BELEVENISSEN 2010

Dit is nu eens een weertje waar ik van hou ! Ook ik maak gekke sprongen en duik graag in de sneeuw ! We hebben samen met Sabine genoten van een ontzettend leuke wandeling. Sneeuw is in onze contreien nogal zeldzaam dus het fototoestel mocht mee en deze kiekjes zijn het resultaat.

Sneeuwpret december 2009

Ik mag er terug bij op de homepage ! Ben daar zelf zeer content over. En de volgende prent is er ook eentje met ons 3'en op. Vandaag was het fantastisch wandel- en ravottenweer. Danske heeft voor de eerste keer ontdekt wat het effect is van springen op/in een bevroren plas waarvan alleen de ultradunne bovenste laag uit ijs bestaat ... Een echte Monkey Dans !

De week liep een beetje in mineur. Luc ziek, virale buikinfectie, buikgriep voor de doorsneemens. En dan moet hij natuurlijk wat vertroeteld worden hé. Zelfs ik had medelijden met mijn baasje. Ben veel dicht bij Luc gebleven en warm tegen hem aan gaan liggen. Waar de uitdrukking van komt 'zo ziek als een hond' weet ik eigenlijk niet maar we kunnen stellen dat Luc zo ziek als een hond was deze week.

Terwijl gisteren Danske en ik om beurt voor Luc gezorgd hebben (dwz afwisselend bij hem gelegen hebben), gingen Sabine en Bailey mee op fazantenjacht. Die twee waren zo moe als een - het zelfstandig naamwoord 'hond' wordt wel in veel uitdrukkingen gebruikt - hond bij thuiskomst. Ze hebben genoten van deze toffe dag in de frisse buitenlucht. Zwaar te bejagen terrein temidden van doornenstruiken en brandnetels maar dit stoort noch Sabine noch Bailey. Het werk dat Bailey laat zien ; de oplettende houding die ze heeft tijdens de drift, de drang die ze nadien heeft om een stuk te halen, de doorzetting die ze toont om het te vinden en de trots waarmee ze dan met 'haar' fazant terugkomt, daar doen ze het voor.

Ik ging voor de eerste keer in mijn leven uit logeren, helemaal alleen. Bij de mama van Sabine. Is mij enorm goed bevallen, moet ik zeggen. Werd vertroeteld als een schoothondje. Ik ben de allerliefste hond en ik heb mij voorbeeldig gedragen. Zijn niet mijn woorden ! Bailey en Danske gingen wel mee naar Frankrijk. Zaterdag waren ze de hele dag in Rouen en zondag brachten ze door in Tingry.

Het was Danskes allereerste showervaring. Had niet anders verwacht als dat ze dat supergoed zou doorstaan. En supergoed deed ze het ! Ze kreeg een 1e TP, wat zoveel is als een 1e plaats 'Veelbelovend' en werd daarbovenop 'Beste pup'. Een prachtig keurrapport met een mooie toekomst in het verschiet voor onze Monkey volgens Mevr. Delvaux-Crauwels, keurmeester van dienst. Bailey sleepte ook een 1e plaats in de wacht. Ze kreeg een TB oftewel een 'Zeer goed'. Net geen uitmuntend voor haar omdat ze nog niet af is en omdat ze een ietsiepietsie te mager is. We kennen het liedje ondertussen. Maar buiten deze opmerking is haar keurverslag ook een juweeltje, met Franse superlatieven als diamanten.

Na de show, van Rouen naar Boulogne-sur-mer, waar ze zaterdagavond de bende van de Field Trial vervoegd hebben op restaurant. Hebben ze weeral wat afgelachen en gediscussieerd en geroddeld, neen dat laatste doen ze niet ;-) Het werd weeral veel te snel nacht maar met zo'n leuke avond achter de rug, vond niemand het erg dat ze slechts enkele uurtjes konden slapen. 

Vandaag deed Bailey mee aan een veldwedstrijd. En met succes deze keer ! Ze kreeg een 'Excellent', is een Uitmuntend voor de anderstaligen. Sabine en Bailey zaten in de laatste drift. Het begon met een individuele marking die voor Bailey in een mini-maïsveld terechtkwam. De vrouw die bij Sabine ingedeeld stond, trok meteen haar deelname in. Dan werden er twee fazanten geschoten. Eén kwam in de maïs terecht en de ander viel daar ver links van in het open veld. De eerste hond moest met de km mee zo'n twintig meter vooruit en van die plaats de verre vogel halen maar hij bracht de fazant van in de maïs terug. Toen was het weer aan Bailey. De keurmeester riep hen ook naar voren en zei tegen Sabine dat Bailey die openveldfazant moest binnen brengen. Sabine stuurde Bailey die richting uit, wat ze netjes aannam maar net op dat moment zetten de fazanten die nog in de kist rechts van het maïsveld zaten, hun keel open. Heel aanlokkelijke verleiding en Bailey veranderde van koers. Sabine kon ze stoppen en naar links dirigeren door het maïsveldje heen waar tal van andere vorige valplekken waren en Bailey zo bij de goede fazant brengen. Moest ze daarna nog een markeer halen die achter het open veld gevallen was in hoge begroeiing en ook die vond ze keurig. Bailey vertrok telkens snel maar haar terugkomen was minder. Keurmeester Pigal gaf haar een aanmoedigende U en na afloop bleek ze de 3e plaats behaald te hebben. Tevreden kijkt Sabine terug op dit weekend. Luc, die vond het heel fijn om mee te zijn. En ik, ik vond het gezellig bij Sabines mama maar oost, west, thuis best.

Het is algemeen geweten dat Bailey zeer begeerd wordt door mannelijk schoon van allerlei ras. En ze heeft dan ook een hele rits liefjes zitten. Maar er kan er maar één haar MAN worden en ik mag eindelijk eens verklappen wie de uitverkorene is ! Ze is een kieskeurige hoor ! Haar toekomstige is niet minder dan Floyd. Ja, the one and only 'Trioaks Forever Zealous' guy ! Bailey en Floyd kennen elkaar al een tijd en kunnen het heel goed vinden met mekaar. Bailey voelt zich in haar nopjes dat Floyd op haar een oogje liet vallen want hij zorgt voor fantastische nakomelingen. En het is met dat doel voor ogen dat Bailey voor een nageslacht wil zorgen. Zij droomt van een kroostrijk gezin met lieve, gezonde pupjes. Bailey is zeer selectief te werk gegaan en haar beslissing staat vast : Floyd mag die taak op zich nemen. Ze kon zich geen betere papa wensen !

In maart zullen Trioaks Forever Zealous (Floyd) en Dark Devotion Hip Perfect Promise (Bailey) intiem met elkaar omgaan. Een romantisch muziekje en kaarslicht zullen de nodige sfeer creëren. De natuur en hun oerinstincten zorgen voor de rest ... En als alles naar wens verloopt (met zo'n gentleman kan het bijna niet anders), worden hier pupjes verwacht rond mei 2010. En dan krijgen we eindelijk ons zwart zusje ...

In het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal Van Dale A-I : adrenaline (de (v.); vgl. -ine) (stofn.) [1901-1925 gevormd van Lat. ad (naar,tot)  + renes (nieren)], (med.) hormoon uit het merg van de bijnieren dat de hartfunctie stimuleert en de kleine bloedvaten doet samentrekken: overproductie van adrenaline leidt tot een verhoogde bloeddruk: adrenaline wordt in de chirurgie als bloedstelpend middel gebruikt.

Wikipedia : Adrenaline komt in grote hoeveelheden vrij bij angst en stress, maar ook bij woede, kou, hitte, pijn en fysieke arbeid. Afgezien van adrenalineverslaving, is het in veel van deze gevallen goed dat de stof wordt aangemaakt omdat het de alertheid verhoogt en meer energie geeft.

Wie zou er vandaag het meest adrenaline aangemaakt hebben ... de jagers of Bailey ?

We hebben er eens een normale zondag op zitten. Dit was lang geleden zeg. Een zondag dat we op een normaal uur uit bed stapten en dat er niets gepland was. Een zondag dat we met zijn allen lekker gingen uitwaaien op het strand van Cadzand (Nl). Geen mens te bespeuren want wie is er nu zo zot om met dit voorspelde slechte weer een dag naar zee te gaan ? We kwamen nog twee verdwaalde zielen tegen en natuurlijk vonden ze ons mooie en lieve honden. Terwijl Bailey, Monkey Dans en ikzelf ons van onze beste kant lieten zien, raken de grote mensen aan de praat en op een bepaald moment vraagt die mevrouw of we van in de buurt zijn. Sabine antwoordt dat we in Damme wonen want wie kent er nu Vivenkapelle zit ze zich te bedenken ? We zaten toen tenslotte in het buitenland. Geloof het of niet maar is Vivenkapelle nu net het gehucht waar die mensen ook vertoeven. Waren wij ineens - 'almetteki' - nog zoveel mooier en liever ;-). Zo zie je maar, honden brengen mensen bij elkaar ...

Bailey en ik tijdens onze paalact

Met zijn allen getuige van deze mooie zonsondergang ...

Maandag trainen Sas en Sabine voor de laatste keer samen ... Santa wordt over een dikke week mama en Sas wil zich daar volledig kunnen op concentreren dus worden de gezamenlijke oefenuurtjes on hold gezet. Sabine en Bailey zullen het absoluut missen maar aan alle mooie liedjes komt een einde. Bailey heeft fantastische vorderingen gemaakt ! Ze is zo gegroeid in haar kunnen in best wel een korte tijd. Een bloemetje, nee een groot boeket voor Saskia. Donderdag hadden ze dus hun voorlaatste training samen. Heeft Sabine Bailey even duidelijk gemaakt waar het woord 'steadiness' daadwerkelijk voor staat. Ingrid en haar Labrador Bubbles hebben ook even mee getraind. Samen hebben ze verre markeringen geoefend. Sas en Sabine eindigden met een pittige oefening. Sas gooide 6 dummy's op die door Sabine allen moesten onthouden worden maar er waren niet echte referentiepunten aanwezig tenzij in de verte enkele bomen en elektriciteitsmasten. Om beurt mochten Grace en Bailey een dummy halen. Zes dummy's onthouden is niet zo gemakkelijk dus kwam wat dirigeerwerk aan te pas. Grace had vooral last van de plek waar ze Bailey het laatst had zien werken. Sas moest daarom tussenbeide komen. Beurt over voor Grace, werkt wel bij haar want de volgende 2 apporten haalde ze keurig en luisterde ze goed naar Sas. Bailey, die een paar maanden geleden nog nooit van de zitfluit had gehoord, heeft super gewerkt. Ze ging prompt zitten op de toon en nam de richting die Sabine haar wees telkens aan. Ondanks het slechte weer, hebben ze er een leuke training van gemaakt en waren beide dames trots op hun bruintjes. Sas is naast Sabines en Bailey's personal coach vooral een vriendin geworden. Van ons allemaal hier hoor (ja, ja ook van Luc-Luc) en dat blijft ze !

In West-Vlaanderen (is nu eenmaal de provincie in België waar ik woon) zeggen ze : 'Het is geen weer om een hond buiten te laten.' Dat klinkt dan eerder als : ' 't Is hin were omden oent uut te loaten.' Dit terzijde. Bailey, Danske en ik zijn alle 3 van de mening toegedaan dat we het waan-zinnig knetter vinden dat Sabine met zulke weersomstandigheden haar stoute schoenen aantrekt en met ons dit gure weer trotseert. Niets plezanter dan met onze snoet in de regen en de wind door onze haren te genieten van een fikse wandeling. Bailey en Danske denken voor hun reden dat het hen niet uitmaakt van welke kant het water komt, als er maar water is. Regenplassen en sloten dienen niet om over te springen maar om in te duiken. Bailey heeft een partner in crime gevonden : Monkey Dans. De regen spoelt toch alles netjes weg, lijken ze beiden te denken. Vind het ook heerlijk. Geef ik grif toe. Dit is quality time voor mij. Ik ontloop wel de plassen. Ben niet zo'n vuile trien als mijn chokotoffzussen. Gekoppeld aan zo'n doorweekte uitstap is de kroeltijd met de Pet-towel. Wat overeenstemt met een lekkere massage van kop tot teen. Daarna nestelen we ons gezellig bij de chauffage en genieten knusjes na van dit hondenweer.

Ik had geen al te flatteuze foto van Monkey uitgekozen maar het was hard hoor om zomaar mijn plaatsje af te staan. Gelukkig hadden sommige dames onder jullie dit door en staken ze mij een hart onder de riem. Danske verdient een eleganter beeld van haarzelf als 'centerfold'. Bij deze heb ik maar een ander portret geplaatst. Stel dat ze geen dummy meer wil vastnemen, bang herkend te worden als die 'lelijke bruine, een Flatcoated Retriever' huh ? Of nog beter als die 'kom zo'n hond tussen donker en klaren tegen en je loopt voor je leven'. En nu ? Een aap in tenue ! Voor mij blijft ze toch Monkey Dans, enne ... ondertussen voor vele anderen ook al hihi !

Wist dat het ooit zou gebeuren. Had al een tijdje het vermoeden dat dit er zat aan te komen ... Sabine wil zich natuurlijk profileren als een fokster van Flatcoated Retrievers, niet van Akita's, waardoor mijn lieve snoet van de homepage van deze site verdwijnt ... But I'll be back. Sabine heeft als idee om af en toe de foto op de frontpagina te veranderen. Eigenlijk zou ze het liefst een foto van ons drieën willen. Want Danske hoort er bij, of course. Zij mag nu voor een tijdje daar van voren schitteren en later kom ik ook nog eens aan de beurt. Want ik ben wel de fotogeniekste hier in huis !

De foto die tot nu als voorpagina diende van onze website ...

Het is natuurlijk jammer dat het net tijdens een wedstrijd is dat Bailey vreemde allures kreeg maar Sabine heeft er een nacht kunnen over slapen en eigenlijk is ze blij dat Bailey die passie in haar zitten heeft. Want het is een feit dat Bailey heel graag het bos in wou om de fazant te halen en dit gedrag is aan te prijzen. Ze is geen dode mus maar een wellevende Retriever die graag werkt. Sabine had Bailey niet onder appèl toen ze insprong zaterdag. Want in tegenstelling tot de jacht op 11 november bleef Bailey toen de hele dag keurig zitten en ging alleen als Sabine haar die opdracht gaf. Math, baas van Troy (Bailey's broer), had eerder gezegd dat Bailey meer gedreven zou worden eenmaal ze van de jacht had geproefd. Hij krijgt hierbij helemaal gelijk.

Hoe zal ik het omschrijven ? Het was een desastreus weekend op gebied van werkprestatie van Bailey ! Ik wind er geen doekjes om, tweemaal éliminé heeft ze 'gescoord'. Mooie kwalificaties zijn dat !

Zaterdag mocht Bailey in de tweede drift op 'concours 2' haar ding doen. De eerste drift werd gestart. Sabine stond met Bailey op hun beurt te wachten een 20-tal meter achter de voorjagers. Sabine wou, om haar zenuwen wat te stabiliseren, een relaxerend middel met plantenextracten uit haar broekzak nemen en inslikken en net toen besliste Bailey dat de laatste fazant geschoten de hare moest worden. Ze trok zich ineens los en spurtte vliegensvlug weg de fazant achterna. Dat heet inspringen ... Bailey was zelfs niet in de wedstrijd op dat moment ! Sabine rende ze na en foeterde ze flink uit. Maar dus mochten ze niet meer deelnemen. Uitgeschakeld alvorens te starten, daarvoor moet je Bailey heten ...

Wat een vreemd gedrag ze daar vertoond heeft ? Nu moeten jullie weten dat als er één hond rustig op post blijft zitten, het Bailey wel is. Ze zou soms eerder wat drive missen tijdens haar kuren maar deze keer niet hoor. Snel was ze zeker ! Marijke vertelde laatst dat een teefje tot 9 weken na haar loopsheid raar uit de hoek kan komen. Zou dit daar mee te maken hebben ...

Vandaag dan. Opnieuw was Bailey in de tweede drift ingedeeld, deze maal op locatie 5. Sabine had Bailey goed vast en hield haar in de gaten om te kunnen corrigeren als het nodig mocht blijken want ze wou vooral voorkomen dat Bailey tijdens de wedstrijd zou inspringen. Nu bleef ze keurig zitten. Toen mochten ze eindelijk aan de slag. Ze namen naast Didier met Cochise plaats en links van hen stonden nog twee duo's klaar. Links werden er 3 fazanten geschoten. Twee knalden neer op een open veld, de derde verdween ver weg achter een blokhut. Rechts in het bos vielen 2 stukken wild. Cochise ging eerst en vond gemakkelijk zijn fazant. Bailey mocht in het bos een stuk halen die er al lag van de vorige drift. Sabine stuurde ze op. Bailey vond haar fazant zonder probleem. Maar dan ... Ze kwam er niet meteen mee terug, vond het nodig om eerst wat te stoeien met het beestje ! Is ook een soort gedrag dat Bailey nooit vertoont ! Wat was er dit weekend met onze Bailey aan de hand ? Is het misschien omdat ze haar aanstaande lover zag en dat ze de kolder in de kop kreeg daardoor ? Wie zal het weten ?

Louisianne dacht dat het waarschijnlijk uit frustratie was dat Bailey klooide, omdat ze zo lang op post had gezeten voor ze aan het werk mocht. Omdat Sabine Bailey de hele tijd waakzaam had gehouden. Loes gaf ook mee dat zo'n situaties dienen om uit te leren en dat je diezelfde situaties alleen maar kan terugvinden op een andere field trial. Dus een volgende keer beter. Want Bailey haalt zeker nog een U'tje op een veldwedstrijd. Daar steek ik mijn poot voor in het vuur !

Ondanks deze abominabele uitslagen hadden we een prettig weekend met Louisianne, Michelle, Magda, Maren en Walter. Meine Deutsche Fremsprache geht immer besser ...

Naast de elementaire basisgehoorzaamheid die iedere hond zou moeten beheersen, is het voor een Retriever natuurlijk heel belangrijk dat hij kan apporteren. Het zit grotendeels in zijn genen maar het moet hem toch aangeleerd worden. Niet door lukraak een balletje te gooien en hopen dat de hond dat balletje terug brengt. Neen, beginnen bij het begin en dat is het vast-los principe onder de knie krijgen. Hieronder Chokotoff 2 die dit al aardig beheerst. Ze kent heel goed het verschil tussen het woord 'vast' en het woord 'los'. Ze is niet hard in de bek, toch houdt ze haar dummy stevig beet. Kleine meisjes worden groot, het echte Retrieverwerk lonkt naar Luc en zijn Danske.

Monkey Dans en de beginselen van het apport.

Bailey begint er vandaag al aan. Ik vrijdagavond laat pas. Danske ? Luc neemt haar valies voor zijn rekening, zij is nog 'trop petite' en weet niet zo goed hoe het moet. Later zal ze zelf haar spullen moeten pakken als we nog eens van sortie zijn. Het is telkens een hele volksverhuizing als we op reis gaan. Zorgen dat voor ons vijven alles mee in de auto is, vraagt enige organisatie. Gelukkig is Luc de man die van aanpakken weet in zo'n situaties en kan hij ordentelijk schikken. Moest die taak Sabine te beurt vallen, we hadden een extra auto nodig !

Deze inleiding gewoon om te vertellen dat we er op uit trekken dit weekend en wel naar het buitenland. Vive la France ! Bailey neemt aan twee veldwedstrijden deel. Zaterdag en zondag mag ze patrijzen en fazanten markeren en liefst terug brengen ook ;-). Hopelijk laat Bailey mooi werk zien en is Sabine niet teveel gestresst aldaar naast de keurmeester staande ... Hoe dan ook, het is een goede leerschool voor hen beiden. Sabine en Bailey leren omgaan met verschillende situaties, doen pakken ervaring op en uiteindelijk maken we er samen met een stel vrienden een gezellig weekend van. Is altijd mooi meegenomen !

Bailey vierde haar verjaardag in stijl tussen de kleurenpracht van de herfst. Twee jaar is ze nu en de kogel is door de kerk : wanneer ze de volgende keer loops wordt, mag ze mama worden. Verwacht wordt dat dit rond de maand maart zal draaien. Als dat het geval is, krijgt ze haar kleintjes in de maand mei. Wat een heerlijke maand lijkt me dat om geboorte te geven aan nieuw leven. Ik ben er zeker van dat ze die taak heel goed zal uitvoeren en dat ze een fantastisch moedertje wordt.

Papier technisch verjaart ze pas morgen, Chocotoff 1. Ze is wel vandaag twee jaar geleden geboren dus is ze, mijns inziens, op 14 november ook al jarig. Ik vind het absoluut geen ramp om dubbel feest te vieren want ik zie mijn kleine grootste zus ook heel graag ! Dus Bailey, hierbij wens ik je een superdag toe, met veel traktaties, die je toch niet opkrijgt en dan zal uitdelen, aan mij vooral, en veel knuffelplezier. Sabine is alvast  begonnen met dit deel want ook zij houdt superveel van haar Bailey'tje ! Bailey, wij vinden jou allemaal zoals die taart, te mooi om op te eten en we hopen dat je nog heel lang en nog heel veel mag genieten van alle dingen die je nog zal meemaken op je weg. Je bent goed bezig, een fantastische Flatcoated Retriever te wezen ! Nog vele jaren in het verschiet, voor jou, onze kleine Bailey deugniet ! Weer een jaartje erbij, duizend likjes krijg je van mij ! Hiep hiep hiep hoera ! Mijn zus is vandaag in chocola !

Lekker wijfie is ze. Zou het opvallen dat ik nogal veel tijd in Nederland doorbreng ? Mijn liefste kleinste zusje.

171 dagen is ze hier, onze Monkey Dans. Foto's zijn gemaakt op de fokdag van het P-nest door marrainetje Loes.

Bailey mag op haar lauweren rusten vandaag. Gisteren mocht ze samen met Sabine deelnemen aan een heuse jacht. Beiden hebben genoten van deze dag. Bailey was actief tijdens de driften en zocht daarbij ook heel goed na. Het was kicken voor zowel Sabine als voor Bailey. Bailey is een jachthond en dat heeft ze mogen tonen gisteren. Op het einde van de jacht werden de honden gefeliciteerd door de jachtheer. Hij had heel mooi werk gezien. Sabine had deze woorden niet echt nodig om te glunderen, deed ze voordien al, maar het is altijd leuk als het werk van je hond nog eens gewaardeerd wordt door een persoon met ervaring en inzicht. Sabine en Bailey hebben beiden gesnurkt vannacht, ze zaten diep in dromenland, fazanten zullen wel de hoofdrol gespeeld hebben in hun zoete dromen.

De trackers, een vrolijke bende makkers.

Eén van de vele fazanten die Bailey binnen bracht.

Een deel van het tableau op het einde van een heel geslaagde jachtdag.

Easy, Troy en Pontos kenden we al maar Pretty hadden we nog nooit ontmoet. Het was dus heel spannend om haar in levende lijve te zien. Ze is ook zo'n tuttebel als onze Bailey ! En ze lijken in alle opzichten heel sterk op elkaar. Pretty woont in een leuk gezin in Rotterdam. Tijdens het lekker bijkletsen van de baasjes, bleek ook zij een moeilijke qua voeding ! 5 (omdat we de andere 4 niet kennen) van de Promise-nakomelingen van Easy en Impy hebben min of meer dezelfde karaktertrekken. Dit bewijst nog maar eens dat het in de genen zit, nietwaar ! En toont daarmee hoe belangrijk de stamboom wel is ! Want karakter wordt dus wel degelijk ook doorgegeven.

We hadden een leuke dag. Hebben ook uit het Dark Devotion Naiad-nest Floris met Marianne terug gezien. Floris is uitgegroeid tot een stoere bink. Hij staat mooi te blinken ! Letterlijk dan hé ! De N- en P-flatjes werden gekeurd door Mevr. Gerda Groenweg en zij was zeer te spreken over het totaalbeeld van het Promise-nest. Ze zei dat dit nest nog wat tijd nodig heeft en gaf lovende woorden voor de toekomst mee. Tante Loes wist te vertellen dat deze km zeer streng keurt dus zijn wij overgelukkig met het individueel keurrapport van Bailey.

Papa Easy en een deel van zijn progenituur uit het Promise-nest : dochter Pretty, dochter Bailey en zoon Troy.

Pretty Promise en Perfect Promise, twee zusjes. Pretty heeft meer het hoofd van mama Impy geërfd terwijl Bailey eerder de gelaatstrekken van papa Easy meekreeg.

Troy is helemaal zijn vader qua uiterlijk, hier heel duidelijk te zien. Pretty woont bij een gezin met twee kinderen, beiden jongens. Zij vonden het helemaal te gek om de familie van hun Pretty te ontmoeten en durfden al eens in hun enthousiasme Bailey voor Pretty te aanzien. Toch ging iedereen met zijn eigen hond naar huis hoor !

Picture courtesy : Louisianne Noteborn

Paul Young - Wherever I Lay My Hat That's My Home. I'm telling you, that's my home. 

Zal op den duur niet meer weten hoe ons huis er vanbinnen uitziet als we aan dit ritme verder doen. Zaterdag een hele namiddag en avond doorgebracht in de gezellige sfeer van WTP want daar werd het clubkampioenschap gehoorzaamheid gespeeld. Luc had zich eerst ingeschreven om bij de puppies mee te doen met Danske. Sabine was onder lichte morele druk gezwicht en had zich dan maar op de valreep ook als deelnemer aangemeld met Bailey in de C-groep. Zondag brachten we de hele dag door in Nederland, specifieker in Zaltbommel. Fokdag van het P-nest dus het nest waar o.a. Bailey uit komt. 

John, de man die de puppies bij WTP nauw aan het hart draagt, is geveld door rugklachten en kon daarom niet aanwezig zijn om zijn pupillen op de rooster te leggen. De voorzitter nam deze gewichtige taak over en Sabine mocht assistente spelen. Hield gewoon in dat zij alles te noteren had maar ze kon ieder hondje wel van dichtbij meemaken, wat altijd leuk is. Een mooie opkomst van jonge honden want er waren er 15 ingeschreven waarvan slechts eentje forfait gaf. John had wel de proeven bedacht en mooi uitgewerkt op papier. Het was niet zo simpel hoor ! Alle pups hadden eerst een parcours af te leggen. Daarin verwerkt 2 volledige draaien rond een kegel, eenmaal met de hond aan de binnenkant en de andere maal met de hond aan de buitenkant, een lange slalom, 2 keerwendingen en eindigend met een mooi zitten aan de voet. Etienne keurde wel mild en beloning in de vorm van stem of koekjes was toegelaten. Gestrekte leiband mocht niet. Tweede oefening terug een parcours waarbij het volgen niet van belang was. Daarentegen wel de tweemaal gaan zitten en gaan liggen op bevel telkens aan de respektievelijke kegel. Aan bod daarna kwamen in volgorde : komen op bevel in versoepelde versie (Etienne hield de pupjes telkens met een leiband bij zich), het voorstellen van de hond en als laatste een apport. Dit allemaal voor hondjes die 4 tot 7 maanden oud, euh pardon, jong zijn. Luc en Danske hebben hun best gedaan maar apporteren daar zijn zij samen nog niet aan toe. Ze haalden een score van 87/100.

Sabine had om 15h30 haar wedstrijd maar stond nog op het veld bij de puppies om 15h15 ! Bailey had even met Luc uit pissen en kakken geweest maar blijkbaar had ze één van beiden niet laten afkomen ... Dit zou Sabine later zuur opbreken ... want tijdens het apport, liep Bailey wat verder dan de dummy naar het enige struikje die op het veld staat en terwijl iedereen op haar kont stond te kijken, kwam Bailey's 'drol van de dag' er uit ! Ik weet niet of jullie het weten maar ik wist het toen al : dit is een dikke vette, neen, niet wat jullie denken, een dikke vette nul, voor dit onderdeel. Om het verhaal kort te maken, Sabine was daarna helemaal haar kluts (en Bailey haar drol) kwijt en het resulteerde in een puntentotaal van 70/100. Sabine had er wel een 'kakske in een zakske' gratis bovenop.

Kijk, dit bedoel ik nu. Ik ben niet beschaamd om ook de minder geslaagde wedstrijden te vermelden met naam en toenaam. Want dat moet toch kunnen ? Uit fouten kun je leren en ik ben er zeker van dat dit Sabine geen tweede keer meer overkomt. Ik zoek ook geen excuus uit van, ja maar, eigenlijk had Luc moeten ... neen, Bailey is Sabines hond en de schuld ligt volledig bij haar zelf. Had ze zich maar moeten vergewissen van de exacte locatie van de schijt, poep, kak of stront (noem maar op) van háár hondje vóór aanvang van de wedstrijd. Hetzelfde zou zijn als ik voor een resultaat van een veldwedstrijd bv. waar Bailey (ik gebruik voor het gemak haar naam want zij is nu toch al de pineut) de mist in ging (kan toch altijd gebeuren ? - vooral in deze periode van het jaar -) ik het hier niet zou vermelden en zoals ze (je weet wel 'ze') zeggen 'van Ko gebaren' (doen alsof mijn neus bloedt). Is toch belachelijk ? Dat is de domme mens dom houden en de anderen, de 'insiders', komen het toch te weten hoor ! Als Bailey of later Danske een 'Eliminé' of een, je weet nooit, een 'Non-Classé' zou hebben op een working test, ja dan zal ik niet zo, NC zetten, van oef, niemand weet waarvoor die letters zijn uitgevonden als ik wel in koeien van letters ZEER GOED zou schrijven bij het wel slagen. Ik zal gewoon consequent zijn en zelfs bikkelhard toeslaan als ze hun best niet doen ! I have no mercy !

Neen, wil eigenlijk alleen maar zeggen dat, als je deelneemt aan een wedstrijd, het goed kan gaan maar ook slecht. En daarin moet je eerlijk zijn. Sabine heeft enkel Bailey waar ze het mee 'moet' realiseren, ze kan geen 10 andere flatjes uit de kast toveren als Bailey eens een dipje heeft. Dus zal er wel eens een score lager liggen. De uitdaging en de wil om het steeds beter te doen, hebben zowel Sabine als Bailey maar Bailey is ook maar een hond hé ...

Morgen vertel ik verder over de fokdag in Zaltbommel, ben ik toch een grote babbelkous ! P.S. @ Sinterklaas - ruim op tijd vraag ik het U - Kunt U voor een hoed zorgen die op het hoofd van een sierlijke Akita, op mijn hoofd dus, past ?

Eén van deze pupjes zal door het leven gaan als 'Neala's Let the Sunshine in' of een beetje korter als 'Levi'. Dit reutje valt met zijn gat in de boter want hij wordt de pup van Silvia. En Silvia, dat is een hele lieve ! Ze mag haar zonnetje over 10 dagen meenemen naar huis. We wensen hen een mooie toekomst samen.

Ode aan de zwarte flatjes vandaag want onze supervriendin Santa is zwanger ! De echografie toonde heel duidelijk dat er kleintjes aan het groeien zijn in Santa's baarmoeder. Over een viertal weken zullen er mini-Santaatjes en mini-Floydjes geboren worden ten huize La Demisa. Moet nog een geboortecadeau gaan uitzoeken ...

Voorbeeldige pupjes, ik sta versteld !

Het zijn snoepjes, die chokotoffs van een zussen van mij. Danske wordt stilletjesaan juffrouw Aap, ze groeit in hoogte en wordt slanker, de mollige pupfase is voltooid verleden tijd. Ineens is ze bijna net zo groot als Bailey. Zie ze daar zitten alletwee, nog even en ze zullen, op eerste zicht, moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn.

Al enkele dagen en een jaar ben ik bezig onze belevenissen op te schrijven en hier publiek te maken. M.a.w. vandaag is deze site al één jaar en 5 dagen on-line. Ik begon schuchter (is een woord als een ander), niet goed wetend of ik veel respons zou krijgen, of mijn manier van vertellen wel in de smaak zou vallen, of ik nieuwe vrienden zou maken ... Hoe dan ook, ik heb besloten gewoon op zijn Aiko's verder te doen. Alvast iedereen heel erg bedankt om zo hartelijk te reageren in ons gastenboek. Heb eens alle berichten herlezen (ja, toch een beetje nostalgie) en geteld : 235 zijn het er !

Gaat hard, onze Monkey Dans ...

Dit weekend waren we nog maar eens niet thuis te vinden. Mits genoeg sponsoring willen we gerust door het leven gaan als 'The Eurotrotterdogs'. Deze keer zaten we in Oldenzaal, zo'n 340 km hier vandaan. Dicht tegen de Duitse grens en de route erheen, deed mij sterk denken aan toen we Danske gingen halen in Denemarken. Want ik kijk graag mee of Luc wel de juiste route volgt.

Na onze uitstap in Nederland vorige weekend, begon het Sabine te dagen dat Oldenzaal f***ing ver weg van ons huis lag. We waren zondag uiterlijk tegen 8h in de ochtend verwacht. Sabine maakte een rekensommetje over hoe laat we dan zouden moeten vertrekken en vooral over hoe laat we dan zouden moeten opstaan ! Niet te doen hoor, overtuigde ze zichzelf. Luc was al lang van die opinie toegediend maar ja, zoals in menig huishouden, zijn het de vrouwen zeker die het laatste woord hebben ? Hier is het niet anders. Wat wil je, het mannelijk geslacht is niet zo sterk vertegenwoordigd in ons nest.

We vertrokken op ... zaterdag naar Oldenzaal. Op het gemak arriveerden we er om halfvier. Bleek dat we midden in het bos sliepen waar er een losloopgebied voor honden is en dat daar, op dit terrein rond onze slaapplaats, de proeven zouden gedaan worden op zondag. We logeerden op nog geen 5 minuten van het wedstrijdsecretariaat. Was dat boffen !

Want de reden waarom we naar Oldenzaal kwamen, was voor de working test waaraan Bailey deelnam. Deze maal waren we allen lekker uitgerust 's morgens in de vroegte. Enige vrees nog steeds voor het post-loops hormonenhumeur van Bailey maar Sabine begon alvast met goede moed. De C-groep waarin Sabine met Bailey ingedeeld was, moest de proeven in volgorde 1-3-6-8-10 afleggen. 115 deelnemers over alle categorieën verdeeld, een aantal waar de organisatoren gelukkig over mogen zijn.

Proef 1 - 'Ontsnapt ???' : Het driehoekspel tussen voorjager - hond - dummy met eraan toegevoegd op de terugweg een verleiding in het water die ook geapporteerd moest worden. Deze dummy was een namaakeend. Bailey kreeg een 20/20.

Proef 3 - 'Alweer naar boven' : Op een paadje tussen water en bos moest Bailey achterblijven. Sabine liep door met de keurmeester. Terwijl ze verder van Bailey weg wandelden, werd er rechts in het water een dummy gegooid. De km keek om, om Bailey's reaktie te noteren. Eenmaal de afstand groot genoeg was, mocht Sabine zich omdraaien en op teken van de km Bailey in zit voor roepen. De moeilijkheid was om niet in de verleiding te komen eerst naar het water te gaan natuurlijk. Toen Bailey mooi voor Sabine zat, kwam er geroezemoes van de andere kant met als bedoeling de attentie te vestigen dat daar in het bos ook iets was. Eerst de dummy in het water apporteren. Naast de dummy dobberden ook nepeenden. Dit deed Bailey twijfelen, ze vond die lokeenden niet grappig waardoor ze aarzelend de dummy haalde. De dummy die ze in het bos moest zoeken, kwam gemakkelijk binnen. 17/20.

Proef 6 - 'Ganzen ???' : Een stukje onaangelijnd volgen waarbij de voorjager zelf moest beslissen waar hij zou stoppen opdat zijn hond beide markeerdummy's goed zou zien. Er werd eerst links een dummy opgegooid van achter de haag in een voortuin omringd door die haag. In het midden van die kleine wei stond een puppyren met 6 levende ganzen in. Dan werd de tweede dummy gegooid achter het huis in de andere wei rechts van de voorjager en hond. Bailey mocht van Sabine eerst de laatst gegooide dummy ophalen. Dat deed ze heel netjes. De tweede dummy, ja daar foefelde Bailey sterk hé. Het was een markeerdummy. De km had vooraf gezegd dat vanaf er gedirigeerd moest worden, dat voor veel puntenaftrek zou zorgen. En Bailey was overdonderd door die krijsende ganzen waar ze voorbij moest en daardoor een beetje de kluts kwijt. Ze ging dan ook niet de kant uit waar de dummy lag maar juist net de andere kant op. Ze haalde hem wel binnen met de hulp van Sabine. 11/20.

Proef 8 - '2 vingers in de neus' : Een dubbele markeer. Bailey markeerde goed beide dummy's, kwam iets traag terug waardoor Sabine het zekere voor het onzekere nam en ze Bailey binnen floot. 19/20.

Proef 10 - 'Hoe ver zijn jullie ?' : Decor was een poel omgeven door riet en hoog gras. Aan de overkant werd er in de begroeiing een dummy opgegooid. Bailey mocht die halen en op de terugweg kreeg ze als toemaatje een dummy op haar linkerkant die bijna tegen de oever terecht kwam. Eerst binnenkomen met de eerste dummy en dan de tweede halen. Die tweede apport was een moeilijke daar er ook waterlelies en nepeendjes in het water waren, zodoende was de dummy niet meteen waarneembaar. Maar onze Chokotoff legde deze proef keurig af. 19/20.

Hier zet ik de punten er meteen bij maar terwijl je de proeven doet, heb je geen idee hoe de keurmeesters oordelen. Dus blijft het best spannend tot op het einde. Natuurlijk is het ondertussen gezellig kletsen met oude bekenden (Sas, Marijke, Maaike, Danny) en met nieuwe gezichten (Serge, Heleen, Jet, Hennie, Johan, Margreet, Wilma en nog zovele anderen). Sabine en Luc worden snel herkend door ... mijn aanwezigheid. Ik blijk een opvallende figuur te zijn tussen al die Retrievers. Het uur van het uitdelen van de diploma's was aangebroken. Sabine en Bailey haalden een score van 86/100 en daarmee de 4e plaats. Tweede working test C-Certificaat is binnen met een veel mooier puntentotaal. De 'Eerst halen, dan verbeteren' zin van Sas zindert na ... Oldenzaal, het was heel tof, tot volgend jaar, ajus !

Monkey Dans en ik hebben samen geluncht deze middag. Danske trakteerde. Lekker Indisch. Bailey zat in de auto van Sabine. Zij gingen naar Sas. Maar Sabine ontdekte dat haar voorste autoband behoorlijk plat stond. Dus riep ze Luc naar de garage. Hij was toevallig thuis deze middag. Hij stelde vast dat er een nagel in de band stak. Ondertussen had Danske haar ogen laten vallen op het overheerlijk Indisch gerecht die Luc van zijn collega mee had gekregen. Mijn neus krulde ook hoor toen Lille Pus mij liet delen in de kruidige hap. Op zo'n moment ben ik blij dat ze een brutaal aapje is en overal gemakkelijk aan kan ;-)

Loesje, Loesje, Loesje, wat is ze toch een snoesje ! Luc sputtert een beetje tegen : "Je moet niet teveel met tante Loesje dwepen !" Maar als er 1 moment is in mijn leven dat ik graag een Flatcoat zou willen wezen, dan is dit nu, nondedju. Bailey pronkt nog op een andere spetterende stamboomlijn en dat is voor haar zo heerlijk fijn. Ben een tikkeltje jaloers op mijn zusje van bruin velours ... Ze staat er toch maar weer fraai op met haar donkere leverkleurige kop. Mijn zusje Bailey fijn stamt af van die sterke vrouwenlijn. Het zwakke geslacht, wie had dat verwacht ! FEMALE LINE from FTCH WINDLE POPULAR

Om met de wijze woorden van Sas te starten : "Eerst halen, dan verbeteren." Ook wij hadden geen stil gat dit weekend. Sabine en Bailey hebben er hun eerste working test in Nederland, hun eerste working test tout court, op zitten. Wel zijn baasjes iets te laat in bed gekropen zaterdagnacht en ondanks het winnen van een uur slaap, was de nacht veel te kort. Om 5h opstaan om naar Son en Breugel te rijden, was een ware marteling voor hen beiden.

Sabine en Bailey deden mee in de C-klasse als beginners. Aanwezig waren ook Maaike met Holly, Marijke met Abby, Danny met Gina in de B1-klasse en Sas met Santa in de B2-klasse. Drie C-groepen van telkens 10 deelnemers, Sabine en Bailey ingedeeld in de 2e groep met nummer 12 op de borst gespeld.

Eerste proef was meteen een pittige. Een stuk aangelijnd volgen op een boswegel voorbij een feloranje dummy. Er een stuk voorbij moest Bailey gaan zitten en kreeg Sabine de opdracht om zelf om de dummy terug te lopen. Terwijl Sabine wegging van Bailey, gooide een werper met schot een dummy aan de andere kant, voor Bailey uit. De bedoeling was dat Bailey netjes bleef zitten tot Sabine opnieuw naast haar stond en het commando kreeg dat ze de opgegooide dummy mocht halen. Bailey deed dit heel keurig maar en dit is de maar van de hele dag : Bailey vertoont post-loops gedrag ! De vorige keer had ze er ook last van en nu dus weer ! Sabine kan Bailey niets verwijten want ze gaat keurig maar in een tempo, jongens toch ! Deze proef is nog wel niet afgelopen. Eenmaal de dummy netjes afgegeven, moesten ze een kwartdraai naar rechts maken en daar ergens in het bos lag een dummy. Bailey vond de dummy maar kwam heel traag terug, had haar dummy bij een uiteinde vast wat ze anders ook niet doet, zette zich even neer voor een plasje (heeft ze nog nooit gedaan !), kortom de drive was ver zoek. Nadat de derde deelnemer gedaan had, kwam de keurmeester naar de groep terug. Hij oordeelde dat de verloren zoek te moeilijk was (de andere 2 honden hadden de dummy niet gevonden) en opteerde voor een andere minder zware opdracht. Er zou bij de bos-dummy een 'prrrtje' gegeven worden want de honden zouden het anders allemaal niet vinden. Dus kan ik oordelen dat Bailey het wel mooi oploste. 14/20.

Tweede proef : ze mochten kiezen ofwel aangelijnd ofwel onaangelijnd een 40-tal meter volgen met een aftrek van punten bij het aangelijnd volgen. Eenmaal het stuk gelopen, kwartdraai naar links en daar een meter of 20 verder lag een dummy in het bos naast een paadje, die binnen brengen na teken van de km, terug wandelen onaangelijnd, kwartdraai naar rechts, werd een markeer gegooid in het veld en die moest ook gehaald worden. Opnieuw deed Bailey het goed tot ze de markeer moest halen. Ze stond er boven op en dan aarzelt ze om die binnen te brengen. Sabine reageerde omdat ze echt aan het klungelen was en dit zien is zo frustrerend ! De keurmeester zei dat het spijtig was van het allerlaatste stuk want dat Bailey mooi gewerkt had. Ja, dat weten we wel maar Sabine zou haar de nek kunnen omwringen hebben. Die vorte hormonen ! 15/20.

Tijdens de derde proef ging Bailey helemaal de mist in ... Een dubbele markeer in een toch niet zo gemakkelijk veld van hoge begroeiing, stukken hout en dergelijke. Sabine heeft ten eerste Bailey moeten helpen. Ze luisterde perfect, dus dat is lekker. Maar eenmaal op de dummy, pakte Bailey de dummy vast, liet hem weer los, keek rond zich, wist ineens niet meer wat ze met die dummy moest aanvangen, bracht hem uiteindelijk wel binnen maar ze had geklooid en niet een beetje ! Bailey mocht van de km niet om de tweede apport. Hij nam haar niet kwalijk dat ze moest geholpen worden, wel het laatste deel en logisch hoor ! 0/20.

Vierde proef was een waterproef. Ondertussen was Sabine al helemaal overtuigd dat die hormonen echt wel de boel verziekten maar ja, er het beste van maken hé. Steadiness van Bailey werd op de proef gesteld, dan 1 dummy rechts in het water, terwijl Bailey om deze zwom, werd er een dummy links het water ingegooid en Bailey moest eerst de eerste binnenbrengen en dan om de tweede gaan. Dat kan ze perfect en dat deed ze ook perfect alleen kwam ze weeral traag uit het water naar Sabine gewaggeld met de dummy weeral aan het einde vast ! De keurmeester zei dat ze dit heel mooi had gedaan en begreep volkomen dat de hormonen lelijk spel speelden. 18/20.

Laatste proef was ook leuk en heavy. Op een kruispunt van paadjes tussen bomen en bos werd er vooruit een markeer gegooid op het pad. Mocht Bailey halen en als ze op de terugweg was, werd er van op het linkerpad een dummy over de begroeiing heen rechts van de werpers gegooid die terechtkwam op een omgeploegd stuk akker. Moeilijk hé ! Want van waar Sabine stond, kon ze de tweede dummy niet zien vallen omdat ze de eerste dummy moest overpakken van Bailey en ze kon hem ook niet zien liggen. Bailey moest door de takken en brandnetels om op het veld te komen. Ze ging eerst richting werpers, Sabine stopte ze af en dirigeerde haar naar links wat ze ook deed. Bailey heeft even moeten zoeken naar de dummy maar opnieuw haar traagheid tijdens de eerste markeer deed de score naar beneden gaan. De km had ook liever gehad dat Sabine Bailey terug had geroepen ipv haar naar links te sturen. Toen ze vertelde dat ze Belgische is (alsof hij dat nog niet had gehoord) begreep hij het wel. Sabine was trouwens heel trots dat Bailey zich liet dirigeren dus al bij al heeft Bailey haar best gedaan. 14/20.

Samenkomst met de anderen en lekker bijpraten maar Sabine voelde zich steeds slechter worden, blijkt dat ze nu buikgriep heeft dus ze was niet helemaal mee met de ambiance en Luc was doodmoe en stilletjes tussen al die dames. Het duurde eer de uitslagen bekend werden gemaakt. Allemaal hebben ze hun working test-certificaat gehaald ! Het C-certificaat binnen bij een eerste deelname is niet mis maar Sabine-Bailey zijn wel met de hakken over de sloot. Een totaal van 61/100 en een 14e plaats. Buiten de derde proef zelfs mooie punten gehaald. Telkens was de aftrek van punten te wijten aan haar post-loopse gedrag. Spijtig is het wel ...

Dan de B1-scores. Marijke haalt mooi haar B1-certificaat. Bij de B1'tjes werd het spannend toen zowel Maaike als Danny hun naam nog niet hadden horen afroepen. Respektievelijk de tweede met 90/100 en eerste plaats met 92/100. Bravo voor Holly en voor Gina ! De flatjes hebben nog maar eens bewezen dat ze voor prachtig werk kunnen zorgen daar op de Labrador Vereniging. En Santa haalde de vierde plaats met een score van 67/100 in de B2-klasse. Met de wijze woorden van Sas in gedachten : "Eerst halen, dan verbeteren" is het een geslaagde eerste ervaring. Bailey heeft het C-certificaat gehaald en dit terwijl de hormonen echt roet in het eten hebben gegooid. Dat Bailey maar snel opknapt !

Knoeien dat ik gedaan heb om de 'FTA Dark Devotion Hip Perfect Promise Ancestors' stamboom deftig op onze site te zetten. Louisianne was nog maar eens de reddende engel. Vandaar dat ik opnieuw de link plaats want daar moeten jullie echt naar kijken, zo mooi ! Dit allemaal tante Loes' verdienste. Dit weekend was ze op veldwedstrijd in Frankrijk en vier honden uit dezelfde bloedlijn als Bailey afkomstig, hebben grandioos gepresteerd. Met name : Trioaks Forever Zealous, Dark Devotion Hip Kimmy's Kisses, Dark Devotion Overjoyed Obsession en broer Oban's Obsession. Oban haalde twee 'zeer goed' en is FTA. Ootje (door de Fransen uitgesproken als Otch) wordt nota bene op de vooravond van haar tweede verjaardag TRIALER want ze zorgde voor een 3e plaats Excellent. Daarmee is ze gekwalificeerd voor de 'Coupe de France '09'. Kisses heeft het reserve CACT binnen met een 2e plaats Uitmuntend en ook de kwalificatie voor de 'Coupe de France '09' en het gaat steeds maar in stijgende lijn : Trioaks Forever Zealous beter bekend als Floyd behaalde het CACT met een 1e plaats Excellent à l'Anglaise. 'A l'anglaise' is nog een hele boterham moeilijker dan 'à la française'. Met deze CACT is hij FIELD TRIAL CHAMPION ANGLAISE geworden. Wat een titel voor wat een hond ! Wij kennen al vast twee dames die met hun voetjes boven de grond zweven op dit moment. Geef ze maar eens ongelijk !

Santa had dat goed gezien zo'n 3 weken geleden toen ze dringend een nummertje met Floyd wou doen. Wat een heerlijke vent is dat !

Ik ga even de geschiedenis in ... die van Bailey althans. Hieronder de grootouders van Bailey. Stuk voor stuk 'grote' Flatcoated Retrievers.

 Dark Devotion Blue British Bluff

Belsud Brown Capers

Reltub Black Velvet

Aughnaleck Dutch D'Votion

Ik had voorzien om iets te schrijven over de voorouders van Bailey toen James in allerijl naar de dierenarts moest. Nu maak ik daar toch eens tijd voor. Omdat ik ronduit jaloers ben op die stamboom van mijn zus. Zoals jullie weten, heb ik geen notie wie mijn ouders zijn. In tegenstelling tot Bailey. Haar fokster, onze welbeminde tante Loes, is een freak wat stambomen betreft. Louisianne heeft die dan ook prachtig uitgewerkt op haar website. Ik heb een poging gedaan om de bloedlijn waaruit Bailey komt, te kopiëren. Tante Loes gaf mij persoonlijk de toelating want van de niet-Retrieverhonden ben ik, denk ik toch, haar oogappel. Meer nog, ik kreeg van haar de upgedate versie. Ik wil hiermee eer betonen aan de fantastische voorouders die Bailey heeft. Bailey stamt uit een lijn van allemaal schoonheidskampioenen én werkkampioenen !  

Dark Devotion Blue British Bluff is één van Bailey's grootmoeders. Op haar eerste working test, behaalt ze meteen haar diploma, op een leeftijd van 12 maanden. Ze is net 16 maanden oud als ze slaagt voor haar épreuve B. Met 17 maanden neemt ze deel aan haar eerste Special Flatcoated Field Trial op eenden in Frankrijk en twee weken later wordt ze beloond met de kwalificatie en het certificaat voor de Gebruikshondenklasse op shows. Ze is pas 19 maanden oud als ze een 3e Uitmuntend scoort onder een Engelse keurmeester waardoor ze TRIALER '03 wordt, net als haar moeder en haar halfzusje Bubbles. Ze is daarbij ook een heel mooie teef want ze wordt Slowaaks Kampioen '04, Luxemburgs Kampioen '05, Internationaal Kampioen CIB '06, Frans Kampioen '06, Duits VDH Kampioen '07, Internationaal Kampioen CIE '09 (Post Mortum). Een grote dame die spijtig te vroeg heen ging. Ze werd slechts 5 jaar en 4 maanden oud ...

Bailey's andere oma : Aughnaleck Dutch D'Votion. Zij presteert het om als 4e Uitmuntend te eindigen op de Nl FRC Clubshow '03 in de jeugdklasse met 40 deelnemende honden in die klasse. En dat tussen honden die puur op schoonheid zijn gefokt. Op werkgebied eindigt ze als nr 2 van de 38 inschrijvingen voor de épreuve op een leeftijd van 14 maanden. Als ze 15 maanden oud is, wordt ze beloond met een 5e Goed op de Special Flatcoated Field Trial in Varvinay op eenden. Twee maanden later eindigt ze het Field Trial seizoen met een 4e Uitmuntend onder een Engelse keurmeester op een Special Flat. Ze is Slowaaks Kampioen op 21 maanden. De kampioenstitels volgen zich op want ze wordt ook Luxemburgs Kampioen '06, Duits VDH Kampioen '06, Internationaal IB Kampioen '09 en ze is Crufts Qualified voor het leven. Dutch is ook TRIALER '04. In 2005 wint Bailey's oma haar CACT en gaat naar de Coupe de France '05. Dutch is top hond op de Coupe de France en Field Trial Champion !

Belsud Brown Capers is de grootvader van Bailey. In 1960 krijgt Mary Grimes van haar man haar eerste Flatcoated Retriever Brown Bella of White Rails. Zij had een affectie voor de leverkleur en specialiseerde zich in 'producing livers from black matings'. Dark Devotion Hip Easy Excel (zoon van en vader van Bailey) is één van de laatste uit de Belsud-lijnen omdat Mary Grimes in 2007 sterft.

Reltub Black Velvet is opa nummer twee. Hij is alom bekend onder de naam Bob. Hier volgen zijn behaalde titels. Hij is DKBRCH & DKJCH '04, NJCH '05, SJCH '06, Nordisk Jagtchampion '06, Veteranmester Flatmesterkabet '08 & '09 en Veteranmester Norsk Mesterkrab '08 & '09. Hij woont in Denemarken vandaar het andere taaltje. Zijn dochter Dark Devotion Island Impact, tevens moeder van onze Bailey, mag trots zijn op haar beide ouders. Maar het zijn duidelijk de vrouwen die het voor het zeggen hebben als het op werken én schoonheid komt ! Het zwakke geslacht, weet je wel ...

Met Field Trial Awarded te zijn, weet Sabine dat ze samen met Bailey slechts een klein eindje van de weg afgelegd hebben. Ze lopen niet naast hun schoenen. Willen ze in de voetsporen treden van die grandioze voorouders, hebben ze nog wat werk aan de winkel ... Maar ongelofelijk groot was de verrassing toen tante Loes ons de upgedate versie doormailde ! Bailey maakt onderaan links, deel uit van de stamboom uit de bloedlijn van FTCH Werrion Redwing. Wat een eer voor Dark Devotion Hip Perfect Promise om te mogen schitteren op deze stamboom van kampioenen !

Als jullie willen meegenieten van die prachtige stamboom met foto's : 'FTA Dark Devotion Hip Perfect Promise Ancestors' 

Op de valreep van Danskes ver'maand'dag (morgen zijn dat er al vijf) gingen we deze namiddag uitwaaien aan het Knokse strand. We hebben om ter hardst genoten van deze heerlijke wandeling.

Opgelucht zijn we ! James is thuis en alle gevaar is geweken. Hij moet zich wel rustig houden. Dat wil zeggen dat vooral Danske hem niet mag 'ambeteren'. Moeilijke taak want James vleit zich namelijk zelf tegen haar aan. Dat mannetje is zo gelukkig om terug bij ons te zijn !

James bleef nog een nacht ter observatie. Zijn urine vertoont geen kristallen wel een verhoging van de witte bloedlichaampjes wat kan duiden op een blaasontsteking. Verder eet hij en knort ook al een beetje. Zo kennen we James het beste, als een spinnende knuffelvriend. Straks mag Luc bellen om te weten of hij misschien naar huis mag vandaag. Let's cross 'onze poten'.

Jamieboy wordt voorzichtig weg buiten levensgevaar geoordeeld. Hij is redelijk goed, al een beetje fit, heeft wat gegeten maar is doodsbang daar bij de dierenarts. Ocharme, mijn klein vriendje ! Zijn urine is naar het labo voor verder onderzoek omdat in eerste instantie geen gruis gevonden is. Daar weten we pas deze avond resultaat over. De da zei dat een andere factor die deze symptomen kan veroorzaken stress is ... Alleen van alle katten is hij net degene die het absoluut goed kan vinden met Monkey en haar overenthousiaste begroetingen. Silvia, Magda en Danny, jullie zijn Jamies guardian angels !

Ik had voor vandaag een ander stukje in gedachten maar het kan nu even niet ... Onze beste katerbuddy, onze James moest met spoed naar de dierenarts. Hij is nog steeds niet buiten levensgevaar, de volgende 24 uren zijn kritiek ... Blaasgruis heeft hij en hij was al aan het sterven. Sabine heeft gelukkig heel snel gereageerd maar we weten niet of het op tijd zal zijn. Zijn blaas zat vol en hij kon geen pipi doen maar het ergste is dat hij daardoor zichzelf vergifigt. Verstopping van de plasbuis leidt onherroepelijk tot de dood. James zou ook kunnen doodgaan omdat zijn nieren of zijn hart of zijn lever al teveel te lijden hebben gehad ... Van alle 7 katten is hij onze favoriet, hoop echt dat hij weer thuis mag komen, gezond en wel ... Ga nu wat huilen als een wolf.

Bailey heeft mij de opdracht gegeven om alle lieve mensen heel erg te bedanken voor de aanmoedigingen en felicitaties die ze kreeg voor haar geleverd werk. Ze loopt nog net niet naast haar schoenen ! Nee, eerlijk, ze schudt voortdurend haar kont van contentement (ook een beetje om te tonen dat ze op haar sexiest is hoor). Moet van haar ook zeggen dat FTA voor 'Field Trial Awarded' staat. Een derde plaats halen is niet mis en wie weet haalt ze ooit wel eens een FTW-titel. Is 'Field Trial Winner'. Mijn kleine zus heeft wel tijd hé, ze moet nog twee jaar worden. Ze heeft als grote voorbeeld broer Troy en als superidool vriendin Ootje. Wij hopen nog veel met hen te kunnen optrekken, is altijd fun gegarandeerd !

La Demisa Ilha de Santa Catarina werd gedekt door Trioaks Forever Zealous en wij waren erbij tijdens de eerste koppeling. Was niet helemaal volgens het plan die Sas in gedachten had maar teefjes beslissen in onze hedendaagse maatschappij nu eenmaal zelf wanneer ze op date willen gaan. En Santa zag Floyd absoluut zitten nadat hij FTW à l'anglaise was geworden. Ze dacht : "Jou mag ik niet laten schieten ! Meekomen, nu !" En zo geschiedde de paring tussen die twee na de veldwedstrijd. Het leven kan toch simpel zijn ... Wij hopen dat er uit hun liefde pupjes zullen geboren worden. Van die kleine zwarte FTA- en FTW'tjes in spe. Is te verwachten van flatjes die op een Field trial verwekt werden toch ?

Lappe soupape, 't is were van dadde ! Er is ooit een studie gemaakt over een groep samenlevende bonobo's. Eén van de wetenschappelijke gewaarwordingen was dat alle teefjes rond dezelfde tijd loops werden ... Bailey en ik zijn dan wel geen apen, er loopt hier wel een Monkey Dans rond ... Bij mij begon het maandag al en ik heb blijkbaar Bailey meegesleurd want sinds donderdag zit ook zij met een opgezette vulva ! Mijn cyclus verloopt helemaal normaal maar Bailey is na een periode van slechts 5 maanden opnieuw 'bloody'. Nog geen twee jaar oud en al voor de 4e maal loops, ze weet er nogal van. Broekjes zijn weer bovengehaald. Voor Bailey wel te verstaan hé, ik doe daar niet aan mee ! Nog een kleine bedenking : het moment waarop Bailey 'het' zal mogen doen, komt dichterbij ...

Is leuk als onverwacht iemand een foto neemt van je eigenste zus terwijl ze heel attentievol grote baas Luc aankijkt. Dit is een beeldopname van Luc en Danske op het terrein van Will to Please tijdens hun eerste les in gehoorzaamheid. Als Luc had geweten dat hij die dag gekiekt ging worden, had hij hoogstwaarschijnlijk ander schoeisel aangetrokken ... Nu kan hij zijn roots niet echt loochenen hé. Hij heeft die 'klompen' zo graag aan, hij zou er mee gaan slapen ! Carine heeft voor deze foto gezorgd en is er eentje van al enkele weken terug. Alleen is Carine een beetje een 'vergeetkous' waardoor we die gisteren pas doorgestuurd kregen. Hoe dan ook, de aandacht die chokotoff 2 voor Luc heeft, is beeldig.

 zomer - augustus 2009

foto : Carine Bernaert

Voilà, Bailey's eerste kennismaking met veldwerk zit er op. Twee dagen deelname aan een Field Trial in St Benoit en Woëvre op eenden en één dag in Montenoy achter staande honden op patrijzen en fazanten. Onze jonge Bailey, daar zijn we trots op !

Hoewel de eerste dag nogal teleurstellend was ... Bailey zat meteen in de eerste drift als vierde en laatste aan de beurt. Daaraan toegevoegd een ongelofelijke moeilijke locatie. Het duurde dan nog extra lang eer de eenden werden geschoten en de keurmeester gaf opdracht maar 6 eenden te schieten om te zien wat het ging geven. Of er nog iets gewijzigd moest worden of niet. De eenden vielen in het hoge riet achter een waterpartij vol waterlelies. Bailey heeft een eend binnen gebracht maar Sabine kon geen enkel moment haar hond zien door de hoge begroeiing vol brandnetels en ander onkruid. Eenmaal in het riet is het heel zwaar werken voor een hond die dit niet gewoon is om te doen en het was onmogelijk om te zien waar Bailey in dat riet aan het zwemmen was. Eén hond gaf het al meteen op en de andere twee mochten verschillende keren hun hond opnieuw inzetten maar vonden geen tweede eend. De Golden die naast Sabine stond, had wel veel drive getoond en mocht uitrusten. Bailey moest voor de tweede beurt terug als laatste aan het werk na toch wel een hele tijd. De keurmeester gaf geen aanwijzing, zei gewoon : "Ja, hij ligt hiervoor in het riet hé en de wind zit goed !" Bailey had niet veel zin meer om te gaan en kwam ook terug zonder eend, ze kreeg meteen een éliminé.

We gingen dan maar kijken naar de andere vijvers want Louisianne, Sas, Michelle, Math en Walter deden ook mee met hun honden. Wij waren heel erg verbaasd toen we de andere locaties zagen want die waren qua inzetplek, qua overzicht, qua waterlelies opmerkelijk gemakkelijker ! Er was ook geen hoog riet aanwezig. Sabine was des te meer teleurgesteld omdat ze vond dat het niet helemaal eerlijk verliep. Ze besloot dan ook op dat moment dat als zij de volgende dag opnieuw op dezelfde locatie zou ingedeeld zijn, ze niet zou meedoen.

Maar niet getreurd. We konden het mooie werk van Santa en Ootje zien. Michelle en Ootje hebben een keiprestatie neergezet. Ze werden eerste in hun wedstrijd en rijfden het CACT binnen. Ootje is Field Trial Winner ! We kwamen net op tijd aan de vijver waar Math met Troy voor het 'excellent' gingen. Waauw, Troy, knappe broer van Bailey ! Kreeg er kippenvel van hem de eenden te zien binnenbrengen. Een volhouder eerste klas ! Hij zwom gewoon naar de verste eenden en ver was het hoor ! De keurmeester had een verrekijker nodig ! Met als resultaat dat hij 1e werd en ook Field Trial Winner is !

Tijdens de bekendmaking van de resultaten nam elke keurmeester de tijd om wat uitleg te geven en die van keurmeester Monique Legrand-Leloup was dat haar proef van een extreem zwaar kaliber getuigde en dat dit zich in de resultaten had weerspiegeld. Voor Sabine was dit enigszins een troost dat zij met Bailey die dag gewoon brute pech hebben gehad ... 's Avonds hebben we samen nog veel lol gemaakt en gevierd dat er onder de DD-hondjes twee Field Trial Winnaars waren. Heel moe kropen we in ons bedje om er de volgende dag met nieuwe moed tegenaan te gaan.

Michelle en Math en dé 2 FTW honden : Ootje en Troy

Zondag was Sabine bij een andere keurmeester ingedeeld en op een andere locatie, oef. Deze keer in de tweede drift en per 3 honden. Er werden 6 eenden neergeknald. Bailey stond op de meest rechtse positie en had de eerste eend en de laatste eend binnen te halen. Ze zwom heel gedertimineerd op haar bestemming af en haalde netjes de eerste eend. De derde hond probeerde maar gaf op. Opnieuw de tweede hond en dan terug Bailey aan de beurt. Ook deze haalde ze heel mooi. Bailey moest meteen nog eens. Ze zwom helemaal rechts het water in en Sabine dacht dat ze verkeerd ging omdat er aan die kant geen eend was geschoten. Ze floot Bailey terug. Ze mocht Bailey opnieuw inzetten maar toen was Bailey al moe van die verre afstanden te zwemmen en aarzelde wat. Met aansporen van Sabine ging ze toch rechtdoor het water in. Ze had de keus, ofwel rechts tussen de lelies ofwel links helemaal tegen de kant lag nog een eend. Bailey werd links gestuurd en zwom vooruit naar de oever en ging aan land te kort bij. Sabine kon Bailey niet meer zien en floot haar terug in. Bailey kwam tevoorschijn tussen de begroeiing door op de steiger waar een geweer stond en keek van wat wil je nu dat ik doe ? Bailey is een hondje die nooit in het water springt maar daar had ze geen keus wou ze de eend vinden. Dus Sabine was overtrots dat Bailey op haar commando het water in sprong en naar rechts zwom om de eend te halen. Daarna was de Labrador aan de beurt. Hij ging ook helemaal naar rechts en zijn baas liet hem doen. Hij kwam met een eend terug. Die moet er gelegen hebben van de vorige drift. Dus had Sabine Bailey beter moeten vertrouwen en haar laten gaan. Bailey heeft heel mooi werk laten zien maar omdat Sabine 1X Bailey terug had geroepen, kreeg ze een 'très bon'. Is een 'zeer goed' in het Nederlands.

Zondag op de tweede field, een geconcentreerde Sabine en een heel oplettende Bailey.

Ook zondagavond hadden we reden om te vieren. Floyd (Trioaks Forever Zealous) voorgejaagd door Laurence won het CACT à l'anglaise. Sas en Sabine haalden beiden met hun hondjes een 'zeer goed'. Een mooi begin voor hen beiden, al zeg ik het zelf.

Maandag, een volledig ander scenario. Pure markings in een veld van hoog gras. Bailey zat in de laatste drift van vier. Per twee werd er voorgejaagd in een beurtrol. De twee voorop, beiden Goldens deden het niet opperbest. Toen het Bailey's beurt was, ging ze als een speer naar de valplek maar ze kent de patrijs nog niet ... En Bailey bij iets nieuws, is altijd een beetje onzeker ... Ze aarzelde wat om het nog levend beestje op te pakken. Maar bracht het terug, levend en wel. Nu mocht ze zich geen fouten meer veroorloven. Ook haar tweede marking deed ze keurig maar herpakte de patrijs even. Daardoor kreeg ze een 'zeer goed'.

Toen na een lekkere lunch à la française de uitslagen bekend werden gemaakt, bleek dat Bailey als derde geplaatste stond in haar 'concours à la française'. Sabine mocht een welverdiende beker in ontvangst nemen en Bailey mag de titel FTA dragen ! Ook Aqua, Walters flat viel in de prijzen met een derde plaats 'zeer goed'. Moe maar ontzettend tevreden keerden we huiswaarts. Behorend tot de categorie van jongste deelnemers mag Bailey terecht fier zijn op haarzelf voor deze prestaties op haar eerste Field Trial !

Dit weekend schrijf ik vast geschiedenis ... Mede dankzij het feit dat ik een 'Dark Devotion' zusje heb en dat tante Loes mij héél graag ziet. Want ik ben waarschijnlijk de enige Akita Inu ooit die het privilège krijgt aanwezig te zijn op een Field Trial. We zijn weer van sortie. Opnieuw een gat in de nacht opstaan vannacht ! Sabine gaat met Bailey eens proeven van het veldwedstrijdwerk in Frankrijk. Is nog maar eens een ervaring opdoen. Hoe dan ook, het wordt gezellig. Zijn we terug met een groepje vrienden samen die het supergoed met elkaar kunnen vinden. Ook heel belangrijk : Laurence is aanwezig en neemt deel aan deze Field Trial. Het zal schitterend zijn haar aan het werk te zien. Bekroning op de week die we bij haar doorbrachten.

Aiko did it again ! Na de toch wel vermoeiende week in Frankrijk, had Luc nog energie over om vroeg op te staan zaterdag. Hij en ik zijn naar Heule geweest. Ik mocht er show lopen. De keurmeester was helemaal overdonderd van mij. Hij vond mij een superlieve sociale Akita met een hartstikke mooi hoofd. Hij sprak zich alleen maar positief uit over mijn bouw, mijn vacht, mijn hoekingen, mijn gangwerk, mijn allure enz. Kortom ik kreeg een 1 Uitmuntend en werd ook nog eens 'beste teef'. I did it again !

We hebben het weer gehad. Een grandioze week met geestige vrienden, een keigoede instructrice, een supermaman, aangenaam bezoek, een toffe hondengroep, prachtige oefenterreinen, fantastische uitzichten, lekker eten met bijhorende wijn, gloeihete temperaturen en heerlijke te korte nachten.

Maandagmorgen 21/09. Afspraak bij ons thuis met Sas en Marleen. We gingen met 2 auto's samen rijden naar St Michel en Brenne. Iets later dan voorzien vertrokken. Hoe kan dat nou ? We hadden walkie-talkies bij wat zorgde voor veel leute gedurende de ganse rit. Wij kwamen er aan rond 16h en waren meteen verkocht. Wat een overheerlijke omgeving en landerij !

In afwachting van de anderen werden we vriendelijk onthaald door Amélie, het 'kennelmeisje'. Laurence nam deel aan een Field Trial en zou pas 's avonds laat thuis zijn. Wij gingen alvast de boel verkennen. Onze pootjes strekken en genieten van de weidse ruimte om te wandelen. Santa, Murphy en Bailey renden meteen (eenmaal we het gevonden hadden tenminste) het water in. Ik deed dat op mijn manier. Heel voorzichtig mij verticaal krap zetten om te drinken. De kant was nogal steil dus als iemand mij een duwtje had gegeven, zat ik zo kopje onder.

We hoorden de stem van Louisianne schallen. Ja, ook zij waren aangeland. Nog eens twee auto's met in de ene Magda, Bea, Richard en Math en in de andere Louisianne en Michelle. Ze kwamen vrolijk naar ons toegewandeld met alle honden die ze mee hadden. Was dat een feest ! In één adem : Truffle, Dutch, Murphy, Floyd, Nifty, Nimble, Ootje, Santa, Troy, Bailey, Sweet, Sky, Danske en Akita Aiko. Veertien honden in harmonie achter elkaar aan rennend.

Dat er gelachen werd en veel plezier gemaakt is, hoeft geen betoog ...

Sabine, Sas en Magda aan het gieren.

Overdag was het trainen geblazen. Ook al kwam er van slapen niet veel in huis, de volgende ochtend was iedereen op tijd en heel aandachtig tijdens de oefeningen.

Ik heb niet gelogen als ik schreef dat het daar prachtig is ... Ook Sweet, Sky en Danske kregen les van Laurence. Monkey Dans in aktie. Jump into the water.

Nabootsing van een veldwedstrijd zoals in Frankrijk gangbaar is.

Waterleliesgewenning. Hier is Bailey in aktie.

Sweet en Sky delen met Danske dezelfde papa. Drie hele donkere leverpupjes samen, mooi om te zien. Sweet en Sky zijn 5 dagen ouder dan onze Monkey en zijn al hun volledige puppievacht kwijt. Danske op de voorgrond heeft nog een beetje zachte dons bovenaan.

Trainen met paarden als toeschouwers. We waanden ons in de Camargue ...

Troy en Bailey lijken in vele opzichten op elkaar en zijn duidelijk 'son and daughter' van hun vader Easy. Troy heeft ontzettend mooi werk laten zien. Alle flats eigenlijk ! Was voor iedereen een ontzettend leerzame week.

Terwijl de hitte ongenadig toeslaat en iedereen aandachtig is voor het werk van Marleen en Murphy ...

... zijn Marleen en Murphy aan het werken.

Sfeerbeelden van onze trainingen à la française.

De liefde voor de Flatcoated Retriever bracht deze mensen bij elkaar.

Marleen met Murphy, Sabine en Luc met Bailey, Magda en Richard (fotograaf) met Floyd, Saskia met Santa, Louisianne met de bonkies (Nifty en Nimble), Bea en Math met Troy, Michelle met Ootje en Laurence Maudet.

Laurence is professionele trainer/handler/fokker en heeft een naam opgebouwd binnen de Retriever wereld in heel Europa met Goldens en Labradors. En komend seizoen met enkele Flatcoats. Zij was alvast heel aangenaam verrast van deze groep flatjes ... Heeft zelfs Sabine gefeliciteerd met haar 'petite' Bailey.

Monkey Dans nam deel aan haar eerste heuse pré-jachtles maar daar weet ik nog helemaal niks over daar Luc en Danske blijven plakken zijn ... Zal wel goed verlopen zijn zeker ? Strenge instructeur maar vooral correcte lesgever en één waar je veel van kan leren. Zullen het wel horen of Danske haar best deed. En vooral of Luc het een beetje begrepen heeft.

Sabine was ook van sortie vandaag, met Bailey. Zij is wel al thuis. Heeft nochtans meer kilometers opzitten. Ze was verwacht in Heerle (Nederland) om 08h deze morgen bij de Golden Retriever Club. Bailey ging voor een C-diploma en heeft dit bij deze met een mooi puntentotaal behaald. Een wat moeilijke start voor de organisatoren daar er 1 keurmeester ziek was en er op 1 voorziene locatie te weinig water stond. Waardoor alles iets trager ging verlopen. Wat Sabine heel tof vond, was dat Nel Barendregt één van de keurmeesters was, een zeer vriendelijke dame om de 2 eerste proeven bij af te leggen. 'Houden van de aangewezen plaats' : 10/10. 'Apport te land' : 9/10. De volgende 2 proeven kreeg Bailey telkens een 10/10. Dat was voor het 'Aangelijnd en los volgen' en het 'Uitsturen en komen op bevel'. Het terrein was enorm groot en er zaten veel geurtjes maar Bailey kwam megakeurig terug op één commando. Laatste proef moest dus lang op gewacht worden. En de werper was een mooie jongeman die daarbij op zijn hurken net aan het water zat ... Bailey laat zo'n kans niet schieten en ja, wou ze hem eens charmeren met haar dummy in de bek. Keurmeester vond dat niet oké en gaf een 7/10. Een totaal van 46/50, een tweede plaats, een beker, een zak korrels van sponsor Royal Canin én een C-diploma. Uitdaging is volgend jaar een 50/50 te halen hé voor de C-proeven en dat B-diploma binnen te rijven !

Luc belt net dat hij onderweg is met onze Monkey ...

Basya is een echte jachthond nu. Ze mag mee op eendenjacht en werkt zowel op het land als in het water uitstekend. Sinds het jachtseizoen begonnen is, heeft Basya al wat eenden geapporteerd. Een foto van Bailey's zus uit Rusland met een deel van haar buit. Basya, de zwarte Bailey-versie ... Zij zijn echt zusjes van elkaar !

Lille Pus heeft sinds deze week door waar de letters 'bé-elle-ie-jé-ff' voor staan. Het commando 'blijf' is haar eigen nu. Sabine wou eens uittesten of Monkey Dans het daadwerkelijk begrijpt. Vanmiddag trok ze er op uit met Bailey, Danske en ik. We mochten voor de lens zitten en vooral blijven zitten. Kleine pruts kan meteen ook liggen en blijven liggen. Mijn chokotoffzussen zijn choko toffe zussen, ik poseer graag tussen hen in ...

Er staan ons toffe dingen te wachten. We mogen er binnenkort nog eens op uit. Naar Frankrijk zo'n 600 km hier vandaan. Voor Bailey en voor Danske is het om te werken. Ik mag zalig nietsdoen. Luc en Sabine kennen hun honden toch wel goed zeker ! We gaan met een groepje vrienden, allen flat- en Aikoliefhebbers, voor een midweek logeren bij Laurence Maudet en Thomas Bouy in St Michel en Brenne. Speciale Field Trial Training voor 8 jonge honden waaronder Bailey. Ook Danske krijgt aangepaste training samen met de andere pupjes Sweet en Sky. Ter beschikking staan 100 hectares zeer gevarieerde terreinen bestaande uit weilanden en bossen en een vijver van 20 hectares. Wat een mooie plaats waar we heen gaan. Het zal er overdag serieus aan toe gaan maar na het leren, zal er ruimschoots tijd zijn voor plezier en relaxen. We zitten tenslotte wel in Frankrijk. Een gezellige bende die meegaat. Heb er nu al zin in.

Bailey mochten wij ophalen op 13/01/2008. Toen was zij nog het klein hummeltje. Eindelijk had Sabine haar zo naar uitgekeken Flatcoated Retrieverteefje. Tijdens de eerste autorit naar huis werd meteen de band gelegd tussen hen beiden. Sabine wou met dit hondje werken, als het voor alletwee een goed aanvoelen zou zijn. Maar Dark Devotion Hip Perfect Promise is een Dual Purpose dus mocht dit geen probleem scheppen normaal gezien.

Eerst en vooral werd er van Bailey verwacht dat ze leuk gezelschap was, bovenal een heerlijke huishond. Dat lukte zonder meer. Vanaf dag 1 won ze alle harten met haar onschuldige charmes en vrolijke guitigheid. Maar dit geluk werd snel overschaduwd. Op 3 maart klonk heel rauw uit de mond van de specialist die de papa van Sabine in mei ervoor had geopereerd aan pancreaskanker dat de kanker niet meer te winnen was ... Al die tijd had Sabine al met angst geleefd, nu werd die angst werkelijkheid. Haar papa, de man die ze het liefste zag, ging doodgaan binnenkort. Ze hebben samen de strijd aangegaan met chemo en alle ongemakken erbij om toch dat sprankeltje hoop op een zo lang mogelijke levenscadeau te krijgen te benutten. Vanaf 2 maart tot 20 juni bleef Sabines papa bij ons wonen. Hij is ook hier gestorven na een welbewuste keuze voor euthanasie. Onder zo'n omstandigheden is duidelijk dat er van 'werken met een flat' niet veel terecht kwam. Bailey en ik kregen wel alle dagen onze wandeling. Was voor Sabine het moment om even te ontsnappen aan alle zorgen.

Eenmaal 20 juni voorbij stond er nog zoveel in het teken van haar papa en Sabine bluste uit in oktober. Ze zat er helemaal door, kon niets meer, het verdict was het taboewoord : depressie. Het enige waar ze zich dagelijks kon toe verplichten was om met Bailey en mij te wandelen. Daar kwamen wij niet in tekort. Maar verder functioneerde Sabine absoluut niet ... Zeer moeilijke tijden voor het hele gezin ... De dood van haar liefste papa had zoveel indruk gemaakt, ook omdat ze de ontzettende zware taken op haar nam en alles van zo dichtbij bewust meemaakte. Tot eind februari bleef Sabine thuis van haar werk.

Waarom ik dit allemaal vertel ? Omdat ik het zo overweldigend waanzinnig vind van haar dat ze uiteindelijk de draad van haar leven kon oppakken want ze is een geboren optimist, heeft ze van haar vader mee. Maar daarbovenop met Bailey slaagde om in zo'n korte tijd zo'n uitstekende resultaten te halen ! Dit is niet zo evident gezien de omstandigheden. Kwam daarbij dat Sabine geen geschikte lesgever kon vinden, het werd haar niet gegund. Tante Loes zorgde voor de oplossing. Saskia De Kort nam hen onder haar hoede dankzij de hulp van Louisianne Noteborn. Die trainingen zijn zo verrijkend geweest en zijn het nog. Sas is zo een fantastisch mens ! Bailey is waanzinnig gegroeid sinds mei, ongelofelijk ! Ik ben niet zo het type van 'dank je wel' op de site te zetten maar Sabine had dit echt nodig. Dat ze zich kon vastbijten in iets die haar gelukkig maakte. Waardoor voor 1 keer een SUPER DANK JULLIE HEEL ERG, LOUISIANNE EN SASKIA ! Dit gaat veel verder dan 'werken met je hondje'.

In zo'n korte tijd hebben ze in Frankrijk in 1 deelname het épreuve B gehaald waardoor Bailey mee mag doen aan Fields in Frankrijk, het Africhtingsbrevet gehaald bij een eerste deelname waardoor Sabine-Bailey ook in België toelating kunnen krijgen om deel te nemen aan Fields en 'en surplus' slaagden ze voor het C-Certificaat in Nederland, wat wil zeggen dat ze nu ook in Nederland mogen starten met Working Tests. Ze zijn heel laat beginnen trainen, Sabine met Bailey, maar ze zijn een mooi duo en ik hoop dat ze samen nog veel heerlijke momenten mogen meemaken. Als ik ze samen zie, weet ik dat Sabine en Bailey, twee handen op één buik zijn ! Wederzijds respect en liefde !

"Wij moeten niet in de bench liggen maar wij vinden het zo gezellig knus bij elkaar ..."

Danske en James : "Hoezo, bench wat krap ?"

Waarom ik Aiko alias Houdini heet ... Die donderdag bij tante Loes ... Ewel, ik ben uitgebroken uit de bench en ik slaagde er ook in om de deur van de stal open te maken waar mijn bench gebivakkeerd stond ... Heb het hele veld rondgelopen, over en onder enkele hekkens gesprongen en gekropen, tot ik aan de voordeur uitkwam. Vond het maar niks daar alleen, had veel liever ook een duifje tussen mijn kiezen gehad ... Ben wel braaf op de stoep blijven wachten tot Louisianne en Michelle terug kwamen om Truffle op te halen ... Toen was het leuker. Mocht ik in de keuken blijven en wat later kwam Norman mij gezelschap houden ...

Door het halen van het C-diploma mag Bailey aan Working Tests deelnemen in Nederland. Maar zo'n flater als zondag zullen zowel Sabine als Luc met zijn Danske nooit meer begaan. Al doende leert men en dit was een goeie les. Daarom heeft Sabine beslist om met Bailey nog eens de C-proeven te doen en wel zondag 20 september in Heerle. Op de valreep hebben ze zich nog kunnen inschrijven en deze maal is het ook minder ver rijden. Geen zenuwen want dat C-diploma hebben ze al op zak. Het is gewoon de uitdaging om het minstens even goed te doen en deze keer op de juiste manier. Dus meedoen met de C'tjes en het daarbij houden.

Monkey Dans is haar tanden aan het wisselen. Vorige week maandag liep ze ineens rond zonder haar bovenste snijtanden. Lijkt ze meer en meer op een mislukte aap. Maar wel op een schattig mislukt aapje. Gisteren mocht Luc met Monkey Dans wat oefeningetjes doen bij Sas. Een beetje volgwerk, wat zitten en blijven zitten, een komen op bevel, een vooruitje, met rust op post, want ons Danske is een hevige als het om apporteren gaat, een zoeken, wat ze super deed en een apport over water. Grandioos dat laatste ! Luc hield Danske vast en Sas gooide 2 puppydummy's over het water. Bailey zat in de auto dus voor haar kwam dan een blinde over water van de overgebleven dummy vanop grotere afstand. Danske mocht gaan. Eerst rende ze een beetje naar links om te kijken of ze daar gemakkelijker over het water kon, nee, dan een beetje naar rechts, nee daar lukte het ook niet. Niet dralen dacht ze toen en hup ze jumpte het water in, zwom doodgemoedereerd naar de overkant, klom aan wal, ging meteen zoeken op de plaats waar de verste en moeilijkste dummy gevallen was, dus mooi gemarkeerd erbij en kwam trots terug naar de oever. Ja, hoe moest ze nu bij Luc komen ? Niet twijfelen : de efficientste manier om zo rap mogelijk bij Luc te komen was, springen in het water met de dummy in de bek. Vijftien weken oud is ze, onze Monkey Dans ! Filmpje van Danskes apport over water.

Gisteren, op zondag nog wel, extra vroeg uit de veren (4h30). Bailey nam deel aan de clubdiplomadag in St-Oedenrode voor het proberen behalen van het C-certificaat. Veel Nederlanders paraat (tiens, hoe zou dat komen ?).

A. Aangelijnd en los volgen : 9/10

B. Uitsturen en komen op bevel : 9/10

C. Houden van de aangewezen plaats : 10/10

D. Apport te land : 10/10

E. Apport uit diep water : 8/10

46/50

C-Diploma

voor Bailey

Bij het 'Apport uit diep water' deed Bailey weer spontaan en ging, toen ze uit het water kwam, even naar links richting werper. Sabine moest ingrijpen, wat ze op tijd deed, de keurmeester gaf daarvoor een 8. Maar hij zei erbij dat dit een heel mooi cijfer is voor een jong hondje als Bailey die voor de eerste keer meedeed. Mocht Sabine nu overal tienen verwachten, zou dit willen zeggen dat ze te hard zou geoefend hebben en op die leeftijd mocht haar hond nog die ondeugendheid vertonen.

Hier hadden ze deze week over aan het denken geweest om mee te doen aan de B-proeven ook. Want als we zover moesten rijden, kon dit evengoed als oefening dienen. Niet met het idee om daarin te slagen. Wat Sabine echter niet wist, was dat als ze wel zou slagen voor het B-Certificaat ze dan op WT's in Nederland zich meteen in een hogere categorie zou moeten inschrijven en dat was niet de bedoeling. Wat ze ook niet wist, was dat bij het niet-slagen van het B-diploma, ze niet voor een plaats en beker ging bij de C'tjes ... Dus Sabine-Bailey hebben een mooie score voor het C-diploma van 46/50 en hadden als ze zich enkel voor het C-certificaat hadden ingeschreven de 2e plaats gehaald met 1 puntje verschil.

De B-proeven startten ze met 'Blinde apport over diep water'. Bailey deed het heel mooi, op vreemd terrein hé, ging over water, zocht de dummy en kwam terug. Ze kreeg een prachtige 9/10. Alleen daarvoor al was Sabine dolgelukkig. Zoeken kan Bailey wel maar in St-Oedenrode vond ze de dummy niet. Sabine moest Bailey rechtdoor inzetten. De dummy lag helemaal rechts, in een dal : 0/10. De laatste proef : 'Markeerapport te land'. Op het moment dat er geschoten werd, vlogen er twee zwaluwen in de richting van het schot en de dummy werd de andere kant opgegooid. Dit is een fractie van een seconde en Sabine wist dat Bailey de vogels in het oog had en niet de apport. Bailey ging dan ook recht op de laagvliegers af ... 0/10. Er stond niemand te wachten aan deze proef waardoor Sabine vroeg of ze het nog eens mocht overdoen, kwestie dat Bailey positief kon eindigen. De keurmeester ging akkoord maar zei wel dat ze geen punten kreeg. Daar was het Sabine niet om te doen. Tweede apport was perfect gemarkeerd en snel binnen zoals het had moeten zijn. Bailey heeft heel flink gewerkt. Sabine en Bailey hebben geen beker mee naar huis maar haalden een mooi C-diploma met 46/50. Daar gingen ze voor !

Enkele cijfers nog. Twaalf deelnemers aan de C-proeven, daarvan slaagden er 5. Van de 42 kandidaten voor het B-certificaat, haalden 20 hun diploma en 16 het C'tje. Nog eens 5 gingen voor de A, twee haalden de B niet en de andere 3 haalden B, geen A.

Voilà, hier zijn ze dan, enkele beelden van overweldigende donderdag 27/08/'09. Ik weet niet van wie welke foto is maar Silvia, Michelle, Walter en Huub : bedankt voor deze herinneringen !

Saskia houdt Moeder de Gans vast, wat een kadet !

Laatste bosdrift : keurmeesters Louisianne en Saskia met naast hen Michelle - Ootje en Marleen - Murphy.

Wachtend ... Spannend ... Even later maakt Abby onze dag super !

Huub en Richard banen zich een weg door de bieten om de 'doeven' op te gooien.

De eerste pleindrift begint weldra : Magda met Floyd, Walter met Belice en Sabine met Bailey starten.

Dark Devotion Hip Perfect Promise en Dark Devotion Hip Pigeon Promise, zus Bailey en broer Troy gezellig bij elkaar.

Ik vrees dat ik opnieuw een hele vertelling te doen heb ! Eerst en vooral : @ Michelle, ik schrijf nog wel over mijn eigen avonturen ten huize Noteborn-Schmit ;-) op een later tijdstip. Wil mijn baasjes op een rustig tempo gewoon laten worden aan mijn nieuwe roepnaam ...

We hebben, alleen voor vandaag, een kater bij. Is er één, enkel van Sabine. Wat is ons vrouwtje gisteren uit haar dak gegaan ! Ze heeft bovendien de bel doen schallen in 't Veldkruis. Tournée générale, hopla ! Dit naar aanleiding van het grandioos slagen van haar hondje (Bailey dus) voor de Jachthondenproeven met name het Basisbrevet én het Africhtingsbrevet. Het team Sabine-Bailey behaalden een totaal van 148/160 en bovendien een 1e plaats ! Vers Will to Please-nieuws :

Jachthondenproeven WTP 29 aug 2009

Nog 1 proef te gaan. 'Verloren apport over diep water'. Sabine had Sas, Silvia, Louisianne en Danny (die van Nederland op weg was naar haar vakantiebestemming in Frankrijk) beloofd de stand van zaken telkens door te smssen. Deze dames zorgden voor morele steun elk op hun beurt. "Allez meiden, jullie kunnen dit !" De proef aan het water keurde Mevr Haegeman. Bailey had als opdracht een water van 22 m over te zwemmen waar aan de overkant haar vriendje Kwak ergens op haar lag te wachten. Ze moest hem zien te vinden en dan terug zwemmen naar Sabine, eend mooi afgeven, zonder hem te laten vallen en zonder zich uit te schudden, vóór het loslaten. Ze deed dit in één woord, perfect ! Op 1 commando ging Bailey het water in, zocht Kwak, vond Kwak, nam Kwak vast zonder aarzelen, liep langs de kant van het water naar de plaats waar ze uit het water was gekomen en zwom over. Klauterde uit het water, ging fantastisch mooi voor haar bazinnetje zitten en wachtte op teken van Sabine om Kwakje af te geven. De peter van Danske had mee aan de proef gestaan en was net als Sabine dolgelukkig om wat Bailey had getoond. Keurmeester Jocelyne Haegeman schreef "excellent" bij haar quotatie. Een vette 20 op 20 !

Oef, alle spanning gleed van Sabine haar schouders. Ze kreeg onmiddellijk na de laatste proef telefoon van Sas om haar een dikke proficiat te wensen. Sas had zoveel vertrouwen gehad in het kunnen van Bailey dat zij op het goede moment wist te bellen, telepathie ? Sas mag dan ook terecht en met reden trots zijn op haar pupil. Ook de andere dames en in het bijzonder Louisianne waren opgetogen. Heerlijk, zo'n meelevende mensen ! Sabine is op haar beurt enorm dankbaar om het geloof dat zowel Loes als Sas in haar en in Bailey stellen. Zonder hen hadden Sabine en Bailey dit niet waargemaakt ! 

We komen opnieuw aan het begin van het verhaal. Sabine ging gewoonweg uit haar dak toen ze te horen kreeg welke schitterende punten Bailey gehaald heeft. De eerste keer en meteen een superwonderlijke keer ! Er zullen nog wel slechte werkprestaties volgen, zo nuchter ;-) is Sabine wel maar nu zit ze inderdaad op een roze wolk na te genieten van Bailey's werk van gisteren. We gunnen het haar hier allemaal ...

Waar moet ik beginnen ? "Bij het begin, Aiko !", is het nuchtere commentaar van Sabine. Ik heb wel héél véél te schrijven en Sabine heeft vriendelijk aangeboden mij wat te helpen met de details ...

Eind juli had marraintje Loes een lumineus idee (heeft er wel meerdere hoor maar dit is er zeker één van). Ze had de ingeving om op donderdag 27 augustus een 'WILD TRAINING - NABOOTSING NOVICE FIELD TRIAL - BOS - PLEINEN inclusief geweren - drijvers - keurmeesters te organiseren voor verschillende honden waaronder onze allerliefste Bailey. Dit was gisteren ! De deelnemende honden : 12 flatjes.

1 . Nimble - Louisianne Noteborn

2 . Nifty - Louisianne Noteborn

3 . Ootje - Michelle Noteborn (dochter van Loes)

4 . Santa - Saskia De Kort

5 . Bailey - Sabine Sintobin

6 . Murphy - Marleen Nijssen

7 . Floyd - Magda Delahaye

8 . Troy - Math Agelink

9 . Belice - Walter Coenen

10. Holly - Maaike Kort

11. Abby - Marijke Kort (mama van Maaike)

12. Aqua - Walter Coenen 

Dit had plaats in en rond Eperheide, thuisbasis van Loes. Is een 2h1/2 rijden van bij ons. Er was geregeld dat de honden die nog geen wild ervaring hadden, 's morgens voorafgaande aan de echte field trial, een aparte training met duiven kregen. Dit waren de flatjes : Abby, Belice en Bailey. Wij moesten dus heel vroeg uit de veren namelijk om 04h ! Zo konden we op tijd aanwezig zijn en vooral ook de files vóór zijn.

Louisianne had een mooie en grondige planning gemaakt opdat de dag vlot zou verlopen. Van 9 tot 11, voorbereidende training met 'doef' (op zijn Nederlands Zuid-Limburgs of om Math te citeren), 11h lunch, om 11h45 in de auto en weg wezen, om 12h start van de driften. Eerst kregen Sweet, Sky en Danske (3 pupjes en familie van elkaar) wat les in volgen en in 'Hoe ziet een duif er uit van dichtbij ?'. Abby, Belice en Bailey mochten daarna voor het eerst duiven binnen brengen. Bailey was enthousiast en sterk geïnteresseerd in het gevogelte. Ze leerde snel hoe je zo'n varkentje wast. Abby had wat meer moeite maar slaagde er in met aanmoediging van Marijke om haar beetje angst te overwinnen. Belice, de jongste van de bende, slechts 15 maanden, vond 'doeven' heel leuk en bracht ze zonder probleem terug naar Walter. Ook aanwezig waren 2 immens grote ganzen en iedereen wou toch eens zijn flat laten kennis maken met zo'n vogel van om en rond de 8 kg. Ja hoor, superflatjes ! De één had wat trager door dan de ander hoe je zo'n beest het best vast in de bek neemt maar allen apporteerden die mastodonten.

Het uur der waarheid kwam dichter. Bailey was ingedeeld in de derde drift, met Nimble en Aqua. Sabine trok het kortste takje en kreeg de derde positie. Ze had de twee driften ervoor gezien en vond dit moeilijk ... Ze had ze-nu-wen ! Gelukkig was Silvia ook van de partij. Heeft Sabine proberen tot rust te brengen en sprak haar moed in maar Sabine stierf toch een beetje daar in dat grote bos !

Links, voor en rechts viel telkens eerst een marking. De linker geplaatste flat, Nimble, moest de rechtse marking halen, dan Aqua die in het midden en Bailey de linkse als laatste. Dit waren 3 duiven. Dit deed Bailey uitstekend ! Had mooi gemarkeerd, liep het beestje achterna die door de dichte begroeiing verstopt zat, pakte het vast en kwam naar Sabine terug. Dan de drift. Eerst 3 beestjes links, dan 3 in het midden, dan 3 rechts. Bailey mocht beginnen op de rechterkant. Was een behoorlijke afstand door varens, wilde braamstruiken, omgevallen bomen, diep dal ... maar ze bracht de eend binnen. Ook de andere flatjes deden zeer hun best. Tweede beurt van Bailey : ze moest links, ging ook die kant uit maar zwenkte uiteindelijk wat naar rechts en pakte de duif die in het middengedeelte lag. Op een echte field zou ze uitgeschakeld zijn ... Dit was echter een nabootsing wel met keuring maar met de mogelijkheid tot leren en Bailey leverde prachtig werk. Ze moest nog haar stuk op de linkerkant binnen brengen. Dit was een fazant. Had ze nooit eerder gezien. Ze vond de fazant snel, vond dat ze eerst nader kennis moest maken met dit beestje voor ze het terugbracht, Sabine heeft haar er op moeten wijzen dat ze ook dit stuk wild verondersteld was te apporteren en dat deed ze ! Bosdrift was voorbij voor team Sabine-Bailey. Ons bazinnetje kon al een beetje terug ademhalen en aanschouwde met plezier het werk van de anderen. Luc was één van de werpers, samen met Bea (de vrouw van Math) en Richard (de man van Magda). Luc haalde opnieuw zijn, op de lachspieren werkende, kreten uit de kast en dat zorgde voor leuke afleiding na alle spannende belevenissen. 

Slechts een half uurtje vertraging op schema dus tot nu toe verliep alles uitstekend. Net als een colonne jeeps in de woestijn reden de auto's door het stof naar de volgende plaats, die van de pleinen. Deze maal was de drift per 6 honden en Bailey zat in de eerste drift. In volgorde : Floyd - Belice - Bailey - Abby - Santa - Holly. Op een ruw omgeploegd stuk land een walk-up richting bietenveld waarin Huub en Richard duiven opgooiden. Floyd en Belice mochten eerst, Bailey liep in de tweede linie alleen achter. Elke hond kreeg 2 markings tussen de bieten waarbij telkens gewisseld werd van plaats en er dan een andere hond bij kwam. Floyd knoeide een beetje maar haalde zijn duif binnen. Belice deed het voortreffelijk. Opnieuw Floyd en daar ging hij wat de mist in, wou ook niet echt luisteren naar Magda en het hondje van Huub die mee was in het veld mocht de duif halen. Tweede beurt van Belice, uitstekend ! Nu was het Bailey haar aktiemoment. Waauw ! Ze zat er pal op en bracht duifje mooi binnen. Volgend hondje was Abby. Ze rende het bietenveld in maar vond de duif niet. Bailey moest die nu zien te vinden. Sabine heeft te vroeg gefloten en dan liep het niet goed. Ze moest voorbij de werpers en Sabine had haar doen zoeken ervoor ... Daar op zo'n afstand Bailey bijlange nog niet kan gedirigeerd worden, lukte het verder niet en riep Sabine Bailey terug. Maar het belangrijkste : Sabine was apetrots op haar kleine meid want ze heeft mooi gepresteerd ! Volledig onbekend terrein, drempel van ene veld naar ander veld overwonnen en bieten, niet simpel om daarin te markeren ! Wil nog even iets ongelofelijks vermelden over Abby. Zij kreeg haar tweede marking en dat ging zooooo prachtig. Kippenvelmoment hoewel het verschrikkelijk warm was en er met duiven geapporteerd werd. Abby die enkele uren ervoor nogal weigerachtig reageerde tegenover een duif, ging als een speer, pakte de duif zonder aarzelen en kwam fier terug naar haar voorjager ! Traantjes van geluk voor Marijke.

Bailey was uitgeteld en vleide zich neer in het gras terwijl de anderen verder deden. Ook hier mooi werk geleverd van alle aanwezige flatjes. Iedereen begon moe te worden deels door de warmte, de emoties, de lange dag ... Het was gemoedelijk samen zitten/liggen en babbelen zonder de werkende flatjes tot last te zijn. Silvia bleef maar foto's trekken ! Benieuwd naar de kiekjes van deze indrukwekkende dag. Toen kwamen de resultaten. De keurmeesters vonden dat er 5 honden extreem hun best hadden gedaan en dus mochten die 5 nog eens werken. En weten jullie wat ? Bailey was één van die 5 Flatcoated Retrievers !

Sabine dacht dat ze op haar lauweren mocht rusten. Neen dus. Kwam er nog een pittige apport als toetje ! Saskia, Richard en Luc gingen ver weg naar een soort heuvel die op dat veld was en schoten er 4 konijnen. (die waren al dood voordien hé). De zon zat pal achter hen. Het platform waar de konijnen lagen, leek uit de verte op Ayer's Rock in Australië. Behalve dat er hier veel hoog gras en koren was, wat het zoeken heel moeilijk maakte. Een walk-up onaangelijnd. Troy, Belice en Bailey stapten naast hun respectievelijke voorjagers mee in het omgeploegde veld. Was lastig gaan want er staken overal droge takjes uit deze oneffen ruwe oppervlakte. Ze hielden halt op toch zeker 100 meter van de 'Rock'. Troy ging als eerste, vond een konijn en kwam naar Math. Belice werd uitgestuurd, ging in een sneller tempo dan Troy, had direct een konijn, spurtte in de mate dat je vlug over zo'n veld kan lopen, naar haar baasje terug. Opnieuw zo'n kippenvelmoment ! Wunderbar ! (Walter Coenen is een Duitser vandaar). Voor Bailey bleef er keuze uit 2 konijnen. Ze had al die tijd aandachtig onaangelijnd naast Sabine rustig op post gezeten. Zonder te piepen want flatjes zijn honden die bekend zijn om daar neiging toe te hebben terwijl het niet mag. Zorgt voor directe uitsluiting aan deelname op een wedstrijd. Ze had niet ingesprongen want ook dat is niet toegelaten. Tot dusver super van haar. Sabine stuurt haar, Bailey zet aan en dan ... Sabine kon niks zien, moest haar twee handen gebruiken om die verblindende zon af te schermen en dan nog was Bailey niet te zien terwijl ze werkte. Blijkt achteraf dat ze na een tijdje zoeken Luc en Sas gevonden had. Zij reageerden niet op haar en toen deed ze verder met wat ze bezig was : konijntje trachten te vinden. Heeft het hele terrein (gans Ayer's Rock) afgezocht, ze bleef speuren, kwam even kijken naar beneden, Sabine had het gezien en gaf haar het commando verder te zoeken. Wat duurde het lang ! Ze maakte het spannend ! Maar onze Bailey zette door en vond haar konijntje ! Kwam helemaal afgepeigerd terug wel op een loopje, een respectabele snelheid waard. Dit is een beeld die voor altijd op het netvlies van Sabine is gegrift. Zo ontroerend ! Wat een prestatie ! Zelfs tante Loes was overweldigend gelukkig met wat Bailey liet zien en dat wil heel veel zeggen hoor want ze is geen gemakkelijke tante, ons marraintje !

Ootje en Aqua waren de overblijvende 2 die een konijn te apporteren hadden. Zij startten met een nieuwe walk-up en andere konijnen. Beiden deden het voortreffelijk en haalden hun beestje binnen. Keurmeesters van dienst besloten na overleg om Belice als eerste te classeren, Ootje tweede en weten jullie wat ? Bailey haalde de 3e plaats ! Overgelukkig is Sabine over Bailey's prestatie. Hier is geen beker aan verbonden, geen enkele vermelding, geen officieel resultaat maar het is een prestatie om te koesteren. Daar gaat het om. Het plezier die er aan verbonden is want Bailey vond dit fantastisch om te doen !

Van links naar rechts de deelnemers : Magda, Marleen, Maaike, Marijke, Louisianne, Michelle, Saskia, Walter, Sabine en Math. Liggend de drijvers, de werpers, de geweren : Huub, Richard, Bea en Luc. Silvia staat er niet op maar iemand moet de foto trekken hé ... Een andere keer vertel ik nog wel een beetje over deze dag en zullen wat foto's de tekst vergezellen. Alvast allemaal heel erg bedankt om samen van deze dag te maken wat hij werd !

Lille pus huppelt al drie maanden rond op deze aarde ! Zes weken geleden maakten we voor de eerste keer met haar kennis ... Toen dachten we : "Wat een klein boeleke !" Luc kon haar op één arm dragen.

Naar mijn gevoel is ze al verdubbeld in omvang. Ze heeft van die lange stelten à la Marlène Dietrich of nog beter à la Kathleen Turner. Haar dikke puppyvacht verdwijnt stilaan. De helft van haar staart, van aan het topje te beginnen, heeft al Flatcoathaar. Ook op haar flanken komt verandering. Haar kopje, dat eens zo lief en onschuldig leek, wordt guitiger met de dag. Luc heeft al lang zijn beide handen nodig om dat spartelvarken rustig tegen zich te houden als ze op haar hoogtepunt van de dag is.

Ze heeft haar plaats binnen ons gezin veroverd op d'r sokken. Nog twee katten moeten overtuigd geraken dat Monkey Dans niet echt een monkey is maar een hond. Hoewel ze er alles aan doet om aapachtig over te komen. Graaien naar de poezen, zoals aapjes naar de nootjes of naar de vlooien, is één van haar hobby's. Voor klauteren heeft ze ook een passie. Dit doet ze het liefst op Bailey of op mij. Katten zijn niet groot genoeg ...

Danske is al veel veranderd in zo'n korte tijd. Maar ze wordt leuker elke dag. Ze weet al waar-wat-hoe, leert iedere dag kleine dingen van het leven en ik heb al lang door dat ze een werkflatje is in hart en nieren ! Ons kleintje, daar zit van alles in ! Zoals marraintje Loes zegt : "Je moet alleen het juiste knoppetje vinden."

Bij deze snikhete temperaturen werken mijn hersenen maar half en vergeet ik leuke dingen te vertellen ! Maandag had Luc een dag vrij en gingen we met zijn allen naar Sas. D.w.z. Luc en ik waren van de partij. Jong geleerd, is ... dus kregen Luc en Monkey Dans ook wat te doen. Wat volgt, is Saskia's mijmering over Monkey Baby.

Nou, die chokotoff heeft gisteren meegetraind met Grace en Bailey. Wat een super gaaf hondje is dat, ze heeft zelfs een sleep gelopen, zo knap. We hebben ook schottraining gedaan voor die kleine maar totaal niet onder de indruk. Luc was met haar aan het werk en Sabine en ik hebben staan kwijlen. Ik wilde haar wel mee naar huis nemen maar daar dacht Luc anders over ;-)

Dinsdagavond waren we welkom bij Geert en Nathalie. Wij voelen ons daar al helemaal thuis ! De chokotoffs vinden hun tuin heerlijk om te crossen en Danske is niemendal onder de indruk van haar zwarte grotere speelkameraadjes. Lace was in het begin wat timide maar naarmate de avond vorderde, heeft ook zij Monkey Dans in haar hart gesloten. Pupjes zijn dan ook zooooooo vertederend. Miss 'Sans gêne' weet wel hoe het aan boord te leggen en weet feilloos onder wiens stoel ze best in slaap valt. Die van haar peter natuurlijk !

Dé truc om lekkere beetjes gemakkelijk naar binnen te spelen. Men neme zijn voorpoot, linker of rechter, maakt niet uit, te ervaren naar eigen comfort. Zette die ene poot in de bak om het schuiven ervan tegen te gaan en likken maar !

Vakantiekiekje 2009 : zon, zee en strand ! Heerlijk ! Volgende zomer ravotten we met 3'en door het water. Nu is Danske nog te klein om mee te spelen met haar grote zussen.

We hadden het naar onze zin gisteren. Zoals verwacht en zoveel meer. Verrassing ! Silvia deed superzotjes (daarvoor is ze dan ook een vriendin van ons) en kwam van Luxemburg naar Ardooie ! Spijtig dat ze niet dichterbij woont want ze heeft zich al helemaal geïntegreerd in het Westvlaamse Ardooie. Eens geen foto van Bailey of Danske maar van twee flatjes die wij doodgraag zien. Terecht zijn wij trots dat ze beiden de eerste prijs haalden. En ik ben fier op mezelf ! Ik liep een tijd van 16 seconden en nog wat tijdens de scurry. De beste score was 9 seconden en een beetje. Knappe Aiko ! Ja, iemand moet het toch eens zeggen hé ;-)

Linda met haar Timoer                                                  Geert met zijn Lace

WTP Happening 2009 : de enige echte scurry-Akita

Op hondententoonstellingen zie je altijd honden met elastiekjes in hun haar of met soorten harnassen om opdat ze vooral heel mooi voor de dag zouden komen eenmaal ze de ring in moeten. Wel, Bailey heeft daar een andere interpretatie over. Ze heeft zich daarnet vrijwillig helemaal in de modderpoel gerold ! Kwestie van een mooie huid te hebben hé !

Lille pus ging op consultatie bij de dierendokter. Ze gedroeg zich voorbeeldig. Heeft gelaten alles laten gebeuren. Van oortjes kijken tot spuitje krijgen. Haar gewicht is nu 9,250 kg. Gaat snel hé. De dierenarts is tevreden over onze Monkey Dans. Tabletjes mee voor ontworming van kleine kapoen en nu slaapt ze haar roes uit. We zullen haar niet meer horen of zien vanavond. Oef, rust is ons gegund ...

Wel, het eerste berichtje in ons Engels gastenboek is een feit ! Wat doet mij dat deugd ! Ik deel graag onze verhalen met anderen maar het is des te leuker als je respons krijgt. Geeft mij het warme gevoel van betrokkenheid want eerlijk, ik heb de looks van een stoere Akita maar een hartje als dat van een Chihuahua. Daarmee insinueer ik alleen maar dat ik een klein hart heb, niets anders achter zoeken hé !

Morgen doet Bailey mee aan de 21e Happening in Ardooie. Op haar verslag zal wel weer geschreven staan dat ze niet in showconditie is omwille van haar te mager zijn. We kennen het liedje al. Maar het wordt sowieso een gezellige dag. Met weerzien van vele toffe vrienden. (Eindelijk zijn Jan en Linda terug van Schotland. Heb hun vrolijke babbel gemist hoor). Een reuze-BBQ, een oliebollenkraam door Patrick verzorgd en nog zoveel meer gemengd met de ambiance van een heleboel geestigaards (zal geen namen noemen, de personen in kwestie weten dat ze dat zijn, subliem zijn ze). We zullen Ice voor de eerste keer ontmoeten (het kersverse flatje van Murielle en Danny) en misschien ook andere piepjonge flatjes waar onze Monkey Dans vriendjes mee kan worden. Ik mag aan de Engelse scurry deelnemen. Is een ludieke apporteerwedstrijd over grappige hindernissen. Vorig jaar behaalde ik de beste tijd in de categorie niet-Retriever (was dan ook de enige niet-Retriever). Kortom, wij verheugen ons op deze plezante dag. Moeten wel vroeg opstaan daar Luc gaat helpen met het verkeer regelen en met weet ik nog allemaal. Beste WTP-vrienden, we maken er met zijn allen een fantastische dag van morgen ! Dat onze voorzitter op zijn twee oren mag gaan slapen ...

Al een hele tijd ben ik een poging aan het doen deze site te vertalen naar het Engels. Zware taak want is mijn moedertaal niet. Sinds gisteren on-line in English ladies and gentlemen. Waarom ? Hoofdzakelijk omdat Nick en Birthe zo'n lieve mensen zijn en zij geen Nederlands begrijpen. Danske woont nu bij ons en als ik ook in het Engels haar fratsen vertel, kunnen zij altijd vanuit Denemarken volgen hoe het met haar gaat. Tenminste als Nick aan het werken is ...

Onze Monkey Dans is een 'droef keun'. Vertaald : een superdeugniet, een ontembare wildebras, een ondeugende spring-in-'t-veld, een jongetje met een apenpakje aan. Soms is ze dat alles tegelijk. Maar als puntje bij paaltje komt zoals gisteren tijdens de gehoorzaamheidsles, staat ze poeslief te wezen, vol aandacht voor die grote baas die naast haar staat. Ze weet wanneer het menens is. Iedereen vindt haar dan natuurlijk een schatje van een flatje. Dat is ze ook, als ze slaapt !

Foto van Danny gekregen

Girls just wanna have fu-un ! Dit liedje blijft door mijn hoofd spelen. Girls zijn Maaike, Danny, Sabine. Teefjes zijn Holly, Gina, Bailey, Danske, Aiko. En Luc was ook van de partij. Zondag afgesproken in Rockanje waar Maaike met haar ouders voor enkele weken aan dogsitting doen. Hartelijk onthaal. Gezellig keuvelen in de tuin met stukje taart. Danske en Gina leerden hoe een putje graven door Loeta na te doen. We maakten kennis met Danskes tante, een zus van haar vader, Sally (Dark Devotion Hip Gracious Grouse) en ik moest mij doen gelden tussen, even tellen, 16 flatjes en liet een plas achter. Toch een beetje een dominante hond ? Maaike met Holly, Danny met Gina, Sabine met Bailey gingen samen oefenen, Luc mocht werpen, Danske sliep en ik was toerist.

Pittige blinde 'over waters' waarbij Bailey geholpen werd door lawaai van Luc. Holly en Gina konden dat helemaal zelf. We hadden ook wild mee : een eend, een duif, een konijn en een kraai. Bailey kreeg de kraai om te apporteren tijdens een marking over een heuveltje. Ze keek even rond, is dit het wat Sabine wil dat ik breng, oké dan maar, pakte de zwarte vogel op en rende terug. Goed gedaan hoor ! Want ons bruintje had nooit eerder een kraai in de bek. Daarna moest ze het konijn markeren over een nog grotere afstand met twee heuveltjes en ook dat ging super. Luc en ik zagen dat ze het beestje zonder aarzelen vastnam.

Lijntjes lopen, zoeken in het bos ging bij alle 3 heel vlotjes. Toen had Maaike nog een knappe oefening in petto. De dames gingen met hun flatjes in het bos staan. Luc en ik stonden aan het water waar bootjes in varen met tussen het bos en het water nog eens hoog riet. Luc moest dus luid lawaai maken in de vorm van kreten en dan een dummy in het water gooien. Deze oefening werd tweemaal gedaan. Met als hoofdreden het leren zoeken verder dan de natuurlijke begrenzing - in het water. En omdat Luc zo'n hippe kreetjes slaakte waardoor de 'girls' plat lagen van het lachen. De eerste maal heeft hij alle flatjes moeten helpen. De tweede maal vond Gina direct haar dummy. Bailey op haar beurt rende meteen het water in, zocht links maar de dummy lag rechts, ging dan in het riet zoeken, zwom opnieuw het water in, deze maal in de goede richting en vond de dummy zonder hulp van Luc, zo ook Holly. Flatjes zijn slimme honden, zoveel is zeker.

De dag ging veel te snel voorbij, we hebben zoveel pret gehad. Het was leuk om Danny en Maaike nog eens te zien en om kennis te maken met Maaikes ouders en al die flatjes. Grappig was ook dat zowel Maaike als Danny opmerkten dat Danske niet de kleine oren van haar vader geërfd heeft !

Vandaag mocht Bailey nog eens Duifje en Kwak apporteren. Sabine heeft een poging gedaan om dit te fotograferen. Ze moet dringend beginnen sparen voor professioneler fotomateriaal. Heeft ze daarnet haar banksaldo nagekeken. Ze zag er niet zo happy uit ...

De reden waarom Sabine en Bailey met wild aan het trainen zijn, is omdat op 29 augustus in Will to Please de Officiële Jachthondenproeven voor alle jachthonden - BASIS en AFRICHTINGSBSBREVET met koud wild (eend) plaatsvindt. Zij nemen samen eraan deel. Dus moet Bailey wel eend willen vastnemen.

Het Basisbrevet bestaat uit 5 proeven en daarvoor moeten ze minstens op elk onderdeel 12/20 halen om verder te mogen doen.

A. - Volgen aan de voet : aangelijnd en erna onaangelijnd een 8-vormig trajekt van ongeveer 40 m.

B. - Zit/down houden van de aangewezen plaats gedurende 1 minuut.

C. - Apport te land van een eend op 30/40 m van de hond geworpen waarbij de hond niet mag inspringen.

D. - Apport uit diep water van diezelfde eend waarbij de hond vóór afgifte zich niet mag uitschudden.

E. - Gehoorzaamheidsproef. Houdt in dat de hond vrij uitgestuurd moet kunnen worden en op bevel van de keurmeester terug kan geroepen worden.

TOTAAL : 100 punten.

Dan volgt pas het moeilijke gedeelte ... Alsof dit al piece of cake is ...

F. - Markeerapport te land over een afstand van zo'n 60 m. Kwak wordt geworpen in een lichte dekking. Hond mag niet inspringen vóór wild is gevallen want dit zorgt al meteen voor een 0/20. Eendje mag onderweg naar voorjager niet los gelaten worden, is ook een dikke nul.

G. - Verloren apport te land. Bailey zal bij deze proef Kwak moeten zoeken in een dekking.

H. - Verloren apport over diep water. Eend wordt aan de overkant uit het zicht van de hond en zijn voorjager gelegd op een 30-tal meter van het water. Hond wordt over water gestuurd op bevel, zoekt Kwakje en brengt eendje terug zonder hem te laten vallen, zonder zich uit te schudden voor het afgeven ...

Lijkt allemaal toch heel simpel voor een Retriever huh ! Waar Sabine al niet aan wil meedoen ! Die 3 laatste proeven staan samen op 60 punten. Team Sabine-Bailey hebben nog een kleine 3 weken om te oefenen, we zullen zien wat ze er van bakken ...

We zijn net wezen stappen rechtover ons huis. Zijnde Sabine, Bailey, Junior (is altijd present als we hier tegenover wandelen), ik, Kwak en Duifje. Duifje is ons nieuw vriendje. Sabine en Sas kregen gisteren van een jager elk een warme duif cadeau. Hij had met zijn compaan de hele namiddag duiven geschoten en zelf te voet opgehaald in het veld. Zo waren er een stuk of vijftig. Hij had de dames aan het werk gezien en kwam langs. Spijtig pas na de jacht anders hadden ze mogen meegaan en hadden Grace en Bailey voor het apporteerwerk gezorgd. Een volgende keer misschien want blijkt die jager net een straat verder dan Sas te wonen.

Sabine heeft vandaag dus gretig gebruik gemaakt van Duifje. Ze was eerst met Kwak en Duifje alleen weg (Junior ging toen ook al mee) en kwam daarna Bailey en mij halen. Tijdens onze sortie werd Bailey met het commando 'vooruit' blind gestuurd naar Kwak en dan naar Duifje. Zo waren we weer één grote bende. Duifje werd nog een keer in de hoge maïs gegooid en Bailey haalde ze terug. Daarvoor moest ze uit het maïsveld over een grachtje. In één sprong - met Duifje in haar bek - sierlijk. Wou dit ook eens proberen. Kwam in full speed uit de maïs gevlogen, maakte een berekeningsfout en viel met mijn kin in de gracht. Lachen jullie maar !

Vandaag had ik weer eens een rustdagje en gingen de chokotoffs naar Nederland. Danske wou dolgraag laten zien aan Saskia dat ze niet alleen over water durft maar ook over water kan zwemmen ! En ze wou ook nog eens bewijzen dat ze zo'n fel oranje bumper supertof vindt. Ik denk dat als Luc dit te weten komt, het hier zal onweren. Is Danske meteen een ervaring rijker tijdens haar inprentingsfase ...

'To retrieve' is Engels voor terugbrengen. Bailey en Danske zijn Flatcoated Retrievers. Ze zijn verondersteld gedreven te zijn in apporteren. Het zit in hun genen ... Danske heeft nu al ontdekt hoe leuk dit is.

Hoe komt Danske zo nat op een stralende zomerdag ? Wel, Danske is een flatje mochten jullie dit nog niet weten ... Deze week ging ze al over water. (Luc heeft het ondertussen ontdekt, hij leest ook mijn belevenissen ...) En vandaag heeft ze gezwommen ! Ieder diertje zijn pleziertje. H2O is duidelijk één van haar favo's. We gingen wandelen aan zee en Danske mocht mee. Met dit weer vind zelfs ik plassen water heerlijk. Bailey vindt de zee ronduit zalig. Maar Danske slaat alle records. Bailey rende het water in, Danske aarzelde geen seconde en huppelde Bailey achterna. Toen ze niet meer kon staan, heeft ze maar gezwommen hé. Helemaal uit haar eigen, zonder plets plons te doen ! Luc vindt zijn hondje de max. Ze is nog geen 3 maanden oud en zwemt als een olympisch getrainde atlete. Alles wijst erop dat ze in bommetjesstijl het water zal ingaan. Heeft ze niet van Bailey en zeker niet van mij afgekeken !

Danske is fameus aan het groeien. Rechts kijkt ze aandachtig Luc aan en hieronder speelt ze voor waterrat. 

Wat gaan de dagen vlug voorbij met een pup in huis ! Ik moet mij bezig houden met Danske elementaire zaken te tonen zoals nu eten, nu pipi en/of kaka doen, nu slapen, nu spelen, nu leren hoe het allemaal reilt en zeilt binnen de roedel. Maar ik moet zeggen : ons kleinste past zich ongelofelijk snel aan. Ze is een genot om er bij te hebben. 

De Kwaks, onze nieuwe huisgenoot en zijn dubbelganger, deden ook hun best deze week. Na de door Luc geënsceneerde vlucht hoog in de lucht, mocht Bailey Kwak alle dagen 1X apporteren. Het gaat al aardig. Ze blijft mooi zitten, markeert goed, rent er op af, aarzelt nog een beetje hoe ze hem het beste tussen haar tanden zet maar eenmaal Kwak in de bek komt ze spurtend tot bij Sabine. Zondag had ze nog nooit een eendje vast gehad en nu is ze fier als ze Kwak vindt en mag brengen. Is ondertussen al eendje 2 waarmee geoefend wordt. Kwak 1 stonk een beetje naarmate de dagen verstreken ... En Bailey is nog steeds een kieskeurige trien.

Bailey maakte zondagmorgen kennis met eendje Kwak. Voor haar de eerste keer dat ze eend apporteerde. In het begin had ze het er wat moeilijk mee. Is een totaal ander gevoel in de bek dan een dummy. Bijgevolg was het wennen en zoeken hoe je zo'n beestje het best beet neemt. Maar juffrouw Bailey trok haar plan en apporteerde Kwak verschillende keren. Heel mooi voor een allereerste keer ! Les kregen ze onder het toeziend oog van Etienne, die daarbij ook voor schutter en werper speelde. Silvia kwam op puppybezoek zondag en Sabine sprak met haar af in Ardooie. Kon ze lekker mee van de training genieten. Silvia had haar fototoestel bij, vandaar hieronder bewijsmateriaal van Bailey's 'first duckexperience'. Silvia bracht cadeautjes mee voor ons hele gezin en wij vinden haar dan ook superlief !

Vandaag mochten de bruintjes nog eens naar Sas. Niet vertellen aan Luc maar Danske is al over water gegaan ! Sas hield Danske vast en Sabine riep haar aan de overkant. Monkey Dans sprong in het water, zonder zich te vergewissen hoe diep het zou kunnen zijn en huppelde zonder aarzelen door tot bij Sabine. Hebben ze nog eens overgedaan en ja hoor, zonder twijfelen ging ze over. Flinke kapoen !

Bailey heeft prachtig gewerkt. Sabine is zo fier op haar schokoschnute ! Bailey evolueert zienderogen en dat doet zo'n deugd aan Sabines hartje. Wat ze vandaag liet zien, ongelofelijk goed ! Eend Kwak was ook mee en werd nog eens geapporteerd door Grace en door Bailey. Sas had een konijntje en een duif mee. Voor Bailey een eerste kennismaking met Nijntje konijntje. Niets geforceerd. Eerst bij het pootje vastgenomen en over de grond meegesleurd maar geëindigd met een mooi vastpakken van het beestje en een super afgeven in zit voor. Ze komt er wel, onze Bailey.

Ook het apport over 3 opeenvolgende waters én het afstoppen én het dirigeren én de lijntjes lopen én een eerste sleep deed ze subliem fantastisch lekker vlot. Ik ken er twee die vannacht heerlijk zullen dromen, hun namen : Sabine en Bailey ...

Foto's : Silvia Renders - Flatcoated Retriever : Dark Devotion Hip Perfect Promise - Werper : Etienne Wallaert - Wild : Eendje Kwak

Zo, wou dit hier even plaatsen want ik krijg meer en meer de bevestiging dat dit een waarheid is als een koe ! Wat de flatcoatjes betreft dan toch ... Want ik leef tegenwoordig samen met twee van die soort en geloof mij, ze zijn superleuk en uiterst slim ! Kan mij geen leven zonder chokotoff meer inbeelden. Mensen vinden het soms vreemd de combinatie Akita - Flatcoated Retriever maar voor ons is dit de gewoonste zaak van de wereld. Heb mij al helemaal ingeleefd in de jachthondenwereld en ook ik kan 'vooruit' gestuurd worden. Luc heeft mij dat geleerd. Weliswaar niet over een grote afstand (zou wel eens te moe kunnen worden) maar ik begrijp het principe. Bailey heeft al lang door wat van haar verwacht wordt, knap hoor ! Telkens sta ik versteld hoe snel mijn zus is. Ze is één en al brok spier en spurt haar poten van onder haar lijf als ze een dummy mag halen. En wat een uitstekend geheugen heeft die meid ! Nu Luc zijn eigen flatje heeft, mag hij met Monkey Dans de uitdaging aan om bovenvermeld citaat waar te maken. Ik deel graag met jullie hun vorderingen en neem ondertussen af en toe ook een apportje tussen mijn kiezen.

Baby Danske mocht met Sabine en Bailey mee naar Sas. Had ik eindelijk wat rust. Want ons kleintje, als die haar keel openzet ... Benchtraining heet dat ! Krijg eerder de indruk dat ze op de operatietafel ligt en dat de anesthesist met vakantie was ... En een volhoudertje. Als ze pijn heeft, heeft ze dus pijn en moet iedereen het weten ! Waauw, mijn oren. Kunnen ze terwijl niet haar amandelen uithalen aub ?

De twee chokotoffs op stap gisteren. Eentje in de bench, eentje die mocht werken. Sas en Sabine hadden Danske onder de struiken in de schaduw in haar bench gelaten en wat verderop gaan trainen met Grace en Bailey. Ze hielden de plaats in het oog hoor, er mag en er zal niks met deze baby gebeuren. Komt op een bepaald moment een dame aangewaggeld met haar hond, nog meer waggel-waggel. Er lagen enkele dummy's klaar om geapporteerd te worden dus wachtten Sas en Sabine beleefd op het gezelschap. Kregen ze onrechtstreeks reactie in de trant van : 'Kom maar, lieverd, die honden wil-len niet spelen.' En nog wat later : 'Lieverd, die honden mo-gen niet spelen.' Maar goed, uiteindelijk zijn ze voorbijgeslenterd en konden Grace en Bailey hun oefeningen verderzetten, wat ook gebeurde. Nadien, op weg naar Danske, die niet aan het krijsen was, zagen ze waggelvrouw bijna ter hoogte van Danske. Natuurlijk strompelde deze de struiken in en begon te lullen tegen onze pup. Danske zette haar keel open. Riep Sas tot 3X toe : 'Met rust laten ! Niet tegen kletsen !' Dacht je dat dit hielp ? Ging mevrouw toch wel even de dierenbescherming bellen want was daar nu een pupje achtergelaten ! Die weet hoogstwaarschijnlijk niet hoeveel een degelijke bench kost ?!

Moest lachen toen Bailey haar verhaal deed over 'de belevenissen van Danske'. Zo klein en al voor zo'n ophef zorgen, dat belooft ! Bailey had het naar haar zin, kon lekker werken. Ik had het naar mijn zin, kon lekker rusten. En Danske heeft gezorgd dat die bemoeial oorpijn had, net goed !

Drie leverdametjes op rij : Bailey, Danske en Grace. Danske kan nog niet blijven zitten ... Hoog tijd dat Luc haar dat aanleert ;-)

Ik mag Bailey niet meer Baby Bailey noemen daar baby Danske er nu is (hoewel Bailey zich soms nog als een baby gedraagt). Heb een nieuwe naam voor haar gevonden : Bailey Babe. Past ook bij haar, Bailey met al haar lovers ...

We hebben allemaal zo naar Baby Danske uitgekeken. Luc is toppezot van haar, Sabine ja, als die niet voor zo'n hummeltje smelt en ik, ik hou simpelweg van lille pus Danske. Zelfs Bailey Babe begint Baby Danske leuk te vinden ! Ik denk dat wij het met ons drieën dik naar onze zin zullen hebben. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Is een leuze die hier wel past ...

Ik kon het niet laten. Wéér een foto van Baby Danske. Nu ze nog even klein is ... Ze kreeg een tutter cadeau en daarmee is ze 'schattigster' dan ze anders al is.

Baby Danske en tutter.

Danske gaat straks op bezoek bij haar peter. Ze mag haar debuut maken in de grote mensenwereld. Want aanwezig zullen zijn : Lieljan en Alex, Dorin en Patrick, Geert en Vera en natuurlijk peter Geert en Nathalie. Allemaal mensen die één passie delen. Jachthonden en alles wat daar bij komt kijken. Ik hoop dan ook dat ze een goede eerste indruk maakt want Bailey en ik blijven thuis. Danske zal het helemaal in haar eentje moeten klaren. Ze zal wel niet op haar peters broek plassen ...

Ook ik heb zo 'mijn' intieme momenten met klein Danske.

Danske gaf geen kik. Van Fuglse - Holeby in Denemarken tot Damme in België, een voorbeeldig poppetje. Luc had een mandje mee om haar in te leggen tijdens de autorit. Maar neen, op de schoot van Sabine was het veel lekkerder slapen. En als ze wat op haar achterpoten ging staan, kon ze zo naar Sabines schouder klauteren en dat was pas het beste plekje om een grote uil te knappen. Danske is tijdens de boottocht meteen waterproof bevonden. Die grote plas die in de Nederlandse taal 'zee' heet, heeft niet de minste indruk op haar gemaakt. Flatje waterratje nummer twee is in the house !

We kwamen later dan oorspronkelijk gepland thuis. Had te maken met 'onvoorziene omstandigheden' waar ik het al eens over gehad heb ... Maakt het leven alleen maar spannender hé !

Voor Danske begint een nieuw hoofdstuk en ze is er 100 % klaar voor. Bij thuiskomst maandagavond mocht ze kort op verkenning. Plasje en kakje en dan haar bench in met Luc op zijn geïmproviseerd bed ernaast. Dit is wennen natuurlijk maar ze neemt het goed op. Lille pus kan in Luc de volwaardige vervanging voor haar broertjes en zusjes vinden. Hij is minstens even zacht en knus om tegen te nestelen.

Lille pus, ze is er en ze blijft. Vol bewondering voor haar hoe ze tegen het leven aankijkt. Zo klein en helemaal onbevreesd zelfzeker. Bij dit weer lig ik op mijn duizendste gemak in de tuin. Heb je Chokotoff junior daar ineens. Ze rent op mij af, springt met haar 4 poten tegelijk, met als doel mijn oren te likken, valt om natuurlijk, vleit zich onhandig tegen mij aan en blijft daar ook liggen. Zij weet absoluut niet waar ik voor sta ! Ze zou zich anders wel inhouden. Niemand kan zich zomaar zo'n nonchalante houding tov mij veroorloven. Zelfs Bailey weet op tijd te stoppen en stelt zich gereserveerder op. Dit kleintje vindt mij blijkbaar uitermate leuk en wil mij dat telkens opnieuw bewijzen. Wel, ik vind het allemaal goed, zij mag dat, zij is mijn kleinste zus en voor haar knijp ik mijn ogen dicht, voorlopig.

Danske heeft kennis gemaakt met een aantal van de miauwers. Lill', Figaro, Tricot en Louise houden afstand. Zij vinden het maar niks, nog zo'n bruin geval erbij. De drie rosse katers daarentegen zijn slimmer. Junior, Jérôme en James beseffen dat Danske hen boven het hoofd zal groeien en besluiten om nu de zaken op orde te stellen. James is wederom de grootste kroeler. Schijnt te lukken, dit charme-offensief, daar weet hij alles van ...

Ik ben een Akita Inu maar reageer als een Retriever ten opzichte van kleine drol. Ze mag alles met me doen. Bailey is een Retriever maar ziet het niet zo. Zij gaat er tegenin. Ze gromt zacht als Monkey Dans iets tegen haar gedacht doet. Hoewel die twee al samen op 1 kussen hebben gelegen hoor. Komt goed, even wennen aan de nieuwe situatie.

Luc is de trotse voorjager van Danske. Hij is het die haar gaat opvoeden van pup naar volwassen flat. Hij hoopt met haar een mooie speciale band te hebben. Als ik die twee zo samen zie, twijfel ik geen seconde aan dit gegeven ! Vertederend, Luc en Lille pus samen ...

Marraintje Loes kwam gisteren op visite. Wou ze Danske ontmoeten en wel meteen hé ! Heeft binst voor deze fotoreportage gezorgd. Chocotofje 2 plakt goed op papier ...

Ik hou nog even Denemarken vast met deze foto's. Lille pus-verhaal komt morgen, ben nu veel te moe ... Zo'n kleintje vraagt inspanning. Ik, als grote zus, heb de taak het goede voorbeeld te geven. En dit is een opgave die ik ter harte neem, zodoende slaapwel.

Ik vertel morgen over onze 'lille pus'. Vandaag wil ik verder gaan waar ik eergisteren eindigde : de B&B en de tijd die we er doorbrachten. Foto's hieronder kunnen alleen maar bewijzen hoe prachtig wij logeerden ! Ik ben hoegenaamd geen luxebeest maar dit 'stekje' kan mij wel bekoren hoor ! Heb het proberen duidelijk te maken aan Luc want : "Danmark, jeg elsker dig !" Wil zoveel zeggen als : "Denemarken, ik hou van je !" We hebben mooie natuur- en strandwandelingen gemaakt, in pittoreske dorpjes geflaneerd en 's avonds mochten we telkens genieten van dit duizelingwekkend uitzicht. Met mijn snuit in de wind voelde ik mij de koning te rijk ...

Baasje verdient een reuzelik van mij ! Ik hoop dat hij daarmee door heeft dat ik volgend jaar graag wil terugkomen ...

Extra update vanuit Denemarken. Nog 1 nachtje slapen en dan is Danske voorgoed lid van ons gezin. Morgenochtend hebben we om 8 h 30 afspraak met Nick. Gaan we met alle pups naar de dierenarts en kunnen wij daarna de terugweg aanvangen. Danske zal al meteen mogen bewijzen dat ze een kranige pup is. Met de boot over zee, ik kan haar gerust stellen : dit houdt niks in. Maar voor haar is dit een gloednieuwe ervaring natuurlijk. En dan nog een lange autorit voor de boeg. Ben benieuwd hoe ze dit allemaal zal doorstaan ...

Wij hebben het getroffen in Denemarken. Eerst was er de kennismaking met Nick en zijn vrouw. En ook met Mocca en haar kleintjes. In feite was het eerst Mocca die we mochten besnuffelen. Ze is acht jaar maar nog steeds enthousiast, een flatje dacht ik. Zo'n sprookjeshuis waar Danske geboren is ! En zo'n lieve mensen ! We voelden ons meteen thuis en werden heel hartelijk ontvangen. Verwend werden Luc en Sabine ! Volgepropt met zoetigheden ! We gingen drie dagen op rij naar Nick en Birthe. En telkens was het een festijn. Birthe heeft een moestuin waar ze terecht trots op mag zijn en wij kregen een exclusieve rondleiding. Bailey en ik bleven mooi op de paadjes lopen. Zelfs gele frambozen groeien er in haar tuin ! Terwijl Luc en Sabine met de pupjes bezig waren, hebben Bailey en ik geravot in de grote tuin die bij dat fairytalehuis hoort. Luc had een heel zware keuze te maken en koos uiteindelijk voor het pupje dat niet in mijn oren beet wat ik eigenlijk wel kan waarderen. Gisteren kwam de chipper, of beter gezegd, de chipster. Alle 6 waren flinker dan flink. Vanaf dan was het zeker : het paarse teefje is Flatcoat Lolland Mocca's Cream, zeg maar Danske !

Ons baasjes prioriteit was Danske kiezen. Toch hebben we ondertussen een fantastische vakantie. Denemarken is zo mooi ! Ik heb een klein vermoeden dat dit land volgend jaar onze reisbestemming wordt. Kunnen we eerst langs bij Nick en Birthe, zullen ze blij zijn Danske opnieuw te zien. En als ik ook een beetje mag mee beslissen, dan kom ik graag terug naar hier. Grandioos fenomenaal deze Bed & Breakfast ! En nu is de batterij leeg ...

Met de nieuwe laptop heb ik de mogelijkheid om vanuit Denemarken iets te vertellen over onze toch wel belangrijke momenten. In enkele dagen hebben we zoveel beleefd maar het belangrijkste is natuurlijk de ontmoeting met Danske & co. Wat een lieve pupjes allemaal ! En daarvan mag er maandag eentje mee naar huis. Keuze maken valt zwaarder uit dan gedacht want de mini-dametjes zijn om ter charmantst. Luc heeft na veel observeren, vastpakken, testjes, voelen, bekijken, nog meer knuffelen, laten slapen, opnieuw gadeslaan enz. zijn ei gelegd : hij gaat voor het liefje op de foto's. Voilà, hier is ze dan eindelijk, ons Danske ! Meer nieuws volgt zeker maar nu ligt mijn staart in een dubbele krul, zo traag dat de verbinding is ...

Danske - Danske - Danske -Danske - Danske - Danske

Nog twee keer slapen en dan reizen we naar Denemarken. Het uur van vertrek, daar is nog discussie over. Sabine zou graag om 4 h, ten laatste om 5 h aan het rijden gaan, Luc had gedacht om 8 h aan te zetten. En nochtans is van die twee Sabine de slaapkop ! Ik denk dat wij om 5 h in de auto zitten, klaar om aan ons Deens avontuur te beginnen. Dat wil zeggen dat ze zich hier mogen reppen om alles in orde te krijgen. Op het laatste nippertje moet er altijd nog van alles gebeuren. Gegarandeerd krijgen ze te maken met onvoorziene omstandigheden die voor extra tijdsverlies zullen zorgen of met een klein detail dat over het hoofd werd gezien of met het niet meer vinden van die broek of dat boek (dat echt levensnoodzakelijk mee moet) ! Ze kunnen er elke keer als we op reis gaan tot op het laatste de spanning in houden. Die 48 h vóór vertrek is het in ons huis altijd erg hectisch. Ervan uitgaande dat Sabine het voor het zeggen zal hebben, is het nog 39 h voor we de route aanvatten. Ze komen wel op tijd rond met alles, ik maak mij geen zorgen. Mijn valiesje staat al klaar !

Baasjes hebben een weekendje bbq achter de kiezen. Zaterdag in Eperheide, zondag in Ardooie. Telkens geestig gezelschap, tropisch klimaat en lekker eten. Kortom, twee dagen van relaxed genieten. Hoewel zaterdag voor Luc een beetje stressy was ... Hij heeft de pups van het Sensation-nest één voor één op tafel gezet. Zijn eerste keer en hij moest toegeven dat dit geen koud kunstje is om te doen. Voor zowel Luc als Sabine sprong het paarse teefje in het oog : zo'n lieverdje en zo een elegant vrouwtje al ! Moet lukken dat net zij naar Willeke gaat. Willeke is een vrouw die samen met haar dochter Fay leden zijn van het Nederlandse Flatcoated Retriever Forum, zo ook Sabine. Ze hebben al een flatje Mila en Fay publiceert altijd hele toffe foto's van hun hond. Daarom dat Sabine blij is dat Secret Sensation hun teefje wordt. Kan ze haar (Sally zal ze heten) zien groeien en bloeien. Ook Sweet en Sky zullen we weten volwassen worden want Sweet blijft bij Loes en Sky gaat naar Magda en Richard. Ze zijn samen met Sally plat geknuffeld ! Ook alle anderen hoor maar deze 3 'sensationals' zullen we blijven kennen. Een leuk vooruitzicht. Logisch dat zij een klein streepje voor hebben op gevoelsvlak ...

Sweet

Sally

Sky

Luc had ook nog een cadeautje bij voor Louisianne want ik heb dat nog niet verteld : tante Loes wordt voor Danske, meter Loes. Luc vond niemand meer geschikt om die rol op zich te nemen als zijnde tante Loes. Luc is best trots op zijn keuze van meter en peter voor 'ons' Danske ! Na het aangenaam tafelen met Loes, haar man en Michelle en een korte nacht : zondag jaarlijkse barbecue van WTP. Allemaal vrienden onder elkaar, teveel om op te noemen. We hadden een fantastische dag en veel plezier. Etienne vertelde dat de website van Will to Please vernieuwd is en wat blijkt : een superverrassing voor Sabine ! De foto die als voorbeeld dient voor een leverflatje is Bailey in al haar glorie ! Het zwarte flatje is ons trouwens ook niet onbekend. http://www.willtoplease.be/ Bij rassen bovenaan klikken op de derde hond (flatcoated dus), naar beneden scrollen en dan zie je Bailey verschijnen. We zijn hier nogal een beetje fier zulle ! Maaike, jij herkent deze foto vast wel ? ;-)

Na vorige ernstige uitleg, een leuke foto uit de tijd dat Bailey nog een klein boeleke was. Zusterliefde ...

Nog even en Danske mag er ook bij.

Luc en Sabine kopen geen kat in een zak. Ze bestudeerden nauwkeurig de werklijnen, de resultaten, de karakters. Ook letten ze op de gezondheidsuitslagen van de ouders en voorouders van Danske. Dit naar aanleiding van het plotse overlijden van Jiggs, Danskes vader, op jonge leeftijd. Of Luc en Sabine nu niet bang zijn om voor Danske te gaan ? Het antwoord is neen. Resultaat van het onderzoek naar de oorzaak van zijn sterven is nog niet gekend. Het is nog niet zeker of Jiggs aan die kloteziekte bezweek. In de hypothese dat het wel kanker is dan appreciëren Luc en Sabine des te meer de openheid van Louisianne Noteborn, de fokster van Jiggs. Zij is tenminste transparant en ijvert heel sterk voor de algemene verbetering van het ras. Het is maar door er mee naar buiten te komen dat er onderzoek naar oorzaak kan gemaakt worden. Kanker is de meest voorkomende ziekte bij gezelschapsdieren. Voorzichtige schattingen gaan ervan uit dat 30% van de huisdieren in de loop van hun leven één of andere vorm van kanker zal krijgen. Dit percentage ligt dus gelijk aan dat bij de mens. Heeft Sabine nu meer kans om ook zoals haar vader aan kanker dood te gaan ? Het antwoord is neen. Bij verscheidene hondenrassen komt kanker meer voor dan bij de 'gemiddelde' hond. Bekend is dit onder andere bij de Boxer, de Berner Sennenhond en de Flatcoated Retriever. Bij sommige rassen betreft de toename vooral één type kanker : zo komt botkanker in het bijzonder frequent voor bij de reuzenrassen. Deze waarnemingen hebben geleid tot een aantal wetenschappelijke studies naar de achtergrond van het vóórkomen van tumoren niet alleen bij de genoemde rassen maar ook bij de Rottweiler. Hieronder 'kankeronderzoek bij de Flatcoated Retriever' gekopieerd. Sabine wil in haar fokbeleid - in al de rest ook - eerlijk zijn zoals Louisianne. Eerlijkheid duurt het langst.

De Flatcoated Retriever

HYSTIOCITAIR SARCOOM - MALIGNE HYSTIOCYTOSE - COMPLEX EN HET ONDERZOEK NAAR DE ERFELIJKE ACHTERGROND Status per September 2008

Het maligne, hystiocitair sarcoom (HS) is een tumor van histiocytaire cellen welke hun oorsprong in het beenmerg vinden. Hun normale functie betreft de afweer.

(1) Een eerste vorm van het histiocytair sarcoom betreft het optreden van gelokaliseerde tumoren met name in onderhuidse weke delen, of van structuren nabij gewrichten, maar ook andere locaties zijn beschreven ; naast sterke lokale infiltratie (vorming van uitlopers) treedt verspreiding naar regionale lymfeknopen en vandaar naar inwendige organen (longen, lever, milt) op in een groot aantal gevallen, veelal binnen 1 jaar na verwijdering van de primaire tumor. Deze vorm wordt veel aangetroffen bij de Flatcoated Retriever, met als klinisch symptoom gezwelvorming en/of kreupelheid en vormt naar schatting 20% van de maligne histiocytaire tumoren bij de Berner Sennenhond.

(2) Bij andere dieren openbaart het histiocytair sarcoom zich in eerste instantie als een tumor met direct meerdere haarden in één of meer inwendige organen, zoals longen, milt, lever, nieren, lymfeklieren in buik of borstholte, beenmerg en soms centrale zenuwstelsel. Vaak is de naam maligne histiocytose (MH) hiervoor gebruikt. In welk inwendig orgaan zich de primaire locatie bevindt, is vaak niet aan te duiden. Het klinisch verloop wordt gekenmerkt door een snelle progressie. Deze ziektevorm maakt zo'n 80% uit van de kwaadaardige histiocytaire tumoren bij de Berner Sennenhond en komt voor bij middelbaar tot oudere honden. Eén enkele maal is MH gezien bij dieren onder de twee jaar. De kans van optreden van HS/MH is sterk verhoogd bij de Berner Sennenhond en bij de Flatcoated Retrievers en matig verhoogd bij Rottweilers. Enige verhoging in de kans op het optreden van HS/MH wordt gezien bij de Golden - en Labrador Retrievers, met altijd kans op uitbreiding. De ziektevorm MH is voor het eerst bij de mens beschreven in 1939, bij de hond in 1978.

De meest voorkomende klinische symptomen zijn :

1. Utrecht Universiteitskliniek Gezelschapsdieren, POX 80.154, 3508 TD Utrecht, en Veterinair Specialisten Centrum De Wagenrenk, 6705 BN, Wageningen, The Netherlands (Dr Rutteman) i.s.m. Veterinaire Pathologie.
2. NIH/NHGRI, 50 South Drive, MSC 8000, Building 50, Room 5351, Bethesda, MD 20892 – 8000, USA (Dr Ostrander, Dr. Parker)
3. Laboratoire de Génétique et Développement, UMR 6061 CNRS, Université de Rennes1, IFR140, Faculté de Médecine, 35043 Rennes Cedex, France (Dr André) 
4. Department of Molecular Biomedical Sciences, College of Veterinary Medicine, North Carolina State University, Raleigh, North Carolina 27606, USA. (Dr Breen)

Volgende week dit uur zitten we in de auto, onderweg naar Denemarken. Wat een prachtig land lijkt me dat. Luc zocht en vond een ongelofelijke Bed & Breakfast om te logeren. Hij belde gisteren met de eigenaar en we zijn meer dan welkom. Wat heb ik er zin in ! Niet alleen zullen we eindelijk Danske kunnen ruiken, voelen en zien maar we gaan ook nog genieten van een supervakantie. De laatste reis met ons vieren, vanaf dan wordt het reserveren voor 5. Ons logeeradres is een uurtje rijden van Danskes fokker. Om op deze locatie te kunnen verblijven, hebben we dat er graag voor over. Bij het appartement hoort zelfs een privé-strand - zucht - heerlijk - Bailey is in haar nopjes ! Hier de website van ons Deens paradijsje : www.bbrh.dk. Meer hebben een Akita als ik en een Flatcoated Retriever als Bailey niet nodig ...

De Belgische postbodes hebben het druk deze week. Ze moeten naast de gewone bedeling ook nog De 'R'Apporteur aan alle WTP-leden bezorgd krijgen. Bailey vindt dit een opgave van wereldbelang.  Waarom ? Omdat zij op de cover prijkt tiens ! Wat een verrassing was het zaterdag toen Luc een exemplaar overhandigd kreeg van Etienne.

Een tijd geleden had Freddy Quackelbeen, de verantwoordelijke uitgever van dit schitterend driemaandelijks tijdschrift, een foto genomen van mijn kleine zus. Sabine had geen flauw benul waarom hij dit deed maar ze twijfelde wel aan de kwaliteit van de opname op dat moment. Geen mooi decor, Bailey's coiffure lag niet op zijn plooi, in de rapte getrokken ... kortom ze stuurde hem nog een paar foto's van Bailey door met de vermelding dat deze wellicht mooier waren. En Freddy was blijkbaar meteen verkocht. Zo'n lief stoer bruintje komt hij niet alle dagen tegen ...

Dus deze 'R'Apporteur is een collector's item. Mijn knappe zus op de voorpagina van een Retrievertijdschrift. Bailey is druk aan het oefenen om steeds dezelfde krabbel neer te zetten. Want volgende week heeft ze wellicht een horde fans achter haar aanlopen op de terreinen van Will to Please ! Ik heb mezelf aangesteld tot haar personal manager. Al wat contractjes opgesteld en zo ... ;-)

Eerder dan gepland hebben we het 'Sensation' nest ontmoet, nl. vandaag. Sabine hielp tante Loes met het op foto zetten van de 10 pupjes. Eén voor één mochten ze bewijzen dat ze al flink rechtop kunnen staan zoals het rasechte showhonden betaamt. Bailey en ik hebben alles kunnen gadeslaan vanachter het hek. Het is niet zo simpel als het lijkt ! De liefde doet wonderen ; op hun jonge leeftijd doet een potje yoghurt ook wonderen hihi !

Heb ik al eens gezegd dat tante Loes sfeervolle foto's trekt ? Wel, hier is nog maar eens bewijs daarvan geleverd. Staand pupje is het paarse teefje uit het Dark Devotion Sensation nest. De tweede likkepot is het oranje teefje. Bailey en ik werden ook door Louisianne in beeld genomen.

Op de working test van Beerse mijn angst voor schot getrotseerd en overwonnen. Sabine vond dat, als ik straks twee van die zussen heb lopen voor wie geknal de normaalste zaak van de wereld lijkt, ik daar ook niet bang hoef voor te zijn. Sabine trapte er niet in dat ik liever in de auto bleef, meekomen zei ze. Heb in het begin wat tegengesparteld maar had snel door dat ze niet zou opgeven. Ben dan braaf gevolgd weliswaar met een hangende staart ... 

Silvia was er ook en deze keer heb ik ze wel gezien. Myriam sprak gisteren met Luc en Sabine af dat ze met haar Frank en hun Faro (een flatje of course) naar Beerse zouden komen. Samen maakten we er een leerrijke, gezellige dag van. Mooie proeven met veel waterwerk. Normaal gezien komen we volgend jaar terug. Sabine met Bailey als deelnemers in de initiatie. Dan sta ik (met krulstaart) op de eerste rij, hen aan te moedigen, met Danske aan mijn zij !

Nog een bewijs dat flatjes gewoon mooie honden zijn ! Ik ben fotogeniek (dat weet ik) maar zo'n donkerkleurige vachten zijn niet zo simpel in beeld te brengen. Silvia kiekte Bailey in al haar eenvoud, zo is mijn zus dus. Zeer vrouwelijk, een beetje weemoedig kijkend ... ah, ik snap best waarom zoveel reuen 'zot' zijn van haar ...

Dark Devotion Hip Perfect Promise 'Bailey'

foto : Silvia Renders

Over twee weken wordt mijn geduld eindelijk beloond en zullen we onze kleinste zus ontmoeten. Ik kon het niet laten om in afwachting van fotomateriaal over Danske deze van Sky op onze website te zetten. Een snoezepoes van een woef én het halfbroertje van Danske. Sky is 5 dagen ouder dan Danske. Ik hoop dat mijn zusje er even lief uitziet als hij. Weldra gaan we hem met een bezoekje verrassen. Sky wordt het flatje van Magda en Richard. Leuk hé, hoe honden mensen dichter bij elkaar brengen ...

Dark Devotion Hip Sky Sensation 'Sky'

Zonder woorden ...

Gina, draakje Gina doet Lucs hart altijd sneller slaan. Hij heeft een hele grote boon voor haar. Danny weet dit en mailde deze foto speciaal voor Luc. Van op het terras met mijn nieuwe laptop publiceer ik dit plaatje. Mijn manier om Luc een hele grote merci te zeggen. Ik heb toch een fantastisch baasje ! Hij is er één uit duizend !

Gina, draakje Gina van Danny.

Joehoe ! Vandaag over drie weken is Danske hier al ! Mail gekregen van Nick dat de pupjes gechipt worden op zaterdag 11 juli. Op maandag komt de dierenarts langs voor een laatste medische check-up en dan mogen wij ons Danske meenemen naar België. Wat eerst als 'bezoek aan Danske' bedoeld was, wordt meteen ook 'afhaal van Danske'. Om die reden begint onze trip naar Denemarken een dag eerder en eindigt hij een dag later dan gepland. Vindt geen van ons erg hoor !

Will to Please-weekend in de letterlijke zin. Zaterdag de working test in Anzegem. Luc was steward op locatie E, Sabine en Bailey speelden toerist met oog op deelname volgend jaar en ik hielp een handje mee met het papierwerk van het secretariaat. Lieljan en Conny deden het meeste werk. Ik mocht in de bench, naast hen, de boel in de gaten houden. Zo hadden we elk onze eigen beleving van deze WT. Dit was een working test georganiseerd door Will to Please dus met tal van bekende gezichten. De hele dag werd er gezellig bijgekletst met zovele vrienden. Silvia, ik heb jou niet gezien maar Sabine vond het waauw dat je van Luxemburg bent gekomen en had het erg naar haar zin met jou erbij. 's Avonds werd er nog lang nagepraat tijdens een etentje. Met 26 op restaurant, heeft even geduurd voor de keuken deze bestelling klaarde ...

Vorige week maandag belde Etienne Sabine op. Hij zat 'in de jus'. Hij had beloofd dat er een delegatie van Will to Please aanwezig zou zijn zondag tijdens de 'batjes' in Izegem. Maar had er in zijn onuitputtelijk enthousiasme niet bij stil gestaan dat dit de dag na de working test was. Zo'n WT vraagt inspanning van vele vrijwilligers en nu was Etienne verplicht nog eens beroep te doen op moedwillige mensen om acte de présence te geven op zondag. Sabine bewondert Etienne enorm omwille van zijn onbaatzuchtige inzet om een club, waar honden het belangrijkste zijn, draaiende te houden dat ze hem niet langer liet smeken. Ze beloofde dat we present zouden zijn. Zodoende spendeerden we onze zondag op de braderie in Izegem. De Retrievers gaven er 3 demonstraties van hun kunnen. Etienne was gelukkig. Sabine kreeg haar beloofde 'pieper' (Westvlaams voor 'klinkende zoen') ...

Jiggs is gestorven. °15.06.2004 - †19.06.2009. In de bloei van zijn leven, liet het leven hem in de steek. Gisteren nog nagenietend van alle mooie overwinningen die hij kort geleden behaalde, vandaag een inwendige bloeding door een gesprongen tumor ... Menselijk en snel hebben zijn baasjes het laatste gedaan wat ze Jiggs verschuldigd waren. Superbazen weten wanneer het tijd is ... Luc en Sabine beloven alles te doen wat in hun mogelijkheid ligt opdat Danske een waardige nakomeling van haar geweldige papa wordt.

Eén van de 6 miljard mensen die onze planeet bevolken. Niet beroemd en op zijn alleen veranderde hij niets aan de wereldgeschiedenis. Voor ons was hij uniek. Morgen is deze foto een jaar oud. Ik wil hem mijn eer betuigen. Hij was een prachtmens, gewoon zeldzaam, een papa zoals hem, hij is de papa van Sabine. De strijd aangegaan maar de oorlog niet gewonnen. Hieronder de vadertjesdagbrief die Sabine vorig jaar schreef. Hij heeft hem meegenomen in het borstzakje van zijn hemd. Op de plaats waar het hoort, dichtbij zijn hart ... 

Papa Sintobin, een dik uur ervoor, Sabine en haar peter, zijn beste vriend. 

Mon petit papa chéri, je te connais déjà toute ma vie. Avec toi, de toute petite, j'ai grandi. Fois à fois, tu m'as aidé à surmonter toutes les difficultés qui ont croisé mon chemin. Mon bonheur est ton destin. Ensemble on a parcouru une belle route avec beaucoup de rires, sans aucun doute. Tu es mon port d'attache. Mais cette maladie si lâche te fait partir trop tôt, beaucoup trop tôt. Pour mon plus grand chagrin tu ne seras pas là. Pour me prendre la main, pour me sécher les larmes, pour me donner un mouchoir, pour me donner du courage et pour me dire : "Ne t'en fais pas, tout s'arrangera ..." Tu ne sais pas à quel point tu me manqueras. Je ne pourrai plus dire : "Je le demande à mon papa" Parce que toi tu as toujours réponse à tout et les meilleurs idées coup à coup. Mais sais que tu est toujours présent dans mon coeur tout le temps. Tu me manqueras horriblement. Car notre lien, c'est un lien du sang. Le plus beau lien qui existe, indestructible, qui à jamais résiste. Je ne t'oublierai ni une seconde parce que tu es l'être que j'aime le plus au monde. Un meilleur papa n'existe pas !

Ik zag aan Bailey's tootje dat ze zich gejeund heeft vandaag. Ze had training met Santa en Gina. Dit zijn flatjes, voor de verandering eens van de vrouwelijke soort, die Bailey reuzeleuk vindt ! Sabine kan het heel goed vinden met Saskia en Danny, de superbaasjes van Santa en Gina. Met hun 3'en hebben ze hoofdzakelijk 'apport in/over water' geoefend. Daarom dat Bailey zo glunderde eenmaal thuis. Water vindt zij 'fun guaranteed'. Lekker tegen me aan genesteld, vertelde ze welke oefeningen Saskia allemaal voor hen in petto had. Niet mis, als je het mij vraagt. Voor Bailey was het telkens een tikkeltje gemakkelijker maar nog steeds behoorlijk heavy ! 'Blinde apporten over water' ? Pf ! Daar draaien deze dames hun poot niet voor om !

Gina met gele, Santa met oranje en Bailey met groene bumper.

Wat je als 'lesgever' niet allemaal moet kunnen !

Drie dikke vriendinnen op rij. Bailey met naast haar Gina, Lucs hartedief en een dochter van Floyd. Uiterst rechts Santa, een dochter van Jiggs, ook Danskes papa.

Zondag is rustdag ... denkt miss Bailey. Zou ook kunnen gelden als reden voor haar traagheid omdat ze gisteren schitterend werk liet zien en toen was het dinsdag weekdag. Een mooie avond en dus de gelegenheid om met Luc erbij nog een wandeling te maken. Sabine had 2 dummies mee. Ze legde ze beiden op een andere plaats met een hoek van 90° ertussen. Op dat ogenblik was het 20 h. Een eindje verder kwamen we een zeer vriendelijke man tegen op zijn tractor. Zeer vriendelijk want hij vroeg welk 'merk' ik was. En zo kwamen Luc, Sabine en die man aan de praat. Robert is 75 jaar, boert al een tijdje niet meer, houdt zich daar nog een beetje mee bezig voor 't plezier, is fan van Elvis Presley, fit van geest en heel jong van hart. Wist enorm te vertellen want bleek dat hij van geboorte is waar wij wonen. We kregen zomaar sappige verhalen voorgeschoteld van de 'goeie ouwe tijd'. Heel aangenaam was dat. Toen we afscheid namen, was het halftien dus babbelen kan hij zeker !

We zetten onze route verder. Eerst wandelden we naar het punt waar Bailey haar dummy's mocht halen want ze waren daar al anderhalf uur geleden gelegd, remember. Er liep naar elke dummy een aarden weggetje. Wij stonden op het kruispunt. Bailey moest eerst de laatste neergelegde dummy halen. Met één simpele vooruit, liep ze meer dan 150 meter verder en haalde die in een mum van tijd op. Dan 90° pivoteren, enkele stappen in de richting zetten en Bailey werd nog eens vooruit gestuurd. Die dummy lag op zowat 200 meter afstand. Zonder aarzelen rende Bailey die hele weg af, nam de dummy in haar bek en snelde terug naar Sabine. 200 m is ver hoor (340 voetstappen voor Luc - zelfs 368 voor Sabine). Bailey was slechts een klein stipje meer. Logisch dat Sabine zondag niet tevreden was over Bailey's prestaties als je ziet wat ze hier van werk toont ! En ze bewees ook nog over een uitstekend geheugen te beschikken !

Zot weekendje achter de rug ! Geheel onverwacht belandden we zaterdagavond van Ardooie via Deerlijk in Oosterzele (een uurtje rijden van Damme) om te barbecueën. Daar woont de dochter van Jan en Linda met haar man en hun zoontje Saul. En in dit tof gezelschap werd het behoorlijk laat ... Helemaal niet erg als er mag uitgeslapen worden de volgende ochtend ... Maar neen, nog vroeger dan anders liep de wekker af op deze zondagmorgen !

Slotdag van de jachtcursus. Die werd afgesloten met achtereenvolgens een stevig ontbijt (the English way) in het clubhuis, een mini-WT'tje van 4 proeven (waarvan niet zozeer de competitie als wel het bijleren van een aantal vaardigheden voorop stonden) en een broodje worst (wel meer dan één hoor) aangeboden door lieve Kristine van het alombekende cafeetje ''t Veldkruis'. Twee eminente kenners van het werken met Retrievers (Willy Geens - vice-voorzitter van de Golden Retriever Club van België - en Dirk Vandeputte - al jaren actief bezig met jachthonden, Labradors in het bijzonder -) waren uitgenodigd om Bailey & co te beoordelen en te voorzien van nuttige tips. Derde keurmeester van dienst was Geert Strubbe, instructeur van de initiatieklas bij Will to Please en zelf trotse bezitter van 3 Flatcoated Retrievers. Partners van de cursisten waren meer dan welkom waardoor Luc en ik ook mee hebben genoten. Luc en Jan gingen na het ontbijt eerst met Indy en mij wandelen in het bos. Het weer maakt mij niet zoveel uit maar even terzijde : het stortregende de hele voormiddag ... Arme Bailey ! Ze staat al zo mager in d'r vel.

Vier proeven telkens op 20 punten. Bailey behaalde een score van 68/80 en daarmee de 2e plaats. Toch is Sabine ontgoocheld. Niet omwille van het puntentotaal of omwille van de 2e positie. Bailey kan gewoon beter. Zelfs ik loop sneller achter een dummy aan ! Heb ze haar markeer zien binnenhalen, heb gewoon mijn poten over mijn ogen getrokken, zo beschaamd was ik ! Een walk-up met een perfecte marking maar juffrouw had geen buskruit in haar gat zitten ! Keurmeester Dirk Vandeputte heeft Bailey al zien werken en hij vond het dan ook niet van haar gewoonte. Met snelheid op een echte working test was dit een score van 20, met haar traagheid vandaag zou ze een 12/20 gehaald hebben ... Toch zonde hé ! Vooral omdat er pit in mijn zus zit. De enige verklaring die ze konden bedenken, is dat ze nog maar net loops geweest is. En dat haar hormonen haar parten spelen. Bailey was Bailey niet gisteren. Post-loopse depressie zou je kunnen stellen ...

Als laatste : een waterproef. Beginnen met een lijntje te lopen weg van het water, daar legde een eerste helper duidelijk zichtbaar een dummy neer, terugkeren tot bijna aan het water, opgooien van een 2e dummy in het water door een andere werper, op teken van de keurmeester die binnenhalen, omkeren en vooruit sturen om eerste dummy. Keurmeester Willy Geens kent Bailey niet. Geen opmerkingen alleen zei hij dat hij wat punten moest aftrekken omwille van haar niet echt aanwezige drive. Sabine vertelde hem dat Bailey net loops was geweest. Hij zag dit gegeven absoluut ook als mogelijke verklaring. Ze kreeg 16/20.

De eerste 2 proeven heb ik Bailey niet zien afleggen. Sabine vertelde dat ze ze ook goed had gedaan maar op een t-e-m-p-o ... Daaraan is Bailey telkens punten kwijtgespeeld en dat is heel begrijpelijk frustrerend voor Sabine. Hoe dan ook, ze is 2e geworden van de 11 deelnemende eerstejaars en we hebben het niet aan ons hart laten komen. Bij Kristientje genoten van de gemoedelijke sfeer van allemaal voorjagers onder elkaar. Lieljan, die een verwoed hobbyfotografe is, had een koppel vrienden uitgenodigd. Beiden ook gebeten door de fotografiemicrobe. En op een bijeenkomst van Retrievers, wie kan je nu het best op de gevoelige plaat vastleggen ? Een Akita Inu, natuurlijk ! Ik hoop op enkele mooie foto's van mezelf ...

Ik ben exact 2 jaar, 1 maand en 1 week ouder dan Danske. Bailey is exact 18 maanden en 1 week ouder dan Danske. Vandaag is Danske exact 3 weken oud. Het begint te kriebelen. Het is het ongeduld en de nieuwsgierigheid. Vandaag over exact 1 maand zullen we haar zien. Nog exact 30 dagen tanden bijten ... Ja, nu ik het weet, kan het, exact, niet snel genoeg gaan. Ik geef de indruk dat ik mij niet druk maak maar dat is slechts uiterlijke schijn. Luc en Sabine moeten het juiste zusje kiezen. Daarom is het van primordiaal belang dat de hondendelegatie Aiko-Bailey meegaat naar Denemarken. Wij gaan onze neus in Nick Rasmussens zaken steken en een keer goed rieken aan al die pups. Het teefje met de lekkerste geur is absoluut 'ons' Danske !

Speciaal voor Jiggs kruip ik vandaag in de pen. Zondag was het in Almere de Nederlandse Flatcoated Retriever Kampioenschapsclubmatch. Elk jaar nemen er heel veel flatjes deel aan deze wedstrijd. Wij hadden er ook graag bij geweest. Vooral omdat wij ondertussen al heel wat van die Nederlandse flatjeseigenaars kennen en het telkens een plezier is om ze terug te zien. Maar gezien de stemplicht voor Sabine en de te lange rit naar Almere, bleven we in België die dag ... Wel kan ik met trots melden dat Dark Devotion Hip Gorgeous Gleam 'Jiggs' beste reu werd ! En hij won bovendien ook nog de 'Pepper' trofee. Dit is een wisselbeker die wordt uitgereikt aan het mooiste leverteefje en aan de prachtigste leverreu. Jiggs, goed gedaan man ! Daar Danske nog niet veel van zeggen is, feliciteren Bailey en ik graag Jiggs in haar plaats. Wij zijn ervan overtuigd dat Danske erg trots is op haar papa !

Danskes fokker woont in Denemarken, in een klein gehucht. Hij is bioloog van beroep en leeft op een heel eenvoudige manier omringd door de Deense ongerepte natuur. Zonder de typische snufjes eigen aan de hedendaagse technologie. Zonder televisie, zonder computer, zonder internet, zonder website, zonder gsm, zelfs zonder fototoestel ... Bijna niet meer denkbaar anno 2009. En verwende Aiko graag een laptop willen ... Wil daar alleen maar mee zeggen dat het nog een tijdje gaat duren eer ik een glimp van Danske zal kunnen opvangen ...

Het roze spaarvarken gaat er over enkele weken meedogenloos aan. Specifieker : op 10 juli slaat Luc het stuk. Met de centen gaan we iets héél leuks doen. We gaan nog eens op reis. Ik zat in de goede richting te gissen maar wist ik veel dat het was om een speciaal iemand te bezoeken ! Sabine, Luc, Bailey en ik gaan naar ... Denemarken ! Spannend vind ik het ! Zal dus echt over water moeten, wil ik erbij zijn voor de allereerste ontmoeting met ons nieuw huisgenootje ! Denemarken is het geboorteland van dat prutske hoewel ze Engelse roots heeft. Multiculturele bedoening hier bij ons ... Luc heeft haar naam gekozen. Met de goedkeuring van Sabine wel te verstaan. Hadden jullie het anders verwacht ? Bailey en ik vinden het beiden een hele lieve naam. Welkom in onze familie, Flatcoat Lolland Mocca's Cream, oftewel ...

Danske

Dagboek van een reizende Akita Inu - Take 2

vrijdag 22/05 : Ontbijt met champagne. Vrolijke sfeer tussen de volwassenen. Waarop klinken ze zo vroeg op de ochtend ? Bruce en Frodo kunnen het steeds beter met Bailey vinden. Ook Bailey windt er geen doekjes om : Bruce mag er best wezen. Dorin heeft handige hekjes mee. Het zou te dol worden tussen die twee. In de late voormiddag een uitputtende boswandeling met de hele bende samen. In de namiddag bakt Patrick een aardbeientaart. Weet niet of ze smaakt, mag niet proeven. Ik blijf wel in zijn buurt. Nathalie heeft leesvoer bij, Dorin geniet er mee van, Lieljan trekt foto's van een witte mot, Sabine trimt Ally haar oren en poten, Luc gaat wat rusten, Geert geniet van de zon en Alex' broek hangt te drogen. En waar is Alex ? Gaan fietsen. 's Avonds uit eten in Oisy. Wordt er weeral getoast. Deze keer omdat Geert het peterschap aanvaardt. Terug in ons huisje wordt de taart tot de laatste kruimel verorberd en wat past daar het beste bij ? Champagne natuurlijk !

Ik wil hier iets aan toevoegen. Ik weet namelijk waarom ze in feeststemming zijn. En ik weet ook van wie Geert peter wordt. Want Geert was niet zomaar van de zon aan het genieten. Hij was aan het nadenken. Over een naam. Hij vond 'Cream' mooi passen bij 'Mocca' - Mocca's Cream -. Vind ik zelf ronduit heel toepasselijk want figuurlijk vertaald betekent 'Mocca's Cream' : het puikje, de crème de la crème, de fine fleur, het neusje van de zalm, het beste van het beste van 'Mocca'. En daarbovenop klinkt het nog leuk ook. 'Mocca's Cream' doet mij denken aan de heerlijke aroma's van koffie gemengd met een scheutje room. Na de fantastische neusprikkeling bij het horen van deze naam, treden andere zintuigen in werking. Mijn smaakpapillen : de 'bittersweet'  ervaring die de mengeling van deze 2 ingedriënten teweegbrengt. Mijn ogen : ik visualiseer een mysterieuze, donkere, sierlijke creatie die, door toevoeging van dat tikkeltje crèmekleur, transmuteert in een lief - aandoenlijk - broos - goddelijk nimfje. Palpitatie van mijn hart alom mijn lichaam. Een grandioos godsgeschenk. Geert heeft het peterschap aanvaard van 'Mocca's Cream'.

De hele dag hebben we het gevierd. Op Hemelvaart 2009 - donderdag 21 mei - laat op de avond - is 'Mocca's Cream' geboren. Wij kregen het pas de volgende dag bij het ochtendgloren te weten. Zij, 'Mocca's Cream' is een zij, is een liver Flatcoated Retrieverteefje. Ze heeft ook nog 2 broertjes en 3 zusjes, allen kerngezond. Mama en haar pupjes stellen het wel. Maar het beste komt nog. Jullie hebben toch al een vermoeden ? Zij wordt óns zusje. Van Bailey en van mij ! Bij deze kondig ik met trots aan : de geboorte van 'Mocca's Cream' ! Haar roepnaam hou ik nog even voor mezelf. Moet wat spannend blijven hé !

Hebben jullie mij wat gemist ? Ik jullie anders wel een heel klein beetje. Mijn verdriet daaromtrent werd ruimschoots gecompenseerd. Dagboek van een reizende Akita Inu.

woensdag 20/05 : Samenkomst om 12 h op het terras van het cafeetje naast de kerk in Beauraing. Meteen hadden we iets te vieren. De geboorte van Baziel ! Over enkele weken komt deze Labradorpup bij Lieljan en Alex wonen. Veel succes met dit nieuwe leven !

donderdag 21/05 : Het huishouden runnen voor 17 individuen vraagt wat werk. Dankzij een functionerende vaatwasmachine en een goede organisatie lukt dit wonderwel. Hemelvaartsdag (hoewel Luc dacht dat het Allerheiligen was tijdens hun nachtelijk spel Pictionary) was voorzien van spijs en vooral van drank. Luilekkerland ligt in de Ardennen, zeker weten. Dazzle en Lace, de jongsten van het gezelschap, respectievelijk 6 1/2 en 4 maanden oud, houden zich voortreffelijk staand binnen de nieuwe roedel. Zora, Quinnell en ik, 3 sterke karaktermadammen, blijven uit elkaars buurt maar we komen allemaal overeen, we kennen ondertussen elkaars grenzen.

vrijdag 22/05 : Ontbijt met champagne. Vrolijke sfeer tussen de volwassenen. Waarop klinken ze zo vroeg op de ochtend ? Bruce en Frodo kunnen het steeds beter met Bailey vinden. Ook Bailey windt er geen doekjes om : Bruce mag er best wezen. Dorin heeft handige hekjes mee. Het zou te dol worden tussen die twee. In de late voormiddag een uitputtende boswandeling met de hele bende samen. In de namiddag bakt Patrick een aardbeientaart. Weet niet of ze smaakt, mag niet proeven. Ik blijf wel in zijn buurt. Nathalie heeft leesvoer bij, Dorin geniet er mee van, Lieljan trekt foto's van een witte mot, Sabine trimt Ally haar oren en poten, Luc gaat wat rusten, Geert geniet van de zon en Alex' broek hangt te drogen. En waar is Alex ? Gaan fietsen. 's Avonds uit eten in Oisy. Wordt er weeral getoast. Deze keer omdat Geert het peterschap aanvaardt. Terug in ons huisje wordt de taart tot de laatste kruimel verorberd en wat past daar het beste bij ? Champagne natuurlijk !

zaterdag 23/05 : Met zijn allen wuiven ze ons uit. Wat een toffe groep vrienden ! Zij blijven er één dag langer. Wij vertrekken naar onze volgende vakantiebestemming, Fosse, gelegen in de Pyrénées Orientales in Zuid-Frankrijk. Luc en Sabine besluiten om niks te overhaasten, om de landelijke route te nemen, om uitgebreid te lunchen. Waardoor we heel laat ter bestemming aankomen. Peter ontvangt ons toch erg hartelijk. Blij om hem terug te zien, hebben lekker geknuffeld. John 'is still out' dus hem begroeten we morgen wel.

zondag 24/05 : Onder de schroeiende zon lig ik op mijn luie krent uit te rusten van de zware rit van gisteren. Hebben goedlachse John ook al gedag gezegd. Hij had kleine oogjes deze morgen. Peter en John zijn twee Engelsen die graag in deze streek op vakantie kwamen, smoorverliefd werden op dit huis, het kochten en er een gîte van maakten. Ze wonen nu 4 jaar in Frankrijk en hebben zich al dusdanig aangepast aan het ritme van leven in een Zuid-Frans dorpje. Wij maken 'onze' wandeling als het wat koeler wordt. Vertrouwde omgeving, voelt goed aan. Heb overal herkenningspunten, is tof. De champagne vloeit ook in Fosse. Luc en Sabine kraken met hun tweetjes nog maar eens een fles.

maandag 25/05 : Normaal gesproken reizen onze bazen nooit 2X naar dezelfde plek. Er is zoveel te zien op deze aardbol ... In de omgeving is er van alles te bewonderen en vorig jaar hebben we bijlange niet alles bezocht. Vandaag trip naar Carcassonne gepland. Heb weer bijzonder veel aandacht gekregen van de vele toeristen. Bailey boekte ook succes. Bij een Amerikaanse dan nog wel ... een Amerikaanse ... Cocker ! Stel je voor ! 't Beestje volgde ons constant, het was afgepeigerd ...

dinsdag 26/05 : Natuurwandeling op het programma. Met genoeg rustpunten want het is warm hé. 'The Orhard Studio' is uitgerust met een supertuin met boomgaardje, klein zwembad en een grote barbecue. Meer hoef ik niet te vertellen over hoe deze dag verder afliep ...

woensdag 27/05 : Hoy vamos a España. Naar Roses, badstad aan de Costa Brava. Lekker flaneren langs de boulevard, terrasje doen, kuieren op het strand. Kortom de toerist uithangen. Op de terugweg volgen we de weg tot aan de 'Lac de la Raho', in de buurt van Perpignan. Zo mooi en zo rustig. Beslissing valt dat we morgen terugkomen. Tijdens onze klassieke avondwandeling krijgen we gezelschap. In feite is het Bailey die gezelschap krijgt. De bevolking van Fosse is gereduceerd tot ongeveer een 40-tal bewoners maar ze zijn allemaal trotse bezitter van één of meerdere viervoeters. Of dit nu over een kudde schapen of een paar ezels of enkele koeien gaat : de categorie 'reuen' valt daar ook onder. Zo komt het dat Champion ons vergezelt. Een oude rakker van 11 die best nog een groen blaadje lust.

donderdag 28/05 : Wie ligt er aan de voordeur ? Champion ! Hij heeft de hele nacht gewaakt over 'zijn meisje' ! Als we wegrijden, rent hij een heel stuk de auto achterna. Dat op zijn leeftijd en in die hitte ! Spenderen onze tijd aan de 'Lac de la Raho'. De zon schijnt zo fel dat zelfs ik tot aan mijn buik in het water ga. Of is het de aanlokkelijke verleiding van de eendjes in het water die mij daartoe beweegt ? Een beige Lab heeft zijn zinnen op Bailey gezet. Sabine keurt het niet goed. Nergens een baasje te bespeuren. Ze heeft alle moeite om hem uit haar buurt te houden. We maken kennis met twee lieve meisjes die ons zo leuk vinden dat ze bij ons blijven de rest van de dag. Dat mogen ze van hun mama en papa. Elise en haar zusje vinden het heel erg als het tijd is om naar huis te gaan. Ze hadden Bailey graag meegenomen maar dat kan niet want Bailey heeft al een familie. Wie ligt er bij thuiskomst in de tuin ? Champion ! Hij heeft de hele dag gewacht op 'zijn meisje' ! Peter weet wie de eigenaar is van deze bejaarde macho en brengt Champion terug waar hij hoort te zijn. Het laatste huis boven op de berg. Zijn baasje is op vakantie naar Londen en diens dochter belooft om Champion bij zich te houden.

vrijdag 29/05 : Niets weerhoudt de liefde ! Toch niet als je Champion heet ! Wie ligt er 's morgens aan de voordeur ? Juist. Peter voert hem nogmaals weg maar hij is een kampioen in uitbreken. Sneller dan dat Peter terug is (zijn auto was boven op de top zonder benzine gevallen - hij moest te voet naar beneden), staat Champion te kwispelen en te hijgen op ons terras. Bailey, wat doe je die oudstrijder toch aan ? Deze keer wordt Champion opgepikt, mee moet hij. Hij blijft wat langer weg maar 's avonds is hij weer op visite. Deze maal zonder halsband. Houdini is zijn tweede voornaam. Hij mag op de drempel blijven slapen.

zaterdag 30/05 : Onze vakantie zit er op. We nemen afscheid van Peter, John en van Champion-Houdini. We wensen elkaar een 'Merry Christmas' en beloven te mailen. Wie weet, komen we toch terug volgend jaar ... We vangen de weg naar huis aan. Nu wel via de kortste baanafstand en veel péage. Met de radio op 'Nostalgie' langs de Franse autoroute droom ik zachtjes weg ...

Ik neem even vakantie. Vind dat ik dat verdiend heb. Moet nodig uitrusten van het zware leven dat ik leid. Ga lekker genieten van een overheerlijk verlof. Jullie zullen mij een tijdje moeten missen (daar we nog steeds geen laptop hebben) ... Luc, Sabine, Bailey en ik gaan er van tussen. Voor onze poezen wordt goed gezorgd. Een nicht van Sabine gaat hen, samen met haar man en kinderen, eten geven, vertroetelen en knuffelen terwijl wij weg zijn. De miauwers hebben het kot voor hen alleen. Als de honden van huis zijn, dansen de katten ... In mijn valies zitten alvast pen en papier. Zal mezelf toch een beetje forceren om naast 'het zalig niets doen - la dolce farniente' het één en ander te noteren over onze 'uit-huis-belevenissen'. Verslag volgt dan later. Als we opnieuw thuis zijn. Weet wel nog niet of we terugkomen ...

Nog even vermelden dat onze 'titers' in orde zijn. Bailey's titerwaarde : 3.37 en die van mij : 10. We hebben beiden genoeg antilichamen tegen hondsdolheid in ons bloed (min waarde is 0.5 IU/ml). Voilà, bij deze ook in te pakken : een zakwoordenboek Scandinavische talen ! Wie weet, gaat onze volgende reis die kant op en moet dan toch wat voorbereid zijn ! 'Goddag, jeg hedder Aiko. Jeg elsker dig ! Denk dat ik daar al ver mee kom ;-)

Een megaleuke dag hebben we achter de rug. Bailey omdat ze mocht werken, ik omdat ik niet moest werken. Gisteren gingen we met zijn allen op uitstap. Ik had de eer en het genoegen om een hele lieve dame te ontmoeten. Maar het belangrijkste is dat zij ontzettend goed weet hoe Flatcoated Retrievers tot fantastische werkhonden te trainen. Zowel Sabine als Bailey zijn beginnelingen en hebben nog een hele weg af te leggen maar ze zullen er komen. Er zit zoveel potentieel in Bailey ! Met de juiste trainingsmethode en met de sterke wil van Sabine om Bailey op te leren, halen ze in de toekomst mooie resultaten. Als Bailey iets niet kent, is ze wat onzeker maar eenmaal ze de klik in haar hoofd heeft gemaakt van : " Aaaa, zo moet het. Dit is wat Sabine wil dat ik doe ! ", werkt ze fenomenaal. Het is dan ook vooral de voorjager Sabine die opleiding nodig heeft ! Sabine moet leren om het aan Bailey te leren ... Zo hebben voorjager - hond super samen gewerkt onder het waakzame oog van de lerares. Luc kreeg later ook iets te doen : cowboytje spelen en met zijn pistool schieten. De dummy's die als rol geschoten wild hadden, vlogen her en der. Bailey markeerde uitstekend en mocht ze op commando van Sabine halen nadat ze rustig op post was blijven zitten. Ik, in het hele verhaal, keek en zag dat het goed was. Heerlijke dag !

Deze middag ontdekte Sabine dat Bailey loops is ! Net geen 5 maanden geleden was het ook al van dat ! Viel de euro waarom de mannelijke Retrievers, nog meer dan anders, aandacht voor haar hadden ! Haar timing kon niet slechter ...

Vanaf woensdag zitten we voor enkele dagen met 9 honden, waarvan 2 reuen, samen in 1 huisje ... En op 1 juni wou Sabine deelnemen aan de workingtest in Beauraing ... Kan dus niet, nu onze juffrouw 'in heat' is ! Loopse teven zijn van deelname uitgesloten volgens het reglement. De lekkere geur die wij, vrouwen, op zo'n moment verspreiden, brengt hen, mannen, het hoofd teveel op hol vandaar ... Dit jaar dus geen workingtesten voor Bailey. Heeft Sabine vandaag beslist. Bailey was ingeschreven voor 2 WT's (Beauraing en Anzegem) in de initiatieklasse. Dit is een klasse om de deelnemers in de gelegenheid te stellen kennis te maken met de verschillende proevenvormen. Deelname in deze klasse mag maximum twee seizoenen met dezelfde hond. Bij dit laatste wringt het schoentje. Daar Bailey nog haar eerste stappen moet zetten en ze bijgevolg slechts aan 1 WT (Anzegem - organisatie WTP) zou kunnen deelnemen dit jaar, is het zot om net die ene WT te spelen en daardoor al na 1 seizoen verplicht te moeten overgaan naar de Novice klasse. Verstandiger is om nu veel te leren en veel te trainen en dan volgend seizoen goed voorbereid te starten met workingtesten. Bailey is tenslotte nog een jong hondje. Volgend jaar zal ze er helemaal klaar voor zijn.

Bailey draagt dus opnieuw haar belachelijk broekje.  Blijft ze met die staart kwispelen ! Ze voelt zich weeral superaantrekkelijk ! Ze snapt het echt niet ...

Al enkele dagen wacht er in de inkomhal een metalen koffertje om open gebroken te worden. Sabines mama ontdekte het laatst, nergens een bijpassende sleutel te vinden ... Het behoorde aan de papa van Sabine. Deze morgen ging Sabine aan het werk. Ze wou dit helemaal alleen klaren. Terwijl ze een poging deed om het slot te forceren, vloeiden de tranen over haar wangen. Uit onmacht, uit frustratie, uit verdriet ... Zolang ze harde kloppen met de hamer gaf, bleven Bailey en ik uit de buurt. Het is haar uiteindelijk gelukt het koffertje open te maken en toen huilde ze echt hard. Bailey en ik gingen elk aan een kant bij haar zitten en keken haar lief aan. Naast wat waardevolle spullen, waren het vooral de herinneringen die boven kwamen. Een trip down to Memory Lane ... Kleine prulletjes uit de baby- en kindertijd van Sabine die haar papa zo zorgvuldig had bewaard. Bailey gaf Sabine voorzichtig likjes en ik vleide me tegen haar aan. Ook als het moeilijk gaat, zijn Bailey en ik daar. Wij zijn er voor haar, altijd ...

Dark Devotion Prominent Promise is Russia Junior Champion '09 ! Dit op een leeftijd van 18 maanden. Ik heb het over Basya, het volbloed zusje van Bailey die in Rusland woont. Toevallig weet ik van haar bazinnetje Anna dat ze net zo'n moeilijke eter is als Bailey. Dus Sabine, niet mee inzitten : Ook Bailey steekt perfect in elkaar wat bouw betreft. Haar tijd komt nog ! Proficiat Basya met je schoonheidstitel ! Basya, congratulations !

My first 'over water' experience ...

Sisi en Kate spelen met een takje.

Bailey's 'over water'. Dummy lag aan de linkerkant van het water, rechts achter het dijkje van hoog gras.

Ben 'waterproof' sinds vandaag. Kreeg een voorproefje van hoe varen voelt. Mocht deze keer ook mee met het veerbootje. Sabine had afgesproken met Os. Hij had Kate en Sisi, de twee jongste telgen van de Oshabunch, bij zich. Sisi woont nog maar 2 weken bij hen. Een superlief mini Flatcoated Retrievertje is ze. Net als Kate, alleen is Kate niet meer zo 'mini'.

Deze keer was het trainingsthema 'snel uitgaan, vlot terugkomen en buitdrift stimuleren'. De oefeningen voor Bailey : apporteren vanuit markeren waarbij ze zelf voor de oplossing moest zorgen, met telkens een iets hogere moeilijkheidsgraad. Zoeken tussen stekeltakken, brandnetels, kaphout en boomstronken. Waterwerk, uit en over water.

Bailey haalde misschien haar brevet in gehoorzaamheid niet maar wat ze vandaag liet zien, was knap hoor ! Een gedreven werkhondje, mijn zus. Sabine vroeg Os als afsluiter om een dummy over water achter een dijkje te gooien. Ik kon de dummy niet zien liggen dus Bailey ook niet. Ze heeft ontzettend mooi gewerkt. Zonder aarzelen zwom ze over, klom uit het water (een hele steile kant maar met haar lichaamsbouw was ze zo op de oever), vond in een mum van tijd de dummy en bracht die heel fier al zwemmend terug naar Sabine. Een waterratje van een flatje. Een zwemdiploma haalt ze zo !

Ik moet voorzichtig zijn met wat ik nu ga schrijven ... Wil niet op iemands tenen trappen en dan vooral niet op die van Sabine. Als team hebben Sabine en Bailey gisteren een poging gedaan om het brevet in gehoorzaamheid te behalen. Klinkt het negatief zo ?

1) Volgen aan de leiband : was een rechte lijn lopen vóór de honden en terugkeren slalommend tussen de andere kandidaten. Met maar 1 bevel in het begin, zonder dat de hond zich te ver verwijdert van zijn geleider want dit geeft snel een grote puntenaftrek. 13/15 haalde het Sabine-Bailey team.

2) Voorstellen van de hond : Bailey mocht haar tanden laten zien en tonen dat ze sociaal aangelegd is. Kan niet anders dat ze daar 5/5 haalde.

3) Houdingen : dit kan ze maar ze had er duidelijk geen zin in om de keurmeesters daarvan te overtuigen. Bailey aan de voet. Moest ze achtereenvolgens, telkens wachtend op de 'ja' van de keurder, gaan liggen, zitten, staan en liggen. Dat liggen ging goed. Het gras was zo lekker dat ze graag wat langer wou blijven liggen dan nodig was ... Dus deze proef overdoen maar bij slagen kun je slechts nog een maximum score van de helft van de punten halen. Wat ook lukte. 5/10. Ze zaten nog steeds in competitie.

4) Down - 2 minuten : had ze net bewezen dat ze lekker wou blijven liggen. Zelfs nadat Sabine zich verwijderd had. Twee minuutjes maar ! Toe een beetje langer graag. Soms herken ik mezelf in mijn zus ... 10/10.

5) Terugzenden plaats : voor deze proef werd het duo Sabine-Bailey uitgekozen om te beginnen en ze deden het zó goed dat ze het nog eens mochten tonen ... (ik doe mijn best om positief te schrijven). Bij de herkansing ging Bailey ook niet terug én zette Sabine een stap naar voor én gaf ze enkele commando's teveel ...  0/15.

6) Volgen in vrijheid : uitstekend uitgevoerd alleen ging Bailey niet snel genoeg zitten op het einde en kostte dit een punt. 14/15.

7) Apporteren : voorwerp opgooien, Bailey blijft mooi zitten, gaat bij de zoveelste 'ja' om haar dummy. Dan was het de bedoeling dat ze netjes in 'zit voor' kwam (rechtstreeks, niet via een omweg naar de groep van 2 keurmeesters en 2 ringcommissarissen). Sabine kon haar mond niet houden en riep Bailey ter orde. Puntenverlies hé ! En opeens na het afgeven van de dummy kende Bailey het woord 'voet' ook niet meer. Puntenverlies hé ! 13/15.

8) Oproepen : Bailey heeft van dit oproepen een showtje gemaakt. Ze ging niet mooi voor zitten en waar is die linkervoet van ons bazinnetje ook weer ? Waardoor Sabine weeral haar klep niet kon houden met als resultaat 10/15. Dit hadden ze beter moeten doen maar de zenuwen, de zenuwen spelen soms parten ...

Een score van 70/100. Zou je kunnen zeggen : "Goed gedaan meisjes !" Maar neen want op alle onderdelen moet minstens de helft van de punten bereikt zijn. En ze hebben een dikke 0 voor het 'terugsturen naar de plaats' ! Dus geen brevet, geen proficiat. Sabine wou het proberen en ze heeft kunnen ondervinden dat hun team er nog niet klaar voor is. Het is mij wel verplicht er bij te vertellen dat ze niet geoefend hebben en dan kan je het eigenlijk zo goed als vergeten. Geen al te slimme zet van mijn bazin ...

Mijn aardrijkskundige kennis reikt niet zover. Heb wat kaarten van Europa geraadpleegd. Leerde dat Groot-Brittannië uit Ierland, Schotland en Engeland bestaat. Denemarken, Noorwegen, Zweden en Finland vormen samen Scandinavië. Ik heb ontdekt dat als we vanuit Damme vertrekken, we sowieso over water moeten, willen we naar één van die landen reizen. Dat is misschien de reden waarom Sabine en Luc nog niets verklappen. Ze willen niet dat ik nu al fantaseer over storm op zee of nachtmerries heb over een zinkend schip met ons aan boord ! Zeg baasjes, zoet dromen wil ik over wat komen gaat ...  Over Schotten en hun kilten bv. en ik die graag op de grond lig ...      

Oei, oei, oei ! Ik ben verdikt. Twéé kilo nog wel ! De weegschaal van de dierenarts liegt niet. Aiko : 29,5 kg. Alleen onze Bailey hé ... Daar komt geen gram bij. Ze krijgt bijna 1 kilo natuurvlees per dag en toch heeft het geen vat op haar figuur. Het is niet eerlijk verdeeld in deze wereld : ik eet graag maar mag niks meer bijkomen. Bailey moet verdikken maar apprecieert geen culinaire orgasmes. Hoewel ik ervaar dat ze de laatste weken haar bord leeg eet. Geen 'leftovers' voor mij ...

Op visite bij de dierenarts dus deze week. Bailey en ik moesten bloed laten trekken. Dit kan rechtstreeks via een injectienaald in de halsslagader. Een pipetje vol. Bailey mocht voor van mij. Ging zonder probleem. Ja en toen was het mijn beurt. Het schijnt dat ik een dikke nek heb ... Koos de dierenarts om bloed uit één van mijn ledematen te nemen. Eerst werd mijn pootje afgebonden opdat de ader zou zwellen en de naald meteen goed prikte. Ik heb mijn hoofd gedraaid, voelde niet de drang om te aanschouwen hoe het bloed uit mijn lichaam vloeide. Kregen achteraf van de dierenarts wel beiden complimentjes. Bailey en ik zijn hele lieve en rustige honden want dit was toch maar een enge ervaring hoor ! Onze bloedstalen worden opgestuurd naar het 'Institute Pasteur'. Daar zal een laborant onze monsters testen. Het is de bedoeling dat er vastgesteld wordt dat ons bloed genoeg antilichamen tegen rabiës vertoont.

Waarom ? Wel bij een positief resultaat zal aangegeven worden dat de rabiës antilichaam titer bij Bailey en ik 0.5 IU/ml is. En dan mogen zowel Bailey als ik Noorwegen, Zweden en zelfs over 6 maanden Groot-Brittannië binnen ! Deze landen hanteren strenge maatregels wat hondsdolheid betreft. Zie je wel, dat er een snoepreisje in aantocht is ! Ik wist het ! Spaarvarkentje, spek je !

Zondag waren we te gast in de Tuinbouwschool van Kortrijk. Naar aanleiding van vernieuwing in het lessenpakket, had de school graag op hun Opendeurdag 'de hond' in de kijker gezet. De bedoeling was om aan de bezoekers te laten zien dat door oefening en juiste begeleiding de hond een trouw huisdier voor het leven kan worden. Wie kon je daar nu het best voor aanspreken ? Etienne Wallaert, voorzitter van Will to Please, natuurlijk. Hij zorgde ervoor dat de 6 verschillende Retrieverrassen en een Akita Inu aanwezig waren. Etienne heeft graag een micro in de hand en gaf met bravoure uitleg over alle honden. De Retrievers hebben een showtje (tot 3X toe) opgevoerd in gehoorzaamheid en in jacht. Ook ik mocht met Luc (tot 3X toe) paraderen want een hond speciaal uit Japan, dat is nogal iets ! Sta nog steeds versteld hoeveel Etienne over mij weet ...

Voor de verandering eens een zaterdag niet doorgebracht in Ardooie. We waren in Kumtich. De Belgian Flatcoated Retriever Club organiseerde er een 'Jonge Hondendag & Schotvastheidstest'. Deze jonge hondendag is gereserveerd voor Flatcoated Retrievers van 3 tot 24 maanden in het bezit van een door de FCI erkende stamboom en vindt om de twee jaar plaats. Keurmeester van dienst : Roel Vriens. De dag bestond uit 1) showen en 2) schieten. Luc had Bailey niet ingeschreven voor het eerste deel. Ze deed alleen mee aan de proef op schotvastheid, enkel voor honden ouder dan 12 maanden. Dit attest wordt in meerdere landen gevraagd voor fokteven en dekreuen.

Wij kwamen aan toen het keuren van de jongste reuen net begonnen was. En tot onze grote verrassing zagen we een oude bekende (Pierre) zwaaien. Zijn vrouw Brigitte stond op dat moment met Igor in de ring. Hij werd eerste in de babyklasse en kreeg een mooi keurverslag. Leuk om Brigitte en Pierre terug te zien. Ze hadden ook Hotcha mee. De laatste keer dat wij Hotcha zagen, was ze nog een prutske en nu, een knappe trien van 8 maanden ! Keurmeester Vriens had dezelfde opinie !

15 honden namen deel waaronder Gala. Zij is een lief energiek babyflatje die bij Carla hoort. Samen komen ze trainen in Will to Please. Gala is een dochter van Holly. Bailey en ik vinden dit tof want Holly is een vriendin van ons. Holly zien we niet zo vaak maar haar dochter des te meer. Trouwens, fokster Maaike, je mag trots zijn. Gala scoorde heel netjes !

Na de lunch mocht Bailey bewijzen dat ze niet onder de indruk is van pistoolgeluid. Je bent een jachthondje of je bent het niet. Haar oren flapperen niet als er zwaar geschut om haar heen vliegt. Daar is ze in feite al lang mee vertrouwd. Bij het knallen van een geweer is ze net heel aandachtig want misschien mag ze apporteren wat er geschoten is. Die proef was 'piece of cake' voor haar. Het schotvastheidscertificaat is 'in the pocket'.

"Aiko, je weet toch al dat we op vakantie gaan !", was de reactie op mijn vorig schrijven. Wat dat betreft, aangename vooruitzichten. Weldra gaan wij met een heleboel samen naar de Ardennen. Lieljan en Alex, Dorin en Patrick, Nathalie en Geert, Sabine en Luc vormen de mensenbende. Vier vrouwen + vier mannen = vier koppels. Maakt 8 personen. Wij, honden mogen ook mee. Lieljan en Alex zijn de baasjes van 3 : Golden Retriever Zora en de 2 zwarte Labradors, broer en zus, Bruce en Quinnell. Dorin en Patrick hebben op dit moment 1 Golden Retriever : Frodo. Nathalie en Geert zijn de eigenaars van 3 zwarte Flatcoated Retrieverteefjes : Ally, Dazzle en Lace. En dan mag ik Bailey en mezelf niet vergeten. Snelle rekenkundigen hebben al door dat de viervoeters de bovenhand hebben. Twee reuen en zeven teefjes, acht Retrievers en één Akita, 9 kwispelende staarten, 36 poten in totaal ! Gezellig met zijn allen in een huisje in Six-Planes nabij Vresse-sur-Semois. Leute gegarandeerd ! En alsof dit nog niet tof genoeg is, vertrekt ons gezin van daaruit nog voor een week naar Zuid-Frankrijk. Ik wacht geduldig tot Luc en Sabine, 100% in vakantiestemming, genieten van een lekkere pastis of een flesje rode wijn ... (zal hen vast wat loslippig maken) en dan ... kom ik echt wel te weten of ik het bij het rechte eind had. Zowaar ik Aiko heet ! 

Ze willen niets lossen. Ze kennen mij ondertussen en beseffen maar al te goed dat ze moeten opletten voor mij. Ik zou wel eens mijn mond voorbij kunnen praten en het hier (véél te vroeg) aan iedereen vertellen ... Ik legde mijn oren te luisteren, heb het aan Bailey gevraagd of zij iets opgevangen had maar neen, we worden niet op de hoogte gehouden. Zeker is dat er iets op til is en het heeft niets met mijn computerwens te maken. Ik gok zomaar : we hebben dringend een ander tuinhuis van doen, de tuin zou best een architect kunnen gebruiken maar vooral een sexy tuinman met dito spieren, een nieuwe keuken zou ook niet misplaatst zijn ... Toch sparen ze voor nog iets anders ook, voor iets dat leuk is voor ons allemaal. Mijn buikgevoel vertelt mij dat ... Een digitaal reflextoestel (kan ik nog mooier lachen naar het vogeltje) of een vakantietje misschien ? Eentje met heel het gezin samen ? Is het dat, Luc ? Heb ik goed geraden, Sabine ? Ik blijf waakzaam !

Het is niet dat ik niks te vertellen heb, het is dat het veel te mooi weer is. Ik zit liever te genieten van de zon. Zou ongelofelijk graag hebben dat Luc voor een laptop zorgt. Kan ik buiten tokkelen. Maar ik heb het vermoeden dat er geen extra budget is voor een draagbaar PC'tje. Baasjes sparen duidelijk voor iets anders maar voor wat ????

Vergane glorie, pure nostalgie ... omgetoverd tot Ieper strand.

De traditionele lentewandeling van Will to Please was deze maal in Ieper. Plaats van afspraak : het voormalig openluchtzwembad. Is niet meer in gebruik. Alleen goudvissen mogen er nog rondjes zwemmen. De wandeling liep over de vestingen van Ieper. In 1678 werd Ieper veroverd door troepen van Lodewijk XIV. Maarschalk Vauban voorzag deze stad van nieuwe verdedigingswerken en die zijn voor een stuk intact gebleven. Deze vestingen zijn begroeid met een overvloed van groen en bieden waanzinnige panorama's op de stad en op de waterpartijen. Wat een gezellige namiddag hadden wij. Ik liep achteraan om het hoofd van de reuen niet teveel op hol te doen slaan. Maar de Retrievers hadden alweer enkel oog voor Bailey, ik had mijn lekkerste parfum niet meer op ...

We bleven tot 's avonds in Ieper omdat Luc en Sabine nog 'The Last Post' wilden meemaken. Elke avond sinds 1928 om precies 20h wordt, onder de Menenpoort in Ieper, de traditionele groet aan de gesneuvelde krijger gespeeld. Wij mochten luisteren naar de 27728e Last Post ceremonie. Wel, ik moet zeggen dat dit indrukwekkend is. Mensen van over de hele wereld komen dit moment delen en dat zijn er meer dan 250000 per jaar. Gisteren waren er zelfs mensen uit Nieuw-Zeeland en een grote bende motorrijders (van die Hell's Angels-lookalikes) aanwezig. Een hulde in stand gehouden ter nagedachtenis van de honderduizenden gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, voor onze vrijheid gestorven ...  Als je daar staat, laat de muziek van de klaroeners van de vrijwillige Ieperse brandweer je niet onberoerd.

Bailey, mijne grote vriend Simon en ik op de vestingen van Ieper.

Een onbekende Border Collie reu wou mij, hoewel 3 dagen later, de apotheose van mijn verjaardag bezorgen ! Ik vond hem heel galant, heel knap, heel sterk en vooral heel mannelijk. Als een blok viel ik voor hem. Geen amoureus tête-à-tête voor ons. Sabine liet ons geen ogenblik alleen. Ze wou niet dat hij aan mijn poep snuffelde, noch andere dingen ondernam ... We waren op het strand en deze Border kwam en bleef de hele wandeling bij mij. Stoere jongen want hij mag duidelijk alleen op stap. Ik moest aan de leiband blijven en voor Sabine uit lopen. Bazen weten ook niet wat ze willen. Ik dacht altijd geleerd te hebben netjes naast haar te moeten wandelen ! Aan hem wou ik mijn bloempje wel kwijt. Hij vergezelde ons tot aan de auto. Daar moest ik met pijn in het hart afscheid van hem nemen. Kreeg zelfs de kans niet om deftig salut te zeggen. Direct de auto in zonder pardon. Dag vreemde man, man van mijn dromen ...

Gisteravond naar Ardooie/WTP geweest. Moest nog trakteren voor mijn verjaardag hé. Een aangename verrassing stond mij te wachten. Simon, mijne grote vriend, was er ook ! Hij kan tenminste wel mooi zingen. Dat heeft Simon dan ook speciaal voor mij gedaan op het terras van 't Veldkruis bij Kristien. Het klassieke 'Happy Birthday' en ook een liedje uit het repertoire van zijn groot idool Bob Marley. Sabine vroeg Simon (daar de Paashaas nog niet zo lang geleden op bezoek kwam) of hij wist waarom konijntjes 's avonds altijd vroeg in hun bedje zitten ... omdat ze maar twee tanden hebben om te poetsen. Hij moest heel hard lachen en wij ook ! Daarna heeft hij mij nog vele knuffels gegeven. Zijn zoentjes vind ik bijna even leuk als een warme koeiendrol ...

... Gisteren was ik voor 1 dag een brindle Akita Inu. De boeren waren op het land bezig en ik kreeg uitzonderlijke toestemming (omwille van mijn verjaardag) om mij te wentelen in de heerlijke verse koeienmest. Het toppunt van genieten voor mij. Dat ik achteraf strontvuil ben, neem ik er met plezier bij !

PS : ik vind jullie allemaal zoooooooooo lief ! Bedankt voor alle fantastische berichtjes die ik mocht ontvangen ! Ik wil best elke dag zo in de bloemetjes gezet worden ... Zelfs vandaag krijg ik nog felicitaties, superleuk !

Ik heb ze het liedje uit laten zingen deze morgen ! Had graag mijn oren dichtgeklapt maar ik mocht hen dat niet aandoen. Zo lief maar oh zo vals ... Vandaag ben ik jarig, hoera, hoera, hoera ! Speciaal voor mijn vriendjes en ik een lekkere taart. Foto laat zien dat dit een smulfestijn wordt. Ik krijg gegarandeerd het grootste stuk want vandaag (de hele dag) is Aiko het middelpunt van de belangstelling.

Deze morgen een schitterend kaartje (onder) gekregen. Wat word ik graag gezien. Bedankt hoor ! We waren dit weekend door hen uitgenodigd aan zee. Nancy verjaart namelijk 1 dagje vóór mij. Toen was er ook taart, grotemensentaart. Maar de strandwandeling was voor iedereen. In Middelkerke is er een deel strand speciaal voor honden. We hebben er lekker de poten gestrekt met zijn vijven. De drie flatjes in het water en de Berner en ik gewoon in het zand.

Dat Bailey en ik de hartendieven zijn van Sabine is algemeen bekend. Ook Charlotte is voor Sabine heel belangrijk. Zij is haar metekind en wordt deze week 5 maanden. Ze kwam met haar mama en haar papa op bezoek. Wij waren blij een klein baby'tje te zien. Baby's ruiken zo lekker ! By the way : over baby's gesproken, ik ben druk bezig de 'babykamer' in te richten ...

Ben vergeten zeggen dat het zondag niet alleen een leerrijke ervaring was maar dat het daarbovenop ook nog eens heel prettig was. Gisteren de uitslagen van alle deelnemers gekregen. Een grote groep WTP'ers aanwezig. Namelijk 1/3 van de inschrijvingen. Als er om punten moet gespeeld worden, is het elk voor zich maar het licht in de ogen wordt de anderen ook gegund. En dat is wat het mooi maakt. Dorin (winnares van de Novice klasse) werd spontaan bekroond tot 'Miss Pecquencourt' en Michel zong uit volle borst de Brabançonne. Daarna gaf hij nog een staaltje van de Marseillaise. Hij mocht rekenen op veel gejubel. Daarmee had hij iedereen op zijn hand ! Een leuke afsluiter van toch wel een grote organisatie vooraf. Marie-Claude en Didier konden moe maar blij naar huis. Merci beaucoup pour cette belle journée !

Een beetje lusteloos. Ik heb mijn, weet je wel, mijn dinges ... Ik maak mezelf de hele tijd proper en hou mij vooral gedeisd. Stel je voor : volgende week verjaar ik en ik op de foto's moeten met zo'n stupide hygiënische broek aan ! Dit zou mijn imago wel naar de knoppen helpen. Neen, bedankt. Ze zullen er niks van merken in huis. Ik ben een propere meid. Daag, heb nog wat likwerk te doen ...

Bailey mocht opnieuw naar haar trainingsmaatje Lindy. Deze keer was de afspraak in Heenvliet. Sabine volgde de weg die de GPS aangaf ... Moest ze ineens over het water met een veerpont. Hoe grappig ! Bailey wou, net vóór ze in slaap viel, nog kwijt dat het een leuke namiddag was met veel afwisselende oefeningen. Os had het allemaal goed voorbereid. Training bestond uit veel steadiness, opbouw van waterwerk met lastige waterkanten en in diverse vormen, markeren en vooruitsturen, kortbij zoeken in bos en achter natuurlijke hindernissen (dikke omgezaagde bomen) om speurzin met de neus en zoekpatroon verder te ontwikkelen. Bij dit alles ook de proeven in opbouw naar het KNJV C- en B-diploma. Over twee weken komen ze terug samen in Heenvliet aan de Schuddebeursedijk. Ik denk dat ik Sabine en Bailey dan vergezel. Wil ook eens over het water zonder schrik te hebben nat te worden !

Retriever Club de France organiseerde dit weekend in Pecquencourt op zaterdag het TAN met Sélectifs A en B en op zondag een Working Test. Oorspronkelijk hadden Luc en Sabine zich opgegeven om vandaag als helpers te dienen. Luc las dat er ook in een 'Découverte' klasse kon ingeschreven worden. Dit is een klasse voor beginnende werkende honden waar geen klassementen aan te pas komen. Om jonge honden en nieuwe voorjagers kennis te laten maken met de gang van zaken. Sabine besloot om mee te doen. Terwijl Luc de hele dag dummy's gooide, dummy's weglegde en schoten afvuurde, mocht Sabine proeven van het 'echte' werk. En het smaakt naar meer ! Ook Bailey had er zin in en mocht op het einde de 1e prijs binnenrijven. De eerste stappen zijn gezet. Dark Devotion Hip Perfect Promise : een werkhondje met toekomst ...

Vandaag zaten we weer even in het buitenland. Deze keer lonkte Frankrijk. Deze keer was het Bailey haar ding. Ze was ingeschreven voor de épreuve B. Dit is geen wedstrijd met klassement maar biedt de mogelijkheid om bij slagen deel te nemen aan Field Trials. Bailey's allereerste jachtproef. Mijn kleine zus heeft dat super gedaan ! Ze is geslaagd en ik ben akitatrots op haar ! En ik niet alleen hoor !

Wat heeft ze nu allemaal moeten doen ? Wel, het begon met een 'battue', een drift. 3 honden in linie. De keurmeester schoot eerst 3 dummy's voor, het hoge gras in en daarna 3 dummy's achter, het bos in. De eerste hond in lijn mag het eerst om een dummy in het gras, dan de tweede en dan de derde. Dan draaien de voorjagers en honden zich 180° om, richting bos en mag de derde hond nu als eerste om een dummy. Absoluut niet gemakkelijk, als je het mij vraagt ... Bailey heeft wat gefoefeld maar dit was dan ook de eerste keer dat ze zoiets deed. Sabine kan Bailey ook nog niet sturen. Hier moeten ze beiden nog veel op trainen maar uiteindelijk haalde Bailey haar 2 dummy's binnen.

Het volgende was dat telkens 5 honden op rij moesten zitten. De voorjagers namen afstand, draaiden zich om na een 20-tal meter en wachtten 1 minuut. Op teken van de keurmeester werden de honden allemaal samen opgeroepen. Terwijl de Retrievers naar hun baasjes liepen, werd er een schot gelost. Dit is gehoorzaamheid. Dit kon Bailey op haar kousenvoetjes.

Voor de middagpauze volgde nog de proef met de duif. Telkens werd een dode duif 'blind' in het bos gelegd op ongeveer 30 meter afstand. Elk om beurt 'hun' duif zoeken en apporteren was de opdracht. Bailey zocht even verkeerd, kreeg verwaaiing en kwam terug zo fier als een gieter met haar duif in de bek. Flinke meid ! Ik zou die eerder opgepeuzeld hebben ...

Fransen nemen graag uitgebreid de 'casse-croûte'. Barbecue met nadien bijhorend kaasbordje en wafel als toetje. Iets van 'leven als God in Frankrijk' ? Luc at zijn buikje vol. Hij moest dan ook nergens over inzitten. Sabine daarentegen had toch een beetje last van haar zenuwen hoewel ze zich stoer gehouden heeft. Ja, alle begin is moeilijk, nietwaar ?

Het laatste deel. Apport in diep water (20 à 30 m afstand). Twee dummy's werden afgeschoten. Hond opsturen om eerste dummy, dan om tweede, volgorde speelde geen rol. Terwijl de 2e dummy geapporteerd werd, gooide de keurmeester een 3e dummy vlak in de buurt waar de hond zich op dat moment bevond. De bedoeling is dat er niet van dummy gewisseld wordt. Mijn zus kan dit zó goed ! En ze vindt dit zó leuk om te doen !

Wachten op de deliberatie. De keurmeester nam zijn tijd. Maar het resultaat is uitstekend ! Onze kleine meid is geslaagd ! Ze heeft een mooi certificaat gekregen en in haar werkboekje prijkt een eerste lijntje met de handtekening van Philippe Lammens erbij. Spontaan omhelsde Sabine de keurmeester en gaf hem 4 klinkende zoenen. Content dat ze is !

" Leve Sint-Hubertus en hij mag er wezen,

Leve Sint-Hubertus en hij mag er zijn !

Zonder Sint-Hubertus kunnen wij niet leven,

Zonder Sint-Hubertus kunnen wij niet zijn ! "

Met trots kondig ik aan : Kennel van 'Flatcoated Retrievers Of Perfect Promise' ! Sabine en Luc hoefden geen twee weken meer te wachten op nieuws. De kennelnaam 'Of Perfect Promise' is officieel door FCI toegekend aan Sintobin Sabine. Alle pupjes hier ooit geboren, zullen dus de mooie naam 'Of Perfect Promise' als suffix dragen. Ter ere van Bailey die de stammoeder wordt van 'Flatcoated Retrievers Of Perfect Promise'.

Tot gisteren kon er bezwaar getekend worden. Als niemand vond dat 'Of Perfect Promise' niet leuk klonk of idee had dat het teveel op zijn eigen kennelnaam trok, kunnen Luc en Sabine half april goed nieuws verwachten. Weldra weten we of we officieel de naam 'Flatcoated Retrievers Of Perfect Promise' mogen dragen. Nog even geduld, baasjes.

Het is geen 1 aprilgrap. Bijna hadden we een proces aan onze broek. Daarnet liep er een man in het bos. Ik heb hem niet uitbundig begroet want ik voel dat als iemand mij niet goed gezind is. Wel liep ik los en die man kwaad op Sabine. Foeteren en blijven foeteren dat de kranten vol staan van gevaarlijke honden en dat ze niet veel moest reageren want anders zou hij een proces tegen haar aanspannen. Toen kreeg ik wel zin om een stuk uit zijn broek te bijten ... Bij dit mooie lenteweer, zo kankeren ! Beseft die oude pee echt niet dat hij geluk had mij te ontmoeten ? Life is too short not to live it up a little !

Hieronder een woordje uitleg ivm mijn mooie overwinning gisteren. Heb het van internet gehaald. Dit gaat over de Belgische reglementering want elk land verschilt daarin wel wat. Zo kan iedereen beseffen wat een prestatie ik neerzette.

Elke hond dient zo goed mogelijk te beantwoorden aan zijn rasstandaard. Na ook het gangwerk beoordeeld te hebben, kent de gekwalificeerde keurmeester hem één van volgende kwalificaties toe :

• Uitmuntend (ideaalbeeld van het ras). Alleen deze kwalificatie wordt weerhouden voor het vervolg van de operaties.

• Zeer Goed (hond dicht bij de standaard)

• Goed (hond beantwoordt aan de standaard maar met relatief belangrijke fouten)

• Onvoldoende (hond wijkt te veel af van de standaard).

Wat zijn het C.A.C. en het C.A.C.I.B.?

Het C.A.C. en het C.A.C.I.B. zijn de twee vermeldingen die elke fokker wenst te bekomen voor zijn honden als erkenning van hun kwaliteit en met het oog op het imago van zijn fokkerij. Die vermeldingen worden toegekend aan de beste reu en aan de beste teef van elk ras. Ze worden over heel de wereld gehanteerd op de tentoonstellingen in het kader van de Fédération Cynologique Internationale (F.C.I.).

• C.A.C. staat voor « Certificat d’Aptitude au Championnat National de Beauté »

• C.A.C.I.B. is de afkorting van « Certificat d’Aptitude au Championnat International de Beauté ».

Enkel de klassen « intermediair », « open », « werk » en « kampioen » komen in aanmerking voor het toekennen van het C.A.C. en het C.A.C.I.B.

De voorwaarden om deze certificaten te behalen zijn de volgende :

• bij de individuele keuring minstens een “uitmuntend” behaald hebben

• houder zijn van de Belgische of een buitenlandse stamboom erkend door de F.C.I.

• de leeftijd van 15 maand bereikt hebben de dag voor de tentoonstelling.

Uiteindelijk komen de C.A.C.(I.B.)-reu en de C.A.C.(I.B.)-teef tegen mekaar uit voor de toekenning van het B.O.B. (Best of Breed – de beste van het ras) door de raskeurmeester.

Onze minitrip Luxemburg zit er op. En we hadden het reuzeleuk. Drie dagen in het constante gezelschap van zowel Luc als Sabine is gewoonweg heerlijk. We zijn geen verwende nesten hoor ...

Ik weet niet hoe het komt maar steeds meer mensen willen een foto van mij of willen met mij op de foto. Klinkt blasé hé ! Maar toch is het zo ! Sabine lacht ermee dat Luc deze zomer met mij op straat moet gaan staan. 1 euro per foto. Opbrengen zou het ! In het hotel, in de stad en op de show werden kiekjes van mij genomen. Veel mensen denken dat ik een Husky ben. Van het één komt het ander en snel sta ik in de schijnwerpers te blinken. Bailey krijgt dan ook knuffels maar ik krijg de meeste ! Deze keer was het niet slechts van vrouwen dat Luc en ik aandacht kregen ...

Doel van onze bestemming was de 78e Internationale Dog Show in Luxemburg. Dat Bailey nog steeds te mager is, werd ook hier duidelijk. Ze kreeg een 'Zeer Goed' en het is een beetje mijn schuld dat ze niet geplaatst werd ...

De ringen waar Bailey en ik gekeurd werden, lagen behoorlijk ver uiteen. De overeenkomst normaal, ik zeg wel normaal, is dat Luc mij showt en Sabine Bailey. Tot puntje bij paaltje komt. Luc laat liever Sabine het gladiatorengevecht aangaan. Telkens lapt hij het haar. Van ons tweeën kwam ik eerst aan de beurt. En mijn optreden heeft wat langer geduurd dan voorzien. Toen we terugkeerden naar ring 23 waar Bailey gekeurd werd, was de keurmeester al aan de jeugd-klasse begonnen. Inderdaad, de klasse waar Bailey ingeschreven stond ...  De heer Bojan Matakovic kon er niet echt mee lachen. Begrijpelijk. Sabine kwam eigenlijk te laat en Bailey heeft dat een beetje moeten bekopen. Dit zal geen tweede keer meer gebeuren ! Luc zal Sabine nog zo lief mogen aankijken, vanaf nu moet hij met mij showen ! De grote baas heeft gesproken ...

Keurmeester Paul Baelen velde zijn oordeel over de Akita's in ring 11. Toffe gast. Heel vriendelijk en zachtaardig. Zo heb ik een keurmeester graag. Heb hem met Aikozoentjes getrakteerd. Ik kreeg de 1e plaats 'Uitmuntend'. 1U ! Voor mij ! En het beste komt nog. Ik mocht opnieuw in de ring. Om te lopen voor de 'beste teef'. Moest het opnemen tegen een 'multichampion' van een Akita nl 'worldchampion' Haruka Go Kiyokawasou. Ik heb dat bijlange niet slecht gedaan ! Want ik kreeg het C.A.C.L. en het reserve C.A.C.I.B. en een mooie beker !

Ik ben een hond van onbekende origine en sleep daar even een fantastische kwalificatie in de wacht ! Nog één punt halen en ik mag de titel van Luxemburgs kampioen dragen. Wat zeggen jullie daar van ? Hoef zeker niet te melden dat Luc en Sabine glunderen ?

Lig ik lekker op mijn Fatboy. Vindt Bailey ineens dat zij er bij mag, net toen ik zalig aan het dromen was ... Hoewel ze nog steeds te mager wordt bevonden, neemt ze mijns inziens veel plaats in ! Ik wakker natuurlijk. Loopt Sabine net in de buurt, haalt ze het fototoestel boven want wij zo twee samen op MIJN kussen, is leuk. Voor wie, vraag ik mij af ? Bailey had gewoon zin om mij te storen of had het koud en Sabine maakte geen mooie foto ! Dat ze mij gewoon wat verder laten maffen aub !

Wij gaan naar Luxemburg morgen voor 3 dagen en ik moet uitgerust zijn ! We gaan er show lopen (Sabine met Bailey en Luc met mij) en dat wordt gekoppeld aan een weekendje weg. Joepie ! Weeral supertijd in het verschiet. In september gingen we ook voor 3 dagen. Toen werd ik in Luxemburgstad heel veel aangehaald. Door dames vooral. Gezellig voor Luc. Krijgt hij zomaar vrouwelijke aandacht tijdens het klassieke vragenrondje naar welke soort hond ik ben. Sabine vond een schitterend hotel in de buurt van de Expo. De vorige keer werden we koninklijk ontvangen. Door een foute boeking kregen we een suite toegewezen. Wat natuurlijk prachtig was ! Ik hoop stiekem op dezelfde kamer terecht te kunnen. Plaats zat, hoeft Bailey niet zo aan te dringen voor een plekje ...

Wederom een waanzinnig weekend achter de rug ! Spontaniteit is een leuke karaktertrek. Zo komt het dat we zondag na de jachttraining bij Jan en Linda uitgenodigd waren. Voor Bailey was dit pure romantiek want zij wordt zo graag versierd. Timoer ontpopte zich tot een ware Romeo. Zie hem hier zitten. Ik kan begrijpen dat haar hart sneller slaat voor die kerel. Het was supermooi weer en met zijn allen gingen we op stap. 4 mensen, 4 honden. Leuke wandeling in leuk gezelschap. Eén minpuntje : ik ben met mijn trotse krulstaart in de prikkeldraad blijven hangen en ... er zat stroom op ! Dit is de eerste keer van mijn leven dat ik zo'n schrik oploop ! Stoere Aiko ... Ik ben weggevlucht in de andere richting, durfde niet voorbij die verschrikkelijke plaats ... Sabine reageerde gelukkig snel en wist precies wat te doen om mijn vertrouwen opnieuw te winnen. Ik mag het mij niet voorstellen dat ik verloren zou lopen ...

Jan is Jan niet als hij niet voor de nodige dorstlesser zou gezorgd hebben. We stopten bij een cafeetje zoals er nog weinig van overblijven in Vlaanderen. 'St-Pietershof : kafee open als 't past' met Lucrèce aan de toog. Die 'te gepasten tijde' ook zelf van een lekker biertje kan genieten (zie foto hieronder). Geen cola of limonade te krijgen, ambachtelijke bieren des te meer, een heel gamma !

Een beetje reclame kan nooit kwaad ! Ziehier Lucrèce ! In volle glorie met een fris biertje in de hand. Kraaibosstraat 6 in Moen, de tijd is er blijven stilstaan ...

Gisteren kon ik bijkomen van ons druk weekend en mocht ik thuis blijven (Heb lekker in de zetel geslapen maar dat weten mijn baasjes niet). Sabine ging weg met Bailey. Vorig weekend had zij afgesproken met Os om samen hun honden te trainen. Zag aan Bailey haar kopje dat ze een plezante dag had. Sabine was ook enthousiast toen Luc vroeg hoe de middag was verlopen. 2 honden (Lindy en Bailey) die het goed met elkaar kunnen vinden qua training. Ze hebben geoefend op steadiness en op apporteren. Nadat Os voor 'spookje' speelde, kwam Bailey ook over water terug met haar apport. Goed van haar ! Ik had graag Os willen zien toen hij Bailey klem zette ... 

De obligate foto's van een uitstap samen. Bailey met Timoer die niet van haar zijde wijkt. Rechts heb je Indy, de andere reu van Jan en Linda. Ik vind hem cool ; een reus van een Flatcoated Retriever. Maar hij is zo'n doetje met een lief snoetje !

Wat lopen er toch mooie reuen rond ! Mannetjes die we nog niet kenden maar waarover Bailey en ik het eens zijn : Hartstikke blij om ze ontmoet te hebben ! Woensdag hebben we eindelijk met Firenze kennis gemaakt. Al een hele tijd weet Sabine dat er bij ons in de buurt een Flatcoated Retriever woont. Vanuit 3 verschillende bronnen, die op hun beurt elkaar niet kennen, kreeg Sabine info over deze zwarte reu. Het is wel zo dat flatjes in deze uithoek van Vlaanderen nogal zeldzaam zijn (Akita's ook eigenlijk !). Tot op de dag van gisteren kwamen we Caroline nooit tegen. Sabine reed de parking op waar onze wandeling zou starten. Stond daar een auto met de koffer open. Er in zat een zwarte flat te wachten tot zijn bazinnetje haar laarzen wisselde. Wij keken naar hen en zij naar ons. Iedereen had iedereen herkend zonder elkaar ooit gezien te hebben. Een toevalstreffer en een hele leuke ! We zijn allemaal samen op stap gegaan. Firenze had geluk : voor hem was het zijn 2e wandeling op rij. Caroline en Sabine konden het goed met elkaar vinden. Bailey en ik hebben aan Firenze laten zien dat we stoere meiden zijn. Hij kon het wel appreciëren, wat een schatje is hij toch !

Vandaag in de late namiddag ging Sabine oefenen met Bailey - water - dummy's. Ik was mee en moest flink 'zit' blijven. Aan de andere kant van het water kwamen Hilde en Jack kijken. Jack is een Border Collie van 9 maanden en gaat nog niet in het water. Een andere hond zien zwemmen, doet zwemmen ? Voor mij gaat dit alleszins niet op ... Daarna hebben Hilde en Sabine met elkaar en wij met Jack kennis gemaakt. De dames hadden elkaar veel te vertellen. Met zijn drieën hebben we ondertussen lekker gecrosst ! Heerlijk ventje ! Bailey en ik willen absoluut nog gaan ravotten en spelen met Firenze en met Jack ! Zo'n leukerds ! Die mannen zien we nog terug ! Zeker weten !

Bailey en ik leven en Bailey en ik zijn honden. Niks te 'hondenleven' - wij hebben een royaal bestaan ! We hebben voor de zoveelste keer een waauwweekend achter de rug !

Vrijdagavond reed er een vreemde auto op onze oprit. Wij zetten het op een blaffen maar toen bleek dat Luc de chauffeur was van de camionette. We mochten mee een ritje maken. Om iets groots op te halen die niet in onze auto kan. Dé werpkist. Luc is iemand die zich heel goed organiseert en dus heeft hij Bailey's werpkist al laten maken door een superhandige Harry. Zal eens bij de suikerbonenwinkel moeten langsgaan, kan ik ook al mijn bestelling plaatsen, zijnde peettante in wording !

Zaterdag spendeerden we onze dag in Ardooie in het leuke gezelschap van Timoer en Indy. Terwijl onze baasjes lekker samen genoten van een drankje, werd Bailey van kop tot teen afgelikt door Timoer en vonden nog maar eens een aantal mensen mij 'zo'n mooie' hond. Ik werd getrakteerd met knuffels van kop tot teen. Tja, ik heb het niet zo op nattigheid.

Zondag : 's morgens eerst naar Bailey's jachttraining en van daaruit rechtstreeks richting Nederland. Een blij weerzien met de Osha's. In colonne reden Luc en Stefaan naar Heenvliet, zo'n dikke twee uur rijden want Gigo en Eltjo waren natuurlijk ook uitgenodigd. Na een babbel en een knabbel, begon het echte werk. Hansje had voor de gelegenheid een hele reeks oefeningen bedacht die voor ieders niveau haalbaar was. Ik mocht dus ook deelnemen, mijn geluk kon niet op. Oprechte dank aan de Osha's omdat jullie, net als Sabine en Luc, in mij geloven ! Ik ben enig in mijn soort maar dat komt omdat ik leef tussen allemaal retrievers hé ! Gina met bazinnetje Danny kwamen ook langs. Gina is een 'kind van Floyd' en Luc is een beetje helemaal stapel op haar. Ik gunde hem zijn moment met Gina (Danny nodigde Luc uit om Gina achter een balletje te sturen die ze even voordien verstopt had - een eer voor Luc want de band voorjager-hond, daar kom je niet zomaar tussen hoor) want zijn 'kind van Floyd' laat langer op zich wachten dan gehoopt. Ja, ons toekomstig zwartje is familie van Gina. Wij vinden het altijd leuk om Danny en Gina terug te zien. Moeten weldra eens afspreken !

Enthousiast werkte ik alle oefeningen keurig af maar sloeg die, waar je nat van wordt, over. Zal nooit mijn zwembrevet halen in tegenstelling tot Pontos, Lindy, Eltjo, Gigo en Bailey. Flatjes zijn zot van water en dat hebben ze nog maar eens bewezen. Met de lente die in de lucht hangt, konden ze er niet genoeg van krijgen. Os maakte het dan ook extra aantrekkelijk met namaakgeluiden van een eend en echte schoten. Zelfs de dummy had het uitzicht van een malse eend. Bailey genoot !

Op bezoek gaan bij de Osha's gaat altijd gepaard met een afsluiter in 'de Gulle Schranserij'. Zo ook zondag. Ik bleef waken in de auto. Had mij zodanig goed geamuseerd dat ik te vuil was om mee binnen te mogen. Dit lekker dutje deed deugd. We hebben ons allemaal kostelijk vermaakt. Zie bewijs.

PS : Hansje, die Bibi voeding die je met Sabine meegaf om te proeven, valt zowel bij Bailey als bij mij in de smaak. Ik had snel door dat ik het zou lusten maar Bailey is andere koek zoals we wel weten ! Ik kreeg de kans niet om de overschot op te peuzelen, ze had haar deel al naar binnen gespeeld. Ongeveer de eerste keer dat ze sneller klaar is met eten ...

Hm ! Hm ! Hm ! Wil even de aandacht vestigen op het gegeven dat het vandaag de 14e is. En vandaag over 1 maand is het 14 april ! Nog 31 dagen en dan verjaar ik ! Niet met excuses afkomen in de trant van : "Ik wist het niet" of "Sorry, vergeten" of "Oeps, te laat met felicitaties". Neem alvast de kalender en een rode balpen, omcirkel dinsdag 14 april en schrijf er mijn naam bij : AIKO. Luc en Sabine hebben mij een feestje beloofd voor mijn 2e verjaardag. Allemaal welkom hoor ! Wel op tijd verwittigen zodat baasjes voor voldoende hondentaart kunnen zorgen.

Ik ben een slimme hond. Ik kan lezen, schrijven, met een computer overweg. Ik begrijp afkortingen zoals HD - ED - SD en kan ze ook interpreteren. Daar zijn mijn baasjes hoofdzakelijk voor verantwoordelijk ...

Sabine heeft al jaren 1 vurige wens :  fokken met haar eigen teefje. Maar alleen onder de gunstigste voorwaarden. Daarmee wil ik zeggen dat die teef gezond moet zijn en vooral geen drager mag zijn van erfelijke aandoeningen. Het begon natuurlijk met het zoeken naar een fokker die gezondheid ook hoog in het vaandel draagt. In de persoon Louisianne Noteborn-Schmit vonden ze wat ze zochten. Bailey heeft een stamboom om U tegen te zeggen. Haar vader is een eyecatcher in de ring, haar mama wil niets liever dan aangehaald worden. Bailey's ouders en voorouders zijn allemaal werkhonden. De eerste stap was gezet. Bailey groeide uit tot knuffelbeer en heeft altijd haar goede muts op. Maar vooraleer ze mama mag worden, moeten haar gezondheidsresultaten oké zijn. Om die testen te laten uitvoeren, moest gewacht worden tot ze minstens één jaar oud was. Bailey onderging een hele rits onderzoeken die in België zelfs niet allemaal verplicht zijn. Maar als Luc en Sabine iets doen, doen ze het goed.

Kennel 'Of Perfect Promise' is tot nu toe een zeer verlieslatende onderneming ! Want zo'n onderzoeken en alles wat er bij komt kijken, kosten handen vol geld. Elke keer komt Sabine een stap dichter bij de verwezenlijking van haar droom. Het laatste belangrijke resultaat kwam eergisteren : de beoordeling van Bailey's heupen - ellebogen - schouders.

HD staat voor heupdysplasie
ED voor elleboogdysplasie
SD voor schouderdysplasie

Heupdysplasie betekent letterlijk 'heupmisvorming' en is een afwijking aan de heupgewrichten waarbij de ontwikkeling van de heupen bij een jonge, opgroeiende hond niet normaal verloopt en de gewrichten ernstig misvormd kunnen zijn. Heupdysplasie is geen ziekte, wel een erfelijke aanleg. Beweging, voeding en het milieu waar de hond opgroeit, is van heel groot belang. Dus opletten met jonge honden ivm teveel overbelasting van de gewrichten, te geweldig laten spelen, te lang laten wandelen, ... Honden met HD hebben een grotere kans om, meestal voor de leeftijd van 6 jaar, de ziekte artrose te ontwikkelen. Die honden hebben pijn en beginnen te manken.
De erfelijke aanleg voor HD wordt overgedragen door meerdere genen, waarvan sommige een sterkere invloed hebben dan andere. Momenteel zijn deze genen nog niet bekend.

Elleboogdysplasie is een aandoening die regelmatig voorkomt bij de hond. ED is een verzamelnaam van een vijftal aandoeningen die aan een ellebooggewricht kunnen voorkomen en allen in meer of mindere mate kreupelheid geven. De aandoeningen kunnen onafhankelijk van elkaar voorkomen, maar vaak komen meerdere aandoeningen gelijktijdig in een ellebooggewricht voor. Het is verstandig om een pup te kiezen, geboren uit ouders die gecontroleerd én vrij zijn bevonden op elleboogdysplasie. Daarnaast is gedoseerde beweging van zeer groot belang. Zo is dagelijks dezelfde beweging beter dan één dag per week veel lopen en de andere dagen heel weinig. De duur van de wandeling moet aangepast worden aan de leeftijd van de hond. Voeding is ook van groot belang. Bij de voeding moet de calcium-fosfor verhouding goed in de gaten gehouden worden en moet gelet worden dat de hond niet te zwaar wordt.

De classificatie gaat van A naar E. A-heupen zijn de 'perfecte' heupen, met D- en E-heupen mag niet gefokt worden. Een hondje met C-heupen moet zich een partner vinden met A- of B-heupen ... Ik weet dat allemaal omdat Luc en Sabine de laatste weken over niets anders praten ... "Wanneer krijgen we nu die aangetekende omslag ?" "Welke beoordeling zal ze krijgen ?" Ze hebben zichzelf die hele tijd gekweld want het is een superdeluxe resultaat ! Bailey's gewrichten zitten tiptop in elkaar ! Dankzij een fantastische basis - de fokker - en de goede zorgen van onze baasjes erna. Tante Loes, Sabine en Luc mogen best trots zijn !

Met ingehouden adem opende Sabine de grote enveloppe. Ze wachten hier al een hele tijd op die aangetekende zending afkomstig van de Koninklijke Maatschappij van Sint-Hubertus. Wat zou de 'Nationale Commissie voor Skeletaandoeningen bij Huisdieren' beslist hebben ? Spannend ! Er moest nog een tweede omslag opengemaakt worden vooraleer het 'International Certificate Hip/Elbow/Shoulder Dysplasia' tevoorschijn piepte.

Datum röntgenopname / Date radiographie / Date radiography : 22/12/2008 

Datum evaluatie / Date évaluation / Date assessment : 04/03/2009

Uitslag / Résultat / Classification*:

HD    A/2

ED    R: 0   L:0

SD    R:0    L:0

*Volgens de meest recente FCI-richtlijnen / selon les normes les plus récentes de la FCI / According to the most recent FCI rules.

Jaaaaaaaaaaaaaa ! Een fantastisch resultaat ! Alle gezondheidstesten zijn uitgevoerd en supergoed. Dat wil zeggen dat Bailey de stammoeder van kennel 'Of Perfect Promise' kan worden ! Naam van de kennel moet wel nog goedgekeurd worden ! (wachten ze hier ook al een hele tijd op) Luc en Sabine zijn dolgelukkig met zo'n 'perfecte' heupen. Sabine belde meteen tante Loes op om haar deze uitslag mee te delen. Dit is een telefoontje waar je als fokker hoopt op getrakteerd te worden en ze was dan ook erg ontroerd door dit uitstekend nieuws. Bailey en ik werden bijna doodgeknuffeld vandaag ! Ik genoot lekker mee van de culinaire verwensessie 'exclusief voor hondjes' !

Sabine met teefje Lichtblauw uit het Romance nest. De pupjes zijn 7 weken oud. Gisteren één voor één op de trimtafel gestaan en morgen hebben ze test. Daarna kan Louisianne, hun fokster, beslissen welk hondje door welk baasje in de watten zal gelegd worden de rest van zijn leven. Wat had Sabine graag één van hen geweest. Al vanaf dag 1 was het voor haar teefje Lichtblauw. En dit werd nog eens bevestigd tijdens ons bezoek aan de pupjes gisteren ... Mocht er nu toevallig één van de toekomstige eigenaars het in zijn hoofd halen om een teefje af te zeggen ... ik denk te weten waar deze pup zou komen te wonen !

Nancy was zo lief om gisteren onze sociabilisatietest op foto vast te leggen. Bailey was kandidaat nr 10 en ik nr 12. De eerste foto toont hoe Bailey direct na het oproepen van Sabine zich door de groep heen tot bij Sabine, die zich midden de groep bevindt, komt. Plaatje 2 ben ik aan het werk. De groep kwam steeds dichter en dichter rond ons staan en mijn reactie daarop werd beoordeeld. Volgende test wederom door Bailey gedemonstreerd. Namelijk aan een lange lijn rustig blijven terwijl baasje 2 minuten uit zicht is. Ondertussen komen er pratende mensen en wandelaars met honden voorbij als afleiding. Vierde prentje maakt deel uit van de proeven op straat. Daar kwamen respectievelijk een jogger, een fietser en een auto op ons af. Dan ook nog een keertje in de andere richting. Bailey had haar zwakste moment tijdens het omsluiten van de groep toen kleine Fay iets te dicht kwam staan. Ze heeft het niet kunnen laten om dat poppetje likjes te geven ... Moet toegeven dat ik Fay ook heel graag zag !

Dat Bailey en ik sociale hondjes zijn, kunnen velen beamen. Mijn zus is een zoentjesmonster eerste klas. Ook mijn krulstaart zwiept van links naar rechts als ik aandacht krijg van mensen die ik lief vind. Iemand gebeten heb ik nog nooit. We krijgen genoeg te eten ...

Nu staat zelfs zwart op wit dat wij sociaal geëngageerde honden zijn. Door een aantal proeven af te leggen, hebben Bailey en ik bewezen dat we een correct gedrag vertonen tegenover personen en andere honden. De KKUSH sociabilisatietest achter de rug hebben we alle twee in ons werkboekje de vermelding 'Geslaagd' met daarbij de vereiste handtekeningen van de 2 keurmeesters. Bovendien zijn we elk een medaille rijker ! Social Unit 1e Luitenant Aiko en LebberSoldaat Bailey melden zich !

Binnenkort verhuist Luc. Officieel. Daarnet kwam de wijkagent om dit bevestigd te hebben. Sabine moest een blad ondertekenen dat ze toestemming geeft aan Corthals Luc om zich in de Vierscharestraat 62 - 8340 Damme te vestigen en te wonen. Een stap dichter richting dat bootje ? Tot nog toe woonden Luc en Sabine officieel niet onder één dak maar ze hebben eindelijk beslist om hetzelfde adres te delen. Dit verandert niet veel aan de situatie, Luc laat hier al lang zijn vuile sokken achter. Het is de gedachte die telt ...

Terwijl Sabine met Bailey zondagmorgen jachtles volgde, gingen Luc en ik het bos in. Komen we een man tegen. Niks bijzonders, is het niet dat die man Luc aanspreekt omdat hij mij zo'n mooie hond vindt. Stond ik ineens nog liever te kijken. Opletten hé, die man is wel fotograaf hé. Dus heeft hij oog voor 'natuurlijke schoonheden' zoals ik ! Hij had zijn fototoestel bij en heeft een heleboel kiekjes van mij genomen. Hij beloofde om ze op te sturen. Dit ging wel enkele weken duren. Ben benieuwd of hij mij naar waarde wist te portretteren.

Luc is niet de meest romantische man van de wereld. Hij is er zo één die vindt dat zijn lief wel weet dat hij haar graag ziet. Dat hij dat niet expliciet elke dag moet zeggen : ik zie je graag. Valentijn is helemaal niet aan hem besteed want dit is slechts een commerciële uitbuiting en hij komt liever op een doodgewone dag thuis met een mooi boeket bloemen. Alleen is het ondertussen al een hele tijd geleden dat Sabine een vaas uit de kast mocht halen ... Luc en Sabine zijn niet getrouwd. Plagend zeggen ze beiden dat het er ooit van komt maar wanneer ??? Ze werden alvast door de voorzitter van Will to Please een erehaag van honden beloofd als ze elkaar het ja-woord geven. Sabine heeft al minstens 10 bruidsmeisjes paraat ! 

Ze was dan ook heel verwonderd toen op 14 februari Luc een pakje achter zijn rug hield (klein - afkomstig van juwelier - Bailey en ik waren kroongetuigen) neerknielde en met trillende stem zei dat hij zielsveel van haar houdt. Ze schrok ervan en lachte nerveus dat hij haar toch niet ten huwelijk wou vragen. Zo ver heeft hij niet durven gaan maar het was wel een schitterend (letterlijk en figuurlijk) cadeau dat hij haar gaf ! Sabine heeft nogal een dure smaak wat horloges betreft en op de dag van de verliefden heeft Luc diep in zijn geldbeugel getast. Al zijn principes overboord gegooid ! Voor de 2481 dagen dat ze 'Luc en Sabine' zijn, voor al die tijd dat hij haar doodgraag ziet ... Laat de vaas maar in de kast !

Ik had het huis voor mij alleen vandaag. Weet niet waar iedereen heeft uitgehangen ! Kon lekker languit in de zetel luieren zonder gestoord te worden. Zonder vrees voor een boze blik die mij er uit zou bliksemen. Op mijn comfortabel plekje wat gemijmerd over het voorbije weekend. 

Na de les in Ardooie waren we te gast in Wortegem-Petegem. Daar wonen Gigo, Eltjo en Embo. Voor het donker werd, had Stefaan nog wat apportjes voorzien voor Gigo en Bailey op een groot braakliggend terrein in de buurt. Wij, meiden hebben nog nooit zoveel konijnen samen op één plaats gezien ! Het krioelde van de beestjes met witte wipstaarten ! Heel leuk om achter ze aan te rennen ! Ik heb niet het goede voorbeeld gegeven in tegenstelling tot Gigo want Bailey had zich eigenlijk moeten bedwingen. Toen ze een dummy moest zoeken en er een konijn op een halve meter van haar opdook, koos ze het hazenpad ... We hebben ons hartstikke geamuseerd want we wisten niet welk spoor eerst te volgen ! Eenmaal in aktie, kunnen we rennen alsof ons leven ervan afhangt ...

Zaterdag hebben Bailey en ik ook kennis gemaakt met Embo, de Berner Sennenhond van Nancy en Stefaan. Heb hem eerst wat geplaagd. Zo hoort dat hé, als je een kerel tof vindt ! Tot laat in de nacht zijn we allen samen in hun mooi huis gebleven. Het was een gezellige avond zowel voor onze baasjes als voor ons. Mochten Luc en Sabine ooit beslissen om zonder ons op vakantie te gaan, willen Bailey en ik best bij hen logeren. Drie reutjes om ons in de watten te leggen, wat een luxe !

Zondagmorgen waren we vroeg op post in Will to Please. Luc had samen met Jan zo een eigen 'jachttraining' in gedachten ... terwijl Sabine en Jans vrouw Linda met de feitelijke jachtcursus startten. Indy en ik genoten wel eerst van een fikse boswandeling. Jan en Luc ervaarden le moment suprême van deze ochtend iets later. Wil best nog eens op stap met deze mannen. Vonden we alle 4 bijzonder prettig.

Op mijn gemak in de zetel vandaag. De afstandsbediening niet binnen bereik, had anders wel een beetje televisie gekeken. Dit knus uitrustdagje heeft deugd gedaan maar was toch blij om iedereen terug thuis te weten. Mijn kussen ligt ook lekker ...

Een hond van Sloveense afkomst zijnde wil ik mijn roots niet verloochenen maar het taaltje dat gebruikt wordt in de streek waar ik nu woon, is ook niet van de simpelste ! Voor carnaval een voorproefje in de vorm van een liedjestekst met als decor Bailey en de 'Brugse Zot' muts op.

Zie je van Brugge is e vrêe gekend liedje over Brugge en de Bruggeliengn, da geschreven is deur Willy Lustenhouwer. Da liedje is gebasêerd ip de geschiedenisse van 't Oed-Sint-Jansospitoal in Brugge. Doa kwamen de zieken overtyd van overast voer under te loatn soigneren. Moa 'snavens mostn ol de poortn van de stad geslôotn wordn en ton riepn ze tegen de die da nog an 't wachten woarn dan de die dan van Brugge zelve woaren moesten vanachtern in de reke goan stoan. Vandoage kent ver iedere Bruggeling noh mijenstens 't refring.

Zy'j van Brugge, zet je vanachter,
Je moe' van vôren in de reke nie' gon stoan.
Zy'j van Brugge, zet je vanachter,
Mé zowwe zot van vôren zoud da' toch nie' goan?
Want ze zeggen damme zot zyn,
mo dat is dwoaze proat,
Me zyn verdroaid zo zot nie' ofdat onze mutse stoat
Mo zy'j van Brugge zet je vanachter,
Je moe' van vôren in de reke nie' gon stoan.
Zy'j van Brugge, zet je vanachter,
Of hèl d'n boel zou kennen no de knoppn goan.

Ze zeggen toartebakkers, tegen de Meenenoars,
Ze zeggen sulferdoppers, zyn Roeselaorenoars,
En schone vassche ploaten, da zyn Oostendenoars,
De Blankenbergenoars zyn viswuven en geirenoars.
In Kuurne zitten d'ezels, wien aatter da' gepeisd,
Ze zeggen keunejoengen, tegen de die van Heist,
In Tielt zyn 't zunnekloppers, en 'k weten nie' oj 't wit,
Da 't gunter in Dieksmuudde vul mé beuterboern zit.

Mo zy'j van Brugge, zet je vanachter,
Je moe' van vôren in de reke nie' gon stoan.
Mo zy'j van Brugge, zet je vanachter,
Mé zowwe zot van vôren zoud da' toch nie' goan?
Want ze zeggen damme zot zyn,
mo dat is dwoaze proat,
Me zyn verdroaid zo zot nie' ofdat onze mutse stoat
Mo zy'j van Brugge zet je vanachter,
Of hèl d'n boel zou kennen no d'n duvel goan.

In Izegem zyn 't bustels, in Nieuwpoort kabbeljows,
In Harelbeke drounkoars, in Heule koude klows.
In Torhout do zyn 't slapers, de die zyn nooit nie' rap.
In Dentergem do vullen z'under buuk me kerrepap.
In Knokke, do zyn 't wulloks, Ieper is 't kiendernest,
In Kortriek holve franstjes, ze weten 't oltyd best.
In Geluwe zyn 't gapers, de grotste da'j kan vindn
En vo de babbeluuttelekkers moe'j in Veurne zyn.

Mo zy'j van Brugge, zet je vanachter,
Je moe' van vôren in de reke nie' gon stoan.
Mo zy'j van Brugge, zet je vanachter,
Mé zowwe zot van vôren zoud da' toch nie' goan?
Want ze zeggen damme zot zyn,
mo dat is dwoaze proat,
Me zyn verdroaid zo zot nie' ofdat onze mutse stoat
Mo zy'j van Brugge zet je vanachter,
Of hèl d'n boel zou kennen no d'n duvel goan.

Bij de post een overschrijving. Niet zomaar een overschrijving. Het is er één waar hier al lang op gewacht wordt ... Ja, soms is een mens ongeduldig om zijn geld kwijt te mogen ! Afkomstig van de Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus. Het is de factuur met nummer 90153-120209 betreffende de interpretatie van de HD - ED - SD foto's van Dark Devotion Hip Perfect Promise en de daaruit voortvloeiende dossierskosten. Na ontvangst van deze betaling zullen de foto's naar de gevraagde Commissie verstuurd worden. Sabine heeft stante pede haar rekening aangesproken. We zijn weeral een stapje verder ... Met een beetje geluk is het de raad van maart, klinkt goed : de raad van maart, die zich aandachtig minutieus over de fotoreportage zal buigen. Nog enkele weken en we mogen het officieel oordeel verwachten. We hopen op een mooi resultaat !

Hoe lief ! Bailey heeft een Valentijnscadeautje gekregen ! Op het hartje staat geschreven : Van Gigo voor Bailey. Die Gigolo heeft ook een romantisch kantje ! Die twee hebben nogal gelebberd ! Bailey is lekker blij met wat er in het pakje zat. Het zijn gewoonweg haar lievelingskoekjes. En het beste komt nog. Ik mocht ook een pakje met een hartje ontvangen. Van Eltjo ...

Bailey en haar loverboys. Ze weet heel goed dat ze er bekoorlijk uitziet. Niet één maar meerdere boys staan te springen om haar het hof te maken. En ons kleintje vindt het heerlijk. Erger, ze doet er zelfs een schepje bovenop. Ze speelt de onschuldige verleidster, al menige harten heeft ze gebroken ! Bailey heeft overal waar ze geregeld komt een liefje zitten. Op zaterdagmorgen is er Rhino, een Mechelse Herder. Een kolos van een kerel maar 't wordt een snotneus in haar nabijheid. 's Middags in Ardooie heeft ze de keuze, afhankelijk wie er ten tonele verschijnt. Het komt precies altijd uit. Tot nog toe geen conflicten tussen de mannelijke vriendjes. Eerst hebben we Gigo. Hij is wel haar nummer één hoor, die twee samen en de rest van de wereld bestaat niet meer ! Maar er zijn kapers in zicht : Perro en Hudson, beiden Golden Retrievers, dingen ook om haar poot. Timoer, een jonge zwarte Flatcoated, mag ik absoluut niet vergeten. Hij heeft zijn beide ogen op haar laten vallen ! Bailey vindt het allemaal oké en geniet van alle aandacht die haar te beurt valt. Ze deelt graag likjes uit aan al die jonge goden en is zich van geen kwaad bewust. Op woensdagavond heeft ze haar volgende date : Merlot, een Border Collie. Hij is tot over zijn oren verliefd op Bailey ! Hij smelt voor onze deerne. Soms eet hij 2 dagen niet nadat hij haar zag (wat een gedacht) en als ze bij hem thuis 'Bailey' roepen, huilt hij ... Die heeft het zwaar zitten hé ! Voor Valentijn wil ik Rhino, Gigo, Perro, Hudson, Timoer en Merlot een hart onder de riem steken : ze ziet jullie allemaal graag hoor ! Voor wie mijn hartje het hardst klopt, hou ik nog even in beraad : Eltjo - Indy - Falladin. Een zeer moeilijke keuze ... ze zijn alle 3 op en top gentleman ! Happy Valentine, jongens !

De sfeer is wat bedrukt ... Heeft allemaal te maken met een Flatcoated Retriever teefje die eerst maar niet loops wilde worden. Lang na voorziene datum besliste ze om net vóór Lucs verjaardag toch 'in heat' te zijn. Hier hebben ze er een fles champagne op gedronken. Dat nieuws was een mooie afsluiter van het jaar. Toen kwam de dekking. Ook dan hield ze het spannend. Want het liep niet echt gesmeerd waardoor er slechts 1 amoureuze ontmoeting met de toekomstige papa plaats vond. Zorgde voor een waterkansje op een bevruchting. Maar de kans bestond wel. Vandaag ging ze naar de dierenarts voor een echografie. Was ze zwanger of niet ? Het resultaat is negatief, niet drachtig dus ... We krijgen er nog geen zusje bij. Nu is het terug wachten op de volgende loopsheid van de jongedame. Hoop voor de tikker van Luc en voor het hart van Sabine dat ze deze keer niet over tijd gaat. Maar vooral wens ik dat hun geduld uiteindelijk beloond zal worden met een mooi, lief, klein, zwart flatje ...

Gisteren gaf Sabine haar eerste les aan de A-klas : 6 geleiders - 6 hondjes. Een mooi aantal. Niet te weinig en net niet teveel om een goed overzicht te hebben. Luc, Bailey en ik zijn wezen wandelen, voor alle veiligheid ... Je weet nooit dat ze het in haar hoofd zou halen om ons iets te laten voordoen. Luc is wijs genoeg, kent Sabine langer dan vandaag en weet wanneer hij zijn hachje waagt.

Op onze kousenvoeten kwamen we terug toen de les nog bezig was. Eén zwarte flat, 2 labradors en 3 goldens mochten één voor één 'komen op bevel'. Sabine hield telkens een hond bij haar aan de lange lijn. De geleider moest dan weglopen naar de andere kant en zijn hond roepen. Alle hondjes kwamen graag naar hun baasje terug. Het flatje aarzelde even, wou graag bij Sabine blijven. Zou hij voelen dat ze verzot is op zijn ras ? Of had hij Bailey al zien staan en dacht : "Eerst haar baasjes hart veroveren en dan ..."

Ze hadden het precies wel gezellig want het uur was al voorbij en iedereen bleef staan kletsen. Hoorde een geleider zeggen dat deze les de laatste kans was geweest voor haar hond omdat ze het zo beu was dat hij met haar voeten rammelde. En nu heeft ze beloofd om terug te komen ! Ik denk dat Sabines vuurdoop redelijk meegevallen is ...

Dit is nu eens een sneeuwtapijt ! Ik was al zo content met ons prut-voor-één-dag. En zie dat eens ! Sneeuw om U tegen te zeggen. In België lijkt het bijna lente vandaag. Ik zal het deze winter wel mogen schudden. Gestoei in dit heerlijk poeder zit er voor mij niet meer in. Zal vragen aan Basya's bazinnetje of ik niet voor een weekje of zo bij hen op vakantie mag komen. Aiko in Rusland ! Dat zou nogal wat zijn ! Stuur dan kaartje naar het thuisfront : 'Groetjes, Aiko !'

    Picture : Anna Sirotina

fotografe van dienst : Louisianne Noteborn-Schmit

'Sabine is een prachtige madam'. Bedankt Georges, om vooral mij daaraan te helpen herinneren. Ik durf dat wel eens te vergeten als Sabine mij roept en ik mijn dovemansoren opzet ... Zal het straks ook nog eens in Lucs oor fluisteren.

Eind november kwam er bij ons een mail binnen met als oproep : wie wil er van 22/12 - 04/02 voor Bessie zorgen ? Haar baasjes (Georges en Jorgina) gingen naar Brazilië voor die periode omdat Jorgina's kinderen er wonen en zij de papieren voor haar pensioen moest regelen. Georges en Jorgina wilden Bessie niet in een kennel onderbrengen. Bessie is een besje van bijna 11 jaar ... ze zou er wegkwijnen ... Sabine kende de oorspronkelijke verzender van de mail niet maar besloot te reageren. Bleek dat Georges en Jorgina in Brussel wonen, nu niet zo praktisch dichtbij. Maar mensen met een hart voor dieren, vinden elkaar toch ...

Na wat heen en weer gemail, een bezoek aan ons van Georges en Bessie, werd er overeengekomen dat Bessie die 6 weken op vakantie zou komen. Ze heeft niet getreurd, ze was in goede handen met de extra zorg van Sabines mama. Alleen de laatste 2 dagen liep ze wat onrustig. Ze voelde wellicht dat haar baasjes op het vliegtuig naar huis zaten. En vandaag was de laatste dag van haar verblijf. We zijn nog een keer samen op pad geweest en toen waren Georges en Jorgina daar. Een blij weerzien ! Nu zit ze in de auto richting Brussel. Dag Bessie, het ga je goed !

Zoals beloofd : 'Badende Luc'. Jullie willen niet weten hoeveel moeite mij dat gekost heeft ! Achtung ! Achtung ! Deze foto's zijn niet voor publicatie beschikbaar én niet aangeraden voor de gevoelige kijkers onder jullie. Ik ga onder mijn voeten krijgen ... Maar baasje, een beetje humor moet toch kunnen ?

Winterplezier

Laat Bailey maar mooi staan wezen voor de lens. Ik speel liever met mijn bal in de sneeuw. Joehoe ! Sneeuw ! Waauw !

Vandaag even op en neer naar Lanaken geweest. Sabine moest daar zijn en wij gingen mee. Want wat ik nog niet vertelde, is dat ons bazinnetje een cursus volgde. Met als hoofdstukken : de kynologie, de kynethologie, het gehoorzaamheidsprogramma, goed lesgeven en lesvoorbereiding. Ik vind de titels al moeilijk, laat staan de inhoud ervan. Maar Sabine zette door en de dag was aangebroken dat ze moest bewijzen dat zij daar wel iets van snapte. Terwijl bazinnetje haar examen aflegde, mochten wij met baasje leukere dingen doen. Opgelucht dat we ons stresskonijn kwijt waren ! Zal er maar meteen bij vertellen dat het haar gelukt is zeker ? Sabine Sintobin is 'Geslaagd in het theoretisch examen voor Instructeur van de sectie 4B Koninklijke Kynologische Unie Sint-Hubertus' met 88%. In februari 2010 volgt het praktisch examen en als ze dan ook genoeg punten sprokkelt, mag ze zichzelf 'kynologisch instructeur' noemen. Vandaag leerde ik dat 'kynos' Grieks is voor 'hond' en dat 'logos' voor 'kennis' staat ... Dus is ze een hondeninstructrice in spe om het simpel te houden.

Hieronder hét flatje waarvoor mijn naam als inspiratiebron diende : Hayko. Dacht eerst dat het Haiko was maar blijkt dat het met een 'y' geschreven is. Hoe dan ook de klank is dezelfde. Samen met Aurélie, zijn kleinste huisgenootje. Twee vriendjes voor het leven ! Voor wie nu nog niet overtuigd is dat flatjes superschatjes zijn ... Ik ken alvast een meisje lief die daar niet aan twijfelt ! Ze blijven wel altijd onder het waakzame oog van mama of papa hé.

foto's : Sandy Meulens (de mama van dat boeleke)

Wij leven met elf onder één dak. Best een groot aantal als je weet dat er slechts 2 van die hele hoop geld verdienen. Veel mondjes om te voeden. Ons vake en ons moeke moeten ervoor zorgen dat niemand honger lijdt. We zijn een kroostrijk gezin met daarbovenop luxekatten ! Onze miauws eten alleen blikvoer in gelei, zelden in saus en nooit in paté. En het moet van een bekend merk zijn hé (duurste dus ah ja). Durft Sabine eens iets anders te kopen die niet zo duur is, of nieuw is, die ook in gelei en smakelijk verpakt is : neen, ostentatief weigeren ze alle 7 te proeven. Ik zou liegen, Jérôme waagt er zich nog wel eens aan ... met lange tanden ! Whiskas vinden ze de laatste maanden ook niet lekker meer. Felix en Gourmet scoren nog steeds als beste hapjes maar als er eens een '19+5 gratis' aanbieding is van Whiskas, moeten de smaakpapillen van de poezen zich schikken. Dan is het verschil tussen de etensbak met Whiskas en de pot met Felix altijd klaar : eentje vol - eentje leeg. Hun voer wordt nog eens aangevuld met droogkorrels en dat alleen van Friskies of van Whiskas. 't Zijn geen zindelijke. Bailey is ook al een moeilijk geval op gebied van voeding maar dat verhaal is ondertussen al gekend. Eigenlijk mag ik concluderen dat ik de gemakkelijkste ben. Mij kun je alles voorschotelen. Met smaak speel ik de dagschotel binnen. Of dit nu onze brokken is (Royal Canin) of gekookte pasta met kip of rijst met stukjes vlees of Aziatisch of mediterraans of Afrikaans of simpele Belgische kost ; ik ben een wereldburger.

Mijn slaap heb ik er niet voor gelaten. Andere en betere keurmeesters denk ik dan. Een show is als een loterij. Heb je geluk om het juiste nummertje te trekken (in dit geval de juiste keurder) dan heb je prijs en anders niet ... Voor mij was gisteren in Moeskroen geen beloning weggelegd maar in Damme wel. Bailey en ik kregen elk zo'n groot kalfsbot om te kluiven. Lekker. Het leven kan zo simpel en toch zo heerlijk zijn.

Geef mij maar mijn plaatsje thuis. Bij Luc en Sabine, Bailey en de poezen. Met op tijd en stond mijn smakelijk potje eten, een deftige wandeling, een lekkere stoeipartij met mijn zus, lief kroelen met Sabine, boeiende gehoorzaamheid met Luc, een plaagsessie 'limited edition' met de katten, een sublieme delicatesse als smulextraatje en een zacht kussen om weg te dromen. Norman Deschuymere, wie is dat ook alweer ?

Ik ben blijkbaar zijn ding niet ... Mijnheer Deschuymere en ik verschillen in mening. We houden er een andere opinie op na wat uiterlijke schoonheid betreft. Ik bedoel eigenlijk ... dat ik niet zo'n goed resultaat haalde ... Ik kreeg een 'goed' en daar moest Luc het dan maar mee stellen. Ik wil die keurmeester niet meer ontmoeten, we liggen elkaar duidelijk niet. Heb hem niet gebeten of zo maar hij kreeg van mij ook geen uitbundige begroeting. Voilà, hij moet het maar weten. Gelukkig ging ik gisteren niet in bad !

Bailey scoorde wel. Ze mag deelnemen aan de jachtcursus die van start gaat op 22 februari. Ze gunt het hem maar toch vindt ze het een beetje spijtig dat haar vriendje ook in zijn proeven slaagde. Want daardoor zitten ze niet samen in de klas ... Gigo gaat over naar de initiatiegroep en Bailey begint net bij de juniortjes. Maar wij zullen elkaar, voor en na de les, elke zondag zien. Een leuk vooruitzicht. Want ik ga mee natuurlijk, moet kunnen verslag geven en wie weet, leer ik nog iets bij ...

Luc en Sabine gaan morgen uit elkaar. Luc neemt mij mee en Sabine vertrekt met Bailey. Geen paniek, deze ruptuur is gelukkig slechts voor 1 dag. 's Avonds zijn we weer allemaal bij elkaar. Bailey neemt deel aan de selectieproef om te mogen starten met de jachtcursus. Ik hoop dat ze slaagt want ik zal er niet zijn om haar op haar fouten te wijzen. En ik mag naar de hondenshow in Moeskroen. Luc en ik zullen er de hele dag doorbrengen. Heb ik eens mijn baasje voor mij alleen. Wij mogen samen een rondje lopen in de ring. Een keurmeester zal zeggen hoe hij over mij denkt. Een kansje dat hij mij mooi vindt ... Het zou mijn ego wel strelen. En neen, ik ga voor hem niet in bad ! Die man valt voor mijn natuurlijke charmes of hij valt niet !

Morgen en overmorgen heeft Luc vrij. Hij werkt niet omdat er iets heel moois te gebeuren staat. Samen met Sabine gaat hij op weekend. Bailey en ik zijn natuurlijk ook van de partij. We gaan met zijn allen op hotel in Nederlands Zuid-Limburg. Lekker samen genieten van de prachtige streek, de gastronomie, lange wandelingen ... met als hoofdreden van onze trip : de bevalling van Flatcoated Retriever Gossip meemaken. Een ideaal scenario ... Tijdens het maken van een film hebben regisseurs soms te kampen met de kapsones van hun favoriete acteur en hebben zich dan te schikken of die acteur zegt : salut en de kost en weg is-ie. 

Zo heeft Gossip ook haar grilletjes. Als duidelijk voorbeeld : voorbije maandagmorgen. Ze had voor zichzelf uitgemaakt dat haar baby's onder het gelukkig gesternte van de Steenbok zouden geboren worden en niet onder die van de Waterman. Een bijgelovig trutje is dat ! Kwam ons helemaal niet uit hé !

Mijn baasjes zaten even met de handen in het haar. Vlug hun hersenpan op volle speed zetten. Alternatief zoeken om toch dit wonder van de natuur niet te missen. Luc kon op zijn werk niet zomaar alles in plan laten omdat er op 2h1/2 rijden een teefje vroeger zou bevallen. Ze namen het risico om na het werk alsnog aan te zetten, na zich te hebben vergewist dat Gossip nog niet aan het persen was. Om halfelf kwamen we aan. Louisianne was al bijna 12 uren aan het wachten maar tot nu toe geen pupjes in aantocht. Had Sabine daarvoor een hele dag in spanning gezeten ? We waren toch op tijd ?!

De nieuwe script zag er als volgt uit : wij logeerden maandagnacht op hotel. Om 1 h ging de eigenaar slapen en moesten we binnen zijn. Tot 10 vóór 1 bleven Luc en Sabine gezellig keuvelen bij tante Loes. Gossip genoot van alle aandacht. Zo zijn nu eenmaal grote filmdiva's, ze laten graag op zich wachten ... Bailey en ik vonden het leuk, samen met Sabine en Luc op 1 kamer. Jammer dat baasje om 5 h op moest. Hij vertrok om halfzes richting werk en liet zijn 3 'girls' achter. Na het werk deed hij dan opnieuw dit hele traject om ons te komen halen. Het was over 22 h toen we huize Noteborn-Schmit verlieten. Sabine trakteerde Luc nog op een grote portie frietjes met zuurvlees. Verrukkelijk na zo'n belevenissen. Om 2 h lagen we terug in ons mandje thuis. Ik denk dat hij donderdag en vrijdag wel zal uitslapen in zijn eigen bed !

Dinsdagmorgen 20 januari 2009. Sabine was vroeg opgestaan en had met ons al een grote boswandeling gemaakt. We kwamen even voor 10 h aan bij Louisianne. Bailey en ik mochten de stal in (jeugdsentiment voor Bailey) met een lekkere bullepees. Sabine ging snel naar binnen want Gossips tweede pup was net aan het komen. De klok duidde 9h58 aan. Een eerste reutje was geboren, meteen de dikste : 590 gram. Acht minuten eerder had een lief teefje het voortouw genomen, zij woog bij aankomst 450 gram.

Zo'n moedertje kan immens veel ! Dat oerinstinct is ongelofelijk intact als het er op aankomt ! Puffen, weeën, persen, baren. Tegelijkertijd het jongste pupje schoonlikken terwijl de anderen zich een plaatsje zoeken aan haar melkklieren. Dit allemaal onder een gloeilamp, dus onder tropische omstandigheden. Alert zijn voor ieder piepje. Dit is zo lief om te zien. Alle sterallures die ze mocht hebben, vervagen bij het krijgen van die kleine wezentjes. De natuurlijkheid van een moederschap vanaf het eerste moment. Precies of ze nog nooit iets anders was : Gossip, mama van 8 kleintjes.

Ik had mezelf voorgenomen om niets meer te vertellen omdat bijna niemand reageert op mijn held Hachiko. Laat jullie dit dan helemaal onverschillig ? Ofwel lezen er niet veel mensen mijn belevenissen, dat is een andere mogelijkheid ...

Tante Loes zou graag een foto van Luc en ik in het bad zien. Vraag mij af of dit is omdat ze mij óf omdat ze mijn baasje in badtenu wil zien ... Ik wil wel voor een foto met titel 'Badende Luc' zorgen. Foto 'Aiko-San in bad' daarentegen zal nooit, jamais, never, jamás bestaan ! Ik begrijp het ook niet zo goed : Hachiko die in bad gaan leuk vindt. Ik zie hem als mijn voorbeeld maar dit doe ik hem niet na ! Luc zou het trouwens ook niet plezant vinden, ik heb nogal scherpe nageltjes ...

De trouw van mijn hondenras, de Akita Inu, wordt duidelijk geïllustreerd in het verhaal van Hachiko. Hachiko begeleidde iedere dag zijn baasje, professor aan de Universiteit van Tokio, naar het station en wachtte dan tot de trein wegreed. Om 15.00 uur ging hij dan weer naar het station om zijn baasje af te halen. Op een zekere dag wachtte Hachiko weer op de trein, die echter zonder zijn baas op het station arriveerde. Zijn baasje was aan een hartverlamming overleden op de universiteit. Vanaf die dag ging Hachiko iedere dag, telkens om 15.00 uur naar het station om er op zijn baasje te wachten. De mensen die hem kenden, gaven hem te eten en verzorgden hem als hij verwond was door het vechten met andere honden die hij op zijn weg tegenkwam. Dit deed hij 10 jaar lang tot aan zijn dood. Na zijn dood werd voor het Station Shibuya in Tokio een standbeeld voor hem opgericht. De vacht van Hachiko is bewaard gebleven in het museum van Ueno en hijzelf is het onderwerp van vele Japanse kinderboeken.

Om jullie harten helemaal te doen smelten (zeker kijken want het is ontzettend ontroerend, met zo'n zacht liedje erbij, zucht), heb ik deze voor jullie gevonden : In memory of the real Hachiko. Om terug te komen naar onze website klik op de "terug"-toets (back) in jullie browser.

Ik wil even de klemtoon leggen op het feit dat geld de wereld regeert en dat een regisseur brood zag in dit verhaal. 'Hachiko - A dog's story' met Richard Gere als bijrol (die van de professor) zal bioscoopzalen vol doen laten lopen ... Maar ik hoop vurig dat mensen niet onbezonnen een Akita Inu in huis zullen halen na het zien van deze film. Hachiko en ik zijn eerder uitzonderingen op onze soort en hadden beiden het geluk om bij uitstekende baasjes terecht te komen ... Straks zitten de asielen vol met 'niet klein blijvende Akita's' !

'Het broekje van Bailey' is een verhaal op zich. De eerste week had ze er geen. De tweede week kocht Sabine eerst een bruinkleurig model en later op de week een zwarte uitgave. Kwestie van altijd proper ondergoed aan te hebben. De derde week begon met het kapot gaan van de 2e slip. Voor één keer was baasje verstandig geweest en had ze het kasticket nog. Ze ging terug naar de winkel. De lingerie werd omgeruild en eenmaal thuis mocht Bailey het direct aandoen want bruinbroek was aan het drogen. Bleek al meteen niet goed ! Zwartbroek zat stuk in de verpakking. Deze keer had Sabine geen aankoopbonnetje want ze had het moeten afgeven om dat ander broekje te kunnen ruilen. Onmiddellijk bellen om dit te melden, geen antwoord. Bij de 4e poging de uitleg dan maar op het bandje ingesproken. Vijf minuten later rinkelde onze telefoon, uitbater van de dierenspeciaalzaak. Geen probleem, kon verwisseld worden voor een intact exemplaar. Weliswaar pas aan het einde van de week want alle broekjes maat 4 waren uitverkocht ! En het bruin niemendalletje was nog nat ... Dan maar opnieuw met de billen bloot. Bailey draagt deze laatste week alleen 's nachts haar babydoll. Gelukkig !

Bonbon Napoleon. Vroeg deze morgen werd er een tapijt geleverd. Een wit. Van een goedkoop merk, zo één van een bedenkelijke kwaliteit. Bailey en ik hebben het even getest en willen het ruilen voor een hoogpolig van zo'n 6 cm ongeveer. Hieronder, wij, tijdens de test. Mocht de fabrikant van dit tapijt onze site lezen, gelieve voor een dikker te zorgen a.u.b. Kunt u aan onze smoeltjes zien hoe triest wij zijn ? En hoe graag wij een betere vloerbedekking willen ...

Luc is een subtiele baas. Hij kocht gisteren de 'Woef', het magazine van de hondenvriend. Met in januari als ras van de maand : de Border Collie. Toen beiden deze morgen uit werken waren, heb ik aandachtig het artikel gelezen. Vond het heel interessant om te bestuderen hoe Borders te werk gaan, althans wat schapen drijven betreft. 

Moet nu lukken dat Sabine deze middag kiest voor de wandeling langs 'mijn' schaapjes. Ze had mij voordien aangelijnd ! Kon ik mijn juist verworven kennis niet tentoon spreiden !

Toeval of niet, er was een schaap uitgebroken. En Sabine nam het wijze besluit mij los te maken. Ik heb kunnen bewijzen dat ik best weet hoe het moet (met een klein beetje hulp van Bailey). In een wip was ik ter plaatse. Ik haalde mijn dominante blik boven, hield het arme schaap nauwlettend in het oog en dreef het de goede kant op. Eenmaal dit verloren zieltje herenigd was met de rest van de kudde, kon ik het wel niet laten om alle schapen achterna te rennen. Maar Sabine kon het deze keer appreciëren want ik heb een goede daad verricht hé !

De 'R'Apporteur is een driemaandelijks tijdschrift uitgegeven voor de leden van Will to Please. Dit is dus een boekje met allerlei verhalen, interviews, weetjes, gebeurtenissen, foto's e.d., die te maken hebben met de Retriever als ras, voor de Retrieverbaasjes. Zo zijn er in de laatste uitgave 2 leden van de club in de pen gekropen om hun beleving van de herfstwandeling in het 'Bois de Stambruges' op 19 oktober neer te schrijven. Eén daarvan is de papa van mijn grote vriend Simon. Hij zette een mooi stukje proza neer. En hij zorgde voor een unicum ! In een blad voor-door-met-over Retrievers prijkt er een supermooie foto van Simon met mij, dé Akita Inu ! Ik heb de laatste tijd veel redenen om trots te zijn !

Er woont in Oostende een zwart Flatcoated Retrieverreutje. Hij is vorig jaar tijdens de herfst geboren. Ik heb hem nog nooit ontmoet. Wel zijn baasjes. Mijn naam heeft toen op die mensen indruk gemaakt. Want Nancy vertelde gisteren (ja, de 'ze' in mijn vorig verhaal includeren Nancy en Stefaan) dat zij voor hun pupje mijn naam als basis namen en er een 'H' - officiële beginletter voor het geboortejaar 2008 in België - voor gezet hebben. Haiko dus. Ben ik wel een beetje fier op !

Ze kunnen het niet laten om na de wekelijkse training bij Christine langs te gaan ! En zie, het is weer zo laat eer we thuis zijn ! Aan het hekken van Will to Please hangt er een bordje : training van de B-groep van 14h30 tot 15h30 ...

Bailey heeft dan nog niet eens meegedaan met de les. Ze verkeert in een ... ontvankelijke stemming. Met andere woorden : ze is loops. We hebben braaf aan de kant de les gevolgd, hoewel er in de dichte mist niet veel te zien was. Maar er waren opnieuw veel redenen om er een goeie op te drinken. Er werd er ene gedronken op de verjaardag van Luc, ene op het oude jaar, een stuk of drie op het nieuwe jaar. Toen ben ik de tel kwijt geraakt ...

Ze hebben er zeker ook eentje gedronken op het slagen van Bailey voor de overgangsproef. Later op de dag nam ze daaraan deel. Ze haalde een mooie score van 90/100. Vanaf volgende week mag ze meetrainen in de C-groep. Aan het hekken van Will to Please hangt er een bordje : training van de C-groep van 15h30 tot 16h30. Ik vraag mij af of de mogelijkheid bestaat dat we vanaf dan een uur later zullen thuis zijn op zaterdag ...

Ik ben een Akita Inu. Ik ben een Akita Inu. Ik ben een Akita Inu. Voor het geval ik het mocht vergeten, ik ben een Akita Inu ! Het scheelde niet veel of ik mocht dit 100 X opschrijven van Sabine. Met het volgend zinnetje erbij : Nee, ik ben geen Border Collie en schapendrijven zit niet in mijn bloed.

Toch vond ik het plezant om achter die schapen aan te lopen. Die bleven maar rondjes lopen en als er eentje uit de kudde durfde, zorgde ik dat ze netjes weer bijeen kwamen. Ze waren bang van mij, ze dachten waarschijnlijk dat ik een grote boze wolf was. Ik wou alleen maar spelen en Sabine begreep het ook verkeerd. Ze is zelfs niet blijven kijken hoe goed ik voor schaapherder kan dienen. Ik heb ze alle hoeken van de wei laten zien. Ik wou graag mijn schapen op het droge hebben ...

En plots was ik mijn baasje en Bailey kwijt ... Heb toen mijn schaapjes vaarwel gezegd en ben als een zotje achter mijn gezin gelopen. Ik zweer het, hen heb ik toch het liefste en daarom mag ik nu een dutje doen in plaats van straf schrijven. Ik denk dat ik schaapjes ga tellen ...    

Zwart is de andere optie kleur voor een hondenslip van het merk Jolly. Bailey heeft dus al TWEE broekjes en ze doet ze zo graag aan ! Het gaat als volgt. Sabine slaakt van die kreetjes en Bailey schudt dan met haar gat van : ja, broekje, lekker warm aan mijn poep, aandoen, aandoen, aandoen ! Ze is nog steeds niet voorbij een spiegel gewandeld, ze zou wel anders piepen. Ik heb voor mezelf de oplossing gevonden om geen kuisheidsgordel te moeten dragen als het zover is. Of ik blijf buiten, vind die kou een heerlijk weer. Of ik zorg ervoor, als ik er echt niet kan aan ontsnappen, dat mijn staart een extra krul maakt. Sabine mag dan zoveel kreetjes slaan, mijn staart krijg je niet recht door dat broeksgaatje geduwd !

Het nieuwe jaar is daar en Aiko heeft ook haar briefje klaar Vol beste wensen voor alle lieve mensen die Bailey en mij graag zien het zijn er vast wel meer dan tien ! Ik hoop voor ieders hart een warme gloed en een hartelijke lach op allemans snoet Wij gaan voor een mooi 2009 met veel zon op alle wegen Kontwiebelend komt Bailey jullie tegemoet jullie doen glimlachen, dat kan ze goed Ze zorgt met haar eeuwige natte lik voor een goed gevoel in één ogenblik Voor jullie verder vertier  doe ik het op mijn manier Ik leg mijn oren te luisteren  het helpt niet te fluisteren  Het hele jaar door reportertje spelen Ik hoop dat jullie zich tijdens het lezen niet gauw vervelen ! Gelukkig Nieuwjaar ! Het wordt een fantastisch jaar Vier poten en een staart kom op met dat lekker stukje taart !   Damme, 1 januari 2009  Aiko uwentwege

ARCHIEF BELEVENISSEN 2008