BELEVENISSEN 2011

Vorige week zondag hadden Sabine en Luc een jachtdag om nooit meer te vergeten. Een heel uniek gebeuren om mee te maken. Want blijft een mens anders bij zo'n weer een hele dag buiten ? Nu wel dus ;-) Er moest echt niet veel wild gehaald worden in die massa sneeuw maar niemand vond dat erg want het was een heerlijke dag en tegelijkertijd een mooie steadynessoefening voor de aanwezige honden. Mensen die denken dat fazanten vogels voor de kat zijn omdat ze verschrikkelijk opvallen bij dit wit decor, hebben het verkeerd voor. Want fazanten maken een iglo waarin ze schuilen en zetten het heus niet op een lopen, ze houden zich lekker verstopt in hun geïmproviseerde sneeuwhut. Door de weersomstandigheden werd 's morgens beslist om alle afstanden te voet af te leggen. Alleen de trackers werden telkens naar hun vertrekpunt gebracht. Wat voor grote hilariteit zorgde want de jeep had het zwaar te verduren. Die mannen, jong en oud door elkaar, kunnen het zo goed met elkaar vinden en hebben om ter meest lol. Hoewel het zeker geen lachertje moet zijn om met zo'n weer door bossen en struiken het wild uit te drijven. Bij 'normaal' weer is een super fysieke conditie al een minimum vereiste ! Bailey, Danske en Câline hadden het erg naar hun zin want naast rustig op post zitten, mochten ze tussen de driften door, om warm te blijven, vrij wandelen en heerlijk ravotten in de sneeuw met hun Retrievervriendjes.

De weg naar huis was wel een pak minder leuk ... Hoewel ;-) Twee van onze vrienden waren net iets voor ons vertrokken. Ze hadden op de landelijke kronkelweg plaats gemaakt voor een sneeuwruimer door achteruit op een parking te rijden. Dat dachten ze tenminste ... Maar ze zaten met hun voorwielen vast in een diepe put. Met man en macht en vooral met de jeep ;-) hebben ze hun auto weer op het droge gekregen. Luc had ineens sproetjes ;-) Van die zwarte !

Hoe kan een jachthond het leukst het jaar afsluiten ? Weten jullie wat Bailey en Danske op de laatste dag van het jaar 2010 zullen doen ? Ik wel ;-)

Eén van de bestewensenkaartjes had heel ver te reizen eer het op bestemming kwam vandaar dat ik moest wachten om onze kerstkaart 2010 hier te posten. Bailey, Danske, Câline en ik vlogen 'by airmail' naar Peter en Mary in Australië. Waarom ik dat vermeld ? Omdat zij half 2011 naar België komen, naar ons ! Enne Jo, ik kreeg ook maar mijn kerstgeschenk 's avonds hoor ;-) dus op het moment dat de foto getrokken werd, lachte ik groen. Mijn zussen hadden tenminste al eens mogen ruiken aan hun cadeautje. Ik hoopte natuurlijk wel dat één van hen 'cheese' zou zeggen. Want dan zou Bailey, Danske of Câline hun pakje laten vallen hebben en dat had misschien in mijn voordeel kunnen gespeeld hebben ;-)

Voor- en achterkant van onze kerstkaart 2010.

Vanavond mogen we dan eindelijk onze pakjes openmaken ! Wij wensen alle woefs van de wereld een heerlijk geschenk toe !

Dat los-vast gedoe is niet mijn ding. Als ik een cadeau krijg, moet dat papiertje er zo vlug mogelijk af. Wat is me dat nu ? Is toch wat 'vanbinnen' zit dat telt ;-)

I'm back !

Joepie !

Door het slechte weer gingen we vandaag hier tegenover wandelen. Maar ik was opeens de weg kwijt ... Want waar liep het pad en waar begonnen de velden ? Ik kon dat niet zien met al die sneeuw en mist. Ik was zomaar verloren gelopen. Om 16h20 was ik zoek. Sabine bracht mijn zussen naar huis en is gestart met de 'zoek Aiko' aktie. Ze probeerde mijn sporen te volgen maar kon in de verste verte mijn silhouet niet waarnemen. Ze heeft verschrikkelijk hard geroepen. En ik kwam maar niet opdagen ... Ze heeft heel erg gezocht en langzaamaan werd alles nog mistiger. Ik was precies in rook opgegaan ... Sabine liep de velden af, zakte tot over haar enkels in de sneeuw maar allemaal tevergeefse moeite. Om 16h50 rinkelde haar gsm. Het asiel van Knokke. Dat ik daar was. Een man had mij in zijn tuin (die aan de fameuze velden grenst) gevonden toen hij met zijn kindjes van school kwam en had mij mee naar binnen genomen. Toen heeft hij mij, met dit weer, naar het asiel gebracht, zo'n 17 kilometer hier vandaan. Dankzij een chiplezer en een computer konden ze achterhalen dat ik in het huis in de Vierscharestraat 62 in Damme woon. De man woont in de Vierscharestraat 69 ... Hij heeft mij netjes terug naar Damme meegenomen en thuis afgezet. Sabine begrijpt waarom ik niet kwam toen ze me riep en is niet boos op mij ;-)

Vandaag zijn Câline en haar 4 broertjes en 3 zusjes 7 maanden oud. Op de foto pupje paars ... nu voor deze periode van het jaar toepasselijk in kerstversie.

Dat mijn zussen Retrievers zijn, zullen jullie geweten hebben ;-) Ik kon niet kiezen welke foto's te plaatsen dus zijn het er veel geworden. Er was eens een konijntje, sneeuw, een ondergaande zon, wat nevel ...

... en Bailey

... en Danske

... en Câline.

Zij heeft nog te leren hoe je zo'n beestje het best vastpakt ;-) Haar kennismaking met een konijn op beeld vastgelegd ...

Als ik recentelijk van de opinie toegedaan zou geweest zijn dat onze Câline al een 'groot' meisje was ... Vandaag is het er eindelijk van gekomen om Orka's stamboom te gaan brengen. Jezusmina, pup paars heeft haar naam niet gestolen ! Zowel haar officiële (Just a Babe) als haar roepnaam (Orka) ! Wat een prachtige en heerlijke flatcoatmeid is zij ! En wat is zij pas groot ;-)

Just A Babe Of Perfect Promise : amper enkele maanden geleden nog klein pupje paars ... nu torent ze boven haar mama uit ...

Vandaag verjaart de peter van Câline. Gisteren ging ze hem een bezoekje brengen. Echter van korte duur want Jens had te leren. O.a. zijn lievelingsvak (hm) : Frans. Wij hopen dat het hem deze morgen tijdens het examen goed afging.

Voorbije zaterdag was voor de verandering een jachtdag. We moeten er nu nog zoveel mogelijk van genieten want het jachtseizoen loopt weldra op zijn einde. Ook deze keer nam Sabine 's morgens Bailey mee en in de namiddag Câline. Van alle fazanten die op een dag binnenkomen, blijven er altijd enkele in het geheugen gegrift. Zo haalde deze zaterdag Bailey tijdens het nazoeken een runner vanonder de doornen die niemand wist zitten. En kwam ze, aan de 'plateau', wanneer iedereen al terug beneden klaar stond om naar de volgende track te vertrekken, van ver aangelopen met een fazantrunner. Alleen nog maar die twee stukken wild zorgen voor de extra prettige sprongetjes van het hart. Het zijn zo'n apporten die het bewijs leveren van Bailey's schitterende kwaliteiten als jachthond. 

In de namiddag mocht Câline, net als de eerste keer, gewoon alles over zich heen laten komen. Sabine koos voor hen een rustig plekje uit en niets moest. Toeval wil dat er één fazant geschoten werd die dichtbij waar ze beiden op post stonden in de struiken viel. Heel rustig ontdeed Sabine Câline van haar lijn en liet haar de fazanthen zoeken. Daarvoor moest Câline over een grachtje en zich een weg banen onder de bramen waar de hen zich verstopt had. Sabine was meegelopen tot voor de greppel en kon de hen zien zitten. Gedetermineerd om het stuk binnen te brengen, zette Câline zich schrap en sleurde vanonder de lage struiken de 'poule' aan de vleugel terug mee over het slootje. Waauw gewoon !

@ Angelito : Câline heeft - vandaag opgemeten - een schofthoogte van 55 cm en weegt 19,2 kg ;-) Haar mama's schofthoogte is 58 cm.

Logisch dat Chokotoff 1 graag op jacht gaat ! Zaterdag mocht ze tussen de driften door mee in de auto van Marieke en Geert en had daarbij het gezelschap en volle aandacht van 4 mannen ! Valérie bezorgde ons deze foto van Bailey en haar harem ;-)

Donderdag verliep onze toer ook anders dan anders. We hadden de hele wandeling gezelschap van Bianca. Blijkbaar hadden Sabine en Bianca al een hele tijd geleden afgesproken om samen op stap te gaan. Is het er donderdag eindelijk van gekomen. Wij, hondjes, hebben ons, zoals altijd, voorbeeldig gedragen zodat de dames de ganse tijd op hun gemak over de belangrijke dingen des levens - honden dus - konden kletsen. Het gezin van Bianca mochten we eerder al uitgebreid thuis ontmoeten. Deze familie wil heel graag een pupje uit ons volgend nestje en zijn bereid om geduldig te wachten op de komst van een lief klein flatje van hier. Bailey, Danske, Câline en ik hebben ons niet anders voorgetoond, we waren voordien ook niet de les gespeld geweest, alles ging volgens de normale gang van zaken. Heb mij wel achteraf de bedenking gemaakt dat het per definitie beter was dat Danske woensdag Rat gevonden had en niet donderdag ;-)

Woensdag tijdens onze dagelijkse wandeling vond Danske een dode r ... a ... t. Een RAT ! Als baas van een Retriever moet je noodgedwongen blij zijn met alles wat je Retriever apporteert. Ook als het om een vies knaagdier gaat. Sabine gaf de indruk erg opgetogen te zijn maar toen ze Ratatouille bij een pootje aanpakte, percipieerde ik toch een vage vorm van walging. Ik kan dan ook mijn baasje heel goed lezen hé ;-) Danske heeft daar niets van gemerkt, die was te trots over deze buitengewone buit. Daar honden anders over ratten denken dan mensen, werden we allen aangelijnd vooraleer Rat opnieuw in de anonimiteit van de sloot verdween. Een bocht en honderd meter verder mochten we weer vrij. Bailey, Danske en ik dartelden vrolijk verder. Câline niet. Zij moet gedacht hebben dat Sabine Ratatouille vergeten was. Ze spurtte bliksemsnel weg, sprong het water in, viste de rat op en repte zich nog sneller terug. Met Ratje in de bek natuurlijk. Allez, Sabine mocht nog eens toneel spelen. Met veel enthousiasme heeft ze onze kleinste spruit aanmoedigd en beloond voor haar magnifiek apport ;-)

Ik leef op grote voet. Want heb nu pas mijn snoep uit mijn schoentje op ! Oké, heb nog mijn relaas te geven over het weekend die voorbij is en morgen begint er al een nieuw weekend. We hadden dan ook deze week een ontzettende leuke week waar ik ten volle van heb genoten. Kan ik misschien volgende week over vertellen ;-)

Zaterdag hadden we vroeg op te staan. Nog een uur vroeger dan normaal doordat de auto van Dirk defect was waardoor wij hem eerst zijn gaan ophalen. Afspraak met Sas was gemaakt in Oostkamp. Sabine en Câline stapten daar bij haar in de wagen. Met twee auto's volgeladen reden we naar Tingry. We wisten dat ondanks het slechte weer de veldwedstrijd toelating had om plaats te vinden. De organisator van deze field zorgde voor eenden ipv fazanten dus was er geen vuiltje aan de lucht. De eerste dag ging de wedstrijd door in een sneeuwlandschap. Dat maakt het voor de deelnemende honden extra moeilijk want eenmaal de beestjes op de grond is er onder deze weersomstandigheden geen enkele reuk meer waarneembaar.

Bailey stond de eerste dag ingedeeld als 4e hond in de wedstrijd met als locatie een open veld omzoomd door een strook bos. Er werden 7 eenden geschoten. Elke hond moest één zelf te kiezen eend binnenbrengen. Bailey besloot er één links uit de strook bomen te halen. Jean-Louis Martin is een heel vriendelijke keurmeester die heel graag ter plaatse gaat kijken wat de hond aan het doen is als hij uit zicht is. Zo ook met Bailey. Ineens roept de km naar Sabine dat ze Bailey moet fluiten. Bailey komt inderdaad terug met een eend. Maar eenmaal de km terug ter plaatse, zegt hij aan Sabine dat Bailey niet meteen de eend oppakte maar er aan hapte. Dit is iets die natuurlijk niet kan en Sabine kan ook niet verklaren waarom Bailey het toen deed. Bailey kreeg nog een tweede kans en volgens de km deed ze dit happen opnieuw. Daar stopte het dan ook voor Bailey. De rest van haar werk was niet slecht waardoor ze een 'zeer goed' kreeg. Toen ze ter plaatse aan het wachten waren op de deelnemer die de finale moest spelen, kwam de keurmeester naar Sabine en vroeg haar wat er met Bailey was want hij zei dat hij Bailey's werken kent en dat dit niet haar gewone doen is. Hij dacht dat het misschien lag aan het feit dat het nu eenden waren ipv fazanten maar neen Bailey vertoont dit gedrag normaal gezien met eenden ook niet. Bad hairday voor Bailey ?

Zondag moest Bailey als allerlaatste hond aan de slag. Deze maal op een gemaaid maïsveld die er erg modderig bij lag waardoor het nog maar eens zwaar werken was voor de honden. Nimble en Bailey stonden zij aan zij op deze wedstrijd gekeurd door Claude Robert. Eros, die voor het CACT mocht verder dingen, moest naast Bailey op post staan. Er waren eenden blijven liggen van de vorige keren en er werden nog enkele eenden bij geschoten. Nimble moest als eerste een zelf te kiezen eend binnenbrengen. Dan was het aan Bailey. Ze gaat snel heen, vindt een eend, pakt het beestje meteen op zonder eraan te knabbelen (deed ze trouwens geen enkele keer) maar komt langzaam terug. Dit traag terugkomen is hoofdzakelijk te wijten aan haar hormoonschommeling na loopsheid. Het is een weerkerend patroon in haar gedrag waar niets aan te doen valt en die zeer frustrerend is voor baasje. Want ook de tweede vogel haalt ze moeiteloos binnen maar komt wederom traag terug. De keurmeester vraagt om als derde stuk een eend te halen die heel diep op het maïsveld ligt. Het lukt om Bailey 100 m verder te krijgen en haar daar te laten zoeken. Dus op zich heeft ze goed gewerkt. Alleen komt ze nogmaals niet snel terug. Bailey krijgt door deze traagheid terecht een 'zeer goed'. Wil hierbij wel vertellen dat we aanwezig waren om een prachtig moment in het leven van Dirk en Eros mee te maken. Eros behaalde een 1e plaats Uitmuntend en won het CACT ! Danske kijkt nu met nog meer verliefder ogen naar haar beste vriendje ;-)

Vive les Belges ! Bij de prijsuitreiking bleek dat het allen Belgen waren die de CACT's binnenrijfden. Beide concours à la Française werden gewonnen door respektievelijk Danny Devriendt met Rebel (een flatje) en door Dirk Vandeputte met Eros (een lab). De beker die bij de concours à l'Anglaise hoorde, mocht Rony Michiels in ontvangst nemen. Maar ... daar zijn hond al kampioen is, gaat het CACT naar de hond die op de 2e plaats eindigde. En dat is onze allerliefste Frodo (een golden) met trotse baas, vriendin Dorin Bostyn ! Goed gedaan hoor !

Sin-ter-klaas Ka-poentje, leg-wat-in-mijn-schoen-tje, leg-wat-in-mijn-laars-je, dank-u-Sin-ter-klaas-je ! Deze morgen was het zover. Ik durfde mijn ogen bijna niet open te doen ;-) Zie dat die brave man ons zou vergeten zijn ... daar wij het hele weekend weg waren en de laatste tijd niet de voorbeeldigste hondjes zijn geweest ... Ik heb mij voor niets ongerust gemaakt. Onze vier schoentjes op rij waren gevuld met lekkere dingen ;-)

Het ganse weekend brachten wij door in Frankrijk. Bailey deed twee dagen mee aan een veldwedstrijd in Tingry. We hebben het reuzefijn gehad. Het is voor ons een vertrouwde habitat aan het worden en het is steeds een blij weerzien met tal van mensen en Retrievers. Ik vertel jullie later deze week meer over de veldwedstrijd zelf. Nu krijgt mijn schoentje alle aandacht ;-)

Dit weekend waren ze gewoon figuranten op de terreinen van Etienne Paque. Deze nu nog veel te jonge flatjes - Câline en Florès - krijgen later ook wel de kans om als deelnemers present te tekenen op een field trial. 

Over enkele dagen viert Florès haar 1e verjaardag. Câline is dan 6 maanden en een beetje. Het verschil qua gedrag tussen deze halfzusjes wordt steeds kleiner. Nu zijn ze gelijkgestemde speelkameraadjes en doet de ene de andere na. Zaterdagavond bij de laatste uitlaatronde bv. De ingang van het hotel was afgebakend met een buxushaag van zo'n meter hoog. Florès sprong boven op de haag en zette zich comfortabel neer voor een plas. Terwijl Sas lachend zit te vertellen dat Florès dat thuis soms ook doet, sprong Câline er naast en ging ook voor een plas. Beide juffers zaten krak hetzelfde. En dit deed Câline nog nooit. Daar bestaat jammer genoeg geen foto van !

Iedere familie - toch in Vlaanderen - heeft wel, ver of niet ver gerelateerd, ergens een tante nonneke lopen. Daar Sabine Franse en Luc Nederlandse roots hebben, is er naar mijn weten geen zo'n exemplaar in de familie voorradig. Wij, daarentegen, wij hebben Bailey ;-) Zij zou best ons tante nonneke kunnen zijn. Want Bailey doet nooit iets verkeerd. Nog nooit kon ik haar betrappen op iets dat niet hoort ! Kan soms frustrerend zijn ... Vooral met Sinterklaas in aantocht. Danske, Câline en ik hopen vurig dat ook Bailey iets doet wat niet door de beugel kan. Dan staan we alle vier weer gelijk en is er geen hondje braver dan een ander. Dan zijn we lekker allen even stout ;-)

Een woordje uitleg : Mijn konijntjesavontuur is jullie allemaal bekend. Dus ik heb al geen goede punten gescoord. Maar ook Danske en Câline zijn deze week ondeugend geweest ;-) Sabine waagde zich voor de eerste keer aan het pluimen van fazanten. Het vellen ging gemakkelijk maar de rest lukte niet zo. Er bleef van de beestjes niet veel over eenmaal ze de ingewanden had geprobeerd uit te halen. En eerlijk haar goesting in een lekker fazantenfestijn was behoorlijk over na die taak. Wat overbleef waren 6 pietluttige fileetjes die Sabine 'even' op het aanrecht had laten staan. Eerst alle viezigheid opruimen. 'Even' was genoeg voor Danske en Câline om vleesje binnen te spelen. Hihi !

Als pup is er voor alles ook een tweede keer ;-)

Câline heeft geluk en kan van deze eerste sneeuw al meteen een heel weekend genieten. Deze morgen hebben Bailey, Danske en Eros een dummy'tje links en een dummy'tje rechts gekregen. En met zo'n decor mag een groepsfoto niet ontbreken. En ook niet moeder-dochter idyllische plaatjes ...

Als pup is er voor alles een eerste keer ...

... Câlines eerste sneeuwfoto's.

Als ik Bailey in de bloemetjes zet, verleent Sabine mij misschien gratie voor mijn konijntjesavontuur ... en krijg ik van de Sint toch lekkers ? Ik kreeg bevestiging van een vriend-voorjager dat Bailey maandag uitstekend werk leverde. Luc vertelde dat Bailey tijdens de eerste track zo'n 30 eenden had binnengehaald. Sabine had dat heel veel gevonden. Wel, het waren er zelfs meer ! We spreken over 40 ! stuks die ze één voor één uit het water apporteerde. En ook in het bos heeft ze gigantisch goed gewerkt. Tijdens die ene drift bracht ze zo'n 30 fazanten terug. Gaaf dat ze daar niet eentje van achteroverslaat ;-)

Beeldmateriaal die Luc nam om een indruk te kunnen geven van deze jacht aan de thuisblijvers. Het water is één van de twee 'kleine' vijvers (want er is nog een grote plas, daar stonden de andere voorjagers op post) waar Bailey werkte. Tweede foto is op een andere drift, ook getrokken vanaf de inzetplek. Bailey heeft inderdaad haar pluk gehad ...

Zal ik het hele jaar bovenbeste hondje wezen, heb ik gisteren toch wel iets verschrikkelijk stouts gedaan ... Net nu. Nu Sinterklaas weldra met lekkers komt. Volgens Sabine krijg ik de roe. Weet niet exact wat ze daarmee wil zeggen maar het klinkt niets aardig. Zal Zwarte Piet 'vergeten' uitbundig te begroeten deze keer.

Chokotoff one and two waren maandag op jacht. Sabine, hoewel ziek, ging die dag met Câline en mij wandelen. Na alle verhalen afkomstig van mijn zussen over nazoeken van stukken wild, was ik diep ontroerd ook eens een beestje te vinden. Mijn Akitaneus bracht me bij een dood konijn. Vrolijk dartelend heb ik, buiten bereik van Sabine en Câline, geparadeerd met mijn buit. Wou vooral dat ze het gezien hadden hé. Maar ik ben géén Retriever. Mijn oerinstinct vertelde mij deze prooi te begraven voor slechtere tijden. 

Sabine koos bewust een andere wandelroute gisteren toen ze ons vieren uitliet. Alleen wist ik nog heel goed waar 't konijntje lag en ben ik, na eerst de wandeling mooi gevolgd te hebben, gaan lopen. Letterlijk. Moest mij er toch van vergewissen dat het niet verdwenen was ? Ik ben driekwartier spoorloos geweest ... Het schemerde al en het regende pijpestelen toen ik de roedel zag lopen. Ik dacht dat Sabine net zo blij zou zijn om mij terug te zien als ik hen ... Niets daarvan, ze zei niets, totaal niets, ze lijnde mij gewoon aan en vertrok richting auto. Ik had het duidelijk verbrod ...

De Chokotoffs liggen voor pampus. Vooral Bailey. De eerste track was er één op eenden op immens grote vijvers. Volgens Luc haalde Bailey tijdens die eerste drift minstens 15 eenden binnen. Eigenlijk sprak hij over 30. Heb het maar gehalveerd. Zo ben ik zeker geen liegebeest. Ze bleef maar eendjes Kwak uit het water halen. Vlaamse kermis in Wallonië. Eén van de trackers was Luc komen halen voor het nazoeken rond de vijver. Hij zei dat hij gezien had dat Bailey 'un très bon chien' is. Dus toch meer dan 15 eenden ? Ook de driften erna hebben de honden bewezen dat ze als jachthond door het leven gaan. Het heeft er fazanten geregend en allen werkten onuitputtelijk af en aan. Track 4 was er ook één waar Bailey wel 20 fazanten apporteerde. Wat een gevogeltefestijn moet dat geweest zijn voor Chokotoff 1 ! Het tableau telde 's morgens al rond de 250 stuks. Wel was de middagpauze aan de late kant waardoor er slechts 1 drift meer voorzien was na de lunch. Luc liet voor die laatste drift Bailey in de auto en nam Danske mee. Het jachtterrein daar is er één waar van post naar post te voet wordt gelopen. 's Namiddags, op weg naar de opstelplaats, kwam een jager vergezeld van zijn vrouw tegen Luc zeggen dat zijn hond zó flink had gewerkt, wijzend op Danske, die zich, van geen kwaad bewust, gewillig liet aaien. Neen, neen, Bailey verdient die pluimen. Monkey Dans had toen nog geen enkele vogel gehaald ;-)

'Peaceful and quiet' sfeertje vandaag ten huize Aiko & co. Dat komt omdat de twee bruine op jacht zijn. Oorspronkelijk was het enkel Bailey die zou werken. Luc heeft een vrije dag en zou dogsitten op Danske, Câline en mezelf. Plannen zijn gemaakt om gewijzigd te worden. Sabine loopt al enkele dagen ziek rond en ze zag het niet echt zitten om deze morgen opnieuw voor dag en dauw op te staan. Ze had zich nochtans verheugd op die jacht. Deze vindt plaats op een domein waar ze nog niet geweest is. Jammer voor haar. Luc offerde zich gisterenavond zonder veel sputteren op (moest gewoon beleefd blijven en niet te enthousiast overkomen) toen Sabine voorstelde dat hij in haar plaats Bailey zou voorjagen. Eenden en fazanten halen, zal Chokotoff 1 voor Luc ook doen, daar is Sabine zeker van. Bailey bezit over genoeg passie. Kan het haar schelen op zo'n moment dat ze de stukken naar Luc moet brengen, als ze ze maar mag halen. Danske is ook mee. Want er is gezegd dat er véél wild op te halen zal zijn. Hun verhaal krijgen we vanavond nog wel te horen. Als de dames niet te afgemat zijn van hun exploten tenminste ...

Gisteren was een verschrikkelijke plezante dag. Sabine en Luc hadden zich laten overhalen om deel te nemen aan de jachtdemo van Will to Please in de erering van de expohallen in Kortrijk tijdens de hondenshow. Zo, we kunnen nu stellen dat Câline een 'dual purpose' hondje is. Want in één weekend tijd brengt ze een fazant binnen en loopt ze nog rond op een show ook ;-) Dit was niet het fungedeelte van de dag hoor. Shows en alles wat daar mee te maken heeft, zijn niet echt aan onze baasjes besteed. Zij verkiezen om met ons in de buitenlucht aktiviteiten te ondernemen boven een hele dag in zo'n muffe luidruchtige hall te moeten vertoeven. De twee demo's verliepen vlot. De aanwezige toeschouwers hebben zich een beeld kunnen vormen over de vereiste basisopleiding nodig om van een jachthond effectief een jachthond te maken.

Na de tweede demo om 14h liepen Sabine en Luc nog langs bij Hildegard die er met Kensi was. Zij fokt hele mooie Zwitserse Herders maar raakte ook verknocht aan het Flatcoatras en heeft sinds enkele maanden een dochter van Ootje, Kensi. Het was aangenaam om hen eindelijk live te ontmoeten. Het blijft ongetwijfeld niet bij die ene keer, hun wegen zullen elkaar nog kruisen. Want Hildegard en Sabine kunnen het al heel lang goed met elkaar vinden. Veel tijd hadden onze bazen echter niet want het leukste van de dag moest nog beginnen. Namelijk een gezonde wandeling met daarna een lekker diner om de verjaardag van Sabine te vieren. Ik mocht weer eens op stap met enkele Retrievers ;-) Om exact te zijn : met 2 Goldens en 7 Flatjes. We hebben geravot dat het een lieve lust was. Wij, honden, vertrokken daarna allemaal graag naar dromenland terwijl onze baasjes het in de champagne sloegen. Uitgebreid aperitief bij Dorin en Patrick en 's avonds uit eten gaan in 'Le bistro des Anges'. Hier wil ik toch eens een dank-je-wel woordje plaatsen. Mensenengelen Dorin, Nathalie, Patrick en Geert, dank jullie wel voor deze heel geslaagde verjaardag. Het is jullie gelukt om Sabine op een uiterst fijne manier te verrassen. Betekent heel veel voor haar !

Bailey en Danske hebben gepickingupt op deze mooi-weer-zaterdag. Genieten doen die twee daar sowieso altijd van. En vandaag was dit hoegenaamd niet minder. Maar wat deze dag extra speciaal maakte, was het feit dat ook ik, een Akita Inu, zal dit maar eens vermelden voor diegenen die dit nog niet mochten weten, deelnam aan een nazoek ;-) Eén van de jagers had 's morgens 'une bécasse' (we waren nl in het franstalig gedeelte van België waar op deze vogel mag gejaagd worden) geschoten maar deze bleef liggen. Over de middag zijn enkele die-hards op de plaats delict wedergekeerd. Ik mocht mee. De autorit alleen al is crimineel tof om te beleven. Ik heb mij de hele tijd verschrikkelijk gejeund ! Begrijpelijk dat de Chokotoffs er elke keer graag bij zijn ! Van mijn kant uit heb ik echt mijn best gedaan en heb ik ijverig geholpen met zoeken maar helaas pindakaas de snip kwam niet uit het struikgewas. 

Tweede 'specialleke van de dag' : Câlines eerste stappen in het jachtgebeuren. Morgen is ze 6 maanden oud en vandaag vergezelde zij Sabine tijdens de namiddagdriften. 's Morgens had Bailey goed gewerkt en mocht ze uitrusten van het harde labeur. Ideaal en perfect excuus om Calienemiene mee te nemen ;-) Liefje hartendiefje moest niets. Alleen kijken en indrukken opdoen. Ze zat tijdens de 3 driften heel netjes aangelijnd aan de voet en zag de honden van Dirk op en af gaan. Bij het afblazen van de laatste drift kwam Frauke net met een runner terug. Een kolos van een fazanthaan. Dirk zette de fazant op de grond zodat Câline er kennis mee kon maken. Câline maakte haar naam als lebberkont waar want ze begon vrolijk heupwiegend zijn kop te likken. Het beestje bleef in eerste instantie versuft zitten. Had zich niet aan deze gratis knuffelsessie verwacht. Toen hij er genoeg van had, zette hij het op een lopen. Een memorabel moment. Câline rende er nieuwsgierig maar vastberaden achter aan, pakte de fazant met een natuurlijk automatisme, weliswaar ietwat onhandig ;-) vast en bracht haar allereerste 'tweedehands'runner zo fier als een pauw naar Sabine terug. Aangeboren jachttalent steek je niet onder stoelen of banken hé ;-)

Bailey is geen gierige pin. Omdat ze jarig was ...

... heeft Bailey getrakteerd ! Câline volgt les bij Danske. Ik trek mij voor zo'n kauwfestijn liever privé terug.

Twee dagen field trial in Préseau voor Bailey. Het is niet alleen je eigen wedstrijd die telt maar het geheel van het weekend. Het is het samenzijn met vrienden in weer en wind - of onophoudelijke regen, ik zeg zomaar wat - en oprecht elkaar een mooi resultaat gunnen. Opgetogen zijn omwille van die ene apport die het verschil maakt. Of dit nu het werk is van je eigen hond of die van iemand anders die je nauw aan het hart ligt.

Bij ons kwam er op het laatste een beetje verandering in het programma. Luc en Danske konden zaterdag mee op jacht. Waardoor Sabine met Dirk naar Préseau reed. 's Avonds zouden we weer allen bij elkaar zijn want we bleven in Frankrijk logeren en Luc kwam achter naar het hotel. Ook Sas, Louisianne, Michelle en Marleen sliepen in hetzelfde hotel.

Zaterdag speelde Bailey haar wedstrijd 'concours 3' in het bos. In totaal waren er per dag 5 'concours à la française' en 2 'à l'anglaise'. Het regende de hele dag heel hard. Jakkes, wat een weer ! Ook al had je vijf lagen kleren aan, tegen het einde van de dag was je zeiknat tot op het vel. Leve de jachthondensport ;-) Toen Sabine en Bailey op een open stuk in het bos op post stonden, zakten ze in de grond van de blubber. Er werden fazanten in het bos voor hen geschoten en om beurt hadden de honden een marking te halen. Daarna moesten de voorjagers een kwartdraai naar rechts maken en kregen ze elk om beurt een blinde te halen in een ander gedeelte van het bos. Sommige honden vonden vlot een fazant en anderen lukten het helemaal niet om iets binnen te brengen. Bailey vond keurig een stuk maar kwam traag terug. Keurmeester Lammens besliste, omdat het moeilijk ging voor enkele honden, om in dat gedeelte bos nog twee fazanten op te laten en te schieten. Bailey stond tussen twee honden op post. De rechtse, een Labrador, mocht de eerste markeer halen en deed dit. De linkse, een Golden, moest dan gestuurd worden. Het ging niet, deze hond vond geen fazant, mocht lang werken maar tevergeefs. Bailey's beurt. Ze wist nog precies waar het beestje gevallen was. Alleen zat er geen snelheid in, ze zit dan ook momenteel niet goed in haar vel, die verdomde vrouwelijke hormonen ! Voor wat ze deze dag liet zien, kreeg ze een 'Uitmuntend' als resultaat.

De rest van de dag genoten van het werk van andere Retrievers waaronder Eros, Rebel en Ootje. Eros, zwart Labvriendje van ons Danske, die voor de eerste keer deelnam, behaalde zaterdag een 'Zeer Goed' en zondag een 2e plaats 'Uitmuntend'. Bravo voor Eros ! Zaterdag konden we meemaken hoe goed Rebel de bevelen van zijn baas opvolgt, mooi werk liet hij zien. Dit resulteerde in een 2e plaats 'Uitmuntend'. Bravo voor Rebel ! Ootje doet het op zijn Engels maar wat een stijl heeft zij toch ! Michelle en Ootje zijn een prachtig duo om naar te kijken. Ootje kreeg het niet gemakkelijk. Michelle moest zich deze keer tevreden stellen met een 2e plaats 'Zeer Goed' maar wij zijn overtuigd dat er nog vele mooie zegemomenten voor haar in het verschiet liggen. Bravo Ootje ! Santa hebben we niet zien werken maar deed het super. Dit weekend maakte ze de titel van Trialer waar. Bravo voor Santa ! Vele van onze flatvriendjes mogen ook fier zijn op hun prestaties. Bravo voor Sweet, voor Sky, voor Nimble, voor Murphy en voor Flint. En een dikke bravo voor menig andere Retriever die ik zou durven vergeten zijn ;-)

Zondag stond Bailey in 'concours 1' ingedeeld. In een wei glooiend naar beneden afgebakend door een brede sloot met sterk stromend water met daarachter het bos. De schutters stonden beneden rechts bijna tegen de sloot aan. Tijdens de eerste drift vielen er enkele fazanten in het bos en deze honden hadden alle vier moeite met oversteken van het water waardoor die stukken niet binnenkwamen. Bailey deed mee in de tweede drift. Met drie op post, Bailey uiterst rechts. Eerst een markeer voor elke hond apart. Bailey mag beginnen. Fazant valt net voor de sloot, Bailey vliegt er na inzetten van Sabine snel heen, heeft de vogel perfect gemarkeerd maar komt traag terug. Tweede vogel voor de volgende hond. Dat stuk valt op de dichtste oever van de sloot. De voorjager zendt zijn hond. Deze Labrador vindt het wild niet en algauw blijkt de hond uit de hand ook. Doet gewoon zijn ding, voorjager moet uiteindelijk zijn hond terugfluiten maar daar heeft deze Lab geen zin in. De man moet tot aan de sloot lopen om zijn hond uit het bos te roepen ... en is 'éliminé'. Derde voorjager op post heeft zijn hond te sturen naar die eerder gevallen fazant. Ook deze Labrador vindt het stuk niet. De man mag zijn hond meerdere malen inzetten maar steeds komt hij leeg terug en kan hij zijn hond niet op de goede plaats houden. Bailey krijgt ook dezelfde opdracht. Deze vogel moet binnenkomen. Sabine stuurt Bailey, krijgt Bailey op de goede plek, Bailey zoekt maar kan niets vinden en steekt de sloot over. Ze rent door en komt meteen terug met een eerder gevallen stuk die verder in het bos lag. Is 'wrong bird', verkeerde vogel dus. De derde voorjager op post, zelf keurmeester, mag zijn hond van dichtbij gaan inzetten op nog steeds diezelfde fazant. Hij roept, eenmaal ter plaatse, dat die vogel er niet meer ligt. Is waarschijnlijk het water in gevallen en met de stroom mee afgedreven. Waardoor de km beslist om Bailey en die andere hond nog elk een vogel te geven die in het bos moet vallen. Er wordt een fazant geschoten die een runner blijkt te zijn. Km roept naar de jagers dat ze moeten wachten met de tweede vogel omdat Bailey die eerst dient te halen. Sabine zet Bailey in, Bailey gaat als een speer, gaat zonder dralen het water over, weet perfect de valplek zijn en is weg uit zicht dieper het bos in. Dan is het wachten, wat een eeuwigheid lijkt te duren, maar dat is natuurlijk niet zo. Ze komt terug en heeft de levende fazant mee ! Alleen is het dan ook niet met de gewenste snelheid. Terwijl Bailey op weg terug is, zegt de keurmeester tegen Sabine dat dit een zeer mooie apport is en dat dit Bailey meteen een 'Uitmuntend' oplevert. Andere voorjager heeft geluk want de fazant die zijn hond moet halen, valt ruim voor de sloot op de wei, duidelijk markeerbaar. Blijkt bij de prijsuitreiking dat Bailey een 2e plaats 'Uitmuntend' behaalde. Dit op haar 3e verjaardag !

Ik wil eerst even iets anders kwijt ... Ons Sabinetje is van nature een goedlachse en geboren optimist. Ze begrijpt de kunst om de waarde van het leven juist in te schatten. Maar dat is net de valkuil. Ze heeft zoveel liefde te geven en ze geeft er ook veel maar op zo'n dagen mist ze vooral haar grootste liefde die ze voor altijd kwijt is, haar papa. Het was schrijnend thuiskomen daarstraks. Een vergetelheid van Sabine om de laadcapaciteit van de gsm van haar papa te controleren voor we op weekend vertrokken en hij was dood ...Tot nu was zijn gsm sinds zijn overlijden in juni 2008 dag en nacht aktief geweest en nu was hij plat ... Sabine is beginnen schreien en is niet gestopt. Een soort symbolisch gebaar van haar papa dat ze hem moet loslaten net nu ze verjaart ? Verwilderd heeft ze op alles geduwd waar ze maar op kon drukken opdat er leven in het toestel zou komen want hem loslaten zal ze nooit. En hoe een Nokia gsm zo intens pijn kan doen omdat hij het tastbare levende symboliseert waarin haar papa's stem vrolijk op het antwoordapparaat staat. Morgenochtend zal de muziekdoos met de 'happy birthdaymelodie' niet weerklinken met een zingende papa erbij. Heeft hij 40 jaar lang voor haar gedaan, ook toen ze apart ging wonen. En dit is nu wat ze morgen het hardst zal missen, het komisch Engels zingen van haar Franse papa en zijn guitige stem die haar zegt dat hij van haar houdt 'de tout son coeur'. Onze Sabine vierde vroeger een hele week haar verjaardag, een echte schorpioen doet dat, zei ze altijd. Sinds het overlijden van haar vader is ze daarin veranderd. Nu neemt ze op 'speciale' dagen, zoals o.a. op haar of zijn verjaardag, champagne mee naar zijn graf en dan drinken ze 'samen' bubbels ...

Bailey viert haar verjaardag in het buitenland daar we dit weekend in Frankrijk doorbrengen. Zondag is het drie jaar geleden dat ze geboren werd. Maar papiertechnisch doet ze haar verjaardag maandag nog eens over. Wordt oudste Chokotoff en Sabine die dag door ons allen rotverwend (is niet meer dan anders dus). Want 15/11 is er hier nog eentje jarig hé ;-)

Het zal ons een worst wezen dat er in Nederland al menig voorjager zo'n trofee in de kast staan heeft. In België zullen er alleszins niet veel Retrievereigenaars in het bezit zijn van dit pronkstuk ;-) Vorig jaar lonkte zo'n beeldje naar Sabine maar een 4e plaats of 2 minieme punten tekort maakte dat ze er net naast greep ... Dit geluk viel Luc wel te beurt. Deze 'jager met hond' is de traditionele beker van de WT in Oldenzaal. Wij zijn fier er zo eentje thuis te hebben !

Danskes eerste en mooiste trofee ooit ... Een overwinning om voor altijd te koesteren ...

Ons weekend bestond deze maal uit 3 dagen. Want maandag gingen we naar de 37e Nimrodproef kijken die doorging in Arnemuiden, Zeeland. Van de 18 geselecteerde deelnemers mocht er één Flatcoated Retriever, Lowlands Black Energy Fire Flinte met als voorjager Niels Broszat, mee van start gaan. Dat op zich is al een hele eer want deelname aan de Nimrod is slechts voor tophonden weggelegd. Het gaat hier over de 'crème de la crème' jachthonden. We hebben genoten van dit jachthondenevenement en dan vooral van Flinte. Schitterende prestatie leverden Niels en Flinte daar ze als 3e geëindigd zijn ! Trots op het Flatcoated Retrieverras. Flinte bezorgde ons kippenvel bij haar laatste apport. En dat had niets te maken met het feit dat het op de locatie van proef A berekoud was ;-)

Zaterdag en zondag hebben we ook het één en ander gedaan ;-) Zaterdag was er het clubkampioenschap gehoorzaamheid in Will to Please. De puppiegroep en de C-groep vonden op hetzelfde tijdstip plaats. Sabine had dus gekozen om Câline in te schrijven. Omdat de gelegenheid bij de puppies deel te nemen aan een clubkampioenschap zich zelden voordoet. Luc en Danske deden mee in de B-klas waarvoor nog 13 andere geleiders zich ingeschreven hadden. Noch Sabine noch Luc zijn competitiebeesten en al zeker niet als het om gehoorzaamheidswedstrijden gaat. Ze deden hoofdzakelijk mee omdat het van de club uitging want eigenlijk hadden we diezelfde dag nog naar Oldenzaal te rijden. Dit is een pokke-eind van Ardooie hoor ! En Sabine zat daarbij ook nog met iets anders in haar hoofd : Bailey is vrijdag loops geworden. Dit betekende dat zij en Bailey zondag niet zouden kunnen deelnemen aan de workingtest van de Flatcoated Retrievers in Oldenzaal. Pech achtervolgt hen duidelijk. Zo jammer om deze gezellige wt te moeten missen. Gelukkig kon Danske de kleuren van onze roedel verdedigen. Maar daarover later meer. Eerst terug naar de gehoorzaamheidswedstrijd.

De pupjes hadden 8 oefeningen af te werken. Sabine heeft een korte jachtlijn en ze heeft het geweten ... Was al direct de km zijn opmerking. Ze was inderdaad vergeten dat voor het 'Volgen aan de voet' een 'normale' lengte van lijn wenselijker had geweest. Want Câline volgt heel netjes maar met alle bochten te nemen, had ze wel ergens in de lijn gehangen wat niet zou zijn gebeurd met een dusdanige normale lengte van jachtlijn : 17/20. Voor de 'Houdingen' kregen ze 8/10. De km wou dat de pups vlak naast hun geleider gingen zitten en liggen en Câline deed dit ietwat schuin. 'Aan en aflijnen' 10/10. 'Naam en aandacht' 10/10. 'Ter plaatse blijven hond met vertrekken op rechterbeen'. Ik wil hierbij vertellen dat Sabine bij geen enkele oefening snoepjes gebruikt heeft tijdens het afleggen van de proeven en ook niet de hele tijd zoals de andere kandidaten tegen haar hond heeft zitten praten. Dus bij het terugkomen naar haar liefste flatje, ging Câline even verzitten om beter naar haar baasje op te kunnen kijken 9/10. 'Vast en los' is een oefening die Câline op de vooropgestelde manier niet moet kennen van Sabine 9/10. 'Apport' Tja, daar heeft Sabine een andere visie over dan de voorzitter die de puppieproeven keurde (zo ook over het vast en los). Câline bleef keurig zitten, ook al stond Etienne de clown uit te hangen met de dummy, vertrok als een speer bij het woord 'apport' en kwam vooral als een speer direct in één lijn terug maar liet de dummy vallen net voor Sabines voeten. Dit vooral omdat ze niet 'los en vast' kent. Sabine hoeft niet weg te rennen opdat Câline de dummy tot bij haar zou brengen en Câline rotzooit ook niet met de dummy. Puntaftrek voor het niet blijven vasthouden terwijl ze de beste apport deed, heel zeker weten 9/10. 'Vrij en kom oefening' Daar heeft Sabine ook een ander standpunt over. Eigenlijk wou ze helemaal niet dat de km haar hondje weglokte met kreetjes en piepjes. Câline kwam bij het horen van haar naam meteen naar Sabine gespurt, baasje is toch veel leuker ;-) 20/20. Hebben ze samen heel nonchalant een 2e plaats met een puntentotaal van 92/100 voor elkaar gekregen. Calienemienes eerste wedstrijd ;-)

Monkey Dans begon om 14h30 aan haar wedstrijd. Zelfde scenario wat de lengte van haar jachtlijn betreft ;-) Vandaar voor het 'aangelijnd volgen' 15/20. Zonder lijn kon Danske niet in de te korte lijn hangen, bijgevolg voor het 'Los volgen' 20/20. 'Down' 10/10. 'Oproepen' 15/15. 'Houdingen' 11/15. Danske kent het commando 'sta' niet. Toch niet zonder beloning voor d'r neus ;-) 'Apporteren' 15/15 en 'Voorstellen van de hond' 5/5. Onze Monkey heeft eventjes 91/100 behaald en eindigde op de 4e plaats ! Deugniet Danske kan dus wel degelijk gehoorzaam zijn ;-)

In Oldenzaal kwamen we rond half 11 aan, 's avonds hé ;-) Met zijn allen op hotel, gezellig. De volgende morgen zijn we om 6h opgestaan om een frisse ochtendwandeling te maken voordat de wedstrijd begon daar Bailey tijdens de workingtest niet op de locatie kon rondlopen. En Sabine wou wel zoveel mogelijk proeven zien. Vooral die van de B1 waar ze zelf normaal aan zou deelgenomen hebben maar ook die die Danske moest klaren. De workingtest van Oldenzaal vindt plaats in een prachtig uitgestrekt recreatiegebied. En deze wt kent elk jaar een ongelofelijk succes aan deelnemende honden. Tien verschillende locaties waarbij de 5 proeven van de B1 telkens op een andere plek te doen waren dan de 5 van de C. Dat ging verre afstanden lopen worden voor Sabine wou ze alle proeven meepikken ... Gelukkig nam Henny H. (wedstrijdleider en ontzettend lieve man) haar de ganse dag mee op schok in zijn rode bus. Câline mocht vooraan tussen Henny en Sabine en als verrassing reden ook Reina met Yara de hele tijd mee. Yara's baasje hielp bij proef 2 en Petra, de vrouw van Angelito, had zich met Shadow ingeschreven in de B1. Sabine kon dan niet deelnemen, ze had toch een super plezante dag in hun gezelschap.

Luc en Danske begonnen met proef 4 die de naam 'Katapult' had gekregen. Frits Schepers was de jachtopzichter van dienst. In het bos met vóór hen een rivier met heel steile helling naar beneden. Eerst werd er links een dummy in het water gegooid zonder voorafgaand geluid. De plons moest ervoor zorgen dat Danske zou weten waar naar toe. Luc mocht Danske inzetten, ze ging naar links tussen de bomen door maar twijfelde aan de rand van de helling. Ze had een extra aanmoediging van Luc nodig om af te dalen en zo de dummy te vinden. Op de terugweg werd er een tweede dummy ook zonder geluid in het water gegooid. Danske had eerst de ene dummy netjes af te geven eer ze om de tweede apport mocht. Hier had ze nogmaals een extra 'apport' van Luc nodig eer ze het water inging. 14/20.

Proef 5 'Ruik je ze al ?' : Was leuk maar best verleidelijk om in de fout te gaan. Een open veld met rechts een afdaling naar water toe. Luc kreeg twee dummies van keurmeester Pascal Derksen. Voorjager en hond hadden als opdracht vanaf bord 1 onaangelijnd een 30-tal m naar links te volgen (bord 2) naar een vierkante bak in kippengaas gemaakt. Daar moest de VJ een dummy in gooien, verder volgen vanaf de bak horizontaal richting water en op de helft zijn hond achterlaten bij bordje 3. Zelf naar bord 4 wandelen en daar een dummy aan de rand van het water leggen die voor de hond niet zichtbaar lag. Voorjager had dan naar bord 1 terug te komen en op teken van de km de hond bij zich roepen. Vanaf daar mocht Luc in vrije volgorde Danske de beide dummy's laten halen. Km trok 1 punt af omdat Luc "te uitdrukkelijk aanwezig was". Hiermee bedoelde Pascal Derksen dat hij liever had gezien dat Luc Danske de mogelijkheid zou gegeven hebben zelf op te lossen hoe aan de dummy achter het kippengaas te komen. Luc had spontaan 'hop' geroepen ;-) waarbij Monkey ook meteen over het gaas sprong. Danske kreeg dus een mooie 19/20.

Proef 1 'Is er geen ijs ?' : Keurmeester Mimi Kolner legde Luc uit dat ze langs het water samen met Danske een stuk onaangelijnd zouden volgen tot waar een werper stond. Eenmaal daar kwartdraai naar rechts richting water en dan zou er een dummy in het water vallen. Die eend was kickdood en mocht blijven liggen tot later. Opnieuw een stuk onaangelijnd volgen naar beginpunt waar ook een werper stond. Kwartdraai links en wederom een dummy in het water. Die moest gehaald worden. Nog eens volgwerk tot waar de eerste eend in het water viel, die binnenbrengen en alsnog tot vertrekpunt onaangelijnd volgen langs de rand van het water. 20/20 voor onze jongste Chokotoff.

Proef 9 'Let goed op !!' : Luc en Danske moesten gaan staan met achter hen een vijver. Er viel een marking recht voor. Om die te kunnen halen, had Danske ook door prikkeldraad te gaan. Geen probleem, in één tel op de dummy. Op de terugweg viel er als verleiding in het water een foam-eend. Die moest ook nog gehaald worden. Danske had de eend bij de poten vast en liet die vallen vlak voor Luc. Keurmeester Hiljo Stefes was vol lof over Danske. Hij zei :" Die wil pas werken." Luc moet letten op lichaamstaal. In feite is hij het die ervoor zorgde dat er punten verloren gingen, niet Danske. 17/20.

Proef 7 'Horen ? Zien ? Zoeken ?' : Twee honden op post onaangelijnd. Drijvers bootsten een jacht na en kwamen van links naar rechts voorbij. Danske had als deelnemer nr 21 en was laatste van haar groep waardoor zij deze proef deed met twee extra honden op post. De twee voorjagers net eerder aan de beurt bleven staan. De bedoeling van de proef was dat er twee markings zouden vallen en dat de honden beurtelings om één mochten. Eerste dummy valt, één van de andere honden springt in en haalt de apport. Tweede marking en omdat er al een dummy weg is, wordt er heel slordig en praktisch onzichtbaar voor Danske nog een apport gesmeten. Luc maakt er een opmerking over tegen keurmeester Bertus Brocker. Hij zegt Luc toch Danske te sturen omdat hij er zeker van is dat Danske goed heeft opgelet. Hij feliciteert Luc met zijn Danske omdat ze voor twee superapporten zorgde ! 20/20.

Monkey Dans liep dus een prachtige wedstrijd en bracht alle dummies binnen. Bleek bij de bekendmaking van de resulaten dat ze een hele hoge score behaalde - 90/100 - en daarbij ook nog eens 3e geklasseerd werd. Ze was het jongste hondje van de 32 die in haar categorie deelnamen en meer nog, nummer twee en nummer één zijn ruim een jaar ouder dan Danske en bovendien is er eentje van het merk Labrador ;-). Het stoefen zit niet in mijn bloed maar voor die ene keer mag het wel ! Een dikke kus voor mijn megazus !

Ditmar Duinkerken-Jense maakte deze en volgende foto van Luc en Danske. Dit is er eentje van hen in de wachtkamer. Toen beiden zich helemaal niet bewust dat ze heel goed bezig waren ...

Luc krijgt een waanzinnige mooie trofee (hier wel niet te zien) voor hun 3e plaats en het C-certificaat persoonlijk overhandigd van Henny H. Luc zich al een beetje bewust dat hij en Danske heel goed bezig waren ...

Reuzemoe ben ik ! Van niets te doen ... We hebben 'k weet niet hoe lang in de file gestaan vandaag, zowel op de heen- als op de terugreis. Normaal duurt onze vrijdagse rit zo'n twee uren, awel deze keer hebben we er 2X drie uren over gedaan ! Rond Antwerpen zaten we telkens muurvast door een ongeluk en als toemaatje regende het de hele weg heel hard. Sabine heeft nogal gefoeterd. Om het in weerkundige termen uit te drukken : er zat een donderwolk in de wagen. Maar we hebben toch genoten van een heerlijke wandeling in de bossen van Waalwijk. En Bailey heeft getraind. Met Bubbles en Santa. Dat was het gezellige gedeelte van de dag ;-)

Hoe meer we weg van huis zijn, hoe meer we beleven. En hoe meer we beleven, hoe meer ik kan vertellen. Hoe meer we weg van huis zijn, hoe minder ik achter de computer zit. En hoe minder ik achter de computer zit, hoe minder ik kan vertellen. Wat moet ik daar nu weer mee ?

Maandag zagen we reutje roze terug. Zowaar dat hij mannelijk, zwart en slungerpup is of ik meende Bailey te zien. Ons moedertje heeft toch heel erg haar stempel gedrukt. Easy is royaal met zijn gat in de boter gevallen en wordt door het hele gezin bemind dat het geen naam heeft. (Ze noemen hem Mega-Easy) Straffer nog, de man des huizes had een tijd geleden al verteld dat Easy zijn tofste hond ooit is. Sabine en Luc kregen dit nogmaals bij hun bezoek bevestigd. En als iemand hem vraagt welke soort hond Easy is, vertelt hij er steevast bij dat je aan hun flatje kan zien dat hij vanuit het nest een superopvoeding meekreeg. Er is er hier eentje overgelukkig. Vooral omdat een man zich over het algemeen toch minder snel zal laten inpalmen door een hond dan kinderen en vrouwlief.

Gisteren ging Sabine met Bailey nog maar eens op jacht. Die twee genieten er mega ;-) van. Grandioze momenten zijn dat. Een godganse dag heerlijk samenzijn in de natuur en 's avonds doodmoe in de zetel ploffen. Doelstelling van een jacht is dat alle stukken die geschoten worden wel degelijk binnenkomen. Geen wild mag verspild worden. Sabine blijft het daarom elke keer ontzettend gaaf vinden dat de honden die meegaan nooit opgeven. Ook al moeten ze zich daarvoor een gang maken onder de stekels door. Geen mens kan in zo'n begroeiing een fazant vinden maar deze hondjes wel. Zij wel ! Ook al moeten ze oneindig ver een gekwetste fazant die lang blijft doorvliegen achterna rennen. Geen mens bezit die snelheid en doorzetting maar deze hondjes wel. Zij wel ! Het geeft Sabine telkens opnieuw een ongelofelijk warm gevoel als Bailey met een stuk die moeilijk te vinden was in de bek komt aandraven en Bailey's ogen twinkelen dan ook, echt waar !

Zondag gingen Bailey en Danske mee op fazantenjacht. 's Morgens waren er 5 driften, in de namiddag 3. Door een goed functionerend samenspel tussen de jagers enerzijds en de trackers met hun sublieme Spanieltjes en de picking-uppers met hun onvermoeibare Retrievers anderzijds telde het tableau 's avonds 231 fazanten en 11 duiven. Voor het eerst stonden er 5 Flatcoated Retrievers op post in Leuze. Om het met de woorden van de chief picking-up te zeggen : 'Had er mij iemand over een vijftal jaren terug moeten zeggen dat ik ooit nog een leuke jachtdag ging beleven met grotendeels flatcoats, dan ging ik die mens nooit willen geloven.
Toch is die dag er vandaag gekomen, een schitterende bende flats tesamen, allemaal honden met "werkende" genen, waarvan er enkelen echt mijn ogen deden schitteren, zij het door het gepassioneerd werken en nazoeken of door het eerste apport van een youngster.
Als een hele groep pickinguppers bedankt worden voor hun geleverd werk geeft dit je altijd een voldoening en prettig kriebelend gevoel van binnen.
Dus aan de aanwezigen, nogmaals bedankt voor het mooie werk, het leuke gezelschap en voor het plezier en de passie van jullie honden.'

Waauw, wat een ode aan de aanwezige Flatcoated Retrievers hé ! Ik heb het geluk ze allemaal persoonlijk te kennen. En de voorjagers van deze flatjes zijn allen vrienden van elkaar. Het was een ontzettend plezante jachtdag waarbij veel gelachen werd tussen het werken door. Of de jeep en het rijgedrag van de bestuurder ervan daar iets mee te maken hebben ? Zou best kunnen ;-)

Het eerste apport van een youngster ... Dit gaat over Jazz, zoon van Bailey. Jo was in de namiddag het gezelschap komen vervoegen. Jo heeft geen ambities wat wedstrijden lopen betreft. Wel droomt hij ervan om later met zijn flatje pickingup-werk te doen. Jazz mocht zondag eens aanwezig zijn op een jacht. Hij zat rustig naast Jo tijdens de drift en keek hoe de fazanten overvlogen en geschoten werden. Daar was het Jo om te doen. Maar toen de drift afgeblazen werd en Jo terug richting jeep wandelde, ging het neusje van Jazz in de lucht. Jo liet hem zijn neus volgen en Jazz dook onder de netels, de bramen en doornen en baande zich een weg. Even later kwam hij met een fazanthaan terug en bracht hem tot bij Jo alsof hij nog nooit iets anders had gedaan in zijn leven. Moet ik vertellen dat Jo glunderde ? Ontroerd overgelukkig was hij. Zijn hondje van 5 maanden had zonet het bewijs geleverd dat er voor hen samen nog vele mooie jachtdagen in het verschiet liggen. 

Foto's genomen op Danskes allereerste jachtdag (17/10) door Dorin Bostyn. Dirk en Dorin, jullie zijn hele toffe mensen !

Sabine kreeg van Sas de jachthut in bruikleen. Deze morgen hebben de chokotoffs en dan vooral Danske ermee gewerkt. Ging voortreffelijk. Deze 'achternoen' in Will to Please doorgebracht. Danske trainde mee in de B-klas gehoorzaamheid en deed het super. Zou onze Monkey haar apenkostuum beu aan het worden zijn ? Of had ze gewoon haar goede muts op vandaag ? De tijd zal het leren ;-)

We moesten vroeg opstaan vandaag maar kregen er veel voor terug. Sabine maakt er een punt van om ons allemaal mee te nemen als ze gaat trainen met Ingrid en Sas. Dan komen we ruim een uur eerder aan en maakt ze met ons eerst een grote wandeling. Toen we deze morgen onze beentjes mochten strekken, was het nog donker. Heerlijk is het om bij het krieken van de dag op stap te gaan. En nog heerlijker is het om daarna opnieuw in te dommelen. Terwijl Danske, Câline en ik wegdroomden, ging Bailey met Bubbles en Florès aan de slag.

Ze hebben getraind met een attribuut ;-) Sas had een jachthut mee. Het was een hele leuke training. Normaal gaat Santa mee ipv Florès en dan bijt Bailey veelal in het zand want zowel Bubbles als Santa staan een heel stuk verder qua ervaring en training dan onze frêle madam. Deze vrijdag waren de oefeningen iets luchtiger maar daarom niet minder aantrekkelijk. Op het programma : verschillende dubbele markeerapporten met verplichte volgorde van binnenbrengen, een markeer op schot, een markeer op de terugweg en waterwerk met 2 honden op post waarbij er om beurt kruiselings moest geapporteerd worden. Steadiness werd extra op de proef gesteld bij enkele toffe oefeningen in en rond de jachthut. Sas wist het erg boeiend te houden en alle drie hebben ze met plezier gewerkt. Volgende week mogen ze met een ander gadget kennis maken, dit als voorbereiding op de wt van Oldenzaal. Want je weet nooit met wat ze daar voor de dag gaan komen dit jaar ;-)

Zooooooooooooooooooo trots op het bruine trio ! Eerst en vooral wil ik Santa feliciteren want zij werd gewoon 2e met 82/100 in de B2 ! En die tweede plaats haalde ze nota bene in Son en Breughel vorig weekend ook met 87/100 ! Wat gaat Santa lekker ! Heel fijn voor onze Sas. Jarenlange ervaring gecombineerd met een onuitputtelijke inzet en een goede visie over hoe te trainen zorgen uiteindelijk voor zo'n superresultaten. Tenminste als er ook iets in het hondje zit ! Maar Santa heeft al duidelijk bewezen dat ze snapt wat Saskia van haar verlangt. Een toffe combi, die twee !

De 2 chokotoffs des huizes deden voor de eerste keer mee (Bailey in B1 klasse en Danske in C-klasse) en haalden beiden àlle dummy's binnen. Dat op zich is ontzettend goed daar wij als Belgen die vereiste hebben op onze WT's. In Nederland kan je toch geklasseerd worden ook al heeft je hond een dummy gemist. Je moet wel minstens 60/100 behalen om het workingtestcertificaat overhandigd te krijgen. Dus alle dummy's binnen geven nog niet de garantie op een slagen. Op Belgische wedstrijden gaat het enigszins anders : 1 dummy niet binnen, betekent sowieso geen klassement. Er zijn nog verschillen qua reglementering tussen beide landen maar dat kan via internet opgezocht worden. Hoef ik niet uit te leggen.

Keer ik terug naar de workingtestbeleving van Bailey en Danske in Ottersum. 's Morgens vroeg stonden er 102 Retrievers klaar om er een leuke dag van te maken. 30 deden mee in Danskes categorie, 46 in die van Bailey, 16 in Santa's klasse en 10 honden gingen de uitdaging van de moeilijkste proeven aan. Sabine had de volgorde E-A-B-C-D te respecteren en Luc mocht parcours G-H-I-J-F lopen. Câline in ik bleven in de auto. De ene keer kwam Sabine ons uitlaten en de andere keer Luc. Dit tussen hun proeven door. Na de wedstrijd, terwijl de punten samengeteld werden, hebben Câline en ik langs alle locaties gewandeld. Zo zijn ook wij niets tekort gekomen en konden Sabine en Luc elkaars proeven nog eens bekijken en inbeelden. De organisatie maakte het mij gemakkelijk. Elke proef kreeg een omschrijving. Hier volgen ze. Eerst die van Bailey en dan die van Danske.

Proef E : U komt aan op een perceel bosgrond, volgens de jacht(keur)meester is er al eerder een konijn (dummy) geschoten dat nog binnen moet komen, we weten zeker dat dit konijn goed geraakt is, de jacht(keur)meester wijst u bij benadering de plek aan. Op het moment dat u uw hond wil inzetten voor dit apport wordt er wéér op een konijn (dummy) geschoten maar deze is zo te zien niet kickdood en loopt nog een eindje door. Aan u en uw hond de taak om beide apporten netjes op een weidelijke manier binnen te brengen. Dit was dus een blinde apport met als verleiding een springkonijn die het begin was van een sleep en die natuurlijk ook eerst binnen te brengen was. 19/20. Keurmeester merkte op dat Bailey het eerste hondje was die daadwerkelijk haar neus gebruikte. Ze was de 9e hond die aan deze proef begon.

Proef A : U staat met uw hond op post, enkele meters in het bos. De drift jaagt in uw richting en er wordt rechts van u achter in het bos een konijn (dummy) geschoten. De drijvers lopen in uw richting en er wordt nog een konijn (dummy) geschoten dat een tiental meters voor u en uw hond dood neervalt. Dit apport wordt door één van de drijvers opgeraapt. Uw hond wordt geacht steady te zijn. De drijvers lopen aan u voorbij en links van u wordt in het bos een fazant (dummy) geschoten. Daarna wordt de drift afgeblazen en wordt aan u gevraagd om uw hond de geschoten stukken binnen te laten brengen. De rechtse dummy was een blinde, de tweede dummy viel op 3 meter voor Bailey's voeten en de derde was een markeer diep in het bos. Door het hele tumult van de drijvers zat Bailey's adrenaline hoog en maakte ze een sprongetje naar de tweede dummy. Sabine kon ze tegenhouden. 14/20.

Proef B : U bent uitgenodigd door een jager om met uw hond mee te gaan als picker-up tijdens een duivenjacht. Terwijl u op post staat aan de rand van een weiland, wordt er vanuit de eerste schiethut een duif (dummy) geschoten, direct hierna wordt uit het volgende hutje wéér een duif (dummy) geschoten. Voor u en uw hond de taak om deze twee apporten snel en netjes binnen te brengen. Bailey is niet vertrouwd met schiethutten. Was moeilijk daar de verste dummy als laatste geworpen werd en de twee dummy's in elkaars verlengde lagen. Alle honden van Bailey's groepje hadden moeite met deze twee apporten. Bailey heeft ze ook niet goed gemarkeerd, ze wist niet wat haar overkwam. 11/20.

Proef C : De jagermeester roept u om even met uw hond te komen omdat er volgens hem nog twee stukken wild (dummy's) verloren in het bos moeten liggen. Volgens de geweren één aan de linkerkant van u en eentje aan de rechterkant, u zet de hond meteen aan het werk. Als uw hond met het eerste apport terugkomt, schiet er een konijn uit het bos wat zich al die tijd gedrukt heeft. (Helaas zijn de geweren inmiddels al naar de andere drift en heeft dit konijn dus geluk gehad) en ... nu nog snel het tweede stuk binnen brengen. Eén dummy lag recht voor op zo'n 50 m diep en de andere dummy lag op 10h 70m diep. Links liep een pad van waar het springkonijn voor de voorjager zijn voeten ging komen aanrennen. De meeste honden vonden eerst de dummy vóór waarbij ze niet zoveel last hadden van de verleiding. Bailey moest weeral eens anders doen en ging eerst om de linkse verre dummy. Natuurlijk kwam ze terug via het pad waardoor ze het springkonijn van achter haar aan kreeg. Meer nog, het konijn rende tussen haar poten in. Bailey schrok en sprong opzij waardoor ze haar dummy liet vallen. Keurmeester zei dat ze het goed opgelost had daar ze meteen de dummy weer oppakte en naar Sabine kwam en zich van het konijn verder niks aantrok. 14/20.

Proef D : Terwijl u op post staat met uw hond tijdens een drijfjacht worden er recht voor u aan de overkant van het water twee eenden (dummy's) kickdood geschoten. Eentje valt in het water, de andere valt aan de overkant (niet zichtbaar voor u en uw hond) in de dekking. Hierna kan u gelijk beginnen om deze stukken netjes binnen te laten brengen door uw hond. De breedte van het water was 40m. De werpers stonden aan de overkant en losten twee schoten. Eén achter hun en één richting water. De dummy die in het water viel, lag op twee meter in het water aan de kant van de werpers. Bailey was de voorlaatste deelnemer die deze proef af te leggen had. Het heeft heel lang geduurd eer ze aan de slag konden. Tricky aan deze proef was de tijd die de hond nodig had om 4X 40m te zwemmen. Plus extra moeilijkheid nog een blinde apport aan de overkant te zoeken nadat hij een dummy kort bij de oever in het water had gehaald. Veel honden struikelden daar en gingen niet aan land. De richtlijn is dat C & B1 combinaties vijf minuten voor een proef krijgen. De wind zat niet goed om de verloren dummy snel te vinden en toen Bailey met de tweede dummy net terug in het water was, zei de keurmeester : 'U heeft nog een halve minuut.' Sabine wist toen dat Bailey het niet ging halen binnen de tijd. Inderdaad, 5'38" had ze nodig om die proef af te werken. De keurmeester gaf Bailey een voldoende wat later een 12/20 bleek te zijn. Nu over naar Danske.

Proef G : Terwijl u op post staat met uw hond wordt er een eend (dummy) geschoten die in het water valt. Uw hond mag meteen ingezet worden. Terwijl hij/zij op de terugweg is met dit apport wordt er weer een eend (dummy) geschoten die óók in het water valt. Als het eerste apport binnen is, kan uw hond gelijk beginnen om het tweede apport netjes binnen te brengen. De keurmeester vond het een plezier om Danske aan het werk te zien. Alleen heeft Luc onnodig en teveel Danske ingefloten waardoor 14/20.

Proef H : U staat met uw hond op post. De drijvers lopen in uw richting en er wordt een konijn (dummy) geschoten dat een tiental meters voor u en uw hond dood neervalt. Dit apport wordt door één van de drijvers opgeraapt. Uw hond wordt geacht steady te zijn. De drijvers lopen aan u voorbij en rechts van u wordt in het bos een fazant (dummy) geschoten. Daarna wordt de drift afgeblazen en wordt aan u gevraagd om uw hond de geschoten fazant (dummy) binnen te laten brengen. Onze Monkey is braaf op haar poep blijven zitten ! En heeft super gemarkeerd. 19/20.

Proef I : U bent uitgenodigd door een jager om met uw hond mee te gaan als picker-up bij een duivenjacht. Terwijl u op post staat aan de rand van een groot akkerland wordt er vanuit het schiethutje twee duiven (dummy's) geschoten. U laat uw hond deze twee dummy's meteen ophalen. Ook Danske kent geen schiethut. Alleen ging zij een kijkje nemen en wou weten wat die man daar aan het doen was in zijn hutje. Het heeft Luc veel moeite gekost om Danske op andere gedachten te zetten. Toch bracht ze beide dummy's binnen. 10/20.

Proef J : Terwijl u aan komt lopen met uw hond, wordt er een duif (dummy) geschoten. U besluit deze zelf op te halen omdat deze kortbij gevallen is zodat uw hond op post alles goed in de gaten kan houden. Terwijl u dit apport ophaalt, wordt er duidelijk zichtbaar voor u en uw hond een duif (dummy) geschoten die op het akker valt. Ook deze moet zo snel mogelijk netjes binnengebracht worden. De dummy die Luc op te halen had, lag uit zicht van Danske. En toen viel de tweede ... Danske is echter mooi blijven zitten en de km vertelde aan Luc dat hij een zeer alert hondje heeft. 18/20.

Proef F : De jagermeester roept u om even met uw hond te komen omdat er volgens hem nog een stuk wild (dummy) verloren in het bos moet liggen. De hond kan meteen aan het werk. Als uw hond met het apport terugkomt, schiet er nog een konijn uit het bos wat zich al die tijd gedrukt heeft. Eén van de geweren ziet nog kans hem goed te raken. Dus die moet ook nog even binnen komen. Danske heeft veel tijd nodig gehad om de eerste dummy te vinden. Keurmeester zei dat ze nog zo'n jong hondje is en dat Luc zeker geen druk op haar mag leggen. 12/20. Inderdaad, Danske was op één na de jongste deelneemster in de C-klasse !

De brownies hebben dus beiden een mooi workingtestcertificaat behaald. Bailey een B1 exemplaar met een totaal van 70/100 en Dankse een C-certificaat met een totaal van 73/100. Luc is apetrots op zijn aapje !

Man man man, wat zagen ze er uit bij thuiskomst ! Helemaal afgepeigerd van een ganse dag in regen en wind mee op jacht te gaan. Het was voor alle vier (Sabine, Luc, Bailey en Danske) de eerste keer dat ze deelnamen aan een jacht voor de voet. Net dat ietsje anders ;-) als er uit het niets een haas voor je wegspurt ... Wat kunnen die beestjes rennen ! Bailey en Danske liepen aangelijnd mee. De uitdaging was te groot daar er een jager zijn hond bij had. En die hond mocht alles, crosste ook heen en weer zonder zich van iets aan te trekken. Veel wild is er niet geschoten maar zowel Bailey als Danske genoten van een mooie les in steadyness en hebben elk een haas mogen apporteren. Zo'n langoor weegt toch om en bij de 3 kilo. Sabine en Luc zijn kattelam van deze 'wandeling'. Want die liep niet over een geasfalteerd pad natuurlijk ;-) Wel onder prikkeldraden, door dichte begroeiing, over patattenvelden, over maïsvelden (waarbij de laarzen bij elke stap dieper de zeiknatte grond inzakten), over mosterdvelden én over een bietenveld waar geen einde aan kwam (een half uur aan één stuk tussen de bieten geploeterd). Baasjes hebben het hard te verduren gehad, denk ik zo vanuit mijn luie zetel ...

Vandaag zijn we alle vier over de grens op stap geweest. Sabine en Bailey hebben getraind met Ingrid en Bubbles en met Sas en Santa. Danske, Câline en ik gingen mee voor de gezelligheid. Wij kregen vóór het trainen een fikse ochtendwandeling. Bailey verbruikte daarna nog heel wat calorieën maar had het heel erg naar haar zin. Het was een fun fun fun training. Overmorgen zien we Sas al terug. Bailey, Danske en Santa nemen nl zondag deel aan de working test in Ottersum. Verslag hoe dit bruine trio het er vanaf bracht, volgt na het weekend.

Ons weekend - en ik weet best dat we vandaag al donderdag zijn - kreeg een hele andere invulling dan oorspronkelijk gepland. Bailey en Danske waren ingeschreven voor een working test in Nederland maar werden niet ingeloot voor deelname. Sabine en Luc zijn geen lid van de organiserende vereniging en logisch, leden hebben voorrang. Teveel andere voorjagers wilden ook op deze wedstrijd verschijnen ... Dus aangename wending 'à la dernière minute' : Câline zwom zaterdag een breed water (20m) over met de hulp/aanmoediging van Dorin en Dirk en haalde daarna heel gedreven een verre dummy uit het water. En Danske mocht zondag voor de eerste keer mee op jacht. Even proeven hoe het allemaal in zijn werk gaat. Ze vond het hele gebeuren uitermate interessant. Naarmate de dag vorderde, begon ze te snappen hoe de vork in de steel steekt en kreeg heel gecontroleerd ook een fazant of vier om binnen te brengen. Bailey, Câline en ik bleven thuis met Sabine en hadden een lazy sunday afternoon ...

Ik vertel het graag zoals het is. Vandaar dat ik eerlijk schrijf dat ik het kotsbeu ben ... Er is al geruime tijd een probleem vastgesteld met het publiceren van deze website. Het gaat allemaal tergend traag of het wil zelfs helemaal niet lukken ! 'Ze' hebben nu ontdekt wat de oorzaak zou kunnen zijn en naar een oplossing gezocht. Of 'ze' die gevonden hebben, zal ik pas weten als ik dit gepubliceerd krijg binnen de kortste keren. Heb zo mijn twijfels. Ik denk dat we toch eens zullen moeten uitkijken naar een nieuwe website. Zal eens heel lief met mijn onschuldige ogen baasje aankijken vanavond. Mijn Akitablik, kan Luc die überhaupt weerstaan ? 

Een leuk weekend voor Câline. Ze zag twee van haar zusjes terug. Vrijdagavond stoeien met Jenna en zaterdag had ze een hele dag Yara dicht bij haar. Jammer dat het al donker was toen Jenna 'haar tuin' aan Câline liet zien. We hebben dus geen foto's van dit onderonsje. Jenna is een mooi meisje ! Met een gladde zachte vacht ! Die van Câline is stugger. Eerst dachten Sabine en Luc dat Jenna hoger op de poten stond dan Câline maar eenmaal de zussen bij elkaar, bleek dit niet te zijn. Jenna is een ranke, fijne juffrouw en Câline is een breder model met meer vacht. Verklaart enigszins het gezichtsbedrog.

Jenna mocht in augustus mee op vakantie naar Frankrijk en heeft er de tijd van haar leven gehad. Als haar baasje Seppe op de luchtmatras in het zwembad lag te dobberen, vond Jenna dat ze erbij kon en sprong er gewoon bovenop. Grappig hé ! En nog een leuke anekdote is er eentje van toen het gezin terug thuiskwam. Jette, jongste dochter, met een kinderlogica die zo fascinerend is, nam de poes des huizes beet en gooide die in het zwembad. Want als Jenna kan zwemmen, kon haar poes dat ook :-)

'Câline, dit was mijn tak !' 'Pech, Yara, nu is hij van mij, wil je spelen, kom hem dan maar afpakken.'

Yara en Câline hadden een fijne dag in Ewijk. Ze stonden in het middelpunt van de belangstelling en welke hond vindt dat nu eens niet plezant ? Door hoeveel deelnemers, allemaal eigenaars van grote Flatcoats, zijn die twee niet geknuffeld ? Yara en Câline, beide guitige jonge hondjes die zo op elkaar lijken, iedereen vindt dit toch een lief aandoenlijk beeld !

Mama Bailey met twee van haar dochters : links zit Câline en rechts Yara. Het zijn echt zusjes van elkaar ! Tweelingzusjes ...

Na elkaar zolang niet meer gezien te hebben, vonden Yara en Câline het megafijn om samen te spelen. Toen ze aan het ravotten waren in het water - echte waterfreaks - werd het nog moeilijker om ze uit elkaar te houden ! Toch zijn we zeker dat Yara met Petra en Angelito naar huis ging en dat Câline nu lekker in haar eigen mand ligt te slapen.

Arme Bailey ! Ze heeft een groot abces aan haar rechterachterpoot ... Zaterdag toen Sabine haar in Ewijk uit de auto haalde, mankte ze op die poot. Eerste reactie was de onderkant grondig checken maar er was niets aan te zien. De huid tussen de voetkussentjes toonde wat geïrriteerd maar verder niks. En dat kwam omdat Bailey er zelf constant aan likte. Eenmaal thuis deed Sabine er een zalfje aan en kreeg Bailey verplichte platte rust. Maar de volgende ochtend steunde ze helemaal niet meer op die poot. In de vroegte een sms naar Nathalie, dierenarts maar ook vriendin en lid van Will to Please. Want gisteren was het namelijk Clubkampioenschap van de Jacht van deze club. Nathalie was één van de deelnemers en ze zou vóór aanvang naar Bailey's poot kijken. Een super dierenarts is Nathalie Vermander ! Jammer dat ze te ver van ons af woont om onze vaste da te zijn. Bailey was verondersteld ook te starten aan deze wedstrijd. Ze was ingeschreven in de Novice klasse en had als enige 'concurrent' het hondje van Nathalie. Door vast te stellen dat Bailey een zeer pijnlijk abces had op de bovenkant van haar poot, schakelde Nathalie daarmee gelijk de tegenpartij uit ;-) Bailey heeft verschrikkelijk hard gejankt toen de etter er uit moest geduwd worden en er kwam een pak pus uit de wonde hoor ! Bailey kreeg nog een prik en mocht 'uitzieken'. Ze moet nu pillen slikken en krijgt zalf op haar poot gesmeerd. Het is vooral opletten dat er geen vuil in de wonde komt dus mag ze niet veel deze week. 's Avonds keek Nathalie Bailey's poot nog eens na en het zag er al veel beter uit. Bailey liet haar poot ook niet meer hangen wat een positief teken is. Wel moet het goed in de gaten gehouden worden. Het was enorm balen voor Sabine dat ze niet kon deelnemen aan het clubkampioenschap maar het was nu eenmaal zo.

Danske deed wel mee. In de initiatieklasse. 19 deelnemers. Luc mocht niet verwachten dat Danske twee dagen opeen haar kuren in de kast zou bergen. Heeft ze ook niet gedaan ;-) De proeven op zich deed ze subliem. Ze ging pijlsnel en naar de juiste plek. Maar toen er op 1 oefening een konijn net voorbijschoot als ze een dummy moest zoeken, wou ze niet meer snappen dat het om een dummy te doen was. Tijdens de markeerproef met twee honden waarbij de rechtse hond eerst mocht en Danske links stond, schoot ze vooruit, zonder het aan te geven, om de dummy. De ervaren voorjager rechts vertelde nadien aan Luc dat hij op Danske had gelet en dat ze geen enkel teken had gegeven dat ze zou inspringen. Wel had ze als de beste gemarkeerd en bracht ze netjes de dummy binnen ;-) Tijdens de laatste proef, een walk-up, zat ze direct op de dummy maar bleef dan ter plekke staan en bracht de dummy niet meteen terug. Typisch ons Danske ! De keurmeester zei wel achteraf aan Luc dat hij een zeer goed hondje heeft. Tja, als ze deze capriolen blijft vertonen, ben je niet veel met dat gegeven hé ... Luc en Danske behaalden 59/100 en zijn dus verre van clubkampioen geworden in hun categorie ;-)

Monkey Dans is de hoofdrolspeelster van dit verhaaltje. Ze behaalde vandaag in Ewijk (Nl) op de Certificaatdag van de Flatcoated Retrieverclub het C'tje ! Luc is content omdat hij daardoor toelating heeft om met zijn 'aapje' deel te nemen aan working tests in Nederland. Het begon wel niet goed want voor de eerste proef, het 'aangelijnd en los volgen' kreeg ze een 6/10. En mooi volgen kan Danske normaal echt wel ... Voor het 'vrij uitsturen' en vooral 'terugkomen op bevel' noteerde de keurmeester een 9/10. Was een moeilijke locatie omdat het veld waar de proef plaatsvond, grensde aan een immense plas water waar veel eendjes in zwommen. Zeer aanlokkelijk om de benen te nemen en niet te luisteren naar de komfluit van baasje ;-) Danske ging aan de voet zitten ipv in 'zit voor' en daardoor speelde ze dat ene puntje kwijt. Bij het 'kort apport te land' was niemand aan de beurt en mocht Luc in het voorbijgaan die proef meteen doen. Deze keurmeester vertelde de punten niet. Ze gaf alleen mee dat Danske een 'voldoende' had gescoord. Nadien bleek die 'voldoende' een 9/10. Op naar het 'houden van de aangewezen plaats'. Dit onderdeel is de grote struikelblok voor ons aapje. Toen Luc na 2 minuten terug bij Danske stond, dacht hij : "Ja, het is in de sacoche, ze is blijven liggen." Toch slechts een 7/10 want wat Luc niet kon weten, is dat Monkey Dans tussendoor gaan zitten was en zich toen na een tijd waarschijnlijk herinnerde dat ze moest blijven liggen ;-) Laatste proef zou normaal geen enkel probleem mogen vormen maar nooit te vroeg victorie kraaien. Het 'apport te water' ging goed op een paar puntjes na. Ze sprong in en ze had de dummy niet goed vast waardoor ze hem ongewild liet vallen voor Lucs voeten. De keurmeester zei tegen Luc dat hij niet snel genoeg had gereageerd want dan zou hij nog een 8 gekregen hebben en nu een 7/10. Met een totaal van 38/50 is het C-certificaat binnen en dat is wat telt. Over het weerzien met Yara vandaag en met Jenna gisteren vertel ik later. Het was verschrikkelijk leuk om die twee meiden terug te zien ! En nu mag de wereld ontploffen, ik kruip in mijn nest. Morgen moeten we opnieuw vroeg uit de veren !

Ben benieuwd naar de evolutie van de zusjes en broertjes van Câlienemiene. Vanavond gaan Sabine en Luc op bezoek bij Jenna en co. Door hun en daarna onze vakantie is het een tijdje geleden dat we haar zagen. Ze zal fel veranderd zijn tegenover de laatste keer. Eager, Troy en Jazz ontmoeten we quasi wekelijks. Dus van hen weten we hoe ze er tegenwoordig bij lopen - zie hieronder foto Jazz ;-). Orka en Easy worden weldra ook verrast met een blij weerzien. En Yara ? Ja, die woont hier niet om de hoek ! Maar morgen, morgen zien we Yara terug ! In Ewijk, waar Luc met Danske het C-certificaat zal proberen te halen. Petra en Angelito wisten dat en komen met Yara daarheen. Een ontzettende aangename onverwachte surprise. Na 91 dagen zullen we pup oranje eindelijk nog eens kunnen besnuffelen en vooral veel knuffelen. Yara schijnt het evenbeeld van onze zwarte te zijn. Ho maar, als ze beter gemanierd is, nemen we haar misschien mee terug naar Vivenkapelle in plaats van Câline ;-)

Pup lichtgroen doet zijn kleur alle eer aan. Jazz houdt van zwemmen en van het kroos in de vijver ;-)

De nic-nacs liggen terug massaal in de winkels ! Want de goede man komt weldra uit Spanje weer aan ;-) Wij hebben thuis dus nu van die letterkoekjes. Ik vind ze heerlijk ! We mogen ze altijd vangen en dat kan ik als de beste. Bailey is ook een krak in het snel berekenen van de parabool die het koekje maakt. Danske is iets te ontstuimig waardoor ze soms in het luchtledige hapt. Goed voor Bailey, Câline en ik natuurlijk want één van ons kan dan vóór haar deze lekkernij van de grond graaien ;-) Câline heeft voor de eerste keer deelgenomen aan het vangspelletje. Ze heeft al door dat als ze het koekje niet meteen vangt, het in de buik van iemand anders verdwijnt. Dus doet ze hard haar best en is ze erg gefocust wanneer zij aan de beurt is. Sabine werpt de letter wel gemakkelijker op voor haar dan voor ons maar logisch ook, ze is nog zo klein ...

Haar naam is Câline ...

Câline, ondertussen 4 appels hoog en 4 1/2 maanden jong.

De veldwedstrijden in St Benoit en Woëvre mogen dan één van de zwaarste van het land zijn, het is er echt aangenaam vertoeven. Organisator mijnheer Jean-Louis Martin verdient een dikke pluim voor zijn onuitputtelijke inzet en toewijding. Maar het draait niet alleen om de wedstrijden, het is het hele gebeuren op zich die ervoor zorgt dat deze 3 dagen een mooie herinnering blijven. Daarom dank je wel Louisianne, Michelle, Bea, Math, Magda, Richard en Sas voor de aanmoedigingen, voor de lach en de traan, voor het plezier maken, voor de samenhorigheid en voor de vriendschap. Het was wederom super om daar met jullie en alle flatjes te zijn ! Enne Math, ik hoop dat je je belofte om elk jaar aan deze fields deel te nemen naleeft. Bailey is reuzetrots op haar broer Troy. Dus gaan voor die 3e CACT hé !

Jeanne Claeijs zorgde voor deze foto van Bailey. Is er eentje getrokken de dag van het St-Hubertusbrevet. Bedankt Jeanne om ons dit door te sturen ! Is altijd een leuke herinnering, vooral omdat Luc nooit foto's trekt ;-)

Tja, wij zijn sinds onze trip naar Denemarken alweer weg van huis geweest. Voor drie dagen naar de Lorrainestreek in Frankrijk. Zaterdagmorgen, eigenlijk nog nacht, zijn we aangezet om om half9 aan te komen in Saint Benoit en Woëvre. Bailey heeft er deelgenomen aan 2 veldwedstrijden op water op eend en aan 1 veldwedstrijd voor de voet op patrijs.

Zaterdag was Bailey ingedeeld in de 3e wedstrijd als 5e aan de beurt. Dit betekende dat ze in de tweede drift zat. Er bleven 3 eenden liggen van de eerste drift (2 links in het riet en eentje heel ver achter tussen de waterlelies) waardoor de keurmeester besloot om slechts 5 eenden te schieten voor de drift waar Bailey in zat. Vier kwamen in het water terecht tussen de lelies, één was niet geraakt en dook links het riet in wat voor een extra moeilijkheidsgraad zorgde. De wind kwam namelijk ook van links. Bailey stond als meest rechtse hond en moest het eerst aan de slag. Wat op eerste zicht een gemakkelijk water leek, bleek snel een zeer zwaar terrein doordat er massa's algen in het water aanwezig waren en de honden bijna niet vooruit geraakten. Bailey haalde weliswaar de eerste eend moeiteloos binnen. Tweede en derde hond op rij haalden ook een eend binnen. Toen moest de derde hond om een 2e eend. Dit lukte niet, hij zwom telkens naar links richting riet en putte zichzelf helemaal uit door niet naar zijn baas te luisteren. Daarop haalde de middelste hond, niet zonder moeite, de laatste eend die geschoten was binnen. Toen was Bailey opnieuw aan de beurt. Zij moest een blinde halen in het riet, volgens de keurmeester lagen er daar twee van de vorige drift. Bailey haalde ook die eend netjes binnen. Zo, daar stond een 'Très bon' tegenover. Bailey was de enige hond van die drift die verder mocht gaan voor een 'Excellent' maar moest daarvoor wel de verre eend binnenhalen die voor haar blind was ... En oh, ze zwom zo mooi vooruit, in één rechte lijn, 50m ver ... tot op twee meter van de eend. Daar kreeg ze verwaaiing van de eend in het riet en ze sloeg af naar links. Niets meer aan te doen ... De keurmeester was ervan overtuigd dat ze die eend zou binnengehaald hebben maar het mocht niet zijn. Bailey blijft op een 'Très bon' steken. Het CACT en het reserve CACT werden niet uitgedeeld dus al bij al mooi werk van Bailey.

Op zondag moest Bailey aan de slag in de eerste drift als 3e hond van de 4 op vijver 1. Dit is een ongelofelijke mooie maar meedogenloze locatie. Met haar in de drift stonden ook Sweet en Santa. Enkele eenden kwamen in de dekking terecht en enkele vielen hier tussen de waterlelies. De voorjagers met hun honden stonden links van deze waterpartij. Er was helemaal geen verwaaiing mogelijk en eenmaal de honden in het water waren, waren ze uit zicht door het riet. Na de rietkraag was er ook een ander soort gras die ik noch Bailey kennen (in het frans heet het 'prêle') en die heel moeilijk is om in te zwemmen, laat staan om zich in te oriënteren. Bailey is er door gegaan maar kwam teveel naar rechts uit bij de schutters en heeft geen eend geroken en ook geen eend gevonden.

Santa, die na Bailey moest, kwam wel geladen terug en mocht meteen om een tweede eend. Ook deze keer had Santa een eendje in de bek. Bailey mocht alsnog gestuurd worden maar dit was om haar iets te leren want was al buiten de wedstrijd om. Heel vriendelijk van de keurmeester om dit voor te stellen en te stimuleren. Omdat het zo'n zwaar terrein was en de ene hond na de andere niet slaagde om een eend binnen te brengen, dreef de keurmeester het kunnen van de overgebleven honden niet tot het uiterste. Saskia was dan ook supercontent toen de keurmeester haar duidelijk maakte dat Santa de 1e plaats en het CACT verdiend had. Diezelfde dag behaalde Troy, Bailey's broer, in zijn wedstrijd ook de 1e plaats met CACT en slaagde Ootje, à l'anglaise, om het reserve CACT te winnen. Proficiat aan al deze magnifieke Flatcoated Retrievers ! Bailey kreeg een Non classé maar we waren toch gelukkig dat de anderen van onze vriendenkring het zo goed hadden gemaakt. Hebben we 's avonds met zijn allen graag gevierd op het balkon van het hotel. Op deze foto zijn de voorjagers links in de verte in beeld.

Juge Claude Robert die zowel zaterdag als zondag keurmeester was voor Bailey. Dit is het beeld vanaf de inzetplek van de wedstrijd zondag.

Maandag was dan een totaal andere 'concours'. Op een andere locatie, een 'battue marchante' op de glooiingen van het heuvellandschap in Montenoy. Ook werd er op een ander wild geschoten nl op patrijzen. Keurmeester Jean-Louis Martin gaf eerst uitleg en zei erbij dat van alle wedstrijden à la française dit veld het moeilijkste was. Begon al goed maar Sabine en Bailey konden niet meer dan hun best doen. Bailey was de 10e hond die mee moest lopen en Troy de 11e. Was tof om als broer en zus naast elkaar deze wedstrijd te spelen. Bailey haalde haar eerste vogel prachtig binnen en dat deed deugd aan het hartje. Tweede vogel moest ze even zoeken, toch was de keurmeester bekoord van haar werk en mocht Bailey in de wedstrijd blijven. Toen Bailey opging voor de 'Uitmuntend' werd er een patrijs niet geraakt en vloog dit beestje rakelings over hun hoofden en streek neer een beetje verder achter de voorjagers. Dit heeft Bailey genekt want ze trok naar achteren aan de leiband en dat mag niet. De leiband moet ten alle tijde losjes hangen. Maar goed, de hond aan de beurt vond de patrijs niet en Bailey moest gestuurd worden. Een memory dus voor haar. Ze ging full speed en zat er pal boven op. Toen ze deze patrijs ook even snel terugbracht, was de keurmeester werkelijk gecharmeerd door deze superafgewerkte marking die ze had moeten onthouden. Maar het stopte daar voor Bailey omdat ze in de lijn had gehangen en terecht. Uiteindelijk werd ze bekroond met een mooie beker en een 4e plaats 'Excellent'. Eerste of tweede had ze toch nooit kunnen worden gezien de ervaren en uitstekende concurrenten. Sabine kijkt tevreden terug op deze drie dagen en is positief gemotiveerd voor de toekomst wat veldwedstrijden betreft.

Câline maakte in Frankrijk kennis met vers wild. Zondag mocht ze een eendje zoeken en bracht het zelfs meteen terug. Maandag leerde ze hoe een patrijs er uitziet. Ook met dat beestje had ze geen moeite. Ze was behoorlijk ijverig om het te gaan halen en wou het dolgraag houden maar dat kon natuurlijk niet ;-)

Ik had best nog een tijdje langer willen blijven ... Oorspronkelijk gingen we een dag later vertrekken en ook een dag later thuis komen. Daar Nathalie en Geert plots toch op zondag konden afreizen en Sabine graag aan het Sint-Hubertusbrevet wou deelnemen, veranderde de planning een beetje. Alleen had Luc, door alle drukte die een mens nu eenmaal in zijn leven meemaakt, dit vergeten melden aan de uitbaters van onze logies. Wij kwamen rond 20h aan en Gunvor was, logisch, heel verbaasd om ons te zien. Maar alles dik in orde, we konden in het appartement. Fantastisch was het om daar terug te zijn !

We hebben ons verschrikkelijk goed gejeund ! Gingen naar plekjes die we vorig jaar aandeden, bezochten nieuwe locaties en stapten zelfs rond in Kopenhagen. Onze baasjes wilden eigenlijk in de vroegere marginale wijk (Christiana) van de hoofdstad flaneren maar toen ze er aankwamen, werden ze vriendelijk aangesproken om dat beter niet te doen. Er blijken daar nogal veel agressieve zwerfhonden te leven die het gebied als hun territorium beschouwen en wel heel gevaarlijk zouden kunnen uitvallen naar de 6 flatjes en mij. De kleine zeemeermin lieten we voor wat ze is om de simpele reden dat ze momenteel, naar horen zeggen, in Shangai op de wereldtentoonstelling verblijft.

Op een ochtend liepen we allen (4 mensen - 7 honden) op het erf van ons logeeradres toen de postbode aan kwam rijden. Nu moeten jullie weten dat de oprijlaan naar het landgoed bijna een kilometer lang is. Het huis staat bovendien op een heuvel tussen twee inhammen van de zee in. Een prachtig uitzicht heb je daar trouwens ! Ze (de postbode was een vrouw) had dus tijd genoeg gehad om ons gade te slaan. Toch vond ze ons er rare individuen uitzien. Twee uren later, zitten we knusjes in het appartement, kwam de politie er aan ! Wat wij daar deden ? De postbode had hen heel plichtsgetrouw opgebeld met de melding dat er vreemde luizen rondliepen bij Peter en Gunvor.

Dat van de politie mag dan al misschien een klein detail betekenen van onze reis, toch vertel ik dit niet zomaar. Deze vakantie was het de eerste maal dat ons huis onbewoond bleef waardoor Luc per computer politiebewaking had aangevraagd voor de periode dat we afwezig waren. Het systeem werkt. Hebben we aan den lijve ondervonden. Want toen we zaterdagnacht na twaalven thuiskwamen en rond half2 gingen slapen, hadden wij niet in gedachten dat we een dag eerder dan gepland hier terug waren ... Met als gevolg dat er om 4h twee agenten doodleuk aanbelden omdat er een auto op de oprit stond die er niet verondersteld was te staan ... en om 6h liep de wekker terug af, remember ;-)

En zo kan een mens al eens vermoeid uit verlof komen ... Bailey, Danske, Câline en ik tekenen voor nog zo'n vakantie. Unaniem hebben wij beslist dat we best opnieuw met Nathalie, Geert, Ally, Dazzle en Lace op reis willen. Ze zijn 'miljaar' gezellig en 'fascinerend' leuk om mee op stap te gaan ;-)

Danske en Canis zagen elkaar voor het eerst terug na 14 maanden. Deze twee volbloedzusjes, van elkaar gescheiden toen ze 7 weken oud waren, zijn zo aan elkaar gewaagd en zo ontzettend gelijkend dat het bangelijk was om die twee samen te zien.

Op woensdag hadden de flatjes een workshop bij Annika Christiansen, de eigenares van Reltub Black Velvet, beter gekend onder zijn roepnaam 'Bob'. Hierbij waren de fokkers van Danske (Nick met Canis) en van Lace (Jan met Cheetah) ook uitgenodigd. Een leerrijke en erg aangename dag hadden we bij Annika. Ook Câlinetje was onder de indruk en had één en al aandacht voor deze grote dame ;-)

Bob is de vader van Dazzle en van Lace. Hij is ook via een andere lijn de grootvader van Bailey en daarmee dus een overgrootvader van Câline. Het was dus ongelofelijk prettig om Bob te ontmoeten. Bob is een ware gentleman en voor zijn leeftijd (10 1/2 jaar) ontzettend good looking ! Hier een al wat aan de late kant genomen foto van Bob, achterkleindochter Câline en kleindochter Bailey. Gelukkig filmde Geert veel en zijn er ook beelden van Bob met een klein deel van zijn nageslacht. Blijft een mooie herinnering.

Eerst een lijntje van 100m en daarna nog eentje van 150m. Waarom weet ik die afstanden zo goed ? Wel, Geert heeft een afstandsmeter. Daarom. Waar wij logeerden, kon dit perfect getraind worden. De eenden hadden we meegekregen van Annika. Hier Danske aan de beurt.

Bailey mocht er als toemaatje nog eentje lopen van 200m.

Wie aan Denemarken denkt, denkt aan eilanden. Wie aan eilanden denkt, denkt aan stranden. We hebben genoten van de gure wind, van de regen op ons vel, van het straaltje zon en van de vele regenbogen die deze septemberweek te bewonderen waren tijdens onze leuke strandwandelingen ...

Monkey Dans in Denemarken, haar geboorteland.

Koerse, koerse achter elkaar ...

... met Bailey op kop. Câline rende niet meer mee, daar is ze nog wat te klein voor.

Hoeft verder geen betoog ... wij vonden het een superfijne vakantie !

Ally mag over 7 maanden 10 kaarsjes uitblazen. Haar staart wapperde gezwind in de wind ! Eerbied voor deze dame !

Zij is de reden waarom wij oorspronkelijk naar Denemarken gingen. Danske, onze Deense jonkvrouw vol vuur ...

Net geen vier maanden oud maar wat heeft die al afgereisd !

We hadden Nick en Canis op woensdag bij Annika al een hele dag gezien en zaterdag waren we te gast bij hun thuis. Zaterdag was ook de dag dat we naar huis keerden. 's Morgens vroeg alles ingeladen en dan richting Nick en Birthe waar we veel te lang bleven hangen ... Moet Birthe maar niet zo'n superkokkin zijn ! Overheerlijk geluncht en nagepraat met lekkere Deense delicatessen.

Hereniging van Danske met haar mama Mocca en haar zus Canis.

Ze hebben dezelfde trekjes en dezelfde maniertjes. Het poseren duurde voor alle 3 te lang ;-)

Terwijl Birthe voor de smakelijke lunch zorgde, gingen Nick en Luc met hun hondjes wat trainen.

Andere leeftijd, andere taal, andere gewoontes maar toch delen ze zoveel. Luc en Nick, vriendschap over de grenzen heen, ontstaan door de liefde die ze gemeenschappelijk hebben voor hun flatjes ...

Canis en Danske of is het Danske en Canis ? Wie is wie ?

Het vuur in haar ogen heeft Danske echt wel van haar moeder mee. Zie ze zitten. Mocca, al meer dan 9 jaar oud maar als er dummy's in het spel zijn, gaat ze nog steeds als een kanon !

Nog even allemaal samen op de foto. Ik denk wel dat wij hier terugkomen. Is een plaatsje op de wereld waar we graag zijn en waar ongelofelijke prachtige mensen liefdevol wonen ...

Sabine en Luc zijn prettig gestoord. Of wij dit erg vinden ? Neen. Integendeel. Ze zorgen, op zijn zachtst uitgedrukt, voor leven in de brouwerij. Het was in Vught dat Bailey deelnam aan de KNJV B-proeven. Is voor ons twee uren rijden. 25 mensen gingen op voor het A-diploma waardoor het erg lang duurde vooraleer de diploma's uitgereikt werden. Pas om 18h konden we de terugreis aanvangen. De daaropvolgende morgen heel vroeg vertrokken we naar Denemarken en 's avonds moesten Sabine en Luc nog hun valiezen pakken en de auto inladen want met vier honden op vakantie gaan, vraagt wat organisatie ;-) Ze hadden natuurlijk gerekend om eerder Vught te kunnen verlaten ... Hoe dan ook, ze slagen er altijd in om alles op tijd rond te krijgen en zo ook deze keer. Ik vertel later over onze reis in Denemarken. Nu eerst enkele andere belangrijke mededelingen.

Danske heeft A-heupen. We kregen de beoordeling binnen en zijn geweldig content met zo'n uitslag. Tevens zijn ook haar ellebogen vrij en perfect in orde.

Terwijl we op vakantie waren, werden de stambomen van de baby's van Bailey aangetekend verstuurd. Sabine ging ze net ophalen. Oh, het zijn 'slechts' 8 A4-velletjes maar voor Sabine is dit puur sentiment. Zo 8 'Stamboeken van Sint-Hubertus' waarop haar eigenste kennelnaam prijkt. Deze stambomen vormen het officiële bewijs van het bestaan van het eerste 'Of Perfect Promise' nestje. Zoals ik al schreef, puur sentiment.

Câline is haar tanden aan het wisselen. Van melkgebit naar een reeks grotere exemplaren. Sabine heeft in Denemarken een bovenste snijtand kunnen trekken. Een minuscuul tandje als herinnering aan Câlines puppietijd.

Het deelnemen aan het Sint-Hubertusbrevet was absoluut de moeite waard. Prettig gestoord zijn Sabine en Luc want we kwamen zaterdag pas ná middernacht uit verre Denemarken thuis en zondagmorgen om 6h liep de wekker al terug af ! Bailey haalde het brevet niet. Slechts 2 honden slaagden in deze opzet. De moeilijkste proef werkte Bailey heel mooi af en daarvoor alleen al is Sabine terecht trots op haar hondje. Supertevreden is ze over wat Bailey liet zien en ze is hoegenaamd niet teleurgesteld want pittig was het zeker ! We hadden een ongelofelijke aangename dag en Sabine en Bailey zien het helemaal zitten om volgend jaar (beter uitgerust dan) de uitdaging opnieuw aan te gaan. Ze weten weer wat te doen ondertussen ;-)

Ze heeft hem. Sabine mocht het KNJV B-diploma in ontvangst nemen voor de geleverde prestaties van Bailey. Een puntentotaal van 64/80 met een 9/10 voor de blinde apport over water. En het puntje dat er af ging, was voor het niet zitten bij het aanbieden van de eend. De eerste keer dat Bailey deelneemt en meteen het diploma binnen. Joehoe ! 

16 weken geleden werd ze geboren. Om dat te vieren, mocht ze de stad in. Câline was van sortie in Brugge. Sabine ging bij 'The Chocolate Line' om pralines als cadeau voor Birthe en Nick en nam ukkeput mee door de drukte van deze toeristenstad. Auto onder 't Zand geparkeerd en langs de Steenstraat te voet tot aan het Simon Stevinplein - alwaar de winkel gelegen is - met Câline in haar kielzog. Het stoer zwartje volgde kwispelend en was niet het minst onder de indruk van alles wat ze hoorde en zag. In de piepkleine winkel werd Câline in een hoek op haar poep gezet opdat zij en dan vooral haar staart niet vertrappeld zou worden door de massa mensenvoeten. Wie let er nu op zo'n klein zwart geval als er een toonbank vol chocolaatjes lonkt ? Kranig Câlinetje wandelde met evenveel flair terug naar de auto. Onze schetebeze staat stevig in haar schoenen !

Luc is echt niet de enige voorjager die te maken krijgt met natte voeten. Mocht alles altijd smoothly verlopen, zou er totaal geen fun (letterlijk en figuurlijk) aan te beleven zijn. Het is juist dat groeiproces samen die het zo boeiend maakt. De weg die een voorjager met zijn hond kiest, is een pad vol oneffenheden. But who cares ? Dat is net de uitdaging. Als team stapsgewijs op een hoger niveau proberen te komen. De route naar het paradijs is minstens evenzeer de moeite waard en is misschien wel mooier als de plaats van bestemming ...

Met die ingesteldheid neemt Sabine met Bailey (het is altijd Luc die de inschrijvingen regelt - dit tussen haakjes) binnenkort deel aan twee evenementen. Morgen gaan ze op voor het KNJV B-diploma. In een impulsieve bui (ja, Sabine is nogal een impulsieve) mailde ze naar het secretariaat van de organiserende club en kon ze zich op het nippertje nog inschrijven. Allez, de rest van het papierwerk moest Luc dan zien af te handelen hé. Waar ze in haar spontaneïteit niet aan gedacht heeft, is dat er nog een aantal dingen op het programma staan dit weekend ! Dus heeft ze besloten om bij de 1e 0/10 naar huis terug te keren en de rest van de proeven te laten voor wat ze zijn. Sabine hoopt natuurlijk wel minstens een 6/10 te scoren op alle proeven maar ze ziet het somber in. Ze hoorde (nadat Luc al betaald had) dat op deze locatie de 'blinde apport over water' heel tricky is. Bailey gaat over alle waters, dat mag gezegd worden maar eenmaal aan land start het daar pas ... De eend ligt over een dijk en ... over die dijk liggen weilanden waarvan ze er maar 1 mogen gebruiken voor de proef. Dit weiland is omheind met hoog gaas. De honden kunnen er alleen in via het poortje wat dan open staat. Op de dijk zie je je hond nog wel lopen maar zo gauw die erover is niet meer. De hond moet dan zelf de poort door. Eenmaal in het weiland zie je je hond weer wel. Veel honden blijven aan de verkeerde kant van het gaas hangen of zoeken heel ver links en rechts de dijk af. Snappen jullie een beetje Sabines vrees ? Maar goed, wie niet waagt, niet wint !

@ Marijke : Sabine rekent op je morele steun volgende week zondag ;-) Eergisteren ging de inschrijving voor het St-Hubertusbrevet op de bus. Tja, ze wil het, zijnde Belg, toch eens meemaken. Sabine beseft dat dit brevet, gezien Bailey's ervaring, nu nog te hoog gegrepen is maar het intrigeert haar wel en wil het gewoon beleven. Ze heeft vooral geen zin om volgend jaar nog een keer het africhtingsbrevet te moeten doen. Daar heeft Bailey al twee exemplaren van ;-)

Toen ... waren de laarzen al volgelopen met water ... was de achterkant van Lucs hemd compleet bespat met modder ... lagen de andere 4 kreupel van het lachen en ... hadden de benen van Luc rode striemen opgelopen door het scherpe snijden van het riet ... Tot wat een spurtje achter Danske niet allemaal leiden kan ...

Luc en zijn Monkey Dans ...

Vijf dagen waren ze weg. Voor mij de eerste keer dat ik voor zo'n lange tijd niet mee ging. Ik ging al twee maal logeren bij de mama van Sabine maar toen was dit slechts telkens voor 2 dagen. Nu vond ik het iets te lang duren en heb getreurd om de fratsen die mijn zussen uithalen als we samen zijn. Ben ook in hongerstaking gegaan en wou niet naar de grote WC. Ik weet dat ik op dat vlak een zindelijke ben maar ik wil in de vrije natuur mijn drol kunnen leggen en aan de leiband is het uitgesloten dat ik ga hurken, ik ben daar veel te preuts voor ... Ik dacht dat ik een taaie was maar niets is minder waar. Met schaamrood op mijn kaken geef ik toe dat ik Bailey, Danske en Câline gemist heb. Het lieve aaien van Sabine en Luc werd gecompenseerd door de mama maar dat is toch niet hetzelfde hoor. Alleen mijn baasjes weten precies hoe ik graag geflokt word, dat kan niemand ze nadoen. Ze hebben beloofd dat ik de volgende keer mee ga. En eerlijk, als ik de foto's zie, wil ik heel graag van de partij zijn. Maar dan wel als toerist. Te heavy voor mij wat Bailey en Danske daar voorgeschoteld hebben gekregen !

Eer ze alle 5 hun deel van het verhaal verteld hebben en hun eigen zegje hebben gedaan ... Ik heb aandachtig geluisterd naar wat ze allemaal beleefd hebben en ziehier het verslag van hun uitstap (31/08 - 04/09) en training bij Laurence Maudet. Sas en Dirk waren ook van de partij en samen hebben ze een onvergetelijke tijd gehad !

Met alle honden vrij op wandeling op de terreinen van Laurence en Thomas. Een ongelofelijke mooie bonte mengeling van kleuren en rassen. Geen enkel conflict tussen deze 14 honden. Speciaal voor de foto werden ze gegroepeerd. Deze gezamenlijke wandelingen gebeurden altijd in het gezelschap van Vierri en Granit, de Goldens van Laurence. Een hele eer om hen erbij te hebben want wat een werktitels hebben die twee allemaal niet in de wacht gesleept ! Vierri is er 12 nu en hopelijk mag hij nog een hele tijd genieten van een zorgeloos leven in St Michel en Brenne !

Een kleine impressie van het 'vakantie'domein.

Vakantie krijgt 's morgens en in de late namiddag een andere definitie : drie dagen aan een stuk, twee pakketten van 3 uren trainen onder een blakende zon ...

... en op een zwaar terrein qua begroeiing. Câline kan je haast niet zien lopen.

Alle 6 trainingen eindigden met waterwerk. Voor mensen die op het droge en ook veel hoger staan, zijn dummy's tussen de waterlelies redelijk goed zichtbaar maar voor honden met de neus aan het wateroppervlak, is dit niet het geval. De opstaande blaren maken het helemaal moeilijk.

De allerlaatste training kregen Santa en Bailey een pittige oefening aan het water. Laurence zei achteraf : 'Des superchiennes toutes deux !' Wat zoveel wil zeggen als dat ze Santa en Bailey superhonden vindt. De oefening bestond uit twee blinde apporten, één lag tussen de waterlelies en één was ver over het water gegooid en lag ergens op dit eiland in deze massa van rietstengels. Deze laatste dummy kon evengoed hoger blijven steken zijn als ultralaag onder het riet terecht gekomen zijn. Eerst de dummy tussen de lelies binnenhalen en dan die over het water was de opdracht. Laurence nam de tijd op die Santa en Bailey daarvoor nodig hadden. Het scheelde weinig : Santa deed het in 2'42 en Bailey in 2'34. Een prachtig moment !

Hier had Laurence de dummy's op een paadje links achter de eik en achter de haag van doornen gelegd. 's Morgens had de plek vóór de eik gediend als valplaats van de eendendummy's. Dit was een blinde vooruit van ongeveer 40m en zelfs Danske ging in één rechte lijn, zocht zich een baan door alle rotzooi en vond de dummy. Heel knap van onze jonge aap !

Een memory links van dit onkruid op zo'n 60m in hetzelfde soort onkruid gecombineerd met een markeer over dit onkruid op zo'n 50m. En dat bij een temperatuur van 30°.

Zwaar labeur - die hitte en dit soort terrein - voor Eros, Santa, Florès, Bailey en Danske. Eros en Danske - beiden 15 maanden - trainden met Santa en Bailey - de oude garde - mee. Alleen kregen zij bv een andere volgorde van apporteren. Eerst om de markeer en dan pas om de memory terwijl Santa en Bailey andersom te werk moesten. Florès had elke dag 1 les en trainde apart, gezien haar leeftijd - bijna 9 maanden -. Laurence nam dan telkens één van haar jonge honden mee. Is ook ontzettend tof en leerrijk om haar te zien voorjagen en problemen op te lossen.

Achter deze prikkelhaag ligt een groot veld waar zo'n 20-tal zigeunerpaarden grazen. Laurence stond op dat veld en gooide de dummy's zo'n 40 m verder weg de wei in. Alleen het geluid die ze maakte bij het werpen, kon aan de andere kant waargenomen worden ... 

Naast het werk was er ook fun ...

... en dan is lekker nat worden toppie !

Zo moeder ...

... zo dochter !

Soms kan het grandioos fout lopen ook ... Danske is niet het gemakkelijkste hondje ooit ... Monkey Dans hé ... Hier waren 4 dummy's gegooid en Danske mocht als eerste één halen. Daar ze in het riet niet in zicht was, heeft ze gerotzooid ! Eerst werd er gedacht dat ze geen enkele dummy vond maar achteraf was iedereen overtuigd dat ze ze allen wel degelijk wist liggen maar niet kon beslissen welke terug mee te nemen. Dikke foei voor Danske ! Luc kreeg opdracht om ze terug te roepen en zijn laarzen te gaan halen. Ondertussen werkten Santa, Eros en Bailey verder. Toen Luc terugkwam, probeerden Laurence, Sas, Sabine en Dirk hun gezicht in de plooi te houden want het was geen zicht, die afgeriste broek met stukken been en laarzen eronder. Luc moest Danske opnieuw over water sturen en dan achter haar aan gaan. Wie het hele verhaal wil kennen, contacteer dan één van de gelukkige aanwezigen. Ik kan wel vertellen dat ze het uitgeproest hebben van het lachen !

Ter plaatse werden al nieuwe plannen gemaakt. Ik zal hen dan waarschijnlijk vergezellen. Heb toch een beetje getreurd, alleen, zo zonder mijn familie. Câline is nu nog klein ... Echter volgend jaar mag ook zij proeven van het echte werk bij Laurence Maudet.

Mama Santa met dochter Florès en mama Bailey met dochter Câline. Santa en Bailey hebben ervoor gezorgd dat hun nageslacht trots mag zijn. Ze hebben zwaar tegen hun tanden gehad maar leverden prachtig resultaat. De lengte van het terrein (van het hek tot aan het water) bedraagt 230m. Eén van de oefeningen die Laurence voor hen in petto had, was een blinde die op een afstand van 100m lag ! Er had een chauffeur iets geleverd waardoor Laurence terug naar huis moest lopen. Bij het terugkomen, zei ze doodleuk iets over een lange spriet en dat ze daar voor elk een dummy had neergelegd en of Santa en Bailey die even wilden halen. Zowel Santa als Bailey werden perfect tot aan dat punt gedirigeerd, ik denk dat Sabine nog steeds droomt van dat ogenblik ...

Florès en Câline zijn halfzusjes. Floyd is papa van hen beiden. Florès is 'the once in a lifetime' hond van Sas. Het is mooi om die twee bezig te zien. Er zit immens veel potentieel in Florès en Sas zal dit er absoluut weten uit te halen ook !

Aan ontspanning geen gebrek. Sas, Sabine, Dirk en Luc zijn in de watten gelegd door Laurence en Thomas. Wanneer er niet getraind werd, wel te verstaan. Ze hebben er ongelofelijk lekker gegeten en gedronken. Elke keer was het een culinaire ambiance met veel gelach en zotte toestanden !

Op twee plaatsen, met een afstand van ongeveer 40m tussen, is er over de hele breedte zo'n net gespannen. Een uitdaging om daar markeerapporten te doen. Danske, die kan markeren als de beste. Volgens Laurences kwotatie een Excellent plus plus plus voor Danskes markeren !

Tijdens twee trainingen werd er met bumperboys gewerkt. Laurence heeft twee zo'n toestellen. Er kunnen twaalf dummy's op één toestel. 24 bumpers voor 4 honden met daartussen nog verleidingen en memories ! Crimineel was het om daarmee aan de slag te gaan. Alles kan vanop afstand bestuurd worden. Ook de nabootsing van het geluid dat wild maakt en het daaropvolgend schot. Zo vlogen er soms eendjes en soms fazanten hoog de lucht in ... 

Certificaatdag van de Flatcoated Retrieverclub in Almere. Danske deed voor de eerste keer een poging om het C-certificaat te behalen en Bailey ging op voor het B'tje. Câline en ik waakten tijdens de proeven over de auto van Hennie. En owee, als er iemand dichterbij kwam. Zelfs Hennie moest aan mijn gegrom geloven toen ik hem niet meteen herkende ;-) Danske ging crescendo bij de vier eerste proeven. Voor het aangelijnd en los volgen kreeg ze een 7/10. De verloren punten kwamen doordat Luc het niet kon laten om op zijn been te kloppen tijdens het los volgen. Tweede proef, het vrij uitsturen, was een 8/10 waard. Dan kreeg ze een 9/10 voor het apport in diep water (1 punt eraf voor het niet zittend afgeven) en een 10/10 voor het kort apport op land. Het weer zat echt niet mee en het regende verschrikkelijk hard. Ook toen Danske de blijfoefening uit te voeren had. In Nederland moet de hond gedurende twee minuten uit zicht achtergelaten worden. Danske wou ten eerste niet gaan liggen op de zuipnatte ondergrond en ten tweede kwam ze Luc achterna ... Voor deze proef jammer genoeg een 0. Dus geen C-certificaat voor Danske. Toch is Luc heel tevreden over zijn Danske.

Sabine en Bailey liepen in een andere volgorde de proeven af en hadden er ook 3 meer af te leggen. Zij begonnen met het apport uit diep water. Bailey had moeite om in het water te gaan. Een vreemde rand uit beton en ze aarzelde wat, vandaar een 8/10. Sabine twijfelde of ze Bailey ging doen liggen of zitten tijdens de twee minuten uit zicht. Want ook wanneer zij die proef af te leggen hadden, was de grond zeiknat en viel er water met bakken uit de lucht. Ze koos om Bailey zittend achter te laten. Heel riskant want het afleggen gebeurt telkens met 2 honden samen en de andere flat bleef niet op zijn plaats waardoor zijn baas twee keer vlak langs Bailey heen moest om deze hond terug op zijn plaats te zetten. Ocharme, Bailey bleef die twee lange minuten keurig op d'r poep zitten in de pletsende regen en ze heeft al bijna geen vacht meer ... Moet zij dit toch echt niet leuk gevonden hebben ... Ze kreeg een welverdiende 10/10. Kort apport te land 10/10. Aangelijnd en los volgen 10/10. Vrij uitsturen 8/10. Twee punten verloren omdat Bailey tijdens het terugkomen een plasje deed. Feit is dat Bailey constant pipi moet doen. Loopsheid in aantocht ? C-certificaat met een puntentotaal van 46/50 was binnen voor Bailey. Nu nog de drie proeven voor de B. Verre markeer op land deed ze perfect. Was ook helemaal geen moeilijke na die van gisteren ! En de afstand was ook opmerkelijk korter dan die van de dag voordien. 9/10. Sabine zei 'zit' bij het afgeven van de dummy. De keurmeester trok een punt af omdat ze had moeten zwijgen want Bailey ging al gaan zitten ! Apport over water. De inzetplaats, één modderpoel. Haast onmogelijk om er deftig te staan zonder uitglijden. Bailey ging heel vlot over water die niet al te breed was. Aan de overkant één en al rietkraag waardoor Bailey volledig uit zicht was. De dummy lag zo'n 30-tal meter dieper boven op de helling. Bailey bleef aan de rand zoeken en ging kennelijk niet diep genoeg. Sabine hoorde Bailey opnieuw in het water komen. Ze mocht van de keurmeester ingrijpen en Bailey proberen door te sturen. Bailey deed heel mooi wat van haar gevraagd werd, keerde zich om en ging terug de brousse en de anonimiteit in om te zoeken. Ze vond uiteindelijk de dummy, zwom terug over en kreeg een 6/10. En dan de laatste proef ... Het verloren zoekapport in het bos ... De moeilijkheid was dat de voorjager, eenmaal zijn hond in het bos aan het zoeken was, de inzetplek moest verlaten en zich onzichtbaar moest opstellen op een aangeduide plaats zodat de hond vrij zou kunnen werken ... Sabine was aan het sterven want de tijd verstrijkt tergend traag als je je hond niet ziet en geen contact hebt. De keurmeester riep Sabine na enige tijd bij zich en zei Bailey terug te halen en opnieuw in te zetten want Bailey ging slechts 20 meter het bos in en niet verder. Daar deed ze ook niets meer, ze wist het gewoon niet meer ... Zo ook bij de tweede poging ... Sabine was heel verbaasd toen de keurmeester haar vroeg of haar hond nog maar net een nestje had gehad. Hij vertelde er meteen bij dat dit de reden was dat ze niet verder het bos in ging. Hij oordeelde het gedrag van Bailey als absoluut normaal gezien de omstandigheden. Volgens hem puur logisch dat Bailey Sabine zocht en verloren was zonder de houvast van haar baas. Daar haar hormonaal stelsel nog uit evenwicht is, voelt ze zich onzeker en wil ze eigenlijk enkel bij Sabine zijn. Deze 0/10 is dus werkelijk jammer want daardoor geen B-certificaat. Maar niet getreurd, Bailey kan het echt wel !

Vandaag Bailey's tweede deelname aan het Africhtingsbrevet en ook deze keer rijfde ze dit brevet binnen. Van de 22 deelnemers slaagden er vier honden waaronder dus Bailey. Ze heeft een resultaat van 141/160 en daarmee een mooie 3e plaats met slechts 1 puntje verschil met de hond die tweedes eindigde. Bailey is wel als eerste van de club geëindigd ;-) De punten per proef zijn niet meegedeeld geweest, die komen we later te horen. Sabine is vooral benieuwd naar de score die Bailey haalde op de markeerapport. Dat was potverdikke zware stuff ! Een deelnemer die in Sabines groep was onderverdeeld en die veelvuldig zo'n Africhtingsbrevet speelt, vertelde dat dit de zwaarste marking was die hij ooit meemaakte tijdens zo'n brevetproef ! Slechts twee honden hebben hun eend goed gemarkeerd en zaten er pal op en Bailey was daar eentje van ! Ze ging wel niet op fast speed waardoor ze terecht punten verloren is maar markeren, waar het om te doen was bij die oefening, deed ze perfect ! Want door de vele regen van de laatste week, hadden de honden door de glooiing van het terrein door een grote plas water te ploeteren wat voor serieuze afleiding zorgde van het markeerpunt. Kwam daarbij dat er pas geschoten werd toen de eend al op zijn retour naar beneden was ... En de eend werd gewoon met de hand de lucht in gegooid wat helemaal niet zo hoog gaat als een dummy ... En de werper stond onzichtbaar opgesteld ... En een eind van het markeerpunt vandaan lagen de zakken (van die gele van Pedigree Pal) met eenden wél in zicht ... en die zakken met eenden bevonden zich, gezien de windrichting, juist waar ze niet moesten liggen ... Was dit nu moeilijk of was dit nu moeilijk ? En hierbij laat ik het voor vandaag want we moeten vroeg op morgenochtend. We worden om 8h in Almere verwacht en dat is een dikke 3 uren rijden !

Voor we naar het noorden trekken, lonkt eerst het zuiden. Heb voor mezelf nog niet beslist of ik ons gezin vergezel naar Laurence. Ik krijg de kans om te genieten van extra veel - speciaal alleen voor mij ! - persoonlijke aandacht van Sabines mama en ik denk dat ik daarvoor kies ... Ik ben vorig jaar mee geweest dus ik ken het daar. Als mijn zussen bij terugkeer zullen vertellen over hun avonturen, zal ik mij dat levendig kunnen voorstellen, net of ik er zelf bij was. Sabine en Luc gaan, voor we naar Denemarken op vakantie gaan, eerst nog 5 dagen keihard zweten bij Laurence Maudet. Bailey mag opnieuw aan de slag met Sabine en Danske zal samen met Luc deze keer ook de hele dag les krijgen. Kleine Câline zal tijdens het trainen in het gezelschap van haar broertje Eager vertoeven. En die twee prutsen zullen op hun beurt, daar aan de andere kant van de Loire, vele positieve indrukken en nieuwe ervaringen mogen opdoen. Is in die fase van hun leven het enige wat telt. De aardbol wordt beetje bij beetje kleiner voor ons Câlinetje ... Of zij beetje bij beetje groter ...

Ik ben verre van dom. Daarom kon ik het mysterie van de al-enkele-dagen-op-de-salontafel-liggende-Trotter ontrafelen. Die reisgids ligt daar niet zomaar. Wij gaan binnenkort op vakantie ! En ik weet ook naar waar ! En met wie ! Bailey, Danske, Câline en ik gaan weldra voor een weekje op stap met Ally, Dazzle en Lace ! Tijdens deze trip gaan de flatjes gedurende 1 dag op workshop bij Annika Christiansen. En surprise, surprise, daar komen de fokker van Lace én de fokker van Danske ook naar toe. Zal Danske haar mama Mocca en haar zus Canis weerzien ! Hebben ze weeral goed georganiseerd, die bazen van ons. Daarvoor zijn Nathalie, Sabine, Geert en Luc verschillende keren samengekomen maar of ze daarom veel hebben afgesproken ? De dag en het uur van vertrek, ons logeeradres, een bezoek aan Nick en Birthe en die dag trainen staan vast. En verder laten we die heerlijke vakantie gewoon op ons afkomen ! Oh ja, de Trotter, is er één over Denemarken ;-)

Bailey is vlug onder de indruk maar herstelt wonderlijk ook heel snel. En zo ook met de nare ervaring die ze opdeed aan het water donderdag. Gisteren mocht ze een balletje halen op identiek dezelfde plaats waar ze schrok. Ze zwom er met volle overgave naar toe. Opluchting alom. Het zou zo'n zonde zijn, mocht Bailey er iets aan overgehouden hebben ...

Zondag maakte Câline kennis met het strand en de zee. Wij vinden het harde zand sowieso een heerlijke plek om onze poten languit te strekken en Câline nu ook. Bailey, Danske en ik zetten het op een lopen langs de vloedlijn. Câline deed een schrale poging om mee te spurten. Ze gaf het rap op. Haar korte beentjes kunnen nog niet mee met onze topsnelheid. Wel rende ze de zee in, haar mama achterna. Vond ze ontzettend plezant ! Wij zijn het er allemaal over eens : Câline mag blijven, ze is een heerlijke pup !

Het bruintje is Bailey op de leeftijd van zwart Câlinetje nu ...

Herinnering aan moeder en dochter tijdens Câlines eerste zee- en zandervaring.

Gisteren is Bailey ferm geschrokken van iets in het water ... Kan een vis of een rat geweest zijn ... Hoe dan ook, ze zwom het kleine stuk verder naar de overkant, vond de blinde apport, kwam terug tot aan de rand van het water en daar stond ze dan, bang om opnieuw over te zwemmen ... Dit was pijnlijk voor Sabine want wat ze ook probeerde om Bailey bij haar te krijgen, niets lukte ... Bailey wou wel terugkomen, ze begon zelfs te huilen en stond daar maar te treuzelen met de dummy in de bek ... Toen gaf ze aan dat ze wou omlopen maar dat liet Sabine niet toe. Flinke Bailey want ze luisterde perfect, alleen wou ze niet in het water ... Sabine wist dat ze dit moest winnen en dat Bailey het water wel in moest want dit zou heel erge gevolgen kunnen hebben ... Trainingsmaatje was bij de pinken, hij haastte zich naar Bailey en lokte haar voorzichtig in het water onder Sabines aanmoediging. Hij heeft er een paar natte sokken aan overgehouden maar gelukkig zwom Bailey door. Vandaag hebben Sas, Betty en Sabine veel waterwerk gedaan. Bailey ging zonder vrees en zwom zonder moeite verschillende waters over ... Oef, Bailey's angst is dus niet aan water gerelateerd, een pak van Sabines hart ! Over enkele dagen nog eens het water van gisteren proberen. Happy dummy's op de plek waar ze schrok en nu hopen dat ze ook daar opnieuw enthousiast te water gaat ...

Câline is ultra zuinig op het speeltje die ze van peter Jens kreeg. Omdat ze ondertussen al door heeft dat Monkey Dans met reden Monkey Dans wordt genoemd. Danske bijt gemakkelijk zo'n speelgoed in flarden en dan moet het jammer genoeg de vuilbak in. Af en toe mag Câline dus quality time met haar hondje en geniet ze voluit van deze supergrappige knoddige knuffel !

Het hondje en het hondje.

Over enkele maanden kan de ligstoel niet meer dienen als decor voor een groepsfoto. Omdat het dan guur weer is en deze ligzetel duidelijk een zomerattribuut is. En omdat Câline dan veel meer plaats zal innemen waardoor we er niet meer op kunnen met zijn vieren. Het was nu al krap. Deels omdat ik de beste positie inpalmde. Ben roedelleidster voor iets hé !

Actueel familieportret.

Zo ziet Câline er op de dag van vandaag uit. Over drie dagen is ze drie maanden oud. Deze morgen was Jenna op bezoek en het kleinste van het nest staat op dit moment iets hoger op haar poten dan ons zwartje ! Reu geel en reu lichtgroen gingen de eerste 8 weken gelijk met elkaar op in gewicht en in grootte maar ondertussen is Jazz al een stuk hoger en forser dan Eager. En Jo wou toch zo graag een kleintje ;-) Ze hebben wel dezelfde smoeltjes, het valt niet te loochenen dat ze broertjes en zusjes van elkaar zijn. Spannend vind ik het om te wachten op later, als ze groot zijn ... Hoe ze er als volwassen flatjes zullen uitzien deze baby's van Bailey.

Câline af.

Câline vrij.

Câline zit.

Zoals eerder al gezegd waren Câline en ik zaterdag te gast bij Jens en co. Ik pas mij overal gemakkelijk aan maar voor Câline was het de eerste keer dat ze het zonder haar vertrouwde omgeving alsook een hele dag zonder de aanwezigheid van haar baas moest stellen. Voor ons werd uitstekend gezorgd. Câline is een ervaring rijker en liet zich net als ik alle vertroetelingen welgevallen. Toen Sabine ons 's avonds ophaalde, kreeg ze alleen maar lovende woorden over ons gedrag. Wedstrijden zijn dan wel niet aan mij (en nog niet aan Câline) besteed maar Luc en Sabine zijn ook op ons trots.

Danske werd tijdens de Happening in Ardooie 2e zeer goed geplaatst door keurmeester Blomme. Yannick en Bailey zetten in de Junior Handling hun beste beentje voor waardoor Yannick een medaille en een grote zak snoep kreeg. Hij heeft zich de hele dag over de chokotoffs ontfermd en vele kunstjes met hen uitgeprobeerd. Vind wel dat hij er aanleg voor heeft.

Bart Augustijns zorgde voor deze foto van hondentemmer Yannick Rousseeuw.

Een weekend bestaat uit een zaterdag en een zondag. En nu zal ik het enkel over voorbije zondag hebben. Câline en ik werden stipt om 6h afgezet bij de familie Vercruysse. Wij waren daar zaterdag ook al de hele tijd geweest en wisten dat ons opnieuw een plezante dag te wachten stond. Want zowel Jens als Niels als Jade vinden het leuk om met ons te spelen. Het was wel hun papa die de deur kwam open doen zo vroeg in de ochtend. Bailey en Danske vergezelden Luc, Sabine en Yannick naar Frankrijk, naar Fontaine au Pire. Danske ging voor de Sélectif B. Terwijl Câline en ik ons tegoed deden aan knuffels en aandacht, stonden zij in de gietende regen kliedernat te wezen. Danske begon met de 'battue' meteen in de 1e drift. Zij en de twee andere kandidaten kregen het al direct moeilijk daar de dummylauncher telkens bleef steken en het dus een tijd duurde eer alle 6 de dummy's waren afgeschoten. Danske haalde een klein beetje de aap uit door na het terugbrengen van de 1e dummy al meteen naar de andere kant te rennen om haar tweede apport. Een Sélectif staat niet op punten maar wordt beoordeeld in zijn geheel. Een deelnemende hond moet wel voor alle 4 de proeven geslaagd zijn. En dit ijverige van Danske zal door keurmeester Facq gezien zijn als een schoonheidsfoutje. Danske heeft alvast de drive in haar ... Eerste proef achter de rug. Daar Luc als eerste begonnen was, kon hij aansluitend de proef met de duif afleggen bij keurmeester Lammens. Chokotoff 2 vond het beestje snel en bracht het keurig terug naar Luc. Derde proef - een minuut op afstand blijven zitten en komen op bevel onder het lossen van een schot - was zo gepiept. Dan was het wachten tot alle andere deelnemers ook deze proeven hadden afgelegd. Het waterwerk zou pas voor na de lunch zijn. Hoewel er 's morgens water genoeg uit de hemel viel ... Met zijn 50 onder het zeil van 1 partytent kan onder zo'n omstandigheden toch oergezellig zijn. Vooral als er een heerlijk koud buffet op zijn frans staat te lonken. Tja, baasjes hebben nu eenmaal een hobby die buiten te doen is en dan moeten ze er de eventuele barre weersomstandigheden maar bij nemen ;-) Toen het eindelijk stopte met regenen, moest Monkey Dans zich nat maken voor de waterproef. Ook hier liet ze zien dat ze wel degelijk kan wat van haar verwacht wordt weliswaar niet echt zoals het hoort ;-) Twee dummy's in het water, eerst om de ene dan om de andere en bij het terugbrengen van de tweede apport wordt een derde dummy als verleiding gegooid waar ze alsnog ook achter moet. Onze zotte doos ging om de laatste dummy met een sprong te water. En dus bij het afroepen van de namen klonk ook die van Danske, onze Monkey is geslaagd voor de Sélectif B !

Michelle, in naam van Luc en Danske bedankt voor deze foto.

Zaterdag komt Yannick logeren. Hij mag het hele weekend met ons op stap. Zaterdag is het ook de Happening, de open show voor Retrievers, georganiseerd door Will to Please. Câline is dit jaar 6 dagen te jong, Bailey is op dit moment te kaal, ik ben immer te Akita, Danske heeft geen excuus, zij doet gewoon mee. Yannick neemt de uitdaging aan om met Bailey deel te nemen aan de Junior Handling. Hij volgde vorige week een beetje les in showtraining. Nu maar hopen dat Bailey flink naar deze jonge vriend luistert. Ben benieuwd hoe die twee het zullen doen. Wij supporteren alvast voor hem.

Ik vergezelde Câline naar de dierenarts vandaag. Ze kreeg de laatste van de reeks puppyvaccins ingeënt en is nu voor een jaar beschermd tegen allerlei nare ziektes. Flink meisje is ze want ze poerde niet. Ze stond wel niet te kwispelen zoals Bailey altijd doet. Toch een beetje onder de indruk, die zwarte.

Ik denk dat ik mij een secretaresse onder de arm ga nemen ... Want het lukt mij niet om de site up te daten ... Heb nu eenmaal de smaak van vakantie te pakken en vind het moeilijk om de draad weer op te pikken. De dagen vliegen voorbij en voor ik het weet, is er opnieuw een week om en hebben we zoveel beleefd dat ik dan niet weet waar te beginnen ! Kan alvast schrijven dat er vorige week dinsdag röntgenfoto's genomen zijn van Danskes heupen en ellebogen. Het is nu nog wachten op de officiële beoordeling ervan maar de resultaten zagen er goed uit. Dat waren de laatste onderzoeken nodig om te weten of Danske op gezondheidsvlak mama mag worden. Ze is natuurlijk op dit eigenste moment nog te jong maar de manier waarop ze zich over de pupjes van Bailey ontfermde, geeft aan dat ze ooit zelf een supermama zal zijn. Luc is druk in de weer met zijn Monkey Dans. En soms gaan die twee werkelijk fantastisch en soms ook niet. Het is afwachten wat kleine chokotoff in petto heeft. Ze kan prachtig werk laten zien. Alleen hangt ze af en toe de aap uit ... En als ze dat gedrag vertoont als het voor echt is, dan zal Luc in de aap gelogeerd zijn ;-)

Câline daarentegen kan al lijnen lopen van meer dan 100m, zwemt in speedtempo een water over van 60m, laat zich links en rechts dirigeren op een simpel handgebaar en gaat pardoes op haar gat bij het horen van de zitfluit. Neen hoor. Câline mag lekker pup wezen. Stilaan raakt ze de bench gewoon. En wij haar klaagzang ... Ze is een enthousiast klein ding met een ferm karaktertje.

Bailey behaalde vorig jaar het africhtingsbrevet in één deelname en kaapte meteen ook de 1e plaats weg. Een dag om nooit te vergeten want dat werd hevig (iets té naar mijn mening) gevierd achteraf (wie daarover meer wil lezen : belevenissen 2009 - 30/08) Dus dit jaar gaat Sabine voor de spanning, de kick en de fun. Beseffend dat er ook een kans bestaat om niet te slagen maar dat neemt ze er bij. Het doorbrengen van een gezellige dag onder vrienden is belangrijker dan de prestatie die eraan verbonden is. Bailey heeft al lang bewezen dat ze het kan dus laat maar waaien wat komt. Wordt de clubkas nog eens gespijsd ook ...

Dus wordt er hier geoefend. Sabine met Bailey. Luc met Danske. Sabine met Câline. Daarom dat ik dat allemaal niet kan bijhouden wie waar zit wanneer ! De ene keer is het Luc die weg is, dan is het Sabine, dan zijn ze samen aan het trainen ... Eén ding is zeker, iedereen vindt het leutig ! Want niets moet. Werken met hun honden is zowel voor Sabine als voor Luc een hobby en dat zal het blijven ook. Er staan enkele deelnames aan proeven op het programma en slagen ze dan is het 'Joepie' maar lukt het niet dan is het geen ramp. Bailey en Danske zullen daarom niet minder graag gezien worden !

Ienemiene Câline is lief. Niet zomaar een klein beetje lief maar hartstikke lief ! Deze week hebben we haar leren kennen zonder broertjes of zusjes erbij en dat is toch helemaal anders. Ze maakt nu deel uit van onze roedel en heeft zich perfect aangepast. M.a.w. ze weet dat ik aan het hoofd van deze hondengroep sta. Câlinetje mocht al veel meemaken de voorbije dagen en ze laat het heerlijk op haar afkomen. Heel open en onbevreesd weet ze zich perfect te handhaven in de grote wereld.

Danske blijft haar naam Monkey Dans eer aandoen want ze kan soms echt het kind uithangen en plotsklaps alles vergeten van wat ze tot nu toe leerde. Toch kan ze ongelofelijk knap presteren ook. Mijn mond valt dan werkelijk open van verbazing. Echt waar ! Dinsdag bv. heeft ze getraind met 2 Golden Retrievers in een wei met hoge begroeiing. Alle 3 honden stonden op linie, er werden 3 dummy's voor hen gegooid, toen moesten ze zich 180° omdraaien en werden er nog eens 3 dummy's gelanceerd. Dan opnieuw draaien en Danske mocht als eerste een dummy halen. Meteen er bovenop en binnen gebracht. De twee Goldens hadden het moeilijk en het duurde een tijd eer ze elk een dummy hadden gevonden. Toen ze zich weer omdraaiden voor de overige 3 apporten, was Danske als laatste aan de beurt. Maar geen van de twee honden vond een dummy ... Luc zette op zijn beurt Danske in en wederom zat ze er pal op. Ze werd nog eens uitgestuurd, ook de tweede had ze meteen vast en zelfs de 3e dummy ging ze in één rechte lijn halen. Wel, dat was een waauw moment !

Bailey staat, na net 8 baby's gehad te hebben, erg kaal in haar vacht - haar achterste lijkt op die van een baviaan - maar toch straalt ze. Sabine en Bailey trainen weer samen en ze vinden het alletwee grandioos. Zo hebben Sas, Ingrid, Betty en Sabine een nieuw groepje samengesteld waarbij ze iedere vrijdagmorgen samenkomen. Vorige week zijn ze van start gegaan. Sabine had Câline ook meegenomen, meteen een extra autorit- en benchtraining voor ons kleintje. Câline vindt het alleen nog steeds niet tof om in de bench achter te blijven waardoor ze zonder ophouden blijft janken. Haar gejammer had tot gevolg dat er een bezorgde fietser de politie opbelde waardoor Sabine die boven op de berm aan het trainen was, werd aangemaand meteen naar de auto te komen. Sabine wist dat er niets met Câline aan de hand was maar moest de agentes daar ook van zien te overtuigen. Dus uitleggen dat dit jong hondje het gewoon niet leuk vindt om aan verplichte benchtraining te doen en dat ze echt niet aan haar lot overgelaten of aan het stikken was. Zij werden opgeroepen en konden natuurlijk niet weten dat Câline geen achtergelaten hondje was maar ons zusje waar zoveel van gehouden wordt. De dames van de wet hadden meteen door dat alles in orde was. Maar vertelden wel dat als ze Sabine niet zouden gezien hebben, ze de auto zouden geforceerd hebben en de pup naar het asiel hadden gebracht. Oef, dat zou pas paniek geweest zijn ! Gisteren stond Sabines hart nog eens stil ... Câline zat in de bench in de auto met de klep van de koffer open. De auto stond op privé-terrein geparkeerd met nog enkele andere auto's. De eigenaars van die auto's hadden afgesproken om samen te trainen, zo ook Sabine met Bailey. Câline liet zich weer ongeneerd horen tot ze op een zeker ogenblik moe was geschreeuwd. Is toch wat iedereen dacht ... Na afloop terug naar de auto's die nochtans voortdurend in zicht waren geweest. Toen ontdekte Sabine dat Câline niet meer in haar bench lag, ze was nergens te bespeuren ! Dit waren lange seconden vol angst ! Luid riep ze Câlines naam en doodleuk rende kleine pruts de schuur uit recht in haar armen met de hond des huizes en een boerenknecht in haar kielzog. Had hij haar uit de bench gehaald zonder iets te laten weten ! Grrrrr, beleefd blijven was wel moeilijk toen ! Er is een andere auto op komst (over een dikke maand) die vooral aangepast zal zijn aan ons, de viervoeters. Kunnen zo'n dingen zich niet meer voordoen in de toekomst.

Zondag gingen we met zijn allen naar Drunen. Afspraak met Sas, Karin en Edwin. Eerst een oefeningetje voor Esmée en Câline, de piepjonge flatjes, daarna mochten Florès en Danske, de jonge flatjes, laten zien wat ze in hun mars hadden waarbij Edwin als keurmeester fungeerde en als afsluiter werden Santa, Gayle en Bailey aan het werk gezet. In dit geheel trok Karin foto's en mocht ik mee met haar. Zo had iedereen het naar zijn zin en was het een hele fijne dag.

Een zomerse zondag in augustus ... 7 flatjes en één Akita tijdens hun favoriete bezigheid.

Jullie zouden wel eens kunnen vergeten dat er naast al die flatjes ook een Akita in the house is. Mag dat niet laten gebeuren ! Maar ik heb het druk om de pupjes mee te helpen grootbrengen. Kwestie van zindelijkheid en socialisatie kunnen ze nog wel iets van mij leren en ik offer mij daar ook graag voor op. Is een fulltime bezigheid dat wel ! Sabine heeft eindelijk haar ei gelegd en Câline is het teefje met de rode poep. Ik wist al lang dat zij het zou zijn die zou blijven. Voorgevoel heet dat. Monkey Dans en ik vinden het oké, die rooie mag erbij in onze roedel. Over rood gesproken, Danske kon het niet laten om mij na te apen ! Toen ik er net vanaf was, vond zij voor haar het moment gekomen om loops te worden. Ze zou nu stilaan haar apenkuren achterwege moeten laten ... we zullen zien ! Ik heb er alvast nog niets van gemerkt en ik denk Luc ook niet ...

Lopen er gisteren eens twee ferme reuen op mijn erf rond, mag ik er niet eens bij ! Moest ik op het terras blijven en zij in de tuin ! Niet eerlijk, gewoon niet eerlijk ! Ik had er anders wel extreem veel zin in om nader kennis met ze te maken. Gaf niet dat het Flatcoated Retrievers waren, ben dat ras nu naderhand wel al gewend.

Ssst ! Ik hou het stilletjes. Het feit dat ik loops ben. Daarom dat ik nu niet zo veel post. Ik heb andere prioriteiten wil ik broekvrij blijven. Komt daarbij dat er de laatste tijd veel mensen over de vloer komen. Al hun aandacht hoeft niet noodzakelijk alleen maar naar de pupjes te gaan hé. Ik entertain ook graag. En het leuke is dat ik veel complimentjes krijg. Iedereen vindt mij een hele lieve en mooie hond. Ik ben wie ik ben, een Akita, maar wel één uit duizend.

Wou jullie doodgewoon laten meegenieten van doodgewone beelden van doodgewone dieren van moeder natuur ...

Een stukje natuur door de ogen en lens van Olivier Vergucht bekeken ... 

Sabine kent Olivier Vergucht al jaren als de zoon van Martine en Paul, lieve buren van verderop in de straat. Olivier groeide ondertussen op van eerder stille knaap tot de toffe jonge man die hij nu is. Hij is al een tijdje uitgevlogen en woont samen met zijn vriendin Ine in Brugge. Wij komen Olivier af en toe tegen als we op wandel zijn. Als echte natuurliefhebber met zijn fototoestel in aanslag. Engelengeduld heeft hij als hij op zoek gaat naar vogels, eenden, insekten of vlinders. Een self-made man die het absoluut in de vingers heeft om op het juiste moment het knopje in te drukken. Olivier kwam naar de pupjes kijken toen ze net geboren waren. Hij vindt het een uitdaging om ze in beeld te nemen wanneer ze een week of 7 oud zullen zijn. Nu mocht Danske 'in the picture'. Je moet die aktiebeelden toch maar weten vast te leggen ! Danske is vandaag op show in Douai (Frankrijk) en Luc belde daarnet om te zeggen dat ze een 1e plaats 'Excellent' gehaald heeft. Monkey Dans, ons kampioentje-kapoen ;-)

Ze is er mij toch eentje !

Ben een beetje smerig ... Maar er wordt altijd gezegd dat ik niet graag te water ga ... Het zit zo, als ik iets doe, doe ik het goed en anders begin ik er eenvoudig weg niet aan ... En nu had mijn velletje nood aan een 1e klasse modderbad ...

Het is niet omdat er nu pupjes in huis zijn dat er geen andere leuke dingen op het programma staan. Bailey staat op non-actief hoewel ze dagelijks mee gaat wandelen. Maar zij hoeft niets, ze mag tijdens onze uitstap onbezorgd genieten, net als ik. Luc en Monkey Dans trainen ondertussen wel verder. Zo zijn ze deze morgen vroeg opgestaan om les te gaan volgen. Hieronder enkele foto's van een training samen met Sas en Silvia. Op de eerste is Luc op zijn gemak de leiband in zijn zakken aan het steken terwijl Danske aandachtig gefixeerd zit te wachten op teken van Luc dat ze om de dummy mag. Tweede foto toont Danske in aktie die voor de eerste keer in haar leven een sprong als hindernis moest nemen. En derde is gewoon een plaatje van een hondje en van een foto.

Picture courtesy : Silvia Renders

Zoals eerder al geschreven : Câline heeft een meter en een peter. Wie meter ging worden, was al heel snel beslist. Alleen moest zij die toch wel gewichtige taak op zich willen nemen. Meter van Câline mocht voor ons eigenlijk niemand minder dan Saskia de Kort zijn. En waarom ? Omdat zij een prachtig hondenmens is. Omdat zij een enorme passie voor flats heeft. Omdat zij mama Bailey heel goed weet in te schatten. Omdat Bailey Sas super vindt. Omdat zij doodgewoon vriendin des huizes kan genoemd worden. Omdat Câline en haar Florès dezelfde papa hebben. Omdat zij er bij was toen de pupjes geboren zijn. Omdat Sas en Sabine heel graag samen trainen. Omdat nog zoveel meer en vooral omdat ze erg enthousiast ja antwoordde of ze meter wou worden !

Câlines peter is een heel speciaal iemand. Jens Vercruysse is zijn naam. Hij is jong en ambieert om later dierenarts te worden. Sabine had het eerst aan zijn mama gevraagd of zij akkoord ging dat haar zoon die verantwoordelijkheid zou dragen. Maar zoals iedere moeder weet Caroline haar kids ook perfect in te schatten en wist ze meteen dat Jens het peterschap van Câline heel serieus zou nemen. En dat doet hij ook ! Fiere peter Jens ! Zijn ogen twinkelden bij het vernemen van dit nieuws. Ook al is Jens nog niet volwassen, we weten dat Câline een schat van een peter heeft. En dat komt ons goed uit want Jens heeft nog een broer en een zus. Dus als hij op bezoek komt, genoeg handen om ons allemaal te vertroetelen !

In beeld : Jens met teefje blauw. Zou dit een voorteken zijn ? Zou teefje blauw Câline kunnen zijn ... Zien jullie hoe voorzichtig hij met dat poppetje omgaat ? Bedankt Sas en bedankt Jens om meter en peter te willen zijn van ons zusje.

Ik heb gisteren pupje geel zien plassen. Met zijn 4 poten in de lucht. En mama Bailey speelde voor madame pipi ... Vandaag dan zag ik teefje rood onbeschaamd een drol (weliswaar qua grootte een tienvoud van een muizenstrontje) leggen. Moet ook gebeuren, akkoord maar ze lag toen wel met haar poep op reutje geel zijn kop ... Om binnen dezelfde woordenschat te blijven : wat een scheetjes van een kadeetjes ! 

Ik vraag mij af hoe een Sharpei er uitziet als hij net geboren is ... Omdat onze 'blackies' ook al zo'n verrimpelde face hebben ... Flatneusjes worden later mooi lang ... En die van Sharpeis niet ...

'Kalien is hoe je Câlines naam uitspreekt. En het dakje op de 'a' van haar naam, vind je op een azerty klavier rechts van de letter 'p' en op een qwerty klavier boven het cijfer '6'. Je tikt dan eerst op die toets en dan typ je 'a' en bekom je dus 'â'. Poepsimpel is dat.' Sabine heeft mij dat al een hele tijd geleden verteld en nu vertel ik het jullie ...

Wij hebben alleen maar lieve vrienden ! En Sabine en Luc ook ! Eergisteren kwamen Danskes peter en zijn vrouw op bezoek, de dag daarvoor Câlines kersverse peter (over dit peterschap vertel ik later in een apart stukje) en gisteren werden we verheugd met het gezelschap van Kathy en Ivo. Kathy en Ivo verwachten weldra zelf een nestje van Golden Retrievers. Fayca zou op 3 juni moeten kopen maar ze staat nu al heel erg dik ! Daarom zijn ze gisteren, nog vlug vóór Fayca's bevalling, langs gekomen. Kathy is ook diegene die het aantal pups van Bailey exact geraden heeft en dat moest absoluut gevierd worden ! Wat zeker niet hoefde (maar wel super was om te krijgen !), was het mooie cadeau die ze bij hadden. Wij vinden het een magnifiek kunstwerkje ! Helemaal in chocolade gemaakt. En zo gepersonaliseerd ! Een uniek stuk ! Bij deze maak ik gebruik van de gelegenheid om jullie allemaal te bedanken om ons graag te zien ! Van ganser harte bedankt voor alle lieve telefoontjes, smsjes, e-mails, berichten in het gastenboek, bezoekjes, ... Op de langdurige vriendschap !

In opdracht van Kathy en Ivo werd het liefdesnestje van Bailey en Floyd nagemaakt in chocolade ...

Het feit dat Bailey mama werd, betekent dat Danske en ik nu tante zijn. En dan nog van 4 nichtjes en van 4 neefjes ineens ! Eén van de meiden wordt daarbovenop zelfs ons zusje ! Of pup paars of pup blauw of pup rood of pup oranje blijft voor altijd hier bij ons. Ik weet nog niet wie van de vier het worden zal maar ik ken wel al haar naam !

Dit jaar is in België de letter 'J' aan de beurt als officiële beginletter van de stamboomnaam van iedere hond. Deze 8 'Of Perfect Promise' zullen dus ook officieel een naam dragen met de letter 'J'. Moet daarbij een naam zijn die maar maximum 10 karakters lang is. Sabine heeft hele mooie namen bedacht voor 'the blackies' en weldra komen jullie ze ook te weten. Mag het nog niet verklappen van Luc !

Roepnaam van ons zwartje vertel ik wel vandaag. Kreeg toestemming daarvoor. Oorspronkelijk, in een ver verleden, had Luc voor zichzelf een ander teefje op het oog dan Danske, alleen werd zij maar niet geboren ... Zij ging ons C-hondje worden. Ze zou een dochter van Floyd geweest zijn. Het lot heeft enigszins anders beslist. Omdat Floyd een reu is waarvan hier altijd gedroomd werd ooit een dochter van te hebben, mocht hij de partner zijn van Bailey. De rest van het verhaal is gekend. We hebben hier nu 8 mini Floyd-Bailey hondjes. Dit allemaal om uit te leggen dat ons kleinste zusjes roepnaam met de letter 'C' begint.

Ik heb een Japanse, Bailey een Engelse, Danske een Deense naam. Kleinste krijgt een Franse. Haar naam komt van het Franse werkwoord 'câliner' wat liefkozen, aanhalen betekent. Câline, in Sabines ogen, dé naam die een niet te onderschatten eigenschap van de flat in al zijn eenvoud weet te benadrukken. Want als er nu één hondenras weet wat flokken is, dan is dat toch wel de Flatcoated Retriever ! Welkom Câline ! Over enkele weken weten we welk kleurtje bij jou past.

Dat er een goed draaiende motor in onze Bailey stak, dat wist ik. Maar dat het er één was genre turbo van een Ferrari wat puppies ter wereld brengen betreft, ben ik sinds vrijdagavond achter gekomen. Amai ! In 3 uren heeft ze eventjes 8 kleintjes het leven geschonken. Mijn relaas van deze heuglijke gebeurtenis.

Luc was laat thuis van zijn werk deze bewuste vrijdag. Kort daarvoor had Sabine een 'heldere uivloeiing van de vulva' van Bailey waargenomen. Nog een teken dat de pups onderweg waren. Binnen de eerstvolgende 24 à 36 uren als je de boekjes mag geloven tenminste. Sas had tijdens één van hun telefoongesprekken van die dag gezegd dat Sabine moest zorgen voor een deel handdoeken in de werpkist zodat Bailey daar een nestje kon maken en niet in de tuin. Sabine had er omstreeks 19h een donsdeken in gelegd en Bailey toen ook in de binnenren gelaten zodat dit voor haar een privé en vertrouwd plekje worden zou. Want Danske en ik mogen niet zomaar in en uit lopen daar waar de pupjes leven dus is er een stuk van de veranda afgesloten voor ons. Wij mogen kijken maar niet aankomen. Voorlopig toch niet.

Eenmaal Luc thuis, lachte Sabine dat hij best nog deze avond de halogeenlampen zou installeren want stel dat Bailey deze nacht zou bevallen, hadden ze boven de werpkist geen sterke verlichting genoeg. Een beetje morrend begon hij er aan want Sabines wil is wet. Tenslotte stonden die lampen al twee weken te blinken, zonder te stralen. Eenmaal klus geklaard, het was toen al over 20h ! , begaf Luc zich naar de bureau en deed Sabine de afwas. Ging ze ondertussen even naar Bailey kijken en toen was er stress ! Want het eerste pupje was geboren ! Uit het vlies, met afgebeten navelstreng, nog helemaal nat ! Bailey had dit gans op haar eentje volbracht. Luc belde direct naar Dirk want hij was toch al van plan om ons te komen bezoeken. Dat hij maar wat sneller kwam en liefst nu meteen ! Sas, lieve Sas ook verwittigd maar die had nog een hele trip voor de boeg eer ze hier zou zijn ! Ondertussen deed Bailey lustig verder, zich van niemand of iets aantrekkend, floepte ze pup 2 na 8 minuten en pup 3 na 11 minuten er uit. Alsof ze nog nooit iets anders gedaan had !

Intussen had Dirk als een rasechte autocoureur zijn speedwagon op de oprit gesjeesd en was het voor Sabine en Luc geruststellend dat deze ervaren 'vroedvrouw' de gelederen kwam versterken. De drie volgende zwartjes lieten ook niet lang op zich wachten. Nog geen 22h en al 6 'babbies' waarvan 4 reutjes en 2 teefjes. De mensen die een reutje verkozen, waren al tevreden gesteld maar Sabine had veel vraag naar teefjes ... Het was spannend afwachten. De twee volgende hadden meer tijd nodig om de uitgang te vinden. Die moeten gedacht hebben dat Saskia niet enkel voor de champagne van zo ver moest komen. Voorbeeldige flatjes, ze hebben gewacht op Sas.

Die twee bleken teefjes te zijn. Joepie ! Bailey gaf de indruk dat er nog wel een boeleke in haar buik zat, dus was het wachten en nog steeds goed opletten. Gelukkig was er uitstekende verlichting want het was al lang donker geworden. Een glaasje bubbels paste perfect bij het ontroerend beeld van verzorgende mama Bailey met zogende kids. Heel laat namen Sas en Dirk afscheid en reden ze naar huis toe. Bailey is mama van 8 gezonde baby's. Ongelofelijk prachtig ! Maar een dubbel gevoel voor Sabine. 8 is een super mooi aantal pupjes voor een jonge moeder, toch betekent dit dat er ook enkele gezinnen teleurgesteld moesten worden ...

BTW Kathy proficiat ! Jij bent de winnares van de prognostiek. Moet zeggen van baasjes dat Ivo mag meekomen hoor om het glas te heffen op de geboorte van deze 4 reutjes en 4 teefjes.

Iets nieuws onder de zon van Vivenkapelle ? Toch wel ! Bailey's temperatuur is gezakt met 1 graad. Deze morgen was het 36.8 en nu om 18h gaf de thermometer 36.4 aan. Bailey hijgt ook lichtjes en dit is niet te wijten aan het warme weer want Danske en ik doen dit niet. De eerste voortekenen ...

Happy Birthday to you,

I went to the zoo,

I saw there a monkey,

I thought it was you !

Het is weeral met Monkey Dans dat het speciaal moet zijn ! Danske is geboren op 21 mei maar Flatcoat Lolland Mocca's Cream zag het levenslicht op 22 mei. Daar Danske en Flatcoat Lolland Mocca's Cream één en dezelfde hond zijn, is ons Danske dus officieel 1 dag later jarig. Wij vieren morgen haar verjaardag want met 'the blackies' op komst, zou ze een feest aan haar snuit kunnen zien voorbijgaan en dat willen we niet. Chokotoff 2 wordt straks één jaar. Van kleine deugniet naar grote deugniet, heeft ze helemaal geen moeite mee gehad !

De baby'tjes van Bailey hebben het naar hun zin in haar buik. Ze geven geen teken dat ze er al uit willen. Ik moet dus nog wat geduld hebben ! Naar mijn gevoel staat Bailey bijna op ontploffen ! Haar borstomtrek is nog met 2 cm toegenomen, nu 84 cm ! Drie maal per dag krijgt ze de thermometer in haar kont geduwd en deze geeft telkens 37,4 ° aan. Wanneer Bailey's temperatuur 1 graad zakt en dan weer stijgt, mogen we binnen de 24 h uitkijken naar de zwartjes. Wij zijn er helemaal klaar voor om ze te verwelkomen.

Als ik wakker word na een welverdiend dutje en ik kijk naar Bailey, dan is ze verdikt ! Echt waar ! Ze zit in de superlatieve vorm van het woord 'rond'. Bailey draagt haar pupjes hoog waardoor eerder tijdens de dracht vooral haar borstomtrek in omvang toenam. Van 71 naar 82 cm deze morgen. Nu is ook haar smalle taille verdwenen en hangen haar tepels te bengelen als ze aan komt waggelen. Hoeveel pupjes draagt ze mee ? Zien jullie het zitten om een pronostiek te stellen ? Zwartjes zullen het zijn en voor de rest ? Hoeveel mannetjes en hoeveel poppemiekes ? Wie waagt een gok ?

Ja, ja, het moment van de geboorte komt in zicht. Nog een tiental dagen en het is zover. Dan weet ik van hoeveel baby'tjes ik tante ben. Begint toch wel een beetje te kriebelen, mijn nieuwsgierigheid. Bailey is er heel erg gerust in. Zij voelt zich kiplekker. Ze blijft verdikken en voor de rest raakt ze al wat sneller moe na enige aktiviteit. Alles hier draait rond de nakende bevalling. Maar dat is volkomen logisch. Danske en ik komen zeker ook geen aandacht te kort. Elke dag voor ons allen een mooie wandeling en gisteren hebben Luc en Danske heel leuk getraind samen. Een slim hondje, onze kleinste. Nog een tiental dagen en dan is Danske normaal gezien van deze naam af. Over een dag of 10 is het een lief zwart flatje die de kleinste van onze roedel zal zijn ...

We waren praktisch niet thuis te vinden de voorbije dagen. Voor Monkey Dans startte het weekend al op vrijdag. Zij vergezelde Luc die dag naar de 'Hunting' beurs in Gent. Die twee hebben het zo naar hun zin gehad waardoor Luc aan Etienne, voorzitter van Will to Please, beloofde om zondag terug te komen helpen.

Zaterdag al vroeg op pad. We werden verwacht bij Brigitte en Pierre en die wonen naar mijn gevoel aan de andere kant van het land. Goeie vrienden hoeven elkaars deur niet plat te lopen maar het was toch al een hele tijd dat we ze niet meer gezien hadden. De volwassenen hadden dus veel bij te babbelen waardoor Pierre ons had voorgesteld om daar te blijven slapen. Ik zou dit wel heel plezant gevonden hebben want toen we rondleiding kregen van hun nieuwe huis, bleek dat zowel Bailey als Danske als ik mee op de kamer mochten en het logeerbed daar heeft een baldakijn ! De volgende keer blijven we er enkele dagen gewoon. Zo gezellig dat het bij hen is ! 's Avonds mocht ik bij Brigitte op de bank en ik heb haar afgelebberd zoals een echte flat dat doet opdat ze heel goed zou beseffen dat ik ze ontzettend graag zie. Brigitte en Pierre zijn dan ook ongelofelijke lieve hondenvrienden.

Enkel thuis om te slapen zaterdagnacht. Zondagmorgen had Danske jachttraining. Bailey en ik mochten mee omdat baasjes meteen erna door gingen rijden naar de beurs en ons zolang niet alleen thuis wilden laten. Bailey staat op non-actief sinds haar dikke buik maar wandelen doet ze nog met veel zin. Terwijl Luc met Monkey Dans aandachtig les volgde, genoten Bailey en ik van een grote wandeling met Sabine. Daarna de auto in en naar Gent.

Hunting, de beurs met passie voor wild, jacht en natuur. Zoveel jachthonden bijeen ! Ik ben van origine ook een jachthond dus was ik in mijn nopjes bij de Springer Spaniëls en de Cockers van Dirk. Sommige mensen dachten dat ik een tam wolfje was ;-) Bailey kon lekker uitrusten in de bench zonder gestoord te worden. En Danske mocht de ring in toen de Flatcoated Retriever werd voorgesteld. Zo hadden we elk ons pleziertje. En ging het weekend weeral veel te snel voorbij ...

Ik gun het haar wel maar soms heel soms ben ik een beetje afgunstig op het eetfestijn die ze voorgeschoteld krijgt. Ik weet wel dat ze voor de groei van haar kleintjes moet zorgen maar toch, ik heb ook mijn gevoelens. Bailey wordt rot verwend ! Ze weegt vandaag de dag 30,6 kg. Voor Bailey is dat heel veel. Dat kan maar twee dingen betekenen. Of ze krijgt teveel eten en kan ze daar dus best een deel van aan mij geven of er zitten behoorlijk wat puppies in haar buik. Over een dikke twee weken weten we het !

Een hondenleven zoals 'ze' zeggen. Danske, zorgeloos Danske.

Ter info : dit is niet onze tuin ;-)

Alles hebben we in huis nu om de pupjes optimaal te verwelkomen. Onze dierenarts Karen is van wacht tijdens het verlengd weekend van Pinksteren dus dat is ook netjes geregeld. Maar wat gewoon de max is : het is allerliefste Saskia die komt assisteren bij de geboorte van de kleintjes. Wij hebben haar allemaal heel graag en vooral Bailey kan het ongelofelijk goed met Sas vinden. Bailey kan zich geen betere vroedvrouw wensen. Ook Sabine is helemaal gerustgesteld met de beloofde hulp van Sas. Want ik zag eerlijk gezegd Luc niet ronddraven met een verpleegstersschortje aan. Hij zal meehelpen op de achtergrond, een niet te onderschatten taak !

Bailey zit op 2/3 van haar dracht. Nog een 3 weken en ze mag zich echt 'mama' noemen. Niet eens meer zo lang. Ik vind dat ze er goed uitziet op dit moment. Heel trots is ze en heel voorzichtig. Ze wordt een supermoedertje, ons Bailey'tje.
Hieronder foto's van de chokotoffs tijdens de working test in Pecquencourt. Op de bovenste Monkey Dans in het water en op de onderste Bailey die de dummy terugbrengt.

WT Pecquencourt 18/04/2010

De laatste tijd krijgen wij meer bezoek dan anders. Van mensen die we nog nooit gezien hebben. En wat deze bezoekers speciaal maakt, is dat ze allen hoofdzakelijk voor Bailey komen. In het begin had ik het niet door maar nu heb ik het begrepen. Dat zijn mensen die een kindje van Bailey willen. Gelukkig, want ik vreesde dat mijn populariteit aan het dalen was. Maar gisteren maakte een jongen mij extra blij. Natuurlijk was het hem te doen om Bailey en haar baby'tjes maar hij vroeg ook naar Aiko. En dat kan ik nu eens enorm appreciëren. Hij en zijn zusjes mogen nog veel langskomen. Terwijl Danske in zijn jongste zus haar 'partner in crime' gevonden had, werden Bailey en ik overladen met liefkozingen van grote broer. Tof, tof, tof ! Ik hoop stiekem op veel puppies van Bailey. Als tante Aiko kan ik dan, tijdens de talloze bezoekjes, de rol van perfecte gastvrouw op mij nemen.

Bailey heeft zwangerschapsverlof. Ze was ingeschreven voor de working test van vandaag in Wingene maar na de WT van vorige zondag, na de echo en na de weersvoorspellingen voor dit weekend gehoord te hebben, besliste Sabine om Bailey niet te laten deelnemen. De komende maand 'moet' Bailey alleen maar luilekkeren en verdikken. Ze mag gewoon lekker zwanger wezen. Tijdens het wandelen merk ik dat ze sneller uitgeput raakt dus is het een verstandige keuze om Bailey op non-actief te zetten. Ook al ben ik net wakker, nog 30 keren slapengaan ...

Haar 'itsy bitsy teeny weenie yellow polkadot bikini' zal Bailey niet uit de kast moeten halen dit jaar ! Ze mag naar een heel wat meer omhullend exemplaar op zoek gaan. Haar atletisch wel gevormd figuurtje begint uit te dijen. Buikje wordt buik. En ik hou dan nog wijselijk mijn mond over haar tieten. Ging Bailey enkel voor een echo naar die dierenarts of had ze ook een borstvergroting geboekt ?

Bailey heeft sedert dinsdag speciale 'goestjes'. En neen, ze hunkert niet naar augurken. Terwijl 'la mamma' tot voor kort verzot was op smeerkaas en paté, trekt ze er nu ostentatief haar neus voor op. Ons Bailey'tje is nooit een gemakkelijke eter geweest maar gezien haar toestand is het des te belangrijk dat ze alle voedingsstoffen binnen krijgt die nodig zijn voor een gezond groeien van d'r kleintjes. Zondag had Sabine er nog samen met een vriendin om gelachen toen die vertelde dat ze koteletten met veel boter gebakken had (op aanraden van haar da) tijdens de dracht van haar teefje, ook al zo'n moeilijke tante qua voeding. Wel gisteren tijdens het boodschappen doen, lonkte een grote Filet Pur in 'snelle verkoop' met 50% afslag naar Sabine toen ze op zoek was naar koteletten. Bailey schrokte met veel smaak de gehele Filet naar binnen zonder zich om mij of Danske te bekommeren. Vandaag eet ons moedertje in spé weeral à la carte : koteletten à la façon de Petra.

Floyd en Bailey hebben super op het ritme van de liefde gedanst een tijdje geleden want trots kan ik melden dat Bailey mama wordt. Er werden 4 mooi kloppende hartjes waargenomen en volgens de dierenarts zit Bailey 'goed vol'. Exacte bepaling van het aantal puppy's kan niet temeer dat Bailey's buik niet geschoren werd. Geen onnodige stress voor ons toekomstig moedertje. Sabine wou enkel de bevestiging van een vermoeden die er al lang was. Onze Bailey wordt mama !

Iedereen kan eens een slechte dag hebben, doelend op de wedstrijd van zondag. Daarom dat ik graag deze aktiefoto's van de chokotoffs wil publiceren. Deze zijn genomen op dinsdag 6 april laatstleden. Tijdens een leuke training met Kathy, Nathalie en Ivo. Dit beeldmateriaal is het ontegensprekelijk bewijs dat er buskruit in het achterste van mijn zussen zit als het op werken aankomt.

Danske full speed op weg naar de dummy.

Bailey's aktiemoment.

Danske is van mening dat springen de snelste manier is om de dummy in het water te pakken te krijgen.

Gracieuze Bailey ten voeten uit.

Met dank aan de fotograaf van dienst, Patrick Dobbels.

Sabine, Luc en mijn zussen brachten het hele weekend in Frankrijk door. Omdat ze zowel op zaterdag als op zondag heel vroeg naar Pecquencourt vertrokken en telkens heel laat thuis gingen zijn, werd voor mij gezorgd door Sabines mama. Iedereen tevreden op die manier.

Baasjes gingen voor een leuk weekend en dat werd het ook. Een heel gemoedelijke sfeer, schitterend weer en aangenaam gezelschap. Daarbij slaagde Danske zaterdag met succes onder keurmeester Jean-Louis Pigal voor het TAN en het Sélectif A. Onze Monkey, op deze jonge leeftijd, heeft laten zien wat ze in petto heeft. Om het met de woorden van keurmeester Pigal te zeggen : 'Une très bonne chienne pour son âge.'

Zondag namen alletwee mijn zusjes deel aan de working-test in Pecquencourt. Danske in 'Découverte' en Bailey in 'Initiation'. Danske deed niet zo heel goed haar best. Heeft eigenlijk nogal gerotzooid. Liet een plasje vloeien tijdens één van de proeven, weliswaar met de dummy in haar bek. Liet ze niet los om haar behoefte te doen. Is toch ook al iets. Bij de waterproef kwam ze uit het water met de dummy, dropte de dummy en ging er op gaan rollebollen met parmantig de vier poten in de lucht. Wat een rare streken ! Het vermoeden stijgt dat Danske weldra loops zal worden, wat veel zou verklaren. Eros, haar vriendje, vond Danske lekker ruiken en week niet van haar zijde. Danske draaide haar staart zelfs aan de kant voor hem ! Toen andere reutjes in de buurt van onze Monkey kwamen dralen, hadden ze buiten Eros gerekend. Hij liet duidelijk verstaan dat hij, Eros, Danskes liefje is ! Luc weet dat zijn Monkey Dans een passievol hondje is maar gisteren was daar niet veel van te merken. Ze deed haar naam alle eer aan ...

Bailey haalde op 4 van de proeven mooie punten. Bij de twee andere proeven liep het niet zo lekker. Bailey had er geen zin meer in. Ze was moe van het warme weer en van het lange wachten. In haar toestand begrijpelijk. De laatste proef legde ze pas om half6 af en de eerste om half10 's morgens. Bailey haalde alle dummy's binnen maar niet met het nodige enthousiasme. Haar punten waren 16/20, 20/20, 18/20, 16/20, 12/20 en 7/20. Wat een totaal van 89/120 maakt. Zeker niet slecht voor een drachtig teefje. Haar hele gedrag verklapt dat ze mama wordt, twijfelen daaraan wordt heel moeilijk. Woensdag weten we het zeker ...

Deze week hadden Sas en Sabine afgesproken om Santa en Bailey aan het werk te zetten. Sabine kwam laat thuis die dag. Maar ze was verrukt over haar hondje. Wat was ze enthousiast toen ze aan Luc vertelde wat ze allemaal hadden gedaan. Als Bailey mama wordt, hebben haar pupjes alvast het goede voorbeeld gezien. Ook al waren het 'blinde' met verleidingen. Sabine was het meest verbluft over de sleep die Bailey netjes gelopen had. Van boven op een dijk hadden om beurt, zowel Santa als Bailey, zonder van elkaar af te kijken, naar beneden te lopen en daar over een water te zwemmen. Aan de overkant van het water, een beetje naar links, startte de sleep. Die liep 80 m links verder, maakte toen een hoek naar rechts van 90° en ging nog eens over een afstand van 80 m waar dan de dummy lag die ze moesten terugbrengen. Santa kent dit soort oefeningen en deed het super. Voor Bailey was dit de tweede keer. Geweldig om te zien hoe deze flatjes hun neus gebruiken en perfect het spoor volgen. Van op de dijk zagen Sas en Sabine beide honden in dat open veld die hoek maken, grandioos !

Ik ben een gelukkige hond ! Het geeft een heel warm gevoel van binnen dat ik zoveel lieve vrienden heb die mijn geboortedag niet vergeten zijn. Hierbij wil ik Ally nog een gelukkige verjaardag wensen. Zij is 6 jaar eerder dan ik geboren en bij haar thuis hebben ze ook feest gehouden. Jullie kunnen nooit raden welk fantastisch cadeau ik gisteren van mijn baasjes gekregen heb. Daarom dat ik het zal vertellen. Naast het traditionele verwen- en liedjesfestijn, mocht ik ook een pakje openmaken. Daarin zat de DVD 'Hachi, a dog's love story' ! Gebaseerd op het waar gebeurd verhaal van Hachiko, mijn Japanse Akita Inu-held. En er is mij beloofd dat ik die samen met heel de familie vanop de zetel mag bekijken. Dit worden 90 hartverwarmende en ontroerende minuten. Zal maar een zakdoek klaar houden voor Sabine.

Lang zal ik le-ven, lang zal ik le-ven, lang zal ik le-ven in de glo-ri-a. In de glo-ri-a. In de glo-ri-a !

3 X hiep hiep hoera voor deze Akita !

Ambiance verzekerd in de Ardennen en dat was deze vakantie niet anders. Samenkomst in Beauraing woensdag tegen aperitieftijd. De drank vloeide gewillig naar binnen en de sfeer zat meteen goed. Na het traditionele bordje spaghetti werd nog wat getraind vooraleer door te rijden naar ons logeeradres. Als laatste oefening mocht Zappa, zijnde jongste telg van de groep, voor de eerste keer zwemmen. Nathalie hield Zappa bij zich en Dorin moedigde hem aan de overkant aan om over te steken. Ging heel goed voor driekwart van de afgelegde weg. Ineens bleef Zappa steken en begon steeds meer verticaal in het water trappelen. Dorin, zorgzaam baasje, aarzelde geen seconde en ging te water. De oever iets te steil en het water iets te diep. Bij haar tweede stap, plons ! Met laarzen en al het sop in ! En zwemmen maar ! Eerst Zappa redden. Dan Dorin uit het water hijsen. Ambiance verzekerd in de Ardennen ...

Het was een blij weerzien met 'ons' huisje. De eerste avond hebben we, zoals echte bourgondiërs, met veel spijs en vooral veel drank, gevierd dat Alex voor de rest van zijn leven niet meer hoeft te werken. De bende had grappige cadeaus voor hem in petto en we hebben met zijn allen tot een gat in de nacht gegierd van het lachen. De volgende ochtend verscheen iedereen fris en monter aan het ontbijt.

De Retrievers kregen elke morgen jachttraining, dit telkens aan hun eigen niveau aangepast. Zohra mocht luilekkeren, ik was toeschouwer. Mogelijkheden zat om te oefenen en ik moet zeggen dat ze allen mooi werk hebben laten zien. 's Namiddags gingen we op stap. Prettige wandeltochten met veel variatie van terrein en van uitzicht. Een greep uit het assortiment : we hebben bizons gezien en we hebben de blote billen van Lieljan kunnen bewonderen. Ambiance verzekerd in de Ardennen.

Op culinair vlak zijn we niets tekort gekomen. Als je met 8 man gaat winkelen in de plaatselijke supermarkt zonder boodschappenlijstje lijkt dit toch logisch of niet ? Bovendien verwende Patrick het gezelschap met zelfgemaakte chocolademousse en met een eigen interpretatie van crème anglaise. Kortom, het was weer eens een heel geslaagde vakantie. Volgend jaar gaan we terug want ... ambiance verzekerd in de Ardennen !

De bonte groep : vlnr Baziel, Lace, Dazzle, Ally, Zappa, Frodo, Aiko, Bailey, Danske en Zohra.

We zijn thuis ! Morgen verslag over ons Ardennenoffensief. Vandaag wil ik enkel kwijt, wegens te moe, (na vakantie, wat wil je) dat we met zijn allen heel erg overtuigd beginnen te raken dat Bailey zwanger is. Het zit hem in de kleine details. Over 10 dagen weten we het zeker. Voorlopig kunnen we alleen afgaan op ons buikgevoel en dat gevoel geeft aan dat er in Bailey's buik puppies groeien.

Beste Jo, natuurlijk zeult Bailey haar valies niet zelf mee. En als het aan haar had gelegen, had jij die vast en zeker mogen dragen. Bailey heeft een heel speciaal boontje voor jou hé ! Morgen reizen we af naar de Ardennen. Hier gebeurt inpakken en alles wat daarbij komt kijken altijd op het laatste moment (ligt vooral aan de superorganisatiezin van Sabine), zodoende hebben we tijd zat om ook vandaag te genieten van een relaxdag met Sabine en Luc. Heerlijk lekker weertje en iedereen thuis, een zaligheid gewoon.

Bailey heeft altijd wel last van post-loops gedrag en deze maal is het niet anders. Kan ook zijn door het feit dat ze zwanger is, nietwaar. Danske daarentegen gaat als een trein. Luc en zijn Monkey trainen samen en hebben er beiden veel plezier in. Dit weekend deden die twee mooie dingetjes samen. Danske is nog geen 11 maanden oud en geeft blijk een ontzettende slimme meid te zijn. Heerlijk onbevangen kijkt ze de wereld aan. Dit ondeugend aapje heeft al lang ons hart gestolen !

De 'zeker niet vergeten mee te nemen' lijst is geschreven en mijn valies heb ik al van onder het stof gehaald. Vakantie zit er aan te komen ! We gaan naar de Ardennen voor 5 dagen. 8 mensen en 10 honden in 1 huis met grote tuin. Ik ben voor de verandering de enige niet-Retriever van het gezelschap. We vormen samen een bonte groep en zullen veel plezier hebben, dat is al iets die zeker is. Vorig jaar was het ook al zo gezellig in ons huisje in Six Planes. Ik schrijf 10 honden maar misschien zijn we wel met een heleboel meer honden op vakantie. Als Bailey zwanger is, dan wordt dit de allereerste reis van deze kleintjes. Ik vind dat Bailey nog liever en nog aanhankelijker doet dan dat ze van nature al is en ze houdt zich heel rustig. De eerste tekenen ?

Mag ik melden dat het over twee weken mijn verjaardag is ? Ik word er 3 op 14 april. Laat dat graag ruim op voorhand aan iedereen weten. (een berichtje in het gastenboek bv doet mij heel erg plezier) (is maar een hint hé) Ik heb zo ook mijn gevoelens. Akitagevoelens. Stoer van buiten maar met een klein hartje.

Woensdag 21 april - 9h : het moment waarop Bailey's buik ingewreven zal worden met een laagje gel. Afspraak voor de echografie werd vandaag gemaakt. Woensdag 21 april weten we met zekerheid of Bailey zwanger is. Meer kan ik heus nog niet vertellen, het is afwachten. 

Sinds juffrouw Bailey niet meer juffrouw Bailey kan genoemd worden, is ze broekvrij. Eigenlijk kreeg ze haar babydoll hoofdzakelijk 's nachts aan maar enkele dagen geleden, heeft Monkey Dans het bruine exemplaar naar de knoppen geholpen terwijl Bailey het aanhad ! Daarvoor moet je Danske heten ! Ik heb haar nochtans niet opgestoken om zo'n kattenkwaad uit te halen. Deed Chokotoff 2 helemaal zelf. En de andere Chokotoff zat er bij en keek ernaar ! Blijft nog 1 zwart broekje over. Het wordt Danske niet gegund om ook dat slipje onbruikbaar te maken. Jammer ;-)

Spannend allemaal ! Sabine houdt zich bezig met de babykamer op punt te stellen. Tot voor kort had ze enkel werk gemaakt van de 'babyboom' maar sinds een tijdje wordt ook de 'babysit' upgedated. Ze heeft er 'De 9 weken van dag tot dag' kalender geplaatst specifiek opgaand voor Bailey. Volgens dit schema zouden haar baby'tjes geboren worden op 24 mei. Dat is exact nog 60 nachten slapen.

'The loving days are over'. Voor Bailey en Floyd althans. Na een vierde intieme rendez-vous vandaag scheiden hun wegen zich hier. Binnenkort - maar dit zal als heel lang aanvoelen - weten we of Bailey mama wordt. Nog een klein beetje veel geduld ...

De slogan die Bailey ongetwijfeld hanteerde in een vorig leven als politica : 'Geen woorden maar daden'. Bailey was ook vandaag genre rechttoe rechtaan. Geen amoureuze uitspattingen tussen de sekspartners. Geen overbodige poespas maar meteen ter zake. Bailey en Floyd hebben gerampetampt voor de derde maal. Morgen mag ze nog eens van de grond gaan. Hoogstwaarschijnlijk zal het bij die vier keren blijven. Hoewel Sabine van gedacht is dat Bailey het mag doen tot ze zelf niet meer wil. Maar 't is een feministe, onze Bailey !

Aan de rechterkant een tastbaar bewijs van Bailey's vruchtbare periode. Tijdens de vruchtbare dagen wordt een zogenaamde 'varen' structuur zichtbaar. En die wordt steeds dichter naarmate het moment van de eisprong nadert. Volgens dit plaatje zit Bailey middenin haar ovulatieperiode. Dus werkelijk hét uitgelezen moment voor Floyd en haar om aan gezinsuitbreiding te doen.

Bailey en Floyd hebben voor de tweede keer neukie-neukie gedaan. Niks te voorspel. Bailey koos voor een vluggertje. 'Kom op met je zaad, man, want ik wil puppies' zat ze te denken. Ik, persoonlijk, begin het idee te krijgen dat Bailey het meer voor de vrouwen heeft. Sinds ze thuis is, heeft ze nog niet anders gedaan dan haar gat gedraaid naar MIJ !

Op deze zondag, eerste lentedag van het jaar 2010, is Bailey haar bloempje geplukt ! Sabine kent haar Bailey'tje door en door en was ervan overtuigd dat het moment aangebroken was om Floyd goedendag te gaan zeggen. Dus hebben we de rit naar Eperheide aangevangen. Deze namiddag mocht ze met Floyd 'poesje stoei' doen. Bailey heeft hét gedaan vandaag ! De eerste dekking is een feit.

Op en top een gentleman, Firenze van Caroline. Hij kwam Bailey een bezoekje brengen. Daarbij hield hij zich heel gedistingeerd. Juffrouw Bailey vond Firenze best leuk en liet zich zijn likkezoentjes welgevallen maar hij moest verder niet aandringen. Ze doet nog niet mee aan het verleidingsspel. Voor Sabine een barometer dat Floyd nog even geduld moet hebben. Zijn deerne Bailey komt wel. Over enkele dagen weet ik daar vast en zeker meer over te schrijven.

Met de nodige rust was Bailey's poot heel vlug in orde. Toen zaterdag bleek dat ze loops was, werd het toedienen van Rimadyl stop gezet. Dit met het oog op Bailey's toekomstige zwangerschap. Gisteren ging Bailey op consultatie bij een gerenommeerde Nederlandse orthopeed. Sabine wou vooral gerustgesteld worden over de toestand van Bailey's poot. Ze kreeg de bevestiging dat er niets aan de hand (in dit geval, aan de poot) is met Bailey. Hoogstwaarschijnlijk heeft ze een keer teveel abrupt op haar remmen gestaan en zich dan bezeerd. Maar zoals het een ware jachthond betaamt, gaf ze op dat moment geen blijk van pijn en deed ze dapper door ...

Van hieruit bekeken, woont Sas niet zo ver van de dierenkliniek. Daarom combineerde Sabine de uitstap naar de orthopeed met een bezoekje aan Saskia. Het was haar vooral om Florès - sorry Sas ;-) - te doen. Wat een goddelijk kind van Floyd is zij ! Sas demonstreerde heel trots, en terecht, wat ze dit kleintje al had geleerd. Echt een superknap flatje ! Verder hebben de dames veel bijgekletst, wat gewandeld en wat getraind. Dat is nu eenmaal wat Flatcoated Retrievervriendinnen doen !

Bailey loopt nog maar eens in lingerie-outfit rond. Gaf haar de goede raad dat ze haar sexy broekje moet uitdoen vóór haar ontmoeting met Floyd. Ten eerste, Floyd zal er niet extra opgewonden van geraken en ten tweede, praktisch bekeken, zal 'het' beter lukken zonder hot pants aan. Jullie kennen mijn gedacht al over haar smaak van ondergoed. Werkelijk up-to-date fashion !

Heb de indruk dat Monkey Dans die onderbroeken van Bailey ook niet au sérieux neemt. Ze bedacht een nieuw spelletje. Hoe ze het doet, weet ik niet maar het lukt haar telkens om het inlegkruisje uit Bailey's broek te prutsen. Voor Sabine het door heeft, is ze er mee aan de haal en scheurt ze het in 100 stukjes. Prettig gestoord, die zussen van mij !

Zaterdag was de dag dat we de verjaardagen van Dorin, Nathalie en Luc gevierd hebben. Zij zagen het levenslicht respektievelijk op 27, 28 en 30 december. Iedereen had dezelfde mening : 13 maart was de geknipte dag om deze gebeurtenissen te herdenken. Iedereen, dat is de bende van de Ardennen. Acht mensen en 9 honden. Hoewel dit aantal niet helemaal meer klopt. Want door de geboorte van Baziel, Danske en Zappa bezitten deze 8 vrienden in totaal nu 12 viervoeters.

De dag begon vroeg met een royaal ontbijt die geleverd werd bij Nathalie en Geert maar die zou opgegeten worden bij Dorin en Patrick. In de nieuwe knalrode Wrangler jeep van Nathalie is geen plaats voor 3 flatjes plus 4 ontbijtmanden. Om half 9 kwamen wij gelijk aan met de 'breakfast delivery service' man. De manden bij ons in de auto gepropt en we konden vertrekken richting Franse grens. Het spijtige nieuws was dat Lieljan en Alex geveld waren door griep en dat ze zich pas in de namiddag bij ons zouden vervoegen.

In Dottenijs stond de tafel al gedekt. In feite hebben ze gebruncht. Lang en uitgebreid gegeten en gedronken. Met de nodige bubbels erbij. Drie verjaardagen te vieren hé ! En over enkele weken zitten we terug in de Ardennen met zijn allen. We vertrekken net na de allerlaatste werkdag van Alex. Als dat geen reden zal zijn om onze feestneuzen op te zetten.

Toen spijs en drank wat verteerd was, gingen we op stap. Dorin had een mooie wandeling uitgestippeld. Zo ene met genoeg cafeetjes onderweg. De oorspronkelijke route was 10 kilometer lang. We zijn er niet in geslaagd die helemaal uit te wandelen. De tussenstopplaatsen waren te gezellig. Lieljan en Alex kwamen ons ergens onderweg vergezellen. Leve de GSM en de GPS ! Alex wandelde een stuk mee en Lieljan reed naar de volgende kroeg en vroeg daar of honden welkom waren. Ik weet niet of ze ons aantal specificieerde maar we mochten binnen zolang we niet blaften. En dat is nu iets dat geen enkele van ons doet. We zijn allemaal brave zieltjes ! En goed opgevoed !

Toen de beslissing genomen was om de wandeling te beëindigen, reed Lieljan met de chauffeurs van de andere wagens naar het vertrekpunt en zijn ze ons komen oppikken. Geert bleef als laatste in het café om de rekening te betalen. Hij kwam buiten en zei : "Wou het binnen niet aankaarten maar ik heb enkele druppels bloed op de grond gezien." Waarop Dorin Sabine meteen een papieren zakdoekje aanreikte. Alle ogen gericht op de tissue nadat Sabine het langs Bailey's achterkant gewreven had. Op de stoep van Herberg 'Diligence' in Spiere-Helkijn stelden we met zijn allen vast dat het papiertje niet maagdelijk wit meer was !

Goh ! Nog een reden om in feeststemming te blijven ! Bailey die loops is. Haar nakende zwangerschap wordt ineens concreet hé ! 's Avonds bleven alle honden bij Dorin en Patrick en ging de compagnie uit eten. Ze hebben het nog heel gezellig gemaakt maar waren ook moe, net als wij. Om half 12 waren we thuis en konden we terugblikken op een ongelofelijke plezante dag. Luc had tante Loes een sms gezonden met het nieuws over Bailey. De telefoon rinkelde toen onze huissleutel in het slot stak. Vanuit Birmingham belde ze enthousiast. Op dat moment wist Loesje zelfs nog niet dat een dag later Nifty (Dark Devotion Nifty Naiad) op Crufts in de categorie 'Special Working Gundog Bitch' 2e zou geplaatst worden. Wat zijn wij met zijn allen toch 'happy people and happy dogs' !

Bailey verkiest bezoek boven een bullepees. Net of ze door had deze morgen dat het gezelschap speciaal voor haar kwam. Dat was ook zo. Een eerste kennismaking met toekomstige baasjes van één van haar pups. Bailey vindt op zo'n moment, in tegenstelling tot Danske en ik, haar bullepees niet interessant. Ze trakteert liever met likjes. Bailey is een echte 'flokkedoos' en dat wil ze geweten hebben. Het is haar manier om direct duidelijk te maken dat ze een schatje van een flatje is. Nu, ik denk wel dat ze overtuigend overkwam ! Kontwiebelend haalde ze alles uit de kast om dikke vriendjes te worden met zoontje Alexander. Het klein bazeke zat heel flink te wezen op mama's schoot. Bailey heeft hem een gigantische zoen gegeven. Een teken dat ze het goed vindt dat een dochter van haar bij hem en zijn gezin gaat wonen.

Niet alleen Luc en Danske gingen gisteren naar Groningen. Sabine, Bailey en ik mochten mee. We hebben de dag doorgebracht met drie leverflatjes die voor ons dat tikkeltje meer betekenen. Sweet en Sky, halfzus en -broer van Danske en Storm, halfbroer van Bailey. Het was grappig om kleine karaktertrekken van Bailey te herkennen in Storm. En als wij denken dat onze Monkey soms apenkuren vertoont dan is dit zonder haar halfbroer Sky gerekend. Wat hebben we gelachen om zijn streken ! Toen hij uit de bench mocht, sprong hij eerst doodleuk in de stoel van tante Loes en nestelde zich er heel comfortabel in. Eenmaal eruit gefoeterd, had hij het opengescheurd pak chips ontdekt die toevallig op zijn neushoogte lag. Hij kon het niet laten om 'en passant' er een paar van te pikken en op te eten. Van het zout zal hij dorst gehad hebben. Slurpte daarna aan de cola van Louisianne. Bailey en ik zijn gerustgesteld. Het zit gewoon in de genen !

Zware concurrentie op de show in Groningen. Danske stond met 10 andere jeugdhondjes in de ring. Keurmeester Lena Hägglund was van oordeel dat onze Monkey 'still a baby' is en 'childish movements' heeft. Chapeau voor deze dame, wat een inzicht ! Danske kon vandaag niet op tegen haar oudere soortgenoten. Ze kreeg een 'Zeer Goed'. Op haar verslag stond ook geschreven : 'feminin head, kind expression, very good body for her age, excellent coat and lovely color'. Dus Luc is zeer tevreden over zijn Danske. Vooral omdat hij haar zelf heeft moeten showen vandaag !

Met haar 9 1/2 maanden was ze de jongste deelneemster. Het afleggen van de sociabilisatietest kan pas vanaf een leeftijd van 9 maanden. Monkey Dans is vandaag geslaagd voor deze test. Twee heren keurmeesters oordeelden dat ze een sociaal hondje is. Ik had dit al lang kunnen bevestigen. Maar nu heeft ze dus een officieel 'bewijs van goed gedrag en zeden'. Monkey kreeg daarbij ook een echte namaak gouden medaille. Chic hé !

Lille Pus heeft kennis gemaakt met mevrouw Fazant en juffrouw Patrijs. Ze leerde eerst netjes om te gaan met Duifje. Toen ze doorhad dat het even leuk was om een stukje wild terug te brengen als een dummy, mocht ze het eens proberen met een patrijs. Had Danske geen moeite mee. Een stapje verder in het leerproces had ze een date met een fazanthen. Ook deze vogel apporteerde Chokotoff 2 graag en zonder probleem. Monkey Dans, werkflatje 'under construction'.

Danske zal niet moeten onderdoen voor Bailey ...

'Februari is de carnavalmaand dus onderwerp : Flatjes en carnaval'. Dat was het gegeven voor de wedstrijd 'Foto van de Maand' op het flatcoated retriever forum. Sabine dingt elke maand mee. Vindt ze leuk om te doen. Op 1 van de zeldzame 'mooi weer vandaag' in februari, nam ze Bailey en Danske mee in de tuin en zette hen alletwee een 'Brugse Zot' muts op. Toch wel brave meiskens, die poppedeintjes van zussen. Zien jullie met deze vermomming wie wie is ? Er werd massaal gekozen voor de foto rechts. Ziehier de winnende februarifoto. Sabine is supercontent 'Miss February' (Grappige Caroline) te zijn. Niet dat er iets te winnen valt. Nummer 1 mag het thema voor de volgende maand kiezen. En dat is nu net wat Sabine al heel lang eens wou doen. Ze had van bij het begin een onderwerp in haar hoofd en nu kon ze eindelijk haar idee kwijt. Fotothema van de maand maart door Sabine : 'Vriendschap tussen hond en baas'. Maart is net van start gegaan en er zijn al een paar prachtige en ontroerende vriendschapsfoto's geplaatst. Een glunderend baasje hebben we hier !

Maand maart is aan zijn eerste dag toe. Maand maart is de maand waarin Bailey van bil zal mogen gaan. In theorie dan toch. Eerst afwachten of ze zoals hier verwacht wordt wel degelijk loops wordt deze maand. Op deze eerste dag van de maand maart moest Bailey alleszins opmerkelijk veel plassen. Van die nietszeggende kleine pipietjes hier en daar en overal. Kan een eerste teken zijn dat er loopsheid op til is ...

Baasjes gingen apart op stap. Sabine naar Ardooie, Luc naar Gent. Zij ging kijken naar de jachttraining die vandaag startte en hij nam met Danske deel aan de show in Gent. We hadden deze morgen al het nieuws gekregen dat de Labradors eerst werden gekeurd waardoor de flatjes pas in de namiddag aan de beurt kwamen. Jachttraining in WTP gaat altijd gepaard met gezellig achteraf eentje drinken bij Kristien. Ik schrijf nu 'eentje', dat is bij manier van spreken. Daar stopt het nooit. Het is véél te plezant om na te tetteren, is gewoon deel van het geheel. Daar er thuis niet expliciet iemand op haar wachtte, bleef Sabine in Ardooie hangen.

Wel was ze benieuwd hoe Danske het zou doen op de show. Sabine probeerde Luc te bellen maar hij gaf geen gehoor. Misschien stond Danske toen net in de ring ? Even later hadden ze elkaar dan toch aan de lijn. Danske deed voor de eerste keer mee in de jeugdklasse. Ze is vorige week 9 maanden geworden. Luc maakte het zich gemakkelijk vandaag want heel lief had hij aan tante Loes gevraagd of zij Danske niet wou showen in zijn plaats. Persoonlijke handler van Monkey Dans : Louisianne Noteborn-Schmit. Chokotoff 2 kreeg van de keurmeester een '1e plaats Uitmuntend' en is daarbovenop ook 'Beste Jeugdhond' !

Dankes zus Canis wordt weer helemaal beter ! We hebben hier veel schrik gehad. Luc belde enkele malen met Nick en steeds klonk het heel negatief. Canis reageerde niet op de verschillende soorten penicilline. Ze bleef voortdurend koorts maken. Pas bij de vierde variatie kwam er verbetering. En vandaag kon de dierenarts eindelijk verzekeren dat Canis volledig zou herstellen. Over een week of twee zou ze opgeknapt moeten zijn. Drie weken angstig afwachten of dat prutsje wel zou genezen. Ze heeft heel diep gezeten. Er werd werkelijk gevreesd dat ze het niet zou redden. Ook in Denemarken doen zich wel eens mirakels voor ...

Bailey mankt met haar linkervoorpoot. Ze behoort natuurlijk niet tot de minst actieve groep honden en ze heeft zich ergens ten velde bezeerd. De dierenarts stelde vast dat er een pees overbelast moet zijn waardoor ze soms hinkt. Dus is Bailey nu verplicht te rusten. Ze krijgt een pijnstiller 's morgens en één 's avonds. En verder moet ze zich vooral heel koest houden. Dus geen lange wandelingen voor haar voorlopig. Ze mag alleen naar buiten aan de lijn en enkel om wat in gewicht te verminderen. Vind het wel sneu voor haar. Het was Sabines bedoeling geweest om nog enkele WT's te lopen vooraleer Bailey hoogzwanger zou zijn maar dit kan nu niet. Ze moet dus eerder een rustpauze inlassen dan oorspronkelijk gepland was. Gezondheid boven alles. Het is wel een taaie, mijn zus want toen de da haar poot in alle mogelijke bochten en hoeken wringde, stond ze nog te kwispelen. Ze gaf geen krimp. Wou alleen maar zoentjes uitdelen ...

Voorbije zaterdag vertrokken in de vroegte Sabine, Bailey en ik naar Genk. Naar de hondenschool Lihos. Sabine had er, na een jaar stage te hebben gelopen in Will to Please, het praktisch gedeelte van het examen voor hondeninstructeur af te leggen. Vorig jaar deze tijd slaagde ze voor het theoretisch examen en nu volgde de beoordeling op het praktijkgebeuren. Iedere instructeur in spé was verzocht om voor 6 duo's van geleiders en honden te zorgen aan wie een les van 20 minuten moest gegeven worden. Dit onder kritisch toezicht van 2 keurmeesters. Zij gaven commentaar tijdens de les en kenden de punten toe. Sabine had afgesproken met Stefaan, Matthieu en Jeroen, die vorig jaar ook slaagden voor de theorie, dat ze bij elkaar les zouden volgen. Een collega-vriend van Stefaan vergezelde ons. Hij traint altijd met de hond van zijn buur maar heeft zelf geen hond. Vandaar dat zowel Bailey als ik meegingen naar Genk. Danny mocht geleider zijn van Bailey en Sabine ging met mij aan de slag. Danny en Bailey hadden elkaar nooit eerder ontmoet maar vormden een geweldig team ! Danny was vol lof over haar. Er werden nog twee andere vrijwilligers ter plaatse aangesproken om zo telkens aan een groep van 6 mensen met hond te komen. Want dit is een examen eenmaal in het jaar georganiseerd door de KKUSH voor gans België. Zo'n 130 istructeurs in spé kwamen hun test afleggen over twee dagen tijd. Op 4 terreinen tegelijkertijd was er een lesgever bezig. Iedereen had vooraf een les voor te bereiden, moest 20 minuten les geven waarbij er een verplicht te geven onderdeel was, (Sabine trok de kaart 'het aanleren van voedselweigering op 3 verschillende manieren') en kreeg als laatste nog een op te lossen gedragsvraag in het bureau waar ook meegedeeld werd of je geslaagd was of niet. Voor het gedeelte op het veld kreeg Sabine 82 punten. Had ze gezien toen in de bureau de punten werden opgeteld. Ook de examinator zei meteen dat ze een hele mooie score had gehaald en eigenlijk deed de laatste theorievraag er niet veel meer toe. Sabine weet wel niet hoeveel punten ze er nog bij sprokkelde. Ze is geslaagd en kreeg haar brevet overhandigd. Dat certificaat bevestigt dat Sabine Sintobin vanaf heden zichzelf kynologisch instructeur van de sectie 4B mag noemen.

Canis, het zusje van Danske, is heel erg ziek ! We kregen vandaag nieuws van Nick. Hij wou ons verwittigen en hierbij wil ik op mijn beurt zoveel mogelijk hondenbaasjes op de hoogte stellen.

Vrijdag 5 februari begon het slecht te gaan met Canis. Ze at amper of niet, ze lag heel apathisch te wezen en had 40° koorts. Nick ging met haar naar de da waar ze grondig onderzocht werd. Er werden zelfs röntgenfoto's genomen maar er werd niets gevonden. Ze kreeg een penicillinekuur voorgeschreven. Maar het beterde niet ! Integendeel, de koorts steeg nog, naar 41,9° en ze lag bijna dood. Nick ging meteen terug naar de dierenarts en dwong de da om Canis open te snijden om te zien wat er aan de hand was. Vaststelling was een ernstige beschadiging van de pancreas en een acute buikvliesontsteking ! De dierenarts deed zijn uiterste best om Canis te redden en zei dat VET de oorzaak was. Dat Canis puur vet moest gegeten hebben !

Nick gaat elke dag op avondwandeling met Mocca en Canis waarbij hij hen vrij laat rennen. De buurvrouw van Nick en Birthe heeft van die vetbollen in de struiken hangen als voer voor de vogels. Wat Nick echter niet doorhad, door de vele sneeuw en omdat het 's avonds al donker is, was dat Canis iedere keer aan die mezebollen zat te peuzelen en die maar al te graag naar binnen schrokte. Deze vetbollen, oorzaak van alle ellende !

Canis geneest heel voorzichtig. Ze begint al wat te eten maar ze maakt nog steeds koorts. Nick en Birthe denken dat Canis het zal halen maar zijn zeer triest en bezorgd. Ze hopen hun jong hondje opnieuw vol leven en ondeugendheid te mogen zien rondhossen. Wij hopen het met hen mee ! Vanuit België een hele dikke knuffel voor Canis van ons allemaal en een extra grote van Lille Pus Danske voor haar zusje.

Bailey en Danske hebben lekker getraind dit weekend. Zaterdagmorgen samen wat geoefend, elk op hun eigen niveau natuurlijk. Daarbij kregen Eros en Danske elk een apport in verschrikkelijk dicht kreupelhout met erg veel stekels. Het kon deze jonge hondjes niet schelen, vinden gingen ze hun dummy. Was extra moeilijk want de dummy's hingen in de takken en hun euro moest dus vallen om ook in de hoogte te zoeken. Ze hebben dit beiden prima afgehandeld.

Zondagmorgen had Bailey training met twee flatjes en drie labs. Een gezellige groep om les mee te volgen. De training was vooral opgebouwd rond lijnen lopen. Ging lekker. Luc hield de honden in de gaten of ze al dan niet shopten. Achteraf vertelde hij dat het verschil van werken tussen de twee rassen zo mooi om te zien was. Het was Luc opgevallen dat de neuzen van alle 3 de flatjes meteen naar de grond gingen bij het krijgen van het zoekcommando terwijl de labs al een hele tijd ervoor met hun neus aan de grond plakten.

Vandaag post in de brievenbus die Bailey en Danske aanbelangt. Hun Canine DNA Certificate is binnen. Ze zijn bij deze beiden DNA Certified. Dit houdt in dat er werk kan gemaakt worden van het officialiseren van Bailey's werktitel.

Bailey, Junior en Figaro gingen op visite bij de dierenarts. De twee katers kregen hun jaarlijkse entingen. Bailey onderging een grondige check-up. Om bevestigd te zien dat ze in goede lichamelijke gezondheid verkeert. Bailey werd ontwormd. Sabine had bij thuiskomst als verrassing voor Danske en mij ook pilletjes mee tegen de wormen. Bailey kreeg van de dierenarts haar herhalingsentingen. Een maand voor ze loops moet worden, zodat ze ruim voldoende anti-lichamen aan haar toekomstige pups kan doorgeven via de eerste melk. Bailey mocht nog eens op de weegschaal staan en ze is weer een beetje verdikt ! Ze weegt nu 26,5 kg. Bailey moet wel proberen er nog een kilo bij te krijgen. Opdat ze wat reserve zou hebben in geval ze mama wordt van een groot nest ...

Ze hebben er gisteren weeral wat kilometers op zitten maar het heeft de moeite geloond. Ik bleef gezellig bij de mama van Sabine. Bailey en Danske hebben geshowd op de rasspeciale in Troyes (Frankrijk). Sabine en Luc hadden in Roncq afgesproken met Kathy en Ivo om van daaruit samen te rijden. Kathy en Ivo hebben 4 Golden Retrievers en die mochten ook allemaal hun beste beentje voorzetten in de ring. Samen met nog 83 andere Goldens ! Zware concurrentie ! Maar ze hebben zich van hun mooiste kant laten zien en hun baasjes zijn dik tevreden met hun resultaten.

De Flatcoated Retrievers werden gekeurd door Mr. Goubie. Dankse is nog een puppy en daar gaat de beoordeling anders. Heb je de kwalificaties Weinig Belovend of Belovend of Veel Belovend. Mr Goubie vond Monkey Dans een uitstekend karakter hebben. Een uitstekend hoofd met oren die goed gedragen worden en de juiste lengte hebben. Zij heeft een mooie hals en uitstekende hoekingen. Ze heeft een mooie toplijn die momenteel naar voren duikt omdat ze nog steeds slungel slungel is (niet volgroeid dus) maar ze presenteerde goed en bewoog zich correct. Danske kreeg een 1e Veel Belovend.

De keurmeester vond Bailey een sportieve look hebben met een uitstekend hoofd, een mooie halsuitsnijding, uitstekende hoekingen, uitstekende voeten en een uitstekende beweging. Mooie staart die ze heel vrolijk laat kwispelen. Ze kreeg een 2e plaats 'Excellent'. Bailey verloor van het teefje die het CACIB won. Is geen schande om net na Ootje geplaatst te worden, integendeel. Ons mager sprietje kon dit niet halen tegen Ootje. Dat wisten we op voorhand al. Wij zijn heel blij voor Michelle dat haar Ootje Cadeautje 'beste teef' geworden is. Sabine en Luc gingen naar Troyes voor de volgende reden ...

Recommandée

Sujet confirmé

+ Actuellement

exempt de Cataracte, de Dysplasie de la rétine et de l'APR

+ Dysplasie

de la hanche :

lecture A ou B

+ Pedigree complet

Dat stukje heb ik gewoon gekopieerd van de website van de Franse Retrieverclub. Opdat jullie zouden zien dat ik nooit lieg hé, als ik nog maar eens aan kom zetten met prestaties van onze Bailey. Als haar DNA-uitslag binnenkomt, kan ze zichzelf 'Lice Recommandée' noemen.

Vertaling van de tekst : 'Om de kenmerken van onze honden te bewaren en te behouden, werden er Selectieroosters opgesteld tussen de verschillende rasclubs en de Societé Centrale Canine. Deze zijn bedoeld om de meest representatieve honden van het ras, zowel in hun morfologie als in hun gedrag, te selectioneren. Dankzij dit rooster is het mogelijk om de honden te kennen die de beste fokdieren zullen zijn, diegenen die aan hun nakomelingen alle specifieke kenmerken van het ras zullen doorgeven. Het is een zeer belangrijk instrument voor de verbetering van onze rassen, voor het behoud van het uiterlijk aspect van onze honden, van hun specifiek karakter en vooral van de grote kwaliteit van de Retrievers, hun sociaal gedrag.'

Bailey is vrij van Cataract, van Dysplasie en van PRA. Ze heeft A-heupen en is luxatie-vrij. Ze behaalde op de show in Rouen een 1e plaats Zeer Goed en op de rasspeciale in Troyes een 2e Uitmuntend. Komt daarbij dat ze voor haar prestaties op werkvlak 2X een Uitmuntend verdiende op Field Trials. Zo, dus onze Bailey is een 'aanbevolen' Flatcoated Retriever. Zowel op gezondheid als op werk als op uiterlijk scoort ze met 'Uitmuntende' resultaten !

Enkele tastbare herinneringen aan Bailey's jachtdagen ...

Wij hebben een 'coiffeur à domicile'. Klinkt chic in het Frans hé. Bedoel eigenlijk gewoon dat het Sabine is die ervoor zorgt dat Bailey en Danske er op zijn mooist uitzien qua hairstyling. Beiden doen mee aan de hondenshow in Troyes (F) zondag en zodoende werden ze vandaag wat bijgetrimd aan hun oortjes en aan hun voetjes. Bailey is dat al gewend. Danske heeft meer haar (dus meer werk aan de winkel) en vindt het ook niet zo leuk als Bailey dat er aan haar gefrutseld wordt. Maar wat moet, moet. Ze bleef rustig zitten dus zo erg zal het nu ook wel niet geweest zijn. Ik heb een totaal andere vacht. Sabine wordt er momenteel zot van. Ik ben namelijk mijn wintertooi aan het verliezen. Een Akita Inu moet geplukt worden en dat is uren werk ! Sabine blijft maar aan mij pulken, zelfs als we aan het wandelen zijn ! Ziet ze elke keer opnieuw een paar toefjes haar los zitten (want niet al mijn vacht komt tegelijk los) en dan moeten die er ter plaatse uit. Tout de suite ! Immédiatement !

Zaterdagmorgen om 05h opgestaan. Om 06h zaten we al in de auto richting Fresquiennes. Mijn aardrijkskundige kennis reikt ook niet zover dat bij de naam Fresquiennes direct een belletje gaat rinkelen over waar dit zou kunnen gelegen zijn. Ondertussen weet ik het wel. Fresquiennes ligt dicht tegen Rouen en is 328 km oftewel 3h10 rijden van hier verwijderd ! Oorspronkelijk was het niet de bedoeling om aan deze Field deel te nemen. Doordat de veldwedstrijden in Grigny op 9 en 10 januari door de weersomstandigheden waren afgelast, had Sabine zich toen op het laatste nippertje nog ingeschreven voor 1 dag in Fresquiennes want op zondag hadden we al andere plannen. Die ene dag was 30/01, zaterdag dus. We vertrokken met barslecht weer (sneeuwstorm). Daarbij kwam dat Luc een feestje op het werk had gehad de avond/nacht ervoor waardoor hij veel te weinig had kunnen slapen. Toch zetten we door. Iets over 9h weerklonk "bestemming bereikt".  

Na het aanmelden bij het secretariaat, het afgeven van Bailey's rode werkboekje, het betalen van de deelnameprijs en het krijgen van de catalogus was nog ruim tijd voor een plas en een poep. Drie wedstrijden à la française, 1 à l'anglaise. Bailey was ingedeeld in 'concours n°3' onder keurmeester Mevr. Danielle Chalard. Na een woordje uitleg van de organisatoren kon iedereen zich naar de juiste locatie begeven om aan zijn wedstrijd te starten. Sabine en Bailey hadden het pad achter het huis te volgen tot aan de witte camionette. Daar moesten ze op hun beurt wachten. Hun concours was dan nog 80m verder linksaf. Mevrouw Chalard had gezegd dat ze de honden per drie zou laten werken. Bailey moest als nr 5 pas in de tweede drift aan de slag.

Deze veldwedstrijd had plaats in de bossen. De nog 80m af te leggen afstand was sterk hellend naar beneden tussen doornen en prikkels. Sabine had het al helemaal warm eenmaal ter plaatse. Ook wat van de zenuwen hoor ;-) De plaats die aangeduid werd aan Sabine om te gaan staan, was bezaaid met doornen en Bailey had geen andere keuze dan met haar kont op de prikkels te gaan zitten omdat ze anders geen zicht zou gehad hebben. Bailey kon van dat plekje nog net onder de talrijke lage takken door kijken. Ze stonden in een dal met boven rechtsvoor de geweren. De keurmeester legde uit dat er eerst voor elke hond een individuele marking zou komen. In volgorde van werken nr 4, nr 5 en nr 6. Eerste fazant werd niet geraakt en vloog de vrijheid tegemoet. Tweede vogel viel niet ver neer en nr 4 had niet veel moeite om die te halen en te brengen. Bailey's beurt. Haar fazant viel ver rechts. Mevr Chalard had voordien gezegd dat ze het de honden niet kwalijk kon nemen als ze niet meteen hun vogel markeerden daar er bijna geen zicht was maar de honden moesten wel in de buurt blijven van de valplaats. Bailey had wat moeite om haar vogel te vinden omdat haar fazant in een put was gevallen en ze hem dus absoluut niet kon ruiken. Toen ze het beestje terugbracht, maakte Sabines hart een sprongetje want dat was een moeilijke vogel geweest. Nummer 6 had ook een gemakkelijke marking. Vervolgens zouden er 3 fazanten geschoten worden en moest Bailey beginnen, dan nr 6 en dan nr 4. Maar de km besliste welke vogel eerst moest gehaald worden. Eerste fazant viel rechtvoor achter een paar hele dikke bomen op zo'n 70m afstand. Tweede en derde en vierde fazant hadden een vrije vlucht. Vijfde fazant werd geraakt en viel op links een 60m ver. Zesde fazant schoten ze weeral mis en de zevende dan maar stortte neer opnieuw rechtvoor maar zeker 100m verder. Bailey moest de linkse fazant binnen brengen. Er zat een hoek van ongeveer 40° tussen de eerste en de laatste geschoten vogels en de te apporteren fazant. Bailey liet zich perfect dirigeren naar de mee te brengen fazant ! Nummer 6, een Golden Retriever vond ten langen leste de eerste fazant, liet hem onderweg nog eens vallen en speelde er zelfs wat mee. Knoeide dus nogal ! Nummer 4 had de verre vogel te halen. Maar dit zag dat hondje helemaal niet zitten, luisterde totaal niet naar zijn baas en kwam ook niet terug als dat van hem gevraagd werd. De keurmeester had heel veel geduld met deze hond. De voorjager mocht zijn hond verschillende keren inzetten maar deze Golden Retriever geraakte zelfs niet in de buurt van de valplaats en kwam bijgevolg zonder fazant terug. Dan moest de Flatcoated Retriever het maar doen hé ! Er was natuurlijk al een hele tijd verlopen en dat maakte het extra moeilijk ! Sabine stuurde Bailey vooruit en onze chokotoff ging als een speer tussen de struiken en doornen rechtdoor tot aan de valplaats van de eerste fazant. Daar week ze naar rechts. Sabine deed haar stoppen en stuurde haar verder door maar toen kon Sabine Bailey niet meer zien. Het was afwachten, Bailey zat diep genoeg maar waar was het vogeltje gevallen ? Een spannend moment gevolgd door een overdonderd trots gevoel want Bailey kwam met de fazant terug ! Ze had aan nr 6 een eye-wipe uitgedeeld. Een eye-wipe : een niet benutte kans om een stuk wild te apporteren met dien verstande dat hetzelfde stuk wild vervolgens onder precies dezelfde voorwaarden door een daarna ingezette hond is gevonden ofwel door of namens de keurmeester wordt opgeraapt.

De keurmeester gaf aan Bailey een 'Excellent+'. Ze stelde Sabine de keus om hier te stoppen of om verder te gaan voor de barrage. Daarmee gaf ze aan dat Bailey uitstekend had gewerkt. Verder gaan betekende misschien een 1e plaats met CACT of een 2e plaats met het reserve CACT maar kon ook een éliminé geven. Want je kan ook die 'Excellent' opnieuw verliezen door bv zelf een eye-wipe over je te krijgen. Met deze 2e 'Uitmuntend' kwalificatie heeft Bailey haar werktitel van Trialer binnen en dit was nu even het belangrijkste. De beslissing was snel gemaakt. Stoppen. Vooral omdat dit de laatste veldwedstrijd was van het seizoen. Net twee jaar geworden en ze is Trialer à la française, een mooie verdienste van onze Bailey ! Ze is uiteindelijk 3e geplaatst. Volgend seizoen kunnen ze zich misschien toeleggen op het behalen van een CACT. Stap voor stap. Maakt het allemaal nog spannender en leuker !

Kan niet langer wachten om dit te melden ! Even heel kort want we hebben opnieuw een drukke dag voor de boeg maar ik kom er zeker later op terug : Bailey is gisteren op de veldwedstrijd in Frankrijk Trialer à la française geworden. Dit is een werktitel die ze haar hele leven mag dragen en die daarbij zal vermeld staan op de stambomen van al haar pups. Ze behaalde een 3e Uitmuntend. Nog maar net twee jaar geworden, onze lieve Bailey !

Luc houdt Nick regelmatig op de hoogte van de avonturen van zijn Monkey Dans. Het is zeer aangenaam om zo'n goed contact te hebben met Danskes fokker. Nick leest ook elke week in het Nederlands mee wat we zoal beleven. Schijnt vlot te lukken. Onze geschreven taal is voor iemand uit Denemarken blijkbaar goed te begrijpen. Nick hield voor zichzelf een zusje van Danske aan. Ze heet Canis. Aan de hand van foto's die wij naar Nick en Birthe sturen, vindt hij Danske heel erg lijkend op Canis en in beiden herkent hij heel veel van hun mama Mocca. Om dat aan te tonen, kregen we vandaag een foto van Danskes moeder uit haar jonge jaren. Morgen zien we tante Loes, die de fokster van Danskes papa is. Ben benieuwd of zij ook trekken van Jiggs in Danske terugvindt.

Bjugel's Chikbrook Lady Mocca

Toen Bailey vandaag eindelijk weer onder de levenden was, heeft ze me nog één en ander over gisteren verteld. Afspraak was om 9h aan het kasteel van Bruyelle. Dezelfde vriendelijke jachtheer kwam hen goedemorgen wensen. Hij vertelde dat de eerste drift daar ter plaatse op eenden ging zijn en dat ze daarna met de auto naar een andere locatie vertrokken. Eenmaal de geweren plaats hadden gevat, zo ook Guy met Flint en Sabine met Bailey, gingen de trackers aan het werk. Het was een beetje een grappig begin want iedereen stond klaar om er in te vliegen, alleen de eendjes niet. Die vlogen helemaal de andere kant op en dus werd geen enkel schot gelost. Dit euvel werd ruimschoots verholpen de rest van de dag. Flint is zoals broer Frodo een werkhond in hart en nieren. Alleen heeft Flint meer last van adrenaline-opstoten. Toppezotte Flint, eenmaal hij doorheeft dat er pickingup op de agenda staat. De volgende driften waren allen in een immens bos. Bailey heeft toen ze op post zat zelfs een ree van dichtbij gezien. Tijdens deze jacht mocht er opnieuw enkel op fazanthanen, duiven en konijnen geschoten worden. 75 fazanten, 2 duiven en 1 konijn waren de stukken binnen te halen. Flint en Bailey hebben er hun pluk aan gehad. Beiden hebben met een groot doorzettingsvermogen gewerkt, totaal niet terughoudend voor doornen, brandnetels, bramen of prikkeldraad, vol passie om het wild te vinden en te apporteren. Ja, dat vindt mijn zusje ontzettend tof om te doen ! Ze komt dan steevast supertrots terug met 'haar buit'. Zij bracht het enige konijntje van de dag binnen. Glunderende Bailey !

Bailey's laatste jachtdag voor deze winter zit er op. Er was afgesproken dat ze met 2 Thornmillbroertjes op jacht ging gaan maar Frodo liep dit weekend een kwetsuur op aan zijn rechterachterpoot. Daardoor konden Dorin en Frodo niet mee. Wel jammer want zij zijn leuk gezelschap. Dus hadden Flint en Bailey met zijn tweeën het pickingupwerk te doen. Ze hebben beiden heel veel moeten rennen. Bailey is daarnet total loss in een diepe slaap gevallen.

Is toch niet verwonderlijk dat Luc destijds voor mijn lief snoetje gezwicht is ? Allereerste foto's van kleine Akita Aiko.

De chokotoffs hebben hun best gedaan. Beiden slaagden voor de toelatingproef tot de jachtcursus in WTP. Danske had het iets gemakkelijker dan Bailey maar zij is dan ook ons kleintje. Voor haar allemaal nieuw. Monkey moest een parcours afleggen in de vorm van de letter 'q'. De afstand tussen de verschillende hoeken was telkens 25m. Het beentje van de letter mocht aangelijnd. De volgende 75m had Danske onaangelijnd te volgen. Aan de laatste hoek gekomen, moest Luc haar achterlaten en alleen tot aan het beginpunt wandelen 50m verwijderd. Op teken van instructeur Geert mocht hij Danske bij zich roepen. Nadien volgde nog een apport waarbij hoofdzakelijk gelet werd op het enthousiast terugkeren naar de baas. Geert had zijn flat Ally meegebracht als afleiding. Zij bleef zo'n 3 uren naast het af te leggen parcours liggen terwijl de jonge honden hun test aflegden. Goed opgevoed hondje, die Ally ! Terwijl Luc met de Juniors in spé op het terrein van Will to Please bleven, werd Sabine op het veld naast de bosdreef verwacht. Op een stuk weiland vol lekkere geurtjes legde Bailey heel netjes haar proeven af. Een mix van onaangelijnd volgen, markeren, zoeken, dirigeren en afstoppen had instructeur Freddy in petto voor de initiatiegroep. Nadien gezellige nieuwjaarsdrink bij Kristientje van 't Veldkruis. Een supertoffe zondagmorgen.

Juffrouw Aap is vandaag 8 maanden oud. In haar doen en laten is ze soms echt nog een bakvis. Een giecheltrutje zoals we zeggen. Nog groen achter d'r oren. Maar het heeft zijn charmes, zo'n Monkey in huis. Ze brengt leven in de brouwerij. Ook als ze slaapt. Snurken dat ze kan ! Echt een aardje naar haar vaartje. Luc en Monkey Dans zagen zonder moeite een hele dikke boom om in één nacht tijd. Dat zo'n klein frêle ding zoveel decibels kan produren. Doelend op Danske dan. Verder is ze best een lief kapoentje en krijgt ze van mij een zoentje.

Heb mij een beetje vergist in het verhaal over Lana, Grace en Santa. Lana is niet de mama van Grace hoewel ze het qua leeftijd wel had kunnen zijn. Er wonen dus 4 generaties flatjes bij Saskia maar het is geen viergeslacht. Wil dit hierbij even rechtzetten ;-)

We gingen op puppybezoek bij Sas gisteren. Op 10 december gaf Santa het leven aan 3 zwartjes. Het werd eens tijd dat we ze gingen bekijken, bewonderen, betasten en besnuffelen. Na een eerste kennismaking met deze hummeltjes zijn we met zijn allen (de mensen Sas, Sabine en Luc, de honden Lana, Grace, Santa, Bailey, Danske en ik) op wandeling vertrokken naar het bos. Ondertussen begon Guus aan de voorbereiding van het lekker avondmaal. We hebben ons dus niet gehaast. Een kok moet je in zijn biotoop laten en het hem vooral gunnen om een succulent gerecht op tafel te toveren.

De pupjes zullen Vito, Faya en Florès heten. Vito is al lang gekend daar hij het enige reutje van het nest is. Maar bij de teefjes is nog twijfel. Florès blijft namelijk bij Sas en Guus wonen. En wordt nu teefje groen of teefje roze Florès ? Moeilijke knoop om door te hakken. Sas heeft nog even de tijd om haar definitieve keuze te maken. Hoe dan ook, beiden zijn om op te eten. Teefje groen zorgt wel voor een meer gevulde maag met haar 4,850 kg tegenover frutje roze van 3,610 kg.

Sas heeft nu vier generaties flatjes onder 1 dak. Lana is de moeder van Grace die op haar beurt de mama is van Santa. Santa zorgt uitstekend voor haar trio en oma Grace kijkt nauwlettend toe. Af en toe mag ze ook bij de pupjes en kwijt ze zich graag de taak toe van opvoedster en speelkameraad. Die kleintjes komen geen affectie en geen aandacht te kort ten huize de Kort. Sabine heeft van Saskia twee boeken over de bevruchting en de geboorte van honden te leen gekregen en Bailey keek geboeid naar het 'mama met kroost' tafereel. Wij hopen dit jaar ook zoiets moois te beleven.  

Bailey ging op consultatie bij Dr. Gerlinde Janssens. Met het oog op haar rol als toekomstige mama dienen jaarlijks haar ogen onderzocht te worden op de erfelijke aandoeningen PRA en cataract. Bailey is net als de vorige keer vrij verklaard. Op gonio werd ze vorig jaar getest. Gonio is ook erfelijk. Ze is gonio non-affected. Mooie, gezonde oogjes heeft Bailey !

Het begint mij te dagen dat als Sabine 's morgens vroeg op haar kousenvoeten heel stilletjes 'Bailey, kom' zegt, die twee wel eens voor de hele dag samen weg zouden kunnen zijn. Als 's middags Luc in zijn middagpauze ten tonele verschijnt om Danske en mij uit te laten, wordt mijn vermoeden bevestigd. Wanneer 's avonds een doodmoe hondje en een strontvuile Sabine uit de garage komen, weet ik het zeker : zij gingen mee op jacht.

Ben er nog niet uit wie van de twee het meest geniet tijdens zo'n dag. Beiden zijn altijd heel erg opgetogen bij thuiskomst. Luc krijgt van Sabine steevast enthousiast het relaas van de dag te horen terwijl Bailey zich knus nestelt en in diepe slaap valt. Af en toe gaat haar zoete droom gepaard met hoge kreungeluidjes waardoor ik weet dat ze de spannende fragmenten van haar jachtdag aan het herbeleven is.

De jacht is in Vlaanderen op alle wild gesloten tot en met 20/01 wat ook de weersomstandigheden zijn. Dit optrekje is Château de Bruyelle. Bruyelle ligt bij Doornik en is in Wallonië. Hoewel Vlaanderen en Wallonië beiden deel uitmaken van het land België, houden ze er verschillende wetgevingen op na wat jacht betreft. In Wallonië mag er wel gejaagd worden en het is in dat gedeelte van het land dat Bailey mocht gaan pickinguppen. De verschillende driften waren op terreinen om en rond het kasteel. Er werd alleen op fazanthanen en sporadisch op een konijn geschoten. De fazanthennen en de hazen moeten met rust gelaten worden en dat respecteren de jagers. Ze waren met 7 en hebben samen voor een tableau van 65 fazanten, 10 konijnen en 5 duiven gezorgd. Geen enkele jager had een hond mee dus al het apporteerwerk was voor Golden Retriever Frodo en Flatcoated Retriever Bailey. Zeer goede steadinessoefening voor Bailey de hele dag door want er vlogen meer fazanthennen dan -hanen op en er waren enkele driften waarin niets geschoten werd waardoor ze de hele tijd braaf op d'r poep moest blijven zitten. Ze weet heel goed wat van haar verwacht wordt en als ze in aktie mag schieten, rent ze dolgraag om een geschoten beestje en brengt het met trots terug. De geweren waren tevreden over de honden. Frodo en Bailey lieten een mooi staaltje werk zien en maakten een goede indruk. Eén van de trackers wou Bailey zelfs meenemen naar huis ! De 27e mogen ze terug mee op jacht.

Kleine broer van Frodo, Zappa, 5 maanden min 4 dagen oud. De opvolging is verzekerd. Hij kreeg een geschoten konijn cadeau van de jachtopziener. Braaf kwam hij het naar zijn baas brengen.

Daarnet een hele vriendelijke mijnheer over de vloer gehad. Mr Dierendonck is de door St-Hubertus aangestelde controleur die zowel voor Bailey als voor Danske kwam. Hij kwam voor de registratie van importhond Flatcoat Lolland Mocca's Cream en voor de DNA-analyse van Dark Devotion Hip Perfect Promise en van Flatcoat Lolland Mocca's Cream. In een kwartiertje tijd klaarde die man al deze klussen. Het uitspreken van Bailey's en Dankes officiële naam duurde het langst. De chokotoffs mochten eens bewijzen dat ze een goede opvoeding hebben genoten en elk om beurt lieten ze braaf toe dat de controleur drie staaltjes van hun speeksel nam. Binnenkort zullen ze 'DNA profile registered' zijn. Dit was voor Bailey het laatste stapje te doen eer ze kan gedekt worden. Zaterdag gaat ze op jaarlijkse controle bij de oogarts en dan is het enkel nog wachten tot ze loops wordt ...

Normaal gezien hadden we het weekend in Frankrijk doorgebracht. In Grigny namelijk. Daar werd een veldwedstrijd georganiseerd waaraan Bailey zou hebben deelgenomen. Maar op het laatste nippertje kregen we bericht dat het hele gebeuren afgelast werd door de voorspelde slechte weersomstandigheden onder de vorm van een sneeuwstorm. Als het sneeuwt, mag er niet gejaagd worden. Veldwedstrijden volgen dezelfde wetgeving en dus moest er organisatorisch een beslissing genomen worden donderdagavond. Gelukkig kon het hotel nog afgezegd worden zonder annulatiekosten.

Spijtig dat de field niet plaatsvond maar daartegenover staat dat Bailey en Danske vandaag met Eros hebben getraind. Eros is even oud als onze Monkey. Voor alle drie was het een plezante en leerrijke dummytraining. Vooral Danske had er veel deugd van. Sabine vond het tof dat Bailey nu eens het oudste hondje van het gezelschap was. Niet zo lang geleden moest het nog allemaal beginnen voor Sabine en Bailey vandaar. Eros en Danske hebben zich van hun beste kant laten zien zowel wat lijnen lopen als wat markeren als wat zoeken betreft. Voor Bailey werden alle oefeningen aangepast aan haar niveau. Uitdagend moet het altijd blijven hé.

Turbulent kun je ons leven soms wel noemen ! Donderdagmiddag belde tante Loes om te vragen of Sabine met Bailey de volgende dag geen zin had om mee te gaan op jacht ... ergens in de buurt van Epernay. Epernay ligt nog een eindje onder Reims en maakt deel uit van de champagnestreek. Is zomaar een slordige 300 km van huis verwijderd ! Zot zijn doet geen zeer. Sabine had absoluut goesting om aan te treden op een jacht in Frankrijk. Door de sneeuw had ze al twee jachten aan haar neus zien voorbijgaan en dit aanbod was meer dan welkom. Het voor dag en dauw opstaan, het lang traject, het vooruitzicht om bij - 10° een hele dag buiten te zijn, stoorde haar helemaal niet. Ik schrijf het nog eens : zot zijn doet geen zeer ;-) Sabine vertrok om 05h15 en we zagen haar pas 17 uren later terug.

Ze hebben een ongelofelijke fijne dag gehad. Zo'n prachtige locatie en wat een warm ontvangst door de aangename jachtheer Nicolas en de hartelijke jachtopziener Sylvain. Daarbij werd de compagnie in de watten gelegd met veel bubbels (champagnestreek hoe kan het anders) en een heerlijk 4-gangendiner bij een knetterende haard. Dit alles was natuurlijk aangename bijzaak. Bailey en de 3 andere honden waren daar om het geschoten wild binnen te brengen gedurende de verschillende driften.

Naar de eerste drift werd te voet gegaan. Kon iedereen een beetje opwarmen want het was er bijtend koud met een scherp windje als toemaatje. Louisianne bleef tijdens die drift bij Sabine. Bailey was veel te gedreven waardoor de dames beslisten dat alle gevallen stukken voor Oban waren. Bailey kreeg alleen op het einde een fazant om te halen. Ze moet leren dat ze ook bij zo'n situaties rustig op post moet blijven. Bij de tweede drift bleef Bailey al braaf zonder leiband naast Sabine zitten. Tijdens de dag heeft Bailey vele mooie apporten laten zien toch is ze enkele malen ingesprongen, wisselde ze 1 keer van stuk en was ze één hele drift uit de hand. Drive mist ze zeker niet ! Sabine is tevreden over de prestatie van Bailey. Want de buit binnen halen doet ze snel en nazoeken is haar hobby geworden. Aan het andere kan gewerkt worden en oefening baart kunst.

Ik weet niet hoeveel patrijzen en fazanten Bailey geapporteerd heeft maar het waren er behoorlijk veel. Het tableau telde 211 beestjes en dat aantal werd door 4 honden gehaald. Drie jagers hadden hun hond mee en die brachten ook wat wild binnen. Bailey heeft lekker gedut na de jacht en de hele weg terug. Toen ze thuiskwam, bleek ze nog steeds uitgeteld. Maar ze was ongelofelijk happy. Ik kon het van haar snuit lezen.

Het erf en de haard.

Een glimp van het jachtgebied.

Een golfkar in camouflagekleuren met aanhangwagen om het geschoten wild in te leggen. Met zijn 9 Springer Spaniëls drijft Sylvain helemaal alleen het wild. Bij een temperatuur van min 10 gezellig opeengepakt met 4 man plus Bailey en co in het karretje bij die meute honden om van drift naar drift te rijden ... zot zijn doet geen zeer !

Monkey Dans haalt Bailey in ! Ze is volgens mij al een tikkeltje groter zelfs. Ook qua gewicht is ons Danske aan een opmars bezig. Bailey was altijd al een magere spriet. Ze weegt nog steeds 25 kg en Danske al 22,6 kg. Ik blijf in gewicht en in grootte er torenhoog bovenuit steken maar ben dan ook van een groter en imposanter ras afkomstig.

Zondagmorgen hadden Bailey en Danske afgesproken met Clancy en Zenia. Voor de drie oudsten was het even na het jachtseizoen de puntjes terug op de i zetten en voor Danske was het een nieuwe ervaring rijker. Monkey deed heel dapper mee in de training. Luc glunderde dat 'zijn' Danske zo gedreven was en goed werkte.

Deze avond ging Luc naar de gehoorzaamheidsles. Danske wordt niet voor niks Monkey Dans genoemd maar als ze hoort op te letten, doet ze dat ook voortreffelijk. Luc was naar de les gegaan niet met de gedachte en de intentie deel te nemen aan de overgangsproeven. Maar toen na de les de instructeur aan Luc vroeg of ze het niet zouden proberen, hebben Luc en Danske onvoorbereid hun kans gewaagd. Ik kreeg net het bericht dat ze geslaagd zijn met 46/50. Vanaf heden mag Dankse meetrainen in de B-klas. Ze wordt dus letterlijk en figuurlijk een grote meid !

Mijn laatste bericht dateert al van vorig jaar. Moet dringend wat gaan updaten !

Gala heeft geen tumor en dat is op zich al het mooiste nieuws dat ik kan meedelen. Vele centen werden ingezameld, de scan gaf aan dat het wel degelijk om een hersenvliesontsteking gaat en die is te genezen mits veel rust en veel geduld. Voor Gala een tijd geen al te zware inspanningen. Als het dat maar is. Ze is er en ze blijft, dat is het voornaamste.

Luc gebruikt soms de naam PitA voor onze Monkey maar nu de betekenis ervan aan bod kwam in 'De slimste mens' op Eén, hoef ik geen verdere uitleg te geven, gelukkig. Persoonlijk hou ik het liever op Monkey Dans. Past nog steeds voortreffelijk bij haar.

Hoewel ze tijdens de Kerstwandeling van WTP een voorbeeldig flatje was. Met haar 7 maanden mocht ze de kleine wandeling maken en liep als een engeltje mee met Luc. Ze heeft natuurlijk als goede voorbeeld haar twee zussen. Zoals Alex het altijd omschrijft : 'Wat een fraaie honden !'

Bij de jaarwisseling hoort vuurwerk. Bailey en ik kennen die knallers al maar voor Chokotoff 2 was dit de eerste keer. Monkey Dans was geïntrigeerd door de vuurpijlen en de openvallende glinsteringen. Ze heeft fraai op haar poep zitten volgen vanuit de tuin terwijl Bailey en ik verkozen binnen te blijven. Ik denk dat ze het subliem vond, zo geïnteresseerd dat ze was. Helemaal niet onder de indruk van het geluid, wel ontzettend gefascineerd.

En zo zijn we in 2010 beland. Ik wil iedereen een gezond jaar wensen want als dat er is, komt de rest vanzelf. Het inkleuren moet je zelf doen. Wij gaan er vast en zeker iets moois van maken, dat is alvast de instelling van ons allemaal hier !

ARCHIEF BELEVENISSEN 2009

ARCHIEF BELEVENISSEN 2008