gespeeld, ze hebben het geschoten wild zoals het hoort binnen gebracht. Danske ging de hele dag met Luc mee, Bailey werkte 's morgens en Câline mocht Sabine in de namiddag vergezellen. Wat deze eerste jacht bijzonder maakte, was dat het hele gezelschap op een enkele hond na, uit Flatcoated Retrievers bestond. Uit allemaal goede honden dus ;-) Danske was in haar element en werkte super. Ze ligt opnieuw in de bovenste lade van Lucs kast ;-) Bailey was opgewonden want dit is echt wat zij het liefste doet ! Câline haalde als een grote meid een zware fazanthaan van tussen de dichte begroeiing. Verder zat ze de hele tijd rustig naast Sabine aan de voet onaangelijnd. Die bovenste lade ligt nu wel vol want ik heb er ook een plaatsje en dit zonder dat ik vers geschoten wild hoef te apporteren ;-)

Wat voorafging ...

... om deze en volgende foto te maken ;-)

Van links naar rechts : staart van Eager, Jazz, Sky, Floyd, Danske, Rico, Bailey, Santa, Câline en Troy.   Het voltallig flatcoatpicking-upteam.

Zaterdag brachten we in Dongen (Nl) door. Danske ging nog maar eens proberen om die B te halen en Yara, zus van Câline, was er om de C-proeven te lopen. Zowel Yara als Danske struikelden over hun 1e proef. Beiden hebben zeker de capaciteit om te slagen maar jammer niet die dag. Luc was wel behoorlijk kwaad op Danske en wou niets meer met haar te maken hebben voor de rest van de dag. Ondertussen zijn ze weer dikke vriendjes hoor. Danskes eerste proef was het 'houden van de aangewezen plaats'. Zij ziet haar baasje zo graag dat ze niet zonder hem kan waarbij ze Luc meteen achterna ging ... Later op de dag heeft Sabine (omdat Luc nog steeds 'dul' was op zijn Monkey) nog enkele proeven met Danske gelopen en daar haalde ze toch zo'n mooie punten ! Op onderdelen waar er heel veel honden onderuit gingen. De moeilijkste dus ;-)

Yara deed het wederom heel netjes alleen zag ze de proef aan het water niet zitten. Angelito had één aanmoediging teveel nodig om haar te doen werken. Ze bracht de dummy binnen maar helaas een 0 voor die proef. Later op de dag zijn we met zijn allen nog eens tot daar gewandeld en heeft Reina de mooie foto's hieronder gemaakt. Yara sprong toen in om de dummy uit het water te halen ! Wat zijn flatjes soms toch rare kwieten ;-)

Drie manieren om als hond je tong uit te steken naar mensen. En Danske is niet één van hen ;-)

Een Akita kleurt jullie dag. Gekeken naar de film 'Hachiko, a dog's story' zaterdagavond op VTM ? Hier moesten de zakdoeken bovengehaald worden.

Familiefoto's zijn altijd leuk ! Portret van Bailey met twee oudste ;-) dochters Yara en Câline.

Vorige week donderdag zwommen Bess en Flynn 'het kanaal ;-)' over. Net geen 5 maanden oud en een afstand van 22m overbruggen. Sabine wist dat ze het zouden kunnen want blijkt dat deze chokotoffs precies 1 dag ouder waren dan toen Câline vorig jaar dezelfde overtocht maakte. Bess had voor de eerste oversteek wat aanmoediging nodig maar daarna veranderde ze in waterrat. Flynn voelde zich in het water als een visje in het water ;-)

Kinky Cool of Perfect Promise tijdens zijn quasi eerste zwemles, toen bijna 4 maanden oud.

De koe werd deze week bij de hoorns gevat. Sabine deed een oproep aan alle chokotoffgezinnen om zaterdag samen op stap te gaan. Voor Bliss en Copain was het te kort dag maar de andere vijf bruintjes hebben ons met hun aanwezigheid verblijd. Deze strandwandeling werd in het leven geroepen als mooie blijvende herinnering aan het prachtige Kinky-nest. Het koesteren van die dag zal ons allen later doen glimlachen door de tranen heen. Ilse, Bianca, Lotte, Caroline, Pascale, Patrick, Giovanni, Patrick, Roel, Bo, Arne, Jens, Niels, Jens, Jade, Sophie en Alexander, dank jullie wel. Mama Bailey is megatrots op haar kroost en op de gezinnen waar haar babbies wonen !

 Eerste foto : K.C., Kadanz, Bess, Bailey, Flynn en Alfred. Tweede foto : Bess, ik en K.C. Op de volgende foto ligt Alfred voor een keer ;-) onder Kadanz. Een hobby van Bailey is zich rollen in het zand. Dochters Kadanz en Bess (foto 4) nemen deze gewoonte maar al te graag over. Foto 5 : drie van de 5 aan het spelen maar wie o wie is wie ;-) Foto 6 : Kadanz, Bess met mama Bailey op de voorgrond. Laatste foto : Alfred.

We hadden tijdens ons verblijf in Denemarken naast het nieuws over Kadanz nog wel een paar unhappy voorvalletjes. Niet vergelijkbaar met elkaar maar toch ook niet leuk om mee te maken op vakantie. Het begon toen we voor de eerste drie nachten een ander logeeradres dienden te vinden dan hetgene waar we ondertussen vaste klant zijn ;-) Het hotel was in een andere streek en zo op naar nieuwe locaties om te ontdekken. Nick moest lachen toen hij hoorde waar we zouden slapen. Bleek dat dit hotel nogal voor ophef had gezorgd in zijn land daar de uitbaters ervan hoofd waren van een sekte ! Moet zeggen dat we daar niets van gemerkt hebben. Integendeel ze waren uiterst, heel uiterst vriendelijk. Ik kreeg eerder het gevoel dat ze ons wilden opeten. Had het sprookje van Hans en Grietje in het achterhoofd ;-)

Maandagavond waren Luc en Sabine uitgenodigd door Nick om mee te trainen met de groep waar hij wekelijks mee samenkomt. We hadden op een bepaald punt met Nick afgesproken zodat we hem zouden kunnen volgen naar de trainingslocatie. Onderweg stopte hij zijn auto. Er was iets mis mee. In Denemarken kan het dat je dan je auto langs de kant van de weg open achterlaat met de sleutels er in zodat de garagist die kan komen oppikken. Maar nu moesten Nick en Canis met ons mee verder. In onze auto kunnen slechts 2 personen zitten. Canis ging in de aparte bench en Sabine kroop knus bij ons vieren in de kennel. Als onze bazen ooit twijfelden of de ruimte die ze achteraan voor ons voorzien hebben groot genoeg is ;-) Ter plaatse besliste Sabine om mee te doen met Bailey omdat Câline bij het uit de auto stappen, mankte. Bij het begin van de training was er nog licht maar algauw ging de zon onder. Aan het einde van de training prezen de Belgen van het gezelschap zich gelukkig dat er die nacht een volle maan scheen. Markeren in een ruig gebied onder het licht van manneke Maan moet kunnen. Nu kunnen jullie begrijpen hoe het komt dat Danskes lover Balto zelfs in het duister uitblinkt op jacht ;-) Het was een leuke training en een blij weerzien met Nick en Canis. Danske en Canis zijn twee druppels water, alleen zit Canis ook als het donker is pal op de dummy en haar volbloed zus Danske niet ;-)

Bij stralend weer dinsdag brachten we de tijd door in de dierenkliniek. Vorig jaar op 10 oktober had Bailey een abces op haar rechterachterpoot. Dit jaar op 11 oktober zat Câline met een gelijksoortig abces op haar rechtervoorpoot. Wilde die Deense dierenarts Câline volledig anestheseren ! Dit wou Sabine niet. Enkel lokale verdoving maar dit wou onze pruts dan niet echt ;-) Câline mag klein zijn, ze is beresterk want Luc had de moeite van de wereld om haar stil te houden terwijl de dierenarts haar pijn moest doen. Want een abces is geen lachertje. Toen we die dag eindelijk wat van de buitenlucht konden genieten, regende het pijpestelen of zoals de Engelsen het zo mooi kunnen zeggen : 'It was raining cats and dogs' ...

Woensdag reden we op een autoweg en werd het verkeer via verkeersborden aangemaand om steeds trager te rijden. Onze auto werd naar een parking geleid waar een uitvoerige politiecontrole bezig was. Wij moesten blijven staan. Het eerste wat de agent aan Luc vroeg om te tonen, was zijn rijbewijs. Het enige wat Luc aan de agent niet kon tonen, was zijn rijbewijs. Vergeten in België. Na veel vijven en zessen mocht Luc doorrijden zonder rijbewijs en zonder boete. Vriendelijke politieman met een goed psychologisch inzicht. Want is Luc nu iemand die een auto zou besturen zonder in het bezit te zijn van een rijbewijs ?

Op ons vertrouwde stek in Svino bleek de vrouw des huizes Gunvar zich een week vergist te hebben. Ons appartement was niet schoongemaakt maar was gelukkig wel beschikbaar. Of we voor een uur of drie weer wilden verdwijnen ? Vorig jaar was ze van 1 dag gemist dus we kennen haar manier van doen ondertussen al ;-)

We hebben ondertussen al heel wat mensen leren kennen in Denemarken. Zo kwam het dat er zaterdagnamiddag bij één van hen voor een jachttraining was gezorgd. Een walk-up van 6 flatcoats op de wei naast hun bos. Eén ervan peerde er vandoor. 3 herten achtena die plotsklaps uit het bos kwamen gehuppeld op nog geen 20m van de linie. Die één haar naam is Bailey ! Hebben wij toch een saai leven waarin niets spectaculairs gebeurt ;-)

We hadden in Ewijk nog iets te doen voor we konden doortrekken naar Denemarken. Danske en Câline gingen op voor een B- en een C-certificaat. Ook het zusje van Câline, Yara, waagde zich voor de eerste keer om deel te nemen. Yara en Câline waren ingedeeld in dezelfde groep dus werd het een bijzondere leuke dag. Over Danske kan ik kort zijn. Toen ze vrij uitgestuurd moest worden, sprong ze meteen links over de prikkeldraad het bos in. Een konijn kwam het veld op rennen met daarachter Danske. Monkey Dans was wel vrij maar zou nooit terugkomen op één commando. Luc ging ze halen. Een nul voor een C-onderdeel, dus geen certificaat. Wel een goede neus die Danske ;-)

Yara en Câline deden het beiden zo goed ! Zij begonnen met het 'vrij uitsturen en komen op bevel'. Kregen elk een dikke 10. Voor de tweede proef, het apport te land, een 8 voor Yara, een 9 voor Câline. Dat ene puntje bij Câline ging verloren voor het niet zittend afgeven. Op naar de derde proef 'houden van de aangewezen plaats'. Sabine had Angelito gevraagd om samen deze proef af te leggen maar hij twijfelde of het wel een verstandig idee was om de twee zusjes samen uit zicht te laten. Hadden ze toch maar beter voor gekozen ;-) Yara ging eerst. De hond waar zij mee moest afliggen, kwam al direct toen zijn baas uit zicht was, aangestormd en dit van achter Yara aan. Yara bleef liggen ! Vanuit de wachtkamer had je zicht op de plaats waar de honden moesten werken. En wat gebeurde er ? Na 2 minuten werd de weggelopen hond terug op zijn plaats gelegd en moest Yara gewoon blijven liggen ! Die hond lapte het nogmaals en rende opnieuw weg na een tijd. Yara bleef uiteindelijk 4 lange minuten ter plaatse en kreeg van de km een welverdiende 10/10. Knappe prestatie van een flatje van 16 maanden oud. Câline was met een teefje aan de beurt. Dat hondje kwam haar baas meteen achterna. Hij moest haar terug op de aangewezen plaats doen liggen hoewel haar voorjager al wist dat dit een nul voor hen betekende. Câline bleef in al dat heen en weer geloop niet zo keurig op dezelfde plaats als haar zus. Ze kwam even naar voren zitten. De km heeft het haar dan nog eens extra moeilijk gemaakt door tussen de honden in te gaan wandelen, eens te kuchen en een sigaret op de grond uit te duwen. Toen Sabine terugkwam, zei hij haar : 'Je ziet waar je je hond achterliet en waar ze nu zit ?' 'Ja.' 'Het is nipt hoor, je krijgt een 6.' Is net voldoende maar zonde want die 6 had een 10 kunnen zijn. Op naar het 'aangelijnd en los volgen'. Yara nog een 10 erbij, Câline een 8. Noch Angelito noch Sabine zagen de laatste proef 'apport uit diep water' als de struikelblok voor hun Yara en Câline. Wil Yara hier nu helemaal de mist ingaan ... Ze blokkeerde volledig. Angelito mocht haar meerdere malen inzetten maar neen, ze wou niet in het water. Met een megascore van 38/40, een 0/10 voor de laatste proef die eigenlijk minimum een 8 had moeten zijn. Wat een pech ! En het frustrerende is dat Angelito 10 minuten daarna een dummy in hetzelfde water gooide zo'n 20m verderop en dat Yara die moeiteloos binnenbracht. Câline kreeg 9/10 met een punt verlies voor het niet zittend afgeven. Onze Câlienemiene mocht in de namiddag met een totaalscore van 42/50 het C-certificaat in ontvangst nemen. Haar toelatingsbriefje om deel te nemen aan workingtesten in Nederland. Jammer voor Yara. Op 29/10 in Dongen lukt het haar zeker en vast.

We waren later op de dag getuige van het behalen van Santa's A'tje ! Voor de elfde keer ging Sas er voor op en ze was stilaan hopeloos geworden maar blijkbaar wou Santa wachten tot haar belgenvrienden aanwezig waren om het waar te maken ;-) Een mooi ontroerend moment en dik verdiend ook !

Tussen mijn vorig schrijven en nu is er veel gebeurd. Bailey behaalde die zondag (precies zolang geleden al) een non classé. Ze werkte dapper en trotseerde de zware begroeiing maar had gewoon brute pech dat ze geen tweede eend vond. Bailey ging tot drie maal toe in de aangewezen zone zoeken maar kwam leeg binnen. Het zij zo ...

Geen tijd om daarover te palaveren want het noorden lonkte. In grote lijnen : we vertrokken vrijdagavond en sliepen eerst twee nachten in Ewijk. Zondagmorgen trokken we nog hogerop. We verbleven drie nachten in Bandholm en vier nachten in Svino. Gisteren kwamen we 900 km terug naar beneden en maften we opnieuw thuis.

Met gemengde gevoelens kijk ik terug op deze vakantie. We hadden erg naar deze reis uitgekeken maar toen we in Denemarken waren, kregen we verschrikkelijk nieuws te verwerken. Dit moet ik eerst kwijt. Mijn hart bloedt want bij ons thuis weten we maar al te goed hoe het voelt om te beseffen dat iemand die we graag zien er weldra niet meer zal zijn. Hoe oneerlijk het 'leven' lopen kan. We zitten er al een poos mee en na allerlei onderzoeken en een stapel antibiotica kwam deze week de definitieve prognose. Pink lady heeft een aangeboren nierinsufficiëntie wat haar ziek zijn verklaart van toen ze nog bij haar mama was. We hebben zo hard gevochten om haar te redden. Alles voor mogelijk gehouden, alleen niet aan een nieraandoening gedacht, komt ook zo zelden voor. Kadanz is niet veel tijd meer gegund. Ze is zo'n lieverd en zo'n opgewekt levendig meisje en ze is nog geen 5 maanden oud ... Een prachtige dochter van Bailey zal weldra sterven, we staan machteloos tegenover dit gegeven en het doet zo ontzettend pijn. Ik weet wel dat het leven verder gaat en dat we ook dit zullen verwerken maar hebben wij nog niet genoeg verdriet gekend ? Hoeveel tegenslag kan je in een leven hebben ?

Op een onhonds vroeg uur dropten we zaterdag Sabine en Bailey aan een tankstation tegen de Franse grens. Hun beide valiesjes gingen een andere auto in, nog een zoen en een knuffel en weg waren ze. Mee met Nathalie richting Metz. Ingeschreven op het laatste nippertje aan de tweedaagse veldwedstrijd op water in St Benoit en Woëvre. Moet kunnen zo een onverwacht folietje ;-) Sabine houdt van deze field. Het is er altijd goed vertoeven ondanks de moeilijkheidsgraad. Want de vijvers waarop gewerkt wordt, mogen absoluut niet onderschat worden. Zware kost.

Bailey moest zaterdag op vijver 2 en zondag op vijver 1 werken. De vegetatie van vijver 1 bezorgde vorig jaar Bailey een lelijk abces aan haar poot. Zou ze het zich herinneren en deze begroeiing niet in willen ? De volgende dag zouden ze het weten. Eerst maar de wedstrijd op vijver 2 spelen. 13 honden, Bailey als laatste hond ingedeeld. Sommige deelnemers hebben meerdere honden voor te jagen, dit op verschillende locaties, waardoor ze niet ter plaatse kunnen zijn op het moment dat ze geacht worden aan de beurt te zijn. Zo kwam het dat Bailey eerder moest werken. Met drie op post, Bailey stond het meeste links. Vóór hen hoog riet met erachter een uitgestrekte vijver vol waterlelies. Elk hadden ze drie stuks binnen te halen om op een 'Uitmuntend +' te komen. Bailey deed het fantastisch goed rekening houdend dat er geen zuchtje wind was, de eenden tussen de waterlelies met het blote oog niet meer zichtbaar waren (de km had een verrekijker nodig en zelfs dan vond hij enkele geschoten eenden niet meer) en de zon pal tegen scheen. Daar er een voorjager was die met 4 honden deelnam en dit op verschillende locaties was het nadien heel lang wachten om verder de wedstrijd te spelen. Op deze 'concours' 6 honden die superwerk hadden getoond. De barrage was extreem moeilijk. Alle 6 op post, er klonken twee schoten recht voor en twee rechts. De eerste hond aan de beurt mocht blijven staan, de anderen werden vriendelijk verzocht uit zicht te gaan. De opdracht klonk : aan de overkant van het water (zo'n 100m verder) liggen achter een strook riet, in het bos 8 eenden, er moet er eentje binnen gebracht worden. Geen enkele hond deed het zoals gevraagd werd, twee brachten een verloren eend binnen vanuit het water en slechts één hond raakte min of meer in de zone maar vond geen eend. Tussen het afgaan van de schoten en het moment dat Bailey aan de beurt was, zat er meer dan een uur tijd. Dit was teveel gevraagd van Bailey temeer dat ze met een eend in het hoofd zat die in het linkse riet beland was. Sabine kreeg ze niet diep genoeg in het water. Bailey behield de kwalificatie 'Excellent' omdat ze voordien heel mooi werk had laten zien. En de rest van het weekend vertel ik later, heb nu zelf eerst een heleboel andere dingen te beleven ;-)

Het is niet omdat ik gisteren de 'akkefietjes' van mijn zussen aankaartte dat ze niet goed getraind hebben. Integendeel. Ze gingen om nieuwe uitdagingen aan te gaan en om op hoger niveau dingen aan te leren. Als alles vlot zou gaan, heb je niets aan die trainingsdagen. Want 's morgens toen er met dummy's werd gewerkt, toonde Danske zich van haar beste kant en liet ze zien wat ze waard is. Ik zou geen memory (2e foto) in die pollen riet waaruit Danske komt aanrennen kunnen vinden ! En toen ze een marking over dat net (4e foto) moest halen, stond de bumperboy zo'n 80m schuin rechts van hen en viel de marking op zo'n 70m voor. Danske is dan zo'n hondje die meteen pal op de dummy loopt. Zelfs nadat haar markeerpunt onderbroken werd door 'hop' te doen ;-) Zonder aarzeling, zonder rollekebolleke, gewoon beregoed.

Câline blijft trouw aan haar eigen idee over hoe je een apport beet neemt. Het is aan het minderen maar nog komt ze soms terug met in haar bek enkel het touwtje van de dummy. Loslaten doet ze niet, ze houdt vast tot ze het commando krijgt dat ze de dummy mag afgeven maar ze maakt het zichzelf tijdens het transport onnodig moeilijk. Zo ook met warm wild. Câline nam de eenden op de meest onmogelijke manieren vast waarbij de laatste foto oergrappig is. In het water pakte ze mr Kwak bij de poep en eenmaal aan land kreeg ze het daardoor extra zwaar om hem tot bij Sabine te brengen. Ze stapte zelfs op zijn vleugels maar ze liet niet los ;-) Câline heeft de wil om het wild te halen en te brengen, dat is mooi, nu nog een betere manier van vastpakken uitwerken. Komt in orde, ze is slim genoeg ;-)

Sabine kon natuurlijk geen foto's van Bailey of Câline maken want ze moest hen voorjagen op dat moment. Kimberly stuurde per e-mail een paar foto's door waarbij ze zeker is dat het Câline is. Want er waren nog twee zwarte flatjes mee ;-) Die en de vorige foto's van Danske zijn van Sabine. Er is ontelbaar veel beeldmateriaal (foto's als film) van onze reis. Ik vermoed dat er nog hele mooie foto's volgen.

De training begon iedere dag iets na 9h en eindigde steevast na 19h. Tijdens de warmste uren van de dag werd er gemoedelijk geluncht. Dit op 'façon française' naturellement ! Dus lekker lang aan tafel - ik schat zo'n dikke twee uren - genieten van een overaanbod aan spijs en drank.

6 pakketten van 4 uren telkens eindigend met waterwerk. 's Avonds waren de honden die getraind hadden zo mak als lammetjes. Ally en ik hoefden de meute niet in te tomen ;-) Max had het naar zijn zin met de schare vrouwelijk schoon en kleine Kayenne, net 4 maanden oud, viel van de ene verbazing/ontdekking in de andere. De pruts groeide nogal in die paar dagen.

De oefeningen die Laurence in petto had, kun je onderverdelen onder de categorie uiterst uitdagend en van hoog niveau doch haalbaar. De voorjagers en hun honden hebben grenzen verlegd. Op het einde van de eerste dag vroegen ze zich tijdens het welverdiende aperitiefmoment af wat er op de volgende dagen zou volgen ;-) daar die eerste trainingssessie al indrukwekkend heavy was geweest. Het ging alleen maar crescendo. Daarvoor kwamen ze toch ;-) (lekker afzien) maar ondanks de moeilijkheidsgraad was alle apporteerwerk genieten voor alleman. Of het nu om een eigen hond ging of die van een vriend. Onder de schroeiende Franse zon vele kippenvelmomentjes hoor !

Laurence had de honden volgens leeftijd in twee groepen ingedeeld. Zodat er 's morgens bv voor de ene groep eerst de memory en daarna de marking binnen moest komen en voor de andere een omgekeerde iets gemakkelijkere volgorde van toepassing was. Ook werden de afstanden iets korter gemaakt maar aan het einde van de rit deden de 'kleintjes' even dapper mee met de 'grote'. Veel verschil was er niet globaal genomen ;-) Câline kreeg een formidabele kans om op erg jonge leeftijd een heleboel nieuwe situaties te ervaren. Schot, ultragesofisticeerde bumperboy, markings en memories over hindernissen, in zware begroeiing, tussen waterlelies, door het riet, Câline heeft het allemaal gehad. Ze heeft zich geweerd en had er keiveel plezier in.

De eerste namiddagtraining begon met voor iedere hond een individuele marking terwijl ze in linie stonden. Voor de meeste honden was dit de eerste kennismaking met vers geschoten wild. Een spannend gebeuren ! En naar het einde van de driedaagse 'piece of cake' ;-)

Want wat ze de opeenvolgende dagen voorgeschoteld kregen, tart alle verbeelding. Gelukkig hadden ze Laurence om hen te helpen herinneren waar alle stukken gevallen waren. Ook bij de training met wild werd een verschil gemaakt tussen beide groepen ;-) Laurence eiste van de 'oudste' honden telkens één welbepaald stuk. De 'jongste' honden hadden vrije keuze maar moesten hun eend toch ook halen in de door haar aangeduide zone. Zo hadden Fly, Dazzle, Heaven, Bailey, Iko en de hond van Viviane 12 valplaatsen te onthouden. Om beurt haalden ze elk twee eenden binnen. Uit elke zone 1 specifiek stuk. Freaky ! Dit alles mochten ze aan het water nog eens meemaken.

De 'kleintjes' stonden met 4 op post. Viviane had ook een jong hondje bij vandaar. Verder heb ik het over Lace, Danske en Câline. Voor hen werden 8 eenden neergeschoten. Eerst vier op hun linkerkant, de jagers verhuisden toen naar rechts en schoten aan die kant nog eens 4 eenden neer. Best heftig voor het jong grut. De eerste hond aan beurt had een eend links te halen, de tweede eentje rechts, de derde opnieuw links en zo totdat iedere hond aan beide kanten had gewerkt en alle eenden binnen waren. Câlines eerste stuk leefde nog en vloog (zie foto, dat groen achter Bailey) in eenmaal ze ter plaatse aangekomen was. Câlienemiene mee de struik in ;-) Ze kwam er uit mét eend. Zo'n 'Sabine loves Câline' momentje hé. Toen Câline haar tweede stuk moest halen, lag er nog één eend ver weg links en zij had ver weg, achter een torenhoge struik, rechts te werken. Ze ging de goede kant op maar plots wist ze het beter, die ene links ja ja die moet ik, en ze draaide af naar de verkeerde zone. Gedetermineerd zette ze koers en wou niet meer luisteren of terugkomen. Foei ! Sabine kon haar nog net tegenhouden door haar achterna te gaan, Câline was nog geen twee meter bij de eend vandaan. Eigenlijk knap dat ze dat stuk nog perfect wist liggen ;-) Gelukkig had Câline geen succes. Sabine moest alles uit de kast halen om Câline van gedachten te doen veranderen maar het is gelukt, ze bracht uiteindelijk netjes de rechts gevallen eend binnen.

Danske wist àlle eenden liggen en kon er zo in één lijn naar toe rennen. Wat ze altijd ook deed. In een goede bui pakte ze eendje meteen op en haastte ze zich naar Luc en was haar apport echt waar perfect. In een niet zo goede bui ging ze eerst eens naast de eend lekker op haar rug rollen. Domme Danske toch ! Wat speelt er door haar hoofd ? Zelfs Laurence heeft er geen antwoord op want Danske geeft in alles aan dat ze wil werken en dat ze kan werken. Ze bewondert Luc voor zijn doorzetting en zijn geduld met Monkey Dans en gaf de goede raad om niet op te geven. Wat Luc zeker niet van plan is. Hij gelooft in zijn hondje. De moeilijkere weg is ook bewandelbaar ;-) Danske is tenslotte nog geen drie en samen hebben ze enorm veel fun. Dat is nog steeds het allerbelangrijkste.

Hoewel het waterwerk heel zwaar ploeteren was door de aanwezigheid van modder en slib heeft iedere Retriever voor prachtige apporten gezorgd. Daar aan het water terwijl de zon langzaam zakte en de zigeunerpaarden in kudde aanstormden om zich te verfrissen, was het na de spanning van het verzette werk namijmeren over de voorbije dagen en was het grandioos Genieten. Momenten om nooit meer te vergeten en om te koesteren voor altijd. Aan allen die deze reis gemaakt hebben tot wat hij is geworden, oprecht bedankt.

Bailey brengt een runner terug. Een runner is wild dat verwond werd maar niet dood is en bijgevolg zich kan verplaatsen tov de valplaats. Fazanten kunnen zo een heel eind verder wegrennen om zich te verstoppen. Runners moeten het eerst binnen gebracht worden om ze zo snel mogelijk uit hun lijden te verlossen.

Vanuit Reims zetten we op maandagmorgen onze route verder zuidwaarts. Voor Bailey en Danske de derde keer, voor Câline en ik de tweede keer dat we naar 'La Verdoirie' trokken. Deze maal bleven we niet overnachten op het domein maar hadden we er niet ver vandaan een groot huis gehuurd. Want ook nog 6 vrienden en 8 van hun honden gingen die maandag vanuit België op route om samen met ons vier dagen in Frankrijk door te brengen. Doel was een driedaagse jachttraining bij Laurence Maudet gecombineerd met de geneugten van een gezellige vakantie.

Wij kwamen er het eerst aan en na Laurence uitbundig begroet te hebben, reed ze ons voor naar onze logeerstek. Ik voelde mij er meteen thuis ;-) Wat een prachtlocatie om op vakantie te zijn. Een hond kan er wel 100 jaar worden. We waren content toen we tegen de avond drie auto's de slag naar 'ons' huis zagen inrijden. Opnieuw uitbundige omhelzingen. We waren compleet. De vakantie samen zetten we in door uitgebreid (tot aan de kaaskar toe) te gaan dineren in een restaurant met een adembenemend zicht op één van de talrijke meren die deze streek kleuren.

Dinsdagmorgen iets na 9 gingen ze aan de slag. Nathalie met Dazzle, Geert met Lace, Sylvie met Fly, Erwin met Heaven, Olivier met Iko, Sabine met Câline en Luc met Danske. Kimberly volgde de les langs de zijlijn met het fototoestel binnen handbereik. Ally, Kayenne, Max, Bailey en ikzelf mochten ondertussen genieten van de zon en de rust. Deze driedaagse training was zo opgezet dat er 's morgens met dummy's en 's namiddags met warm wild werd gewerkt. Voor het nabootsen van veldwedstrijden zijn jagers vereist. Daarom waren ook Viviane en Bernard aanwezig. Viviane kreeg samen les met de groep terwijl haar man deel uitmaakte van het jagerstrio. Sabine trainde de eerste en laatste morgen met Câline en wisselde dan halverwege de les. Mocht Bailey werken en Câline bekomen. De tweede dag draaide Câline de volledige ochtend mee en hield Bailey platte rust. Maar het leukst van al, zowel moeder als dochter kregen in de namiddag de gelegenheid om evenveel op post te staan. Er waren telkens twee soortgelijke driften en zo kon Sabine in de ene groep met Bailey en in de andere met Câline meedoen. Gaaf, gaaf, gaaf !

Onze uitstap begon zaterdag 17/09. Sabine had weer eens zot/impulsief gedaan en een 'secret' hotelkamer geboekt. Luc kennende stond hij daar sceptisch tegenover. Zo kwamen we in Heerlen (Nl) terecht voor één nacht. Een half uur rijden van waar we op zondag (deelname Bailey aan St-Hubertusbrevet) present moesten zijn. Sabine en Luc hadden uiteindelijk nogal verdeelde meningen over onze kamer ;-) maar we hebben allen genoten van een gezellige avond en een heerlijke nachtrust.

Zondag stonden 27 honden klaar om er met volle moed tegenaan te gaan waarvan slechts 7 Retrievers. Maar 2 flatcoats waaronder 1 chokotoff (onze Bailey) waagden zich dit jaar aan deze megamoeilijke proeven. Drie onderdelen waarbij op elke proef minstens 60% van de punten dienen behaald te worden. Sabine en Bailey startten met wat de keurmeesters aan het water bedacht hadden. Het beloofde meteen pittig te worden. Wist Sabine direct waarom het behalen van het St-Hubertusbrevet een hele prestige is ;-) Maar ze deden het goed hoor ! De twee stukken wild kwamen binnen. Bailey toonde op deze proef dat ze een echte flatcoat is. Ze loste de moeilijkheidsgraad waar het op dit onderdeel om te doen was zelf op. De keurmeester moest er hartelijk om lachen en voor hem hadden ze zeker genoeg gescoord om geslaagd te zijn. Op naar de tweede proef ;-)

Inzetplek was op een pad in het bos. Een erg hellend vlak zowel voor als achter. Een schot weerklonk hoog boven hen. Bailey had zo'n 40 m steil naar boven te rennen en daar moest ze uit zicht een eend zien te vinden. Toen Bailey net vertrokken was, klonk opnieuw een schot achter Sabine en Bailey om aan te geven dat op de helling naar beneden nog een eend gevallen was. Bailey bracht beide eenden binnen. De km die op het pad stond, vertelde dat voor haar Bailey geslaagd was alleen wist ze niet wat de km boven zou zeggen daar Bailey redelijk lang gezocht had.

Derde proef was een 'simpele' dubbele markeer. Zo simpel dat geen enkele van de eerste 10 voorjagers er voor slaagden ;-) Dat kreeg de groep waarin Sabine en Bailey ingedeeld waren te horen toen ze op locatie aankwamen. Extra moeilijkheid was dat op het moment dat zij aan de beurt waren, de zon hen pal in de ogen scheen. Maar ook hier haalde Bailey alles binnen en ook hier een tevreden km.

Na de lunch werd meegedeeld dat er 6 honden door mochten naar de vierde proef en bleek geen enkele Retriever geslaagd te zijn. Dus ook Bailey niet. We snapten het niet goed. Zelfs de voorjagers uit Sabines groep die Bailey aan het werk hadden gezien, waren verwonderd. Maar keurmeesters beslissen. De km die op de 2e proef boven stond, had Bailey een onvoldoende gegeven. Die km was wel al naar huis vertrokken. De uitleg die Sabine kreeg was van de km die op deze proef op het pad stond. Zij wist te vertellen dat er boven drie honden, waaronder ons Bruintje, in eerste instantie over de eend heen gelopen waren. Maar de wind hoeft maar even te gaan liggen of te draaien en dan kan je als hond, zonder het slecht te bedoelen, over de eend lopen toch ? Want Bailey had het stuk wel binnen gebracht ... Jammer voor hen want deze km had Bailey voor haar onderdeel een score van 16/20 gegeven. Maar 0/10 boven dus het geheel werd 0/30 ;-) Met het gegeven dat dit hier om het St-Hubertusbrevet gaat en dat er bijgevolg zeer streng gekeurd wordt, is Sabine bijzonder tevreden over de punten die Bailey kreeg. Voor de 1e en de 3e proef behaalde ze respektievelijk 23/30 en 20/30.

Het was een fijne dag met een leuke groep mensen, onder prachtige weersomstandigheden, in een relaxte sfeer met uitdagende doch mooie proeven. We hebben genoten ondanks dat Bailey niet slaagde. Er vielen bij de vierde proef nog vier honden af. Twee mochten door naar de specifiek voor hun ras laatste onderdeel en het lukte beiden om te revieren zoals ze geacht zijn dat te doen. Die twee hebben dan ook het St-Hubertusbrevet binnen ! In de late namiddag reden we naar Reims door alwaar ;-) we overnachtten. Deze hotelkamer had Luc geboekt en onze bazen hadden geen verdeelde mening over de accomodatie ;-) We hebben allen genoten van een gezellige avond en een heerlijke nachtrust.

Eerst even Monkey Dans in 'the picture' zetten vooraleer ik aan hét relaas van de voorbije week begin. Danske verdient dit echt. Want hoewel wij veel om haar capriolen - lees zotte kuren - moeten lachen, heeft ze een koffer vol aan werkkwaliteiten en dat mag ook eens gezegd worden. De hoofdfiguren op de foto's zijn Danske en vers neergeschoten coincoin'tjes tijdens de training bij Laurence Maudet in Frankrijk. Monkey Dans, we love you soooooooooo much !

Doet ze het goed of doet ze het goed ?

Van 'Just a Pearl of Perfect Promise' wisten we het al een tijdje dat zij van die prachtige A-heupen heeft. Vandaag kwam het officiële resultaat van de beoordeling van de heupen van 'Just a Jewel of Perfect Promise' en 'Just a Pride of Perfect Promise' binnen. Ook zij hebben beiden A-heupen !

Gisteren kwam Sabine met een gelukzalige glimlach binnen. Ze had Danske, Câline en mij langer dan oorspronkelijk de bedoeling was alleen gelaten maar ook Bailey had een big smile op d'r face. Die twee hadden fun gehad. Wij, thuisblijvers, benieuwd natuurlijk. 's Morgens was ze er met Bailey op uit getrokken. Zondag nemen ze samen deel aan het St-Hubertusbrevet en dus een beetje training vooraf kan in zo'n geval geen kwaad. Sabine had de dag ervoor een eend, een konijn en een duif laten ontdooien en gebruikt tijdens de oefening met Bailey. Om half11 had ze tevens afgesproken met Pascale en Caroline. Alfred en Flynn zouden aan watergewenning doen. Beide chokotoffs hebben voor deze eerste maal zelfs gezwommen ! Grandioos voor Sabine en mama Bailey om mee te maken. Om beurt bleven Flynn en Alfred bij Sabine, liepen Caroline en Pascale om het water heen, zonder dat de chokotoffs dit zagen, om zo aan de overkant hun flatje aan te moedigen om tot bij hun te komen via het water dus door te zwemmen. Lukte bijzonder goed. De drang van Flynn en Alfred om bij hun baas te zijn, was groter dan hun vrees voor de grote plas. Cool van beide broertjes !

Het was nooit de bedoeling geweest om het wild aan deze pups aan te bieden maar Caroline vroeg of Flynn even kennis mocht maken nu het toch in de auto lag. Waarom niet ? De dames en de chokootjes wandelden naar een rustig plekje. Om beurt mochten Alfred en Flynn eens ruiken aan Eendje Kwak. Het bleef niet bij ruiken alleen. De broertjes reageerden alletwee als volbloed Retrievers, oppakken die eend en naar baas ermee. Dan maar eens laten snuffelen aan het konijn en zien wat ze met dit soort wild zouden doen. Flynn en Alfred apporteerden ook zonder veel dralen het konijn ! Zelfs met Duifje hadden deze baby's van Bailey geen enkele moeite. Integendeel. Alfred liep er graag mee te pronken en was niet meteen happig om 'zijn prooi' aan Pascale af te geven ;-) Hij kwam wel telkens achter haar aan maar koos om het wat langer vast te houden door een paar keer net aan haar voorbij te lopen. Pascale moest zeer enthousiast doen ;-) Kinky Cool en Kinky Game, coole game Retrievertjes to be ;-)

Flynn en Alfred, op een leeftijd van 16 weken en 2 dagen. Vooral die twee dagen maken het verschil ;-)

Ondanks al het treurige nieuws hadden wij een heel plezant weekend. Wij vertrokken zaterdag richting Nederland. Mijn zussen kregen eerst les van Marianne. Daarna hebben we met zijn allen een grote wandeling gemaakt. En na nog een autoritje belandden we op een mooie hotelkamer in de buurt van Sint-Oedenrode. Ik wist meteen dat we er een zalige nachtrust zouden hebben. Sabine en Luc hebben op het terras - want wat was het een warme zomeravond - van een fantastische brasserie keilekker gegeten. Bailey en ik mochten hen vergezellen. Danske en Câline rustten 5m verder uit in de auto. Want zij hadden op zondag andere katjes te geselen. Zij deden mee aan een certificaatdag. Danske ging voor een B en Câline voor een C. Op het einde van de dag had Danske een C en Câline 'rien de knots'.

Danske deed alles flink, nam alleen de dummy niet op bij het 'verloren zoeken' en bij het 'blind over water'. Het is dus niet dat ze de oefening niet kan want in beide gevallen stond ze boven op de dummy. Zonde. Monkeytricks à la Monkey Dans ... Haar markeren was daarentegen wederom subliem. Er pal op, is echt genieten om haar dit te zien doen.

Câline moest beginnen met het 'blijven uit zicht'. De moeilijkste van de 5 proeven voor ons kleintje. De honden worden normaliter bij deze oefening per twee achtergelaten. Zo ook zondag. Câline had als collega een jonge flatcoatreu, zo eentje van het erg ontstuimige type ;-) Sabine en diens voorjager waren aan het wachten tot de twee minuten om zouden zijn, stoof daar ineens een grote zwarte flat van om de hoek aan. Groot, dus neen, het was niet Câline maar zou zij wel ter plaatse blijven na dit incident ? Dat deed ze hoewel ze het volgens de keurmeester heel moeilijk had ! Knap van haar ! Câline slaagde voor 4 proeven. En voor eentje niet ;-) Willen jullie ook weten voor welke oefening ? Bij het 'vrij uitsturen en komen op bevel' ging ze vooruit met veel speed maar toen ze terug diende te komen, dacht Câline dat dit niet juist was - flatjes hou je niet dom hoor - ... Ze moest toch een dummy meebrengen ? Want laat dit nu net zijn wat ze de dag ervoor bij Marianne trainden. Een beetje verwarrend voor onze kleine meid. Haar neus ging de lucht in en ze begon te zoeken - zovéél geurtjes op dat veld -. Câline kwam niet vlot genoeg terug en Sabine gaf 1 commando te veel ...

Er wordt gezegd : geen nieuws, goed nieuws ... Deze keer is dat niet het geval. Er gebeurde niets ergs in onze familie maar wel delen we verdriet met vrienden om ons heen. Eerst kregen we te horen dat een mega hondenmeid veel te vroeg dood is gegaan. Op 3 september, geheel onverwacht, op een leeftijd van 25 jaar, stierf er een meisje. Ik ben trots dat Bailey, Danske, Câline en ik van haar een lieve aai over onze bol kregen. We zijn dankbaar dat we ze mochten kennen. Samen wandelden we een klein stukje weg ... een verdomd mooi stukje.

Dan zijn er ook nog in vier dagen tijd drie honden gestorven die we allen kenden. Het verdrietige aan de zaak is dat geen enkele van hen door ouderdom overleed. Als je als Golden of Labrador tweeëneenhalf bent, hoor je springlevend te zijn, hoor je niet dood te gaan ... Onze 3e vriendin is een Flatcoat. Zij vierde op 9 september haar 10e verjaardag. Natuurlijk feest maar het was vooral een moeilijke dag voor haar baasjes daar ze wisten dat het de laatste zou zijn. Kort ervoor hadden ze het verdict gekregen dat kanker onomkeerbare verwoesting had gezaaid. Diegenen waar men van houdt, gaan steeds te vroeg weg ...

Om op een waardige manier de logeerpartij van Jenna af te sluiten, gingen we zondagnamiddag op uitstap aan de zee. Heerlijk uitwaaien en lekker crossen met zijn vijven. Er bestaan ergere dingen dan dat. Hoewel de laatste foto misschien anders doet lijken.

@ Myriam : er zijn nochtans behoorlijk wat getuigen van Sabines oerontladingskreet zaterdag laatstleden ;-)

Wandeling op het strand ? Marteling op het strand !

Danske is een hondje met een handleiding waarvan slechts één exemplaar, nog wel in een vreemde taal, van werd gedrukt. Die gebruiksaanwijzing is daarbovenop zoekgeraakt. Het juiste knoppetje vinden, blijft daarom een zeer uitdagende doch moeilijke taak. Máár ze is onze Monkey Dans en naast het feit dat we soms ;-) stapelgek worden van haar, zijn we vooral immer stapelgek op haar !

Sabine moest voorbije maandag kiezen. Zaterdag werd door WTP het Africhtingsbrevet georganiseerd en met wie zou ze deelnemen ? Eigenlijk had ze graag zowel Bailey als Danske als Câline ingeschreven maar dat zou een beetje te veel van het goeie worden qua zenuwen en organisatie. Maandag, laatste dag van inschrijving, hakte ze de knoop door. Het werden Bailey en Danske. Danske wordt voorgejaagd door Luc maar daar Luc samen met Lieljan voor het secretariaatswerk zorgde die dag, was hij niet in de mogelijkheid. Sabine offerde ;-) zich op om Danske onder de arm te nemen. Doel was een 1e poging om het Basisbrevet te behalen meer niet.

Bailey had nummer 17 en Danske nummer 20. Beiden begonnen met de 'korte apport op land' met aansluitend het 'apport te water'. Sabine zou bij deze meteen kunnen ontdekken welke hoed Monkey Dans 's morgens gekozen had om op te zetten. Basisbrevet bestaat uit 5 proeven waarbij alle apporten met eend zijn en om te slagen moet je op elke proef minstens 12/20 behalen. Bailey kreeg twee maal 18/20 en Danske voor beide proeven een ... 12/20 ;-) Yes, ze had een passende zomermuts op d'r koppie staan. Op naar het gehoorzaamheidsgedeelte. De 'in dezelfde houding blijven' oefening leverde Bailey een 20/20 en Danske een 12/20 op. 'Aangelijnd en los volgen' respektievelijk 17/20 en 14/20. Voor het 'vrij uitsturen' werden 18 punten aan Bailey en 12 aan Danske toegekend. O o o, de flatdames hadden beiden het Basisbrevet binnen. Weliswaar voor Monkey met de hakken over de sloot maar ... 'eerst behalen en dan verbeteren', blijft een verschrikkelijke wijze zin. Vooral omdat op dit punt van de wedstrijd al de helft van de deelnemers gesneuveld was.

In de namiddag volgden de drie proeven die deel uitmaken van het Africhtingsbrevet. Bailey en Danske kregen eerst de 'verre apport te land' af te handelen. Bailey 18/20 en nu komt het : Danske kan ongelofelijk mooi markeren maar haar koosnaam is niet voor niets Monkey Dans. Awel, een dikke 19/20 voor ons Danske ! Dan volgde het 'blind over water'. Bailey was volgens de keurmeester de eerste hond die deze proef perfect aflegde en kreeg bijgevolg een dikverdiende 20/20. Toen Sabine opnieuw bij de km stond met Danske vertelde ze hem dat Danske uit ander hout gesneden is ;-) Danske zwom over, had een aanmoediging meer nodig door het vele lis die moeilijk lag op de inzetplek en zocht aan de overkant even niet op de juiste plaats waardoor ze ook helemaal geen verwaaiing kreeg. De honden moesten eerst een dijkje op en dan weer af om de eend te kunnen vinden. Toch kreeg Danske het voor elkaar om ook bij deze proef Eendje Kwak binnen te brengen. 12/20. Héhé, zowel Bailey als Danske nog steeds in de running. Op naar de laatste proef, het 'verloren apport te land'. Alles kon nog mis lopen en Sabines zenuwen werden op de proef gesteld want stel dat Monkey ook op dit onderdeel zou slagen, dan had ze gewoonweg het Africhtingsbrevet binnen. Stress overmeesterde haar ;-) Eerst opnieuw Bailey aan de beurt. Ging zeer smoothly, weeral de volle pot 20/20. En toen was het aan Danske. Zij had meer moeite met zoeken maar ook hier bracht ze de eend terug naar Sabine. 12/20. Dat betekende dat Bailey maar óók Danske het Africhtingsbrevet behaalden. Mocht toevallig iemand zaterdagnamiddag, al wandelend in het bos van Ardooie, een luide oerontladingskreet horen schallen hebben, niets erg, het was Sabine ;-)

Uiteindelijk slaagden slechts 7 honden waaronder Bailey en Danske. Danske op de 7e plaats met een totaal van 105/160. Ze is tevens de jongste Retriever die het Africhtingsbrevet binnenrijfde. Bailey eindigde fantastisch hoog. Hoger kan niet ;-) Met name op de eerste plaats. Met een score van 149/160. En met een sterke 58/60 voor het africhtingsbrevetgedeelte. Bailey werd ook nog eens gehuldigd als Beste Retriever. Dit drie maanden nadat ze mama werd. Yiha !

Leesbaar genoeg ? 't Is zo'n bescheiden zieltje, MIJN Baileyzus.

Slordig van Sabine om haar lijn nog in de hand te hebben maar wat ik wil tonen met het volgend beeld is dat Câline graag op de eerste rij zit. Sinds ze heel klein is, heeft ze het moeilijk met het feit dat haar baas ook nog een andere hond, nl d'r moeder, voorjaagt. Hou haar van bij de aktie vandaan en ze zou moord en brand schreeuwen. Stel dat ze in de auto moet blijven terwijl Sabine en Bailey een oefening afwerken dan huilt ze gewoon. Kan ze niet verdragen. Zo durft ze ook van zich te laten horen als ze bij Luc op de achtergrond dient te blijven. Maar los aan de voet, pal naast haar mama (of, zoals meestal, zonder de aanwezigheid van mams), geen kik, slechts één en al concentratie. Sabine gebruikt niet de naam van haar honden om ze te sturen. Hetzelfde 'vooruit' commando voor allebei. Diegene die net dat ietsjepietsie dichter bij Sabine zit, mag gaan. En Câline weet in dit geval dat zij het niet is. Ze blijft daarom mooi op haar poep zitten zonder stemgeluid. Haar beurt komt nog en dan kan ze alle geduld opbrengen die nodig is.

Niet de mooiste foto, wel een heel mooi beeld van twee flatjes die perfect weten wie wat hoort te doen. Is ook van tijdens de training met Shadow en Yara. Knap op het knopje gedrukt van Reina want deze momentopname bewijst spontaan dat Câline een verdomd flink meisje is ;-)

Zondag 14/08 hadden we een date met Yara (nog zo'n lief zusje van Câline) en haar familie. Daar we ver uit elkaar wonen, was de rendez-vous ergens halverwege gepland. We hadden ieder een rit van 2h af te leggen. Eerst was er jachttraining voor Shadow (huisgenoot van Yara), Bailey, Danske, Yara en Câline voorzien waarbij Jenna en ik braaf vanuit de auto alles konden volgen. Daarna werd er gewisseld. Bailey, Danske en Câline de wagen in, Jenna en ik mee op wandeling met Shadow en Yara. Als afsluiter gingen onze bazen en ik ;-) op restaurant. We hadden een enorm gezellige dag samen.

Reina zorgde wederom voor iets zoets uit eigen keuken. Deze keer had ze een regenboogcake gebakken ... die lekkerder bleek te zijn dan dat hij er uitzag ;-) Waar haalt Reina het keer op keer toch vandaan ? Al die kleurtjes in dat ene gebak ;-) Petra en Angelito hebben ook een zoon. Voor ons de eerste keer dat we hem ontmoetten. Lorenzo volgt een koksopleiding. Ik ben aan tafel beste vriendjes met hem geworden ;-)

Hoewel we via mail en blog ruimschoots op de hoogte gehouden worden van Yara's vorderingen, het is veel en veel boeiender om haar live aan het werk te zien. En we bleven niet op onze honger zitten. Vele waauw momentjes beleefd ! Angelito ook denk ik ;-) Want Yara deed gewoon mee met mama en zus hoewel ze bepaalde oefeningen nooit eerder had gedaan. Achteraf bedacht Sabine dat het eerste wat ze deden, 3 memories over verre afstanden, voor Câline eigenlijk ook nieuw was. De set-up was als volgt : mama Bailey toonde het voor, dan was het beurtelings aan Yara of Câline, dan tante Danske en als laatste Shadow. Shadow sloot telkens de rij af omdat hij er niets mee inzit om 3 dummy's tegelijk te apporteren. Een raadsel hoe hij die derde dummy opraapt zonder dat er één van die twee vorige uit zijn bek valt maar hij doet het !

Tijdens de rest van de training bleef Yara ons aangenaam verrassen. Zo ging ze o.a. voor het eerst 'blind over water' en wij waren daar trotse getuigen van. Ze had goed gekeken naar Câline en vervolgens naar haar mama. Eerst apporteerde ze een grote blauwe plastieken zak vol water die op haar pad lag. 'Opruimservice Yara'. Til zo'n gewicht maar uit het water ... Sterk gebit heeft ze alvast. Toen die klus geklaard was en Angelito haar opnieuw 'vooruit' stuurde, zwom ze vol vertrouwen over en vond moeiteloos haar dummy. Ze hebben ook nog wat met een duif en met een eend gedaan. Alle hondjes deden prima hun best. Zo ook Jenna en ik tijdens het ravotten op de wandeling ;-) Foto's zijn van Reina gemaakt waarvoor dank. De flatcoat met het witte vlooienbandje om is Yara en ja, die anderen zijn oude bekenden hier hé.

Girls, you're amazing just the way you are !

Vrijdag 12/08 kwam ze ons vervoegen. We zijn sindsdien met 5. Weeral een Flatcoat ! Lopen er hier nu twee bruine én twee zwarte rond. Toch blijft mijn positie in de hiërarchie gehandhaafd ;-) Ik kan er zo nog wel meer van die soort baas. Vanaf dag 1 vonden wij 4'en het oké dat ze bleef. Vriendinnen onder elkaar ;-) We herkennen met zijn allen veel karaktertrekjes van Câline in haar. Een aangename meid, die Jenna, volbloed zus van onze Câline. Jenna blijft bij ons voor slechts twee weken, de tijd dat haar familie van vakantie geniet. Spijtig want ik zal haar missen. En niet enkel ik.

Bailey in het gezelschap van twee van haar zwarte dochters, Jenna en Câline. Danske mag er ook bij.

Ik heb dringend schrijfwerk te verrichten ! Alleen waar begin ik als het al zo'n eind geleden is ? Wij genieten van een zalig leventje daar hoef ik niet meteen over uit te weiden want ik weet dat jullie allen dat al lang beseffen. Wij ook hoor ;-)

Toen de chokotoffs deel uitmaakten van ons zalig leventje werd het werken voor Bailey maar ook voor Câline even 'on hold' gezet. Sabine heeft het geweten wanneer ze voor het eerst terug bij Marianne ging trainen. Hola, liep het even niet zo van een leien dakje ;-) Niet dat Câline geen flinke leerlinge is. Ze is een heerlijk meisje om samen dingen mee te doen. Er zijn echter zoveel verschillende zaken die dienen aangeleerd te worden hé. En wat Câline ondertussen op het thuisfront voor de kiezen heeft gekregen, ligt niet in de lijn van de oefeningen waar Marianne mee bezig is. Zodoende liep het wat moeilijker maar geen drama, komt wel goed. Toch voelde het voor Sabine aan alsof Câline plotsklaps niets meer kon.

Maar niets is minder waar. Calienemiene kan ook iets, ik ben niet de enige hond hier in huis met buitengewone talenten ;-) Op show zal ze hoogstwaarschijnlijk nooit echt uitblinken - ze kreeg op de Happening 13 augustus ll een 'Zeer Goed' terwijl Bailey en Danske beiden een 1e plaats 'Uitmuntend' behaalden - maar vorige zondag 21/08, op haar 15e ver'maand'dag, best jonge leeftijd, slaagde ze voor de 'Epreuve B'. Is haar toegangsticket voor deelname aan veldwedstrijden in Frankrijk. Onder een verstikkende hitte werkte ons kleintje heel mooi alle proeven af. Elke proef is uitschakelend. Normaal is de 'battue' het meest gevreesde onderdeel. Câline startte daarmee. Drie honden op post. Drie dummy's worden afgeschoten in het bos, 180° omdraaien, drie dummy's gaan het hoge gras in, opnieuw 180° keren en er wordt van links naar rechts gewerkt. Elke hond moet eerst een dummy uit het bos halen. De derde hond mag dan als eerste om een dummy uit het veld, er wordt opnieuw van links naar rechts gewerkt. Dit ging goed hoewel het niet gemakkelijk was want als voorjager was je door het omdraaien zo de valplaatsen in het open veld kwijt. Neusje van Câline werkt uitstekend ;-) 

Sabine zat vooraf niet in met de waterproef maar het bleek de zwaarste proef te zullen worden omdat het op moment van afleggen heel erg waaide. Kort uitgelegd bestaat de proef uit 2 dummy's die met de launcher het water in worden geschoten zo'n 30m ver. Hond moet eerst 1 dummy halen zonder te wisselen en dan de 2e binnenbrengen. Bij het terugkomen met de tweede dummy, wordt als verleiding nog een 3e dummy met de hand gegooid die ook gehaald moet worden. Alleen tegen dat de 1e apport afgewerkt was, was die tweede dummy al heel ver afgedreven. Even een verdubbeling in afstand ... Câline zwom dapper door - ben in stille bewondering voor haar nu ik weet wat zwemmen inhoudt - en ging vol vertrouwen voor die tweede dummy. Bijkomende moeilijkheid : ze kwam een heel stuk meer naar rechts uit het water. Waardoor ze haar verleiding gegooid kreeg toen ze langs de oever aan het terugkomen was. Dummy vloog over haar kop het water in. Maar ze liet zich niet in de war brengen en liep keurig door naar Sabine.

Tussen proef 2 en 3 was het lang wachten. Een heerlijke lunch zorgde voor de nodige ontspanning want het papiertje was nog niet binnen hé. Derde proef bestaat uit het blijven zitten gedurende 1 minuut waarna de honden opgeroepen worden tijdens het afgaan van een geweerschot. Die minuut werd 1'30" en 'de' honden waren er 12 tegelijk. La manière française ah oui ;-) 

Laatste onderdeel van de test is het vinden van een duif die op een 30m afstand zonder schot blind gelegd wordt. Ook dit deed Câline super. Ze ging vooruit op 1 commando en dan op de goede plek ging dat neusje zo mooi de lucht in ;-) Sabine wist toen Câline terug bij haar stond met de duif in de bek dat ze zouden geslaagd zijn. Joepie !

Zo dit was het voor nu. Morgen is een nieuwe dag en dan vertel ik nog wel één en ander over wat we hier meemaakten. Ik ga dan nog een beetje verder terug in onze geschiedenis ;-)

Voor mijn zussen bestaan er, simpel door het feit dat ze als Retrievers geboren zijn, tal van mogelijkheden om africhtingsbrevetten, C-,B-, A- diploma's of certificaten of weet ik veel wat nog andere brevetten te behalen. Mij is die kans als Akita niet gegund. Toch lukte het mij gisteren om te slagen voor mijn ... ZWEMdiploma ! Nooit eerder ging ik verder dan mijn buik nat maken. Mij kregen ze gegarandeerd niet dieper het water in. 31 juli, anno 2011, op een leeftijd van 4 jaar, drie maanden en 16 dagen heb ik voor het eerst in mijn leven gezwommen. Ben ik mij daar zelf even trots over ! En ik ging meteen voor de 1000m hé. Sabine en Luc staan alsnog verwonderd over mijn zwemcapaciteiten ;-)

Er was wel een expliciete reden voor mijn zwempartij ... Enkele vrienden samen gingen gisteren jachttrainen. Ik mocht mee en kreeg vrij spel om rond te lopen. Heerlijk hoor, me and all the Retrievers. Zij werken, ik het hele terrein te rijk om te verkennen. Nadat mijn matekes en dito baasjes aan rust toe waren, lagen/zaten we gezellig naast de vijver. In die vijver zwemt een zwaan - letten jullie op de hedendaagse tijd die ik gebruik want hij zwemt er nog steeds - en ik kreeg het ineens in mijn kop. Ik zou toch best ook een vogeltje kunnen apporteren ? Na ontelbare keren mijn zussen 'apport uit en over water' al te hebben zien doen, kwam daar mijn oerjachtinstinct boven. Ik ben het water ingesprongen en volhardend die zwaan achterna gezwommen ... Aiko die niet kan zwemmen, laat me niet lachen ;-) 

Net omdat het zovele jaren geduurd heeft eer ik het genot van zwemmen leerde kennen, wou ik er nu ook niet meteen weer mee stoppen ;-) Ik heb, denk ik, gezwommen voor de rest van mijn leven. Die zwaan was mij niet zo goed gezind. Hij liet zich niet vangen. Telkens ik dichterbij kwam, fladderde hij weer weg. En die Retrievers maar staan kijken aan de kant. Aiko mocht het zware werk doen ;-)

Het wordt hoog tijd dat ik mij weer eens kom moeien op deze site voor het té sentimenteel wordt ;-) Sabine met haar chokotoffjes hier en haar chokotoffjes daar. Dus weldra mag ik weer aan het woord maar of ik mij alles herinner van de voorbije maanden ... Zal diep moeten nadenken hoor. Ik ben ook maar een hond zonder het geheugen van een olifant want anders was ik een olifant en geen hond ;-)

Ik heb het haar zien doen vannacht. Ze denkt waarschijnlijk omdat ik blijk gaf te slapen dat niemand het weet maar ik heb gezien dat ze het kan. Sabine heeft Luc niet wakker gemaakt om 03h en stak zelf het slangetje in de keel van Pinky girl. Ze heeft heel adequaat gehandeld en ik vind haar ontzettend moedig. We hebben een halve dierenarts in huis ;-)

Dat er melk uit de tepels van Bailey komt, is geheel normaal gezien ze mama is geworden. Alleen produceert ook Danske melk en produceert ook Câline melk ! Beiden zijn schijndrachtig. Zelfde cyclus (we waren lekker met zijn allen loops) dus perfect verklaarbaar dat hun schijndrachtigheid samenvalt met de aanwezigheid van pupjes. Die flatjes toch ! Willen ze allen bemoederen ! Ik blijf cool in het geheel ;-)

We hebben een zorgenpupje ! En ik hoop door er nu iets over te schrijven dat dit kleintje het gaat halen ... Willen jullie aub allemaal heel hard mee hopen met mij ? Een pupje moet stijgen in gewicht, zo'n 30 g per dag. Deze morgen was er een chokotoffje die niet wou eten en in plaats daarvan aan het gapen ging. De dierenarts is langs geweest want Sabine maakte zich erg ongerust. Het geeuwen duidt op pijn en volgens Lotte waarschijnlijk op buikpijn. Pupje kreeg een glucoseprik en moet indien geen verbetering, lees niet eten, om de 6 uren een prik bij krijgen. Maakt geen koorts en werd daarjuist al een beetje levendiger maar moet dringend in gewicht toenemen dus eten. Alles staat klaar om bij te voederen met de papfles, alleen moet puppiewuppie willen eten ... Als er een god bestaat, laat die dan eens zijn werk doen, godverdomme !

Ben al een beetje bekomen van de opdoffer over mijn zusjes resultaten. Toch blijf ik er bij, keuringen zijn onderhevig aan subjectiviteit en iedere km heeft voorkeuren qua type honden. Km Moa Pearson is Zweedse en is erg gefocust op showlijnen. Danske en Câline leunen qua uitzicht naar de originele werktypes. Gelukkig zijn er keurmeersters met andere opinies en een volgende keer beter dan maar ;-) Ik vind mijn zusjes toch de mooiste bruin-zwartjes die er bestaan en dat is ook zuiver subjectief !

Niet alleen Câline deed vorig weekend voor de eerste keer mee aan een show, ook Eager en Yara. Eager werd door dezelfde km gekeurd als Câline en laat het mij zo stellen, Eager zal het van zijn charmes en van zijn werkcapaciteiten moeten hebben. Zijn looks vielen niet in haar smaak. Toch is er uit het keurverslag op te maken dat alles wat niet meer kan veranderd worden aan kenmerken oké is. We weten dat Eager nog heel veel zal veranderen qua bouw, hij is echt nog zo'n pup. Misschien is hij het lelijke eendje die later verandert in zwaan ?

Yara deed zondag mee in Almere (Nl) aan de Kampioensclubmatch. Daar is de Flatcoated Retriever elk jaar sterk vertegenwoordigd. 229 ingeschreven honden, bij ons in België ondenkbaar ;-) Yara stond in de ring met nog 38 andere teefjes in de jeugdhondenklasse. Zware concurrentie dus ! Baas Angelito is heel tevreden, Yara behaalde een 'Zeer Goed'. Ook zij zal nog veranderen voor ze haar uiteindelijke volwassen uitzicht krijgt. En op de foto hieronder vind ik Yara een beeldig flatje ! Met slechts op haar 1e verjaardag showtraining gedaan te hebben, is het resultaat van het staan knap hoor ! Wil ook Belgische ;-) Carla feliciteren met Donna die 3e Uitmuntend werden in deze jeugdklasse ! Goed team !

Dit is Yara, Just a Pearl Of Perfect Promise, tijdens haar keuring. Reina, vind dat je Yara zo mooi voorbracht dat ik de foto van jullie blog 'tsjoepte' ...

Als Aiko mag ik mij uitlaten in negatieve zin over een keurmeester ... Vorige winter hadden Luc en Sabine aan Marie-Claude en Didier beloofd om met de flatjes deel te nemen aan een 'régionale d'élevage' in het noorden van Frankrijk. Die vond plaats in Houdain vorige zaterdag. Het zou Câlines eerste deelname aan een show zijn. Toen zo'n dikke maand terug duidelijk werd dat Sabine en Bailey niet zouden kunnen aanwezig zijn die dag stelde Kimberly zich vrijwillig ;-) kandidaat om Câline uit te brengen. Luc zou Danske meenemen en ook een heleboel andere honden die wij graag hebben, zouden aanwezig zijn. Zowel Danske als Câline kregen een heel mooi keursverslag en Câline mocht zelfs meedingen voor BOB terwijl ze uiteindelijk maar een 'Goed' kreeg ! Wel de 1e plaats in de jeugdhondenklasse ;-) Maar naar mijn bescheiden mening mag je enkel meedingen voor Best of Breed als je een Uitmuntend behaalt ... Niemand is te spreken over de beoordelingen van deze keurmeester. Magnifieke reu Cochise, een Chesapeake Bay Retriever, internationaal schoonheidskampioen, kreeg slechts een 'Zeer Goed' ! Danske eindigde met een 2e plaats 'Zeer Goed'. Deze resultaten werd de exposanten pas meegedeeld nadat de keuringen al lang voorbij waren. Na de uitgebreide lunchpauze van de km ...

Wel had het gezelschap een plezante dag. Er werd namelijk ook jachttraining gegeven in de namiddag. Onze Monkey werkte zoals wij hier allemaal weten dat ze kan werken. Met één en al snelheid en één en al passie. Ze heeft nogal wat mensen aangenaam doen opkijken. Luc hoopt dat zijn Danske 'back in bussiness' is maar haalt Monkey Dans straks om één of andere onverklaarbare reden weer de aap uit, zijn wij alvast 100% overtuigd dat het vuur om te werken door haar aders stroomt. De beelden hieronder zijn het bewijs.

Danske kan vliegen ! Ze is zo gedreven om de dummy te halen én te brengen ;-) dat ze met haar vier poten tegelijkertijd van de grond komt. Kimberly, bedankt voor deze foto's en om voor Câlienemiene gezorgd te hebben. Wij wensen jou hierbij ook een hele gelukkige verjaardag ;-)

Waar blijft ze nu met haar relaas ? Ja, ik mag niet voor de pupjes zorgen dus ik ben hélemáál niet moe. Zal de barmhartige samaritaanse spelen. Laat Aiko diegene dan maar zijn die een beetje gaat vertellen over het 'nieuw' leven of wat er aan voorafging.

De ooievaar hebben we in maart in Frankrijk op weg van Zwitserland naar huis gekocht. Luc houdt van toeristische routes en zo zijn we via Frankrijk terug gekomen. Pech voor hem toen we tankten. Geluk voor Sabine dat we dat pompstation aandeden. Op terugreis van een dekking en zomaar honderden ooievaars vinden in de bijhorende shop ? Was het lot ons goed voorbestemd ? We waren in de Alsace en laat die streek nu net iets hebben met die vogels op stelten ;-) Luc was naar zijn gedacht teveel centen kwijt maar wel een oortotoortandpastareclamesmile van Sabine rijk.

Dinsdag ging Sabine niet trainen bij Marianne met Câline. Ze had de week ervoor in een zenuwslopende file gestaan bij het terugkeren uit Nederland en daar ze alles klaar wou hebben omtrent de nakende geboorte van Bailey's pups ruim ! vóór ze er aan kwamen, had ze besloten thuis te blijven en deze uren nuttig te besteden. Gelukkig maar ;-) Dinsdag werd dus de laatste hand gelegd aan de voorbereiding van de komst van de babbies. Vanaf dan werd de puppyren verboden terrein voor Danske, Câline en ik. Gereserveerd voor Bailey en haar chokotoffs. Net op tijd me dunkt ;-)

Danske en Câline zijn heel geïntrigeerd door de bruintjes. En dan is het vooral Câline die dolgraag aan de andere kant van de ren wil zijn. Ze houdt het lang vol daar aan het deurtje. Maar ze kan niet lezen ;-) Is net één jaar geworden hé. Ze moet nog een beetje wachten om kennis te maken met haar halfzusjes en -broertjes. Tot mama Bailey het oké vindt.

Amai ! (tussenw.) {een vervorming van ai mij}, (Belg.N., spreekt.) uitroep van verbazing of teleurstelling, syn. nou:amai mijn voeten, tjonge jonge, nou nou. Zo spreke van Dale. Heb het even opgezocht voor onze Nederlandse vrienden want die kenden tot zaterdag het woord AMAI niet. Ondertussen wel ;-) Hebben het woord 'a-mai' ontelbare keren mogen horen en deden heel snel lekker mee ;-) Amai, wat hadden we een megawonderlijkesupertoffe dag ! Het allermooiste is natuurlijk dat álle pupjes aanwezig waren. Sabine heeft net geen traantje weggepinkt. Ze is zó trots. Niet alleen op 'haar pupjes' maar vooral ook op de gezinnen die een grote baby van Bailey in huis hebben. Uit Lucs en vooral uit Sabines naam een oprechte-uit-het-diepst-van-hun-hart dank jullie wel ! Fantastisch hoe jullie al het mogelijke gedaan hebben om ervoor te zorgen dat het nest compleet was op deze eerste verjaardag ! Baasjes van Jenna konden er niet bij zijn. Maar Jenna zelf tekende present. Knap gewoon ! Easy's gezin had een drukke agenda zaterdag, toch zijn ze enkele uurtjes afgekomen. Mega ! 't Vrouwtje van Orka had die dag ook nog het één en ander aan de thuisblijvers beloofd en bleef tot na de aperitief. Cool van haar ! Belinda liet een snoepreisje aan haar neus voorbij gaan om aanwezig te zijn met haar Troy en zoon Elias. Ja, grandioos gewoon ! De ganse familie van Yara kwam uit het hoge noorden van Nederland om samen met ons feest te vieren. Het zuivere bewijs dat vriendschap geen afstand kent. Reina had voor iedere jarige een taartje gebakken. Had ze die telkens versierd met een kaart en een kaarsje in de kleur die de pups meegekregen hadden bij hun geboorte. Malle meid ! Zo attent ! Corrie, Petra, Reina, Henny en Angelito bleven overnachten in België. Zo hebben we samen tot een gat in de nacht gegeten en gedronken en gebulderd van het lachen. Salute ;-) Jazz woont niet zo ver van waar het feest gehouden werd. Katrien en Jo hebben daarbij een vaatwasmachine ;-) Superbedankt hoor ! Dirk en Eager kwamen als laatsten toe en gingen als laatsten naar huis. Niets vreemd mee, zijn we al lang aan gewend geraakt ;-)

We hadden voor de jarigen eerst showtraining voorzien. Iedereen zette zijn beste beentje voor. De les was tegelijkertijd zeer interessant en zeer lollig. Omdat Easy vroeger dan voorzien weg moest, werd aansluitend aan de les foto's gemaakt.

Mama Bailey met haar voltallige kroost. De fotograaf is Olivier Martens, de vriend van Kimberley. Geen flatcoateigenaars wel fantastische jonge mensen ! Câline gaat weldra mee met Kimberley op show. Ze zijn aan het oefenen om beste maatjes te worden ;-) Lukt al aardig hoor !

Daaropvolgend zijn we op wandeling gegaan in een mooi natuurgebied ...

... en werden al die zotte flatjes getrakteerd met een frisse duik in het water. Bailey en ik zijn wijselijk op het droge gebleven. Daarna platte rust voor alle honden. Toen de mensen de apero voorbij waren, kregen we nog allemaal taart. Ik heb er twee naar binnen gewerkt, die ter ere van Canis erbij hé. Alle flatcoatbaasjes hebben ook gesmuld. Van een koud vlees- en visbuffet met frietjes en als dessert ijstaart met champagne. Het was lekker en ik kan het weten want de restjes vlees en vis kregen Bailey, Danske, Câline en ik gisteren !

Today's gonna be a good good day ;-)

Net nu wij met zijn allen met veel liefde hunkeren naar de komst van Bailey's kleintjes, kreeg ik deze en nog een reeks andere verschrikkelijke foto's te zien. Ik kan het niet laten om er hier twee te publiceren. Mijn eigen klein protest ... De wereld is niet eerlijk, ook niet voor honden. En neen, mensen, wij zijn niet 'maar honden'. Ook wij hebben recht op een volwaardig bestaan en een goede start in het leven. Om de simpele reden dat ook wij levende wezens zijn. Respect hebben voor het leven, is dat nu zoveel gevraagd ? Kost in het geval van onderstaande foto's natuurlijk geld en tijd hé. En dat is wat er nu net teveel aan is want alleen een zo groot mogelijke winst is belangrijk voor zo'n 'fokker'. Hoe de pupjes moeten geboren worden en hoe ze gehuisvest zijn en hoe hun mama er fysiek en mentaal aan toe is, who cares ? Mijn maag keert als ik aan zo'n toestanden denk ! Ik zeg vaak dat Bailey of Danske of Câline of ik verwend worden. Dat is dan wel om te lachen hé ! Ik ben vooral opgelucht en ongelofelijk dankbaar dat wij in een correcte hondenwereld geboren en getogen zijn. Ik ga de chokotoffjes met nog meer liefde en geborgenheid overstelpen dan ik voordien al van plan was, op mijn Akitawoord !

Deze foto's zijn niet uit één of ander ver-van-mijn-bed-land. Die hondjes werden in België in deze lamentabele toestanden gevonden ! In smerige koten op koude betonnen vloeren aan hun lot overgelaten ...

Over twee dagen, met andere woorden, zaterdag, verjaren een massa flatjes die mij nauw aan het hart liggen. Ten eerste heb je de volbloed zussen Canis en Danske die er 2 worden. En ten tweede heb je Orka, Jenna, Yara, Câline, Easy, Jazz, Troy en Eager die er 1 worden. Jawel, Danske en het 'Just a-nestje' verjaren ! Met twee zussen die die dag feest mogen vieren, deel ik gegarandeerd mee in de koek, joepie ! 

Canis is Deense gebleven want zij woont bij Nick, de fokker van Canis en Monkey Dans. Zij zal er jammer genoeg niet bij zijn op het verjaardagsfeestje. Ik offer mij op om haar stukje taart op te eten. En ik ben er zeker van, Canis en Danske vieren hun verjaardag nog wel samen maar dan op een andere dag. Canis og Danske fødselsdagsfest stadig sammen, men på en anden dag. Will er bestemt ikke korrekt dansk ? Nick, tak for Danske elsker os, hun er en ægte Danske ;-)

Toen we de eerste keer op bezoek gingen bij Ticket werd er niet alleen over koetjes en kalfjes gesproken maar ook over de echte doelstelling van onze reis. Namelijk het dekken van Bailey door Ticket. Luc kan zich verhelpen in het Duits, Sabine produceert een Jean-Marie Pfaff gebrabbel. Hadden ze daarom vooraf afgesproken dat Luc het woord zou voeren. Mensen die Luc en Sabine kennen, weten onderhand dat Luc de rust zelve is en dat het meestal Sabine is die je hoort schellen. Daar ging het op een bepaald moment niet anders. Want Sabine werd ongeduldig en wou iets belangrijk weten. Luc vertaalde het niet meteen. Zo komt het dat Sabine na de hele tijd geluisterd en gezwegen te hebben het ineens had over 'tchak-tchak'. Het hele gezelschap aan het lachen want welke taal je moedertaal ook is, tchak-tchak is blijkbaar universeel ;-)

Jullie vragen, ik mag draaien. Heb goedkeuring van Sabine dat ik, naar aanleiding van wat Caroline in het gastenboek schreef, jullie ook mag doen raden naar de dag dat onze bruintjes geboren zullen worden. Het ene staat los van het andere qua winnen. Wordt het hier een keertje extra aperitieven ;-) De gegevens zet ik op rij. Als hulpstuk. De romance van Bailey en Ticket duurde vier dagen waarbij ze op zondag 27/03, dinsdag 29/03 en woensdag 30/03 tchak-tchak deden. Wetend dat Bailey haar pupjes zo'n 58 à 63 dagen voor zichzelf houdt. Welke tchak-tchak deed het hem dan ?

Miljaar ! Ik wil best ook eens kindjes krijgen ! Zaterdag zijn Sabine en Luc op stap gegaan. Ze kwamen thuis met een gans nieuwe babyuitzet voor Bailey en haar toekomstige kroost. Verwend nest ! Letterlijk dan want Bailey is helemaal geen vervelende meid ;-) Verheug mij al op de komst van haar baby'tjes. Want Danske, Câline en ik worden niet vergeten. Integendeel. Naast leuke knuffels voor het klein grut zijn er ook cadeautjes voor ons bij. Leve de pup-pies ! Niet de pies van de puppy's hé ;-) Dat vind ik maar niks.

Allerliefste Kathy, ik ben er mij helemaal van bewust dat jij de vorige keer winnares was van de pronostiek. 4 teefjes en 4 reutjes. Daarom dat we allen vol spanning zitten te wachten op jouw gedacht ;-) Ik vind jou een expert wat juist inschatten van aantallen betreft. Dus, voel je vrij om ook deze maal een wilde gok te doen naar hoeveelheid en geslacht ;-) De vachtkleur van Bailey's baby'tjes is wederom uniform. Die moeilijkheid valt gelukkig af. Maar verder ? Wie kan ons vertellen wie hier straks geboren wordt ? Wie durft gelijk te krijgen over hoeveel mini-Tickets en over hoeveel mini-Bailey's ? 

Jachthond Bailey gaat tegenwoordig brandnetels uit de weg. Had ik stalagtieten zoals zij, zou ik ook twee keer nadenken alvorens een stap in die rotzooi te zetten. Mij krijg je er nu al voor geen meter in. En ik heb een héél strakke buik ;-)

Wat ik niet kan vatten, is dat ze met haar uitgezette lichaam aan speleologie wil doen. Het is niet omdat onze bazen en hun vrienden er in de Ardennen een voorproefje van kregen dat Bailey dit moet gaan uitproberen toch ? Krijg er claustrofobie van als ik ze bezig zie ! Ze is duidelijk begonnen met de fundering van de geboortekamer. Zal haar weldra eens vertellen dat het de bedoeling is dat haar puppy's in de werpkist binnen het daglicht zien.

Ik heb ook slecht nieuws ... R.I.P. Wortel en R.I.P. Erwtje en waarschijnlijk met hen R.I.P. Louise. Toen we op vakantie waren, kwam Caroline en haar gezin dagelijks onze poezen knuffelen en eten geven. Het was hen opgevallen dat ze nooit Lill' of Louise thuis hadden getroffen. De andere miauwers blijven altijd in de buurt maar deze twee katinnen hebben wel het grootste territorium. Lill' is ondertussen al boven water gekomen maar van Louise nog steeds geen enkel teken van leven ... Onze hoop is sinds vorige week weg dat we ze ooit zullen terug zien.

Toen Jazz op logement was, hadden Sabine en Luc de konijntjes met hok naar de achterterras verhuisd. Geen onnodige stress voor Wortel en Erwtje. Maar op de eerste dag dat ze daar verbleven, verdween Wortel en zij kon echt niet ontsnappen. Was ons een groot raadsel. Erwtje was daarna ook enorm bang. Ze bleef de hele tijd in het hok met stro terwijl ze voorheen een opgewekt rondhuppelend konijn was. De volgende dag trof Sabine Erwtje dood aan. Ze haalde Erwtje uit het hok en legde haar in een kartonnen doos. Toen ze later terugging om Erwtje te begraven, was Erwtje spoorloos. Sabine verdacht twijfelend één van onze katten maar dit is niet hoe een kat doet ... Er moet hier een wezel of een vos aan het werk geweest zijn. We weten dat in de bossen rechtover vossen wonen maar dat ze zo dicht bij huis komen ? Een vos zou de verdwijning van Louise wel kunnen verklaren ...

Sabine maakte vrijdagavond Cesaartje live mee in het Sportpaleis in Antwerpen. Wat kan deze man voor geweldig entertainment zorgen op een uiterst natuurlijke en vlotte manier. De hondenfluisteraar bezorgde haar en tegelijk duizenden anderen een heerlijke ontspannende avond. Zijnde geëmmigreerde Mexicaan heeft Cesar Millan 'the American way of life' in alle aspecten heel goed begrepen ;-) http://www.southparkstudios.com/full-episodes/s10e07-tsst is een South Park aflevering waarin Cesar Millan Eric Cartman komt heropvoeden volgens 'the Cesar's way'. Wij, honden, vinden het ronduit hilarisch ;-)

Morgen moet hij al terug naar huis. We zullen 'grote broer' missen maar gaan toch blij zijn dat onze roedel weer een matriarchaat is. Hoewel Jazz verschrikkelijk goed weet dat hij niets te zeggen heeft ten huize van Aiko. Bailey, Danske, Câline en ik hebben hem dat met zijn vieren meteen zondagavond bij aankomst duidelijk gemaakt. Hij mag dan wel een zoon van Bailey en een broer van Câline zijn, naastenliefde kent zijn grenzen. Hij moet niet denken omdat hij hier geboren is dat hij zich van alles mag veroorloven. Wij wonen hier tenslotte wel het hele jaar he ! Wij zijn de keppetjes van Sabine en Luc, wij ! Jazz paste zich snel aan onze manier van leven aan en is best te pruimen. Een grote zwarte enthousiaste flatcoat, meer is hij niet. We kunnen hem de baas. Vrouwen aan de macht ;-)

Jazz en Câline, zoon en dochter van Bailey. Jazz voelt zich al helemaal thuis op de ligzetel. Câline, een intens Câline-geniet-momentje ;-)

Het is niet Erwt en Wortel en ook niet Erwtje en Worteltje. Ze heten Erwtje en Wortel.

Wortel en Erwtje.

Tweede echo gebeurde gisterenavond. Afspraak werd in extremis verplaatst zodat ook Luc de hartslag van Bailey's ongeboren pupjes heeft zien kloppen. Alles zag er heel goed uit daar binnen. Het blijkt niet gemakkelijk om nauwkeurig te bepalen hoeveel baby'tjes er flink aan het groeien zijn maar laten we stellen dat Bailey graag een lidkaart van de 'Bond van Grote en Jonge Gezinnen' wil ;-) Nog een maand geduld en dan weten we het hé !

Vorige week zaterdag zijn we dan van de Ardennen meteen naar Frankrijk getrokken. Zondag namen Danske en Câline in Pecquencourt deel aan een working test en in plaats van eerst huiswaarts te keren, vonden Sabine en Luc het fijner de zorgen even te laten voor wat ze zijn en er een extra dag vakantie aan te koppelen. Want het overlijden van Sabines mama brengt naast het verdriet ook bergen zaken te regelen en soms heeft Sabine nood om aan alles te ontsnappen. Toch wil ze alles klaar hebben vóór de komst van de kleine chokotoffs. Hun geboorte is een mooi vooruitzicht en tevens een sterke motivatie om werk te maken van het opruimen van haar ouderlijk huis. Maar is geen gemakkelijke opgave ...

Ik mag wel 100 keren schrijven dat ons Danske verdomd goed kan werken maar als ze er, wanneer het voor punten is, telkens een zootje van maakt, komt mijn geloofwaardigheid in het gedrang. Monkey Dans heeft er nog maar eens met haar 'klak' naar gesmeten en haar zondags apenpakje aangetrokken. Luc is ontgoocheld. Begrijpelijk. Vooral omdat we allen overtuigd zijn dat ze die proeven van zondag best kon. Lille Pus Danske heeft gewoon meer tijd nodig om volwassen te worden. Da's al. Ze is een rasecht flatje ;-) Hij zal er mee moeten leren leven dat zijn Danske vol verrassingen zit en dat ze af en toe - alleen kiest ze net altijd het verkeerde moment uit - het erg ondeugend aapje uithangt ;-)

Câline zette zich wel schrap. Zij deed mee in 'Découverte'. Is een klasse door de Fransen in het leven geroepen om hele jonge honden het reilen en zeilen van een working test te laten 'ontdekken'. Jammer van de opzet van de eerste proef. Was bedoeld om de honden te helpen, in het geval van Câline heeft het haar de das omgedaan. Twee markeerapporten in het bos, één rechts en één links, op zo'n 20m afstand waarbij de km vooraf vertelde dat er in de buurt van beide valplaatsen al enkele dummy's lagen. Dit om de hond sneller succes te geven. Câline markeerde perfect en spurtte om de 1e dummy. Maar op de weg terug botste ze op een andere dummy en wist niet wat ze daarmee moest. Ze wisselde en ze wisselde nog eens waardoor ze dan toch de 1e dummy apporteerde ;-) De tweede dummy die ze binnenbracht, was de 2e markeer. Opnieuw er pal boven op. Sabine is ondanks dat ze maar 5/20 scoorde ontzettend tevreden. Waren er geen 'hulpmiddelen' geweest, had ze voor deze prestatie een volle bak punten gekregen. De andere drie proeven resulteerden in een 18/20, nog een 18/20 en een 17/20.

We hadden een fijne dag en daarbovenop hebben we mee kunnen genieten van de vreugde die Olivier overkwam bij het behalen van de 1e plaats in Initiatie met zijn Golden Retriever Iko. Hun eerste deelname aan een working test en meteen een score van 78/80 ! Met enkele vrienden zijn we deze overwinning gaan vieren in de Buffalo Grill en daarmee kwam een einde aan onze vakantie ...

Ons Ardennenreisje was wederom een zalig samenzijn van vrienden. Doorspekt met onverwachte gebeurtenissen ;-) Zoals het feit dat Luna van de partij was. Luna is een Golden Retriever. Zij maakt geen deel uit van onze Ardennenroedel. Toch was ze op uitnodiging van Frodo meer dan welkom. Luna en Frodo hebben de hele vakantie liggen flikflooien. Wellicht - na al zijn vrijerij meer dan wellicht - wordt Frodo voor de eerste maal papa. Hebben we er dan weeral ene tegoed ? Hé Dorin ? Hé Patrick ?

Wij dachten dit jaar als laatsten toe te komen daar Sabine en Luc langs Nederland om naar Six Planes gereden hebben. Danske en Câline hadden dinsdag eerst jachttraining bij Marianne vandaar. Maar neen, er stond nog een auto te kort op de oprit. Dorin had het sleuteltje van de tuhle - sla me dood wat dat is - thuis vergeten en blijkbaar konden ze niet aan hun kleren. Twee vrijwilligers reden vanuit de Ardennen terug naar Vlaanderen en mét sleutel opnieuw naar de Ardennen. Zo was het toch. Hé Alex ? Hé Patrick ?

Op woensdag hadden we meteen een voltreffer van een uitstap. Jo, baas van Jazz, is ons gezelschap komen houden de ganse dag. Hij had een prachtige wandeling uitgestippeld waarbij de grote mensen 's middags hebben leren vuur maken. Dit was nodig om in de vrije natuur hun potje te kunnen koken. Ook had hij een initiatieparcours speleologie voorzien. Wat hebben ze gelachen ! Dankzij de uitstekende begeleiding van Jo zijn ze allen heelhuids weer boven de grond geraakt. Ze hebben echter acrobatentoeren moeten uithalen waarbij Lucs sluitspier niet altijd gesloten bleef tijdens de kronkelposities die hij moest aannemen. Hé Alex ?

Donderdag werden Ally en ik extra in de watten gelegd. Want we waren beiden jarig. Ally blaasde 10 en ik 4 kaarsjes uit. Een beestige hondenparty zonder katers wel te verstaan. De andere dagen hebben we gevuld met wandelen, trainen, slapen, eten en drinken. Kortom, wat mensen met honden zoal op vakantie doen. Een bonte mengeling van dit alles en iedereen heeft het ruim naar zijn zin. Dit jaar waren we met 12 honden. Voor Câline de eerste maal hoewel ze er vorig jaar ook al bij was ;-) Hé Bailey ?

t' Is Pasen. De Paashaas kwam langs. Hij liet twee van zijn soortgenoten achter. Zo van die levende dwergkonijnen die vrolijk rondhuppelen. Wij vinden het alvast heel fascinerend om naar hen te kijken. De Paashaas heeft beloofd dat het twee meisjes zijn. We hebben even gebrainwashed over hun namen. Het is Erwtje en Wortel geworden. Foto van Erwtje en Wortel volgt nog, nu zijn ze met zoveel bekijks nog een beetje schuchter ;-)

Geen chocolade voor honden, daarom kregen wij voor ons Pasen een konijnenhuis mét konijnen ;-)

Hebben jullie het gezien ? Bailey en Ticket worden mama en papa van kleine chokotoffs ! Is het nieuwtje van vandaag maar ik heb nog van alles te vertellen. Doe ik later want nu moet ik dringend uitrusten van een week vakantie. Wat hadden we weeral een druk programma ! In 6 dagen brachten we opeenvolgend tijd door in Nederland, in de ardennen en in Frankrijk. Vierden we ook nog mijn 4e verjaardag en is Bailey affirmatief zwanger. Wat een hondenleven hé !

Câline speelde gisteren in Beauraing haar eerste working test. Was oorspronkelijk niet het idee daar het Bailey was met wie Sabine had willen deelnemen. Gezien Bailey liever met Ticket ging vozen, werd deze inschrijving een uitschrijving. Maar als je dit te laat doet, heb je toch deelname te betalen. Na veel mailverkeer met de organisatrice besloot Sabine om met Câline in initiatieklasse mee te doen ipv met Bailey in novice. Wel beseffend dat Câline net 10 maanden oud is. Tegenwoordig doen voorjagers pas mee als hun hond al klaar is om mee te dingen in een hogere klasse. Sabine zag gisteren als een test en ging met de bedoeling om vooral zonder druk Câline aan het werk te zetten en zien hoe dat kleine meisje zich zou gedragen. Wel, Câline mag dan niet geklasseerd zijn, we zijn allen megatrots op haar ! Ze heeft voorbeeldig gewerkt alleen waren sommige oefeningen nog te moeilijk voor haar. Ze volgde perfect, ze sprong niet in, ze piepte niet, ze was attent op de dummy's, liet deze niet vallen bij afgifte, schudde het water niet van zich af met de dummy in haar bek, ze had een mooi tempo en ze zocht super. Allemaal eigenschappen die van belang zijn voor een toekomstige 'carrière' ;-)

Proef 1 begon meteen al goed. Een 20m onaangelijnd te volgen stuk waarbij ze ook een brug over moesten. Net naast de inzetplek zat een helper op een bank. Wat een verleiding voor een pupselfrutsel die flink naast zijn baas moet blijven. Er werd een dummy gegooid van links die over het water vloog naar een eilandje. Câline had ook over te zwemmen vanop de plaats waar ze was. De kant was nogal steil en ze aarzelde wat. Toen bedacht ze ineens dat ze misschien terug de brug over kon waar de werper had gegooid en van daaruit bij de dummy kon geraken ;-) Was heel grappig om te zien hoe ze snel naar een oplossing zocht. Die kant was ook iets te moeilijk. Ze spurtte het brugje terug over om dan toch op de bedoelde plek het water in te gaan, de dummy op te pikken en terug te komen. Keurmeester Claude Robert zei dat haar volgen perfect was en dat ze heel goed had gewerkt. Het enige minpuntje was dat ze geaarzeld had om in het water te gaan. 15/20.

Proef 2 ging niet op voor Câline. Opnieuw een afstand onaangelijnd volgen en daarvoor kreeg ze de volle pot punten. Rechts liepen er kippen en andere beestjes weliswaar achter draad maar is best wel verleidelijk om voorbij te lopen. Voor hen uit, een bos met een breed pad rechtdoor met wat verder in het pad een kleinere vertakking rechts en links. 50m verder op het pad lag een dummy. Er werd een schot op gegeven. Door een onzichtbare helper verstopt achter de bomen. Ten eerste Câline kan niet richting schot trekken daar ze dit nog niet eerder leerde. En ten tweede dat is een blinde dummy hé. Sabine wist op voorhand dat dit niets zou zijn. Vertelde ze ook aan de keurmeester. Ze heeft Câline één maal gestuurd, Pruts ging tot aan de splitsing en trok toen het bos in. Sabine floot haar terug en maakte de lijn korter opdat haar hondje succes zou hebben. Toen deed ze het super maar natuurlijk kreeg ze er geen punten voor. Niet erg, absoluut niet erg. 10/20.

Proef 3 ging Sabine in de fout. Ook zij heeft nog veel te leren ;-) Een marking in het bos. Câline liep heel mooi in de richting, kreeg geen verwaaiing en trok toen naar rechts richting de werper. Sabine had Câline moeten helpen toen ze zo dicht op de dummy zat maar durfde niet in te grijpen omdat het een marking was. Dom van haar ! Hier ook Câline terug aan de voet gefloten omdat afstoppen en dirigeren nog lang niet aan de orde is. Ze lijnde haar rustig op en succesvol liep Câline in één rechte lijn naar de dummy. Moeiteloos haalde ze de dummy binnen. 7/20.

Proef 4 was overduidelijk nog te hoog gegrepen voor Câlienemiene hoewel de keurmeester Câline heel mooi zoeken vond. Hij zei dat hij haar manier van werken ontzettend graag zag. De inzetplek was aan de ene kant van een diepe greppel. Over die greppel lag schuin links achter een denneboom op zo'n 30m een blinde dummy. De persoon die een schot loste, stond aan dezelfde kant van de greppel als de voorjager maar uit zicht. Câline liep heel mooi de goede richting uit, zocht ijverig, is heel dicht in de buurt van de dummy geraakt maar vond hem niet. Toen liep ze verder van de plaats weg en koos Sabine om Câline terug te roepen. Niets forceren was de ingesteldheid van deze deelname. 0/20.

Proef 5 en laatste proef was een dubbel apport uit het water waarbij er twee werpers op één schot tegelijkertijd een dummy gooiden. Heel vreemd maar toch was het zo. Dus op hetzelfde moment viel er links en rechts een dummy in het water. Voorjager en hond stonden op een 20m van de waterkant af. Keuze van binnenbrengen was gelijk maar de hond mocht niet in de ene richting zwemmen om dan toch de andere dummy eerst binnen te halen. De kant was trouwens niet gemakkelijk en hoog. Daarmee bedoel ik dat de honden van op de inzetplek de exacte valplaats niet konden waarnemen. Câline deed deze oefening voortreffelijk ! Ze verloor twee punten omdat ze op weg naar de 2e dummy eerst snuffelde aan twee rondslingerende papiertjes. Het was een stuk na de middag en in de lijn die Câline moest lopen, hadden mensen gebarbecued en niet hun hele zootje opgeruimd. 18/20.

We hadden een ongelofelijke prettige dag gisteren. Sabine is megacontent met wat Câline heeft gepresteerd. Er zit toekomst in dat kleintje. Heeft ze duidelijk aangegeven ! Leerzaam voor beide partijen en plezant voor het hele gezelschap want wij allemaal waren van de partij 'of course' ;-)

Na een zeer goede training zaterdag bij Marianne, was Danske er helemaal klaar voor. Maar ... hoe onwerkelijk gaaf ze ook kan werken, hoe ongelofelijk stout ze zich kan gedragen op een ander ogenblik. Laat dat nu net de dag zijn dat Luc deelneemt aan een working test. De eerste maal samen in initiatieklas in België. Luc heeft aan den lijve ondervonden wat aan de basis lag van haar onuitstaanbaar gedrag en leerde er zijn les(je) uit ;-)

Danske bewees absoluut dat ze de proeven aankon want ze sprong niet in, markeerde perfect en ging als een speer. Keurmeester Patsy Deheyder gaf zelfs Luc het compliment dat zijn voorjagen perfect was. Keurmeester Dirk Volders zei dat het zo jammer was want toen hij Danske had zien vertrekken naar de dummy had hij bij zichzelf gedacht dat Danske de eerste hond van de dag zou zijn die een 20/20 zou krijgen. Ze kreeg wel een 0 ;-) De oefening was een marking in het bos waarbij de honden eerst een sloot over moesten. Zonder aarzelen, sprong Danske het water over waarbij ze in haar snelheid met haar kin tegen de grond botste maar dat stoorde haar niet om op één rechte lijn boven op de dummy uit te komen. En toen stond ze boven op de dummy ... en wist zogezegd niet meer wat ze met dat groen ding aan moest ! Dit scenario herhaalde zich bij de volgende km Lars Mertz. Een marking in het bos met een zeer zware ondergrond. Alleen maar bramen. Veel honden aarzelden dan ook om zich een weg te banen. Danske niet. In één streep pal naar de dummy en dan bleef ze ook daar staan kijken en ging nog een plasje maken ... Luc is dan maar gestopt. Niet omwille van de punten maar opdat Danske niet zou leren uit deze fouten want dan leert ze fout.

Voor Luc een dag om te vergeten of net niet ;-) Hij weet weer waarom hij zo graag een Monkey Dans wou ... 

Zaterdag was Angelique er ook eens bij. Haar man, Jan, kennen we inmiddels van op training. Eerst met Luna en nu met Faith. Beiden van het 'merk' heerlijke Flatcoated Retriever. Leuk dat Angelique mee was. Zij had haar fototoestel bij en hieronder Câline in beeld. Câline lijkt zo groot op die foto links maar toch blijft ze onze tuinkabouter. Wel vol aandacht voor de dummy die Marianne opgooide. Ze werd niet gestuurd vanaf die plaats. Eerst had Câline te keren en een 20-tal m terug te volgen. Er zat behoorlijk stroom op het water waardoor ondertussen Câlines dummy flink was afgedreven. Toevallig bleef die tussen de rotsen dobberen. Had Câlienemiene te zoeken, te denken en te klauteren en dat is haar allemaal gelukt ;-)

Foto's Angelique Riegman.

Als je op reis gaat om te poepen, dan ga je voor een poepsjiek hotel ;-) Een Belg poept wel enigszins anders dan een Nederlander. Hier gaat het over het poepen van Bailey met Ticket en niet over het dagelijks bezoek aan de WC-pot van alle reizigers aanwezig. Er werd dus zowel Belgisch als Hollands gepoept ;-)

Het is niet dat Sabine en Luc geld teveel hebben of zo maar de reden waarom wij in een poepsjiek ;-) hotel verbleven, heeft een eigen verhaal. Al die verhalen hé ! In juni 2007 vierden Sabine en Luc hun 80e verjaardag. Zij was er toen 39 1/2 en hij 40 1/2. Dit deden ze met een hoop vrienden en familie samen. Ze hadden een grappige uitnodiging gemaakt waarop vermeld stond dat ze geen cadeaus wilden maar beseffend dat niemand met lege handen zou komen, hadden ze bij Rufin (uitbater van een reisbureau) vrijblijvend een rekening geopend en kon er kerosine aangekocht worden. Toen gingen Sabine en Luc nog op vakantie met het vliegtuig. Maakten ze verre reizen naar Azië. Het noodlot sloeg toe want Sabines papa is kort daarna ziek geworden. De rest kennen jullie al. Hij kwam altijd 'dogsitten' en dat kon niet meer ... Sindsdien zijn Luc en Sabine niet meer gaan vliegen ;-) en hadden ze nog steeds een mooi sommetje te spenderen. Rufin werd gevraagd een hotel te zoeken. Rufin vond en boekte voor onze reis naar Zwitserland een poepsjieke, ja het was echt een poepsjieke, hotelkamer. Namaak dat wel maar zelfs de doucheslang was in goud ;-) Vrienden en familie, we hebben absoluut genoten van deze oppeppende verwendagen ! En er is nog kerosine over in het tankreservoir ;-)

Dank je wel Bailey ! Om je oog te hebben laten vallen op een reu uit Zwitserland ! Komen wij zo ook nog eens buiten ;-) Wat vond ik het daar mooi ! Van bergen - oef - geen sprake. We vertoefden aan het Bodemmeer en wat een grandioos prachtig stukje van de wereld is me dat.

Vóór vertrek was het een beetje (zacht uitgedrukt) stressen ... Omdat we een heel eind te reizen hadden, wilden Sabine en Luc zekerheid hebben van het 'goede' moment. Daarom werd er van Bailey vrijdagmorgen bloed afgenomen om haar progesteronwaarde te bepalen. Er was Sabine verzekerd dat de uitslag gekend ging zijn tussen 16h en 18h. Om 18h was er nog geen nieuws. Sabine belde toen zelf maar ;-) Kreeg ze te horen dat de machine stuk was en dat het langer zou duren eer we resultaat mochten verwachten. Voelen jullie de bui al hangen ? Toen was er nog geen hotel geboekt en kon Luc op het werk niets concreet van vrije dagen vastleggen ... Bailey stond uiteindelijk nog te laag en er werd beslist om zaterdagmorgen heel vroeg opnieuw bloed te prikken. Ontzettend vroeg daar Bailey, Danske en Câline jachttraining hadden in Nederland en we om half9 ten laatste moesten vertrekken. Super lieve da hebben wij ! 's Avonds was het weer nagelbijtend wachten op de uitslag. Maar er kwam geen nieuws ... Het werd 19h, het werd 20h ... en we wisten nog steeds niet of we de dag erna naar Zwitserland zouden afreizen ... Bleek dat de telefoon van de dierenarts uitgevallen was met als gevolg dat ze niet door had dat het labo haar niet kon bereiken ... Luc en Sabine zijn het al lang gewoon dat ze te maken krijgen met ongewone situaties ;-) Hoe absurd het ook mag wezen, om het verhaal wat in te korten, arriveerden we zondag mooi op tijd waardoor beslist werd om toch nog langs te gaan bij Ticket. Bailey kwam uit de auto en haar neus ging de lucht in. Ze wist bijzonder goed wie daar op haar wachtte.

Maandag konden we onbezorgd genieten van een dag vakantie in de pure zin en verkenden we de streek. Ook gingen we met de veerboot mee over het Bodemmeer. Indrukwekkend mooi. Bij schitterend weer hebben we veel gewandeld en in het water gestoeid. Ja, zelfs ik. Lekker verfrissend voor mijn poten. We maakten kennis met het dier 'zwaan' en zijn tot de conclusie gekomen dat je die beter met rust laat.

Dinsdagmorgen om 9h23 zag Bailey haar loverboy terug. Om 9h24 hadden ze 'het' al gedaan en zijn ze aan elkaar blijven plakken tot 9h47. Ticket gaf haar de hele tijd likjes. Bailey was verrukt ;-) Na 'de daad' mocht zij (en vooral Ticket) uitrusten en babbelden Andrea, Sabine en Luc bij. In het Duits nog wel ;-) In de namiddag hingen we met zijn allen opnieuw de toerist uit. Slenterden we 's avonds in Konstanz rond. Gezellig keuvelen was dat. Wij kregen gewoon 'roomservice' m.a.w. brok op de kamer maar Sabine en Luc lieten zich gastronomisch verwennen in de 'Tolle Knolle'. Beiden verdienen het om een keertje relaxed te genieten. Ik gun het hen van harte ;-)

Woensdag was het terug zo gepiept. Tussen Bailey en Ticket, niets dan liefde. Die twee hadden het echt voor mekaar. Bailey zou er niets op tegen hebben gehad als ze een dag langer had mogen blijven. Die stoere bink had ze nog wel graag een keertje binnengedaan ;-) Of deze romance een vervolgverhaal krijgt, komen we pas na de echografie te weten ...

En 'hottest news' : Danske kaapt de prijs van flauwe plezante weg. Wat een naäper is me dat ;-) Full house of loopse teven hier ! Gisteren bij aankomst kwam Sabine tot de vaststelling dat Lille pus Danske ook mee is met de leute. De reuen die ons pad zullen kruisen de volgende twee weken zullen niet weten waar hun neuzen staan. Vier onweerstaanbare teven op rij !

Bailey heeft genoten van deze trip maar Sabine, Luc, Danske, Câline en ik ook hoor ;-)

Niet enkel Câline is loops ... Bailey is het sinds vorig weekend en ik sedert vandaag ! Wil zeggen dat ik voor de eerste keer zo'n dom broekje aan moet ! Schaadt verschrikkelijk mijn imago ! Maar daar we in een poepsjiek hotel logeren, heb ik geen andere keuze. Het was broekje om op de kamer of alleen in de auto slapen. Heb gekozen om lekker verwend nest te zijn ;-)

Bailey werd vroeger dan verwacht loops. Toen we op weekend waren in de Ardennen. Die zaterdagmorgen bij het opstaan, ontdekte Sabine een druppel bloed. Ze ging ervan uit dat het van Câline kwam ... Na check-up van al onze vulva's was Bailey 'the one' die euh ... Potverdorie ! Had Bailey les te volgen in het gezelschap van even 5 reuen. Natuurlijk rook Bailey lekker voor al die mannen ! Toch was geen enkele reu opdringerig. Ze gaf nog niet dé supersensuele geur af die hen zou kunnen afleiden of storen tijdens het werken. Gelukkig maar !

Het feit dat Bailey loops was geworden, betekende dat er dringend werk moest gemaakt worden van onze trip naar Zwitserland. En toen zaten we nog in de Ardennen ... Sabine kent haar Bailey door en door en weet dat Bailey een teefje is die vroeg op haar loopsheid hitsig wordt. Ze was die zaterdagavond aan het denken dat het best zou kunnen dat we het weekend erop tussen de bergen zouden zitten. En ik dacht bij mezelf : 'Ik zie in de Ardennen al bergen, hoe zal ik het Zwitsers landschap dan wel niet ervaren ?' 'k Geef toe, dat was tijdens een moment van zwakte. Toen ik mij pompaf neervlijde na de wandeling met Magda en co.

Sabine heeft het goed ingeschat. Zondag in de late namiddag is Bailey voor de eerste maal gedekt door Ticket. Het was meteen koekenbak ! Ze is er helemaal weg van ! Zonder een cursus dansles te hebben gevolgd, konden die twee elkaars lichaamsritme naadloos aanvoelen tijdens deze eerste salsa. Bailey nodigde heel sensueel Ticket uit - de sloerie - en innig verstrengeld deden ze wat nu eenmaal smoorverliefde koppels doen als de passie hoog laait.

Dit verhaal krijgt sowieso een staartje - morgenvroeg ook al - ;-) en jaaaaaaaaaaaa, we zijn in Zwitserland !

'A wild guess' waar wij op dit eigenste ogenblik zijn ;-)

Bailey, Danske en Câline volgen jachttraining bij Marianne van Soest. De Belgen onder de lezers zullen misschien niet meteen weten wie zij is ? Geeft niet, zolang wij haar mogen kennen, is het goed ;-) Liefde heeft ervoor gezorgd dat zij gelukkig getrouwd is met Rinus Heijmans. En zijn naam doet zeker - ook over de grens - bij menig voorjager een belletje rinkelen ! Wij kennen Rinus al lang want hij komt geregeld eens meekijken tijdens de lessen. Waar dit naar leidt ? Wel, onlangs zijn er bij Marianne en Rinus pupjes geboren. Een nest van zwarte en beige Fieldlabjes. Marianne bleef vandaag thuis om voor deze kleintjes te zorgen waardoor mijn zussen les kregen van Rinus himself. Hij maakte het best pittig en het was heel fijn om ook eens zijn invalshoek qua trainen rechtstreeks mee te maken. Bailey, Danske en Câline zijn Marianne niet afvallig maar vinden een jachttraining met Rinus zeker voor herhaling vatbaar ;-)

Vorig weekend waren we in Oizy. Een plaats gelegen in 'Dardennen'. De Engelse keurmeesters Glynis Hillier en Jim Gale zijn er twee dagen les komen geven. Dit aan de jachtinstructeurs van de WTP club en aan de deelnemers van de novice/open groep. Als beginnende novicehond mocht Bailey dus mee genieten van deze interessante tweedaagse en daar Luc partner is van Sabine kregen hij en Danske zaterdag en zondag ook in het Engels les. In de groep van de jonge honden wel te verstaan. Glynis en Jim zijn zeer aangename rustige mensen en toonden tijdens deze twee dagen hoe zij te werk gaan aan de overkant van de Noordzee. Niet alleen een leerrijke ervaring maar ook een plezant gebeuren. Want naast werken, was er zeker tijd om te genieten en deze bende vrienden weet ongetwijfeld hoe daar mee om te gaan ;-)

Ik heb als Akitahond geen 'zak' aan jachttraining ... Maar er hebben zich zo'n lieve mensen ontfermd over mij ! Niet te doen ! Ben nogal verwend geweest ! Ik mocht mee op stap met Magda, Els, Ellen, Patrick en Lars. Partners en kinderen van fervente voorjagers die net als ik met jachttraining niets hebben. Dat weekend toch nog niet ;-) Samen hebben we de mooie streek rond Oizy verkend te voet. Wandelingen van telkens 12 kilometers hé. En in de Ardennen mogen we toch spreken van een glooiiend landschap, bijna bergen ;-) Kortom, we hebben het allen erg naar onze zin gehad. Ook 's nachts hebben we genoten. Want wat een kingsize bed stond er in de hotelkamer ! Plaats zat voor ons 6'en tegelijk ;-)

Keurmeesters Jim Gale en Glynis Hillier

Een maand geleden kregen we de mededeling dat Jenna, kleinste nestzus van Câline, loops was. Toen volgde Orka en op 11/03 schreef Angelito dat Yara geen meisje meer is maar een vrouwtje. En moeten jullie nu wat weten ? Sinds vandaag is ook onze Câlienemiene een ahum geslachtsrijpe teef ! Zouden die 4 soms zusjes - o pardon zussen - zijn van elkaar ?

Om het thema zussen aan te houden, nog even iets over Canis. Een volbloed zus van Danske. Zij heeft laatst voor de eerste maal show gelopen in Denemarken en behaalde in de open klasse een 1e Uitmuntend. Klinkt misschien niet speciaal maar zowel Nick als onze baasjes hebben het niet zo op hondenshows begrepen waardoor we allen heel trots zijn op Canis' prestatie en ontzettend blij zijn voor onze vriend en fokker van deze twee zusjes. Well done lovely Canis ! Bij deze gelegenheid maak ik ook gebruik om Sweet en Sky te feliciteren met hun showprestaties. Zijn een even oude halfzus en -broer van Danske en hebben op jonge leeftijd al megamooie titels verworven. Knappe nakomelingen van papa Jiggs !

'Life is what happens to you when you're busy making other plans.' Zijn John Lennons woorden in 'Beautiful Boy'. Hij bedoelde het ironisch. Hij wou zeggen dat je nu moet leven. Dat je je leven niet mag vergooien in het plannen wat je gaat doen. Als je iets echt wil, ga ervoor. Niet uitstellen. Daarvoor is het leven te kort ...

Bedankt iedereen die er was en nog steeds is voor ons. Veel mensen hebben mij voorbije maand de oren van mijn kop gezaagd wanneer ik opnieuw aan het schrijven zou gaan. Wel, hier ben ik weer. Aiko laat nooit haar hoofd hangen, alleen had ze andere prioriteiten. Mijn zussen en ik hebben nogal wat afgeknuffeld. Is onze hondse manier om te tonen dat we Sabine ontzettend graag zien. En dat was het allerbelangrijkste op dit moment. Haar het gevoel geven dat ze niet alleen is op de wereld. Ik weet wel dat we nooit haar mama en papa zullen kunnen vervangen maar onze liefde is even onvoorwaardelijk. Iemand, die haar ouders allebei gekend heeft, zei twee weken geleden heel openhartig tegen Sabine dat ze immens rijk was. Want het kind te zijn van ouders die zo verschrikkelijk veel van hun dochter gehouden hebben, is een rijkdom van onschatbare waarde.

De wereld heeft niet stil gestaan, ook niet ten huize van Aiko. Daarom geen wereldschokkend nieuws te vertellen. De drie flatjes doen aan jachttraining wat hen allen bijster goed afgaat. Bailey traint in de hoogste groep bij WTP als jongste hond en weet zich te handhaven. Van de 22 honden die in 2009 startten bij de juniors, is zij de enige die twee jaar later in de 3e groep zit. Dat op zich is al een prestatie. Leuke toevoeging aan de lessen is dat mevrouw Patsy Deheyder 1/3 van de cursus op zich neemt. Sjieke madam en uiterst interessant om haar visie over het trainen van een Retriever mee te maken.

Sabine is best trots op haar Bailey'tje. Gisteren hebben Troy en Jazz kennis gemaakt met waterwerk. Sabine had Bailey mee als back-up hond. Die twee zonen van Bailey deden het super. Troy was eerst wat onwennig maar had snel door dat een apport uit het water synoniem is voor fun. Toen was hij bijna niet meer te stoppen ;-) Ook Jazz blonk uit in wat hij liet zien. Mama Bailey was opgetogen. Natuurlijk is er nog veel werk aan de winkel maar dat is net het leuke. Nietwaar Belinda, nietwaar Jo ? Maar het was Bailey waar Sabine best trots op was. Bailey gaat prompt op de stopfluit zitten. Tijd is gekomen om haar ook in het water af te stoppen. Sabine gooide twee dummy's. Eén recht voor in het water en één rechts. Ze stuurde Bailey vooruit op de eerste dummy. Gaf toen de stopfluit. Bailey draaide zich spontaan in het water om. Daarop stuurde Sabine Bailey naar rechts. Zonder moeite ging Bailey eerst die dummy ophalen. Oh, dat heeft Sabine deugd gedaan, daar ben ik zeker van !

Danske is onze Monkey Dans. Ze zal, denk ik, die naam altijd waard blijven. Zij is hét voorbeeld dat een flat jong in zijn koppie blijft en laat volwassen wordt. Het komt absoluut goed met haar (op werkvlak hé want ze is een schatje in het dagelijks leven) maar dat zal tijd nodig hebben. Ze kan zó mooi werken en ze kan tegelijkertijd zó de aap uithangen. Luc krijgt er grijze haren van ;-) De ene les 'begrijpt' ze 'zogezegd' helemaal niet wat van haar verlangd wordt (zet ze een onschuldige pokerface op) en een andere keer zit ze bij een dubbele markeeroefening tweemaal pal op de dummy. Zomaar in één rechte lijn. Piece of cake-face. Danske Rasmussen, Luc heeft er zijn handen vol aan ;-)

Er rest mij voor vandaag nog enkel iets over Câline te schrijven. Wat een heerlijk hondje is zij ! In alles ! Dit is niet overdreven. Ze is gewoon zo'n pruts, altijd goedgemutst. Qua werk gaat het ook uitstekend. Ze zit lekker in haar vel en dat straalt ze uit. Altijd 'in the mood' om iets aan te leren. Kleine dingetjes hé, ze heeft alle tijd, niets overhaasten. Het is ongelofelijk prettig met haar samen te zijn en te werken. Een godsgeschenkje uit de hemel is ze ! Oh ja, zou bijna vergeten melden dat ze op 05/03 slaagde voor de sociabilisatietest. Eager en Jazz (haar twee broertjes) en Câlienemiene zijn uitermate sociale hondjes bevonden. Nooit gedacht dat flatcoats sociaal waren ;-)

 Shargleam Blackcap. De flatcoat die in 1980 BIS werd op Crufts. 31 jaar later, mag er nog eens een flatcoat deze ultieme prijs in de wacht slepen. Mijn drie zussen lagen bijna in zwijm bij het bekijken van volgend filmpje. Zelfs ik ben er even voor gaan zitten, de kwijl bleef wel binnen : http://www.youtube.com/watch?v=_lc1sNvXJF0 

Ik ontdek met afschuw dat ik nooit meer, zolang ik leef, dat simpele zinnetje : “Hallo Mama ?” zal kunnen zeggen.
Met haar verdwijnt het eerste woord dat ik kende, het woord dat de basis was van mijn zekerheid in het leven.
Dat is het eerste, soms het enige verraad van een moeder, je zomaar onverwachts te verlaten ...

Jeannine LANNOO 29/05/1944-09/02/2011
Echtgenote van wijlen Jean-Claude SINTOBIN

Dit melden u

Sabine en Luc

Jezus, wat ik vandaag Bailey heb zien doen, klasse echt waar ! Sabine en Bailey gaan qua trainen de uitdaging aan om op een hoger niveau te geraken. Ze hebben het de laatste weken geweten want de jachttraining is behoorlijk pittig op zaterdag. Lijnen lopen doet Bailey al lang heel netjes maar ze is in het stadium gekomen dat er rechte lijnen van haar verlangd wordt, ongeacht het terrein. Dus ook in het bos of op de heide. En dat is niet gemakkelijk ! Als je bv op de heide over een afstand van 100m en verder een paar pollen meer rechts dan links neemt, kom je heel snel op een ander punt uit dan waar je moet zijn. In het bos hetzelfde liedje. Ren maar eens tussen alle bomen door straight on over allerlei takken en struiken naar een welbepaald punt ! Dus gisteren had Sabine zich naar haar denken een mooi stuk bos uitgekozen om een oefening voor Bailey uit te zetten. Ze had vanop een breed wandelpad een dummy over een sloot gegooid. Toen gingen ze samen drie maal naar rechts en kwamen uit op een ander wandelpad parallel aan het vorige met tussenin de honderden bomen. De afstand tussen dummy en inzetplek bedroeg 135m. Dus had Bailey zich een weg te banen van zo'n slordige 125m recht door het bos, had ze daaropvolgend het wandelpad over te steken en de sloot over te springen om de dummy te kunnen vinden. Piece of cake toch ? Gisteren heeft Sabine die setting opgebouwd. Vandaag liep Bailey meteen in één trek kaarsrecht naar de dummy en terug. Gewoonweg een klassemadam, die chokotoff 1 !

Nu Sabine klaar is met haar deel (babyboom), mag ik ook mijn zegje doen. Het interesseert waarschijnlijk niemand hoe we het gesteld hebben op vakantie. Iedereen wil alleen maar weten waar we geweest zijn ;-) en vooral wie we ontmoet hebben. Luc reed niet zomaar voor ons plezier 800 km op en 800 km af. Deze trip had een missie : de kennismaking met een woeha reu. Papiertechnisch voldoet deze dekreu aan alle criteria die Sabine en Luc vooropstellen maar zijn karakter wilden ze zelf ervaren. Vandaar dit folietje om even naar Zwitserland te reizen. Ticket, want zo heet hij, heeft zelfs mij van mijn sokken geblazen ! Bailey was in de wolken, wat niet moeilijk is daar hoog in de bergen ;-) Luc en Sabine hebben samen met de fokster van Ticket, Andrea, aan tafel gezeten en het is beslist. Als de tijd rijp is, zetten we nog eens aan richting Zwitserland en dan mogen Bailey en Ticket zich intiem afzonderen. Nu was het een blitzbezoek maar de volgende keer zullen we de streek op ons gemak kunnen verkennen. Baasjes hebben nu ook het zakelijke aan het aangename gecombineerd want wij hebben genoten van hartstikke mooie wandelingen in de sneeuw. Kijk er al naar uit om terug te gaan ! Hoewel het er dan hoogstwaarschijnlijk niet meer wit zal liggen ...

Straks is het jodelahiti tussen hem en Bailey ...

Als de babyboompagina klaar is, mag ik eindelijk verklappen waar we onze mini-vakantie hadden. Want op dit tabblad wordt ons volgend nestje aangekondigd. Voor de nieuwsgierige lezers, het is bijna op poten ;-)

Om te starten met de jachtcursus in WTP eind februari moeten de honden eerst een test afleggen. Mijn zussen hebben goed de proeven doorstaan. Ze mogen alle drie aantreden. Er staan ons wederom leuke zondagen te wachten zowel tijdens als na de training ;-) Ook Eager en Jazz - twee broertjes van Câline - zijn met glans geslaagd. Is een heel prettig gegeven.

Voorbije weekend hebben we heel wat kilometers gereisd. Deze trip was al weken gepland maar dreigde om afgelast te worden door de onverwachte opname van Sabines mama in het ziekenhuis. Behoorlijke hectische toestanden vóór vertrek dus. Zaterdag hadden Bailey, Danske en Câline eerst jachttraining en van daaruit begonnen we aan ons reisje. Mochten we heerlijk op hotel voor 2 nachten. Ik vertel nog lekker niet waar we geweest zijn. Heb ik ook een geheimpje ;-) Nog een tipje van dezelfde sluier : hoewel ik al een stukje van Europa zag, in dat land was ik nooit eerder.

Of ik iets te vertellen heb ? Jazeker maar ik heb tot nader order zwijgplicht gekregen ;-) Een tipje van de sluier : het gaat over de liefde tussen twee flatjes ... wordt dus zeker vervolgd !

We hebben jong talent in de familie ;-) Jens, peter van Câline, nam deel aan een gedichtenwedstrijd met als thema 'Geheimen'. Zo'n 800 tieners deden hetzelfde. Jens kreeg tijdens de kerstvakantie te horen dat hij bij de 9 finalisten zat. Gisteren was dan eindelijk de dag dat de jury bekendmaakte wie ze als winnaar hadden gekozen. De zaal van het cultureel centrum in Knokke zat dan ook overladen vol. Een mooie avond hebben ze er van gemaakt waarbij alle gedichten van de genomineerden werden voorgedragen. Uiteindelijk is Jens tweede geëindigd. Een hele knappe prestatie ! Jens gaf mij toestemming om zijn gedicht te publiceren. Wij, en in het bijzonder Câline, zijn reuzetrots op hem !

Geheimen door Jens Vercruysse

Heel diep in mij, op een veilig plekje.

Hebben geheimen hun hoogst eigen stekje.

Ik deel ze met niemand!

En hoef niet uit te leggen,

waarom ik mijn geheimen

aan geen één wil zeggen.

Ze zijn me heel dierbaar,

dat zeg ik zowaar.

Al zijn ’t simpele dingen,

voor mij is het klaar!

Soms zijn ze heel groot,

met waarde als goud.

En soms kleine dingen,

waar ik stiekem van hou.

Geheimen zijn gewoon

onmisbaar in mijn leven.

En héél af en toe…

Toch prettig, om met iemand te delen!

Er zit een tijdsspanne van een half jaar tussen beide foto's. Acht maanden is Câline vandaag. Het geschikte moment om aan meter Sas te laten zien dat de naamdummy die ze bij de geboorte van haar cadeau kreeg ook degelijk dienst doet.

Hoe snel kleine meisjes minder klein zijn ...

Er is mij in het oor gefluisterd dat de volgende keer dat ik bij Sabines mama mag gaan logeren, ik veel scheten moet laten. Want dinsdagmorgen moest zij totaal onverwacht met spoed opgenomen worden in het ziekenhuis. Sabine was heel ongerust daar het ziektebeeld zeer ernstig was. Haar mama verblijft nog steeds in de kliniek en na een massa onderzoeken blijkt sinds deze namiddag dat ze zal kunnen genezen. Het was hier wel enorm schrikken en bang afwachten. Dus beloofd, zal mijn welriekende poepsnoepjes houden voor als ik nog eens bij de mama ben want een hondenscheet is ... geluk bij de vleet.

Vorige week hebben we genoten van een doodnormaal hondenleven zonder relevante speciale belevenissen. Is eens gezellig. Het hoeft niet altijd biefstuk te zijn, een lekker koteletje smaakt ook. Ik wil jullie nog attent maken op een megaknappe zin die ik oppikte uit een film. Heb het dus niet van mezelf. Spijtig ;-) Omdat wij, mijn 3 zussen en ik, voor nogal wat produktie kunnen zorgen en bijgevolg Sabine en Luc een zeer gelukkig leven leiden. Hier komt-ie : Hondenscheet is geluk bij de vleet !

Oui, oui, mesjeu Joe, dangerroes Beili ! Dat maakt die foto net zo prachtig ;-) Een fractie van een aktiemoment die dan nog zo scherp is. Het is door de snelheid en de wind dat Bailey's lippen omhoog trekken. Niets om over in te zitten, ons Bailey'tje is nog steeds een lief poppemieke ;-)

Grrrr ! Ben weer op de sukkel geraakt met de website ! Kreeg de foto's van onze nieuwjaars-strandwandeling-met-het-hele-gezin niet gepubliceerd ! Hieronder, later dan voorzien, omdat ik ze toch geslaagd vind, een proevertje van hoe leuk wij het gehad hebben. Kort schrijf ik ook dat Câline woensdag slaagde in de overgangsproeven gehoorzaamheid waardoor ze nu bij de B'tjes les mag volgen. Woensdag was ook de eerste keer dat Câline in de A-groep trainde ;-) En dat ze zaterdag gestart is met jachttraining in groepsverband. Sabine krijgt het druk ;-) want zij mag eerst aantreden met Bailey en daaropvolgend na een kwartiertje pauze gaat ze met Câlienemiene aan de slag. Luc heeft enkel Danske maar heeft aan haar zijn handen wel vol ;-) Ook zij startten met een nieuwe cursus.

We hebben het jaar goed ingezet door vorige week op zondag een heerlijke strandwandeling te maken ... om uit te waaien of om katers te verjagen ;-) Een kleine indruk van ons aan het strand. 

Toen was het voor Câline genoeg en was ze riebedebie ;-)

De prachtigste dag voor een echte jachthond is een dag waarop wild binnengehaald moet worden. Op de laatste dag van het jaar mee op jacht mogen gaan, was dan ook voor zowel Bailey als Danske een sublieme afsluiting van 2010. Wat een geweldige dag hebben de chokotoffs - en met hen ook Sabine, Luc en Câline en hun vrienden - beleefd ! In een super aangename compagnie van jagers, trackers en pickinguppers. Een jacht op eenden tijdens de eerste en de laatste drift en op fazanten tijdens de overige driften. Bailey heeft nogmaals bewezen dat ze over een ongelofelijke neus en een waanzinnig doorzettingsvermogen beschikt. Op deze laatste dag van het jaar 2010 enkele momenten om nooit ofte nimmer te vergeten ...

Bailey rook na het afblazen van de laatste voormiddagdrift een fazanthen die verstopt zat, volgde het spoor en achtervolgde de vogel toen die opvloog en zich in de takken schuil hield. Ze sprong telkens op om de fazant te vangen maar kon er net niet aan. Eén van de trackers heeft haar dan geholpen door de tak wat naar beneden te trekken. Op de tweede foto, Bailey in de startblokken om de laatste sprong te maken.

Op dit jachtterrein zijn er ook koningsfazanten aanwezig. Daar ze veel sterker zijn dan de 'gewone' fazant zijn ze 'schadelijk' voor het in stand houden van deze laatste soort en verstoren ze als het ware het natuurlijke biotoop. Het is een zeldzaam gebeuren dat er een koningsfazant geschoten wordt mede omdat hij één van de snelst vliegende fazanten is en omdat hij in één ruk loodrecht kan weg vliegen. Tijdens deze jacht gingen twee hanen neer, toevallig in dezelfde drift en toevallig alletwee gewond geraakt door de jager waar Sabine bij op post stond. Bailey apporteerde zonder boe of ba beide zeer kranige en duchtige runners !

KONINGSFAZANT

ARCHIEF BELEVENISSEN 2010

ARCHIEF BELEVENISSEN 2009

ARCHIEF BELEVENISSEN 2008