Belevenissen 2008

Luc is deze morgen zoals elke dag in de week naar zijn werk vertrokken. Wat maakt deze dag speciaal ? Wel, als hij straks thuiskomt, zullen zijn 3 vrouwen hem de rest van de avond extra verwennen. Om te beginnen, krijgt hij een smachtende zoen of twee, drie van Sabine en zullen Bailey en ik ongeduldig onze beurt staan afwachten om ons baasje uitbundig te begroeten. Dan is het moment dat Luc zijn schoenen uitdoet. Ik zal daar op gewacht hebben en zal klaar staan met een pakje. In een mooi cadeaupapier met dito strik. Wat zou daar nu eens kunnen inzitten ? Het geeft warmte en heeft maat 45 ... (lees 6/12)

Wij hebben nog verrassingen in petto voor Luc. Het is niet voor niets zijn verjaardag vandaag ! Eigenlijk heeft hij zijn mooiste geschenk gisteren al gekregen maar ik mag het niet verklappen ! Wat een sensatie ! Ik moet nog even op mijn tanden bijten voor ik er iets over mag vertellen ... Wordt vervolgd zal ik maar zeggen ! En natuurlijk zal Sabine lekker kokkerellen ; de lievelingsgerechten van haar schat. De liefde van de man gaat ook nog altijd door zijn maag !

We hebben ons spel een week gespeeld en Sabine kon niet tegen haar verlies ! Is ze deze morgen een broekje gaan kopen voor Bailey ! Het is geen zicht, ik lach mij een kriek ! Bailey met haar sexy bruin slipje aan ! Ze kijkt mij dan nog eens zo schaapachtig aan, echt mijn buik doet pijn van het schateren ! Tot nu toe kan het haar precies niet veel uitmaken dat ze er onnozel bij loopt maar ze is dan ook niet echt modebewust ... Ik kreeg al onder mijn voeten dat ik mijn zus niet zo mag uitlachen en dat mijn tijd ook nog wel komt ... Dat laatste snap ik niet zo goed ! Als mijn bazen nu denken dat ik er zo belachelijk bij zal lopen, hebben ze het wel mis !

We zijn aan het moment gekomen waarop teruggeblikt wordt op het voorbije jaar ... Dit is, denk ik, de periode waar velen eens stilstaan op wat er zoal gebeurde die 366 dagen. Hoe zal ik mij het jaar 2008 herinneren ?

Voor ons gezin was het een heel moeilijk jaar ... Hoewel kleine Bailey op 13 januari bij ons definitief kwam wonen, heerste er een schaduw op dit geluk. Op 4 maart kwamen de gevreesde woorden van de oncoloog. Sabines papa had niet lang meer. Ruwe schatting : minder dan 5 jaar, 2 jaar maar het konden ook slechts enkele maanden zijn. Hij kreeg 108 dagen cadeau. Sabine en Luc hebben hem tot op het laatste thuis verzorgd. Bailey en ik bewezen voorbeeldige hondjes te zijn. Vooral Bailey dan want zij was nog een puppy. Ik was al volwassener en voelde alles beter aan. Bailey wou knuffelen en mocht dit naar hartelust doen. Haar papa was ook een grote dierenvriend. Wij hebben in die omstandigheden een beetje moeten inboeten aan aandacht maar nooit aan affectie ...

Deze spijtige gebeurtenis heeft vooral 2008 getekend en zal daarom altijd een jaar blijven waar met gemengde gevoelens aan zal herdacht worden. Sabine vond troost bij Bailey en ik. Wij oordelen niet en hebben altijd een luisterend oor. Bailey stond steeds paraat met een kwispelende staart en vooral met veel likjes. Ik bekeek het allemaal meer van op een afstand maar zag er op toe dat ik op tijd ook mijn steentje bijdroeg. Wij zien haar graag en willen niet dat ze verdrietig is. Daarom doen wij soms eens dom. Dan moet ze lachen en is onze taak volbracht. Bailey en ik kijken elkaar dan aan en weten dat het goed komt.

2008 is het jaar waarin Bailey en ik elkaar voor het eerst ontmoetten en ik moet zeggen, dit viel reuzegoed mee. We zijn zussen door dik en dun. We hebben veel van elkaar opgestoken en respecteren elkaar in wie we zijn. Want onze hobby's liggen enigszins anders maar dat geeft niet. Ik ga even graag mee om Sabine aan het werk te zien met Bailey. Hun band is door het jaar heen gegroeid tot iets heel moois. Die 2 samen, daar komt Luc niet tussen. Maar tussen Luc en ik komt ook niemand ! (Alleen eventueel Sabine en Bailey). We beleefden met ons vieren veel leuke momenten zoals wandelingen, spelletjes, gehoorzaamheidsoefeningen, stoeipartijen, liefkozingen, snoepreisjes ... We hebben in 2008 heel fijne mensen leren kennen die allen één grote passie delen : hun geliefkoosde hondjes, ons incluis !

Het jaar is bijna voorbij, het is een jaar van afscheid nemen geweest maar en er is altijd een maar ... Een mooie tijd ligt in het verschiet, op naar 2009 !

We hebben een nieuw spelletje bedacht. Over de naam moet ik nog eens nadenken. Het is Sabine die het opneemt tegen mij want Luc heeft geen zin in deze vrouwenspelletjes. Bailey is de producer dus zij mag niet meespelen. Dat zou niet eerlijk zijn want zij weet precies waar ze de rode stippen dropt. Doel van het spel : om ter eerst een spot detecteren en doen verdwijnen. Sabine kan beter kleur onderscheiden maar ik heb mijn neus als troef. Dus denk ik dat we aan elkaar gewaagd zijn. Ik heb wel een klein voordeel : ik kan het plekje gewoon oplikken. Sabine moet eerst voor een natte dweil zorgen. Luc houdt de score bij. Diegene die de meeste bloedvlekjes opkuist, wint. Bailey is niet meer veilig voor ons en dit voor een kleine 3 weken lang. Sherlock Holmes en Watson achtervolgen haar vanaf ze van haar plaats opstapt omdat we beiden willen winnen. De prijs is een hele grote knuffel van Luc !

Voilà, dit is dan het resultaat van Bailey's verschijning op de catwalk. Ik dacht dat het een 'Christmas Special' ging worden ... romantisch met rood mantelpakje en dwarrelende witte sneeuwvlokken ... Valt dit even tegen ! Aan de hand van deze foto's, die een heel normaal beeld vertonen volgens kenners, wordt bij St-Hubertus beslist of de heupen, de ellebogen en de schouders goed in hun kom liggen of niet ...

Creepy afbeeldingen ! Ik vraag mij echt af of dit wel de aanloopplank is voor Bailey's verdere toekomst in de showbusiness. Oké, het is de naakte waarheid maar toch, een beetje schmink zou geen kwaad gekund hebben in dit geval !

Eerlijk, ik vind er niks aan ! Bailey zo helemaal in haar blootje, tot op het bot uitgekleed (Playboy is nog niet gecontacteerd). Ik zie mijn zus veel liever in het echt, met huid en haar. En persoonlijk denk ik dat de beroepsfotograaf zich van thema heeft vergist. Het is nu Kerst, geen Halloween !

foto van heupen en knieën

Respectievelijk de linkerelleboog en de rechterelleboog van Bailey

Linker- en rechterschouderblad. Boe ! Spookje Bailey komt er aan !

We hebben een fotomodel in huis. Bailey had vanmorgen haar eerste professionele fotoshoot ... bij de dierenarts. Ze kreeg een superlichte verdoving, wat een sedatief heet en toen werden er kiekjes gemaakt. Daarvoor moest Bailey lang uitgestrekt op haar rug liggen en trok de orthopeed nog eens extra aan haar poten zodat haar knieën op een mooie rechte lijn lagen. Het resultaat van deze röntgenfoto dient om te weten of Bailey al dan niet heupdysplasie heeft. Dan poseerde ze nog 4X. Haar rechter- en linkerelleboog en haar rechter- en linkerschouder mochten ook op de foto. Nu ze toch bezig waren ... Volgens Dr. John Campe zien alle gewrichten er goed uit maar het is St-Hubertus die beslist over de resultaten. Van die commissie hangt de verdere carrière van ons model af ... De dierenarts stuurt alles op naar Brussel en nu is het wachten op de uitslag. Sabine en Luc zijn heel wat centen armer maar tegelijkertijd supergelukkig want dit betekent dat Bailey een gezonde toekomstige mama kan worden !

En nog meer goed nieuws vandaag ! De postbode belde aan voor een aangetekende zending, A4-formaat ... Ja, ja, sinds vandaag heet ik officieel Gaiko. Ik heb mijn stamboom van Sint-Hubertus gekregen met stempel en al ! Ik ben een R.I.S.H. hond nu en mag, aan door de K.M.S.H. erkende, tentoonstellingen, wedstrijden en proeven deelnemen. Dat is nogal iets, zeg ! En ik weet niet waarom ze dit papier een 'roze' stamboom noemen want mijn stamboom is groen van kleur. Misschien om in de kerstsfeer te blijven ...

Bailey is begonnen aan haar reeks van onderzoeken. Vandaag had ze haar eerste. Haar knieschijven moesten er aan geloven. Dit heet het patella-onderzoek. Ik bleef in de auto want de dierenarts moest in alle rust Bailey kunnen examineren. Hij deed dat volgens het protocol van de Nederlandse specialist Prof. Drs. Meutstege. Bailey's knieën werden eerst in rechtstaande en daarna in liggende positie onderzocht. De orthopeed nam er zijn tijd voor en deed een grondige studie. Zijn conclusie is : Dark Devotion Hip Perfect Promise is patella-luxatie VRIJ ! Ik denk dat dit één van de zeldzame momenten is waarop onze baasjes blij zijn met een 0/0 resultaat op een examen ... Morgen zijn de ogen aan de beurt. En maandagmorgen de heupen en de ellebogen. Grondige check-up dus. By the way, Bailey is 650 gram verdikt ! Waauw !

Overal duiken er mooie kaartjes op met de beste wensen voor Kerst en Nieuwjaar. Wel, ik dacht bij mezelf : Als ik eens een foto van Bailey zou nemen, die wat bewerk en hier zou plaatsen ... Heb toen een kerstmannetjes-slinger rond haar hals gelegd en wat geëxperimenteerd en mijn resultaat kunnen jullie hier bewonderen. Voor een Akita-kunstwerk, redelijk geslaagd ...

Lieve mensen, wij allemaal, willen jullie een mooi jaar toewensen. Dat is voor iedereen anders maar het belangrijkste is dat we gezond en gelukkig zijn. De gezondheid hebben we niet zelf in de hand maar het gelukkig zijn des te meer. Om het met de woorden van Roald Dahl te zeggen :

'Kijk vooral met glinsterende ogen rond naar de wereld om je heen. Omdat de grootste geheimen altijd verborgen zitten op de onwaarschijnlijkste plaatsen. Wie niet in wonderen gelooft, zal ze ook nooit ontdekken.'

Holly wordt mama ! Ons flatvriendinnetje waar we zondag mee trainden is wel degelijk zwanger ! Volgens Maaike was ze niet zoals gewoonlijk en kijk, dat was hét teken ! Proficiat mama Holly en papa Gurkha ! Rond 15 januari weten we hoeveel kleintjes jullie samen hebben gemaakt. Het hele verhaal is in geuren en kleuren te volgen op Maaikes site : www.jackanapes.nl 

Ik droom al van kleine Bailey'tjes ... Daarvoor moeten haar gezondheidsresultaten wel volledig in orde zijn. Bailey en ik gaan op 20 december naar Gerlinde Janssens voor het eerste deel : de ogentest. Dat duurt niet lang en wij zouden daar geen last van ondervinden. Daarna volgt nog een patella-, heup- en ellebogenonderzoek. Ik word niet onderzocht, enkel Bailey. Omdat heupdysplasie zelden voorkomt bij Akita Inu's, het niet de bedoeling is dat ik mama word en dit een onderzoek is die heel wat centen kost. Bailey zal verdoofd worden en eenmaal ze diep slaapt, helemaal in het lang uitgerokken worden. Enkele fotootjes van haar beenderen en dan wachten op het oordeel van St-Hubertus. Als dat positief is, moet ik nog een lange tijd geduldig zijn. Want Bailey is net 1 jaar geworden en dus nog te jong om die grote verantwoordelijkheid van mama-zijn te dragen. Maar niets belet mij om al te dromen van kleine lieve flatjes in huis ...

Vrijdag op de middag, belde een buurvrouw aan. Sabine kreeg de vraag of wij een rosse kat hadden. Ja, hier wonen er zelfs 3 van dat kleur. Er lag waarschijnlijk één van onze katers wat verderop in de straat door een auto aangereden maar hij leefde nog ...

Sabine direct er naar toe. De kater miauwde toen hij haar zag maar bewoog zijn achterste ledematen niet. Hij had ook bloed aan zijn vacht hangen en Sabine twijfelde of het Junior al dan niet Jérôme was die daar lag. Ze aarzelde niet, nam een handdoek uit haar auto, legde de sukkel op de achterbank en vertrok naar de dierenarts. Ze stuurde een sms naar Luc maar wist niet goed welke naam ze moest aangeven.

Bij de dierenarts werden er 2 röntgenfoto's genomen. Het verdict was dat de heup volledig verbrijzeld was en later artrose zou geven. De staart was verlamd. In geval van genezing, zou deze geamputeerd moeten worden (wij hebben al Figaro lopen zonder staart, één meer of minder ...) Er waren wel geen interne bloedingen en de blaas was nog intact. Sabine wist nu zeker dat het niet Junior was maar Jérôme zou janken en dat deed de kater niet, hij was opmerkelijk rustig. Kwam wellicht door de shock waarin hij was. Hij kreeg pijnstillers en werd onder de gloeilamp gelegd. Volgens de dierenarts had Jérôme nog wel een kans. Als hij binnen de 48 uren zelfstandig zou kunnen plassen, zag ze een lange weg van revalidatie maar kon hij wel genezen. Met dit nieuws liet Sabine Jérôme achter na nog een lieve aai.

Thuis aangekomen zag ze Junior lopen. Dus was hij het zeker niet, dacht ze nog eens. De avond ervoor had Jérôme met zijn klauwen geprobeerd vlees weg te kapen en had een serieuze wip gekregen en nu voelde Sabine zich daar schuldig over ... Ze komt wat bij me zitten en dan ziet ze ineens Jérôme die braafjes ligt te slapen ! Dit kon toch niet ? Ze had voortdurend getwijfeld en nu bleek de kater die ze bij de da had gebracht niet één van de onze te zijn ! Dan maar de dierenarts verwittigd en op zoek gaan naar de eigenaar van die lieve kater. Nergens te vinden.

Toen Luc 's avonds thuiskwam, kreeg hij onmiddellijk de hele versie te horen met de vraag erbij dat als deze kater zijn verwondingen zou overleven, hij toch niet nutteloos een prikje zou moeten krijgen omdat hij geen baasje heeft ? Sabine telefoneerde zaterdagmorgen naar de da en toen zag het er niet zo best uit ... Maandagavond was dit ros katertje niet meer te redden en vertrok naar de kattenhemel ... Wij hadden er best nog een vriendje bij kunnen hebben ...

Bailey wil verhuizen. Naar Nederland. Omdat we het daar weeral zo leuk hadden gisteren ! We hadden wel een rit van 2h30 voor de boeg. Maar wij vinden het helemaal niet erg om vroeg op te staan op zondag als we die met toffe mensen mogen doorbrengen. 's Morgens waren we verwacht in Zuidland door Maaike en Danny samen met hun Flatcoated Retrievers Freya, Holly en Gina. Ja, allemaal vrouwtjes. Luc was in zijn nopjes. En omdat we dicht in de buurt waren van de Osha's, hadden wij ook met hun rendez-vous. Want zij hebben een nieuw hondje, Kate, een leverkleurig flatje. Kate is een dochter van Gigo (onze supervriend, jullie weten dat) waardoor we graag op puppybezoek wilden. We zijn benieuwd naar Gigo's nageslacht hé ! 

Maaike en Danny kennen wat van jachttraining. Mijn hoedje af ! Wat zij tweeën met hun honden doen, mooi ! Sabine wil heel graag Bailey ook zover krijgen maar daar is nog een lange weg voor te gaan. En is niet aan mij besteed ... Ik ben echt geen retriever, begin dat stilaan te beseffen. De oefeningen die Maaike in petto had, waren te moeilijk voor mij en hadden deels met water te maken ! Brrr !

Het was een plezier om Freya, Holly en Gina aan het werk te zien. Drie zwarte Flatcoated Retrievers die heel graag dummy's markeren, zoeken en apporteren. Bailey kreeg telkens een aangepaste gemakkelijkere versie voorgeschoteld. Ze deed niet alles echt optimaal maar alles bij elkaar genomen, bracht ze het er niet slecht vanaf. Is toch zo, hé Maaike ? Het was een zeer leerrijke ervaring zowel voor voorjager als voor hond. En dit in een fantastische omgeving met prachtig weer en in leuk gezelschap, wat zijn wij bofkonten !

De training werd afgesloten rond halftwee met warme chocolademelk van Danny meegebracht en wij hadden nog een wandeling op het strand van Rockanje als superbeloning tegoed. Samen met de Oshabunch. Danny's hart smelt ook voor lieve kleine donzige puppies en vergezelde ons met Gina. Het was een prettig weerzien met Hansje en Os. Ze hadden hun 3 kleinste kinderen en hun 3 flatjes mee. Daar was ze dan, Kate. Ze heeft dezelfde donkere leverkleur als Bailey, Pontos en haar papa, Gigo. En 't is een lieveke hoor ! (Ze beet wel in de staart van Bailey toen Bailey ging zitten voor een mislukte poging tot groepsfoto hihi). Wij hebben heerlijk kunnen rennen op het zand en in de zee. Het is plezant zoveel flatjes bij elkaar en ik erbij om de boel onder controle te houden. Ik ben dan ook de oudste ! (Toch van diegenen die controle nodig hebben want Gina is ouder dan mij hé).

Niet alleen Bailey vindt Nederland de max. Ook Sabine en Luc kunnen het daar goed vinden. Ze bleven nog laat hangen en napraten tijdens een gezellig etentje. Bailey en ik kregen elk een bullepees (de cadeaus die Sinterklaas bracht) en waren zoet van alle indrukken die we mochten beleven. We komen graag terug ! Doei !

foto's : van onze uitstap

Bailey en ik sliepen als roosjes de nacht van 5 op 6 december. Zou Zwarte Piet iets lekkers voor ons gelegd hebben ? We hebben hem wel gehoord en Bailey was haar les niet vergeten. Ze gaf geen krimp. Ik hield haar vanuit mijn ooghoeken in de gaten maar ’t is een slimme, mijn zus. Ze weet best wanneer het in haar voordeel kan draaien …

We werden wakker met een ongeduldig gevoel en we konden niet rap genoeg gaan zoeken. Joepie ! We vonden 2 pakjes die verdacht lekker roken naar iets die alleen voor hondenneuzen superheerlijke aroma’s verspreidt. Ik wist niet dat Sinterklaas ook bullepezen kende, ben ik wel eventjes blij om. En er lag nog een grote zak Nic Nacs bij. Mmm, die koekjes vallen ook in de smaak !

Alleen is Luc niet zo gelukkig … Zijn pantoffels zijn spoorloos verdwenen. Hij vindt ze niet meer … Ik hoorde hem tegen Sabine zeggen dat hij er rotsvast van overtuigd was dat hij ze onder de salontafel had achtergelaten gisterenavond. Wel baasje, daar ben ik nu ook zeker van !

Vandaag nam ik Bailey even terzijde en heb haar proberen duidelijk te maken dat als ze vannacht, door één of ander geluid wakker zou worden, ze niet het hele huis bij elkaar mocht blaffen ! Deze nacht moet ze vooral het idee geven dat ze slaapt en neen, die rare man die door ons huis loopt, is géén inbreker. Ik mag er niet aan denken dat ze trouwe waakhond zou willen spelen en Zwarte Piet de stuipen op het lijf jaagt ! Neen hoor, ze moet slimmer zijn dan dat en die man zijn werk laten doen. Want dan zal er de volgende morgen iets lekkers klaarliggen voor Aiko en Bailey !

Ik heb namelijk een brief geschreven naar Sinterklaas. Ik heb hem verteld dat wij twee lieve hondjes zijn en dat er hier geen kinderen wonen. Toen heb ik hem gevraagd of wij misschien geen cadeautjes zouden kunnen krijgen. Wij zijn het hele jaar trouwe en flinke viervoeters geweest en onze baasjes zeggen het wel duizend keer dat ze zoooooooveeeeeeel van ons houden. Verdient dat geen ietsiepietsie verrassingetje ? Ik denk wel dat er in het 'Grote Boek' van de Heilige Man in gouden krullen staat geschreven : 'Aiko en Bailey niet vergeten !'

Dus Zwarte Piet, je hoeft ons vannacht niet te vrezen. Wij zullen onze tanden niet tonen, wij zullen niet grommen, niet blaffen. Wij beloven brave zieltjes te zijn en onze ogen dicht te knijpen. Bailey heeft heel goed begrepen dat ze voor één keer moet doen alsof haar neus jou niet ruikt. Sinterklaasje, kom maar binnen met je knecht ! Ik zorg voor pantoffels maat 45.

Hij leest graag 'De krant van Aiko'. En ik vind het tijd worden dat jullie mijn allerallerallerbeste mensenvriend leren kennen. Dames en heren, mag ik jullie voorstellen : mijn liefste maatje, SIMON !

Het is alweer een poos geleden dat ik hem zag en ik mis zijn knuffels heel erg. Maar zijn mama en zijn papa hebben het behoorlijk druk momenteel. Vandaar deze foto van ons samen opdat Simon onze vriendschap niet zou vergeten. 

Ik ben er eigenlijk wel zeker van dat Simon onze vriendschap niet vergeet ! Want mijn vriendje kent alles van dieren ! Hij is zo slim, ik ken niemand die meer over buffels weet dan Simon ! Hij kijkt graag naar documentaires en onthoudt heel goed wat er gezegd wordt. En dat vertelt hij dan met veel trots. Zo leren Sabine, Luc en wij telkens iets bij. 

Simon is geboeid door roofvogels. Hij is er dan ook helemaal niet bang van. Ik laat mij nu ook wel niet imponeren door zo'n klein vogeltje maar mijne vriend is echt dapper ! Zo'n beestje heeft wel een scherpe snavel en grote klauwen hé ! Maar dat deert Simon niet. Hij zegt : 'Kom maar, vogeltje, ik zal je een zoentje geven.' En hij heeft dat gedaan ! Een knappe vriend die ik heb !

Voilà, nu hebben jullie een idee wie mijn grote vriend is. Simon heeft thuis ook een hond, een Golden Retriever, Hudson. Maar toch, toch weet ik dat hij mij heel graag ziet en het is wederzijds ! Daarom dat wij dikke vrienden zijn, hé Simon !

Foto van Bailey op 01/12/2008

Het is niet de bedoeling om telkens de trofeeën te fotograferen die Bailey of ik in de wacht slepen maar deze kan en mag ik jullie niet onthouden. Het is er één die Bailey verdiende. Door op het clubkampioenschap van Will to Please zo'n mooie score (97/100) te halen. Mijn baasjes vonden dat ik de bedenker van dit kunstwerk wel eens in de bloemetjes mocht zetten. Deze trofeeën zijn stuk voor stuk uniek en helemaal handgemaakt ! Het zijn miniatuur schildersezels met telkens het hoofd van de desbetreffende winnende Retriever afgebeeld. En heel belangrijk : de canvassen waarop het hoofd van een liver Flatcoated Retriever prijkt, zijn uiterst zeldzaam ! Slechts 2. Eén voor Gigolo (jacht) en één voor Bailey (gehoorzaamheid). Sabine is supertrots dat ze, na het geslaagd clubsouper met bijhorende ambiance, zo'n prachtexemplaar naar huis mocht meenemen. Deze trofee krijgt een speciaal plekje en zal erg gekoesterd worden ! Bedankt Patrick voor deze blijvende herinnering ! (Ben jij ook bedreven in portretten van Akita Inu's ? Ik wil anders wel eens lief voor je lachen ...)

Nog even de smaak van de herfst met zijn kleurenpracht. Straks is de winter daar ... Ik hoop op veel sneeuw. Kan ik met Bailey ravotten in de tuin en lekker rollen in-op-onder dat wit tapijt. Sneeuwvlokken kent Bailey nog niet. Ik ben er zeker van dat ze dat even leuk zal vinden als ik !

Elke zaterdagmorgen gaan Luc en ik om 11h30 trainen bij All Dog Center Dominique Standaert. Ik volg er obedience en doe daar mijn uiterste best voor. Van kleinsaf volgen we er les en zij zegt dat ik de best getrainde Akita Inu ben van heel België ! Ja, kan het anders dan dat ik haar graag zie ? Ik heb soms de neiging om haar dat te uitbundig te tonen ... Wij hebben al veel geleerd samen en stap per stap word ik een goed getrainde hond en Luc is zeer trots op mij !

Zaterdagnamiddag is het aan de beurt van Bailey. Dan gaan we met zijn allen naar Will to Please. Bailey volgt sinds 2 weken les in de B-groep. Deze les start om 14h30 dus is het rushen van mijn les naar Bailey's les want Sabine en Bailey moeten tussenin nog opgepikt worden ook. Deze week was er niet veel belangstelling maar het was dan ook een verschrikkelijk 'honden'weer ! Toch hebben Sabine en Bailey dapper wind en regen en sneeuw en hagel getrotseerd. Ook Bailey is een hondje om fier over te zijn ! Mensen denken soms dat Flatcoated Retrievers nerveuze, drukdoende stuiterballen zijn. Bailey is het bewijs van het tegendeel. Ze is zoals een flatje hoort te zijn ; ze straalt rust uit en heeft een aangeboren trainbaarheid. Een echte "will to please" !

Op woensdagavond volgen Bailey en ik samen les, terug bij Dominique Standaert. Luc traint met mij en Sabine met Bailey. Ik mag dan aan Bailey tonen hoe ze een oefening het best doet ... Is niet helemaal waar hoor ... Sommige dingen kan ik beter maar er zijn oefeningen die Bailey veel beter onder de knie heeft, ik zal eerlijk zijn ! Wel vinden we het allebei niet tof om te moeten gaan liggen op een natte ondergrond. Dan durven we de betekenis van dat commando plots alletwee vergeten te zijn ...

Sabine en Luc hebben geen kinderen. Komt daarbij dat ze beiden ook geen broers of zussen hebben. Maakt de familie wel heel klein ... De peter van Sabine is de beste vriend van haar vader. Hij is in Frankrijk blijven wonen toen Sabines vader Frankrijk voor België ruilde (liefde hé, altijd hetzelfde liedje ... ). Toen Sabines papa terminaal ziek was, was parrain Jimmy er wel bij op het laatste moment ; vrienden voor het leven. Zijn oudste dochter was toen enkele maanden zwanger. Nu is zijn eerste kleinkind geboren ... en Sabine werd gevraagd om meter te zijn. Dit is zo symbolisch mooi, daar zijn geen woorden voor ! Welkom lieve Charlotte, marraine Sabine en tonton Luc houden nu al zielsveel van jou !

 Petite Princesse Charlotte Vasseur : maandag 17 november 2008 - 03h07 - 2,980 kg - 46 cm - Tourcoing (F)

Eurodogshow zondag. Mijn baasjes hadden, denk ik, door al dat vieren alletwee een houten kop. Ze zagen er alleszins niet echt frisjes uit toen ze vroeg moesten opstaan om naar Kortrijk te gaan.

Voor ons is zo'n dag op shows eens een goede benchtraining. Een hond moet dat ook kunnen, braaf in zijn bench liggen. Wij hebben er thuis één en die werd gebruikt toen Bailey nog klein was en ik soms te geweldig zou kunnen zijn voor haar. Ze had dan haar eigen veilig plekje waar ze veel kon slapen zonder door mij gestoord te worden. En omgekeerd ook, als ik al eens op mijn gemak wou zijn zonder dat er een kleintje aan mijn oren kwam hangen ... Nu is die tijd al lang voorbij en slapen we elk op onze Fatboy of zelfs samen op één of op onze persoonlijke zetel, keuze genoeg.

Wat het showen betreft : het resultaat was volgens de verwachtingen. Bailey is niet in showconditie en ze moet meer substantie krijgen (d.w.z. dat ze moet verdikken ! Allé echt ?). Laurent Pichard is een aangename keurmeester die Bailey absoluut een super hondje vindt en die haar over 6 maanden zeker nog eens wil keuren met een veel beter resultaat als belofte. Nu kreeg ze de 2e plaats 'Zeer Goed'. Ze is niet meer ingeschreven voor de komende shows en dus mag ze zich concentreren op andere dingen.

Bailey mocht toch in de erering staan, zelfs 2X. Hoe dat komt ? Will to Please deed een demonstratie jachthondentraining en Bailey was gevraagd om als jonge hond deel te nemen. Daarvoor moest ze in de ring met héél véél verleidingen, errond en erin, tonen dat ze een retriever is in hart en nieren en dat ze ongelofelijk graag bij haar baasje is en vooral blijft. Ze moest onaangelijnd Sabine volgen die constant van richting veranderde en daarna ook nog apporteren. Eerst een happy dummy en dan één zoals het hoort met de steadiness erbij en ze deed dat allemaal zoals het moet ! Ze spurtte zo snel (zal door haar gewicht komen ...), ze was zo vlug terug en gaf haar dummy mooi af ! Het was schitterend om te zien ! Ze was een uitstekend voorbeeld van een beginnende jachthond.

We waren in zo'n leuk gezelschap dat we bijna de Expohallen gesloten hebben zoals we, de avond ervoor in WTP Ardooie, 't Veldkruis als laatste klanten verlieten ...

Vandaag is het bij ons nog eens feest ! Want volgens de officiële papieren is het Promise-nest vandaag geboren en kunnen we dus opnieuw lekker verwend worden, hé baasje ? Luc zal vandaag bijzonder vindingrijk moeten zijn om ons allen tevreden te stellen ... Want ook Sabine is jarig vandaag ! En zij zal met een afgelabberd varkensoor niet content zijn (heb ik gisteren opgemerkt). Bailey en ik hebben haar al overladen met vele zoentjes en dat vond ze heel lief en grappig. Want Sabine heeft het wel moeilijk vandaag. Het is haar eerste verjaardag zonder haar papa, haar grootste vriend ... 

Enkele dagen geleden kregen Bailey en ik zo'n groot gedroogd varkensoor. Ik heb het mijne niet opgegeten. Ik heb het bewaard voor een speciale gelegenheid ... Graafde een putje in de tuin, duwde de lekkernij erin en mijn neus zorgde voor de 'finishing touch'. Bailey mocht absoluut niet vermoeden dat er een oor begraven lag op dat plekje.

Vandaag is die speciale gelegenheid. Toen de haan kraaide, ging ik op zoek naar mijn oor. Hum, de vele regen en de aarde zorgden voor een nieuw uitzicht. Mijn cadeautje lijkt meer op een vuil, smerig, nat zeemvel. Ik heb geen keus. Dan zo mee naar binnen nemen ...

Want vandaag is Bailey jarig ! Hiep hiep hoera, zus van mij ! Jij bent vandaag (foto's 14/11) 1 jaar oud ! Ook al word je stokoud, ik zal je altijd als mijn 'kleine' zus zien. Ik hoop dat wij samen nog héél veel fun zullen hebben ! Het is hier goed leven maar sinds jij er bent, is het nog dubbel zoveel leuker. Zusje, ik zie je graag !

PS : Bailey is heel blij met mijn verrassing, Sabine wat minder ...

Uit naam van ons hele gezin wensen wij alle broertjes en zusjes van Bailey een gelukkige verjaardag toe ! Ik vermoed dat er vandaag nog 8 andere 'DD'flatjes extra lekker verwend zullen worden ! Het is ook een beetje voor mij feest hoor. Ik kreeg zonet een nieuw krokant varkensoor en daar maak ik eerst werk van : Opeten !

Het gewicht van Bailey bedraagt 24 kilogram. Even dachten mijn baasjes dé voeding gevonden te hebben die dat getal zou kunnen opkrikken. Bailey had gisteren zelfs zin in wat haar toegestopt werd en at er zeker een halve kilo van op ! Bailey zou nu misschien heel utopisch 24,50 kg kunnen wegen ...

Maar neen. Drie uren later, op het mondaine Knokse strand nog wel, (voor diegenen die Knokke niet kennen : te vergelijken met Cannes of Monte Carlo wat de 'beau monde' betreft ...) ging Bailey op haar hurken zitten en liet zich volledig gaan (die manieren van haar zijn nog steeds niet up-to-date !) Moet ik er een tekeningetje bij maken ? Alles kwam er de andere kant weer uit en in een niet zo'n smakelijke versie van een flets drolletje (lees ferme drol). En de stank ! Het gewicht van Bailey bedraagt opnieuw 24 kilogram ...

We hadden een schitterende zondag ...

 ... deze foto's leveren het bewijs !

Zaterdag 08/11 deed Bailey mee aan het 'Will to Please' clubkampioenschap gehoorzaamheid in de A-groep. Wat was het koud om aan de kantlijn de hele tijd morele steun te bieden ! Maar Luc beet dapper door. Ik had daar minder last van, heb tenslotte een dubbele vacht. Vond alleen dat het duurde en dat mijn zus te lang wegbleef ... Vanop een afstand zag ik hoe Sabine het superkoud had want er stond een hardnekkige wind te blazen. Maar ik mocht haar niet even gaan opwarmen, Luc en ik moesten Sabine en Bailey hun ding laten doen zonder ze te storen. Het heeft wel 2 uren geduurd ! Maar Sabine was blij met de uitslag en als baasje blij is, wij ook ! Zij en Bailey behaalden het mooie resultaat van 97/100. Veel hé ! Had Bailey nu niet hoeven krabben toen ze haar houdingen moest doen, dan had ze een foutloos parcours gemaakt ...

Bailey was maandag op bezoek bij de dierenarts want ze zat onder de bobbeltjes en na een huidstaaltje genomen te hebben, kon de dierenarts geen sluitende oorzaak geven. Bailey moest als start 2 weken antibioticapillen slikken. Na die periode wordt de bobbelaffaire nog eens geëvalueerd. Het gaat al heel wat beter met mijn kleine zus. Ze moet zich soms nog krabben en ja ...

Net toen Sabine het commando 'af' had gegeven, krabde Bailey zich eerst en ging pas daarna liggen. Sabine heeft zelfs het commando niet herhaald maar daar gingen de punten ... Een spijtige zaak, vind ik dat. Ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel punten ik zou gehaald hebben. Ik zou dat ook prima afgewerkt hebben want ik ben idem dito een heel gehoorzame hond !

We hebben een Russisch vriendinnetje ! Ze heet Basya en is een echt zusje van Bailey (als jullie begrijpen wat ik bedoel want ik ben natuurlijk Bailey's echte zus). Dark Devotion Prominent Promise is haar doopnaam. Anna - het bazinnetje van Basya - en Sabine zijn aan het mailen gegaan en dankzij de wondere communicatiemiddelen van het internet kunnen wij, ook al woont ze zo'n slordige 3750 kilometer van ons verwijderd, via foto's zien hoe zij het maakt. Basya is de zwarte versie van Bailey en is net als mijn lieve zus 'a superlovelycuteadorablefantastic Flatcoated Retriever'. Beslist volgen er nog foto's van haar maar zo hebben jullie al een idee hoe mooi ze wel is, ons nieuw correspondentie- vriendinnetje ! Als ik deze foto bekijk, zou ik het helemaal zien zitten om voor mezelf nog een zwarte zus erbij te hebben. Ik heb voor haar zelfs al een leuke naam ...

from Russia with love

En nog een foto van een andere broer van Bailey. Links steekt Dark Devotion Hip Pontos Promise, in het dagelijks leven Pontos, zijn tong uit, zittend naast onze Bailey ! En Bailey, zij kan soms echt niet netjes zitten ! Dat betaamt niet voor een juffrouw ! Maar ja, toen waren Pontos en Bailey nog maar net 9 maanden oud. De beleefdheidsetiquette was nog niet aan hen besteed ... Ondertussen moeten er toch al elegantere foto's bestaan van die 2. Ik weet het, ik zal nog veel werk hebben ...

In augustus was er de 20e Will to Please Happening en wij waren aanwezig. Nancy en Stefaan met hun flats Gigo en Eltjo en Hansje en Oscar met flatjes Lindy en Pontos ( gemakkelijker is : de Osha's) ook. Na rijkelijk Leffe's geconsumeerd te hebben, kwamen de grote mensen tot een besluit : Daar wij allen jachthonden bezitten, willen we niet eens afspreken en samen oefenen om zo ervaring uit te wisselen, van elkaar te leren en die dag absoluut ook met Leffe's afsluiten, om het helemaal gezellig te maken ? Daar is wat over gemaild geweest en uiteindelijk kreeg de afspraak vaste vorm. De Osha's hadden het initiatief genomen om een instructeur (ze waren zelfs met 2 : Rebecca en Aard) aan te spreken, die ons aan het werk zou zetten op zondag 02/11 in Oostvoorne met een lekker etentje achteraf in Hellevoetsluis, de thuishaven van de Osha's. Is in Nederland maar dat hadden jullie vast wel al begrepen ...

Ik ben er nog moe van ! Want euh, ikke geen jachthond ! (Hansje en Nancy zijn duidelijk sneller gerecupereerd). Ik heb dapper meegedaan en veel complimenten gehad van Rebecca. En het schijnt dat Rebecca niet met lof strooit dus denk ik dat ik haar hart een beetje gestolen heb, ik wil best nog eens met haar afspreken ! Ze zei : "Ik heb zelden een Akita gezien die zo sociaal en gehoorzaam is en die nog wil werken ook. De meeste Akita's worden zelfs niet losgelaten." En ze voegde daar nog een heleboel andere superlatieven aan toe die niet voor mijn oren bestemd waren. Zou een dikke nek kunnen krijgen ...

We startten met Gehoorzaamheid en het eerste wat van ons verlangd werd, was 'baas volgen met en zonder leiband'. We vormden telkens duo's op één lijn : Os-Lindy, Luc-ik, Hansje-Pontos, Sabine-Bailey, Stefaan-Eltjo en Nancy-Gigo. Elk om beurt gingen we aan het werk. Dit is mijn stokpaardje want in principe kan elke hond dit aanleren en dit is nu iets wat ik goed kan, al zeg ik het zelf ! Daarna : 'komen op bevel' en enkele 'steadyness oefeningen'. Wij hebben dat alle 6 heel goed gedaan, de één al wat ontstuimiger dan de andere. Ik bewaar in alle omstandigheden mijn kalmte maar ben dan ook geen flatje ...

Na een korte pauze kregen we les van Aard. Nu kwam het moeilijkere werk, voor mij althans. Eltjo deed niet meer mee, zo kon Stefaan met Gigo aan de slag en Nancy foto's maken. Luc nam samen met mij de uitdaging aan. Deze oefeningen waren gericht op jachttraining, toch de beginselen ervan. We hebben er veel van geleerd. Zowel voor Bailey als voor mij was dit de eerste keer dat we dit deden. Het probleem in België is dat er zeer weinig plaatsen zijn waar kan/mag getraind worden en jachtcursussen staan in ons land ook achter op Nederland. Sabine is van opinie : liever wachten met aanleren dan verkeerd aanleren. En dus wat Aard wist te vertellen, was meer dan welkome informatie. Sabine en Luc hebben wel boeken over deze theorie en leren ook van andere zeer gedreven jachtmensen het één en ander maar oefening baart kunst en zo geschiedde ...

We begonnen met een simpel apport, nog steeds spek voor mijn bek hoor. Daarna werd ons het 'vooruitsturen' aangeleerd. Dit is iets (als Luc vóór donker thuis is maar het is nu wel vroeg donker hé) dat we zeker moeten blijven herhalen, liefst zelfs elke dag. Het is héél belangrijk dat Bailey dit goed kan. Bailey snapt absoluut de bedoeling. Maar Sabine moet letten op het feit dat ze haar arm niet zo hoog mag houden ! Ze moet Bailey op de hoogte van Bailey's hoofd dirigeren ! Voor de laatste oefening zaten we (elk om beurt) naast onze baas, werd er boven op de dijk een dummy gegooid, wat zeker op 50 m afstand lag, en werden we er naar toe gestuurd om die te apporteren. Dit heet een 'markeerapport'. Terwijl we naar onze baas terugliepen, legde Rebecca stiekem een 2e dummy op dezelfde plaats van de 1e dummy neer. En dan werden we opnieuw vooruit gestuurd om die 2e dummy te halen. Op die manier leren wij, dat als onze baas ons vooruitstuurt naar een bepaalde plaats, daar effectief iets ligt. Alle flatjes hebben dit mooi afgewerkt. Ik vond Rebecca ondertussen zo lief dat ik haar eerst hartelijk wou begroeten vooraleer naar Luc te keren ... Normaal ben ik verondersteld mucho presto terug naar mijn eigen baasje te lopen ! Daar was het verschil tussen een retriever en een niet-retriever zichtbaar, daar ben ik door de mand gevallen !

Leffe-time kwam er aan. Bailey en ik mochten onder tafel heerlijk uitrusten van al onze inspanningen terwijl Nancy, Stefaan, de Osha's, Sabine en Luc nagenoten van de heerlijke dag. Wij krijgen nooit eten aan tafel, jammer, want toen ik even opkeek, zag Stefaans cowboysteak er verrukkelijk groot uit ...

Bailey heeft het weer gekund ! Ze slaagde er in om die keurmeester helemaal in te palmen met al haar charmes maar hij vond ze toch een te magere spriet ! Een woordje uitleg : gisteren gingen we met ons 4'en naar Bleiswijk in Nederland omdat Bailey er show ging lopen. De gedachten hier waren verdeeld. Sabine wist al op voorhand dat Bailey geen kans zou maken maar Luc zei dat de deelname betaald was en dus dat we toch beter gingen ... Tja en wij hebben daar niks over te beslissen hé. Het is natuurlijk altijd een blij weerzien van oude bekenden en nieuwe mensen ontmoeten, is ook plezant. We hadden wel een leuke dag. 

Bailey stond in de ring met 4 andere flatjes in haar leeftijdscategorie en ze eindigde laatste ! Was ik even niet trots op haar ! Omdat ze te mager is en dat ligt volledig aan haarzelf ! Ze krijgt megalekkere dingen voorgeschoteld maar juffrouw trekt er haar neus voor op ! 'Mijn lijn', je ziet het haar denken ! Ik, ondertussen, ik smul maar al te graag en eet wel mijn buikje rond, njam, njam. Want ik weet dat Bailey stiekem meer krijgt dan ik maar het zou niet eerlijk zijn als ik niet in de pap mocht delen, toch ? Het is wel zo dat ik niet meer mag verdikken, hoorde ik Sabine zeggen, spijtig ...

Om terug te komen op Bailey's showprestaties, ze deed het heel goed en ze kreeg een mooi keurverslag maar toen Sabine de ring moest verlaten, zei de keurmeester (nu haal ik mijn beste Engels boven want het was een Zweed) : 'Oh, I love her but go home and feed her ...' Die man weet duidelijk niet welke moeite onze baasjes daar al voor gedaan hebben.

Het keurverslag :

11 months. Good size + proportions.    Nice feminine head. Very kind expression.    Good neck + shoulder.    Enough angulation.    Good spring of ribs.    Strong topline.    Moves with good strides, a bit close behind.    Enough bone.    Good coat quality + colour.

Today she is thin and not in showcondition.

Very Good

B. Lundgren

De foto van Luc met een andere vrouw in zijn bed (zie 'onze baasjes') is er één genomen op vakantie in Frankrijk in april dit jaar. Bailey was toen nog veel kleiner, zo ook haar blaas. Sabine had plaats gemaakt in dat grote bed om Bailey pipi te laten doen en ik nam daar gretig gebruik van. Baasje helemaal niet meer bang van honden, zie maar, wou ik aantonen ... Sabine vond het best grappig, vandaar deze foto maar daarna moest ik toch weer op mijn eigen kussen gaan liggen ! Ook al deed ik nog zo hard mijn ogen toe ...

foto's : impressies van onze reis

Zal ik jullie eens wat verklappen ? We zijn sinds vandaag online ! Dit-was-niet-de-be-doe-ling ... Want onze site staat nog niet volledig op punt maar ja, één van onze bazen, ik heb een licht vermoeden dat het Luc is, heeft ervoor gezorgd dat alles functioneert zoals het moet, met gevolg dat hij iets te ijverig is geweest ... Hoe dan ook, ik heb mij niet kunnen voorbereiden om hier een superstukje proza neer te pennen en moet ik genoodzaakt iets uit mijn poot schudden. Wel, ik vind het tof dat ik vanaf nu, zo af en toe eens iets mag vertellen over ons, enne, ik zal daarbij niemand sparen. Mijn groot voordeel als schrijver is dat als ik zelf iets heel doms zou doen (zuivere veronderstelling hoor) ik dit niet aan iedereen zijn neus hoef te hangen. Dus vanaf nu is niemand hier in huis nog veilig behalve ondergetekende ...

Knuffel van mij, Aiko